Ανταπόκριση: κ. Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου
Στην μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, οι αριστερών παρατάξεων πολίτες ζητούσαν οι αστυνομικοί να παραμένουν στα γραφεία τους και να μην κατασκοπεύουν τις ζωές των οικογενειών τους, να μην τους συκοφαντούν σε βάρος της προσωπικής ευημερίας των ιδίων και των απογόνων τους. Ήρθε ο καιρός που εκεί φθάσαμε σήμερα, οι αστυνομικοί να εκτελούν γραφειοκρατική εργασία σίγουροι στα γραφεία τους, γιατί οι αριστερές παρατάξεις δεν είναι πλέον “απειλή” για τη χώρα, αλλά οι κλέφτες και οι κακοποιοί να αλωνίζουν καταπατώντας ξένες περιουσίες, απειλώντας την σωματική και ψυχική ακεραιότητα των εντίμων πολιτών. Περισσότερη αστυνόμευση, ενεργό δράση της αστυνομίας για την πάταξη του εγκλήματος ζήτησαν οι κάτοικοι της Βαλύρας οι οποίοι πλήττονται από επαναλαμβανόμενες κλοπές και διαταράσσεται συχνά η οικογενειακή τους γαλήνη και ευτυχία.
Ο μαχητικός δημοσιογράφος της Βαλύρας, κ. Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου, έστειλε σαφές μήνυμα στην ιστοσελίδα μας, τονίζοντας τα ακόλουθα:
Αναφορικά με τη θέση μου για τα διάφορα παραβατικά στοιχεία που λυμαίνονται τη Βαλύρα και την ευρύτερη περιοχή του πρώην Δήμου Ιθώμης, και εν γένει του τεράστιου Καλλικρατικού Δήμου Μεσσήνης (σ.σ απλώνεται από τη Βαλύρα μέχρι τη Νέα Κορώνη) και αριθμεί πλέον των 115 κοινοτήτων-κομοπόλεων-οικισμών και την πόλη της Μεσσήνης..... οι κλοπές στη ΒΑΛΥΡΑ τελειωμό δεν έχουν... και είναι προφανές ότι θα συνεχιστούν, όσο η υποστελέχωση των ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ τμημάτων στο γειτονικό ΜΕΛΙΓΑΛΑ ΟΙΧΑΛΙΑΣ, στη ΜΕΣΣΗΝΗ και γενικά στην Ελληνική επαρχία "βασιλεύει"!
Κάποτε η Βαλύρα είχε δικό της αστυνομικό τμήμα, η δράση του οποίου συνδέθηκε και με δυσάρεστες επεμβάσεις κατά το παρελθόν, κατά τις δεκαετίες 1950-1970. Πάραυτα, οι κάτοικοι αισθάνονταν περισσότερο ασφαλείς, γιατί ο ιερέας του χωριού, ο διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου, ο αστυνόμος και ο πρόεδρος του χωριού ήταν τα τέσσερα πρόσωπα- σημεία αναφοράς, για τα αιτήματα της τοπικής κοινότητας της Βαλύρας και για καθέναν χωριστά.
Σε σχετική ερώτηση που αφορά τη γνώμη τους για τις κλοπές στη Βαλύρα, οι φίλοι της ιστοσελίδας μας είπαν τα ακόλουθα:
-Τι να πούμε... αισθανόμαστε ανασφάλεια και περιμένουμε περισσότερη αστυνόμευση στο χωριό μας , είπε η κα Γεωργία Μπουρίκα-Μαρινοπούλου.
- Εγώ δεν μένω μόνιμα στην Βαλύρα , λέγει η κα Ρόζυ Καρύδη, και λόγω εργασίας δεν έχω επικοινωνήσει πρόσφατα με κανέναν, σχετικά με τις τελευταίες κλοπές στο χωριό.. Είναι όμως απαράδεκτο να μην υπάρχει αστυνομικό τμήμα στη Βαλύρα , ενώ υπάρχουν αστυνομικοί που τους πληρώνει ο λαός και φυλάνε τους πλούσιους κυβερνώντες και τις περιουσίες αυτών , επίσης τους χρησιμοποιούν για να δέρνουν τους διαδηλωτές. Απαράδεκτο όλο αυτό και φτωχά τα λόγια.....
-Μεγαλύτερη αστυνόμευση και τακτικές περιπολίες των αστυνομικών, αυτή είναι η δουλειά τους. Να προστατεύουν τον πολίτη, από το ρημαδιό των κλεφτών, είπε ο κ. Γιώργος Φωτεινός.
Όντως, η υποστελέχωση της Ελληνικής αστυνομίας αποτελεί μείζον θέμα για την Ελληνική επαρχία, αλλά και η φιλοσοφία πίσω από τη σύγχρονη λειτουργία και δράση της αστυνομίας χρειάζεται , λόγω των σοβαρών κοινωνικών περιστάσεων, μέγιστη αναθεώρηση, προκειμένου να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στον ρόλο της.-Θα αιτηθούμε να περνά με μεγαλύτερη συχνότητα το περιπολικό της νυχτερινής βάρδιας , με αναμμένο φάρο, είναι τουλάχιστον ένας τρόπος αποτροπής μέχρι να στελεχωθεί το ΑΤ Οιχαλίας με περισσότερο προσωπικό. Η υποστελέχωση των ΑΤ έχει φέρει αυτά τα αποτελέσματα , την πληρώνουν οι απλοί άνθρωποι και πολλές φορές, πέρα από την απώλεια χρημάτων ή ειδών αξίας, κινδυνεύουν και με την ίδια τους τη ζωή, υποστηρίζει ο κ. Κώστας Θ. Καυκούλας, Σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας Βαλύρας.
Ένα άλλο σημαντικό θέμα που έθιξε ο κ. Κώστας Παν. Παπαγεωργίου, με έναν άκρως ρομαντικό τρόπο, και αφορά τον ρόλο της εκκλησίας στη νουθεσία των κλεπτών, ήταν να μοιραστεί μαζί μας ένα ποίημα που του άφησε, ως κληρονομιά, ο αείμνηστος πατέρας του:
-Παραθέτω ένα ποίημα του πατέρα μου, Παναγιώτη Παπαγεωργίου, που δεν πρόλαβε να δημοσιεύσει, και το καταθέτω στην όμορφη ιστοσελίδα μας.
Είμαι ένας κλέφτης,
πού πονά κάθε στιγμή,
γιατί δεν μου έδωσε συμπόνια η ζωή.
Δεν μου έδωσε συμπόνια ,ούτε ένα χάδι,
γιατί στο σπίτι μας ποτέ δεν είχε λάδι,
μα και ένας κλέφτης είναι κρίμα να χαθεί .
Πονετικά με έχει αγκαλιάσει κάποιο χέρι,
είναι ο παπά Νίκος που προσπαθεί ,
σε νέα πολιτεία να με φέρει.
(Αναφέρεται στον μακαριστό παπά του χωριού μας, Νίκο Ηλιόπουλο) ...
Τον σημαντικό ρόλο της Εκκλησίας επισημαίνει ο αείμνηστος Παναγιώτης Παπαγεωργίου, που αγωνίστηκε για τα ιδανικά του ανιδιοτελώς, και σε βάρος της προσωπικής του ευτυχίας και οικογένειας.
Το παιδί, ασχέτως των σχολικών του επιδόσεων , της οικογενειακής του καταγωγής και του κοινωνικού-οικονομικού επίπεδου της οικογενείας του, πρέπει να το αγκαλιάσει περισσότερο σήμερα η κοινωνία μας και η Ορθόδοξη Εκκλησία. Κάποτε στη Βαλύρα είχαμε κατηχητικό σχολείο, σήμερα τα παιδιά δεν έχουν αυτό το στήριγμα...κι όμως χρειάζονται τόσο πολύ την κατά Θεόν αγάπη μας , για να ορθοποδήσουν και να διαμορφώσουν με υγιή τρόπο την προσωπικότητά τους. Γιατί όσο εμείς επαναπαυόμαστε και αδιαφορούμε, δεν θα πάψει να μάς εκδικείται η ίδια η κοινωνία μας , μέσω κλεφτών και άλλων εγκληματιών, που γεννά η αρνητική μας στάση στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Φαντάζεστε τον κ. Χρήστο Παν. Παπαγεωργίου, να αφήσει λιγάκι κατά μέρος το αθλητικό του δαιμόνιο και να αναλάβει το κατηχητικό σχολείο της Βαλύρας, δεν θα ήταν μεγαλείο...αν το εγκρίνει φυσικά ο Αστέρας μας!
Τέλος πάντων, δεν γνωρίζω ποιοι ειλικρινά διατίθεται να επενδύσουν σε αυτή τη θεάρεστη δραστηριότητα στη Βαλύρα, καλή καρδιά χρειάζεται, πίστη στον Θεό, βασική θεολογική παιδεία, και όχι ιδιαίτερες επιστημονικές γνώσεις. Εύχομαι αυτή η ιδέα , ολόψυχα, να λάβει σάρκα και οστά σύντομα. Τουλάχιστον η Βαλύρα μας να μην καλλιεργεί μελλοντικούς κλέφτες!
Ο Θεός μεθ΄ημών
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
16-4-2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου