Μία αληθινή Χριστουγεννιάτικη ιστορία

                               

                                                            Φωτό: Pinterest

Λίγο μετά τον πόλεμο, μια φτωχή και πολύτεκνη μητέρα πήγε σε ένα παντοπωλείο για να αγοράσει τρόφιμα για τα Χριστούγεννα με πίστωση.

Ο παντοπώλης τη ρώτησε πόσα χρήματα είχε μαζί της.

Εκείνη του απάντησε με ειλικρίνεια πως ο σύζυγός της και ο γιος της είχαν σκοτωθεί στον πόλεμο, ότι είχε πέντε μικρά παιδιά και δεν διέθετε κανέναν πόρο για να ζήσει.

— Το μόνο που έχω αυτή τη στιγμή πάνω μου, είπε με ταπεινότητα, είναι ένα χαρτάκι, στο οποίο η άρρωστη κόρη μου έγραψε μια προσευχή…

Ο παντοπώλης, ψυχρός και αδιάφορος, της απάντησε:

— Εδώ είναι παντοπωλείο, όχι φιλανθρωπικό ίδρυμα.

Για να την πειράξει, πήρε το χαρτάκι και το έβαλε στο ένα «μάτι» της ζυγαριάς, λέγοντας ειρωνικά:

— Για να δούμε πόσα τρόφιμα ζυγίζει η προσευχή της κόρης σου…

Στο άλλο «μάτι» έβαλε μια φέτα ψωμί. Η ζυγαριά δεν έγειρε.

Έβαλε μισό ψωμί, ένα ψωμί, δύο, τρία, πέντε, και στη συνέχεια κι άλλα βαρύτερα τρόφιμα.

Κι όμως, το χαρτάκι συνέχιζε να υπερισχύει.

Ο παντοπώλης ταράχτηκε. Ένα αίσθημα ιερού δέους και βαθιάς μετανοίας τον κατέλαβε. Με φωνή συγκινημένη είπε:

— Πάρε αυτό το σακί, γέμισέ το δωρεάν με τρόφιμα, πήγαινε στην οικογένειά σου και… Καλά Χριστούγεννα.

Η γυναίκα, συγκλονισμένη από την απρόσμενη καλοσύνη, τον ευχαρίστησε με δάκρυα στα μάτια και έφυγε χαρούμενη.

Μόνος πια, ο παντοπώλης πήρε το χαρτάκι και διάβασε τι έγραφε:

«Κύριε, τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον…»

Αυτό ήταν το βάρος της προσευχής.

Ανάλυση της ιστορίας

Η ιστορία αυτή, αν και απλή, είναι βαθιά συμβολική και θεολογική.

1. Η δύναμη της προσευχής

Το χαρτάκι δεν είχε υλικό βάρος, όμως είχε πνευματική βαρύτητα. Η προσευχή του παιδιού, καθαρή και ειλικρινής, υπερίσχυσε κάθε υλικού αγαθού. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο:

η πίστη και η εμπιστοσύνη στον Θεό έχουν δύναμη μεγαλύτερη από κάθε ανθρώπινο μέτρο.

2. Η μεταστροφή της καρδιάς

Ο παντοπώλης ξεκινά σκληρός και ειρωνικός. Όμως, μέσα από το «θαύμα» της ζυγαριάς, βιώνει εσωτερική αλλαγή. Δεν εξαναγκάζεται· μετανοεί. Η αγάπη γεννιέται μέσα του αθόρυβα, όπως ακριβώς διδάσκει το πνεύμα των Χριστουγέννων.

3. Το νόημα των Χριστουγέννων

Τα Χριστούγεννα δεν είναι απλώς γιορτή αφθονίας, αλλά γιορτή προσφοράς, συμπόνιας και ελέους. Η ιστορία μας υπενθυμίζει ότι το πραγματικό «δώρο» δεν είναι τα τρόφιμα, αλλά η αλλαγή της καρδιάς.

4. Το «Πάτερ ἡμῶν» ως κέντρο της ζωής  

Η προσευχή που έγραψε το άρρωστο παιδί δεν ήταν μια τυχαία φράση. Ήταν λόγια παρμένα από την ίδια την προσευχή που δίδαξε ο Χριστός στους ανθρώπους: το «Πάτερ ἡμῶν».

Η φράση «τον ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον» συμπυκνώνει ολόκληρη τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό.

Ο «άρτος» δεν είναι μόνο το ψωμί που θρέφει το σώμα. Είναι κάθε τι απαραίτητο για να σταθεί ο άνθρωπος όρθιος στη ζωή: τροφή, υγεία, ειρήνη, αγάπη, ελπίδα. Είναι ακόμη και η δύναμη να αντέξει τον πόνο και τη δοκιμασία.

Ο «ἐπιούσιος» άρτος είναι αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε, όχι αυτό που επιθυμούμε από πλεονεξία.

Το «σήμερον» έχει ιδιαίτερη σημασία. Δεν ζητά ο άνθρωπος συσσώρευση, ούτε εξασφάλιση για το μακρινό αύριο. Ζητά την εμπιστοσύνη ότι ο Θεός θα φροντίσει κάθε ημέρα, όπως έκανε με το μάννα στην έρημο. Είναι μια πράξη απόλυτης παράδοσης και πίστης.

Στην ιστορία, η παιδική αυτή προσευχή γίνεται ορατή μέσα από τη ζυγαριά. Εκεί που τα ανθρώπινα μέτρα αποτυγχάνουν, αποκαλύπτεται το θεϊκό μέτρο. Η προσευχή «βαραίνει» όχι γιατί παραβιάζει τους νόμους της φύσης, αλλά γιατί αγγίζει τη συνείδηση. Και όταν η συνείδηση ξυπνά, τότε γεννιέται το θαύμα της αγάπης.

Συμπέρασμα  

Η ιστορία αυτή δεν μιλά απλώς για ένα περιστατικό φιλανθρωπίας. Μιλά για τη συνάντηση δύο κόσμων: του κόσμου της σκληρότητας και του κόσμου της πίστης.

Ο παντοπώλης, όπως πολλοί άνθρωποι, είχε μάθει να ζυγίζει τα πάντα με το μέτρο του κέρδους και της λογικής. Η γυναίκα και το παιδί, αντίθετα, ζύγιζαν τη ζωή με το μέτρο της εμπιστοσύνης στον Θεό.

Το αληθινό θαύμα δεν ήταν ότι η ζυγαριά δεν έγερνε. Το θαύμα ήταν ότι μια καρδιά άλλαξε. Από ειρωνική έγινε ελεήμων. Από αδιάφορη έγινε ανθρώπινη. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο θαύμα.

Τα Χριστούγεννα μάς καλούν να ξαναδούμε τον συνάνθρωπο όχι ως βάρος, αλλά ως ευκαιρία αγάπης. Να θυμηθούμε ότι πολλές φορές ο άλλος δεν ζητά πολλά· ζητά απλώς τον «άρτο τον επιούσιο», αυτό που του είναι αναγκαίο για να συνεχίσει.

Τελικά, η ιστορία μάς θέτει ένα σιωπηλό αλλά ουσιαστικό ερώτημα:

με ποια ζυγαριά μετράμε εμείς τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους;

Με τη ζυγαριά της λογικής ή με τη ζυγαριά της καρδιάς;

Γιατί εκεί όπου υπάρχει αγάπη, πίστη και ταπείνωση, εκεί γεννιούνται αληθινά τα Χριστούγεννα.

-Λόγος Θείου Φωτός