Ένας υπέροχος κάτοικος Πουλιτσίου και ο κ. Γιώργος Οικονομόπουλος.
Στο χωριό Πουλίτσι, στα ημιορεινά Κοντοβούνια Μεσσηνίας, μας ταξίδεψε σήμερα ο ξεναγός μας κ. Γιώργος Οικονομόπουλος, μηχανικός οχημάτων και οδηγός του Δήμου Μεσσήνης, για να γνωρίσουμε έναν υπέροχο αγρότη του χωριού , να μιλήσουμε για τον φιλόξενο Πρόεδρο Πουλιτσίου κ. Ιωάννη Γιαννόπουλο, και να εντρυφήσουμε σε αρετές αλησμόνητες, όπως των αείμνηστων παππούδων μας στη Βαλύρα....
Ο ευλογημένος αγρότης (δεν γνωρίζουμε το όνομά του), που απαθανάτισε ο φακός του κ. Γιώργου Οικονομόπουλου, εκτελούσε τις γεωργικές εργασίες του στο ορεινό χωριό Πουλίτσι Μεσσηνίας, που βρίσκεται βορειοδυτικά από τον Αριστομένη, σε απόσταση περίπου 7 χιλιόμετρα (βλπ. Βικιπαίδεια).Δυστυχώς ο φακός δεν συνέλαβε και τον κουρασμένο γάιδαρό του, που είχε ξαπλώσει στη σκιά για να απολαύσει τον μεσημεριανό του ύπνο!
Φωτό: κ. Γιώργος Οικονομόπουλος στο fb
-Κάτοικος του χωριού είναι και ο φιλόξενος κ. Ιωάννης Γιαννόπουλος, τον πιο πολύ καιρό ο μοναδικός, και Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Πουλιτσίου. Διαμένει στην Καλαμάτα και πηγαίνει την ημέρα στο χωριό. Ως μοναδικός κάτοικος αρκετό καιρό του χρόνου, δικαιούται να λέγεται και Πρόεδρος! μάς εξηγεί ο κ. Γιώργος Οικονομόπουλος.
Το Πουλίτσι έχει υψόμετρο 646 μέτρα και απέχει από τις ακτές του κόλπου της Μεσσηνίας περίπου 25 χιλιόμετρα.
Το όμορφο Πουλίτσι με τα θεϊκά του φίλτρα!
Το Πουλίτσι έχει μακρόχρονη ιστορία, που ακολουθεί την ιστορία της Μεσσηνίας και της ευρύτερης περιοχής, τόσο της Μεσσήνης στη σύγχρονη εποχή όσο και της Μεθώνης κατά τη Μεσαιωνική εποχή, επίσης της Πυλίας κατά τη Μυκηναϊκή εποχή. Η περιοχή του οικισμού, κατά την αρχαιότητα, ήταν τμήμα του βασιλείου του Νέστορα και της Αρχαίας Πύλου. Το χωριό υπάρχει, τουλάχιστον από τα χρόνια της Ενετοκρατίας και η παλαιότερη ονομασία του ήταν Πολίτσι. Ο οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 10 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες, ενώ παλαιότερα η κύρια απασχόληση ήταν η κτηνοτροφία.
Φωτό: κ. Γιώργος Οικονομόπουλος στο fb
Όμως, γιατί το θέμα αυτής της ανάρτησης έκλεψε ο καλός αγρότης του χωριού καθώς και ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Πουλιτσίου, (δυστυχώς δεν έχουμε τη φωτογραφία του) περισσότερο από τις φυσικές ομορφιές στο όμορφο χωριό με τα παλιά πέτρινα σπίτια;
Λέγει ο κ. Γιώργος Οικονομόπουλος:
- Αυτοί οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι πάντα μάς υποδέχονται με τον καλύτερο τρόπο με το που μπαίνουμε στο χωριό και πάντα είναι πρόθυμοι να κεράσουν κάτι. Αισθανόμαστε ευπρόσδεκτοι, σε μία οικεία, φιλική ατμόσφαιρα.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που ο Θεός έκτισε παιδιόθεν φωλιά στην όμορφη καρδιά τους και μέσα εκεί έφερε πολλούς τόκους του Αγίου Πνεύματος, ενός ολοφώτιστου Πνευματικού Βασιλείου, που θα ζήλευαν όλοι οι πλούσιοι και δυνατοί της γης! Δεν είναι επώνυμοι και οικονομικά εύρωστοι άνθρωποι , δεν κρατούν στα χέρια τους τις περγαμηνές των σοφών τούτου του κόσμου, ούτε κατευθύνουν τις επιστημονικές και πολιτικές εξελίξεις στα υψηλά έδρανα του πλανήτη. Κι όμως! Κρύβουν εντός τους τόσο σπάνιους θησαυρούς της κατά Θεόν ταπείνωσης και αγάπης, που θα ζήλευε κάθε ρακένδυτος και πάμφτωχος πνευματικά άνθρωπος , αν ποτέ μπορούσε να ανοίξει τους οφθαλμούς του και να τους αντικρίσει!
Η αίσθηση που δίνουν αυτοί οι άνθρωποι προς τους συνανθρώπους τους, με την υψηλή θεία διάκριση και συναισθηματική τους νοημοσύνη, είναι αυτή της εγκαρδιότητας και του φιλότιμου, αφού όποιος τους πλησιάζει ωφελείται με πολλούς τρόπους. Δεν επιδεικνύονται, αλλά αφήνουν τον άλλο να αισθάνεται ότι υπερέχει, τον φροντίζουν με αγάπη , ως δούλοι του Θεού, μέχρι να αρχίσει να βιώνει τους κραδασμούς της αγάπης τους εντός του και να “έλθει”, ως ώριμος βότρυς σε θείο αμπελώνα. Μοιράζονται τόσο τη μπουκιά που βάζουν στο στόμα τους, όσο και τη λαϊκή σοφία τους, η οποία σαν χείμαρρος εκχυλίζει εντός τους, λαξευμένη και σφραγισμένη με “τη εσωτερική γλώσσα της Θείας σιωπής”, αλλά και τον Θείο Λόγο του Ευαγγελίου, του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, που οι πραγματικοί Έλληνες αγαπούν και θέλουν να του μοιάσουν.
Όταν κάποιος συναντά αυτούς τους ανθρώπους, πολύ θέλει να τους δει ξανά και ξανά, γιατί η ειλικρινής αγάπη και το ενδιαφέρον τους για τον συνάνθρωπό τους στεριώνει χρυσές αλυσίδες χρόνιας φιλίας.
Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι, δεν είναι απλά ένα πρόσωπο, είναι ο ίδιος ο τόπος τους, είναι το ίδιο το ευλογημένο χωριό τους, το οποίο στολίζεται και αποκτά θεία υπόσταση και κοινωνική ταυτότητα, από το δική τους προσωπική αίγλη. Δεν είναι πλέον το χωριό Πουλίτσι, αλλά το χωριό του καλού και φιλόξενου αγρότη και του φιλικού προέδρου, είναι ένας ελκυστικός προορισμός για όλους όσους θέλουν να τους συναντήσουν στο όμορφο φυσικό τους περιβάλλον, όπου με τις ευλογίες του Θεού ζουν, αλληλεπιδρούν θετικά και με τους συγχωριανούς τους, και πορεύονται με ευπρέπεια σε οδό αρετής τούτου του πρόσκαιρου βίου.
Φωτό: κ. Γιώργος Οικονομόπουλος στο fb
Οι φιλόπονοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ανοικτά τα ώτα, τους οφθαλμούς τους και όλο το είναι τους προσανατολισμένο προς τον Κύριο, παραμένουν κατά τη διάρκεια του βίου τους συντονισμένοι εκ φύσεως, χωρίς καμία επιτήδευση και λογική μεθόδευση, εμπρός στη θεία παρουσία Του, την οποία αντιλαμβάνονται ως συνείδηση, ως χάρες του Αγίου Πνεύματος, και μέγιστη αγάπη προς τον συνάνθρωπο και τον τόπο τους.
Αλλοίμονο σε εκείνους τους δυστυχείς ανθρώπους που στερούνται πίστεως προς τον Θεό, και δεν μπορούν να αντιληφθούν τούτο το μεγαλείο, που λέγεται “ένας καλός άνθρωπος”!
Θερμές ευχαριστίες στον κ. Γιώργο Οικονομόπουλο, μηχανικό οχημάτων και οδηγό στο Δήμο Μεσσήνης, που μάς γνώρισε έναν φιλόπονο αγρότη και μάς μίλησε για τον φιλόξενο Πρόεδρο Πουλιτσίου, κ. Ιωάννη Γιαννόπουλο, στο γραφικό ορεινό χωριό Μεσσηνίας, καθώς και για το πλούσιο φωτογραφικό υλικό!
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
15-7-2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου