Οι περισσότεροι Βαλυραίοι γνωρίζουν και συμπαθούν ιδιαίτερα τον 90 ετών σκληρά εργαζόμενο κύριο Θεόδωρο Ν. Καλογερόπουλο, ο οποίος με τον γιο του Βασίλη λειτουργούν ένα οικογενειακό βενζινάδικο στον δρόμο προς τη Μεσσήνη και στο ύψος της Λάμπαινας. Πέραν τούτου, τον παρατηρούν και θαυμάζουν που ο χρόνος δεν έχει περάσει από επάνω του, αφού καθημερινά εργάζεται από τις 7 π.μ. μέχρι 19:00 μ.μ., με ένα μικρό διάλειμμα για να γευματίσει, να μαγειρέψει τα αγαπημένα του φαγητά, να τακτοποιήσει το σπίτι του και να ξεκουραστεί λίγο, αν προλάβει στον περιορισμένο χρόνο του, από 14:30μ.μ. έως 16:00 μ.μ.. Επίσης, τρέχει μπρος - πίσω 200 μέτρα προς τη Βαλύρα καθημερινά, όταν πέσει ο ήλιος το βράδυ.
Η κυρία Ευγενία Δ. Ντουραμάκου υποστηρίζει ότι είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος, εναρμονισμένος με τη φύση, ο δε κύριος Χρήστος Π. Παπαγεωργίου, Αθλητικογράφος της ΕΡΤ/ΕΡΑ Καλαμάτας, δηλώνει σαφώς ότι ο κύριος Θεόδωρος Ν. Καλογερόπουλος με το ζόρι φαίνεται ότι είναι 70 ετών, η δε ενέργειά του είναι αντίστοιχη ενός άνδρα 40 χρονών.
Ποια είναι τα μυστικά αυτού του μορφωμένου άνδρα με τον επιχειρηματικό νου, ο οποίος συνειδητά επέλεξε να ζει και να εργάζεται στη μακαρία γη της Μεσσηνίας, να φροντίζει τη γη του και να είναι ο γητευτής του κότσυφα, της κίσσας και του γερακιού, θα δούμε στη συνέχεια.
Ο κύριος Θόδωρος γεννήθηκε στην όμορφη Λάμπαινα στις 28 Μαρτίου το 1932. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Δημοτικό Σχολείο της Βαλύρας, όπου για 6 συνεχή έτη περπατούσε μπρος -πίσω καθημερινά. Φοίτησε στο εξατάξιο τότε Γυμνάσιο Μελιγαλά όπου πήγαινε κάθε Κυριακή από τη Λάμπαινα με τα πόδια στο ενοικιαζόμενο χώρο για τους μαθητές και αντίστοιχα το Σάββατο επέστρεφε πεζός στη Λάμπαινα. Αυτό συνέβαινε γιατί δεν είχε αποκατασταθεί ο σιδηρόδρομος τα έτη 1946-1947. Μετά από έναν χρόνο άρχισε να λειτουργεί ένα καρβουνοκίνητο τραίνο, το οποίο σταματούσε κατά τη διαδρομή και κατέβαιναν οι επιβάτες για να το σπρώξουν.
Αν και ξυπόλυτος, χωρίς μητέρα στα 16 χρόνια του, δεν εγκατέλειψε τις Γυμνασιακές σπουδές του. Για να βγάλει το χαρτζιλίκι του πωλούσε χύμα καπνό στους συγχωριανούς του, από την Καπνοβιομηχανία Καρέλια.
Τι συνέβη στη μητέρα σας;
-Η μητέρα μου έφυγε άδικα το 1940, από το στομάχι της, και 10 χρόνια αργότερα απεβίωσε ο πατέρας μου.
-Τι θυμάστε από εκείνα τα χρόνια;
-Θυμάμαι ότι περνούσαμε το ποτάμι της Μαυροζούμενας με βάρκα για να πάμε στο Σχολείο.Για την παρεμπόδιση της προσέλευσης των Γερμανών ανατίναξαν οι αντάρτες την όμορφη σιδερένια γέφυρα της Βαλύρας.
-Πώς αξιολογείτε τα γεγονότα εκείνης της εποχής;
-Κατά την άποψή μου οι Άγγλοι δημιούργησαν το αντάρτικο για να καθυστερήσουν τους Γερμανούς, ώστε να μπορέσουν να φύγουν οι ίδιοι για το Κάϊρο. Η Γιουγκοσλαβία κράτησε ουδετερότητα.
-Τι άλλο θυμάστε από τα Γυμνασιακά σας χρόνια;
-Δεν ξέχασα έναν καθηγητή μαθηματικό που είχαμε στο Γυμνάσιο Μελιγαλά με καταγωγή από τον Άρη Μεσσηνίας. Μας έλεγε ότι 3 μεγάλα Μ μετρούν στην πολιτική. Το ένα είναι το Μέσον, το άλλο η Μονάδα (το χρήμα) και το τρίτο είναι το “αυτονόητο”! Το τρίτο αποδείχθηκε περίτρανα στη δική μου περίπτωση, όπως θα σας διηγηθώ στη συνέχεια!
-Τι αγαπούσατε περισσότερο κατ΄ εκείνη τη δύσκολη περίοδο της ζωής σας;
-Εξημέρωσα έναν κότσυφα στην Α΄τάξη του Γυμνασίου, ο οποίος με ακολουθούσε καθισμένος πάνω στον ώμο μου και πηγαίναμε βόλτες. Μία φορά πήγαμε στη βρύση του χωριού για να πιούμε νερό. Στη συνέχεια ο κότσυφας πέταξε και κάθισε πάνω στην καρυδιά που ήταν δίπλα. Φεύγουμε του έλεγα, αλλά εκείνος δεν κατέβαινε, ήθελε να μείνει κι άλλο, οπότε πήγα μόνος μου να δω κάποιους φίλους μου, όχι πολύ μακριά, αλλά εκτός του οπτικού πεδίου του κότσυφα.
Όταν αισθάνθηκε το πουλί ότι του λείπω, άρχισε να με καλεί. Δεν κουνήθηκα από τη θέση μου. Του σφύριζα δυνατά, με άκουσε και αμέσως πέταξε και ήρθε και κάθισε πάνω στον ώμο μου. Οι φίλοι μου εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ, ώστε δεν το ξέχασαν από τότε. Ένας δάσκαλος και νομικός από την περιοχή μας, ονόματι Ευάγγελος Στούνος, ο οποίος ζει στην Αθήνα, τον κότσυφα μου θύμισε πρόσφατα, που ήταν παρών σε αυτό το επεισόδιο.
-Μετά τις εγκύκλιες σπουδές σας πήγατε στον στρατό;
-Εντάχθηκα εθελοντικά στον στρατό, με την προοπτική να κάνω καριέρα.
Κατατάγηκα στο πεζικό, στο σώμα του εκπαιδευτή, ως υποαξιωματικός. Σύντομα όμως κατάλαβα ότι δεν μου ταίριαζε ο στρατός. Παρά τις αντιρρήσεις ενός λοχαγού που γνώριζε καλά τις δυνατότητές μου και τις πιέσεις των συγγενών μου, τελικά αποχώρησα. Στη σειρά μου κάποιοι κατέληξαν να γίνουν στρατηγοί. Εμένα όμως ο νους μου ήταν επικεντρωμένος στις επιχειρήσεις.
-Αναζητήσατε εργασία μετά τον στρατό;
-Μέσον δεν είχα για να λάβω έγγραφη σύσταση από γνωστό βουλευτή, ο οποίος θα υποχρέωνε κάποιον επιχειρηματία να με προσλάβει.
-Κάποιον συγγενή να σας βοηθήσει ενδεχομένως;
-Η αδελφή της μητέρας μου, ονόματι Ευγενία Φούτση, με καταγωγή από τους Αγίους Κωνσταντίνους στο Διαβολίτσι, ήταν γνωστή ράφτρα στην οδό Μητροπόλεως στην Αθήνα. Όταν την επισκέφτηκα στο ραφείο της, το έτος 1957 , κατά σύμπτωση πέρασε από εκεί να κάνει πρόβα ένα γνωστό μανεκέν, ονόματι Λίτσα. Η Λίτσα, η καλλονή, ήταν 22 ετών και παντρεμένη με γνωστό επιχειρηματία. Η θεία μου τη ρώτησε αν γνωρίζει κανέναν επιχειρηματία για να με συστήσει, μήπως καταφέρω να βρω δουλειά. Η κυρία Λίτσα μού έδωσε την κάρτα της και με έστειλε στο εργοστάσιο των Αδελφών Καίσαρη.
-Τι θυμάστε και χαμογελάτε;
-Τι σας είπα προηγουμένως; Το μεγάλο μέσον είναι οι ωραίες γυναίκες!
Η κυρία Λίτσα τελικά μού βρήκε εργασία!
Μόλις ο επιχειρηματίας είδε την κάρτα του μανεκέν, μόνο που δεν του χύθηκε ο καφές πάνω του να τον κάψει. Με προσέλαβε αμέσως.
-Τι παρήγαγε η επιχείρηση των Αδελφών Καίσαρη;
-Ελαστικά παντός είδους, από υποδήματα ανδρικά και γυναικεία, έως σωλήνες ποτίσματος. Είχαν 300 εργάτες προσωπικό.
-Παραμείνατε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε αυτή την επιχείρηση;
-Το έτος 1965, αφού πλέον γνώριζα καλά αυτή την τέχνη, παράλληλα είχα τελειώσει Σχολή Λογιστών - είχα δικό μου γραφείο και κρατούσα τα βιβλία ορισμένων επιχειρηματιών και ιδιωτών- άνοιξα το δικό μου εργοστάσιο στην Αθήνα, σε χώρο 1000 τ.μ. Στην αρχή ξεκίνησα αργά, με σιγανό ρυθμό, ενώ στη συνέχεια η παραγωγή αυξήθηκε κατά πολύ.
-Τι ακριβώς πλαστικά παρήγαγε το εργοστάσιό σας;
-Γυναικείες, ανδρικές και παιδικές παντόφλες, παντός τύπου. Είχα 25 άτομα προσωπικό.
-Για εγχώρια προώθηση ήταν αυτό το εμπόρευμα;
-Εντός και εκτός Ελλάδας. Έστειλα εμπόρευμα, για πρώτη φορά, στον Λίβανο το έτος 1978.
-Ενδιάμεσα παντρευτήκατε;
-Παντρεύτηκα με την Κυριακή από την Καλαμάτα, το 1960.
-Αποκτήσατε παιδιά;
-Έναν γιο, τον Νικόλαο, ο οποίος έλαβε το όνομα του αείμνηστου πατέρα μου.
-Χωρίσατε στη συνέχεια;
-Ναι, το παιδί έμεινε με τη μητέρα του και το πήρα μαζί μου σε ηλικία 7 ετών.
-Που βρίσκεται τώρα ο Νικόλαος;
-Αξιοποίησε ένα κτήμα μεταξύ Μεθώνης και Πύλου, έφτιαξε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα, είναι παντρεμένος και έχει δύο γιούς, τον Θεόδωρο και τον Αναστάσιο.
-Στη συνέχεια ξαναπαντρευτήκατε;
-Παντρεύτηκα το 1968 με τη Μαρία, Χιώτισσα στο γένος και θρέμμα από τον Πειραιά.
-Αποκτήσατε παιδιά;
-Αποκτήσαμε τον Βασίλη που είναι τώρα μαζί μου.
-Η κυρία Μαρία δεν είναι μαζί σας;
-Τη χάσαμε πριν από 6 μήνες.
-Τα συλλυπητήριά μου.
-Ευχαριστώ.
-Πώς καταλήξατε να μεταφέρετε το εργοστάσιο στη Λάμπαινα;
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, θέλοντας να ενισχύσει την αποκέντρωση του πληθυσμού, των οικογενειών και επιχειρήσεων, επιδοτούσε συγκεκριμένα αναπτυξιακά προγράμματα, τα οποία στη συνέχεια καταργήθηκαν, όταν ανέλαβε την κυβέρνηση ο Μητσοτάκης. Έστειλα τότε τον γιο μου να μάθει γι΄ αυτά τα προγράμματα στο Υπουργεία Εργασίας και Συγκοινωνίας και ο υπεύθυνος εκεί υπάλληλος, κος Δημήτριος Ίγκλεσης, του είπε ότι καταργήθηκαν. Εξ ιδίων εξόδων έκανα όλη τη μεταφορά του εργοστασίου στη Λάμπαινα, μόνο η πρέσα, που την έχω ακόμη, έχει βάρος 2 τόνους.
-Πότε ξεκινήσατε να λειτουργείτε το εργοστάσιο στη Λάμπαινα και γιατί σταμάτησε η λειτουργία του;
-Ξεκινήσαμε δυναμικά το 1992, όπου σε έκταση 5 στρεμμάτων, χωρίς καμία επιδότηση, έστησα στη συνέχεια και το βενζινάδικο, το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα.
-Είχατε μεγάλη παραγωγή;
-Με τη βοήθεια 4 Αλβανών, οι οποίοι λάμβαναν 5.000 χιλ. δραχμές μεροκάματο έκαστος, η παραγωγή ήταν 800 ζευγάρια υποδήματα την ημέρα.
-Και πού προωθούσατε το εμπόρευμα;
-Όλα αυτά τα υποδήματα πήγαιναν στη Βουλγαρία. Ερχόταν μία νταλίκα από τη Θεσσαλονίκη και φόρτωνε 60.000 ζευγάρια.
-Γιατί κλείσατε το εργοστάσιο;
-Το εργοστάσιο το έκλεισα το 2002, λόγω του ανταγωνισμού με τα αντίστοιχα Κινέζικα προϊόντα.
- Όλα αυτά τα χρόνια εργαζόσασταν συνέχεια ή κάπου -κάπου θυμόσασταν και την παιδική σας τέχνη, του γητευτή των άγριων πτηνών;
- Αυτή την περίοδο της ζωής μου συντροφιά μού κράτησε μία πανέξυπνη κίσσα, μία αδελφή της καρακάξας, πολύ μεγάλο νούμερο!
-Πώς λέγατε την κίσσα;
-Πίπη. Η Πίπη ήταν το κάτι άλλο. Μιλούσε όπως ο παπαγάλος. Έλεγε ο όνομά μου Θο..Θο.. φώναζε τα γατιά ψι...ψι.., όποια βίδα έβρισκε πεταμένη τη μάζευε με το ράμφος της και την τοποθετούσε όπου έκρινε εκείνη. Μου άρπαζε τα κέρματα που τις γυάλιζαν. Της είπα μία φορά να πάρει το εκατοστάρικο στο βενζινάδικο από έναν πελάτη και να το πάει στο γραφείο, το πήρε αμέσως αλλά πού το έβαλε ποτέ δεν έμαθα. Έκανε πολλά σκέρτσα, κρατούσε τσιγάρο στο στόμα και από το πρωί με ακολουθούσε. Της έλεγα φιλάκι -φιλάκι και με κτυπούσε με το ράμφος της πάνω στα δόντια μου!
-Πού κοιμόταν;
-Κοιμόταν πάνω στην κληματαριά της αυλής μας, αλλά δυστυχώς την έφαγε μία πεινασμένη γάτα.
-Σχετικά με το βενζινάδικο ήθελα να σας ρωτήσω. Είπατε ότι και γι΄ αυτή σας την επιχείρηση δεν λάβατε κάποια επιδότηση.
-Όταν ήμουν στην Αθήνα, κατέθεσα πρόταση στα αναπτυξιακά προγράμματα ύψους 33 εκατ. δραχμών. Επιδοτήθηκα να λάβω 13 εκατομμύρια. Δεν πήγα να τα πάρω από την τράπεζα στην Καλαμάτα, γιατί ήταν πολύ μεγάλη η δική μου συμμετοχή. Τα έστησα όλα μόνος μου σταδιακά.
-Είστε σε ηλικία 90 ετών και εργάζεστε ακόμη στο βενζινάδικο;
-Βεβαίως, γιατί πολλές φορές απουσιάζει για ημέρες ολόκληρες ο γιος μου ο Βασίλης εκτός Λάμπαινας.
-Πόσες ώρες εργάζεστε;
-Από 7:00 π.μ. έως 19:00μ.μ.
-Δεν κάνετε κάποιο διάλειμμα ενδιάμεσα;
-Κλείνουμε 2:30μ.μ. έως 4:00μ.μ.
-Τι συνήθως κάνετε σε αυτό το χρονικό διάστημα;
-Σε αυτό το διάστημα μαγειρεύω, τακτοποιώ το σπίτι, και ξεκουράζομαι δουλεύοντας.
-Είστε καλός στη μαγειρική;
-Να σας πουν οι άλλοι που λένε ότι έχω ξεπεράσει τον Μαμαλάκη!
-Θέλετε να μας πείτε τι σας αρέσει να μαγειρεύετε;
-Στρώνω λαδόκολλα πάνω στη σχάρα του φούρνου και ψήνω ψάρι με διάφορα λαχανικά, όπως πατάτες, κολοκυθάκια κ.α
-Η κυρία Ευγενία Δ. Ντουραμάκου λέγει ότι τρίβετε σταφίδα και ο κύριος Χρήστος Π. Παπαγεωργίου σας είδε όταν αγοράσατε και ξεδιαλέγατε 50 κιλά μαύρη σταφίδα. Πώς ακριβώς τη χρησιμοποιείτε;
-Η σταφίδα είναι υπερτροφή. Κάθε πρωί αλέθω στο μίξερ μία χούφτα σταφίδα, σύκα και καρύδια, επίσης ό,τι άλλους ξηρούς καρπούς έχω, ρίχνω και λίγη κανέλλα και ετοιμάζω το πρωινό μου φαγητό. Για ρόφημα βράζω ψιλοκομμένα χαρούπια με βασιλικό, δενδρολίβανο και δυόσμο. Χρησιμοποιώ και αποξηραμένα τζιτζίφια, μικρά σαν το μήλο το φιρίκι είναι. Τρώω πολλά φραγκόσυκα , επίσης γιαούρτι σφιχτό , δικής μου παραγωγής, από πρόβειο γάλα. Λευκή ζάχαρη δεν χρησιμοποιώ, μόνο λίγη καστανή, η οποία είναι από ζαχαροκάλαμο. Λαμβάνω καθημερινά υπερτροφή με πολλά ιχνοστοιχεία. Το σκεπτικό μου είναι, αφού έζησαν με αυτές τις τροφές στην κατοχή η πρόγονοί μας, σίγουρα κι εμείς μπορούμε να τις χρησιμοποιούμε κάλλιστα.
-Είδα σ΄ ένα βίντεο, που μου έστειλε η κυρία Ευγενία Δ. Ντουραμάκου, ότι έχετε κοτούλες.
-Ναι, ήρθε η κυρία Ευγενία, μου έφερε ωραίο σταφύλι σουλτανίνα από την κληματαριά της, και τράβηξε αυτό το βίντεο. Έχω αρκετές κότες, κάνουν αλανιάρικα αυγά, τα οποία έχουν 50% λιγότερη χοληστερίνη από αυτά του εμπορίου, με βάση τις διεθνείς έρευνες. Καταναλώνω αυγά καθημερινά. Το κρέας στις αλανιάρες κότες είναι σκληρό και δεν μπορώ να το μασήσω, τρώω κοτόπουλο από τοπικές φάρμες και μία μόνο φορά την εβδομάδα καταναλώνω κιμά μοσχαρίσιο.
-Οι γιατροί τι λένε για την υγεία σας;
-Πρόσφατα με έσπρωξε ένα άλογο και έπεσα κάτω. Όταν εξετάστηκα, η γιατρός μού έδωσε συγχαρητήρια. Ο εγκέφαλός σας λειτουργεί σαν 40χρονου άνδρα, μου είπε χαμογελώντας. Δεν έχω σοβαρά προβλήματα υγείας, ούτε ζάχαρο ούτε χοληστερίνη.
-Έχω μία απορία. Μετά την κίσσα δεν ήρθε στο διάβα σας κάποιο άλλο άγριο πουλί;
-Βεβαίως, έχω τώρα ένα γεράκι μοναδικό. Όταν πεινάσει έρχεται από μακριά και κάθεται πάνω στο κεφάλι μου. Με έχει γρατζουνήσει λιγάκι. Με κοιτάζει μέσα στα μάτια και συνομιλούμε. Κάθεται προσεκτικά, ανοίγει το στόμα του και του δίνω να φάει μίγμα ξηρών καρπών, σπόρων και άλλα, με μία τσιμπίδα. Μόλις χορτάσει ξαναφεύγει, αλλά γνωρίζει καλά τον δρόμο του και επιστρέφει με ανοιγμένα διάπλατα τα φτερά του.
-Με όλες αυτές τις δραστηριότητες στη ζωή σας, πότε προλαβαίνετε και τρέχετε; Γιατί σας παρατηρούν καθημερινά που τρέχετε και σας θαυμάζουν όλοι.
-Αφού τελειώσει η εργασία μου στο Βενζινάδικο και πέσει ο ήλιος, τρέχω 200 χιλιόμετρα προς τη Βαλύρα και πάλι πίσω.
-Δεν έχετε την αίσθηση της κούρασης;
-Αισθάνομαι καλά και εναρμονισμένος με τη φύση γύρω μου.
Τα χρόνια του Αβραάμ και του Ισαάκ, υγεία και ευεξία, άπλετη ενέργεια και θετική διάθεση, με τις ευλογίες του Θεού, έχει ο 90 ετών κύριος Θεόδωρος Ν. Καλογερόπουλος, το ίδιο ευχόμαστε και για εσάς.
Θερμές ευχαριστίες στον κύριο Θεόδωρο Ν. Καλογερόπουλο, επιχειρηματία, που μοιράστηκε τις εμπειρίες της ζωής του με τους αναγνώστες της ιστοσελίδας μας, Η ΒΑΛΥΡΑ ΤΗΣ ΙΘΩΜΗΣ, στην κυρία Ευγενία Δ. Ντουραμάκου που πρότεινε αυτό το αφιέρωμα και το υποστήριξε κατάλληλα με πληροφορίες και φωτογραφικό υλικό και στον κύριο Χρήστο Π. Παπαγεωργίου, Αθλητικογράφο της ΕΡΤ/ΕΡΑ Καλαμάτας, για την παραστατική περιγραφή του αξιόλογου επιχειρηματία κυρίου Θεόδωρου Ν. Καλογερόπουλου.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
2/10/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου