Το Τετράγωνο και οι Δύο Ήλιοι – Το Φως που Φώλιασε στο Βλέμμα των Παιδιών

 

                       

                                                               Φωτό: Intermed

Σε έναν κόσμο πέρα από τον χρόνο και τον χώρο, αιωρούνταν ένα μεγάλο, λευκό τετράγωνο. Στην αριστερή πλευρά ζούσε η Λογική, με ευθείες γραμμές, διαγώνιες και οριζόντιες που χώριζαν το τετράγωνο σε τέσσερα ίσα μέρη. Στη δεξιά πλευρά χόρευαν κύκλοι, πετρούλες και σχοινάκια — η Φαντασία που δημιουργούσε ελεύθερα.

Πάνω από το τετράγωνο λάμπανε δύο Ήλιοι:

• Ο ορατός, που ζέσταινε τη γη και όλα τα πλάσματα.

• Ο νοητός, ο Πατήρ των Φώτων, o Τριαδικός Θεός που ακτινοβολούσε σοφία και φως στις καρδιές όλων.

Όλα τα ζωντανά όντα είχαν έναν ενδιάθετο λόγο, έναν εσωτερικό διάλογο με τον Δημιουργό τους, που τους οδηγούσε με αγάπη και φώτιζε την ψυχή τους.

Όταν η Λογική και η Φαντασία ενώθηκαν με αγάπη προς τον Δημιουργό και τον πλησίον τους, το τετράγωνο γέμισε φως και ισορροπία. Οι γραμμές αγκαλιάστηκαν με τους κύκλους, και το τετράγωνο έλαμψε σαν ολόκληρο το σύμπαν να χόρευε σε αρμονία.

Παράδειγμα: Ένα παιδί βοήθησε έναν φίλο του που είχε πέσει. Χρησιμοποίησε τη Λογική για να τον σηκώσει σωστά, τη Φαντασία για να τον κάνει να γελάσει, και την αγάπη στην καρδιά του για να το κάνει με χαρά. Εκείνη τη στιγμή ένιωσε μέσα του το φως του νοητού Ήλιου να λάμπει.

Και τότε συνέβη το θαύμα: ένας κύκλος-ήλιος φωτός φώλιασε στο βλέμμα τους, μέσα τους, μέσα στις καρδιές τους, και το φως του έγινε καθρέφτης της αγάπης και της σοφίας που ένιωθαν. Ο ορατός Ήλιος φώτιζε τα σώματα, ο νοητός Ήλιος άγγιζε τις ψυχές, και η Νέμεσις-θεία φώτιση ήρθε — η τάξη, η αλήθεια και η αγάπη κυριάρχησαν παντού.

Από εκείνη τη μέρα, κάθε παιδί και κάθε πλάσμα θυμόταν: η γνώση χωρίς φαντασία είναι μισή, η φαντασία χωρίς γνώση χάνεται, αλλά όταν τα ενώσουμε με αγάπη προς τον Δημιουργό και τον πλησίον μας, ένα φως φώλιαζει μέσα μας και ο κόσμος ανασαίνει με αρμονία.