Ο αείμνηστος Γιώργος Καρύδης, λόγιος επιχειρηματίας , και Πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού της Βαλύρας , κατά τις δεκαετίες 1950-1960, πειραματιζόταν με την καλλιέργεια διάφορων σπόρων στη Μεσσηνία. Κι ενώ ο σπόρος του βάμβακος απέδωσε πλούσια σοδειά σε αρκετά σημεία του Μεσσηνιακού κάμπου -ήταν ο πρώτος που εισήγαγε την καλλιέργεια βάμβακος στη Μεσσηνία- στη Βαλύρα, λες και είχε πέσει εκ Θεού κατάρα, και δεν ευδοκιμούσε το βαμβάκι.
Το έσπειρε ο αείμνηστος Γιώργος Καρύδης στο κτήμα του, κοντά στη Βαλτοκκλησιά, αλλά ο τόπος ήταν πολύ υγρός, το έδαφος ακατάλληλο, όπως διατεινόταν η εξ ίσου εγγράμματη γυναίκα του , γι΄ αυτό το βαμβάκι δεν απέδωσε, και οι κόποι του, για μια ολόκληρη χρονιά, πήγαν χαμένοι. Η αποτυχία της καλλιέργειας του βάμβακος, είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του οικογενειακού εισοδήματος και τη συνεχή γκρίνια στην οικογενειακή εστία, την καθημερινή διαφωνία με τη λόγια σύζυγό του, και τη δυστυχία των δύο ανήλικων αγοριών τους. Ένα λαμπρό παράδειγμα, για τη σημαντικότητα της αρμονικής συμπόρευσης των συζύγων είναι η ιστορία τους.
Η αναποτελεσματικότητα να επικρατήσει ο ίδιος , ως κεφαλή της οικογένειας, και να επιφέρει ηρεμία, γαλήνη και τάξη στο σπιτικό του, παράλληλα η άρνηση της γυναίκας του να υποχωρήσει και η ασυμφωνία των χαρακτήρων μεταξύ των συζύγων, άρχισαν να δημιουργούν στον πατέρα της οικογένειας συναισθήματα δραπέτευσης, απομάκρυνσης από την οικογένεια, και το όμορφο , διώροφο πέτρινο αρχοντικό του, που στεκόταν αγέρωχο στον χρόνο, μετά από τις γραμμές του τραίνου δεξιά, στον δρόμο προς τα κτήματα της Βαλύρας. Φρόντισε και έφτιαξε ο ταλαίπωρος σύζυγος μία όμορφη καλύβα στη Βαλτοκκλησιά για να διαμένει, όταν δεν άντεχε την κοφτερή γλώσσα της γυναίκας του, που τον έστηνε κατηγορούμενο, ενώπιον των δικαστών του Αρείου Πάγου, και τον τραυμάτιζε αλύπητα με τον σκληρό, υποτιμητικό και ψυχρό λόγο της .
Η απογοήτευσή της συζύγου του οφειλόταν στο γεγονός ότι η ίδια υποστήριζε ,εκ των προτέρων, ότι το έδαφος είναι ακατάλληλο στη Βαλτοκκλησιά για την καλλιέργεια του βάμβακος. Προσπαθούσε να πείσει τον άνδρα της να μη σπείρει βαμβάκι, αλλά φασόλια, κι αυτός την υποτιμούσε ως ανήξερη. Επίσης , μετά την αποτυχία της καλλιέργειας στο βαμβάκι, ο ίδιος συνέχιζε να διακρίνεται από την έπαρση του παντογνώστη, και να υποτιμά την ορθή σκέψη της γυναίκας του. Η διαρκής κόντρα μεταξύ των δύο συζύγων δεν είχε τέλος. Γι ΄αυτό κι εκείνος, για να ηρεμήσουν τα πνεύματα, έστησε κινητή εξοχική οικία, άγνωστης διαρκείας , στο κτήμα του στη Βαλτοκκλησιά. Ήταν πολύ ωραία η καλύβα του, την είχε επενδύσει εσωτερικά με χρυσόχαρτο, γι΄ αυτό και όλοι τη θαύμαζαν και την αποκαλούσαν η “χρυσή καλύβα του Γιώργη”. Ελάτε όμως που ένα βράδυ, καθώς κατηφόρισε από τη πλατεία του χωριού αργά, για να πάει να αναπαυθεί στην καλύβα, αντίκρισε ένα ισοπεδωμένο ερείπιο εμπρός στα πόδια του.
Η ώρα ήταν μία μετά τα μεσάνυχτα. Δεν μπορούσε ούτε τον αγροφύλακα, τον αείμνηστο Θανασάκο Περιβολάρη να ξυπνήσει και να ενημερώσει εκείνη τη στιγμή, ούτε και ήθελε να πάει προς την Καλαμάτα για να διανυκτερεύσει. Ένας κόμπος άκρας απογοήτευσης , σαν ασυγκράτητο παράπονο δέθηκε στον λαιμό του, και το μόνο που χρειαζόταν , ήταν η συντροφιά ενός ανθρώπου του Θεού για να πει τον πόνο του . Θυμήθηκε τότε τον μακαριστό μάγειρο της Ιεράς Μονής Βουλκάνου , ο οποίος πολλές φορές με υπομονή, καλοσύνη και χαμόγελο, χωρίς να τον κρίνει, στάθηκε δίπλα του, ως φωτισμένος μοναχός, συναισθανόταν τις ανάγκες του πάσχοντος και τον βοηθούσε σημαντικά.
Ένα χοντρό άσπρο βότσαλο , με το οποίο στήριζε την πόρτα της καλύβας του, έριξε μέσα στο δισάκι του - το είχε ως μέσον προστασίας ενάντια στα ζούδια της γης- μπόλικο νερό πήρε από το πηγάδι της Βαλτοκκλησιάς , και τροφή για το άσπρο άλογο του, που το είχε δεμένο παραπέρα, σε έναν ξύλινο στάβλο, και κίνησε για το Μοναστήρι του Βουλκάνου.
Στις τρεις τα ξημερώματα έφτασε στην είσοδο της Ιεράς Μονής. Αρχικά κάθισε κάτω στο πλατύσκαλο, ήπιε λίγο δροσερό νερό , έπλυνε τα χέρια και το πρόσωπό του, και στη συνέχεια άρχισε , για αρκετή ώρα, να κτυπά με την δεξιά παλάμη του, την προ αμνημονεύτων χρόνων βαριά ξύλινη πόρτα της εισόδου στο Μοναστήρι. Κανένας όμως δεν τον άκουγε, γι΄ αυτό άρπαξε το βότσαλο και άρχισε να κτυπάει ρυθμικά και δυνατά, μιμούμενος τον ήχο της καμπάνας.
Φωτο: pamisos- messini .gr
Σε λίγο εμφανίστηκε ο πατήρ Αμβρόσιος, και ρώτησε αγχωμένος ποιος είναι.
-Ευλογείτε πατέρα Αμβρόσιε, ο Γιώργος Καρύδης από τη Βαλύρα είμαι.
Αφού έριξε μια ματιά από τη χαραμάδα ο μακαριστός τραπεζάρης της Μονής, και βεβαιώθηκε ότι όντως ήταν ο Γιώργος Καρύδης, “ο Κύριος” απάντησε, ανοίγοντας την πόρτα.
Στην τραπεζαρία κάθισαν, μία μικρή εικόνα της Παναγίας Βουλκανιώτισσας τοποθέτησε εμπρός τους ο μακαριστός πατέρας, άναψε ένα χοντρό κερί να τους φωτίζει στο σκοτάδι , σταύρωσε τον παθόντα με λαδάκι, από την καντήλα της Μεγαλόχαρης, και του διάβασε μία ευχή. Με βαθύ αναστεναγμό βγήκε η όλη οργή και ο θυμός, η απογοήτευση και η αβεβαιότητα για το μέλλον του γάμου του, μέσα από τα σωθικά του παθόντος Γιώργου Καρύδη, κι ένα συναίσθημα γαλήνης, σαν τρυφερό γελαστό βρέφος, φώλιασε εντός του.
-Είναι θυμωμένη η γυναίκα μου και δεν μπορεί να συγκρατήσει τη γλώσσα της, είπε δακρυσμένος, γιατί πέρυσι μου είπε να μη καλλιεργήσω το βαμβάκι στη Βαλτοκκλησιά, γιατί δεν είναι κατάλληλο το έδαφος, και όντως δεν ευδοκίμησε το βαμβάκι.
-Κι εσύ δεν παραδέχτηκες το σφάλμα σου;
-Το παραδέχτηκα, και της είπα ότι φέτος, σε κατάλληλο έδαφος , θα καλλιεργήσω το σουσάμι. Εκείνη επιμένει ότι το έδαφος που επέλεξα είναι μεν κατάλληλο, αλλά υπάρχουν πολλά πεινασμένα πουλιά στον κάμπο, όπως οι καρακάξες, και θα φάνε το σουσάμι, να μην κάνω άδικο κόπο, αλλά να καλλιεργήσουμε άσπρα φασόλια. Θύμωσα και της είπα ειρωνικά , όπως υποστηρίζει εκείνη, “η Πυθία των Δελφών είσαι ή ο Μάντις Κάλχας και προείδες ότι τα πουλιά θα φάνε το σουσάμι; Δεν θα μου δέσεις εσύ τα χέρια με τις αναστολές σου. Κοίτα να πλύνεις καλά τα ρούχα και τα πιάτα, κανόνισε τα παιδιά σου, σαν καλή νοικοκυρά, η οποία σέβεται τον άνδρα της, κλείσε το στόμα σου, και άσε με εμένα να τακτοποιήσω μόνος μου τις δουλειές μου”. Έχουμε ψυχρανθεί πολύ, τόσο που εκνευριζόμαστε και βγάζουμε αφρούς όταν βλέπει ο ένας τον άλλο μέσα στο σπίτι. Γι ΄ αυτό έφτιαξα την καλύβα, να μη μας βλέπουν τα παιδιά να τσακωνόμαστε συνεχώς.
-Ο άνδρας αδιαμφισβήτητα είναι η κεφαλή της οικογένειας, αλλά δεν παύει να είναι ένα σώμα και μια ψυχή με τη γυναίκα του. Ο σοφός άνδρας λαμβάνει υπόψη του και εξετάζει καλά την άποψη της γυναίκας του, η οποία μπορεί να είναι τελικά σωστή, και για το καλό όλης της οικογένειας.
-Η γυναίκα μου είναι εγγράμματη , ευπαρουσίαστη και γλυκομίλητη με όλους τους ανθρώπους, εκτός από εμένα, που δεν με παραδέχεται και με υποτιμά με τον λόγο της.
-Δηλαδή τι λέει; φωνάζει; σε βρίζει;
-Τι λέτε; να υποβιβάσει αυτή τον λόγο της; Σαν πρόεδρος του Αρείου Πάγου μιλάει. “Η νοητική αδιαλλαξία, η οποία είτε εμφανώς είτε κρυφίως χαρακτηρίζει έναν σύζυγο, τον καθιστά ανάξιο δούλο και υποτελή εμπρός στα μάτια της γυναικός αυτού. Είναι αδύνατον μία σύζυγος να θαυμάσει και να δοθεί, άνευ όρων, στον άνδρα της , υπό τέτοιας φύσεως ακαταλλήλους συνθήκας”, λέγει και με στέλνει στον διάβολο και λίγο παραπέρα.
-Αναρωτιέμαι, με τέτοιες αντιστάσεις και τόση ψυχρότητα, πώς σπείρατε τα δυο ευλογημένα αγόρια σας! Μάλλον ο Θεός σας βοήθησε πολύ.
-Α! Τότε έρχονταν τα λεφτά κανονικά στο σπίτι. Δεν είχαμε προβλήματα, όπως φέτος , με το βαμβάκι. Πολύ με παραδεχόταν και με θαύμαζε η γυναίκα μου, και ήμασταν μέσα στα μέλια. Διατείνεται ότι της ασκώ κακοπροαίρετα κριτική και το ανταποδίδει θίγοντας την αποτελεσματικότητα των επαγγελματικών μου ενεργειών. Πάτερ μου, τώρα ήλθαν τα δύσκολα.
-Κι εσύ ευλογημένε, γιατί δεν σπέρνεις και φασόλια;
-Το έδαφος στη Βαλτοκκλησιά ευνοεί τα φασόλια, αλλά πρέπει να καθαρίσει πρώτα. Αλλού, σε μικρότερο χώρο στη Βαλύρα, θα πειραματιστώ φέτος με το σουσάμι.
-Τι να πω! Σπείρε σουσάμι, αλλά αν σου το φάνε τα πουλιά, μετά να λάβεις σοβαρά υπόψη σου τη γνώμη της γυναίκας σου, και να μειώσεις την έπαρση του παντογνώστη, γιατί ως άνθρωποι, τίποτα δεν γνωρίζουμε, πτωχοί είμαστε στο πνεύμα, εμπρός στη σοφία του Θεού. Δάκρυσε εμπρός της λιγάκι για την αποτυχία σου ευλογημένε, ν΄ ανοίξεις την καρδιά της, να έλθει να σου σκουπίσει τα δάκρυα και να σε παρηγορήσει μέσα στην αγκαλιά της.
Στο σπίτι του γύρισε, μετά από μία ημέρα ο παθών, γεμάτος θεία ευλογία , έτοιμος να αντιμετωπίσει με ψυχραιμία τη λέαινα γυναίκα του.
-Να μου επιτρέψεις της είπε, έστω κι αν κάνω λάθος, να σπείρω φέτος σουσάμι, κι αν το φάνε τα πουλιά, σου δίνω τον λόγο της τιμής μου, ότι στη συνέχεια θα γίνει το δικό σου · θα καλλιεργούμε φασόλια στη Βαλτοκκλησιά.
-Αν είχες αυτή τη δίκαιη στάση εξ αρχής, του απάντησε εκείνη, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα μαζί σου!
Στο σπίτι άρχισε να μένει ο σύζυγος και πατέρας Καρύδης , σε κατάσταση ανακωχής και προσμονής για έναν χρόνο, μέχρι να δουν ποιος θα δικαιωθεί από τους δύο συζύγους, εν τω μεταξύ κάλεσε τον αγροφύλακα Θανασάκο Καρύδη, και έκανε μήνυση κατά αγνώστου, για την καταστροφή της χρυσής καλύβας του.
Κανένας δεν μαρτυρούσε ποιος ισοπέδωσε τη χρυσή φωλιά του, ώσπου μια ημέρα, καθώς ξυριζόταν στο σπίτι, άρχισαν οι γιοί του να περιγράφουν μεταξύ τους, σιγανά στο δωμάτιό τους , πώς ο Ανδρόνικος Φειδάς, με τον Γιάννη Χρηστάκη και τον Βασίλη Χαλικούρα, όταν τους είδαν να στέκονται τα δύο αδελφάκια έξω από την καλύβα και να κλαίνε απαρηγόρητα, γιατί τους έλειπε ο πατέρας τους από το σπίτι, αποφάσισαν, ως τριανδρία τύπου Ζορό, να υποστηρίξουν τους αδυνάτους και να γκρεμίσουν τη χρυσή καλύβα, για να αναγκάσουν τον “άκαρδο” πατέρα τους να επιστρέψει γρήγορα στο σπίτι , κοντά στα παιδιά του !
Ένα πλατύ χαμόγελο διαγράφηκε στο πρόσωπό του Γιώργου Καρύδη, δεν είπε τίποτα στους γιούς του, αλλά αμέσως μετά συνάντησε τον αγροφύλακα και τον ενημέρωσε σχετικά, χωρίς όμως να του εξηγήσει για πιο λόγο έπραξαν αυτή την παράνομη πράξη οι τρεις νεαροί λεβέντες.
Επειδή η Βαλύρα ήταν τότε ένα μικρό χωριό, τα νέα μαθεύτηκαν σύντομα. Η καταστροφή της καλύβας ακολούθησε μετά από ένα άλλο γεγονός, τον εμπρησμό στο πηγάδι , στον κάμπο του χωριού, όπου πρωτοστάτησε κι εκεί ο Ανδρόνικος Φειδάς.
Τα κορίτσια στο χωριό ήταν περίλυπα, γιατί ο Ανδρόνικος, όπως λέγει η ξαδέλφη του Βάσω Ηλιοπούλου, ήταν πολύ όμορφος, όπως ο Αλέν Ντελόν της εποχής του, και τα κορίτσια φοβόντουσαν να μη χαθεί τόση ομορφιά στη φυλακής τα μπουντρούμια, αντί μια τυχερή να τον στεφανωθεί όταν ενηλικιωθεί, με δόξα και τιμή στη Βαλύρα.
Στο δικαστήριο του Μελιγαλά οδηγήθηκαν οι τρεις νεαροί ανήλικοι παραβάτες.
Ο Ανδρόνικος παραδέχτηκε μεν ότι γκρέμισε την καλύβα, αλλά δεν ανέφερε για ποιον λόγο τη γκρέμισε, μαζί με τους φίλους του . Ο αγροφύλακας Θανασάκος Περιβολάρης , ο οποίος υποστήριζε τα παιδιά , παρότρυνε τους άλλους δύο να πουν όλη την αλήθεια.
Ανακοινώνοντας την τελική απόφαση, είπε ο κύριος δικαστής :
- “Κύριε Γεώργιε Καρύδη, οδηγήσατε τα παιδιά σας ουσιαστικά στο δικαστήριο, τα οποία , μέσα από αυτή τη μη νόμιμη πράξη , την οποία εκτέλεσαν προς όφελός τους οι φίλοι τους, σας μετέφεραν το σαφές μήνυμά τους, πόσο υποφέρουν και έχουν ταλαιπωρηθεί από την μη ομαλή συμπόρευση των γονιών τους. Εσείς έπρεπε, ως ζεύγος, να απολογείστε σήμερα , ενώπιον του ιερού δικαστηρίου . Αν δεν συμφωνείτε μεταξύ σας , είναι προτιμότερο να χωρίσετε, αντί να ταλαιπωρείτε τα δύο ανήλικα παιδιά σας”.
Τους έδιωξε όλους ο δικαστής, κι αυτή τη φορά, φθηνά τη γλίτωσε ο Ανδρόνικος Φειδάς “προς ευχαρίστησιν των κοριτσιών της Βαλύρας”. Ο δε αείμνηστος Γιώργος Καρύδης, είπε, ως τελευταία λέξη, στον κύριο Δικαστή:
-Ο χωρισμός μου από τη γυναίκα μου είναι υπόθεση άλλου δικαστηρίου!
Στο δικαστήριο του Θεού κατέθεσε τα χαρτιά του ο μεγαλοφυής επιχειρηματίας της Βαλύρας , και πήρε την απάντηση, “αυτούς, τους οποίους ο Θεός ένωσε ο άνθρωπος να μη χωρίσει”.
Τελικά, η γυναίκα του αείμνηστου Γιώργου Καρύδη είχε δίκιο! Καλλιέργησαν τα φασόλια με επιτυχία στη Βαλτοκκλησιά, επιδόθηκαν και σε άλλες καλλιέργειες επιτυχώς, και συμπορεύτηκαν αρμονικά, εν ειρήνη έκτοτε. Ο Θεός ας τους αναπαύει σε παραδείσια δώματα.
Θερμές ευχαριστίες στον κύριο Γιώργο Φειδά, επιχειρηματία, που μοιράστηκε μαζί μας την όμορφη ιστορία, με τη χρυσή καλύβα του αείμνηστου Γιώργου Καρύδη, στην κυρία Βάσω Ηλιοπούλου, ιδιωτικό υπάλληλο, που μας περιέγραψε τον ξάδελφό της Ανδρόνικο Φειδά, και στον κύριο Ιωάννη Δ. Λύρα, καθηγητή Βιολογίας και Ιστοριοδίφη, για το πολύτιμο φωτογραφικό υλικό από τη Βαλύρα.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
18/7/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου