Ο μικρός Θοδωρής, μια σπίθα ζωής στη Βαλύρα

                   

                                  Φωτογραφίες: κα Νίκη Διαμαντοπούλου στο FB

 

Σε καιρούς που τα σχολεία της υπαίθρου κλείνουν σιωπηλά, επειδή δεν υπάρχουν πια παιδιά να γεμίσουν τις αυλές τους, κάθε νέα ζωή γίνεται λόγος για χαρά — και ελπίδα. Στη Βαλύρα, ένα χωριό με βαθιές ρίζες και ζεστές ψυχές, μια τέτοια ελπίδα ακούει στο όνομα Θοδωρής Λάγιος.

 Ο μικρός Θοδωρής, που μόλις άρχισε να πατά στα δυο του πόδια, γιόρτασε πρόσφατα  τη μητέρα του, τη γλυκιά Νίκη Διαμαντοπούλου, μαζί με τον πατέρα του και τους περήφανους παππούδες του. Ήταν μια μέρα γεμάτη αγάπη, συγκίνηση και εκείνη τη σπάνια αθωότητα που μόνο τα παιδιά φέρνουν με την παρουσία τους.

Η Νίκη, με καταγωγή από τη γειτονική Σκάλα, άφησε για λίγο το επάγγελμα της κομμωτικής για να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στην ανατροφή του γιου της. Μέσα στην απλότητα αυτής της επιλογής κρύβεται ένα μεγαλείο: η συνειδητή επένδυση στο μέλλον, εκεί όπου αρχίζει κάθε ελπίδα.

Η ζωή στη Βαλύρα κυλά ήρεμα, μα όχι χωρίς ανησυχία. Η υπογεννητικότητα σκιάζει τα χωριά μας, κι όμως, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που επιλέγουν να μείνουν, να αγαπήσουν, να δημιουργήσουν οικογένεια. Νέα ζευγάρια που, κόντρα στο ρεύμα της εποχής, δίνουν ξανά ζωή στα σπίτια που περίμεναν να ακουστεί παιδική φωνή.

Ο μικρός Θοδωρής είναι περισσότερο από ένα παιδί· είναι ένα σύμβολο αναγέννησης. Όπως είπε ο Αδαμάντιος Κοραής, «οφείλουμε να δώσουμε το κερί στις επόμενες γενιές, επάνω στο οποίο, εκ Θεού, θα λάμψει η σπίθα της νέας ζωής». Και πράγματι, σε αυτό το κερί φαίνεται να έχει ανάψει ήδη η μικρή, φωτεινή φλόγα του Θοδωρή.

Επίλογος

Η Βαλύρα μπορεί να είναι μικρή στον χάρτη, μα μεγαλώνει κάθε φορά που ένα παιδί γελά, κάθε φορά που ένα ζευγάρι πιστεύει στο αύριο. Ο Θοδωρής είναι η απόδειξη πως το μέλλον δεν χάνεται — απλώς χρειάζεται φροντίδα, πίστη και αγάπη για να ξαναλάμψει.

Μέσα στα μάτια του καθρεφτίζεται ολόκληρη η ελπίδα ενός τόπου: το κερί που καίει αθόρυβα, μα φωτίζει τη ζωή όλων μας.

 

Χρόνια Πολλά Μαμά Νίκη!!!