Ο Επιτάφιος του Θεόδωρου Ράλλη (1852-1909)
Ο παλιός και μεγαλοπρεπής ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου Κυψέλης στην Αθήνα, είναι μέρος της κεντρικής πλατείας της περιοχής, όπου εστιατόρια, καφετέριες και ζαχαροπλαστεία πλαισιώνουν το όλο σκηνικό, παγκάκια και όμορφα δένδρα, στην πρόσοψη του ναού. Για εμένα προσωπικά, είναι ο διαλεκτός χώρος στον οποίο εκκλησιάζομαι. Τούτος ο υπέροχος ναός , με τους τέσσερις θεοσεβείς, πολυδιαβασμένους και δραστήριους ιερείς του , πολλά προσφέρει στο χριστεπώνυμο πλήθος στην περιοχή της Κυψέλης, και σε κάθε άνθρωπο, που προσέρχεται και επιθυμεί να εργαστεί συστηματικά για την πνευματική του πρόοδο και τη σωτηρία της ψυχής του. Υπάρχει όμως μία αντίθεση στο εξωτερικό περιβάλλον, κάτι που σαφώς δεν παρατηρείται στην όμορφη Βαλύρα και γενικά στη Μεσσηνία.
Οι καταστηματάρχες δεν λένε να κλείσουν από σεβασμό τα καταστήματά τους κατά την περιφορά του Επιταφίου, προσελκύοντας πολλούς πελάτες για να ¨χαζέψουν τον Επιτάφιο” , τρώγοντας μεζέδες και πίνοντας, καθώς ο Κύριος και σωτήρας τους, επί του τάφου, περνά από δίπλα τους. Ως αδιάφορο πολιτιστικό και όχι υπέρτατο θρησκευτικό δρώμενο βιώνεται και αντιμετωπίζεται ο Επιτάφιος του Χριστού, και ο θρήνος της Θεοτόκου για τις νεκρές, στο σκότος απιθωμένες ψυχές των συνδαιτυμόνων και βαθιά αρρώστων στην πλατεία της Κυψέλης. Το κακό είναι ότι οι ασθενείς πιστεύουν ότι είναι υγιείς και δεν ζητούν τη γιατρειά τους , βλασφημώντας με τη συμπεριφορά τους τα θεία και όσια.
Για έναν άνθρωπο που έχει μεγαλώσει με πατροπαράδοτες αρχές, όπως στη Βαλύρα, τούτο είναι ένα πρωτάκουστο και ασύλληπτο θέαμα, σοκαριστικό έως ανατριχιαστικό. Αν το έβλεπαν οι αείμνηστες γιαγιάδες μας θα ολόλυζαν, τραβώντας τα μαλλιά τους, “ο Θεός θα ρίξει φωτιά να τους κάψει”.
Κι όμως! Αυτοί οι αδαείς και αδιάφοροι άνθρωποι, με τις άστοχες και άκρως διαβολικές επιλογές τους, λαμβάνουν θέση στην Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου Σιναΐτου εκεί που στέκονται τα φτερωτά μαύρα δαιμόνια ή το τέρας του Άδη, με ανοιχτό το στόμα, και καταβροχθίζει τους δαιμονισμένους. Μέρος του σκηνικού είναι στο συνολικό διάκοσμο! Θα πρέπει να τους ευχαριστούν οι Χριστιανοί, γιατί όντας μαύροι και σκοτεινοί, η λάμψη της Ορθοδοξίας αναδεικνύεται και καθίσταται δυσεύρετη, πανάκριβη και περιζήτητη. Παρατηρώντας αυτά τα “ άτομα”, που έχουν παραδοθεί στα πάθη τους και έχουν εν ζωεί καταστεί ο σκοτεινός διάκοσμος του Άδη, γιατί δεν αντιλαμβάνονται τι κακό τούς έχει συμβεί και ότι πρέπει να τρέξουν γρήγορα για να προλάβουν να σωθούν, ο Xριστιανός ωφελείται τα μέγιστα. Ουσιαστικά, οπλίζεται με τα μέσα που του δίνει απλόχερα ο Θεός, και αγωνίζεται περισσότερο, για να συνεχίσει τον έντιμο και δύσκολο δρόμο προς τη θεώση, παραμένοντας διαρκώς σε εγρήγορση. Έλεγε ο μακαριστός παππούλης μας Επιφάνιος Ι. Θεοδωρόπουλος, "η σταύρωση είναι η αυτογνωσία μας και η θέωση η ανάστασή μας".
Ούτως και χθες, κατά τη λιτανεία του πεποικιλμένου με ευλάβεια και ευαισθησία Επιταφίου του Αγίου Γεωργίου Κυψέλης , οι οφθαλμοί μου αντίκρισαν το Ζενίθ της θέωσης και το ναδίρ της κόλασης. Είδα τη θέωση στο πρόσωπο των σεπτών ιερέων του ναού , και την κατάρα στις μαύρες φιγούρες, που δειπνούσαν ανέμελα στην πλατεία, καθώς και στους βέβηλους καταστηματάρχες, οι οποίοι , για τα 30 αργύρια του Ιούδα, δεν έκλεισαν από ευσέβεια τα καταστήματά τους.
Παναγιώτης και ο Πρωτοπρεσβύτερος , πατήρ Θεόφιλος. Φωτό: Romfea.gr
Τυλιγμένη μέσα στο μαύρο μου παλτό, με συγκλόνισε με θεία διάκριση, ενάντια στην έπαρση του διαβόλου που πήγαινε να με παγιδεύσει κατά τη λιτανεία, ένα άσπρο διαλυμένο γαρύφαλλο, που έσκασε και στάθηκε επάνω στο δεξιό ώμο μου. Είναι τόσο όμορφα τα ευώδη άνθη του Θεού, πόσο μάλλον τα αγιασμένα άνθη του Επιταφίου του Κυρίου μας! Τότε αντιλήφθηκα ότι ο δαίμων του εγωισμού και της υπερηφανείας βάλθηκε να με τραυματίσει αλύπητα , μέσα από την κατάκριση των συνανθρώπων μου.
Κι εγώ μαύρη είμαι, όπως το παλτό μου, παραδέχτηκα, όμοια με τους άλλους στην πλατεία. Για να καταλήξω λευκή , ως χιών, οφείλω να προβώ στην υπέρτατη θυσία της αγάπης, χωρίς να κατακρίνω το συνάνθρωπο, αναλαμβάνοντας, όπως ο Χριστός επάνω στο Σταυρό, το βάρος της αμαρτίας του εαυτού μου και των άλλων , που δειπνούν το δηλητήριο της λήθης στην “πλατεία” . Γιατί άλλο είναι ο απεχθής δαίμων που κατατρέχει τον άνθρωπο και άλλο ο ίδιος ο βασανισμένος άνθρωπος . Αγαπάμε τον άρρωστο εαυτό μας και το συνάνθρωπό μας , αγωνιζόμενοι για τη σωτηρία, αδιακρίτως, από τα δεσμά του διαβόλου, γιατί εντός όλων μας είναι δέσμιος και βασανίζεται ο ίδιος ο Θεός.
Κάποια από τα όμορφα γαρύφαλλα του Επιταφίου κατέληξαν ως διάκοσμος , ενώ άλλα καταπατήθηκαν από το απρόσεκτο πλήθος στο δρόμο. Τα πιο γενναία ήταν εκείνα που θυσιάστηκαν σιωπηλά, και αγίασαν τους δρόμους και τις γειτονιές της όμορφης Κυψέλης.
Στην Παναγία μας Βουλκανιώτισσα απέθεσα ευλαβώς τα άνθη του Επιταφίου, με τα οποία γενναιόδωρα μάς έρανε ο σεπτός πατήρ Παναγιώτης Χαβάτζας, εντός του ιερού ναού του Αγίου Γεωργίου . Να χαρεί η Μεγαλόχαρη, που ο Υιός της ο αγαπητός απόψε θα πικράνει τον Άδη, μεταλαμπαδεύοντας το φως της Αγίας Του Ανάστασης, στις ανοιχτές καρδιές μας . Είθε ο Τριαδικός Θεός να ευωδιάζει τα άνθη της ψυχής όλων μας.
Καλή Ανάσταση.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
15/4/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου