Φωτό: Βήμα Ορθοδοξίας
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, το θείον κάλλος θέλησαν να απαθανατίσουν επάνω στα αρχαία αγάλματα και να τα αφήσουν ως κτήμα εσαεί και ιερή παρακαταθήκη στο γένος των Ελλήνων. Παρομοίως και οι θεοφώτιστοι αγιογράφοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, το άπειρον κάλλος της Θεοτόκου , του Ιησού Χριστού, των προφητών και των Αγίων μας, με χείρα Θεού απεικονίζουν στους Ορθόδοξους λατρευτικούς χώρους, στους ιερούς ναούς που ο ιερουργός ίσταται ενώπιος ενωπίω με τον Δημιουργό του, τον Θείο Λόγο του Ευαγγελίου και τις χάρες του Αγίου Πνεύματος, φωτίζοντας την οδό της σωτηρίας των πιστών.
Βεβαίως, αυτή η υπερκόσμια ομορφιά ελκύει μόνο τις ψυχές που είναι συντονισμένες μαζί της με πίστη αληθή…ο κοσμικός ιδιαίτερα άνθρωπος είναι συνήθως χαμένος ανάμεσα σε ανθρώπινα πρότυπα, που δεσμεύουν την πνευματική του καλλιέργεια και την όλη του ύπαρξη, μακριά από το κατ΄ εικόνα και κατ΄ ομοίωση με τον Θεό και Πατέρα του.
Ποια είναι πιο όμορφη η Παναγία ή η miss Υφήλιος, εξαρτάται όχι μόνο από την φαινομενική αντίληψη του καθενός, αλλά και από την ψυχοπνευματική του καλλιέργεια. Πολλοί άνθρωποι, και ιδιαίτερα γυναίκες, θέλοντας να αναβαθμίσουν την εξωτερική εικόνα του εαυτού τους και να είναι ελκυστικές, επίσης μη αναγνωρίζοντας και εκτιμώντας τα χαρίσματα που τους έδωσε ο Θεός, υποβιβάζουν τον εαυτόν τους στον έσχατο βαθμό, και καταλήγουν σαν καρικατούρες στον κοινωνικό τους περιβάλλον. Όχι μόνο δεν περνάει η μπογιά τους όπως κοινώς λέγεται, αλλά είναι τόσο κοινές με την πλαστική τους εμφάνιση, που προκαλούν συγκαλυμμένη αποστροφή από τους άλλους για τον ξεπεσμό τους.
Πέρα από τις προτιμήσεις του καθενός, υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια στα οποία στηρίζεται η αξιολόγηση της ωραιότητας του αντικειμένου. Αυτά τα κριτήρια δεν γεννήθηκαν από νου ανθρώπου, αλλά προέρχονται από την πηγή της σοφίας του ιδίου του Θεού, και αναδεικνύονται μέσα από τα δημιουργήματά του στον ορατό για εμάς τους θνητούς κόσμο. Δημιούργημά Του είναι ο άνθρωπος και η ανθρώπινη ψυχή, αλλά κατά πόσον αυτό καθίσταται συνειδητά αντιληπτό είναι άλλη υπόθεση….
Τα ζώα που περιφέρονται μονίμως σαν να βγήκαν από το κομμωτήριο, γιατί οι τρίχες τους δεν υπερβαίνουν το μήκος που με τη βοήθεια του Θεού επέλεξε το γένος τους, ουδέποτε ζητούν να είναι κάτι διαφορετικό- η χελώνα γνωρίζει ότι δεν είναι αετός και το αποδέχεται- αντίθετα ο άνθρωπος δεν εκτιμά αυτό που έλαβε εκ Θεού, και αναζητά διακαώς εκείνο που βλέπει να έχουν οι άλλοι, με την απατηλή εντύπωση ότι υπερέχουν αυτού.
Διαμαρτυρόμενος μού είπε κάποτε ένας κύριος: Δεν αντέχω να φιλάω το κραγιόν αντί για τα δροσερά χείλη της γυναίκας μου…ούτε και το δισκοπότηρο αντέχει να λεκιάζεται από μιαρά χείλη, καθώς και οι εικόνες των Αγίων από βαμμένα πρόσωπα…
Μερικές φορές, συναντάμε φωτισμένους γέροντες που εκπέμπουν μία τόσο σπάνια θεία ομορφιά, η οποία πηγάζει από τα τρίσβαθα της φωτεινής ψυχής τους. Ποιος πραγματικά μπορεί να διακρίνει και να αναγνωρισει πόσο υπερείχαν οι φεγγαροπρόσωπες γιαγιάδες μας, χωρίς φτιασίδια, από τις σύγχρονες γυναίκες;
Μήπως οι περιστάσεις απαιτούν να αφαιρέσουμε την αχλή από τους οφθαλμούς μας και να ενδυθούμε τη βασιλική μας αξιοπρέπεια;
Καλή Ανάσταση!
Ο Θεός μεθ΄ημών
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
30-4-2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου