Ο κύριος Παναγιώτης Δ. Α , στα 96 έτη του, κατά τον πρωινό του περίπατο.
Γερός σαν τα ψηλά βουνά και καμαρωτός σαν κυπαρίσσι, την αειθαλή νιότη του βιώνει στα 96 χρόνια του ο θεοσεβής, ευγενικός και ευφυής κύριος Παναγιώτης Δ. Α. στη Βαλύρα, ο οποίος χαίρει άκρας υγείας και φέρει εντός του καρδιά μικρού παιδιού. Μόλις ανατείλει ο ήλιος τον χαιρετά κατά τον πρωινό του περίπατο στους όμορφους παράδρομους του χωριού, ξεκινώντας από την οικία του, που βρίσκεται κοντά στην πλατεία της Βαλύρας, δίπλα από το κατάστημα του κυρίου Λατζούνη. Για 35 συνεχή έτη υπηρέτησε τους συγχωριανούς του ως τσαγκάρης. Το κατάστημά του ήταν απέναντι από το σπίτι του αείμνηστου Ξυδόπουλου, στο βόρειο μέρος της πλατείας. Σε πολλά ζευγάρια υποδημάτων έδωσε διάρκεια ζωής, σε καιρούς δύσκολους, μετά τον πόλεμο του 1940, και κατά τις δεκαετίες 1950-1960. Έντιμος ήταν ο αγώνας του στη ζωή , γι΄ αυτό αγαπήθηκε πολύ τόσο από τον Θεό όσο και από τους ανθρώπους που τον γνώρισαν. Δεν διεκδικεί τα πρωτεία του γηραιότερου κατοίκου της Βαλύρας, διότι λέγει ότι η κυρία Άννα Θεοδωρακοπούλου προηγείται, με ηλικία 98 ετών, επίσης η αείμνηστη Νούλα, η δεύτερη σύζυγος του αλησμόνητου Ξενοφώντα Καρτερολιώτη (Βαβανάκου) έφυγε σε ηλικία 107 ετών.
Για τον εαυτόν του πιστεύει, κρίνοντας με βάση την μέχρι σήμερα πορεία του, ότι μάλλον θα βαδίσει προς τα εκατό έτη, γιατί δεν παρουσιάζει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας. Βέβαια, υποστηρίζει ότι όλα τα φροντίζει ο Θεός, οπότε δεν μπορεί με τη φτωχή του διάνοια να αντιληφθεί το σχέδιο του Θεού. Εκείνο όμως που γνωρίζει καλά, είναι ότι ο Θεός του έδωσε ένα μεγάλο χάρισμα και αυτό είναι κατά της βασκανίας. Ξεματιάζει τους πάσχοντες στη Βαλύρα, επικαλούμενος την επιστασία των Αγίων Αναργύρων, αισθάνεται ότι εισακούεται, και εκκλησιάζεται με ευλάβεια και βαθιά ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο και την Υπεραγία Θεοτόκο τακτικά.
Ο κύριος Παναγιώτης Δ. Α. ήλθε σε γάμο με την κατά 8 χρόνια μικρότερή του Βαλυραία Γλυκερία . Η μητέρα της κυρίας Γλυκερίας ήταν από το Μαυρομάτι Ιθώμης και ο παππούς της υπηρετούσε ως ιερέας στην ενορία στο Μαυρομάτι, με το όνομα Παπακώστας. Η ίδια μεγάλωσε ανάμεσα σε 5 αγόρια, τα τέσσερα έκαναν καριέρα ως αξιωματικοί της αστυνομίας και ο μικρότερος ως τραπεζικός υπάλληλος. Με τον κύριο Παναγιώτη Δ. Α. έφερε στη ζωή δύο γιούς, οι οποίοι ζουν με τις οικογένειές τους στην Καλαμάτα.
-Πώς διατρέφεστε κύριε Παναγιώτη;
-Πίνω ένα ποτήρι γάλα πρωί - βράδυ και το μεσημέρι τρώω ένα πιάτο, μία μερίδα φαγητό. Το γάλα με βοηθά στα οστά.
-Σας αρέσει η άθληση;
-Παλιότερα έκανα ποδήλατο, γύριζα όλο το χωριό. Τώρα δεν παραλείπω να περπατώ, αλλά αναγκαστικά κρατώ και τη μαγκούρα.
-Η κυρία Γλυκερία είναι καλά;
-Έχει σπάσει τρεις σπονδύλους. Έρχεται και μας βοηθάει μία κοπέλα με καταγωγή από την Αλβανία, την έχουμε σαν κόρη μας.
-Πώς λένε την κοπέλα;
-Βαλμπόνα τη λένε, όπως ένα ποτάμι στην περιοχή που γεννήθηκε.
-Εσείς είστε το γηραιότερο άτομο στη Βαλύρα;
-Όχι εγώ, προηγείται η κυρία Άννα Θεοδωρακοπούλου, δεν ξέρω αν τη γνωρίζετε, ο πατέρας της είχε σιδηρουργείο στη Βαλύρα. Η κυρία Άννα είναι 98 ετών.
-Τι πιστεύετε για τον εαυτόν σας; Θα πατήσετε τα εκατό και πάνω χρόνια;
-Αυτό το γνωρίζει μόνο ο Θεός, αλλά αν κρίνω ότι δεν έχω κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, η πίεσή μου είναι 11 η μεγάλη και 6,5 η μικρή, δεν έχω πρόβλημα με την καρδιά μου ή το πεπτικό μου σύστημα, οπότε ενδέχεται να πατήσω τα εκατό χρόνια.
-Πώς βλέπετε τη Βαλύρα μετά από 96 χρόνια;
-Ρήμαξε ο τόπος, έφυγαν τα νιάτα και μείναμε οι γέροντες. Ποιος θα κατοικήσει στο διώροφο σπίτι μου; Τα παιδιά και τα εγγόνια μου έρχονται στο χωριό μόνο για να τινάξουν τις ελιές.
-Δεν θα φέρει η Βαλύρα νέα γεννήματα στη ζωή;
-Μακάρι, ο Θεός να δώσει να γεμίσει το χωριό παιδιά.
-Έμαθα ότι ξεματιάζετε.
-Με τη βοήθεια των Αγίων Αναργύρων, τους οποίους επικαλούμαι, εισακούομαι και θεραπεύεται η βασκανία. Αυτό μου λέγουν οι πάσχοντες όταν τους ξεματιάζω. Αλλά δεν παραλείπω να πηγαίνω τακτικά στην εκκλησία, να κοινωνώ και να προσεύχομαι. Τα παλιά χρόνια, όταν έψαλλε ο αείμνηστος Ξυδόπουλος και τον άκουγα, μου άρεσε και έψαλλα σιγά κι εγώ μαζί του.
-Συναντηθήκατε με την κυρία Ευγενία Δ. Ντουραμάκου στον Σιδηροδρομικό Σταθμό;
-Ναι, είναι μία πολύ καλή κυρία. Εργάζεται μαζί με τις άλλες κυρίες του Συλλόγου Γυναικών Βαλύρας και ανακαινίζουν τον Σταθμό, για να φτιάξουν ένα πολιτιστικό κέντρο για το νέο δυναμικό της Βαλύρας.
-Η κυρία Ευγενία μου έστειλε μία ωραία φωτογραφία σας, για να σας καμαρώσουμε όλοι οι αναγνώστες της ιστοσελίδας μας. Μια χαρά στέκεστε, σαν εβδομηντάρης μοιάζετε!
-Σας ευχαριστώ, να είστε καλά.
-Τι θα θέλατε να ευχηθείτε στους συγχωριανούς μας και ιδιαίτερα στη νέα γενιά;
- Να έχουν βαθιά πίστη στον Θεό, να διάγουν ηθικό βίο εργαζόμενοι έντιμα, και να μου μοιάσουν στη μακροβιότητα και στην καλή υγεία.
Κάποτε ο Σιδηροδρομικός Σταθμός της Βαλύρας έσφυζε από ζωή. Τα τραίνα πήγαιναν και έρχονταν. Πολλοί ταξιδιώτες προτιμούσαν να κατέβουν και περάσουν ορισμένες ώρες, να απολαύσουν την όμορφη Βαλύρα, και να συναντήσουν τους φίλους τους στο χωριό. Μετά την εγκατάλειψη του Σταθμού, η εικόνα άρχισε να γίνεται άκρως αποκρουστική. Με τη δυναμική παρέμβαση του Συλλόγου Γυναικών Βαλύρας, το τοπίο άρχισε να αλλάζει και νέα ζωή δόθηκε στον χώρο. Σημαντικά σε αυτό έχει συμβάλει και συνεχίζει να προσφέρει πολύτιμο έργο και η κυρία Ευγενία Δ. Ντουραμάκου.
Λέγει η κυρία Ντουραμάκου:
- “Βλέποντας τον παππού, κύριο Παναγιώτη Δ. Α. , να κάνει τον πρωινό του περίπατο στον όμορφα διαμορφωμένο χώρο του Σταθμού μας, ένιωσα μεγάλη χαρά, συγκίνηση αλλά και νοσταλγία. Εκείνο δε που μου έδωσε τη μεγαλύτερη ευτυχία, είναι ότι καταστήσαμε τον χώρο ασφαλέστερο και φιλικότερο σε παιδιά, εφήβους, αλλά και ηλικιωμένους. Χαίρομαι γιατί έχω συμβάλλει και εγώ σε αυτό”.
Θερμές ευχαριστίες στον κύριο Παναγιώτη Δ. Α. , που μοιράστηκε μαζί μας το σενάριο της ζωής του, επίσης για τις ευχές μακροζωίας προς όλους μας, επίσης στην κυρία Ευγενία Δ. Ντουραμάκου, η οποία πρότεινε αυτό το αφιέρωμα, διευκόλυνε την επικοινωνία μας με τον κύριο Αργυρόπουλο, και μας έστειλε πολύ καλό φωτογραφικό υλικό.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
22/10/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου