Χριστιανοί μου ἀγαπητοί,
Ζοῦμε στήν ἐπίγεια κοσμική κοινωνία τοῦ Μαμωνᾶ. Ὁ ἄρχοντας αὐτῆς, ὁ διάβολος, προσπαθεῖ ν’ ἀπομακρύνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό καί ἀπό τά Ἐπουράνια ἀγαθά μέ πολλούς τρόπους. Τόν παρασύρει μέ πρόσκαιρα, φθαρτά καί ὑλικά ἀγαθά ἀπό τά ὁποῖα μπορεῖ ν’ ἀντλεῖ δόξα καί ἡδονή, ὅμως παράλληλα δεσμεύεται ἀπό ἐπιθυμίες, ἀνάγκες, πάθη, φοβίες, ἄγχος καί ἀποδεσμεύεται ἀπό ὁτιδήποτε πνευματικό καί σωτήριο. Ἀφοῦ ὁ ὑποταγμένος στήν ὕλη ἄνθρωπος χορτάσει μέ ψεύτικα δολώματα, ἐφήμερες χαρές καί ἀπολαύσεις, ἀποδυναμώνεται ψυχικά καί δέν μπορεῖ ν’ ἀντιμετωπίσει τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς, οἱ ὁποῖες ἰδιαίτερα τό τελευταῖο διάστημα κατακλύζουν τήν καθημερινότητά του. Ἔτσι, αντικρίζει παντοῦ ἀναποδιές καί μαυρίλα, ἡ πίστη του εξασθενεῖ, ἡ κρίση του θολώνει, δειλιάζει, ἀπογοητεύεται, ὁ ὑπερτροφικός ἐγωισμός του πληγώνεται, μέ ἀποτέλεσμα τήν αὐτοκτονία.
Σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως τρεῖς εἶναι οἱ κατηγορίες τῶν ἀπεγνωσμένων πού αὐτοκτονοῦν: α) οἱ ἄθεοι, β) οἱ ὀλιγόπιστοι καί γ) οἱ συναισθηματικά ἀσταθεῖς καί ἀδύναμοι. Αὐτούς κατεξοχήν τούς ἀνθρώπους ὁ ἀρχέκακος διάβολος πολεμᾶ μέ τό ἰσχυρότερο ὅπλο του, τήν ἀπελπισία. Τούς ψιθυρίζει στό αὐτί σέ καιρό θλίψεως, ὅπως στίς μέρες μας, ὅτι ὅλα τελείωσαν καί δέν ὑπάρχει λύση γιά τό πρόβλημά τους. Ἔτσι, τούς ὁδηγεῖ στήν ἀφαίρεση τῆς ἴδιας τους τῆς ζωῆς.
