Περί νηστείας, τρουφάκια με χαλβά και επικάλυψη σοκολάτας

                              

                                                       κα Κατερίνα Κόνιαρη

Μια απλή, κατά λάθος αποστολή της αγαπημένης συνταγής της Βαλυραίας κυρίας Κατερίνας Κόνιαρη στη σελίδα μου στο Facebook στάθηκε η αφορμή να ξετυλιχτεί μπροστά μου, σαν χριστουγεννιάτικη κορδέλα, η μνήμη εκείνων των παλιών χρόνων. Της δεκαετίας του 1960, τότε που στη Βαλύρα οι μητέρες μας ήξεραν να αξιοποιούν ακόμη και το παραμικρό ψίχουλο, για να κάνουν τις ημέρες της νηστείας των Χριστουγέννων χαρούμενες για μικρούς και μεγάλους. Τίποτα δεν μας έλειπε· ούτε το φαγητό, ούτε τα γλυκίσματα—κι όλα αυτά μέσα σε μια γλυκιά ανατροφή που μάθαινε στις καρδιές μας να τιμούν τη νηστεία, όπως την ορίζει η Ορθόδοξη εκκλησία μας.

Η κυρία Κατερίνα Κόνιαρη, που σήμερα ζει στην Αθήνα με την όμορφη οικογένειά της και στηρίζει καθημερινά την επιχείρηση του γιου της, του κυρίου Περικλή Κόνιαρη, γεωπόνου και διευθυντή του Γεωπονικού Κέντρου Αθηνών στην οδό Ευριπίδου, μοιάζει να κρατά αιώνια έναν δίσκο στο χέρι. Έναν δίσκο γεμάτο όχι μόνο με υπέροχα γλυκίσματα, αλλά και με ζεστά λόγια, φως και χαμόγελα—ιδίως τώρα, μέσα στη γιορτινή ανάσα του Δεκέμβρη.

Πριν λίγα χρόνια την είχα συναντήσει εκεί, μαζί με τον Βιολόγο και Ιστοριοδίφη της Βαλύρας, τον κύριο Ιωάννη Λύρα. Κι ακόμη θυμάμαι την έκπληξη όταν από το μικρό κουζινάκι του καταστήματος ξεπρόβαλαν μυρωδιές σπιτικές, σαν να ξεπήδησαν από παλιό αρχοντικό: εδέσματα και γλυκίσματα που μιλούσαν για φροντίδα, ευγένεια και γνώση ζωής. Η κυρία Κατερίνα είναι άνθρωπος λεπτός, ευφυής—έχει πάρει πτυχίο γεωπόνου από το ίδιο το σχολείο της ζωής. Η παρουσία της θυμίζει εκείνες τις παλιές αρχόντισσες της Βαλύρας, που χάθηκαν ανεπιστρεπτί αλλά άφησαν πίσω τους ένα άρωμα καλοσύνης.

Οι γιαγιάδες και οι μητέρες μας, στις δύσκολες μεταπολεμικές δεκαετίες, δεν πετούσαν τίποτα. Μετουσίωναν κάθε τι—φαγητό, ρούχα, ακόμη και έπιπλα—σε ό,τι χρειαζόταν η οικογένεια. Έτσι κι η κυρία Κατερίνα σκέφτηκε δίκαια πως δεν πρέπει να πετάμε τα κομματάκια από τον, κατά τ’ άλλα, πανάκριβο χαλβά. Με λίγη σοκολάτα, μπορούν να γίνουν λαχταριστά τρουφάκια, ό,τι πρέπει για την Τεσσαρακοστή των Χριστουγέννων.

Στην εφημερίδα Καθημερινή είχε εντοπίσει η προκομένη νοικοκυρά  την προτεινόμενη από τον Γαστρονόμο συνταγή. Όμως, μέσα στην καθημερινή αναστάτωση, τη στράβωσε λίγο ο Θεός και την έστειλε κατά λάθος σε μένα—κι εγώ ξέρω καλά το γιατί. Είχα κουραστεί να τρώω χαλβά· όλη την εβδομάδα  τον αντικατέστησα με ταχίνι και μέλι, κι όμως κάτι μου έλειπε… Εκεί που μονολογούσα τι να κάνω, ήρθε η συνταγή σαν θαύμα μικρό, σαν χριστουγεννιάτικο δώρο πριν την ώρα του.

— «Συγγνώμη, κατά λάθος σου την έστειλα…» έσπευσε να απολογηθεί η Κατερίνα με τον εκλεπτυσμένο, γλυκό της τρόπο.

— «Μα σωστά την έστειλες, Κατερίνα μου!» της απάντησα. «Έχω αρκετά περισσεύματα χαλβά και απομένουν ακόμη δύο εβδομάδες μέχρι τα Χριστούγεννα…»

Χρόνια Πολλά  — καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους σας!

---

Τρουφάκια με σιμιγδαλένιο χαλβά

10′ προετοιμασία — 1 ώρα και 15′ αναμονή — Σύνολο 1 ώρα και 25′

Απόδοση: 15 κομμάτια

Υλικά

• Περισσεύματα από σιμιγδαλένιο, νηστήσιμο χαλβά (περίπου μισή φόρμα κέικ)

• 3 κ.σ. κακάο

• 150 γρ. κουβερτούρα

Εκτέλεση

1. Ρίχνουμε το κακάο στον χαλβά που έχει περισσέψει και ανακατεύουμε με τα χέρια ώστε να πάει παντού.

2. Πλάθουμε μπαλάκια στο μέγεθος που θέλουμε και τα τοποθετούμε σε λαμαρίνα στρωμένη με λαδόκολλα.

3. Λιώνουμε την κουβερτούρα σε μπεν μαρί και την αφήνουμε να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου (περίπου 15 λεπτά).

4. Βουτάμε κάθε μπαλάκι στη λιωμένη σοκολάτα και το βγάζουμε προσεκτικά με ένα πιρούνι.

5. Το αφήνουμε στη λαμαρίνα μέχρι να στεγνώσει (τουλάχιστον 1 ώρα).

6. Επαναλαμβάνουμε με όλα τα μπαλάκια.

Η συνταγή πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ζάχαρη & Αλεύρι», τεύχος 12.

Πηγή: Γαστρονόμος.