Το χωριό προτιμά η χαρισματική - δημιουργική φιλόλογος και ιστοριοδίφης κα Γωγώ Μαγκλάρα, σύζυγος του Βαλυραίου μαθηματικού και λογοτέχνη κ. Θεόδωρου Σταυριανόπουλου, η οποία ευγενώς μας προσκαλεί να λικνιστούμε σαν το σιτάρι επάνω στην όμορφη αιώρα της, θυμίζοντάς μας τις κούνιες από δένδρο σε δένδρο κατά τα ανεπανάληπτα παιδικά μας χρόνια!
Καλοκαιρινά λικνίσματα... Φωτό: κα Γωγώ Μαγκλάρα στο fb
Πικραμένος ο Λίβας που καίει τα σπαρτά, ο "καύσων Κλέων", άρχισε να υποχωρεί, αφού βρήκε τους Αγίους της Ορθοδοξίας να προσεύχονται υπέρ ημών, ώστε ο Θεός να διώξει τον καύσωνα γρήγορα και ο καιρός να δροσίσει.... Όσο για εμάς τους θνητούς ανθρώπους, σε κατάσταση σωματικής και συναισθηματικής εξάρτησης με τα πάσης φύσεως aircondition μας συνάντησε ο καυτός Κλέων, και δεν πίστευε στα μάτια του, γιατί έχει καταντήσει ο σημερινός άνθρωπος τόσο ευαίσθητος και τη ζέστη του Καλοκαιριού δύσκολα πλέον την αντέχει! Έχουμε ακόμη το ήμισυ του κύκλου να διανύσουμε αφού είμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού 2023, αν και οι αείμνηστοι παππούδες μας έλεγαν “από του Αη- Ηλιού και πέρα αλλάζει ο καιρός και η ημέρα”.
Κάποιοι αναζητούν τη δροσιά σε χρυσές παραλίες, ενώ άλλοι προτιμούν τα δενδροστολισμένα υψίπεδα και τις βουνοκορφές, που δυστυχώς κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή από επικίνδυνες πυρκαγιές. Ένα πάντως είναι σίγουρο. Όσοι καταφεύγουν ψηλά στον παράδεισο της Αλαγονίας του Ταϋγέτου, βιώνουν τον Χειμώνα καλοκαιριάτικα, εσωστρέφονται και καθίστανται μύστες σε υπερκόσμιο τοπίο... Ευλογημένοι είναι εκείνοι που διανύουν χιλιόμετρα μέχρι την κορυφή της πυραμίδας, στο εξωκκλήσι του Προφήτου Ηλιού που η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του στις 20 Ιουλίου, αναμετρώντας τις αντοχές τους και ενδυναμώνοντας την πίστη τους επάνω σε κακοτράχαλα μονοπάτια.
Εκείνοι που δεν επιθυμούν να ταξιδέψουν τόσο ψηλά, στην όμορφη γενέτειρά τους κάνουν υπέροχες διακοπές και εορτάζουν τον προφήτη Ηλία, γεμίζοντας με ζωή και χαρά τα παλιά πέτρινα σπίτια στα όμορφα χωριουδάκια της Μεσσηνιακής γης. Αναβιώνουν “περασμένες αγάπες” όπως των γονιών και των παππούδων μας, που τα ανεξίτηλα σημάδια από το πέρασμά τους σε τούτη τη ζωή είναι χαραγμένα εντός μας, εκτός μας και γύρω μας.
- “Την ηρεμία του χωριού την προτιμώ από τη φασαρία της θάλασσας”, λέει η κα Μαγκλάρα και το αποδεικνύει με τις δελεαστικές φωτογραφίες της που ανάρτησε στη σελίδα της στο fb. Λόγια εκ φύσεως αλλά και χρυσοχέρα παιδιόθεν, δεν μπορούσε παρά να κλέψει την καρδιά του αγαπημένου τέκνου της Βαλύρας, κ. Θεοδωρή Σταυριανόπουλου, που του χάρισε δύο όμορφες κόρες-επιστήμονες, αντάξιες των γονιών τους.
Ευλογημένη είναι η ψυχή της γυναίκας που ενστερνίστηκε τα όμορφα πρότυπα των αείμνηστων γιαγιάδων και μητέρων μας και αγαπά τη γενέτειρά της καθώς και το χωριό του συζύγου της όπως και εκείνες! Γνώριζαν τα πάντα, έστω κι αν είχαν τελειώσει μόνο το Δημοτικό Σχολείο... Η οικοκυρική και ό,τι αυτό συνεπάγεται ήταν το στοιχείο τους. Την είχαν εμπεδώσει σωστά, σε παραδοσιακό-πρακτικό επίπεδο, ήταν ανεπανάληπτες οικοδέσποινες και υπήρξαν άριστες δασκάλες για τις επόμενες γενιές.
Παρατηρώντας τη δημιουργική κα Μαγκλάρα με το εργόχειρο στο χέρι, έρχονται στη μνήμη μου τα καλοκαιρινά δειλινά στη Βαλύρα, που τα απογεύματα μαζευόμαστε με τις συμμαθήτριές μου στο Μπιζάνι και κεντούσαμε ή πλέκαμε μέχρι να δύσει ο ήλιος. Οι γιαγιάδες μάς κερνούσαν σε γυάλινο πιατελάκι γλυκό κουταλιού με μπόλικα αμυγδαλάκια, και δροσερό νερό από το πηγάδι του Πουλόγιαννη. Μάς εύχονταν να αυξάνεται η προίκα μας και όταν θα έλθουν οι χαρές μας να έχουμε τα καλύτερα εργόχειρα και υφαντά....
Ηρεμούσε το πνεύμα μας και γαλήνευε η ευαίσθητη ψυχή μας, καθώς η ευωδία από το θυμίαμα του Εσπερινού , από τον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου, σαν απαλό αεράκι έφθανε και μάς τύλιγε με μεταξένιες πτυχές μέχρι την επάνω ρούγα.
Βέβαια, “χωριό” δεν σημαίνει απομόνωση και στέρηση, αφού είναι η βάση για ποικίλες εξορμήσεις, είτε αυτές είναι σε κοντινή παραλία είτε στο κέντρο τη πόλης για μία ρομαντική έξοδο για “παντρεμένους” και όχι μόνο.....
Ανεξίτηλη σφραγίδα άφησε η γενέτειρά μας επάνω στις έδρες της ψυχής μας, η μνήμη μας έχει απαθανατίσει κάθε σπιθαμή γης του όμορφου χωριού μας και σε αυτό πάντα θα επιστρέφουμε, όπως ο ανθός που γέρνει για να αφουγκραστεί τις ρίζες του....
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
18-7-2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου