Χριστούγεννα! Ημέρα χαρμόσυνη της ενανθρωπίσεως του Θείου Λόγου, του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Ήλθε ο Χριστός στη γη και προσέλαβε την ανθρώπινη φύση μας. Παιδίον εγεννήθη ημίν και εδόθη ημίν, λέγει ο προφήτης Ησαΐας ( Ησ. 9,6).Η προσευχή μας με ανάταση στον νου και αγάπη στην καρδιά θυμίαμα είναι και τα χέρια μας θυσία εσπερινή, με ευγνωμοσύνη προς τον Κοσμοσωτήρα Χριστό σήμερα, όπως ψάλλει ο προφητάναξ Δαβίδ (140,2).
Λέγει ο Άγιος Ιωάννης στην Αποκάλυψη:
Στις 24 Δεκεμβρίου, μία ημέρα πριν από την κατά σάρκα γέννηση του Κοσμοσωτήρα Χριστού, η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της αγίας οσιοπαρθενομάρτυρος Ευγενίας.Η Βαλύρα παράλληλα εορτάζει τις όμορφες Ευγενίες της, που ως όνομα και θεάρεστη παρουσία ποτέ δεν έλειψαν από το χωριό μας.
Μετέχουν χαρούμενα τα μικρά παιδιά στην προετοιμασία για τον ερχομό των Χριστουγέννων στη Βαλύρα, ήδη έχουν ψημένα και διακοσμημένα τα μικρά άστρα τους . Τα χαριτωμένα τριών ετών παιδιά του όμορφου χωριού μας δεν είναι ακόμη τόσο μεγάλα σε ηλικία ώστε να υπολογίσουν τα υλικά τής ζύμης, διαβάζοντας τη συνταγή της γιαγιάς ή της μητέρας τους, ή να χειριστούν τον Η/Υ και να μπουν στο διαδίκτυο για να ψάξουν συνταγές για εντυπωσιακές εορταστικές δημιουργίες. Πάντως δεν δυσκολεύονται με τα ευκίνητα χεράκια τους να πλάσουν τη ζύμη τής μητέρας τους επάνω στο τραπέζι τής κουζίνας, και με τα πλαστικά καλούπια τους να αναδείξουν τέλεια άστρα για ψήσιμο.
Φωτο: κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου
Με ιδιαίτερη ευχαρίστηση η κυρία Ουρανία Μαυρίκη-Μπόβη, η φιλόλογος του Συλλόγου Γυναικών Βαλύρας, μάς ξεναγεί μέσα από τη σελίδα της στο Facebook, στα ανθοφόρα έργα των γυναικών του όμορφου χωριού μας. Πριν από κάποιο χρονικό διάστημα, μία αφανής κυρία προσέφερε ευγενώς όμορφα φυτά στις γυναίκες του Συλλόγου, ενισχύοντας το έργο καλλωπισμού του δρόμου που οδηγεί προς τον Σιδηροδρομικό Σταθμό τής Βαλύρας. Τόσο ο δρόμος, όσο και ο Σταθμός εξωτερικά, με τις συντονισμένες παρεμβάσεις των Γυναικών, απέκτησαν ελκυστική όψη.
Κι ενώ τα έργα των γυναικών δρομολογούνταν σταθερά, όσον αφορούσε τη λειτουργία του χώρου του Σταθμού, ως Πολιτιστικού Κέντρου, τόσο η έλλειψη υποστήριξης και ενίσχυσης του Συλλόγου Γυναικών Βαλύρας από τον Δήμο και την Περιφέρεια , όσο και η επιβάρυνση της ίδιας της κυρίας Αγάπης Συκιωτάκη-Μπουρολιά, τής προέδρου του Συλλόγου, από τα έξοδα τού ενοικίου τού χώρου και τα χρωστούμενα από μία μελέτη, η οποία κατατέθηκε στο ΕΣΠΑ κατά το παρελθόν και δεν έτυχε έγκρισης, οδήγησαν στη λύση της μίσθωσης του χώρου, αφήνοντας τις γυναίκες της Βαλύρας με το χαμόγελο παγωμένο στα χείλη, εν όψει των εορτών.
Την απελευθέρωση από τα αβάσταχτα δηλητήρια των παθών μας, τις σωματικές και ψυχικές ασθένειες που αυτά προκαλούν, αναλαμβάνει με τη χάρη τής Αγιότητάς της , προς όφελος του δυστυχούς και φτωχού πνευματικά ανθρώπου, η Αγία Μεγαλομάρτυς Αναστασία η Φαρμακολύτρια, τη μνήμη της οποίας τιμά η Εκκλησία μας στις 22 Δεκεμβρίου.
-Μητέρα, είπε ο Χαρίλαος, που ήταν πρωτοετής φοιτητής της ιατρικής, έχω τόσο πολύ διάβασμα, όσο και μία ώρα αν χάσω θα στενοχωρηθώ αφάνταστα. Λυπάμαι, δεν μπορούμε να κάνουμε φέτος μαζί Χριστούγεννα. Ας ελπίσουμε ότι όλα θα στρώσουν και το Πάσχα με το καλό θα ανταμώσουμε.
-Δηλαδή, ούτε θα πας να παρακολουθήσεις τη θεία λειτουργία των Χριστουγέννων, και να κοινωνήσεις; θέλεις να πάθει εγκεφαλικό η γιαγιά σου που είναι πρεσβυτέρα; ρώτησε αγχωμένη, με την πίεση να τής σχίζει το κρανίο η νοσηλεύτρια μητέρα του.
-Ειλικρινά, μόνο αυτό θα κάνω. Θα πάω στην εκκλησία!
-Και δεν θα στρώσεις τραπέζι να καθίσεις με φίλους και συμφοιτητές σου να γιορτάσετε την ημέρα της γεννήσεως του Χριστού;
-Αυτό είναι δευτερεύον μάνα μου. Πρωτοετής φοιτητής είμαι και δεν γνωρίζω από πού να πρωταρχίσω. Η ιατρική είναι μία άβυσσος.
-Και εσύ επιμένεις να τα μάθεις όλα από τους πρώτους μήνες του πρώτου έτους;
-Λυπάμαι μανούλα μου, πρέπει να με καταλάβεις...κάνε λίγο υπομονή!
-Μητέρα, είπε δακρυσμένη η κυρία Βασιλική στην γιαγιά Μαγδαληνή, φέτος θέλει ο Θεός να πας να κάνεις Χριστούγεννα με τον εγγονό σου στην Αθήνα, γιατί το παιδί έχει πελαγώσει με το διάβασμα και δεν είναι στα καλά του.
και κα Ασπασία Αγραπίδη-Καπότη. Φωτο: κα Άσπα Αγραπίδη- Καπότη
Αναφαίρετος της Χριστιανοσύνης Θεσμός και ιερός του Ελληνικού λαού δεσμός είναι η κουμπαριά , όπως τη βιώσαμε από την παιδική μας ηλικία στη Βαλύρα, με βάση τη θρησκευτική μας παράδοση, καθώς και τα ήθη και έθιμα του τόπου μας. Τρεις γενιές και παραπάνω κρατούσε η κουμπαριά, ή μάλλον όσο θυμόντουσαν οι απόγονοι με ποιον είχε συνάψει ιερό δεσμό η πατρική τους οικογένεια. Όταν ο κουμπάρος παντρευόταν, η σύζυγος του αποκτούσε αυτόματα τον τίτλο της κουμπάρας και όχι ως απλή προσφώνηση, αλλά κυριολεκτικά, με όλη τη σημασία της λέξεως. Θυμάμαι, όταν σε ηλικία 8 ετών ρώτησα τον πατέρα μου γιατί πρέπει να λέω κουμπάρα Παναγούλα και όχι κυρία ή θεία Παναγούλα, μού εξήγησε ότι ο πεθερός της και ο άνδρας της ( όταν ήταν νήπιο) βάπτισαν μία από τις αδελφές του. Αλλά και η νεότερη γενιά διατηρεί αυτή την παράδοση από καρδιάς, “είμαστε κουμπάροι,” λένε οι Βαλυραίοι, και παραμένουν δεμένοι μεταξύ τους σαν αδέλφια.
Η Ορθοδοξία ανά τον κόσμο και ιδιαίτερα η Ζάκυνθος τιμά στις 17 Δεκεμβρίου τη μνήμη του Αγίου Διονυσίου του θαυματουργού. Πολλές αρετές είχε ο Άγιος Διονύσιος, ιδιαίτερα η ταπεινοφροσύνη και η ανεξικακία του προκαλούν μεγάλη εντύπωση και σε αυτές θα σταθούμε σήμερα.
της κας Βάσως Φ. Ηλιοπούλου
στο βουνό της Ιθώμης, στου Τσαγκάρη τη βρύση. Φωτο: κα Β.Φ. Ηλιοπούλου
Η Βαλύρα, αυτή τη χρονική περίοδο, έχει εγκατασταθεί για τα καλά στους ελαιώνες της και εργάζεται πυρετωδώς για να συλλέξει τον ελαιόκαρπο από τα καρποφόρα δένδρα της, τόσο στον εύφορο και ευλογημένο κάμπο του χωριού, όσο και στις ψηλές ραχούλες της θεϊκής Ιθώμης. Θέλει να μπει το νέο λάδι της χρονιάς πριν από τα Χριστούγεννα στα σπίτια της και να γεμίσουν με πράσινο χρυσό τα κατώγια της.
Στις 15 Δεκεμβρίου η Εκκλησία μας τιμά τον Άγιο Ιερομάρτυρα Ελευθέριο και τη μητέρα αυτού, την Αγία Ανθία.
Ορισμένοι χριστιανοί , ιδίως της νεότερης γενιάς, δεν γνωρίζουν σημαντικά στοιχεία για τον βίο αυτών των δύο αγίων, ούτε πόσο σπουδαίος ήταν ο ρόλος της Αγίας Ανθίας, ως θεοσεβούς μητέρας, και η θαυμαστή προστασία την οποία παρέχει στις μητέρες και στα πάσχοντα τέκνα τους, όπως και ο Άγιος Ελευθέριος ο οποίος είναι προστάτης των εγκύων γυναικών.
Φωτο: κα Παρασκευή Γ. Λιαδή
Πυρετωδώς προετοιμάζονται τα προκομμένα νιάτα της Μαθητικής Στέγης Καρδαμύλων Χίου για το Χριστουγεννιάτικο παζάρι τους, στο οποίο συνέβαλε αυτή τη χρονιά δυναμικά και η φίλη της ιστοσελίδας μας, κυρία Μαρία Μάντικα-Φωτεινού, αγιογράφος, με την αμέριστη βοήθεια τής αξιόλογης κυρίας Παρασκευής Γ. Λιαδή, διευθύντριας της Στέγης.
Φωτο: κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου
Άκρως προκλητικό ήταν ένα από τα τελευταία δρώμενα του Ερμή, του έξυπνου και χαριτωμένου σκύλου της κυρίας Ευγενίας Δ. Ντουραμάκου, σε ένα από τα κτήματα κοντά στον Σιδηροδρομικό Σταθμό της Βαλύρας. Εκεί συνάντησε τον “Καλό”, το υπάκουο, εργατικό , περασμένων χρόνων αλλά εύρωστο άλογο της κυρίας Κατερίνας Ξυδοπούλου-Τσιλίκα. Ο κοινωνικός και πρόσχαρος Ερμής έκανε τον απογευματινό του περίπατο μαζί με τη “μητέρα” του Ευγενία, καθώς και την κυρία Ουρανία Μαυρίκη -Μπόβη, τη φιλόλογο της Βαλύρας μας. Οι δύο αξιόλογες και δυναμικές παρουσίες του Συλλόγου Γυναικών Βαλύρας επενδύουν αφιλοκερδώς ζωτική ενέργεια και χρόνο, ενισχύοντας σταθερά τα έργα στον Σταθμό του χωριού.
Ο Άγιος Σπυρίδων ο Θαυματουργός. Φωτο: Eikonografos. gr
Στις 12 Δεκεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνος του θαυματουργού , Επισκόπου Τριμυθούντος και προστάτη όλων των Χριστιανών, ιδίως των Κερκυραίων , οι οποίοι τιμούν με ευλάβεια, και προσκυνούν με κατάνυξη ψυχής το άφθαρτο σκήνωμά του, επικαλούμενοι τη θεία βοήθειά του. Ο Άγιος Σπυρίδων ήταν ένας αγράμματος βοσκός , με βάση τα κριτήρια της μόρφωσης των ανθρώπων, αλλά ήταν προικισμένος με πολλά χαρίσματα και αρετές, θεία διάκριση και κατά Θεόν μόρφωση. Διήγε βίο αγαθό, γι΄ αυτό μετά τον θάνατο της συζύγου του χειροτονήθηκε επίσκοπος Τριμυθούντος. Σε αυτό ακριβώς το γεγονός θα σταθούμε, στα θεία χαρίσματα που δίνει απλόχερα ο Θεός στον άνθρωπο, κατά τη μαθητεία σε αυτή τη ζωή, όπλα ακαταμάχητα για την πνευματική πρόοδο και πορεία προς τη Βασιλεία των Ουρανών, προσφέροντας μία άλλη άποψη στους σημερινούς γονείς, για τη διαπαιδαγώγηση και μόρφωση των παιδιών τους.
Αν πιστεύετε ότι είναι μόνο επαγγελματίας αρτοποιός και ζαχαροπλάστης η αεικίνητη , μόλις 21 χρονών, κυρία Ευθυμία Ξ. Καρτερολιώτη, θα εκπλαγείτε με τα κρυφά ταλέντα της!
Δεν ξεδιπλώνει τη δημιουργική της ικανότητα μόνο στον οικογενειακό φούρνο στην πλατεία της Βαλύρας, αλλά πειραματίζεται παράλληλα καλλιτεχνικά, με διάφορα οικολογικά υλικά, δίνοντας ώθηση και υγιή διέξοδο στο πολυδιάστατο ταλέντο της.
Κατά τους τελευταίους μήνες ασχολείται συστηματικά με την κατασκευή κεριών από σόγια. Χρώματα και αρώματα συνοδεύουν τα εορταστικά κεριά της, τα οποία συνδυάζονται αρμονικά με το πνεύμα των εορτών.
Φωτο: κος Αθανάσιος Στασ. Μπόβης
Το άστρο της κορυφής και τα πολύχρωμα στολίδια θα καθίσουν και φέτος στα δροσερά κλαδιά του Χριστουγεννιάτικου δένδρου της Βαλύρας. Ο κύριος Αθανάσιος Στασ. Μπόβης, καθηγητής μαθηματικών, απαθανάτισε λεπτομερώς τούς άνδρες του χωριού μας, κατά τις προετοιμασίες στησίματος του δένδρου στην πλατεία της όμορφης Βαλύρας. Μαγνήτισε το βλέμμα μας ευχάριστα, και άνθισε το χαμόγελο στην καρδιά μας, με την ενδιαφέρουσα εορταστική ανάρτησή του στο facebook , και τον σοφό λόγο του, ότι “τα γέρικα άλογα δεν τα σκοτώνουν, παραμένουν σε δράση”!
Είθισται, από τα προπολεμικά χρόνια στη Βαλύρα, ο πατέρας να φέρνει το Χριστουγεννιάτικο δένδρο στο σπίτι και η μητέρα με τα παιδιά να το στολίζουν. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, οι γεροί, μυαλωμένοι, και προκομμένοι άνδρες του χωριού μας, κάποιοι εξ αυτών παππούδες, έστησαν με υπομονή το δένδρο της Χρονιάς, για να γιορτάσει σύσσωμη η γενέτειρά μας τα Χριστούγεννα, και να υποδεχτεί με υγεία , αγάπη, ομόνοια και αισιοδοξία το νέο έτος 2023.
Στις 9 Δεκεμβρίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της συλλήψεως της Θεοτόκου από την Αγία Άννα και οι ουρανοί αγάλλονται, αφού γεννήθηκε επί γης η Αειπαρθένος Μαρία, εντός της οποίας ενσαρκώθηκε ο Υιός και Λόγος του Θεού. Τέκνα του Κυρίου αγαπητά είμαστε όλοι οι Χριστιανοί, αδελφοί μεταξύ μας, αφού έχουμε βαπτισθεί και συσταυρωθεί μαζί με τον θεάνθρωπο Χριστό. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι η Κεφαλή μας και όλοι εμείς μαζί, πλούσιοι και πτωχοί, καλοί και κακοί, ελεήμονες και αδιάφοροι, περισσότερο ή λιγότερο βυθισμένοι στα πάθη της σάρκας και στην υλική προσκόλληση, φωτισμένοι ή σκοτεινοί, πνευματικά ανεπτυγμένοι ή όχι, είμαστε τα μέλη του σώματός Του. Κι όπως εμείς αγαπάμε και δεν θέλουμε να αποχωριστούμε τα μέλη του δικού μας σώματος , γιατί είναι αλληλένδετα με τον εαυτό μας, αλλά όταν ένα μέρος είναι αδύναμο το τρέφουμε για να δυναμώσει και εκείνο που είναι άρρωστο σπεύδουμε να αναζητήσουμε την κατάλληλη ιατρική θεραπεία για την αποκατάσταση τής λειτουργίας του, ούτως πράττει και ο Ελεήμων Χριστός. Ως Άρχουσα Κεφαλή του σώματος της Εκκλησίας, επιστατεί με αγάπη, ελεημοσύνη, δικαιοσύνη και κατά θεία οικονομία, προκειμένου να φωτίσει τα σκοτεινά μέλη του σώματός Του. Αισθάνεται ότι πάσχουμε, και υποφέρει ο Ίδιος περισσότερο από εμάς.
Αδηφάγο θηρίο κρύβει ο άνθρωπος στα σωθικά του και αλλοίμονο αν δεν το τρέφει τακτικά, γυρίζει με λύσσα από την πείνα και τρώγει ό,τι βρεθεί μπροστά του, σάρκα, κόκαλα και ρουφάει αλύπητα αίμα. Αν όμως το παραφορτώσει, παρεξηγείται το υπερφίαλο που πάχυνε άδικα και καθίσταται πολέμιο, προκειμένου να οδηγήσει τον κακό κυβερνήτη- άνθρωπο στα τρίσβαθα του Άδη.
Η κατοχή, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, βρήκε τους Βαλυραίους να φυτοζωούν, τρώγοντας καλαμπόκι, λούπινα και ζυμώνοντας ψωμί με αλεύρι από πουρνάρια. Ιδίως εκείνοι που είχαν συνηθίσει στην συχνή λήψη κρέατος προπολεμικά, περιφέρονταν σαν μεθυσμένοι , με πρησμένες τις κοιλιές τους μέχρι τον λαιμό, και βάδιζαν μεταξύ ζωής και θανάτου.
Ξεπουλούσαν οι άνθρωποι τα πάντα για ένα κομμάτι κρέας, και ένα καρβέλι ψωμί. Χρυσός ήταν η δυσεύρετη τροφή.
Το κρύο αντρειώνεται σιγά-σιγά και στα όμορφα τζάκια της Βαλύρας πήραν φωτιά τα κούτσουρα, μαζεμένα επιμελώς στον κάμπο και στις ραχούλες του χωριού, από τους προκομμένους καλλιεργητές της εύφορης γης μας. Σκεπασμένα στις αυλές, μακριά από την υγρασία και τις ξαφνικές μπόρες του χειμώνα, καμαρώνουν ετοιμοπόλεμα για την επιτέλεση του ιερού σκοπού τους, τα ξύλα από τα κλαδεμένα δένδρα του χωριού.
Καθισμένοι οι σύγχρονοι Βαλυραίοι εμπρός στις χρυσοπόρφυρες φλόγες, φιλοσοφούν τη ζωή, όπως και οι αείμνηστοι παππούδες μας, μετά την κούραση της ημέρας, και ζεσταίνουν το εργατικό κορμί τους, μαζί με την ψυχή που ζητά θαλπωρή. Ευλογία Θεού ήταν για τους παππούδες μας το αναμμένο τζάκι, το οποίο κανέναν δεν αφήνει ασυγκίνητο και στις ημέρες μας.
Μαζί με τη ζεστασιά στο κορμί φλογώνει το συναίσθημα, ζεσταίνεται η ψυχή, ζαχαρώνει το στόμα ο νους, και ρέουν λόγια ζάχρυσα.
Και τι δεν μού θύμισαν τα αναμμένα τζάκια στο χωριό μας!
Από την αρχαιότητα μελετήθηκε παγκοσμίως η φυσιογνωμία του ανθρώπου. Οι Κινέζοι εξάντλησαν το συγκεκριμένο θέμα, μέχρι και στην παραμικρή λεπτομέρεια (1), αντίστοιχα στην Ελλάδα ο Αριστοτέλης παράδωσε εμπεριστατωμένη εργασία στα Φυσιογνωμικά , όσον αφορά τους άνδρες της εποχής του. Όμως, η ζωντανή λαϊκή παράδοση έχει τους δικούς της κώδικες ομορφιάς ανά τους αιώνες, εισάγοντας νέες προδιαγραφές και απορρίπτοντας τις παλαιότερες, ως αναχρονιστικές, με βάση τις προκύπτουσες ανάγκες και τις αντίστοιχες αντιλήψεις των ανθρώπων ανά εποχή. Για παράδειγμα, οι γυναίκες κατά την περίοδο της εποχής του Μπαρόκ έπρεπε να είναι αφράτες , υπέρβαρες, με λευκό δέρμα, και πλούσιες πυρόξανθες μπούκλες, ως δείγμα ομορφιάς, υγείας, και ικανότητας τεκνοποίησης (2) . Οι Ελληνίδες γυναίκες στην εποχή της Τουρκοκρατίας έκαναν αγώνα να είναι γερές και δυνατές, Μπουμπουλίνες της εποχής τους, συγκριτικά με την εποχή μας που η κάτω του αναμενόμενου σωματικού βάρους εμφάνιση των γυναικών επικρατεί σε όλο της το μεγαλείο. Στη Βαλύρα του 19ου αιώνα υπήρχαν συγκεκριμένες προδιαγραφές φυσιογνωμίας, βάση των οποίων κρινόταν η φυσική ομορφιά τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών.
Μία μελαγχολική ημέρα του περασμένου Νοεμβρίου 2022, ο μικρός Ερμής, ο αγγελιοφόρος μας, το όμορφο σκυλάκι της κυρίας Ευγενίας Δ. Ντουραμάκου, δεν έλεγε να μείνει κλεισμένος μέσα στο σπίτι. Τριβόταν γαυγίζοντας στα πόδια της κυράς του και ζητούσε επίμονα να κάνει τον καθημερινό του περίπατο.
-Θα κατεβάσει ο ουρανός κεραμίδια Ερμή μου, πού θέλεις να πάμε τέτοια ώρα; τον νουθετούσε η κυρία Ευγενία, αλλά εκείνος παρέμενε απτόητος και σταθερός στον στόχο του.
Κάθε ημέρα συνηθίζει να τρέχει προς τον Σιδηροδρομικό Σταθμό του χωριού, όπου ο Σύλλογος Γυναικών Βαλύρας εκτελεί έργα ανακαίνισης, και η κυρία Ευγενία Δ. Ντουραμάκου παρίσταται στις εργασίες συστηματικά. Τούτη όμως τη φορά, ανεξέλεγκτος κατευθύνθηκε προς το Δημοτικό Σχολείο του χωριού, κάτω από τις γραμμές, μέχρι που έφθασε στο παλιό αρχοντικό της αείμνηστης οικογένειας Τσώνη, και στάθηκε ευθυτενής και υπομονετικός στην καγκελόπορτα, περιμένοντας να γίνει ένα θαύμα!
Από την τετάρτη έως και έκτη Δεκεμβρίου, η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου και του Αγίου Νικολάου, Επισκόπου Μύρων. Οι πρόγονοί μας προπολεμικά, μη έχοντας κάποιο επίσημο από την Εκκλησία όνομα για το συγκεκριμένο εορταστικό τριήμερο, το αποκαλούσαν Νικολοβάρβαρα, και στους τρεις προστάτες αγίους αναφέροτναν ως εξής: Την Αγία Βαρβάρα την προσφωνούσαν στα προσκυνήματά τους Αγία Βαρβαρίτσα, τον Άγιο Σάββα Αη Σάββα, και τον Άγιο Νικόλαο Αη Νικόλα, όνομα που παραμένει και στις ημέρες μας, στο ομώνυμο Βυζαντινό ξωκκλήσι του Αγίου Νικολάου στη Βαλύρα.
Οι παλιοί απλοί άνθρωποι αντιλαμβάνονταν με βαθιά πίστη στον Τριαδικό Θεό, και διαισθάνονταν τα σημαντικά κοινά γνωρίσματα, τις ομοιότητες μεταξύ των τριών αγίων, που καθιστούσαν το τριήμερο εορταστικό.
Κάτω από μία λεμονιά, στους πρόποδες της Ιθώμης Μεσσηνίας, μια νύχτα του Καλοκαιριού, το σωτήριον έτος 1960, συνέλαβε ένα νεαρό ζευγάρι μία μικροκαμωμένη κόρη, την οποία βάπτισαν Λεμονιά. Ο πατέρας της ήταν μαρμαρογλύφος και είχε κατέβει από την Αρκαδία εκείνο τον καιρό, για να αποπερατώσει το έργο ενός συναδέλφου του, σε μία οικία στη Μεσσήνη.
Σαν μαρμαροκολώνα, ευθυτενής, εύπλαστη και κατάλευκη υψώθηκε η μικρή Λεμονιά, αλλά δεν αναπτύχθηκε πέραν των 150 πόντων στο ανάστημα, όσα φρέσκα αυγά κι αν έφαγε κατά τα παιδικά της χρόνια, ντόπιο πρόβειο γάλα κι αν ήπιε μετά βασάνων, και μουρουνέλαιο που δύσκολα κατάπινε καθημερινά, κρατώντας σφιχτά τη μύτη της. Για χρόνια ολόκληρα πηγαινοερχόταν η αείμνηστη μητέρα της με ένα κουτάλι στο χέρι, μήπως και την πείσει, τάζοντάς της χίλια δώρα, να βάλει μια παραπάνω κουταλιά φαγητό στο στόμα της , για να ψηλώσει η μικρούλα Λεμονιά, και να ανθίσει με ψηλά κανιά και γερά μαλλιά. Όσο όμως μπόι έλειπε στην όμορφη μοναχοκόρη, τόση σοφία τής χάρισε ο Ελεήμων Θεός.
Φωτο: κα Γεωργία Π. Μπουρίκα-Μαρινοπούλου
Από την αρχαιότητα, σε πολλούς λαούς και σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη μας, απαντάται η λατρεία του δένδρου της ζωής. Οι Χριστιανικοί λαοί έχουν καθιερώσει τον στολισμό του δένδρου κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, ως σύμβολο της ενανθρώπισης του Ιησού Χριστού και της ουράνιας βασιλείας Του.
Είθισται, την πρώτη Δεκεμβρίου η Ελλάδα εντός και εκτός Ελλάδας, να στολίζει τις οικίες της, αναμένοντας το κοσμοσωτήριο μήνυμα της ενσάρκωσης του Υιού και Λόγου του Θεού και τον ερχομό του Νέου Έτους.
Στις 2 Δεκεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ο προσφάτως αγιοποιηθείς Άγιος Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης της Καρυστίας, από φτωχή οικογένεια. Πόθησε νωρίς τον μοναχικό βίο και ασκήτεψε στο Άγιον Όρος (1918-1925). Εκάρη μοναχός, διάκονος και ιερέας το 1926, έλαβε δε και την πνευματική πατρότητα. Ανέλαβε καθήκοντα στην Πολυκλινική Αθηνών από το 1943 έως το 1973, αποκαλύπτοντας το χάρισμα της διορατικότητας. Ανέγειρε το ησυχαστήριο του στο Μήλεσι Ωρωπού το 1979. Όταν κατάλαβε το επίγειο τέλος του, επέστρεψε στα Καυσοκαλύβια, όπου κοιμήθηκε ειρηνικά το 1991 (1). Είχε ωφελήσει πνευματικά αναρίθμητους ανθρώπους, ένας εξ αυτών είναι και ο κύριος Ιωάννης Ελ. Λινάρδος, Οικονομολόγος-Δημοσιογράφος , ιδρυτής της ηλεκτρονικής εφημερίδας Η ΒΑΛΥΡΑ ΤΗΣ ΙΘΩΜΗΣ και της ιστοσελίδας Η ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ , Άγιος Αθανάσιος Βαλύρας, ο οποίος έζησε από κοντά τον Άγιο Πορφύριο και θαύμασε τη διορατική του χάρη και τις θεραπευτικές του ικανότητες. Ας δούμε όμως τι λέγει ο ίδιος ο κύριος Ιωάννης Ελ. Λινάρδος για την εμπειρία του κοντά στον Άγιο Πορφύριο:
Αφιερωμένο στου μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που φοιτούν στο Γυμνάσιο και Λύκειο Μελιγαλά Μεσσηνίας
Η σοφία , οι γνώσεις και η εμπειρία των παλιών “εραστών” της Ελληνικής Γλώσσας, γλωσσολόγων, φιλολόγων , εκπαιδευτικών και συγγραφέων είναι φως πνευματικής δόξας άσβεστο, σημαντικό για τη μύηση των νεoτέρων γενεών. Οι πνευματικοί θησαυροί των προγόνων μας, αρχαίων και συγχρόνων, πρωτίστως οι Άγιες Γραφές, είναι ιερή παρακαταθήκη , στην οποία ανατρέχουμε, προκειμένου να ωριμάσει η αντίληψή μας με τον εμπλουτισμό ιδεών, και η σκέψη μας με θεία διάκριση , ως ανθοφόρος βλαστός αθάνατης Ελληνικής ρίζας, να παράγει νοητικό καρπό , γέννημα και θρέμμα του δικού μας λόγου.
Ο Ανδρέας ήταν αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, οι οποίοι είχαν πατέρα τον Ιωνά. Από νωρίς μπήκαν στην ομάδα του Ιωάννου Προδρόμου, όπου βρήκαν τις θρησκευτικές αλήθειες που αναζητούσαν. Από τον κύκλο αυτό ο Ανδρέας γνώρισε τον Ιησού Χριστό. Όταν, μετά το βάπτισμα, ο Πρόδρομος συνάντησε τον Χριστό, είπε στους ευρισκόμενους πλησίον του Ανδρέα και Ιωάννη, «ίδε ο αμνός του Θεού». Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, (1, 39-41), δίνει την εικόνα συνάντησης του Ιησού Χριστού με τους πρώτους μαθητές του. Ο Ανδρέας είναι ο πρώτος που ακολούθησε τον Χριστό και για τον λόγο αυτό ονομάζεται Πρωτόκλητος (1).
στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Την Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2022, η αγαπητή σε όλους μας κυρία Ελένη Ι. Καρανάνου, παρέστη στην τελετή των τελειόφοιτων της Κοινωνιολογίας, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ορκίστηκε και παρέλαβε περιχαρής το πτυχίο της, ως μέγιστη επιβράβευση των κόπων της κατά τα προηγούμενα τέσσερα έτη. Δραστήρια όπως πάντα, σκοπεύει να συνεχίσει με μεταπτυχιακές σπουδές στην επιστήμη της.
Η Ελένη, από την παιδική της ηλικία έδειξε σημάδια μεγάλης υπευθυνότητας και ήθους, ήταν για σειρά ετών σημαιοφόρος της γενιάς της, στο Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας.
Η έκκληση του κυρίου Χρήστου Π. Παπαγεωργίου για την ανακαίνιση του Κοινοτικού Ιατρείου της Βαλύρας ακούστηκε, μέσα από την ιστοσελίδα Η ΒΑΛΥΡΑ ΤΗΣ ΙΘΩΜΗΣ, στα πέρατα της Οικουμένης. Ο γενναιόδωρος και καλός συμπατριώτης μας κύριος Ανδρόνικος Π. Φειδάς κατέθεσε το ποσό των 1.600 ευρώ , πριν από δύο εβδομάδες, στον λογαριασμό του κυρίου Ξενοφώντα Καρτερολιώτη, προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα της ανακαίνισης, όπως τα κατέγραψε ο κύριος Χρήστος Π. Παπαγεωργίου. Χρειάζεται άμεσα ο κύριος Παπαγεωργίου να προβεί, όπως υποσχέθηκε, στις ανάλογες ενέργειες, με το κατάλληλο συνεργείο, ώστε οι γέροντες και οι ασθενείς της Βαλύρας να έχουν κατά τον ερχομό της Πρωτοχρονιάς τον ανακαινισμένο χώρο του ιατρείου στη διάθεσή τους.
Όταν ήμουν οκτώ ετών, είπε ο Κώστας, σημερινός συνταξιούχος φυσικός επιστήμονας και ερευνητής διεθνώς γνωστού Δημοσίου Ερευνητικού Κέντρου στην Αθήνα, καθισμένος ένα αλησμόνητο Καλοκαίρι στα αθάνατα κράσπεδα της Κνωσού, συνέβη κάτι πολύ παράξενο, ένα απόβραδο στο πατρικό μου σπίτι, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου μεγάλωσα. Μία μαύρη, λεπτή μπούκλα κτύπησε το παράθυρο στο υπνοδωμάτιό μου, σαν να ερχόταν να με επισκεφτεί από την έρημο. Μόλις την είδα, εξαφανίστηκε αμέσως. Όμως από τότε μού συμβαίνει κάτι το ανεξήγητο. Ακούω πάνω στο κεφάλι μου σαν να ανεβαίνει ασανσέρ. Όταν ήμουν μικρός νόμιζα ότι όντως ήταν το ασανσέρ του κτιρίου που έκανε θόρυβο, αλλά όταν πήγαμε στην εξοχή και δεν υπήρχε ασανσέρ, τότε κατάλαβα ότι κάτι παράξενο μού συμβαίνει, το οποίο ούτε μπορούσα να δω, ούτε να αγγίξω, γιατί αν και είναι υπαρκτό, είναι παράλληλα ασώματο.
-Το έχετε συζητήσει με τους συναδέλφους σας; ρώτησε η φίλη ξεναγός.
“Μα εγώ πονάω για άλλη, μια γοργόνα στο ακρογιάλι” τραγουδούσε ο Αργύρης όταν έριχνε τα δίκτυα του στα ανοιχτά στη Σέριφο, παιδί μόλις δεκατεσσάρων ετών. Μάταια προσπαθούσε ο θείος του, που ήταν γνωστός και αγαπητός ιερέας στη Χώρα, να τον μεταπείσει να ακολουθήσει το ιερατικό λειτούργημα, γιατί η αλήθεια είναι ότι ο Αργύρης ποτέ δεν έλειπε τις Κυριακές από την εκκλησία. Συχνά καθόταν στο ψαλτήρι και βοηθούσε, ενώ άλλοτε παρέμενε συνέχεια μέσα στο ιερό· στεκόταν όρθιος και αμίλητος καθώς διακονούσε με ευλάβεια τον μακαριστό γέροντα. Πρώτος έπαιρνε τα ευλογημένα πρόσφορα που περίσσευαν και τα μοίραζε στον κόσμο που είχε ανάγκη. Όταν δε ο Κύριος ευλογούσε τα δίκτυα του, ούτε που καν σκεφτόταν τι θα προωθήσει στην αγορά. Πωλούσε λίγα ψάρια, όσα για να βγάζει το χαρτζιλίκι του , τα δε υπόλοιπα τα έδινε στη μητέρα του και τα μοίραζε στη γειτονιά. Μεγάλη χαρά έκαναν οι πάνω και κάτω ρούγες κοντά στο πατρικό του σπίτι.
-Ιερέας να γίνεις Αργύρη μου, που έχεις τόσο μεγάλη αγάπη μέσα στην καρδιά σου. Η αγάπη αυτή είναι ο ίδιος ο Θεός τού έλεγε ο φωτισμένος πατέρας όταν τον εξομολογούσε, αλλά εκείνος είχε πόθο κρυφό βαθιά στα σωθικά του.
Αφιερωμένο στον καθηγητή κ. Ιωάννη Ν. Παρασκευόπουλο, Ψυχολόγο και Κοσμήτορα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
“Η προσωπικότητα είναι μία σύνθετη έννοια και περιλαμβάνει σύνολο χαρακτηριστικών, όπως νοητικά, συναισθηματικά, βουλητικά κ.α. Οι μέθοδοι των ψυχολογικών τύπων και των ψυχολογικών γνωρισμάτων χρησιμοποιούνται για την ταξινόμηση και περιγραφή της προσωπικότητας από τους ψυχολόγους”, δίδασκε ο αγαπητός καθηγητής Ιωάννης Ν. Παρασκευόπουλος, στον Τομέα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά τα έτη 1989-2009.
α. Με τη μέθοδο των ψυχολογικών τύπων, με βάση ένα κύριο και εμφανές χαρακτηριστικό ταξινομούνται τα άτομα σε έναν μικρό αριθμό κατηγοριών ή τύπων. Τα άτομα αυτά ανήκουν στον ίδιο ψυχολογικό τύπο και συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Γνωρίζοντας τον τύπο του ατόμου, μπορούμε να προβλέψουμε σχετικά τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται το άτομο αυτό σε διάφορες καταστάσεις.
β. Με τη μέθοδο των ψυχολογικών γνωρισμάτων περιγράφεται η ανθρώπινη προσωπικότητα, με βάση ευδιάκριτες συμπεριφορές, οι οποίες παραμένουν σχετικά σταθερές και ονομάζονται γνωρίσματα προσωπικότητας. Σύμφωνα με τη θεώρηση αυτή υπάρχουν κοινά γνωρίσματα σε όλα τα άτομα και μοναδικά για κάθε άτομο.
Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας, στις 25 Νοεμβρίου, τιμά την εορτή της μνήμης της Αγίας Αικατερίνης της Μεγαλομάρτυρος, του αγλαΐσματος του Όρους Σινά. Από τον Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας του έτους 1950, μην. Νοεμ. σελ. 575-594, λαμβάνουμε τα ακόλουθα:
Η Αικατερίνα, η ένδοξος του Χριστού Μεγαλομάρτυς καταγόταν από τη μεγαλόπολη Αλεξάνδρεια, μαρτύρησε δε κατά τον καιρό του Βασιλέα Μαξεντίνου το έτος 304. Στις αρχές του τετάρτου αιώνα κλήθηκε να αρνηθεί τη πίστη της. Κατά τη παράδοση συγκροτήθηκε ειδικό πολυμελές συμβούλιο από εθνικούς φιλοσόφους, για να καταρρίψουν τα επιχειρήματα της Αικατερίνης. Ήταν θυγατέρα του Βασιλέα Κωνστάντου, πολύ ωραία. Με τη σοφία της και ομολογία της έκαμε τα μέλη του συμβουλίου που την ανέκριναν να ασπαστούν τη χριστιανική πίστη και να καούν μάλιστα ζωντανοί. Κατά τον αποκεφαλισμό της ανέβλυσε από τον λαιμό της γάλα αντί για αίμα και το σώμα της, κατά τους βιογράφους της, μεταφέρθηκε από Αγγέλους στο όρος Σινά, όπου και η ομώνυμη Μονή.
Δεν ήταν νεράιδες με μαγικά ραβδιά που ζούσαν σε μυθικούς τόπους και γοήτευαν την παιδική φαντασία , ήταν και είναι οι γυναίκες της καθημερινότητας , οι χρυσοχέρες γιαγιάδες, οι μητέρες, οι θείες, οι αδελφές και ξαδέλφες μας, αυτές που κοσμούσαν και συνεχίζουν αέναα στον χρόνο να στολίζουν με τα δημιουργήματά τους εμάς, και το περιβάλλον γύρω μας. Κι αν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και γενναία απήλθαν οι περισσότερες από τη ζωή με το κέντημα ή το πλεκτό στο χέρι, όσο άντεχε το φως τους, μέχρι τα βαθιά γεράματα, παραμένουν σιωπηλά και ανεξίτηλα στον χρόνο τα υφαντά, τα κεντήματα και τα πλεκτά τους, δένοντας με φωτεινό νήμα το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον τού γίγνεσθαι.
Οι γιαγιάδες της Βαλύρας, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας, άφησαν σημαντική λαογραφική παρακαταθήκη με τα εργόχειρά τους, που απέθαντα στον χρόνο κοσμούν τα σημερινά σπίτια μας και τα λαογραφικά μουσεία της χώρας.
Φωτο: lyrasi.blogspot.com
Σαν τις αιωνόβιες ελιές στις ραχούλες μακροημερεύουν ορισμένοι γέροντες και ιδίως γιαγιάδες στην όμορφη Βαλύρα, που σχεδόν έχουν ζήσει έναν ολόκληρο αιώνα. Οι Βαλυραίοι υποστηρίζουν ότι σαν την αείμνηστη γιαγιά Νούλα, τη δεύτερη σύζυγο του Ξενοφώντα Καρτερολιώτη, που το παρανόμι του ήταν Βαβανάκος, δεν έζησε περισσότερο καμία άλλη στην ευρύτερη περιοχή της Μεσσηνίας, αφού πάτησε την ηλικία των 104 ετών. Βίωσε στον κόσμο τούτο τον περαστικό καιρούς δύσκολους, όπως τέσσερεις πολέμους, δύο Παγκόσμιους Πολέμους, τη Μικρασιατική καταστροφή και τον Εμφύλιο Αλληλοσπαραγμό, αλλά και αρκετές φυσικές καταστροφές. Όμως πείνα δεν γεύτηκε, αφού ο δραστήριος σύζυγός της διατηρούσε κερδοφόρες επιχειρήσεις, γι΄ αυτό, και όπως φαίνεται στη φωτογραφία, ήταν καλοθρεμμένη η γιαγιά Νούλα, χωρίς βέβαια να χάνει το μέτρο της νηστείας και την πίστη της στον Θεό.
Ο Αείμνηστος Ιπποκράτης Δάκογλου
Αφιερωμένο στους Επιστήμονες Θετικών Επιστημών της Βαλύρας
Θα ήταν μεγάλη παράληψη για μένα προσωπικά, που γνώρισα από κοντά τον αείμνηστο Ιπποκράτη Δάκογλου, να μην αφιερώσω αυτά τα ελάχιστα και πτωχά λόγια στη μνήμη του, αν και ως ψυχολόγος δεν διεκδικώ τα πρωτεία στις θετικές επιστήμες.
Τον συνάντησα για πρώτη φορά σε ένα δείπνο σε φιλική οικία στο Παλαιό Φάληρο, το έτος 2011, όταν εκείνος ήταν 94 ετών κι εγώ 53 χρονών. Σχεδόν μισός αιώνας μάς χώριζε χρονολογικά, αλλά κατέστη τόσο ενδιαφέρουσα η επικοινωνία μας σε πνευματικό και νοητικό επίπεδο, που δεν παρέλειψα στη συνέχεια να παρακολουθήσω τις σημαντικές και αλησμόνητες διαλέξεις τού άξιου Έλληνα πολιτικού μηχανικού, με τον λαμπρό ψυχοπνευματικό φορέα, απαράλλακτο όπως των αγαθών και λογίων Ελλήνων της αρχαιότητας. Κρατώ ανά χείρας τα τέσσερα βιβλία του με τίτλο ο Μυστικός κώδικας του Πυθαγόρα, που μου χάρισε, και τον ευγνωμονώ γιατί υπήρξε ένας γνήσιος Έλληνας.
Ήταν ένας ηθικός, μετριόφρων και γλυκομίλητος άνθρωπος, λιτοδίαιτος και ευγνώμων για τον Θεό που τον κρατούσε στη ζωή υγιή, χαιρόταν να φροντίζει την οικογένειά του, να σκάβει τον κήπο του και να καλλιεργεί τα λαχανικά του και να απολαμβάνει το κολύμπι το καλοκαίρι. Με άριστη πνευματική διαύγεια έγραψε διδακτορικές διατριβές υψίστου επιστημονικού και θρησκευτικού κύρους, μετά τα 70 χρόνια του, όταν είχε ωριμάσει η σοφία του Θεού εντός του και είχαν παγιωθεί οι αξίες της ζωής. Σαν ψηλό κυπαρίσσι, αήττητος στον χρόνο, συνέχιζε να δίνει διαλέξεις, ενώ σχεδόν κόντευε να πατήσει τα εκατό χρόνια του.
Η είσοδος της Θεοτόκου στον νομικό ναό προξένησε στους Ορθοδόξους Χριστιανούς θαυμαστή εορτή και παγκόσμια, γιατί έγινε αυτή με παράδοξο τρόπο και ήταν το προοίμιο της ενανθρωπήσεως του Θεού λόγου. Εκείνο που θέτουν ως λογικό ερώτημα οι λιγότερο πιστοί είναι πώς είναι δυνατόν η Αειπαρθένος Μαρία, που ήταν άνθρωπος, να τρεφόταν από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, εντός του ιερού ναού, για 12 συνεχή έτη, έως ότου συλλάβει τον Σωτήρα του κόσμου, τον Υιό και Λόγο του Θεού, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Τη λειτουργία του Σύμπαντος διέπουν απαράβατοι νόμοι, αλλά στους νόμους αυτούς υπάρχει το κατ΄ εξαίρεση, όταν ο Δημιουργός , στα πλαίσια της θείας οικονομίας, χρειάζεται να παρέμβει για σοβαρούς για το ανθρώπινο γένος λόγους και για ολόκληρο το Σύμπαν.
Εικόνα 3ου μ.Χ. αιώνα.Φωτο:RealOraiokastro
Μελετώντας τα αποφθέγματα των επτά σοφών της Αρχαίας Ελλάδας, βασισμένα στο τρίτο βιβλίο της Ανθολογίας του Στοβαίου (1), διαπιστώνουμε ότι συνάδουν με τις προτροπές του Ευαγγελίου και τα εμπνευσμένα λόγια και έργα των Αγίων Πατέρων της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας μας. Μέσα από τα αρχαία αποφθέγματα μπορούμε να αντιληφθούμε το πεδίο της πνευματικής εξέλιξης των επτά Ελλήνων σοφών, την αντίληψή τους για το κόσμο και το περιβάλλον γύρω τους, και να διαπιστώσουμε τον βαθμό της γνωστικής , συναισθηματικής και ηθικής τους ανάπτυξης. Θεία εσωτερική ανάγκη τούς ωθούσε προς την απαλλαγή από τις δεσμεύσεις του κοσμικού βίου και την καλλιέργεια της ψυχής τους. Όδευαν ανεπιστρεπτί προς το κατ΄ εικόνα και κατ΄ ομοίωση με τον Θεό και Πατέρα όλων μας, στόχο ζωής, τον οποίο αρκετοί Έλληνες σοφοί και μύστες κατόρθωσαν, σε μία δύσκολη και ειδωλολατρική , προ Χριστού εποχή.
Συνέντευξη με τον κύριο Χρήστο Π. Παπαγεωργίου, Αθλητικογράφο της ΕΡΤ/ΕΡΑ Καλαμάτας
Σήμερα Σάββατο, 19 Νοεμβρίου 2022, ο Αστέρας Βαλύρας δίνει στο ανακαινισμένο γήπεδο Μαρακανά, στον Κάμπο της Βαλύρας, τον πρώτο εντός έδρας αγώνα της φετινής περιόδου, ενάντια στον ιστορικό Μεσσηνιακό Γ.Σ. . Αναμένεται το παιχνίδι να απογειώσει κυριολεκτικά τους φιλάθλους της λατρεμένης ομάδας της Βαλύρας, που από το 1951, παρά την κρίση της τελευταίας 15ετίας, δηλώνει παρούσα σταθερά στο πόστο της. Δεν θα έλεγα σε αναμμένα κάρβουνα, αλλά σίγουρα κρατώντας σκαντζόχοιρο με “ακάνθας ανά χείρας”, παραμένει γευόμενος την ηδονή της προσφοράς, δίπλα στο σωματείο του Αστέρα, ο γνωστός στον ευρύ αθλητικό χώρο και όχι μόνο, ο αγαπητός σε όλους και αθεράπευτα ρομαντικός κύριος Χρήστος Π. Παπαγεωργίου.
Ας ακούσουμε όμως τον ίδιο τον κ. Παπαγεωργίου, πώς αξιολογεί την κατάσταση της κρίσης και τη σταθερή συνέχεια του Σωματείου του Αστέρα Βαλύρας, παρά τις οικονομικές δυσκολίες:
Παιδιά με ιδιαίτερες ικανότητες και ταλέντα ονομάζονται αυτά που από την προσχολική ηλικία έως και την εφηβεία διακρίνονται από άνω του μέσου όρου ικανότητες, οι οποίες εκφράζονται νοητικά, δημιουργικά, σχολικά, ηγετικά, μέσα από τις καλές τέχνες, το δράμα και τη μουσική. Τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ιδιαίτερες ικανότητες στους μαθητές παρατηρούνται συνήθως στη μουσική, χορό, κεραμικά, σχέδιο, ζωγραφική, ραπτική, λογοτεχνία-συγγραφή, δράμα, μηχανικές κατασκευές, επιστήμες γενικά, μαθηματικά, κοινωνικές επιστήμες, ξένες γλώσσες, αθλητισμό και ηγεσία. Τα παιδιά αυτά χρειάζονται ειδική εκπαίδευση, που δεν παρέχεται στα κανονικά σχολεία (1).
Οι τρόποι εντοπισμού των παιδιών με ιδιαίτερες ικανότητες και ταλέντα είναι οι ακόλουθοι:
Με φόντο την Ιερά Μονή Βουλκάνου στο διάσελο Εύας και Ιθώμης
Ξεναγός στη σημερινή διαδρομή μας, γύρω από την ευρύτερη περιοχή της Μεσσήνης, είναι ο κύριος Γιώργος Οικονομόπουλος, οδηγός του Δήμου Μεσσήνης, ο οποίος μάγεψε την οθόνη μας με το πλούσιο φωτογραφικό του υλικό.
Πολλές κρυφές και ανείπωτες, αλλά και αρκετές χιλιοτραγουδισμένες είναι οι φυσικές ομορφιές της Μεσσήνης, καθώς και οι καλαίσθητες, φωτισμένες από τον Θεό ανθρώπινες παρεμβάσεις ανά τους αιώνες. Ο πολιτισμικά ευαισθητοποιημένος οδηγός του Δήμου Μεσσήνης απαθανατίζει ό,τι καλό συναντά στο διάβα του, καθώς διέρχεται από την ευρύτερη περιοχή, για εργασιακούς λόγους. Ας γνωρίσουμε όμως καλύτερα τον συμπατριώτη μας, κύριο Γιώργο Οικονομόπουλο.
Το θρησκευτικό συναίσθημα δεν είναι μία λογική διαδικασία, με την κοινή λογική του ανθρώπου, αλλά πηγάζει από τα βάθη της καρδιάς και αφορά την αγάπη του ανθρώπου προς τον Θεό και την επιθυμία τού έκπτωτου Αδάμ και της Εύας για επιστροφή στον Παράδεισο, κοντά στον Πλάστη και Δημιουργό τού Σύμπαντος. Λέγει ο Κύριος στον θεόπνευστο προφήτη Ησαΐα, ότι μέχρι να ερημώσουν εντελώς όλες οι πόλεις επάνω στη γη, δηλαδή να έλθει η συντέλεια αυτού του κόσμου, όλοι θα περάσουν δια πυρός (κεφ. 6). Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι η Σταύρωση και η Κρίση επί του Φοβερού Βήματος, το ξεκαθάρισμα της καλής σποράς του σίτου από την κούφια ήρα- το επικάλυμμα χωρίς νόηση και ψυχή, που αδυνατεί να υπάρξει χωρίς την παρουσία του θείου σπόρου, του Λόγου του Θεού -είναι προ των πυλών για τον καθένα μας.
Στη γη είμαστε φυτεμένοι και το αν θα ανθίσουμε και φέρουμε θεάρεστο καρπό προς θεία συγκομιδή, εξαρτάται από την ικανότητα του γεωργού μας και τη δική μας προσωπική διάθεση και επένδυση. Το γεώργιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είμαστε, στο όνομά Του έχουμε βαπτιστεί στην ιερά κολυμβήθρα και συσταυρωμένοι πορευόμαστε μαζί Του, διότι Αυτός φέρει όλες τις αμαρτίες του κόσμου.
-Χρήστο, πού είσαι Χρήστο; γλυκολάλησε από το πέτρινο μπαλκόνι η κυρά Μαρία Παπαγεωργίου τόσο δυνατά , που ακούστηκε μέχρι το προαύλιο του Αγίου Αθανασίου, του πολιούχου της Βαλύρας.
-Τώρα βρε μάνα μου; Μόλις έβαλα γκολ αναφώνησε έντονα διαμαρτυρόμενος ο Χρήστος, κατέβασε το κεφάλι και έτρεξε τάχιστα για να εκπληρώσει την επιθυμία της. Ήταν δέκα ετών ο πρωτότοκος γιος του Παναγιώτη και της Μαρίας Παπαγεωργίου, ο εγγονός της αείμνηστης γιαγιάς Αλεζαγούς, άριστος μαθητής στο σχολείο και πολύ ευαίσθητο παιδί, όπως άλλωστε και τα αδέλφια του, η όμορφη Νίκη με τη λεβέντικη κορμοστασιά και ο μικρός Κώστας, το δελφινάκι της οικογένειας.
-Πάρε αγόρι μου αυτά να τα πας στον καλαϊτζή.
-Σε ποιον καλαϊτζή μητέρα;
-Έχουμε πολλούς; Στον Ντίνο Καλαϊτζή στην Αγία Τριάδα, απάντησε εκείνη, εκτός και εσύ γνωρίζεις και άλλους.
-Πώς δεν γνωρίζω;
Παραθέτουμε μία γραπτή έκκληση στα Αγγλικά για ευρεία ανάγνωση από τους φίλους της ιστοσελίδας μας και όχι μόνο, όσον αφορά τη σημαντικότητα κατασκευής ενός κατάλληλου δρόμου που να οδηγεί στην αρχαία πόλη της Μεσσήνης, στην Ακρόπολη ψηλά στην Ιθώμη. Επίσης, για την ασφαλτόστρωση του 270 μέτρων δρόμου στο γήπεδο Μαρακανά Κάμπου Βαλύρας. Ευελπιστούμε ότι τόσο τα Κράτος, ο Δήμος Μεσσήνης, η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και κάποιοι ιδιώτες επιχειρηματίες ή δωρητές θα ευαισθητοποιηθούν και θα εμπλακούν ενεργά σε αυτή την προσοδοφόρα επένδυση, που αναδεικνύει τη Μεσσηνία παγκοσμίως , αυξάνοντας την τουριστική ζήτηση, παράλληλα αναβαθμίζει την πολιτιστική ζωή στην όμορφη περιοχή της Ιθώμης.
The Ancient Capital of Messene in Peloponnese Greece and the construction of a safe road to lead to its immortal beauty
Excavations since the late 1800s have brought to light Messene, the capital of Messenia of Epaminondas and the bravest of all Aristomenis. Although the ancient city was founded by Epaminondas during the same period in which he constructed Megalopolis (369 BC), the origin of the ancient acropolis of Messene has been identified as that Pherai sung by Homer.
Ο Ιερός Χρυσόστομος. Φωτο: Βήμα Ορθοδοξίας
Στις 13 Νοεμβρίου εορτάζουμε τη μνήμη ενός από τους τρεις ιεράρχες, τους φωστήρες της Ορθοδοξίας , του ιερού Χρυσοστόμου, ο οποίος απεβίωσε την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου, γι΄αυτό η εκκλησία μας όρισε άλλη ημερομηνία για την εορτή της μνήμης του. Ο Άγιος Iωάννης Χρυσόστομος, ο μεγαλόφωνος διδάσκαλος, καταγόταν από την Αντιόχεια (1). Γεννήθηκε το έτος 344 μ.Χ.. Ο πατέρας του Σεκούνδος , ο οποίος ήταν αρχιστράτηγος και η μητέρα του Ανθούσα ήταν πλούσιοι ειδωλολάτρες , αλλά όταν γέννησαν τον Ιωάννη βαπτίστηκαν και έγιναν χριστιανοί. Ο Ιωάννης βαπτίστηκε μικρός από τον Άγιο Μελέτιο, τον Πατριάρχη Αντιοχείας.
