Ο ιερέας των Δελφών Πλούταρχος συνέγραψε βίους παράλληλους επιφανών ανδρών της εποχής του και εμπλούτισε την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία με ανεκτίμητους θησαυρούς. Και στη σημερινή μας εποχή υπάρχουν άνθρωποι με βίους παράλληλους, ακόμη και εν ζωή, που είτε γνωρίζονται είτε όχι, όμως συνάδουν σε πολλούς τομείς μεταξύ τους. Ταυτίζονται τόσο ως προς τις στάσεις , απόψεις και συμπεριφορά τους στη ζωή, όσο και στις καθημερινές τους προτιμήσεις και συνήθειες. Κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να είχαμε την τύχη να τους γνωρίσουμε, άλλους όχι. Στο Δήμο Μεσσήνης παρατηρούμε ότι όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι στρέφονται προς τη καλλιέργεια της γης και τη φροντίδα των ελαιώνων που κληρονόμησαν από τους γονείς τους, ή απόκτησαν οι ίδιοι. Συγκεκριμένα υποστηρίζουν, μετά από αυτοπαρατηρησία, ότι αυτή τους η προτίμηση, δηλαδή της φροντίδας των ελαιώνων τους , βελτιώνει δραστικά τη σωματική και ψυχική τους υγεία. Έχουν οι ίδιοι διαπιστώσει ότι η απασχόληση με την καλλιέργεια της γης είναι πηγή ψυχικής ευεξίας, και ότι μετά από πολύωρη καταπόνηση και κούραση του σώματος, σε φυσικό επίπεδο, επιτυγχάνεται η ψυχική αποκατάσταση.
Κάπως έτσι συμβαίνει στο Δήμο Μεσσήνης:
Πριν αρχίσει η οξυφωνία των πετεινών στα κοτέτσια της Βαλύρας, και η ημέρα φορέσει τον ήλιο άμπυκα στη χρυσή κόμη της, με κωδωνοκρουσίες η ψυχή αφήνει τα νυχτερινά ακροστόλια της και ορθώνεται στο κοντυλένιο της κορμί, που οξύχολο την αναθεματίζει, αφού δεν το αφήνει άλλο πλέον να αναπαυθεί.
Φωτό: κ. Γιώργος Οικονομόπουλος
Ανάρια -ανάρια γίνεται η αγουρίδα μέλι, έτσι συμβαίνει και με την ψυχοπνευματική αναπτυχή των Γιώργηδων του Δήμου Μεσσήνης, όταν άναρθρος ο νους ορεί τα μεγαλεία του Θεού, δίπλα στις καλλίκομες και ηλιοσυστρεφόμενες ελαίες, τις θυγατέρες της μακαρίας Μεσσηνιακής γης. Ασπροφορούσα η καρδιά , με τα χέρια κουπιά, αρμενίζει στις φυλλωσιές, και απάνεμο λιμάνι βρίσκει εκεί που οι ντροπαλές ρίζες κρύβονται βαθιά, μέσα στον εύφορο τόπο μας.
Από τον Φεβρουάριο μέχρι και τις αρχές του Απριλίου, όχι μόνο τα μηχανικά υνία αναλαμβάνουν την άροση, το όργωμα και το αλέτρισμα των αείμνηστων παππούδων μας, αλλά και τα ηνία του νου παραμένουν σε εγρήγορση για τούτη την κάθαρση, σε ανείπωτους κάμπους, λόγγους και ραχούλες, σε όρη δύσβατα και κρυμμένες κοιλάδες, όπως όλα τα γεννά η μεγάλη υφάντρα ζωή.
Καμιά μοιρολατρία και στωική αποδοχή των παθών. Εγκράτεια, υπομονή, επιμονή και θετική στάση ως προς την εργασία, πάταξη της ακηδίας και εναρμόνιση με τη μητέρα φύση, είναι το κατ΄ εξοχήν ζητούμενο. Από τη ροδαυγή έως τη δαντελλένια, χρυσή δύση, ο αδάμας της ψυχής λαξεύεται με αρετές, μια ανάσα και βήμα-βήμα με τις λειόφυλλες κόρες, που η θυσία και η προσφορά, εν σιωπή, είναι το μερτικό τους σε αυτή τη ζωή.
Πριν η νύχτα ανέβει στα ουράνια παλάτια, τα παλλιόχρωμα πεδία του ουρανού στέφουν τον νικητή με τους αθάνατους κλάδους τούτης της Ολύμπιας διαδρομής, καθώς τα λουλουδάκια του αγρού απαθανατίζουν τις σταγόνες του ιδρώτα του, κειμήλιο στο γίγνεσθαι της εποχής.
Φωτό: κ. Γιώργος Καπότης
Με πεσμένους τους όνυχες της αντίστασης του δαιμονίου γέρακα εαυτού, σαν κρίνο του αγρού ευωδιάζει κατά την επιστροφή προς την οικογενειακή του εστία ο κατάκοπος καλλιεργητής. Τούτη η αιθέρια αίσθηση της εναρμόνισης του σωματικού και ψυχικού εαυτού, η υ-γι-ει-α των αρχαίων ημών προγόνων, και η κάθαρση κατά τους πατέρες της Ορθοδοξίας, δεν περιγράφεται με ψυχολογικούς όρους.
Φωτό: κ. Γιώργος Οικονομόπουλος facebook
Βιώνεται η ψυχική ευεξία, όταν το κατάλληλο περιβάλλον και η κατάλληλη στιγμή συμπίπτουν με τη θέληση του ανθρώπου, και αυτό που βαθύτατα επιθυμεί, με θεία διάκριση, η ίδια η ψυχή.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
3/4/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου