Φωτό: Beautiful Italy στο fb.
Η ζωή είναι όμορφη όταν την στολίζουν οι χάρες του Αγίου Πνεύματος και με αρετή εκδηλώνεται η συμπεριφορά του ανθρώπου, ως θεάρεστη σκέψη και πράξη. Όταν όμως "ο σταυρός της αγάπης, ως κάθετη σχέση του Θεού με τον άνθρωπο και οριζόντια της αγάπης του ανθρώπου προς τον πλησίον", όπως λέγει ο προικισμένος με Θεού σοφία κ. Βασίλης Τσούπρας, καθηγητής θεολογίας, κοινωνιολογίας και πολιτικών επιστημών, ιδρυτής του Ορθοδόξου Συλλόγου “Επάλξεις” στην Αθήνα, δεν λαμπρύνεται, όταν τσακίζεται ο σταυρός από αλλότριες , διαβολικές δυνάμεις, τότε πάσης φύσεως αποκρουστικές εκδηλώσεις παρατηρούνται σε πνευματικό, νοητικό, ψυχικό και σωματικό επίπεδο .
Η ασυγκράτητη επιθετικότητα ζητά ψυχολογικά διέξοδο προς εκτόνωση, γι΄ αυτό καθιστά εμφανή την αρνητική δράση της με αλόγιστες και επαναλαμβανόμενες εσωστρεφόμενες και/ή εξωστρεφόμενες καταστροφικές, εκδικητικής φύσεως συμπεριφορές , οι οποίες πλήττουν τόσο τον ίδιο τον άνθρωπο, όσο και το φυσικό περιβάλλον γύρω του. Ζούμε σε μία ιδιάζουσα εποχή, ο ναρκισσισμός και η εκκεντρικότητα , η ιδιοτέλεια και οι ψυχώσεις κατέχουν τα έδρανα ενός υποβαθμισμένου κόσμου πνευματικά, μορφωτικά και κοινωνικά. Μεθοδευμένα τα μέσα μαζικής επικοινωνίας προωθούν, ιδιαίτερα από την αρχή της δεκαετίας του 1980 μέχρι σήμερα, λανθασμένα κοινωνικά πρότυπα, αφού αρκετοί από τους λειτουργούς αυτών των μέσων είναι δυστυχώς άνθρωποι με νοητική σύγχυση. Ο άνθρωπος κατέλυσε όλα τα “πρέπει” του, απελευθερώθηκε σεξουαλικά, όπως διατείνονται οι “ειδικοί επιστήμονες”, αλλά άγεται πλέον και φέρεται παρορμητικά και ανεξέλεγκτα, με βάση τα αλόγιστα “θέλω” του, όπως αυτά αναδύονται μέσα από τον βόρβορο και την ασυδοσία των παθών τού αρρωστημένου ψυχισμού του.
Ένα εκκεντρικό, άλογο και κακόγουστο ζώο έχει καταντήσει ο σημερινός άνθρωπος, χωρίς βέβαια να παύουμε να αναγνωρίζουμε και τις λαμπρές εξαιρέσεις , τα λιγοστά και διαλεκτά φωτισμένα πρόσωπα, τα οποία αποτελούν μειοψηφία προς εξολόθρευση από αντίθετες δυνάμεις. Την εποχή του “μεγάλου φρικιού” βιώνουμε παγκοσμίως, όπου η συνεχής κακοποίηση του εαυτού , των συνανθρώπων μας, καθώς και του περιβάλλοντος σε θρησκευτικό, κοινωνικό , πολιτιστικό και φυσικό επίπεδο, δεν έχει τέλος! "Καλύτερος" είναι εκείνος που θα αφήσει τους άλλους ενεούς με την εκκεντρικότητά του, με πάσης φύσεως αρνητικότητα περιτυλιγμένο το βιασμένο σώμα του και τη λιπόθυμη ψυχή του, εκείνος που θα σχεδιάσει σε τοίχους ξένης περιουσίας ό,τι πιο αποκρουστικό , απωθητικό και αποτρόπαιο, ακόμη και πέρα από τα όρια μίας υποθετικής φιλοσοφικής αναρχίας.....
Είναι το τέλος ενός μεγάλου ενιαυτού ή η αναγέννηση μέσα από τις στάχτες μας; αναρωτιέται ο φωτισμένος νους των τέκνων του Θεού που αγρυπνούν, που ακόμη με βαθιά πίστη προς τον Κύριο αντέχουν και στέκονται όρθιοι, με θεία διάκριση και σοφία.
Παρομοίως και η λεπτεπίλεπτη κόρη , η φιλόλογος και θεολόγος κα Σοφία Μπεκρή, του Συλλόγου “Επάλξεις”, στο δρόμο του Χριστού βαδίζει, με ένα βαρύ δισάκι γεμάτο πολύτιμες θεολογικές και φιλολογικές γνώσεις, στολισμένο με τα άσπρα κρίνα του πνευματικού της αγρού. Τη θετική πλευρά των πραγμάτων οραματίζεται με πίστη, αγάπη και ελπίδα στον Παντοδύναμο Τριαδικό Θεό, υπηρετώντας με ευλάβεια τον Υιό και Λόγο του Θεού, τον Θεάνθρωπο Χριστό. Έναν όμορφο κόσμο ονειρεύεται, με πλούσια τα πνευματικά ελέη του Παντελεήμονος Πατέρα μας, και αγωνίζεται σκληρά να λάβει σάρκα και οστά ο ανεκτίμητος στόχος της. Έναν τέτοιο κόσμο κατ΄ εξαίρεση ζωγράφισε το χέρι μίας ταλαιπωρημένης καλλιτεχνικής ψυχής, επάνω σε έναν τοίχο στην κακοποιημένη από τα γκράφιτι Sandinia στην Ιταλία.
Αν η εικόνα αυτής της ανάρτησης είναι χάρμα οφθαλμών , αυτό συμβαίνει γιατί περικλείει εντός της τα αρχιέτυπα της εκδήλωσης της θεοσέβειας, πίστης , αγάπης, και κατά Θεόν εναρμόνισης του ανθρώπου με την κοινότητα στην οποία ζει και κινείται. Μία αγαπητική κοινότητα, εκ Θεού κατευθυνόμενη, απεικονίζει αυτό το υπέροχο έργο, που ήλθε στο φως από χέρια Ιταλού, ερασιτέχνη ζωγράφου. Οι ανθισμένες δάφνες στολίζουν τον δρόμο, και η όμορφη θυγατέρα-ψυχή καταγράφει επιμελώς τα θρησκευτικά και οικογενειακά δρώμενα....
Κάποτε μπορεί να μην είχαμε ως Ελληνικός λαός υψηλή μόρφωση, αλλά ο παράδεισος της εικόνας αυτής δεν απουσίαζε τουλάχιστον από τα όμορφα χωριά μας. Οι γιαγιάδες μπορεί να μην αντιλαμβάνονταν τα "ψιλά γράμματα" γιατί δεν διέθεταν φιλολογικές γνώσεις, κάποιες ούτε την υπογραφή τους δεν γνώριζαν πώς να βάλουν, αλλά είχαν μεγάλη πίστη στον Θεό και αγάπη στην καρδιά για τον συνάνθρωπο, χτυπούσαν ακαριαία το κακό στη ρίζα του, και άνθιζαν της Παναγίας τα ολόδροσα ρόδα στην οικογενειακή εστία , στην αγαπημένη γειτονιά, αλλά και σε ολόκληρο το χωριό, που ήταν ο μοναδικός κόσμος που οι αείμνηστες γιαγιάδες μας γνώρισαν!
Μπήκα στο λεωφορείο το περασμένο Σάββατο, κρατώντας έναν ολάνθιστο βασιλικό στην αγκαλιά, με το κεφάλι χαμηλά. Φρόντισα επιμελώς να μην κοιτάξω αριστερά και δεξιά κατά τη διαδρομή, στο κέντρο της μεγαλούπολης Αθήνας, για να μην πολύ πικραθώ... μη με δει ο βασιλικός δακρυσμένη, μαραθεί και δεν θα θέλει να ζήσει πια! Οικίες και καταστήματα βεβηλωμένα, όλη η οργή και η δίψα της εκδίκησης αποτυπωμένη επάνω σε ξένες περιουσίες, δολοφονικά σήματα και προκλητικές επιγραφές χειρίστου λόγου.... πολλά σκουπίδια πεταγμένα με απίστευτη αδιαφορία...βρωμιά και δυσωδία... μεγάλη απελπισία....ξενόφερτοι επαναστάτες που ζητούν έδαφος να υπάρξουν, χαμένοι νέοι στα ναρκωτικά βυθισμένοι, σκιές θανάτου σε άδεια μπαλκόνια, η κοινωνική ευαισθητοποίηση απούσα.... η φθηνή δικαιολογία ότι για όλα φταίει το κράτος....η απομάκρυνση από τον Θεό, ο τσακισμένος σταυρός της Ορθοδοξίας!
Η γιαγιά τρελάθηκε, χτυπά τατουάζ με τον νόθο εγγονό της στο Μοναστηράκι και οι δυο τους μοιράζονται το ίδιο κοντό παντελονάκι, ποιος έχει χρόνο σήμερα να ποτίσει τις βιολέτες στο μπαλκόνι; Όταν μάς βαραίνει το χαρτομάντηλο ή το κουτί του αναψυκτικού το ξεφορτωνόμαστε τάχιστα στην άκρη του δρόμου....εμείς όταν περάσαμε πάντως καθαρός ήταν ο δρόμος, για τους άλλους τι μάς ενδιαφέρει; Ας τα αναλάβει όλα ο Δήμος!
- "Θα καλλιεργήσουμε με άσματα αγάπης και χαράς τη ζωή και θα ανθίσουν εκ Θεού μουσικά ρόδα" , με διαβεβαιώνει με το χαμογελαστό της πρόσωπο, γεμάτο αυτοπεποίθηση, η κα Δήμητρα Μποζά- Μπαμπίλη, η δραστήρια δασκάλα Βυζαντινής μουσικής στις “Επάλξεις” , καθώς κουνά καταφατικά τη σοφή κεφαλή του ο θεολόγος και πιανίστας σύζυγός της, κ. Βασίλης Μπαμπίλης. Με μία γλυκιά συγχορδία το λέγει η γλυκοπρόσωπη κόρη τους Αρετή, γεωπόνος και κιθαρίστρια...
Φωτό: κα Δήμητρα Μποζά-Μπαμπίλη
“Υπάρχουμε”, ψιθύρισα χαμογελώντας στη δραστήρια συνάδελφό μου ψυχολόγο κα Ασημίνα Τσάμου, καθώς και στη Βαλυραία παιδική μου φίλη, κα Βάσω Φ. Ηλιοπούλου, το ίδιο επανέλαβα, όταν τις απόλαυσα να εναρμονίζονται μαζί μου σε παραδοσιακά άσματα στη χορωδία του Συλλόγου "Επάλξεις", υπό τη διεύθυνση της κας Δήμητρας Μποζά-Μπαμπίλη στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον ιερό ναό του Αγίου Σπυρίδωνος στο Αιγάλεω Αττικής, στις 3 Ιουλίου 2023. Ιδού η όμορφη κόρη Κυριακή στη χορωδία μας, γέννημα και θρέμμα της Καλαμάτας, μας καλωσορίζει με βλέμμα λαμπερό, καθώς η καλλίφωνη νύμφη Χρυσαλένια, και οι άριστες στο τραγούδι Ελένη και Χρυσούλα άδουν "μενεξέδες και ζουμπούλια και θαλασσινά πουλιά, άμα δείτε την καλή μου χαιρετίσματα πολλά...". Σιγοτραγουδά δακρυσμένη η κα Μαγδαληνή Κόκκορη, η άξια γιατρός του Συλλόγου "Επάλξεις" στο Αιγάλεω, με ένα παλιό χρυσό νόμισμα, αθάνατο Κωνσταντινάτο, κρυμμένο βαθιά στην καρδιά.... Τούτη η εικόνα θα μου μείνει αξέχαστη!
Το αισθάνομαι, αρχίζουμε να αναγεννιόμαστε μέσα από τις στάχτες μας.... όσοι πιστοί προσέλθετε!
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
6-7-2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου