Φωτό: Xris Papag στο fb
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο Ηλίας από τη Βαλύρα γνώρισε τον Θοδωρή από το Αρφαρά στον στρατό. Ήταν δύο παλληκάρια ορφανά από πατέρα, πολύ εργατικά και τίμια, που κατετάγησαν ως μηχανικοί στα τεθωρακισμένα. Και οι δύο είχαν μεγάλη ευαισθησία με τις αμυγδαλές τους, ίδρωναν και κρύωναν εύκολα, γι΄ αυτό φορούσαν υπόλευκη μάλλινη φανέλα από πρόβειο λεπτό νήμα, που είχαν υφάνει στον αργαλειό οι μανάδες τους. Για τους άλλους νεοσύλλεκτους ήταν τα “παιδιά κάτω από το αυλάκι” - έτσι αποκαλούσαν παλιά τα γεννήματα της γηραιάς Πελοποννήσου, της θείας χείρας του Πέλοπος- όμως για τους ίδιους ήταν τα ευλογημένα τέκνα της Παναγίας Βουλκανιωτίσσης, της μεγάλης μητέρας τους.
Η Παναγία Βουλκανιώτισσα προστατεύει όλα τα τέκνα της, σαν πολύτιμα πετράδια τα κρατεί κάτω από τη θεία Σκέπη της, στον γαλάζιο ουρανό και στη μακαρία γη της Μεσσηνίας. Οι αείμνηστοι Ηλίας και Θοδωρής ήταν σίγουρα τα αγαπημένα παιδιά της Μεγαλόχαρης, αφού διήγαν βίο ενάρετο, με βαθιά πίστη. Την προσκυνούσαν μετά από δεκαπενθήμερη αυστηρή νηστεία, ψηλά στο διάσελο της Εύας και της Ιθώμης, που είναι η ομώνυμη ιερά μονή της , στην εορτή της μνήμης της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 15 Αυγούστου, και ακολουθούσαν την κάθοδο και περιφορά της αγίας εικόνας της Παναγίας Οδηγήτριας τω όρει Βουλκάνω, τον Σεπτέμβριο στη Μεσσήνη, συνήθεια που διατήρησαν και μετά τον στρατό. Οι υποχρεώσεις και τα βάσανα της ζωής εμπόδιζαν τους δύο καλούς φίλους να βλέπονται συχνά καθώς τα χρόνια κυλούσαν, αλλά μία όμορφη συνήθεια τους ένωνε, σαν χρυσή αλυσίδα, σταθερά και καθημερινά: Κάθονταν στις έξι το απόγευμα, μετά τον μεσημεριανό τους ύπνο, στο μπαλκόνι τους σπιτιού τους , και έπιναν ζεστό καφέ με δροσερό νερό, ευχόμενοι υπέρ υγείας του φίλου τους. Ήταν δε τόσο δυνατό το συναίσθημά τους, που το μήνυμα της μίας καρδιάς ταξίδευε με ταχύτητα φωτός προς την άλλη, ανάμεσα στα δύο χωριά. Όταν δε απέκτησαν τηλέφωνο τα νοικοκυριά στη Μεσσηνία, ήταν πραγματικά λυτρωτικό για την επικοινωνία μεταξύ των δύο αυτών αγαπημένων φίλων.
Φωτό: Πολιτιστικός Σύλλογος "Οι Άγιοι Θεόδωροι".
Τόσο η επτάλοφη Βαλύρα όσο και το ορεινό Αρφαρά δεν περιβρέχονται από θάλασσα, γι΄αυτό η ψυχοσύνθεση των ανθρώπων διακρίνεται από συναισθηματικές εκλεπτύνσεις και ρομαντισμό. Άλλο είναι τα γελαστά, εξωστρεφή δελφίνια που λιάζονται στη χρυσή άμμο του Μεσσηνιακού κόλπου και άλλο τα βαθυστόχαστα αηδόνια του βουνού, που ξαποσταίνουν σε πλούσια φυλλώματα και σκιερά μονοπάτια, δίπλα σε γάργαρα νερά. Βέβαια, όσοι άνθρωποι ζουν στο βουνό αποζητούν την θάλασσα και όσοι διαμένουν σε παραλιακό χώρο λαχταρούν το βουνό, όμως όχι για πολύ, γιατί την αλλαγή αυτή δεν την αντέχουν. Η γενέτειρα τού καθενός είναι τελικά η σφραγίδα της ψυχοσύνθεσής του!
Δεσμούς ζωής σύναψε η Βαλύρα με το Αρφαρά παλιά, αλλά, προς έκπληξη όλων, ίδιοι δεσμοί υφίστανται σταθερά και σήμερα, μόνο τα πρόσωπα άλλαξαν! Μία ωραία νύφη δασκάλα έχει αποκτήσει στις ημέρες μας η Βαλύρα από το Αρφαρά ορμώμενη, την κα Ευγενία Σκουλικά -Χρηστάκη, αλλά και κάποιοι Βαλυραίοι διαμένουν στο γραφικό χωριό Αρφαρά ή επισκέπτονται την περιοχή συχνά, ιδίως όταν εορτάζουν οι Άγιοι Θεόδωροι, στον παλιό ενοριακό ναό που θεμελιώθηκε το 1870 και αποπερατώθηκε το 1879.
Φωτό: Terrabook
Η Βαλύρα υπάγεται στον Δήμο Μεσσήνης και το Αρφαρά στην Καλαμάτα. Η ζωή και στα δύο χωριά βασίζεται στην καλλιέργεια της γης και στην κτηνοτροφία, τα κτήματα είναι πλούσια σε ελαιόδενδρα, συκιές και οπωρικά.
Μία καλή φιλία των ημερών μας που έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι αυτή των δύο αθλητικογράφων, του κ. Χρήστου Παπαγεωργίου από τη Βαλύρα και του κ. Σωτήρη Γεωργούντζου από το Αρφαρά, που είναι πολύ γνωστός και δημοφιλής στην Καλαμάτα. Αν και υπάρχει μία “μικρή ηλικιακή διαφορά” μεταξύ των δύο δημοσιογράφων, τα μεγάλα πνεύματα χρόνια δεν γνωρίζουν! Η αγαθή πρόθεση, η ειλικρίνεια , το ήθος των δύο αυτών προσώπων, συνδυαστικά με την κοινή και αγαπημένη τους επαγγελματική δραστηριότητα, δημιούργησαν έναν άρρηκτο δεσμό , αλλά όχι μόνο αυτό! Κάτι περισσότερο καθίσταται εμφανές όταν για παράδειγμα ο Χρήστος εκθειάζει τον φίλο του Σωτήρη και το συναίσθημά του εκδηλώνεται σαν απρόσμενο γκολ από τον Αστέρα, στο γήπεδο Μαρακανά Κάμπου Βαλύρας. Δεσμό ζωής καθιέρωσαν οι δύο καλοί αθλητικογράφοι, απολαμβάνοντας σε όλο το μήκος και πλάτος το μεγαλείο της έντιμης φιλίας τους. Όσο τα χρόνια λιγοστεύουν και φοβούνται ότι μια ημέρα θα παρέλθει ο καιρός και θα λαχταρίσουν την ένθερμη ανταλλαγή, τα θεία δώρα της κατά Χριστόν αγάπης, τόσο περισσότερο απολαμβάνουν τις όμορφες συναντήσεις τους, και ο Χρήστος, ως μεγαλύτερος αδελφός, δεν κρατιέται, θέλει να φύγει επειγόντως από το αρχοντικό του στη Βαλύρα για να συναντήσει τον Σωτήρη στην πλατεία στο Αρφαρά, να μοιραστούν και να σχολιάσουν πανευτυχείς τα πρόσφατα αθλητικά γεγονότα!
Στην παρέα τους, περιστασιακά δια ζώσης και σταθερά εξ αποστάσεως , υπάρχουν άλλα δύο πολύ ενδιαφέροντα πρόσωπα, εκτός Ελλάδας, που μοιάζουν σαν μια σταγόνα νερού από του Τζούμη τη βρύση, αλλά δεν έτυχε μέχρι στιγμής να συναντηθούν! Είναι ο Βαλυραίος κ. Γιώργος Φειδάς στο Warwick, Road Island, και ο Αρφαραίος κ. Γιάννης Γεωργούντζος (John George) στο Νew Orleans, αγαπημένος ξάδελφος του κ. Σωτήρη Γεωργούντζου. Τα δύο αυτά ανδρειωμένα παλληκάρια, που γεύτηκαν τη φτώχεια από τα γεννοφάσκια τους και μετανάστευσαν με την οικογένειά τους για μία καλύτερη τύχη στις Η.Π.Α., κατάφεραν με τον τίμιο αγώνα τους να φθάσουν στην κορυφή επαγγελματικά, χωρίς όμως να αλλοιωθεί η προσωπικότητά τους και να αποδυναμωθεί η πίστη τους στην αγαπημένη τους Παναγία Βουλκανιώτισσα, που η χάρη της , από την ημέρα της βάπτισής τους, ως φωτεινό ένδυμα, τους τυλίγει εσαεί.
Φωτό:Βayou brief
Μεγάλη χρηματική περιουσία απέκτησαν, εργαζόμενοι κατ΄ εξοχήν στον χώρο της εστίασης, αλλά αυτό είναι δευτερεύον και πολύ κατώτερο, εμπρός στη θεάρεστη λάξευση του ψυχικού τους κρυστάλλου. Και οι δύο με ευλάβεια υπηρετούν τη δεύτερη πατρίδα τους, που τους έδωσε τόσες πολλές ευκαιρίες να ξεδιπλώσουν τις ικανότητές τους, να αποδείξουν τα ταλέντα τους, και να λάβουν κοινωνικά τη θέση που τους αξίζει, μία θέση πραγματικής εκτίμησης από την πολιτεία στην οποία ζουν και δραστηριοποιούνται, άλλωστε και οι δύο είναι Αμερικανοί πολίτες. Τα δύο αυτά σημαντικά πρόσωπα ανήκουν στη δημοκρατική παράταξη, μάλιστα ο κ. John George είναι υποψήφιος (advocate) στην πολιτεία της Νέας Ορλεάνης.
Προσφέρουν πολλά , σε διαχρονική βάση, στην Ελληνική κοινότητα, ιδίως στον τομέα της μαζικής ενημέρωσης , παράλληλα στηρίζουν τους ιερούς ναούς της Ορθοδοξίας και ευαγή ιδρύματα , καθώς και απλούς πολίτες όταν για κάποιο σοβαρό λόγο το απαιτούν οι περιστάσεις. Αγαπούν και νοσταλγούν τη γενέτειρά τους, η μόνη διαφορά μεταξύ τους είναι ότι ο κ. Γιώργος Φειδάς ονειρεύεται ότι τινάζει τις ελιές στο κτήμα του, αλλά δεν καταφέρνει να υλοποιήσει τον στόχο του , λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων, γι΄ αυτό τον πονούν τα πόδια του....σαν να του λένε “κάτσε στα αυγά σου πού θέλεις να τρέχεις τώρα στα κτήματα”.... Αντίθετα ο κ. Γιάννης Γεωργούντζος το πραγματοποιεί τακτικά και χαίρει άκρας σωματικής υγείας! Έρχεται από τη μακρινή Νέα Ορλεάνη με την οικογένεια του, αφήνοντας σε άξια χέρια τις επιχειρήσεις του, και επανασυνδέεται με τις ρίζες του. Η αγαπητική σχέση του κ. Γιάννη Γεωργούντζου με τον ξάδελφό του Σωτήρη, με το χωριό του και ιδιαίτερα με τις ελιές του , είναι πηγή μεγάλης ψυχικής ευφορίας , ισορροπίας και ταπείνωσης, εμπρός στα μεγαλεία του Θεού . Το χρυσό, α΄ ποιότητας ελαιόλαδο τρέφει όχι μόνο το σώμα του και τού χαρίζει αξιοζήλευτη υγεία, αλλά και το πνεύμα του. Είναι ένας γλυκύτατος, οξυδερκής, κοινωνικά ευαισθητοποιημένος , ελεήμων και πολιτικά δραστήριος άνθρωπος, όπως και ο “φίλος” που ακόμη δεν γνώρισε, ο αξιαγάπητος και δημοφιλής κ. Γιώργος Φειδάς, που δεν παύει να σκέπτεται διαρκώς και να εφευρίσκει τρόπους για να βοηθήσει ουσιαστικά την αγαπημένη του γενέτειρα, τη μάνα Βαλύρα!
Φωτό: George pappou Feidas στο fb
Ανοιχτή πρόταση έχει ο κ. John George για επίσκεψη στο Road Island να παίξουν τάβλι με την αδελφή ψυχή , τον κ. Γιώργο Φειδά, αλλά και τον όμορφο και φιλόστοργο γιο της Βαλύρας να συναντήσει, τον κ. Ανδρόνικο, αδελφό του κ. Γιώργου. Να θυμηθούν τη φοίτησή τους στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού τους, πίνοντας "φανερά" καφεδάκι με σαράντα φουσκάλες..... μεγάλα παιδιά είναι τώρα, κανένας δεν θα τους μαλώσει, γνωρίζουν καλά πώς να ψήνουν τον καφέ μόνοι τους!
Ο Θεός να τους επιστρέφει στο πολλαπλάσιο αυτά που γενναιόδωρα προσφέρουν στους συνανθρώπους τους , και στις δύο αγαπημένες πατρίδες τους, και να τους φωτίζει η χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Τι όμορφο είναι να τιμάς τη φιλία, καθιερώνοντας δεσμό ζωής, η Βαλύρα και το Αρφαρά το αποδεικνύουν περίτρανα!
Θερμές ευχαριστίες στον Βαλυραίο αθλητικογράφο κ. Χρήστο Παν. Παπαγεωργίου, που μοιράστηκε μαζί μας την αγάπη και εκτίμησή του για τον φίλο του κ. Σωτήρη Γεωργούντζο από το Αρφαρά.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
8-7-2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου