Ο κ. Γιώργος Καρμίρης, στη σελίδα του στο FB, ανήρτησε την επιστολή μίας ηλικιωμένης μητέρας, μέσα από την οποία καθίσταται εμφανές εκείνο που περιμένει εμάς τους νεότερους ...ιδίως εκείνους που δεν φρόντισαν τους υπερήλικες γονείς τους, και έδωσαν με την συμπεριφορά της αδιαφορίας και ιδιοτέλειας το κακό παράδειγμα στις επόμενες γενιές....
Επιστολή ηλικιωμένης γυναίκας κλειδωμένης σε γηροκομείο:
''Αυτό το γράμμα αντιπροσωπεύει την ισορροπία της ζωής μου.
Είμαι 82, με 4 παιδιά, 11 εγγόνια, 2 δισέγγονα και ένα δωμάτιο 12 τετραγωνικών.
Δεν έχω σπίτι πια και ούτε καν αγαπημένα μου πράγματα, αλλά έχω κάποιον που καθαρίζει το δωμάτιό μου, ετοιμάζει το φαγητό μου, στρώνει το κρεβάτι μου, και ελέγχει την αρτηριακή μου πίεση.
Δεν έχω πια το γέλιο των εγγονιών μου, δεν μπορώ να τα βλέπω να μεγαλώνουν, να αγκαλιάζονται και να τσακώνονται, να έρχονται να με δουν κάθε 15 ημέρες , ή κάθε εβδομάδα , έστω κάθε μήνα.
Δεν φτιάχνω κουλουράκια ή γεμιστά πια ούτε βλέπω να κεντήσω σταυροβελονιά.
′′ Δεν ξέρω πόσος καιρός θα μου έχει μείνει, αλλά πρέπει να συνηθίσω αυτή τη μοναξιά. Βοηθάω σε ό,τι μπορώ εκείνους που είναι χειρότερα από εμένα, αν και δεν θέλω να δένομαι πολύ ...
Λένε ότι η ζωή γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Τι σημασία έχει;
Όταν είμαι μόνη μπορώ να κοιτάξω τις φωτογραφίες της οικογένειάς μου και κάποια αναμνηστικά που έφερα από το σπίτι. Και αυτά είναι τα μόνα που έχω.
Υπάρχει Θεός και σε Αυτόν στηρίζομαι για να συνεχίσω να υπάρχω.
Ελπίζω οι επόμενες γενιές να καταλάβουν ότι η οικογένεια χτίζεται για να έχει μέλλον (με παιδιά) που θα ανταποδώσουν στους γονείς τους τον χρόνο που έδωσαν για να τα μεγαλώσουν. “
Με το παράπονο στα χείλη έχουν φύγει πολλοί γονείς από τη ζωή, είτε μόνοι τους σε πλήρη εγκατάλειψη, είτε σε γηροκομείο. Τούτη η πραγματικότητα είναι μεγάλη επιταγή για τη διόρθωση του προβλήματος από τις επόμενες γενιές. Ζούμε σε έναν κόσμο που κινείται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, οι οποίες κάθε άλλο παρά μετριάζονται με την πάροδο του χρόνου και το πέρασμα των εποχών. Είμαστε πολυάσχολοι και κουρασμένοι άνθρωποι, ακόμη και για την φροντίδα των παιδιών μας.... Προτιμάμε να κοιμόμαστε τις Κυριακές το πρωί παρά να εκκλησιαζόμαστε, για να αντλήσουμε δύναμη από τη ζωοδόχο πηγή του θείου φωτός. Δεν επισκεπτόμαστε τους παππούδες, όπου κι αν είναι, να δουν τα εγγόνια τους, δεν φροντίζουμε, έστω κι αν μένουν σε γηροκομείο, να τους πάρουμε στο σπίτι να χαρούν στις γιορτές....Ευλογημένοι όσοι έχουν κοντά τους τις “ψυχές εκείνες” που τους αγάπησαν τόσο, όσο έδωσαν ολόκληρη τη ζωή τους για χάρη τους!
Ο Θεός μεθ΄ ημών
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
9/4/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου