Γεννήθηκε στο Διαβολίτσι Μεσσηνίας και είναι μέλος πολύτεκνης οικογένειας έχοντας μία δίδυμη αδελφή και δύο μεγαλύτερους αδελφούς.
Σήμερα ζει στην Καλαμάτα. Είναι παντρεμένη με τον Θεόδωρο Σταυριανόπουλο (Μαθηματικό) και έχουν δύο κόρες.
Είναι συνταξιούχος Φιλόλογος. Υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση από όπου συνταξιοδοτήθηκε.
Αναμοχλεύοντας τη μνήμη μου και πηγαίνοντας στην παιδική ηλικία μου, συναντιέμαι με ενέργειες και καταστάσεις που απλούστευαν τη ζωή και έδιναν αληθινό νόημα, το νόημα της συμφιλίωσης του ανθρώπου με το περιβάλλον.
Ανήκω στη γενιά του χωριατόπαιδου που μεγάλωσε κατασκευάζοντας τα παιχνίδια του, βιώνοντας την παραδοσιακή αγροτική ασχολία, τον παραδοσιακό τρόπο διατροφής, τον παραδοσιακό τρόπο συμβίωσης ανθρώπου και ζώων.
Μεγάλωσα χωρίς τον φόβο διακοπής νερού, φέρνοντας νερό από το πηγάδι και χωρίς τον φόβο διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος, έχοντας στο σπίτι μας τον απαραίτητο εξοπλισμό φωτισμού και θέρμανσης.
Μεγάλωσα διαπιστώνοντας να χαλαρώνουν οι δεσμοί φιλίας ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον κατακλύζοντας τη ζωή της υπαίθρου ξενόφερτοι τρόποι.
-Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε και ποια ανάγκη καλύπτει τελικά το γράψιμο;
Ο χρόνος, που δεν παλεύεται με τίποτα, και που αν ,όσα ζήσαμε ως παιδιά και έφηβοι ,δεν καταγραφούν , θα εξαφανιστούν στη μυλόπετρα της λήθης.
Η πεζογραφία σε ταξιδεύει σε διάφορα μέρη και γίνεσαι κοινωνός των ευχάριστων στιγμών ,των αγώνων και της αγωνίας, της επιτυχίας, της ευχαρίστησης, της δημιουργίας και της προόδου και των κατορθωμάτων των λαών του κόσμου.
Μου αρέσει να αποτυπώνω στο χαρτί εμπειρίες του παρελθόντος, ήθη και έθιμα κυρίως των μικρών χωριών και βιωμένες καταστάσεις, δηλ. την πραγματικότητα.
-Συστήστε μας το νέο σας βιβλίο.
Ο τίτλος του βιβλίου είναι “ Κάπου …..Κάποτε” .Είναι παιδικές βιωματικές εμπειρίες των παιδικών μου χρόνων
Περιλαμβάνει 52 διηγήματα διανθισμένα με ανέκδοτα και συμβάντα πραγματικά. Διαβάζοντάς τα διακρίνει κανείς μια περιγραφική , αφηγηματική προφορικότητα . Λες και συμμετέχει και ο ίδιος ο αναγνώστης στα διάφορα περιστατικά ,αναπολώντας ανάλογα βιώματά του. Κακά τα ψέματα, η ζωή των ανθρώπων περνάει και πάει ,αναπολώντας αυτά που έχασε και επιθυμώντας αυτά που δεν έχει.
-Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τρόπο που λειτουργεί ο χώρος του βιβλίου στην Ελλάδα τι θα ήταν αυτό;
Τα βιβλία είναι οι γέροι της σοφίας. Το διάβασμα είναι μεράκι. Εγώ έχω διαβάσει μια βιβλιοθήκη βιβλία. Έχω κρατήσει χιλιάδες σημειώσεις. Ο άνθρωπος πρέπει να αυτοκαθορίζεται μέσα από το διάβασμα και τη μελέτη βιβλίων. Το βιβλίο είναι ο πιστός σύντροφος του ανθρώπου. Μπορείς να διαβάσεις καθιστός, μπρούμητα, ανάσκελα, σε καρέκλα ,στο κρεβάτι, στο γραφείο, στο ταξίδι, στη θάλασσα παντού. Αυτό που πρέπει να αλλάξει στην Ελλάδα είναι το φρενάρισμα στη χρήση της τεχνολογίας ,που ετεροκαθορίζει το άτομο. Έτσι ,όπως πάει η εξέλιξη των πραγμάτων ,θα πάψουμε να μιλάμε για ανθρώπους αλλά για τεχνολογικά υβρίδια και παραπληγικούς υπεράνθρωπους.
-Το περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;
Από το περιβάλλον αντλούμε ιδέες, εμπειρίες , αφορμές και αιτίες για να τις αποτυπώσουμε στο χαρτί. Και το περιβάλλον , ευρύτερο ή στενότερο καθορίζει το άτομο, για να επιτύχει τον στόχο του . Ο ρόλος του περιβάλλοντος είναι το παν στη λειτουργία της τέχνης. Ο συγγραφέας πρέπει να εκφράζει την εποχή που έζησε και ζει απλά και ρεαλιστικά, αφήνοντας χώρο για προβληματισμό, ενδοσκόπηση.
-Ποια η σχέση σας με τη γραφή;
Αυτό συνάδει απόλυτα με τη φύση του επαγγέλματός μου. Πολλά χρόνια αντιμέτωπη με χιλιάδες μαθητές έμπαινα κατά καιρούς στη θέση τους αναπολώντας τα παιδικά μου χρόνια. Και όταν καμιά φορά η κούραση με κατέβαλε λόγω και των πολλών υποχρεώσεων που είχα ως άνθρωπος και δη ως γυναίκα πετούσα στους μαθητές μου το γνωστό : “ Εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα ρθεις “.Οι εκπαιδευτικοί είμαστε αντιμέτωποι με χιλιάδες μάτια ,κατά τη διάρκεια της θητείας μας, που ανυπομονούν να ρουφήξουν τη γνώση που θα τους προσφέρουμε απλόχερα.
Γι αυτό οι εκπαιδευτικοί πρέπει να συγχρονιζόμαστε με τους μαθητές και να μην το παίζουμε αυθεντίες. Η καλλιέργεια του μυαλού μέσα από τα βιβλία σε κάνει σκεπτόμενο άτομο ικανό να αντιμετωπίσεις τις κακοτοπιές της ζωής. Αυτό που αγάπησα ως ανάγνωσμα είναι το ιστορικό μυθιστόρημα ,γιατί με ταξιδεύει σε διάφορες ιστορικές περιπέτειες και γεγονότα . Το αποκορύφωμα της όλης αυτής μελέτης μου είναι ότι η ιστορία διδάσκει ότι κανείς δε διδάσκεται από την ιστορία.
- Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιο είναι το δικό σας «φορτίο»;
Βεβαίως, κουβαλάμε το παρελθόν μας, το ξεχωριστό για τον καθένα. Έτσι κι εγώ δεν θα μπορούσα να αποτελώ εξαίρεση. Κουβαλάμε ακόμα τους προγόνους και τους γονείς μας. Αναπολώντας το παρελθόν πλημμυρίζω από συναισθήματα θετικά και αρνητικά καθοριστικά για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου.
Ήταν τότε που κατάλαβα πως εκείνο που βλέπω εγώ, οι άλλοι δεν το βλέπουν. Όπως λέει και ο αγαπημένος μου φιλόσοφος Επίκουρος , είναι να θαυμάζει κανείς , πως ο καθένας από τους συγκεντρωμένους ανθρώπους στον ίδιο τόπο αντιλαμβάνεται κάθε λογής αντικείμενα πολύ διαφορετικά.
Έτσι άρχισα κι εγώ να ρουφάω ό,τι άκουγα να λένε οι μεγάλοι. Αυτές οι αφηγήσεις και αναγνώσεις έγιναν εικόνες και την κατάλληλη στιγμή ο νους τις διέκρινε και με τη βοήθεια του χεριού τις έκανε βιβλίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου