Η Ελαιοκομία και οι Βρώσιμες Ελιές της Βαλύρας Μεσσηνίας

                      

                    Το μάζεμα της Χονδρολιάς στα Αγρίλια, στον Κάμπο της Βαλύρας.

                                         Φωτο: κα Πώλα Η. Κοντοπούλου

Αφιερωμένο στους ελαιοπαραγωγούς της Βαλύρας

Η πανάρχαιη ελαία, το ευλογημένο δένδρο με τον χρυσό καρπό, που ορίζει τα όρια της Μεσογείου κατά τον ιστορικό Φ. Μπροντέλ (1) και φθάνει μέχρι στα σύνορα της Σαχάρας, φύεται σε όλα τα παράλια της Μεσογείου, 1000 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας, και 450 μέτρα στις ηπειρωτικές περιοχές. Περίπου 120.000.000 εκατομμύρια ελαιόδενδρα έχει η Ελλάδα (2) και πολλά αιωνόβια κοσμούν τη Μακαρία γη της Μεσσηνίας.

Η ελιά είναι συνδεδεμένη με τον ψυχισμό μας, ιδίως των ατόμων που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε αγροτικές περιοχές. Πανέμορφες εικόνες αναδύονται και μας κατακλύζουν, ιδίως όταν πλησιάζει η εποχή της συγκομιδής της βρώσιμης ελιάς και έπεται το τίναγμα στους ελαιώνες. Θυμόμαστε τη γιαγιά που άναβε με ελαιόλαδο το καντήλι στα εικονίσματα, αλλά και το σπίτι φώτιζαν με ελαιόλαδο κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας, όπως έλεγαν οι παππούδες μας. Το λάδωμα από τον ιερέα κατά τη βάπτιση, το λάδι ως απαραίτητο συστατικό στη καθημερινή μας διατροφή, αλλά και οι βρώσιμες ελιές της Βαλύρας, συνδέονται με όμορφες οικογενειακές στιγμές του παρελθόντος μας. Μπορεί ο χρόνος να πήρε για πάντα μακριά μας αγαπημένα μας πρόσωπα, αλλά το λαδάκι του Θεού και οι φαγώσιμες ελιές δεν εγκατέλειψαν τη Βαλύρα.

Ποιοι Άγιοι μας Βοηθούν και σε Ποια πάθηση

 https://agiospatrokosmas.gr/agioi/poioi-agioi-mas-vohthoun-kai-sepoiapathhsh?fbclid=IwAR3hJpsg-cDtImTH9pYmOJaBBCTBvxsIDLw7lZSZuiq6-9Yvh6djlnWIDRc

“Δημοτικά Τραγούδια και Μοιρολόγια του Τόπου μου”. Για να θυμηθούν οι Μεγαλύτεροι και να τα Μάθουν τα Παιδιά

                           

Του Σουλιμά η έμορφη, η Ρουσούλα του νοητικού κάστρου των λογοτέχνιδων της Μεσσηνίας, η καταξιωμένη κυρία Γαρυφαλλιά Κατσαμπάνη-Τσαγκάρη, τραγούδια της χαράς, της αγάπης, της ξενιτιάς, ηρωικά και κλέφτικα, τα κάλαντα αλλά και τα μοιρολόγια της γενέτειράς της συγκέντρωσε, σαν πολύχρωμα, εκλεκτά υφάδια, και ύφανε τούτο το μοναδικό πόνημα, με τίτλο “Δημοτικά Τραγούδια και Μοιρολόγια του τόπου μου”. Σαν εργατική μέλισσα, συνέλεξε το νέκταρ από τα ποικίλα άνθη του σοφού λόγου του Ελληνικού λαού, και ιδιαίτερα των κατοίκων της Τριφυλίας. Πραγματοποίησε έναν μοναδικό άθλο, αναζητώντας τα  αλησμόνητα δημοτικά τραγούδια και μοιρολόγια, με τα οποία γαλουχήθηκε στο Δώριο, στην αγαπημένη γενέτειρά της, και εντυπώθηκαν παιδιόθεν στον άγραφο χάρτη του νου και της ψυχής της. Κληρονομημένα τραγούδια και μοιρολόγια από την περιοχή των Σουλιμοχωρίων της Τριφυλίας, κάποια τα οποία απαντώνται σε ολόκληρη τη Μεσσηνία, με υπομονή και επιμονή τα κατηγοριοποίησε θεματικά η κυρία Γαρυφαλλιά Κατσαμπάνη-Τσαγκάρη και τα προλόγισε δεόντως. Ως σεμνός λειτουργός της Ελληνικής λαογραφίας και ιστορίας, μάς παρέδωσε αυτό το μοναδικό αποθησαύρισμα, στολίδι για τις ιδιωτικές και δημόσιες βιβλιοθήκες μας, για τους Έλληνες του σήμερα και για εκείνους που θα έλθουν.

Σχέση Αγάπης και Στοργής

          

                                   Σχέση αγάπης.Φωτο: κος Γιώργος Τζαβάρας

Ένα αρχαίο ρητό λέγει ότι ο κόρακας αγαπά τον κόρακα και ο τζίτζικας τον τζίτζικα. Κι όμως, οι χαριτωμένες φωτογραφίες που λάβαμε από τη Βαλύρα, δείχνουν περίτρανα ότι ο σκύλος αγαπά και καλοδέχεται το μικρό πουλάρι, και η γατούλα μπορεί να βρει ανάπαυση πάνω στο καλό σκυλάκι της.

Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη, τι είναι αυτό; τραγουδά η Σοφία Λόρεν στην ταινία “το Παιδί και το Δελφίνι” και το αποδίδουν οι μουσικοί με λυγμούς ψυχής στο μαντολίνο τους. Είναι η αγάπη μία παροδική, γήινη έλξη, που εκδηλώνεται ορμητικά και ενώνει με πάθος σεξουαλικά δύο ανθρώπους, στη συνέχεια ξεφτίζει στον χρόνο και χάνεται στη λήθη; Ή μήπως είναι ο θείος έρως κατά τον Πλάτωνα και τον Πλωτίνο, ο οποίος, μέσα από την φυγή του κόσμου, οδηγεί τον αναζητητή της αλήθειας στο καλό και στη συνέχεια στο αγαθό, το οποίο είναι ο ίδιος ο Θεός; Μήπως τελικά είναι η Χριστιανική αγάπη κατά τον Ιωάννη της Κλίμακος, η οποία αφορά την αναγωγή στον Τριαδικό Θεό, αφού εκεί βρίσκεται η αληθινή πηγή της;

Ο Εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου, 2022, από τους Μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Βαλύρας

     

         Οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Βαλύρας απαγγέλουν ποιήματα στην πλατεία.                                                Φωτο: κα Σοφία Μπούτση-Καρύδη

Ρεπορτάζ: κος Χρήστος Π. Παπαγεωργίου, Αθλητικογράφος της ΕΡΤ/ΕΡΑ Καλαμάτας

Με μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε σήμερα η 28η Οκτωβρίου από τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Βαλύρας, τους δασκάλους, γονείς και όλο  τον πληθυσμό του χωριού. Μία ωραία φωτογραφία μάς έστειλε ο κύριος Χρήστος Π. Παπαγεωργίου,   την οποία τράβηξε στην πλατεία του χωριού η κυρία Σοφία Μπούτση -Καρύδη, η οποία προσήλθε για να καμαρώσει και  τον δεκάχρονο γιο της, τον άριστο μαθητή Παναγιώτη Ν. Καρύδη.

Οι λαμπροστολισμένοι μαθητές στάθηκαν  όρθιοι και συντονισμένοι, επάνω στην εξέδρα της πλατείας, στα μπλε και άσπρα, ως είθισται  για  τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, στα χρώματα της  Ελληνικής σημαίας μας.

Ο Εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου, 2022, με Εθνική και Ιστορική Συνείδηση

         

              Οι ήρωες της Βαλύρας (Δ.Κατσίρης στο κέντρο και Καρτερολιώτης), 

              κατά την επιστράτευση του 1940.Φωτο: lyrasi.blogspot.com

Η εθνική ιστορία διαμορφώνει την εθνική συνείδηση, όσο πιο αντικειμενική είναι η γνώση του παρελθόντος τόσο πιο καθαρή είναι η επίγνωση του μέλλοντος. Σε κρίσιμες στιγμές, για τη σωτηρία του έθνους, εκδηλώνεται η εθνική συνείδηση και εμπνέει τους αγωνιστές να δώσουν δίκαιο αγώνα υπέρ της σωτηρίας της πατρίδας τους. Ο λαός ο οποίος γνωρίζει την αληθινή ιστορία του, μπορεί να κρίνει αντικειμενικά και ορθά, σχετικά με την πραγματικότητα του παρόντος, και να αντιληφθεί τους όρους που διέπουν την πορεία και την πρόοδο της μέλλουσας τύχης του. Με την αίσθηση της εθνικής και ιστορικής συνείδησης γαλουχήθηκε η παλιά γενιά , έννοιες τις οποίες άμβλυνε ο χρόνος, αφού ο Έλληνας επικεντρώθηκε στα προς το ζην και η επαγγελματική καριέρα έχει τον πρώτο λόγο εντός ή εκτός Ελλάδας. Κι όμως, το χριστεπώνυμο πλήθος της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπου κι αν βρίσκεται, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, ουδέποτε αναίρεσε την καλλιέργεια της εθνικής και ιστορικής συνείδησης. Πιστοί οι χριστιανοί στις Ελληνικές παραδόσεις, όσο μπορούν και τους επιτρέπει ο γρήγορος ρυθμός της σημερινής ζωής, θυμούνται και αποτείνουν φόρο τιμής στους ήρωες που θυσίασαν τη ζωή τους, υπέρ της ελευθερίας του Ελληνικού Έθνους.

Το Πρόγραμμα του Εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου , 2022, στη Βαλύρα Μεσσηνίας

 

                                 Ο Εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου στη Βαλύρα.

                              Φωτο: Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Βαλύρας

10π.μ.:Δοξολογία στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας.

10.15π.μ.:Επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των ηρώων. Τήρηση ενός λεπτού σιγής στη μνήμη των πεσόντων. Ανάκρουση Εθνικού Ύμνου.

10.30π.μ. Παρέλαση των μαθητών. Εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας στην πλατεία Βαλύρας από την εκπαιδευτικό Γεωργία-Ευαγγελία Κουρή.

10.45π.μ.: Απαγγελία ποιημάτων από μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Βαλύρας στην πλατεία. Τελετάρχης ορίζεται ο εκπαιδευτικός Βασίλης Καράμπελας.

Η Αγία Σκέπη του Κόσμου

             

Η Αγία Σκέπη εορτάζεται σε ανάμνηση της οπτασίας την οποία είδε ο Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός (τρελός) όταν Βασιλέας στην Κων/πολη ήταν ο ευσεβέστατος Λέων ο Σοφός ( 886-911). Ήταν ημέρα Κυριακή, πρώτη Οκτωβρίου και τελούσαν στον ναό της Παναγίας των Βλαχερνών ολονύχτιο υμνωδία στην οποία παρευρισκόταν και ο όσιος Ανδρέας μετά πλήθους κόσμου. Τότε περί την τέταρτη ώρα της νύχτας ανύψωσε ο Όσιος τους οφθαλμούς του προς τον ουρανό και είδε την Υπεραγία Θεοτόκο, την Σκέπη του κόσμου όρθια στον αέρα να λάμπει όπως ο ήλιος και να προσεύχεται, ενώ σκέπαζε τον λαό με το τίμιο αυτής Μαφόριο την αγία Εσθήτα της. Μόλις την είδε ο ο όσιος Ανδρέας λέγει στον μαθητή του τον μακάριο Επιφάνιο:

-Βλέπεις αδελφέ τη Βασίλισσα και κυρία των πάντων που εύχεται υπέρ όλου του κόσμου;

-Ναι βλέπω, πάτερ άγιε και απορώ, είπε ο μακαριστός Επιφάνιος ( Μεγ. Συν. 1950, Μην. Οκτ. Σελ 26).

Αυτή τη θεία αποκάλυψη εορτάζαμε την 1η Οκτωβρίου μέχρι που μετατέθηκε η εορτή την 28η του ιδίου μήνα, διότι η Αγία Σκέπη φανερώθηκε στις οροσειρές της Πίνδου, από τον Γράμμο μέχρι τον Σμόλικα την 28η Οκτωβρίου 1940 ,και εμψύχωσε τα παλικάρια μας στον άνισο αγώνα τους κατά του εχθρού, κατά της Γερμανοιταλικής μπότας του φασισμού.

Εγκώμιον εις την Θεοτόκον

 

                                                          Η Αγία Σκέπη

Συγγραφέας: Επιφάνιος Κύπρου

Τὰς ἐκλαμπούσας μαρμαρυγὰς τῆς Θεοτόκου ἀκτῖνας φοβερὰς καὶ ἀκαταλήπτους δυνάμεις, οὐρανοῦ καὶ γῆς οἰκουμένης μυστήριον, θαῦμα, ἱλαστήριον φράσας ὁ τάλας ἐγὼ, εἰς ἀκριβεστέραν ἔννοιαν ὁ τῆς καρδίας μου ἔνδον σκιρτήσας λογισμὸς βαθείας μνήμης, καὶ ὑψηλοτάτης θεωρίας πειρώμενος φέρειν τὸ θαῦμα, τρόμος καὶ φόβος πολὺς καὶ δεινὸς συνέσχε με, ὦ ἀγαπητοί. Ἡ γὰρ μνήμη τῆς φρικτῆς θεωρίας, ἔντρομον τὴν ψυχήν μου, καὶ φρικώδη τὴν καρδίαν ἐνέγκασα οὐ μετρίως ἐτιμώρησεν, ἀλλὰ δυνατῶς ἐβασάνισεν. Ἐπιπλήττει γάρ μου τὸν νοῦν, τῆς μεγίστης θεωρίας ἡ μνήμη, ὡς ἀκαταλήπτου μυστηρίου, τὸ λέγειν οὐκ ἰσχύουσα. Τίς γὰρ ἱκανὸς τοιοῦτο φρᾶσαι μυστήριον; ποῖον δὲ φθέγξασθαι στόμα, ἢ ποία γλῶσσα λαλήσει, Λέληθεν, εἰπεῖν οὐκ ἰσχύει. Νῦν δὲ τολμήσω περὶ τῆς μόνης Θεοτόκου καθ᾿ ὃ καταλαμβάνω· καὶ πάλιν φοβοῦμαι.

Ο Εορτασμός της Μνήμης του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου και το Θαύμα με τον Μανδύα του Αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού

                   

                                         Ο Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης.

                Τοιχογραφία του Πανσέληνου στο Πρωτάτο των Καρυών, Άγιον Όρος.

                                                 Φωτο: el.wikipedia.org

Ο Άγιος Δημήτριος ο Μεγαλομάρτυς, τον οποίο η εκκλησία μας εορτάζει στις 26 Οκτωβρίου, έζησε στα χρόνια του Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, βασιλέων της Ρώμης.Γεννήθηκε το 284 μ.Χ. Οι γονείς του Αγίου Δημητρίου ήταν επίσημοι άρχοντες Μακεδονικής καταγωγής και ζούσαν στη Θεσσαλονίκη. Ο νεαρός Δημήτριος από τη παιδική του ηλικία διακρινόταν για την ευγένεια και το ήθος του. Είχε όχι μόνο καλή σωματική διάπλαση αλλά και πνευματική υπεροχή. Ήταν εκ φύσεως αγαθός , με καλή προαίρεση, προσφέροντας βοήθεια στους έχοντες ανάγκη. Όταν μεγάλωσε γυμναζόταν στην πολεμική τέχνη (Μεγ, Συν.1950, Μην Οκτ. Σελ. 478-504).Ήταν φρόνιμος και εγκρατής και αποστρεφόταν την αδικία.

Οι Μάχιμοι Γεωπόνοι της Βαλύρας και το Γεωπονικό Κέντρο Αθηνών

         

Ο κύριος Νίκος Π. Καρύδης, γεωπόνος, δίνει τη μπάλα στον Δήμαρχο Μεσσήνης, κύριο Γιώργο Αθανασόπουλο, στο γήπεδο Μαρακανά Κάμπου Βαλύρας.

Φωτο: asterasvaliras.gr

Στην όμορφη Βαλύρα γεννήθηκαν και ολοκλήρωσαν τις εγκύκλιες σπουδές τους αρκετοί αξιόλογοι γεωπόνοι, όπως η κυρία Ευρυδίκη Ε. Λινάρδου- Παπαλαμπίδου, η οποία ζει με την οικογένειά της και εργάζεται στη Βόρεια Ελλάδα. Επίσης, ο κύριος Ιωάννης Μ. Λιοντήρης, κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος, Ειδίκευσης στον Περιβαλλοντικό Σχεδιασμό Πόλεων και Κτιρίων Ε.Α.Π. από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Τμήμα της Γεωπονικής Σχολής, ο οποίος εργάζεται ως διευθυντικό στέλεχος  στον Δήμο Καλαμάτας  και  διαμένει στη Βαλύρα. Γεωπόνος, με γεωπονικό κατάστημα, πού δραστηριοποιείται στη Μεσσήνη,  είναι ο κύριος Θωμάς Κ. Μελισσουργός,  γιος τού  αιδεσιμότατου πατρός Κωνσταντίνου Μελισσουργού, και εγγονός τού κυρίου Θωμά, λέγει ο κύριος Βασίλης Χαλικούρας.Το Γεωπονικό Κέντρο Μεσσήνης έχει ανοίξει τέσσερα και πλέον χρόνια, επί της 7ης επαρχιακής οδού Μεσσήνης-Βαλύρας-Μελιγαλά, στο ύψος της Πανηγυρίστρας. 

Τα νέα φιντάνια της Βαλύρας είναι ο κύριος Ηλίας Α. Μακρής, απόφοιτος της Γεωπονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, επίσης ο κύριος Νικόλαος Π. Καρύδης απόφοιτος του ΤΕΙ Φλώρινας, Τμήμα Ζωικής Παραγωγής, επίσης απόφοιτος του ΤΕΙ Καλαμάτας, Τμήμα Φυτικής Παραγωγής. Αν και δεν γεννήθηκαν στη Βαλύρα τα τέκνα του κυρίου Παναγιώτη Π. Κόνιαρη και της κυρίας Κατερίνας Μ. Λάγιου, είναι περισσότερο Βαλυραίοι από όλους στην ψυχή. Ο Περικλής και η κατά δυο χρόνια μεγαλύτερη αδελφή του Αρετή, καθώς και η Καλαματιανή σύζυγος τού Περικλή, κυρία Εύη Φλέσσα, τελείωσαν το ΤΕΙ Καλαμάτας το 2001, τμήμα γεωπονικών σπουδών , το οποίο τώρα είναι πανεπιστημιακή σχολή.

Σε αυτό το αφιέρωμα θα μας οδηγήσει ο κύριος Περικλής Π. Κόνιαρης, ιδιοκτήτης του Γεωπονικού Κέντρου Αθηνών, παράλληλα θα δούμε την ενδιαφέρουσα δράση των ιδιοκτητών των δύο γεωπονικών καταστημάτων της Βαλύρας, με την αμέριστη συμμετοχή, σε αυτή μας την προσπάθεια, του κύριου Χρήστου Π. Παπαγεωργίου, Αθλητικογράφου της ΕΡΤ/ΕΡΑ Καλαμάτας.

Γιατρός βγαίνει στους δρόμους κάθε βράδυ εδώ και 22 χρόνια για να παρέχει ιατρική περίθαλψη στους άστεγους

 

https://www.amea-care.gr/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%82-%CE%B2%CE%B3%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CE%B2%CF%81/

 

Η Συγκλίνουσα, η Αποκλίνουσα Νόηση και η Θεάρεστη Αναπλαισίωση

 

                           Ένα νέο, θετικό πλαίσιο σκέψης. Φωτο:el.englishib.org

Συχνά ο αναγνώστης διαβάζει στο διαδίκτυο για τη θετική σκέψη (positive thinking) και την αναπλαισίωση (reframing ), έννοιες οι οποίες αν και φαίνονται απλές, στην πραγματικότητα περιλαμβάνουν πολλούς και πολύπλοκους νοητικούς μηχανισμούς.

Σημαντικό είναι να σκεπτόμαστε θετικά, να μετατρέπουμε τις αρνητικές σε θετικές σκέψεις, τοποθετώντας αυτές σε νέο, λειτουργικό πλαίσιο, το οποίο θα μας βοηθήσει να σημειώσουμε ουσιαστική πρόοδο. Όμως, όσο απλό κι αν ακούγεται, είναι πολύ δύσκολο, γιατί προϋποθέτει την από κοινού λειτουργία της συγκλίνουσας και της αποκλίνουσας νόησης του ανθρώπου , του συντονισμού του αριστερού και του δεξιού εγκεφαλικού ημισφαιρίου, σε συνδυασμό με θεία φώτιση και διάκριση. Ας δούμε όμως πρώτα τι σημαίνει συγκλίνουσα και αποκλίνουσα νόηση.

Δύο βασικοί τρόποι χαρακτηρίζουν τον τρόπο που σκέπτεται ο άνθρωπος: Ο πρώτος είναι η κοινή λογική, η συγκλίνουσα νόηση (convergent thinking), και ο δεύτερος είναι η καινοτομική, δημιουργική λογική, η αποκλίνουσα νόηση (divergent thinking).

Το Φθινόπωρο Τυλιγμένο σε Χρυσοπόρφυρα Φύλλα, στη Βοστόνη των Η.Π.Α.

         

Το φθινόπωρο 2022 στη Βοστόνη. Φωτο: mrs Tina E. Kondopoulou

Μπορεί στην ηλιόλουστη Βαλύρα μας το Φθινόπωρο να μη λέει να έλθει και η θερμοκρασία να παραμένει ακόμη υψηλή, αλλά στη Βοστόνη οι Βαλυραίοι φοιτητές, μόνιμοι κάτοικοι και Αμερικανοί Πολίτες, ήδη καλωσόρισαν το Φθινόπωρο με τα χρυσοπόρφυρα φύλλα στα κλαδιά των αιωνόβιων δένδρων, ξαπλωμένα στα γραφικά μονοπάτια στο πάρκο και στα ρομαντικά περίχωρα της πόλης.

Μπορεί επίσης να παραμένουν σταθεροί, ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι , στις εορτές του Εκκλησιαστικού μας έτους, αλλά κατ΄ εξαίρεση έχουν υιοθετήσει την εορτή των Ευχαριστιών, το Thanksgiving των Καθολικών, το οποίο τιμούν με ευλάβεια κάθε Φθινόπωρο.

Η Εορτή της Μνήμης του Αγίου Ιακώβου του Αδελφόθεου

                

                                Ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος. Φωτο: saint.gr

Στις 23 Οκτωβρίου η εκκλησία μας εορτάζει τον κορυφαίο Απόστολο, τον Άγιο Ιάκωβο τον Αδελφόθεο. Υπήρξε μαζί με τον Άγιο Πέτρο και τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο το στήριγμα της εκκλησίας των Ιεροσολύμων.

Μετά τον Χριστό, πρώτος Επίσκοπος Ιεροσολύμων ήταν ο Άγιος Ιάκωβος, ο οποίος ονομάζεται αδελφόθεος γιατί ήταν υιός του μνηστήρα Ιωσήφ από πρότερο γάμο του. Κανένας άλλος δεν αξιώθηκε να λάβει να ονομάζεται αδελφός του Χριστού , μόνο αυτός ο αοίδιμος για την ευσέβεια και τον ενάρετο βίο του. Ο Άγιος Συμεών ο Μεταφραστής παραθέτει αυτά που έμαθε από τον Ηγήσιππο και τον Κλήμεντα ( Μεγ. Συν. 1950, Μην. Οκτ. Σελ. 449-453). Ο Άγιος Ιωσήφ μνηστεύτηκε και αρραβωνιάστηκε την Αειπαρθένο Μαρία, η οποία ήταν προ του τόκου, κατά τον τόκο και μετά τον τόκο παρθένος, γι αυτό και φέρει τρία οκτάκτινα άστρα πάνω στο μαφόριό Της. Το Ιάκωβο ονόμαζαν πρότερον Ιολβία που σημαίνει στην Εβραϊκή γλώσσα δίκαιος. Ήταν ενάρετος και είχε μεγάλη εγκράτεια. Ο οφθαλμός του έβλεπε τα δίκαια, ήταν άξιος του θείου ελέους, η ακοή του ήταν ανοιχτή στα σωτήρια αναγνώσματα, το στόμα του είχε τον νόμο εντρύφημα, η δεξιά του ήταν έτοιμη για ελεημοσύνη και συμπάθεια πάντοτε, και η κοιλιά του ήταν εγκρατής σε όλα τα περιττά και άχρηστα.

Ο 96χρονος Χρυσαετός της Βαλύρας Μεσσηνίας

          

Ο κύριος Παναγιώτης Δ. Α , στα 96 έτη του, κατά  τον πρωινό του περίπατο.

Φωτο: κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου

Γερός σαν τα ψηλά βουνά και καμαρωτός σαν κυπαρίσσι, την αειθαλή νιότη του βιώνει στα 96 χρόνια του ο θεοσεβής,   ευγενικός και ευφυής κύριος Παναγιώτης Δ. Α.  στη Βαλύρα, ο οποίος χαίρει άκρας υγείας και φέρει εντός του καρδιά μικρού παιδιού. Μόλις ανατείλει ο ήλιος τον χαιρετά  κατά τον πρωινό του περίπατο στους όμορφους παράδρομους του χωριού, ξεκινώντας από την οικία του, που βρίσκεται κοντά στην πλατεία της Βαλύρας, δίπλα από το κατάστημα του κυρίου Λατζούνη. Για 35 συνεχή έτη υπηρέτησε τους συγχωριανούς του ως τσαγκάρης. Το κατάστημά του ήταν απέναντι από το σπίτι του αείμνηστου Ξυδόπουλου, στο βόρειο μέρος της πλατείας. Σε πολλά ζευγάρια υποδημάτων έδωσε διάρκεια ζωής, σε καιρούς δύσκολους, μετά τον πόλεμο του 1940, και κατά τις δεκαετίες 1950-1960. Έντιμος ήταν ο αγώνας του στη ζωή , γι΄ αυτό αγαπήθηκε πολύ τόσο από τον Θεό όσο και από τους ανθρώπους που τον γνώρισαν. Δεν διεκδικεί τα πρωτεία του γηραιότερου κατοίκου της Βαλύρας, διότι λέγει ότι η κυρία Άννα Θεοδωρακοπούλου προηγείται, με ηλικία 98 ετών, επίσης η αείμνηστη Νούλα, η δεύτερη σύζυγος του αλησμόνητου Ξενοφώντα Καρτερολιώτη (Βαβανάκου) έφυγε σε ηλικία 107 ετών.

Η Δυσκοινωνική ή Αντικοινωνική Διαταραχή Προσωπικότητας και η Αντιμετώπισή της

 

                                            Ψυχολογικές συνεδρίες.Φωτο: depositphotos

Η δυσκοινωνική διαταραχή προσωπικότητας, κατά τον Παγκόσμιο Οδηγό Ψυχικών Διαταραχών ICD-10, και αντίστοιχα η αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας κατά τον Οδηγό Ψυχικών Διαταραχών των Η.Π.Α. DSM-V, εντάσσεται κάτω από την ευρεία κατηγορία των Διαταραχών Προσωπικότητας. Οι διαταραχές προσωπικότητας δεν εκδηλώνονται όπως οι νευρώσεις ( υποχονδρίαση, αντιδραστική κατάθλιψη, ιδεοληψία, ψυχαναγκασμός) δηλαδή το άτομο δεν αντέχει στην υπερβολική πίεση που αισθάνεται λόγω του υπερεγώ του, γιατί σκέπτεται ότι η συμπεριφορά του “πρέπει” να είναι πάντα κοινωνικά αποδεκτή και αξιέπαινη . Δεν εκδηλώνεται παράλληλα ως ψύχωση (σχιζοφρένεια ή παράνοια ) όπου το άτομο κινείται ανεξέλεγκτα, με βάση τις ενορμήσεις και τις επιθυμίες τού μη δομημένου εγώ του, χωρίς να έχει αίσθηση της πραγματικότητας, λόγω της διαταραγμένης σκέψης του. Η διαταραχή προσωπικότητας είναι ένα μόνιμο, μη θεραπεύσιμο βασικό γνώρισμα της προσωπικότητας ενός ατόμου, βάση του οποίου άγεται και φέρεται και χαρακτηρίζει όλες τις εκφάνσεις της συμπεριφοράς του.

Σε Πλήρη Ανθοφορία Είναι τα Αγιοδημητράκια στην Λεπταίσθητη και Φιλανθή Βαλύρα Μεσσηνίας

                                 Χρυσάνθεμα σε πλήρη ανθοφορία. Φωτο: greenside.gr

Χρυσάνθεμα, τα αποκαλούσαν κατά τη δεκαετία του 1960 οι δάσκαλοί μας στο Δημοτικό Σχολείο της Βαλύρας, οι οποίοι μας τα δίδαξαν ως μέρος της φυσικής ιστορίας. Οι δε αείμνηστες γιαγιάδες μας τα έλεγαν “αγιοδημητράκια” , κι ένα πλατύ χαμόγελο άνθιζε κάτω από το λαμπερό βλέμμα τους. Τα καλλιεργούσαν με ευλάβεια κατά τη διάρκεια όλου του έτους, έκοβαν το μεσημέρι της παραμονής του Αγίου Δημητρίου τα ωραιότερα άνθη τους και τα πήγαιναν, μέσα σε περίτεχνα πανεράκια ή στολισμένα καλαθάκια, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, για τον στολισμό της εικόνας του Αγίου, καθώς και της Ιεράς Πύλης. Επίσης, κατά την 28η Οκτωβρίου στόλιζαν τον Ιερό Ναό του πολιούχου Αγίου Αθανασίου.

Ωραία και μεγαλοπρεπή άνθη δίνουν τα αγιοδημητράκια της Βαλύρας, με απαλή οσμή πυρέθρου. Πολύ ανθεκτική είναι η ποικιλία που καλλιεργείται στη Βαλύρα από παλιά, περιλαμβάνει πολλά και ωραία χρώματα όπως λευκό, κίτρινο, πορτοκαλί, ερυθρό, πορφυρό, πολλές αποχρώσεις του μωβ , φαιό, επίσης δίχρωμα άνθη. Το πιο αγαπημένο χρυσάνθεμο της Βαλύρας, κατά τη δεκαετία του 1960, έρχεται με στρογγυλή, πεπλατυσμένη, διπλή στεφάνη,  με  κιτρινοπράσινη βάση, και σωληνωτά, καμαρωτά πορφυρά προς το ιώδες πέταλα.

Σοφία Ν. Ζάγκα-Μπατάλια, η Πέρδικα και το Περδικάκι της, στη Βαλύρα Μεσσηνίας

             

                   Η κυρία Σοφία Ν. Ζάγκα-Μπατάλια στο Περδικάκι της στη Βαλύρα. 

                                      Φωτο: κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου

 Κλείνει χρόνος από τη φυγή του αείμνηστου Βαλυραίου επιχειρηματία και λαϊκού τραγουδιστή Ιωάννη Μπατάλια, που για χάρη του τα αηδόνια σώπασαν στη Βαλύρα, αλλά το Περδικάκι, το μεζεδοπωλείο που άνοιξε πριν από 7 χρόνια με την άξια σύζυγό του κυρία Σοφία Ζάγκα-Μπατάλια, στέκει όρθιο και προσφέρει καθημερινά σπιτικό φαγητό στους κατοίκους της Βαλύρας, και των γύρω περιοχών.

Στο Περδικάκι της Αιτωλοακαρνανίας, στα σύνορα με την Ευρυτανία, γεννήθηκε το έτος 1960 η κόρη του Νικολάου και της Σταθούλας Ζάγκα, μονάκριβη και τιμημένη ανάμεσα σε τέσσερεις αδελφούς. Σε ηλικία 13 ετών, αφού είχε ολοκληρώσει τις σπουδές της στο Δημοτικό Σχολείο στη γενέτειρά της, μετακόμισε στην Αθήνα. Έζησε εκεί κατά τα επόμενα 5 χρόνια, μέχρι που γνώρισε τον άνδρα της ζωής της, τον αλησμόνητο καλλιτέχνη Γιάννη Μπατάλια, και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στη Βαλύρα, κατά τα τελευταία 45 έτη.

Η Θαυμαστή Παρουσία της Θεοτόκου και η Αγιογράφησή Της από τον Άγιο Λουκά τον Ευαγγελιστή

                    

                       Ο Ευαγγελιστής Λουκάς αγιογραφεί τη Θεοτόκο ως Οδηγήτρια.

                                                    Φωτο: wordpress.com

Στις 18 Οκτωβρίου η εκκλησία μας εορτάζει τον Άγιο Λουκά τον Ευαγγελιστή, ο οποίος συνέγραψε ένα από τα τέσσερα Ευαγγέλια και τις Πράξεις των Αποστόλων, δίδαξε τον λόγο του Χριστού μαζί με τον Απόστολο Παύλο και πρώτος αγιογράφησε τη Θεοτόκο, ενώ εκείνη ζούσε. Ο άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής καταγόταν από την Αντιόχεια που βρισκόταν στα σύνορα της Μεγάλης Συρίας στην Ανατολή. Η καταγωγή του ήταν από Ελληνική οικογένεια ειδωλολατρών. Διδάχτηκε και κατείχε άριστα την Εβραϊκή και τη Συριακή γλώσσα.

Ο Ευλογημένος Παράδεισος του κ. Θοδωρή Ε. Λινάρδου στη Βαλύρα Μεσσηνίας

 

                          Από τον κήπο του κ. Θοδωρή Ε. Λινάρδου στη Βαλύρα.

                                           Φωτο: κος Θοδωρής Ε. Λινάρδος

Ο Αξιωματικός της Αστυνομίας κύριος Θοδωρής Ε. Λινάρδος, αφού επέστρεψε και εγκαταστάθηκε μόνιμα με την οικογένειά του στη γενέτειρά του Βαλύρα, κατά τα τελευταία 5 χρόνια, επιδόθηκε στην καλλιέργεια του 3,5 στρεμμάτων του κτήματός του, στο οποίο βρίσκεται και η ωραία οικία του, 300 μέτρα μετά τις σιδηροδρομικές γραμμές δεξιά, στην όμορφη Βαλύρα.

Κι όπως ο μεγαλοδύναμος Θεός είχε ευλογήσει τα χέρια των αείμνηστων γονιών του, Ερρίκου-Ελευθερίου και Βασιλικής Λινάρδου, έτσι και τον Θοδωρή προίκισε με το χάρισμα να καλλιεργεί τη γη και να γεννιούνται μικρά θαύματα. Με πολλή αγάπη επιδίδεται κάθε χρονιά στην καλλιέργεια του μεγάλου κήπου του. Φυτεύει μισό στρέμμα όσον αφορά την πρώιμη καλλιέργεια και άλλο μισό στρέμμα για την όψιμη καλλιέργεια, αλλά οι κίτρινες κολοκύθες του, από μόνες τους, πιάνουν χίλια τετραγωνικά! Εκτός της επίδοσής του στον καλοφροντισμένο κήπο του, περιποιείται τακτικά τα όμορφα δένδρα στο περιβόλι του, τις καρυδιές, βανίλιες, αχλαδιές, μηλιές, κυδωνιές, λεμονιές, πορτοκαλιές, μανταρινιές, ροδιές, τις καρποφόρες ελιές του, καθώς και το μικρό αμπέλι του με τα λογής- λογής κλήματα. Εκστατική παραμένει και τον συγχαίρει εκ βάθους καρδίας η αδελφή του Ευρυδίκη, η οποία είναι μία επιτυχημένη γεωπόνος και ζει με την οικογένειά της στη Βόρεια Ελλάδα.

Η Παράδοση της Μελισσοκομίας της Οικογένειας Λάγιου στη Βαλύρα Μεσσηνίας

                 

Ο κος Γιώργος Μ. Λάγιος με τα μελίσσια του.Φωτο: κος Γιώργος Μ. Λάγιος

Στην όμορφη Βαλύρα είναι μόνιμα εγκατεστημένος ο δημοφιλής μελισσοκόμος κύριος Γιώργος Μ. Λάγιος, και συνεχίζει την παραγωγή μελιού, όπως ο αείμνηστος πατέρας του Μιχάλης, προσφέροντας αγνό ντόπιο μέλι και καλύπτοντας τόσο τις ανάγκες του καταναλωτικού κοινού της Βαλύρας, όσο και των γύρω περιοχών στη Μεσσηνία, παράλληλα  προωθώντας κι ένα μέρος της παραγωγής στην Αθήνα.

Το σωτήριον έτος 1959 ήρθε στη ζωή το τέταρτο τέκνο του αείμνηστου Μιχάλη Λάγιου, του αλησμόνητου μελισσοκόμου της μεταπολεμικής Βαλύρας. Πόση χαρά λαμβάνουν οι ψυχές των αξέχαστων Μιχάλη και Αντιγόνης Λάγιου στους ουρανούς, καθώς και τα επί γης αδέλφια του κυρίου Γιώργου Μ. Λάγιου, είναι περιττό να το πω. Ο άξιος γιος και αδελφός Γιώργος Μ. Λάγιος, όχι μόνο συνέχισε την ιερή τέχνη του πατέρα του, αλλά αύξησε τις κυψέλες από 100 σε 300 και βελτίωσε την εξαγωγή μελιού με νέα μηχανήματα, και υποδομή στο εργαστήριο. Επίσης, χρησιμοποιεί σύγχρονα μεταφορικά μέσα, απαραίτητα για τη μεταφορά των κυψελών από περιοχή σε περιοχή, εκεί που υπάρχει κατάλληλη ανθοφορία για τα εργατικά μελίσσια του. Αλλά όχι μόνο αυτό! Ο αξιαγάπητος κύριος Γιώργος Μ. Λάγιος, με το ήθος που διέκρινε και τον αλησμόνητο πατέρα του πορεύεται στη ζωή, συμμετέχοντας παράλληλα και στα κοινά, αφού κατά τα τελευταία 12 έτη διετέλεσε Πρόεδρος του Συλλόγου Επαγγελματιών Μελισσοκόμων της Μεσσηνίας, Αρκαδίας και Λακωνίας.

Μία Χαμένη Ομπρέλα

 

Ομπρέλα στον άνεμο.Φωτο: κα Βάσω Φ. Ηλιοπούλου

Την όμορφη ομπρέλα της δεκάχρονης Ανθούλας άρπαξε ο δυνατός άνεμος παραλιακά στην Καλαμάτα, κι έγινε ο κακός χαμός, αφού τη μετέφερε από δένδρο σε δένδρο, κι από στέγη σε στέγη, μόνο στην κορυφή του Ταϋγέτου δεν την προσγείωσε. Κι αφού αυτό το συμβάν έλαβε χώρο κατά το σωτήριον έτος 1969, η Ανθούλα ούτε που έβαλε μυαλό από τότε. Τραγουδώντας συνεχίζει να περπατάει στη βροχή και απαλά κρατεί την ομπρέλα της με τα αβρά ακροδάκτυλά της, βρέχοντας τη χοντρή πλεξίδα της, που σαν ασημένιο στεφάνι στέκει όρθια πάνω στα πυκνά μαλλιά της.

Αγαμίου Δίκη

               

               Όπως ο αείμνηστος Θεμιστοκλής, ο συμβολαιογράφος από την Ανδρούσα.

                                                       Φωτο: the books journal

Μπορεί στην Αρχαία Σπάρτη, όταν ο άνδρας έφθανε σε ηλικία γάμου και δεν παντρευόταν να περνούσε από δίκη, αλλά στην Ανδρούσα Μεσσηνίας, προς το τέλος του 19ου αιώνα, η τοπική κοινωνία έστησε το πιστόλι στον κρόταφο του αείμνηστου Θεμιστοκλή, τον δίκασε και εξανάγκασε να παντρευτεί άρον -άρον, αλλάζοντας δραστικά τα δεδομένα της ζωής ενός πενηντάρη λόγιου άνδρα, με ήπιο χαρακτήρα, και γκρίζους κροτάφους.

Η Ανείπωτη Γοητεία των Ελαφιών της Οικογένειας Μπουρίκα, στη Βαλύρα Μεσσηνίας

             

                       Τα Νορβηγικά ελάφια με τα πουά, όπως αυτά που εκτρέφονται στη 

  

                                                  Βαλύρα.Φωτο:danubehunt.com

Πριν από κάποιους αιώνες το όρος της Ιθώμης ήταν γεμάτο ελάφια, αλλά ποτέ δεν είδαν τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου, κατά τις δεκαετίες 1950-2000, ένα ζωντανό ελάφι στη Βαλύρα. Πριν από 13 χρόνια, ο κύριος Νίκος Π. Μπουρίκας, επιχειρηματίας κρεοπώλης, αποφάσισε να ασχοληθεί με την εκτροφή τους, μαζί με τον αδελφό του Βασίλη Π. Μπουρίκα, επίσης κρεοπώλη στη Βαλύρα. Ταξίδεψε μέχρι τον Παρνασσό και από μεγάλη φάρμα αγόρασε δύο ζεύγη ελαφιών και τα εγκατέστησε στην τριών στρεμμάτων φάρμα του, κοντά στα κτήματα στα Αγρίλια της Βαλύρας. Μετά από κάποια χρόνια, τα δύο αδέλφια μοιράστηκαν τα ελάφια και ο κύριος Βασίλης Π. Μπουρίκας οργάνωσε τη δική του φάρμα, στα τελευταία σπίτια, μετά το βενζινάδικο της Βαλύρας προς τη Σκάλα Μεσσηνίας. Σήμερα απαριθμούν η φάρμα του Νίκου 30 ελάφια, και του Βασίλη 50.

Τα ελάφια είναι από τα ωραιότερα ζώα των δασών και αποτελούν ένα από τα πλέον περιζήτητα θηράματα.

Οι Μονάδες Εκτροφής Προβάτων και οι Παραδοσιακοί Βοσκοί στη Βαλύρα Μεσσηνίας

              

                               Σχέση ζωής.Φωτο: κος Μπάμπης Γεωργακόπουλος

Εποχή του 1960 θυμίζει η σύγχρονη Βαλύρα, αφού ανάμεσα στους 650 κατοίκους του χωριού, εννέα εξ αυτών ή και περισσότεροι, έχουν πιστοποιημένες μονάδες εκτροφής προβάτων και αρκετοί εκτρέφουν πρόβατα ή άλλα ζώα, όπως αγελάδες, χοίρους και γίδες ως οικόσιτα. Από τη γέφυρα της Βαλύρας, μέχρι το Παρασπόρι και τον κάμπο, ψηλά στις Χούνες και στα Βαλυραίικα κτήματα προς τη Σκάλα, εκτρέφονται πρόβατα. Οι πιστοποιημένες μονάδες εκτροφής προβάτων φέρουν τόσο κωδικό στάβλου όσο και κωδικούς ζώων. Κάθε ζώο φορεί ενώτιο με τον κωδικό του. Κατόπιν κλήρωσης ανά έτος, ελέγχονται οι μονάδες σε ολόκληρη τη Μεσσηνία από τον Ο.ΠΕ.ΚΕ.ΠΕ. Για λαογραφικούς λόγους καταγράψαμε τις πιστοποιημένες μονάδες των κτηνοτρόφων του χωριού, οι οποίες ανήκουν στους

Η Σελήνη στον Ταΰγετο

 

                                 Το Φεγγάρι στον Ταΰγετο. Φωτο: κα Πώλα Η. Κοντοπούλου

Κόρη του ηλίου και θεά του σεληναίου φωτός είναι η γενέτειρά μας Βαλύρα.

“Έχει μία φεγγαράδα απόψε”, αναφώνησες και την απαθανάτισες στ΄ Αγρίλια, στον ελαιόκαρπο κάμπο της Βαλύρας, λίγο πριν το φως της νύχτας ξυπνήσει τους αλαφροΐσκιωτους και πλαγιάσει στις φυλλωσιές των δένδρων, εκεί που φωλιάζουν τα πτηνά της Γης και θωρούν μυστικά τα μεγαλεία τ΄ Ουρανού.

Τούτη η Δωρική Σελάνα αιώνες δεν ξαποσταίνει. Ντυμένη με τα άστρα της ασπάζεται τη μάνα της Γη και αγκαλιάζει τον αδελφό της Ήλιο.

Κόβεται η ανάσα και κτυπά δυνατά η καρδιά υπό το σεληνόφως, καθώς ο νους αναφωνεί “νύχτες μαγικές του καλοκαιριού της νιότης μου”.

Ο Λόγος μιας Κόρης από τον Άλλο Κόσμο

                            

                                                         Φωτο: κα Μαίρη Δημοπούλου

Αφιερωμένο στη Μνήμη της 29χρονης Κωνσταντίνας Γ. Φωτεινού

Αγαπημένοι μου γονείς,

Πού βρίσκομαι, ακριβώς δεν μπορώ να σας πω, αλλά είμαι σε ένα λευκό δωμάτιο με άλλα παιδιά, και περιμένει ν΄ ακούσει ο καθένας μας τον λόγο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, για να ανοίξει η πόρτα του Παραδείσου και να εισέλθει.

Δίπλα μου είναι ένας 40χρονος γιατρός, ο Γιώργος από την Αθήνα, που η   μητέρα του Χαριτίνη, που ζει ακόμη,  τον βοηθά πολύ, γιατί συνεχώς κοινωνά και προσεύχεται γι΄ αυτόν. Όμως η ψυχή τού ιδίου δεν διευκολύνει την κατάσταση, γιατί ο Γιώργος, ως γιατρός από ευκατάστατη οικογένεια, είχε δώσει χιλιάδες ευρώ για να φτιάξει μία λαμπερή οδοντοστοιχία, και να  κλείσει όλα τα φθαρμένα δόντια του μέσα σε λευκές θήκες. Δεν αφήνει τους αγγέλους να του αφαιρέσουν την οδοντοστοιχία του για να εισέλθει στον Παράδεισο, γι΄ αυτό παραμένει για πολλά χρόνια στο λευκό δωμάτιο.

Ο Θαυμαστός Βίος του Οσίου Ανδρόνικου και της Συζύγου του Αθανασίας

 

                        Οι  Όσιοι Ανδρόνικος και Αθανασία. Φωτο: youtube.com

Στις 9 Οκτωβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του Οσίου Ανδρόνικου και της συμβίας του Αθανασίας, των οποίων ο βίος έχει αφήσει άφωνους τους πατέρες και πιστούς του Χριστιανισμού ανά τους αιώνες. Επειδή το ευρύ κοινό δεν γνωρίζει την ιστορία των Οσίων, θεωρήσαμε καλό να την αναρτήσουμε προς Δόξαν Θεού και ιδιαίτερα για τα ζευγάρια που έλκονται από την ιδέα να διανύσουν βίο θεάρεστο.

Η Παραδοσιακή Μουσταλευριά της Βαλύρας, με τη Συνταγή της Αείμνηστης Βασιλικής Λινάρδου

                         

                       Η Μουσταλευριά του κ. Θοδωρή Ε. Λινάρδου, τον Οκτώβριο 2022.

                                        Φωτο: κος Θοδωρής Ε.Λινάρδος

Από την εποχή που οι γυναίκες ασχολήθηκαν στη Βαλύρα συστηματικά με τα γράμματα, οι άνδρες, που νοσταλγούσαν τις παραδοσιακές συνταγές των μανάδων τους, κατέλαβαν δυναμικά την κουζίνα και όχι μόνο αυτό! Διαπρέπουν ξεπερνώντας και τις ίδιες τις Βαλυραίες νοικοκυρές με τα εύγευστα εδέσματά τους, όπως είναι η παραδοσιακή μουσταλευριά του άξιου Θοδωρή Ε. Λινάρδου, βασισμένη στην παλιά συνταγή της αείμνηστης μητέρας του Βασιλικής.

Κάποτε το αμπέλι του Ερρίκου Ελευθερίου Ι. Λινάρδου, του πατέρα του Θοδωρή, καταμετρούσε 3-4 στρέμματα. Οι συνονόματες γιαγιά και μητέρα του, καθώς και οι τρεις θείες του, και τι δεν έφτιαχναν στο παλιό Λιναρδέϊκο αρχοντικό! Η μουσταλευριά, όταν τρυγούσαν το αμπέλι, ήταν το πρώτο γλύκισμα για την οικογένεια και το κέρασμα των συγγενών, εργατών και γειτόνων. Όταν δε τελείωναν με τον τρύγο, μετά από κάποιες ημέρες, με τον μούστο  έπηζαν πετιμέζι, εκτός από το κρασί που ετοίμαζαν οι αείμνηστοι πατέρας και γιος, Ιωάννης και Ερρίκος Λινάρδος.

Νοσταλγός εκείνων των αλησμόνητων χρόνων,

Αφιέρωμα στη Γέφυρα της Μαυροζούμενας, στη Βαλύρα Μεσσηνίας

 

                   Ούτε τα "ζωντανά" δεν χωρεί πλέον η μονής κατευθύνσεως γέφυρα

                     στη Βαλύρα Μεσσηνίας.Φωτο: κος Χρήστος Π. Παπαγεωργίου

Εισήγηση Θέματος και Επιλογή Φωτογραφιών:

κος Χρήστος Π. Παπαγεωργίου, Αθλητικογράφος της ΕΡΤ/ΕΡΑ Καλαμάτας

Γεφύρι αγεφύρωτο έχει καταντήσει η γέφυρα της Μαυροζούμενας στη Βαλύρα Μεσσηνίας, λέγει ο κύριος Χρήστος Π. Παπαγεωργίου, αφού από το 2008 εγκρίθηκε η εκπόνηση μελέτης για τη νέα κατασκευή της  και ούτε ο μελετητής πληρώθηκε από το κράτος, ούτε το Υπουργείο προχώρησε  δραστικά στην υλοποίηση του έργου. Ιστορικά, η αρχαία πέτρινη γέφυρα κτίστηκε το 369 π.Χ. όπως αναφέρει ο καθ. Ιωάννης Δ. Λύρας, Βιολόγος και Ιστοριοδίφης. Στη συνέχεια, το έτος 1893 Ιταλοί τεχνίτες κατασκεύασαν τη σιδερένια γέφυρα,  την οποία ανατίναξαν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ το 1944, για να παρεμποδίσουν την προσέλευση των Γερμανών από αυτό το κομβικό πέρασμα και κατόπιν εντολής από το Κάϊρο. Στήθηκε μία πρόχειρη ξύλινη γέφυρα από το 1944 έως το 1947,  ενώ στη συνέχεια  άρχισε να κατασκευάζεται η τσιμεντένια γέφυρα, το έτος 1950, η οποία είναι σε λειτουργία από το 1953 έως σήμερα. Από το 1944 έως τις αρχές του 1953, η επικοινωνία της Βαλύρας με την απέναντι όχθη του ποταμού της Μαυροζούμενας γινόταν με βάρκα (lyrasi.blogspot.com).

Ας δούμε όμως το συγκεκριμένο θέμα από την αρχή.

Ανάμεσα στη Νεύρωση και την Ψύχωση. Παρουσίαση και Κατανόηση των Ψυχικών Διαταραχών

                         

                             ΄Οταν η κα Ελένη  Ι. Καρανάνου, κοινωνιολόγος,

                         συνάντησε τον Μίκι Μάους στους δρόμους της Αθήνας.

Η ακόλουθη εργασία στοχεύει να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει τους φίλους αναγνώστες της ιστοσελίδας μας , Η ΒΑΛΥΡΑ ΤΗΣ ΙΘΩΜΗΣ, ώστε να κατανοήσουν ενδεχομένως τι συμβαίνει στους ίδιους ψυχολογικά ή σε κάποια άτομα στο περιβάλλον τους και να αναζητήσουν περαιτέρω βοήθεια από τον κατάλληλο ειδικό στον χώρο της ψυχικής υγείας. Η ταξινόμηση των ψυχικών διαταραχών με βάση το ICD-10, τον οδηγό της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, τον οποίο χρησιμοποιεί στην Ελλάδα το ΚΕΠΑ για τις διαγνώσεις αναπηρίας, και το DSM-V, τον οδηγό ψυχικών διαταραχών των Η.Π.Α., είναι το σημερινό μας θέμα.

Ως κλινική ψυχολόγος, θα αναφερθώ περιληπτικά σε 6 γενικούς άξονες της ταξινόμησης των ψυχικών διαταραχών, για να δοθεί ένα πλαίσιο εμπέδωσης αυτών. Οι αναγνώστες μας συχνά λαμβάνουν διάφορες πληροφορίες από το διαδίκτυο για επιμέρους ψυχικές διαταραχές, και αισθάνονται πελαγωμένοι, γιατί δεν έχουν ένα γενικό, απλό και κατανοητό πλαίσιο για να τις κατατάξουν, προκειμένου να τις κατανοήσουν.

Εύλογα δεν αντιλαμβάνονται για παράδειγμα τη βασική διαφορά μεταξύ της νεύρωσης και της ψύχωσης και αγχώνονται γιατί...

Ο Μαγκάτος από τη Νότια Αφρική, στη Βαλύρα του 1960

                          

                           Όπως ο Μαγκάτος από τη Νότια Αφρική.Φωτο: monopeto.gr

Ένα λαχταριστό τσαμπί με μπανάνες, που ανάρτησε στη σελίδα του στο facebook ο κύριος Χρήστος Π. Παπαγεωργίου, ήταν το ερέθισμα για να ξυπνήσει η παιδική μνήμη του 74 ετών κυρίου Γιώργου Π. Φειδά, επιχειρηματία στο Road Island των Η.Π.Α., και να τηλεφωνήσει για να μας διηγηθεί την ιστορία του άτυχου Μαγκάτου. Το ονοματεπώνυμο του επιχειρηματία Μαγκάτου δεν το γνωρίζουμε, μόνο το παρανόμι του έχει εντυπωθεί στη μνήμη των μεγαλύτερων σε ηλικία Βαλυραίων. Λέγει ο κύριος Φειδάς, ότι ο αείμνηστος Μαγκάτος προπολεμικά, σε ηλικία 15 ετών,   μετανάστευσε στη Νότια Αφρική, όπου έστησε 6 εργοστάσια εξαγωγής μπανάνας και προϊόντων που προέρχονται από αυτή. Κάποιοι Βαλυραίοι θυμούνται ότι έγραφε με το αριστερό χέρι και μερικές λέξεις δεν τις πρόφερε με άνεση, δεν μπορούσε να προφέρει το ρ. Προτιμούσε να λέει τον βάτραχο βάθρακο και τη μουριά με τα σκούρα μούρα βατσινιά. Στα γεράματά του, όταν επέστρεψε στη Βαλύρα, συχνά αχούγιαζε τον εαυτόν του χωρίς να εμπιστεύεται σε κανέναν συχωριανό του το μεγάλο του πάθημα. Μόνο στον ύπνο του μονολογούσε οργισμένος και φώναζε με θυμό, “σας τα έδωσα όλα, τι άλλο θέλετε μάγισσες;”

Έφη Γεωργανά, η Ψυχή του Πολιτιστικού Συλλόγου οι Φίλοι της Παράδοσης, στην Καλαμάτα Μεσσηνίας

 

                                          Η οραματίστρια κα Έφη Γεωργανά. 

            Φωτο: Πολιτιστικός Σύλλογος οι Φίλοι της Παράδοσης

Στην όμορφη Σπερχογεία είδε το φως της ζωής η κυρία Έφη Γεωργανά, η ψυχή του Πολιτιστικού Συλλόγου  οι Φίλοι της Παράδοσης στην Καλαμάτα, και ανατράφηκε με τα νάματα της Ορθοδοξίας.

Το πατρικό οικογενειακό της περιβάλλον έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς της, ήταν ιδιαίτερα Χριστιανικό, ο δε θείος της, ο τρίτος αδελφός του πατέρα της, ήταν ο τελευταίος ηγούμενος στην Ιερά Μονή  Δήμιοβας στη Μεσσηνία.

Η μικρή Έφη Γεωργανά ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές της στη Θουρία, και μετά από κάποια χρόνια τελείωσε μία Σχολή Προγραμματισμού και Ανάλυσης, αλλά σύντομα διαπίστωσε ότι η νέα τεχνολογία δεν την εξέφραζε και δεν πληρούσε την ψυχή της. Κατά την παιδική και εφηβική ηλικία της διδάχτηκε οικοκυρικά, κέντημα και πλέξιμο, από τη μητέρα της κυρίως, την οποία φώναζαν Τούλα, αλλά το όνομα της ήταν Κωνσταντίνα.

Αφιέρωμα στα 40 Χρόνια από την Ίδρυση του Συλλόγου Θάμυρις στη Βαλύρα Μεσσηνίας

 

Η αρχαία ποίηση: Φωτο: elxefsis.com

Η ιδέα ενός πολιτιστικού συλλόγου άνθισε στη Βαλύρα στις αρχές της δεκαετίας του 1980, από μία ομάδα νέων ανθρώπων του χωριού, οι οποίοι ήθελαν να εναρμονιστούν με τις πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές που συντελούνταν σε όλη την χώρα εκείνη την εποχή. Οι νεαροί ενήλικοι της Βαλύρας επικοινωνούσαν μεταξύ τους εφ΄ όλης της ύλης, ιδίως για κοινωνικά θέματα που αφορούσαν το χωριό μας, περιπατώντας γύρω από την πλατεία, ή συγκεντρώνονταν στο μουσικό κατάστημα του Θοδωρή Λάγιου, προσφιλούς νέου επιχειρηματία εκείνης της εποχής. Δεν άργησαν να συνειδητοποιήσουν ότι τα πάντα είχαν ατονίσει στη γενέτειρα μας κι ούτε ένας πολιτιστικός σύλλογος δεν υπήρχε, ώστε να δραστηριοποιήσει, ενημερώσει, εκπαιδεύσει και ψυχαγωγήσει τους κατοίκους του χωριού, παράλληλα να προωθήσει τη δημόσια εικόνα της Βαλύρας προς τα έξω.

Αφιέρωμα στη Μνήμη του Ηλία Δαβίλλα του Αγαπημένου Καλαθοπλέκτη της Βαλύρας

           

                   Ο αείμνηστος Ηλίας Δαβίλλας επί  το έργον, καθώς η σύζυγός του

                                τον παρακολουθεί.Φωτο: lyrasi.blogspot.com

Πριν από μερικούς μήνες η Βαλύρα αποχαιρέτησε τον τελευταίο καλαθοπλέκτη της, τον αλησμόνητο Ηλία Δαβίλλα. Έφυγε για να πάει να συναντήσει τους παππούδες  μας καλαθοπλέκτες, που πλέκουν τα καλάθια του ουρανού. Η απώλεια του αξιομνημόνευτου Ηλία Δαβίλλα είναι αισθητή στο καφενείο του χωριού, εκεί που γέροντα πλέον τον συναντούσε η γενιά του 1930, οι  επιζώντες φίλοι του, και συζητούσαν ευχάριστα, για να κυλά ο χρόνος χωρίς πόνο και στεναγμό. Γερό σκαρί ήταν και τούτο της γενέτειράς μας Βαλύρας, με τα σμιχτά παχιά φρύδια και το μεταπολεμικό μουστάκι, τα δυνατά χέρια και τον νου τον αεικίνητο. Και τι δεν θυμόταν λέγει ο κύριος Θανάσης Μπόβης, καθηγητής μαθηματικών στη Βαλύρα. Είχε άριστη μνήμη και οπτική αντίληψη, καταπληκτικό προσανατολισμό, τον οποίο δεν έχασε μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Γνώριζε καλά την περιουσία τού κάθε Βαλυραίου και τα ονόματα των ιδιοκτητών. Οι τοποθεσίες, και οι διαστάσεις των κτημάτων κάθε συγχωριανού του ήταν εντυπωμένα με τη μέγιστη ακρίβεια στον αγέραστο νου του. Γι΄ αυτό οι φίλοι του τον θεωρούσαν δικό τους άνθρωπο, τον εμπιστεύονταν και τον είχαν ως σημείο αναφοράς. Ακόμη δεν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν οι γεροντότεροι, όταν βλέπουν άδεια την καρέκλα του το πρωί στο καφενείο, και πίνουν το πρωινό καφεδάκι τους χωρίς την αστραφτερή ματιά του, το αβίαστο χαμόγελό του και τον καλό λόγο του.

Το Όραμα του Ιερομόναχου Κάρπου και η Θεία Δύναμη της Συγχωρήσεως των Εχθρών μας

 

                           Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης.Φωτο:el-wikipedia.org

Σήμερα η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του ουρανομύστη και πάνσοφου Διονυσίου Αρεοπαγίτου, του Προστάτου της πόλεως των Αθηνών και των δικαστηρίων, ο οποίος γεννήθηκε το 9 μ.Χ., και είδε την έκλειψη του ηλίου ημέρα Παρασκευή, την 14η του μηνός και την ακριβή ώρα που σταυρώθηκε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Επειδή η έκλειψη συνήθως γίνεται την τελευταία ημέρα της Σελήνης, ο Άγιος Διονύσιος κατανόησε ότι ο ήλιος μάζεψε τις ακτίνες του για να μη δει το αποτρόπαιο θέαμα της Σταυρώσεως του Βασιλέα του κόσμου όλου, του ορατού και αοράτου.

Πολλά και ενδιαφέροντα συγγράμματα άφησε ο Άγιος Διονύσιος Αρεοπαγίτης, σήμερα θα αναφερθούμε στην περιγραφή που μας δίνει ο ίδιος για το όραμα του ιερομόναχου Κάρπου.

Θεόδωρος Ν. Καλογερόπουλος, ο Αήττητος Γέρακας της Λάμπαινας Μεσσηνίας

            

  

             Φιλάκια με την κίσσα  Πίπη! Φωτο: κος Θεόδωρος Ν. Καλογερόπουλος

Οι περισσότεροι Βαλυραίοι γνωρίζουν και συμπαθούν ιδιαίτερα τον 90 ετών σκληρά εργαζόμενο κύριο Θεόδωρο Ν. Καλογερόπουλο, ο οποίος με τον γιο του Βασίλη λειτουργούν ένα οικογενειακό βενζινάδικο στον δρόμο προς τη Μεσσήνη και στο ύψος της Λάμπαινας. Πέραν τούτου, τον παρατηρούν και θαυμάζουν που ο χρόνος δεν έχει περάσει από επάνω του, αφού καθημερινά εργάζεται από τις 7 π.μ. μέχρι 19:00 μ.μ., με ένα μικρό διάλειμμα για να γευματίσει, να μαγειρέψει τα αγαπημένα του φαγητά, να τακτοποιήσει το σπίτι του και να ξεκουραστεί λίγο, αν προλάβει στον περιορισμένο χρόνο του, από 14:30μ.μ. έως 16:00 μ.μ.. Επίσης, τρέχει μπρος - πίσω 200 μέτρα προς τη Βαλύρα καθημερινά, όταν πέσει ο ήλιος το βράδυ.

Η κυρία Ευγενία Δ. Ντουραμάκου υποστηρίζει ότι είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος, εναρμονισμένος με τη φύση, ο δε κύριος Χρήστος Π. Παπαγεωργίου, Αθλητικογράφος της ΕΡΤ/ΕΡΑ Καλαμάτας, δηλώνει σαφώς ότι ο κύριος Θεόδωρος Ν. Καλογερόπουλος με το ζόρι φαίνεται ότι είναι 70 ετών, η δε ενέργειά του είναι αντίστοιχη ενός άνδρα 40 χρονών.

Τσιγγάνα Καρδιά

 

                                           Τσιγγάνα καρδιά. Φωτο: pinterest

Στις 2 Οκτωβρίου μας που η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Κυπριανού και της Αγίας Ιουστίνης, η οποία νίκησε τη μαγεία του Αγλαϊδα και πορεύτηκε κατά Θεόν, θυμάμαι την ιστορία ενός αείμνηστου πολιτικού μηχανικού στη Αθήνα, και τον αγώνα του για την κατατρόπωση των αλόγιστων επιθυμιών, που θα σας διηγηθώ στη συνέχεια.

Ο κύριος Δημήτρης ήταν ένας καθωσπρέπει κύριος, πολύ σοβαρός και μετρημένος επιστήμονας, έτσι τουλάχιστον έδειχνε, άλλωστε δεν είχε και πολλά περιθώρια για να εκδηλώσει τον βαθύτερο εαυτό του, αφού εργαζόταν ως εξειδικευμένος πολιτικός μηχανικός σε δημόσια υπηρεσία στην Αθήνα. Η διευθύντριά του ήταν επίσης μηχανικός και πολύ ωραία γυναίκα. Εκείνος όμως τη φοβόταν και ούτε που πλησίαζε κοντά της. Μόνο κάπου- κάπου ψιθύριζε στο αυτί ενός πενηντάχρονου ανύπανδρου συναδέλφου του γεωλόγου, “πώς να τα καταφέρει άνδρας φίλε μου με τούτη την ευνουχίστρια”; Συνήθως αυτό συνέβαινε όταν τους ζόριζε να  ολοκληρώσουν το έργο που αναλάμβαναν, και να παραδώσουν τη μελέτη τους εντός των αναμενόμενων χρονικών ορίων.

Πώς άκουσε ο Αδάμ τα βήματα του Θεού να πλησιάζουν; Ακούγεται ο Θεός;

 https://youtube.com/watch?v=UVc2XFkvghY&feature=share&si=EMSIkaIECMiOmarE6JChQQ

 

Περιοχή συνημμένων

Προβολή βίντεο YouTube Πῶς ἄκουσε ὁ Ἀδάμ τά βήματα τοῦ Θεοῦ νά πλησιάζουν; Ἀκούγεται ὁ Θεός;