Ψιθύρισε ο Νοέμβριος

          

                                                             Φωτό: Eurobank

 Ο Νοέμβριος φτάνει σιωπηλά, χωρίς φανταχτερά χρώματα ή φασαρία. Είναι ο μήνας της ενδοσκόπησης, της μελαγχολίας που αγκαλιάζει, της σιωπής που γεμίζει φως. Τα φύλλα πέφτουν απαλά, η βροχή ψιθυρίζει στα τζάμια, και η καθημερινότητα αποκτά νέα γεύση — βαθιά και αληθινή. Μέσα σε αυτή τη σιωπή, η πίστη, η αγάπη και η ελπίδα λάμπουν σαν  θείο φως   μυστικής προδιάθεσης της ψυχής του ανθρώπου.

Ο Νοέμβριος δεν μπαίνει φανταχτερά· δεν φωνάζει. Ψιθυρίζει, σαν το απαλό αεράκι που κουνά τα τελευταία φύλλα, σαν τη βροχή που χτυπά τα τζάμια και θυμίζει ότι ο χρόνος κυλάει, αργά και αθόρυβα. Η λύπη και η γλυκιά μοναξιά βρίσκουν ομορφιά στα γυμνά δέντρα, και το φως του ήλιου που πέφτει μέσα από τα σύννεφα ζεσταίνει την ψυχή.

Robert Frost “My sorrow, when she’s here with me, thinks these dark days of autumn rain are beautiful as days can be; she loves the bare, the withered tree; she walks the sodden pasture lane.”

Μετάφραση: Η λύπη μου, όταν είναι μαζί μου, βλέπει τις σκοτεινές μέρες της φθινοπωρινής βροχής ως όμορφες· αγαπά το γυμνό, το μαραμένο δέντρο· περπατά στο βρεγμένο μονοπάτι του λιβαδιού.

Οι δρόμοι μυρίζουν βρεγμένη γη και καπνό από τζάκια. Οι τελευταίες γλάστρες στα μπαλκόνια προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανές. Οι άνθρωποι περπατούν τυλιγμένοι στα μπουφάν τους, μα τα μάτια τους κοιτούν τον ουρανό, αναζητώντας φως.

John Keats “Season of mists and mellow fruitfulness, close bosom-friend of the maturing sun; to bend with apples the moss’d cottage-trees, and fill all fruit with ripeness to the core.”

Μετάφραση: Εποχή ομιχλών και ώριμων καρπών, στενός φίλος του ώριμου ήλιου· να λυγίζεις με μήλα τα βρυσιασμένα δέντρα της καλύβας, και να γεμίζεις κάθε καρπό μέχρι τον πυρήνα με ωριμότητα.

Τα φύλλα πέφτουν σιγανά, σαν μνήμες που μας αφήνουν. Η σιωπή γίνεται βαθύτερη όσο η μέρα μικραίνει. Στην καρδιά, ένα φως λάμπει: η αγάπη που δίνουμε και παίρνουμε, η ελπίδα που ποτέ δεν σβήνει.

Γιώργος Σεφέρης “Το φθινόπωρο δεν φεύγει· σε κάθε φύλλο που πέφτει, αφήνει μια ανάμνηση.”

Στην καθημερινή ζωή, τα μικρά πράγματα αποκτούν νέα αξία: το ζεστό φλιτζάνι καφέ, η μυρωδιά του ψωμιού, οι ήχοι των βημάτων στα φύλλα — όλα φέρνουν φως και αγάπη.

Άγνωστος “Ένας ήσυχος Νοέμβρης, σαν χέρι που περνάει απαλά πάνω σε μια καρδιά.”

Τα χρώματα του φθινοπώρου γίνονται πιο έντονα, πιο ζεστά, σαν να αντιστέκονται στο γκρι γύρω μας. Η μελαγχολία γίνεται γλυκιά συντροφιά· η ζωή γεμίζει φως, σκέψη και αγάπη.

  “Η καρδιά μου είναι σαν  δέντρο που χάνει τα φύλλα του για να αναγεννηθεί όταν το φως  λάμψει.”

Καθώς περπατάμε στους δρόμους του Νοεμβρίου, ας ακούσουμε τον ψίθυρό του. Κάθε ψίθυρος φέρνει μάθημα, ανάμνηση, μια στιγμή που αξίζει να μείνει, μαζί με φως, αγάπη και ελπίδα.

  “Κάθε ψίθυρος του φέρνει μαζί του ένα μάθημα, μια ανάμνηση, μια στιγμή που προς Δόξαν Θεού αξίζει να  σφραγίσει τη ψυχή μας.”

 Και καθώς η μέρα μικραίνει και η νύχτα απλώνει τα πέπλα της, ο Νοέμβριος αφήνει πίσω στιγμές που αξίζει να θυμόμαστε — σαν φύλλα που πέφτουν απαλά στο χώμα για να θρέψουν τη νέα ζωή που θα έρθει. Το φως της πίστης, αγάπης και η ελπίδα λάμπουν μέσα στη σιωπή, οδηγώντας μας μπροστά. Κάθε τέλος, Θεού θέλοντος ,φέρνει νέα αρχή. 

-Λόγος Θείου Φωτός