Υπάρχουν κάποιες στιγμές στη ζωή μας, που εκτός από τη θεία παρουσία που φέρουμε εντός μας , και μάς συντροφεύει μέχρι την ημέρα του αποχωρισμού του σώματος από την ψυχή, να αποζητούμε τον “άνθρωπο” με τον οποίο συνάδουμε απόλυτα και μάς συνδέει άρρηκτος συναισθηματικός δεσμός....αν ποτέ τον συναντήσουμε σε αυτή τη ζωή.....
Η ιδιαίτερη συνθήκη που χαρακτηρίζει τα δίδυμα αδέλφια, όπως τη Βασιλική και τη Μαρία Ηλιοπούλου, τις δίδυμες κόρες των αείμνηστων Φώτη και Ασπασίας στη Βαλύρα, είναι μοναδική. Μπορεί η ζωή να διάλεξε διαφορετική μοίρα για την κάθε αδελφή, και λόγω συνθηκών ζωής να μην διαμένουν στην ίδια πόλη, ώστε να απολαμβάνουν η μία την παρουσία της άλλης καθημερινά. ...όμως εκείνες, αν και πάτησαν επιτυχώς τα εξήντα χρόνια τους, δεν πτοούνται από τα εμπόδια που μεθοδεύουν την απομάκρυνσή τους, και ύπουλα αποβλέπουν να ατονίσουν τη μνήμη και τον άρρηκτο ψυχικό τους δεσμό.
Με θεάρεστο τρόπο, και προτού η μελαγχολία του αποχωρισμού φωλιάσει στην καρδιά τους, οργανώνουν συστηματικά και συχνά συναντήσεις, είτε στο χωριό είτε στην πόλη, για πνευματική ανάταση και αναψυχή.
Μεγάλη χαρά μού έδωσε το αγαπημένο μας δίδυμο, η Βασωμαρία - όπως τις αποκαλούσαμε μικρούλες, γιατί ήταν δύσκολο να τις ξεχωρίσουμε, όχι μόνο από τη μορφή αλλά και τα ρούχα τους που ήταν πάντα ίδια- στη σημερινή μας συνάντηση στο Σύνταγμα στην Αθήνα και στον Εθνικό κήπο.
Ανανεωμένες τις βρήκα, με ένα πλατύ χαμόγελο, και γεμάτες τις μπαταρίες τους, εν όψει του ερχομένου Πάσχα. Απόλαυσαν, κατά τις τελευταίες ημέρες, ιερά προσκυνήματα εντός και εκτός Αττικής, και φρόντισαν η μία την άλλη με τον τρόπο που αυτές οι δύο γνωρίζουν καλά, από την παιδική τους ηλικία, ανταλλάσοντας μεταξύ τους πνευματικά αλλά και υλικά στολίδια.
Ευαίσθητες, πρόσχαρες, κομψές, και εκλεπτυσμένες στους τρόπους τους, οι κυρίες της Βαλύρας, όπου κι αν βρίσκονται, χαίρουν θαυμασμού, γιατί έχουν ζυμωθεί με παλιό και αθάνατο προζύμι.
Εκείνο όμως που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι η ψυχική τους εγρήγορση για τα άτομα που πάσχουν και /ή έχουν ιδιαίτερες ανάγκες στη Βαλύρα μας. Ο Θεός, που βλέπει τα πάντα, ας τους ανταποδίδει την προσφορά της αγάπης τους στο πολλαπλάσιο.
Σημαντικό είναι ότι η "Βασωμαρία" μας δεν έχασε άσκοπα τον χρόνο της ζωής, επενδύοντας σε αλλότρια και αβέβαια μονοπάτια, αλλά σταθερά ανέβασε το επίπεδο της θρησκευτικής-Χριστιανικής συνείδησης, καθώς και της θεολογικής γνώσης, πολύτιμους θησαυρούς που αναζητά με θέρμη καρδιάς το δυναμικό δίδυμο, γι΄ αυτό και ο ψυχοπνευματικός στόλος τους είναι ανεπανάληπτος.
Στη λίμνη του Εθνικού κήπου τις άφησα, να ταΐζουν τις πάπιες και να απαθανατίζουν το τοπίο με τις ανθισμένες κουτσουπιές...έτσι ευτυχισμένες θα τις θυμάμαι για πάντα! Με τους ανθούς της κουτσουπιάς και της λεμονιάς μάς μάθαιναν οι γιαγιάδες μας πώς να φτιάχνουμε γιρλάντες για τον Επιτάφιο. Κάποτε , όταν έμεναν κατά τη διάρκεια των εγκυκλίων σπουδών τους στην Αθήνα, η θεία τους ανελλιπώς τις πήγαινε στον Εθνικό κήπο τις Κυριακές....
Σήμερα, φορτωμένες όμορφες οικογενειακές αναμνήσεις, αλλά και την ευθύνη της γιαγιάς, ανταποδίδουν, στον μέγιστο βαθμό, στην όμορφη εγγονούλα τους, τη μικρή Βασιλικούλα της Ασπασίας, κόρης της Βασιλικής , άλλωστε η αγάπη πάει πάντα εμπρός....όπως και το γονίδιο των καλών ανθρώπων...
Τι χαρά! Η γλυκύτατη Βασιλικούλα πολύ τους μοιάζει.
Ο ελεήμων Θεός, φροντίζει να μη μάς λείψει τίποτα, από αυτά που πολύ αγαπήσαμε και χάσαμε λόγω της φθοράς του χρόνου, στην αγαπημένη Βαλύρα μας...
Καλή Ανάσταση !
Θερμές ευχαριστίες στην κα Μαρία Ηλιοπούλου, αγιογράφο, για το φωτογραφικό υλικό.
Ο Θεός μεθ΄ημών
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
21/4/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου