Φωτογραφίες: Κώστας Ροβολής FB
Ο κ. Κώστας Ροβολής, μοναχογιός του μακαριστού ιερέα Δημητρίου Ροβολή, ζήτησε να τιμήσουμε με λίγες γραμμές μνήμης τον αγαπημένο του πατέρα – έναν δημοφιλή, χαρισματικό και ακούραστο εργάτη του Ιερού Θυσιαστηρίου, που σφράγισε με την παρουσία και την προσφορά του ολόκληρη την περιοχή της Μεσσηνίας.
Γεννημένος στην ορεινή Αλαγονία του Ταϋγέτου, τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο εκεί και στη συνέχεια σπούδασε στην Ιερατική Σχολή της Καλαμάτας. Το 1996 χειροτονήθηκε ιερέας και υπηρέτησε επί 29 συναπτά έτη στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Αλωνίων και για 8 έτη στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου Ανεμόμυλου. Κατά την πολύχρονη διακονία του, υπήρξε παράδειγμα ιερέως αληθινού – πιστός στο καθήκον, ακούραστος στην προσφορά, με λόγο παρηγορητικό και καρδιά γεμάτη αγάπη για τον άνθρωπο.
Η Μητρόπολη Μεσσηνίας τον αποχαιρέτησε πάνδημα, σε ατμόσφαιρα ιδιαίτερα συγκινησιακή, την Παρασκευή 22 Αυγούστου 2025 στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καλαμάτας. Προ της εξοδίου ακολουθίας, η σορός του πέρασε από τις ενορίες που διαποίμανε, και οι καμπάνες χτύπησαν πένθιμα, ενώ ο λαός ράντιζε με λουλούδια το λείψανό του – μια έμπρακτη απόδειξη αγάπης και ευγνωμοσύνης. Κλήρος και λαός τον συνόδευσαν με δάκρυα στα μάτια στο τελευταίο ταξίδι του, ψάλλοντας το «Ότε κατήλθες προς τον θάνατον…» και το «Χριστός Ανέστη».
Στην επικήδεια προσλαλιά του, ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος Νταμάτης υπογράμμισε τα χαρίσματα που τον έκαναν αγαπητό σε ολόκληρη τη Μητρόπολη Μεσσηνίας: την απλότητα, την ταπεινότητα, την ανιδιοτελή προσφορά, την αγάπη προς το ποίμνιο και τον φλογερό ζήλο του για τη Θεία Λατρεία. Με ιδιαίτερη συγκίνηση ανέφερε και τον σεβασμό που έτρεφε ο παπα-Δημήτρης προς την Ιερά Μονή Βουλκάνου, στην οποία διακονούσε πάντοτε αγόγγυστα όποτε υπήρχε ανάγκη.
O Σεβ. Μητρ. Καρθαγένης κ. Μελέτιος με τον Κώστα Ροβολή
Ο γιος του, κ. Κώστας Ροβολής, ιεροψάλτης, γράφει χαρακτηριστικά:
«Στα εννιάμερα της Παναγίας μας ο Κύριος κάλεσε κοντά Του τον αγαπητό μου πατέρα, έναν άξιο ιερέα – λειτουργό του Υψίστου. Πιστός στα καθήκοντά του επί 29 έτη… κάθε χρόνο λειτουργούσαμε μαζί στην κάθοδο της Παναγίας της Βουλκανιώτισσας… Είναι μεγάλη ευλογία να τον αισθανόμαστε ακόμη κοντά μας – γιατί το φως της Θείας Δόξης είναι αθάνατο.»
Μέχρι και τις τελευταίες του ημέρες, παρά τα προβλήματα υγείας, δεν εγκατέλειψε τα ιερατικά του καθήκοντα. Όταν, στις αρχές του 2025, ευλόγησε την αγιοβασιλόπιτα στον Άγιο Ιωάννη Ανεμόμυλου, είπε στους πιστούς:
«Να είναι καλά όλος ο κόσμος, να έχει υγεία και πρόοδο… Να αλλάξουμε τετράδιο, να γράψουμε σε καινούριο βιβλίο, στη στενή οδό της σωτηρίας αυτή τη χρονιά.»
Αυτή τη στενή οδό βάδισε και ο ίδιος – με υψηλό ήθος, με πίστη ακλόνητη, με καρδιά διάπυρη για τον Θεό και τον άνθρωπο. Υπήρξε χαρά και ελπίδα για όσους τον γνώρισαν και άκουσαν τον λόγο του Ευαγγελίου να αναβλύζει από τα βάθη της ψυχής του.
Η μνήμη του θα μένει ζωντανή, ως φάρος φωτεινός και ως άστρο αγάπης μέσα στις πονεμένες καρδιές μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου