Ο Ακρογωνιαίος Λίθος στο Οικοδόμημα της Ζωής μας

                      

                                                      Φωτό: κα Georgia Filippou

Το ότι ο Ακρογωνιαίος λίθος στηρίζει ολόκληρο το οικοδόμημα είναι λογικό πόρισμα των έμπειρων οικοδόμων, όπως το έχουν αντιληφθεί, είτε διδασκόμενοι τεχνικές γνώσεις του επαγγέλματός τους, είτε με αυτοπαρατηρησία, σε πρακτικό επίπεδο. Απλή, κοινή λογική διαδικασία είναι αυτή που χαρακτηρίζει τις δυνατότητες του ανθρωπίνου νου, ο οποίος στην αρχή περιγραφικά προσεγγίζει το αντικείμενο προς μελέτη.  Βέβαια, στη συνέχεια,  διευρύνει τις δυνατότητες αντίληψης του - με πίστη και αγάπη προς τον Θεό και με θεία  επέμβαση και φωτισμό -  σε άλλα επίπεδα (δημιουργικά,   διασθητικά, τελικά με θεία διάκριση και σοφία) αντιλαμβανόμενος το βαθύτερο συμβολισμό των πραγμάτων.

Το να αντιληφθεί ένας άνθρωπος, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος στο πνευματικό του οικοδόμημα, δεν είναι μία απλή λογική διαδικασία.

Απαιτεί πίστη, αναγνώριση της πνευματικής φτώχειας και ταπείνωση, υπακοή στο θείο θέλημα, αγάπη προς το Θεό και τον πλησίον. Ο Εβραϊκός λαός απέτυχε οικτρά και σταύρωσε τον ίδιο το Θεό. Δύο χιλιάδες χρόνια πέρασαν και ακόμη δεν έχει αποδεχτεί το Ισραήλ ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού, αλλά παραμένει τυφλά στην εφαρμογή του παλιού νόμου, ενός νόμου βέβαια τροποποιημένου, κομμένου και ραμμένου στα δικά του μέτρα και σταθμά, στα μέτρα των σύγχρονων φαρισαίων. Κι όσο οι θρησκείες σε παγκόσμιο επίπεδο αμβλύνονται, τροποποιούνται και προσαρμόζονται στις υλικές ανάγκες του ποιμνίου των ημερών μας, το οποίο έχει καταστεί μία εμπορεύσιμη δύναμη σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, η Ορθοδοξία κρατεί απερίσπαστη τις επάλξεις τής “πίστεως”, δοξάζοντας τον Ύψιστο Τριαδικό Θεό.

Μεγάλη ευλογία είναι αυτή, την οποία προλέγει ο ίδιος ο Κύριος στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (κα 18-43) , που ακούσαμε χθες, την Εσπέρα της Κυριακής των Βαΐων , με την παραβολή του Δεσπότου και του αμπελώνα του, το οποίο παραθέτουμε στη συνέχεια, σε μετάφραση του μακαριστού μας πατρός Επιφανίου Θεοδωρόπουλου(1):

“ Ήτο κάποιος άνθρωπος οικοκύρης, ο οποίος εφύτευσεν αμπελώνα και τον περιέβαλε με προστατευτικόν φράκτην και έσκαψε μέσα σε αυτόν ληνόν δια το πάτημα των σταφυλιών, και έκτισε πύργον για να κατοικούν οι εργαζόμενοι εις τον αμπελώνα. Αφού δε εκμίσθωσε τον αμπελώνα εις γεωργούς, έφυγεν εις άλλην χώραν. Όταν δε επλησίασεν ο καιρός της συγκομιδής των καρπών, απέστειλε τους δούλους του (τους προφήτας) προς τους γεωργούς (αρχιερείς, βασιλείς και πολιτικούς αρχηγούς) δια να λάβουν τους καρπούς που ανήκον εις αυτόν. Και οι γεωργοί, αφού συνέλαβον τους δούλους του ιδιοκτήτου του αμπελώνος, άλλον μεν έδειραν, άλλον δε εφόνευσαν, άλλον δε ελιθοβόλησαν. Ο κύριος του αμπελώνος απέστειλε πάλιν άλλους δούλους, περισσότερους από τους πρώτους, και οι γεωργοί έκαμαν εις αυτούς ό,τι και εις τους προηγούμενους. Κατόπιν απέστειλε προς αυτούς τον υιόν του, με την εξής σκέψιν: Θα σεβαστούν τον υιόν μου και δεν θα τον μεταχειριστούν όπως τους δούλους μου. Οι γεωργοί όμως όταν είδον τον υιόν του ιδιοκτήτου, είπον ο εις προς τον άλλον:Αυτός είναι ο κληρονόμος. Εμπρός να τον φονεύσωμεν και να καταλάβωμεν ημείς την κληρονομίαν του. Και , αφού τον συνέλαβον, τον ωδήγησαν έξω από τον αμπελώνα και τον εφόνευσαν. Οι άρχοντες δηλαδή του Ισραηλιτικού λαού, ο οποίος ήτο ο αμπελών του Θεού, όχι μόνον ηδιαφόρουν δια την καλλιέργειαν του αμπελώνος που ενεπιστεύθη εις αυτούς ο Θεός, όχι μόνο εφόνευσαν τους δούλους Του, τους προφήτας, αλλά δεν εσεβάστησαν ούτε Αυτόν τον Υιόν Του. Και Αυτόν ακόμη τον εφόνευσαν. Όταν λοιπόν έλθη ο ιδιοκτήτης του αμπελώνος τι θα κάμη εις τους γεωργούς εκείνους;

Λέγουν οι αρχιερείς και πρεσβύτεροι των Εβραίων:

Αφού τόσο κακοί απεδείχθησαν, με κακόν θάνατον θα τους εξολοθρεύση και τον αμπελώνα θα εκμισθώση εις άλλους γεωργούς καλούς και τιμίους, οι οποίοι θα δώσουν εις αυτόν, κατά τας διαφόρους εποχάς των καρπών, τους καρπούς που του ανήκουν.

Λέγει εις αυτούς ο Ιησούς:

Ουδέποτε ανεγνώσατε εις τας Γραφάς την φράσιν: ο λίθος, τον οποίον οι οικοδόμοι εθεώρησαν ως ακατάλληλον και ηρνήθησαν να τον χρησιμοποιήσουν, αυτός κατέστη ο ακρογωνιαίος λίθος της οικοδομής;

Από τον Κύριον έγινεν αυτή η οικοδομή και ημείς την βλέπομεν μετά θαυμασμού. Εμένα τον οποίον σεις απερρίψατε και περιφρονήσατε, είπε ο Κύριος, έγινα η κεφαλή και ο ακρογωνιαίος λίθος της Εκκλησίας. Δια τούτο, επειδή με απερρίψατε και με αποδοκιμάσατε, σας λέγω ότι θα αφαιρεθή από σας η Βασιλεία του Θεού και θα δοθή εις έθνος, δηλαδή εις το γένος των Χριστιανών, που θα παράγη τους καρπούς της Βασιλείας του Θεού".

Παρατηρούμε ότι και η Καθολική Εκκλησία αποκλίνει ουσιαστικά, κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα το σκοταδισμό, με το αλάνθαστο του Πάπα, και την έπαρση του Καθολικισμού σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ουσιαστικά , μόνο η Ορθοδοξία συνεχίζει να παραμένει ανόθευτη και πιστή στο θέλημα του Θεού, και να δοξάζει τον Κύριο και Θεό της. Η Ορθοδοξία είναι εκείνη που καλλιεργεί με συνέπεια τον αμπελώνα του Θεού και αγωνίζεται να παράγει άριστους καρπούς, αρεστούς στο Δεσπότη της.

Τελικά, οι οικοδόμοι, τη σημερινή εποχή, έχουν σπουδάσει ενδελεχώς τη σημαντικότητα του ακρογωνιαίου λίθου στην οικοδομή, αλλά οι περισσότεροι, έχοντας τα μάτια κλειστά, λόγω έπαρσης, απιστίας και αθεΐας, δεν γνωρίζουν πώς να εντοπίσουν το σωστό λίθο. Γι΄ αυτό, δυστυχώς, καταρρέει η προσωπική οικοδομή τους, συμπαρασύροντας κι εκείνους που τους έχουν εμπιστευθεί, απερίσκεπτα, την πορεία της ζωής τους, και πνευματικής τους καλλιέργειας.

Καλό Πάσχα!

Βιβλιογραφία

1.Θεοδωρόπουλου Ι. Επιφανίου. Η Μεγάλη Εβδομάς (μετά ερμηνείας). Αθήνα. Εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας της Ελλάδος , 1998.

Ο Θεός μαζί σας!

Ευθυμία Η. Κοντοπούλου

10/4/2023