Το έτος 2004, που διεξήχθησαν στην Ελλάδα οι Ολυμπιακοί αγώνες, παρατηρήσαμε μεγάλη κινητικότητα αόρατων μορφών στις κερκίδες του σταδίου στην Αρχαία Ολυμπία, όπως δημοσιεύθηκε τότε στον τύπο, και κάποιοι από εμάς βιώσαμε αυτοπροσώπως. Αέρινες μορφές, σαν 2 μέτρων ψηλοί ανεμοστρόβιλοι , κάθισαν στις κερκίδες, δίπλα στους θεατές. Ένα παιδί ρώτησε τον πατέρα του:
-Ποιοι είναι αυτοί οι “αόρατοι” που ήρθαν και κάθισαν δίπλα μας;
-Είναι οι αθάνατοι πρόγονοί μας παιδί μου, απάντησε συγκινημένος εκείνος.
Είναι αιώνιοι φύλακες της ιεράς παρακαταθήκης των Ελλήνων, ευχή και κατάρα, αφού οι επιπτώσεις είναι τεράστιες, όταν ένας αθάνατος προσεγγίσει έναν θνητό , μεταδίδοντας τη θεία γνώση του, παράλληλα με τις αρρώστιες και μαρτύρια που ενέχει το τίμημα της πνευματικής άθλησης και αθανασίας.
Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο Υιός και λόγος του Θεού, επί του Σταυρού είναι κρεμάμενος, φέρων τις αμαρτίες του κόσμου, και όλα τα προ Χριστού δαιμόνια-ασθένειες τα πάταξε ο Τριαδικός Θεός. Ουδείς εξ ημών είναι αναμάρτητος, συσταυρωμένοι είμαστε από τη βάπτισή μας με τον Κύριο, γι΄ αυτό μπορούμε να ζούμε και να χαιρόμαστε, αφού ο Εσταυρωμένος Χριστός πληρώνει για τη δική μας τη ζωή, είναι η κεφαλή μας και εμείς ενεργειακά είμαστε μέρος του σώματός του, προς εξυγίανση. Και οι άλλοι άνθρωποι ζουν...τους έχουν αναλάβει διάφοροι επίδοξοι, σχετικά φωτεινοί, περισσότερο δε σκοτεινοί αόρατοι προστάτες -δολοφόνοι, που στο τέλος θα κόψουν το νήμα της ζωής τους.
Οι πρόγονοί μας, οι αθάνατοι φύλακες της Αρχαίας Μεσσήνης, παρέστησαν ενεργά στα φετινά θεατρικά δρώμενα, στον αρχαιολογικό χώρο, όπως τους απαθανάτισε ο φακός. Επίσης, με γαλάζιο πέπλο είχαν σκεπάσει τις κερκίδες του θεάτρου, πριν από το Φεστιβάλ, το χώρο τους όπου παρακολουθούν τις δικές τους παραστάσεις εν κρυπτώ, αλλά ευγενώς παραχώρησαν τις θέσεις τους και παρέστησαν στη σειρά, πολύ μακριά από τους εισερχόμενους επισήμους, τους μαθητές-καλλιτέχνες , τους καθηγητές, γονείς, φίλους, και το πλήθος του κόσμου. Δόξα τω Θεώ που μόνο ο φακός τούς απαθανάτισε και δεν τους αντιλήφθηκε γυμνός οφθαλμός ανθρώπου, στο σημείο που στάθηκαν!
Θα άνοιγαν τα όμματα εκείνων που διανύουν τον μεσαίωνα της απιστίας προς τον Θεό , ψάχνοντας για ανθρωπομορφές στη Σελήνη και στον Άρη και σε όλο το ορατό , με τα όργανα της ΝΑΣΑ, σύμπαν, όταν τους μιλούσαν λογικά οι νεφέλες, σαν αν ήταν από χρόνια φιλαράκια! Σε εκείνους που πιστεύουν ότι η φύση τα γέννησε όλα και δεν αντιλαμβάνονται ότι μέσα στη δεξιά του χείρα κρατεί ο Θεός ολόκληρο το σύμπαν. Η αρχαία Αρκαδική πύλη θα γκρεμιζόταν από την τροπαιοφόρο νίκη της συνάντησης των θνητών μετά των αθανάτων!
Σε γαλάζιες νεφέλες μορφοποιημένοι, δώρο από τον Πανεπόπτη και Παντελεήμονα Θεό , για να μη νιώθει το αθάνατο πνεύμα τους γύμνια, αλλά δόξα και τιμή, στάθηκαν απόμερα και παρακολούθησαν τις θεατρικές παραστάσεις των νέων ανθρώπων, άκουσαν τον Δήμαρχο Μεσσήνης, κ. Αθανασόπουλο, τον αγαπητό τους κ. Θέμελη, που αναστήλωσε επιτυχώς την αιώνια τους πόλη, είδαν πολλά και χάρηκαν, ευχήθηκαν και σε ανώτερα στους απογόνους τους, έστω κι αν δεν τους είδαν ούτε τους άκουσαν οι παρευρισκόμενοι θιασώτες της ποίησης, λογοτεχνίας, μουσικής και πρωτίστως της αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας.
Με δέος και φόβο ψυχής, κεκαθαρμένοι σωματικά και ψυχικά, οφείλουμε να πατάμε επάνω στα ιερά χώματα, για να προσεγγίσουμε το αθάνατο μεγαλείο της Αρχαίας Μεσσήνης.
Σιωπή! Η αυγή πάλι θα τους βρει στις θέσεις τους, ανεβάζοντας θεία τραγωδία, πριν ανατείλει ο ήλιος το πρωί.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
28/4/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου