Συνελόντι ειπείν, υπάρχει λογική συνέπεια;

                                 

Σκυθρωπός ο μέλλον γαμπρός, περίφροντις ο μέλλον πεθερός, κρατούσε με επίπλαστη ευγένεια τα προσχήματα....

Άναυδος, σύξυλος, ενεός έμεινε ο  μεγάλος ήρωας των Αθλίων του Ουγκώ, κατά τα άλλα Καθηγητής Πανεπιστημίου στον Εκπαιδευτικό Τομέα, στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όταν συνάντησε στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ στο Κολωνάκι, ένα ηλιόλουστο Σάββατο, τον συνοδό της αειπαρθένου μοναχοκόρης του, κατά τη δεκαετία του 1990. 

Η υπερπροστασία της  Νατάσας ήταν το βασικό μέλημα της ζωής του, σε μία εποχή που οι παραδοσιακοί πατέρες, χωρίς θεία διάκριση, οικογενειακή αγάπη και ουσιαστική επικοινωνία με τα  παιδιά τους, έτρεχαν πίσω από τις  ομορφοθυγατέρες  τους για να μην τις ατιμάσουν και εξευτελίσουν την αγία τους οικογένεια.

Λέξεις ακατανόητες καταπονούσαν την ακοή του κυρίου καθηγητή, για δύο συνεχείς μήνες, γιατί του λόγου τα σπαράγματα του συνομιλητή του ήταν αδύνατον λογικά να συρράψει....

Η φλογερή θυγατέρα,

από μικρή ηλικία πείραζε τους συμμαθητές της, αλλά κανένας δεν τολμούσε να συνάψει φιλία με την κόρη του αυστηρού κυρίου καθηγητή, που όταν επισκεπτόταν το σχολείο ήταν ο φόβος και ο τρόμος των αγοριών, ιδίως εκείνων που  έτρεφαν κρυφές και πονηρές σκέψεις για την κόρη του. Κατ΄εξαίρεση, στην Τρίτη Λυκείου, ένας τολμηρός μαθητής, ευκατάστατης οικογενείας, τόλμησε να ζητήσει τη φιλία της Νατάσας.

Η φιλία αυτή εξελίχθηκε σε ειδύλλιο μετά την είσοδο των δύο μαθητών στην ίδια σχολή, στο Πολυτεχνείο Αθηνών. Το μελανό σημείο   της σχέσης τους είναι ότι κατά το τέταρτο έτος της φοίτησης η Νατάσα κατέστη έγκυος...

 Δύο άνθρωποι ενημερώθηκαν άμεσα για το γεγονός, πρώτον η μητέρα του νεαρού φοιτητή και ο φίλος του, ένας μεσίληκας καθηγητής φιλολογίας, που ήταν διορισμένος σε γυμνάσιο της ευρύτερης περιοχής των Αθηνών.

-Με παπά και με κουμπάρο το συντομότερο, αποκρίθηκε  δαγκωμένη η θεοσεβής μητέρα,  χωρίς ο γιος της να προλάβει να καλοσκεφθεί αν ήθελε να παντρευτεί.

-Κι εγώ κουμπάρος, πρότεινε ο φίλος του, ο οποίος έσπευσε να φανεί άκρως βοηθητικός, πρωτίστως στη νεαρή  εγκυμονούσα.

Εκείνο το μοιραίο πρωινό, "ο κουμπάρος", κρατώντας από το χέρι τη "μέλλουσα μητέρα"  , την οποία συνόδεψε σε μία γυναικολογική κλινική της περιοχής, οι δυο  τους κατευθύνονταν προς την πλατεία Κολωνακίου για καφέ. Καθώς περπατούσαν χαλαρά, όσο  επέτρεπε η περίσταση, στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ, ως τείχος απροσμάχητον στάθηκε εμπρός τους ο πατέρας της Νατάσας.

Έκπληκτος τους κοίταξε με γουρλωμένα μάτια, αλλά και με μία κρυφή χαρά, σαν τον ψαρά που πιάνει μεγάλο λαυράκι. Πάντα ονειρευόταν για την κόρη του έναν ώριμο άνδρα, τουλάχιστον 15 χρόνια μεγαλύτερό της, και αυτή ήταν,  εκ πρώτης όψεως, μία ιδανική περίπτωση!

Μετά τις συστάσεις, η Νατάσα  εξήγησε:

-Με τον κύριο καθηγητή είχαμε καιρό να συναντηθούμε και βγήκαμε σεργιάνι σήμερα, ωραία ημέρα που είναι.... Από την Εθνική Πινακοθήκη ερχόμαστε!

-Τέλεια, απάντησε με την γύψινη persona του ο " καθηγητής-πατέρας", επιτρέψτε μου να προσφέρω καφέ στην πλατεία.

Έκτοτε, αφού εξασφάλισε τον αριθμό τηλεφώνου του "δράστη", κάθε Σάββατο, επί δύο συνεχείς μήνες, τον έστηνε στην πλατεία του Κολωνακίου, για ένα συνεχές τρίωρο, και τον βομβάρδιζε με  πολλές , και συχνά επαναλαμβανόμενες, με διαφορετικό τρόπο και τόνο, ερωτήσεις. 

 Ο καλός φίλος  ανέλαβε, μετά κόπων και βασάνων, την ψυχολογική υποστήριξη του "πεθερού", με λογής-λογής λεκτικούς ελιγμούς, χωρίς μακροσκελείς προτάσεις και επιχειρήματα. Με ιδρώτα και ανατριχίλα, ξερόβηχα και κοπή της ανάσας, τηρώντας το  απόρρητο της υπόσχεσης προς το νεαρό ζευγάρι, ανταποκρίθηκε με σιωπή ιχθύος , εμπρός στο εκπαιδευτικό μαμούθ.

-Χα! χα! χα! Πώς γνωριστήκατε με τη Νατάσα;

-Μετά του μοιρογνωμονίου μετρώντας γωνίες....

-Και τι καταλάβατε;

-Η γυναίκα είναι σημαντήρας και ο άνδρας σημαντηρόσχοινο.

-Και αγκυροβόλησαν;

-Αναμένεται μετά την ποντοπλοΐα...

-Και έως πότε θα δέρνονται σε ανοιχτή θάλασσα;

-Πριν την εμφάνιση του πελαργού,  μάλλον  των πρώτων γλάρων, τίποτα απ΄όλα αυτά, το γοργόν και χάρειν έχειν...

-Συνελόντι ειπείν;

-Κύριε καθηγητά, επιτρέψτε μου να ρωτήσω, φορούσατε στο γάμο σας κολλάρο;

Σιωπηλός ο  κύριος καθηγητής..έξυσε την κεφαλή του και άλλαξε συζήτηση.

Μετά από δύο μήνες,  μία ηλιόλουστη Κυριακή, στα γενέθλια του πατέρα της, η Νατάσα κάλεσε ταξί. Επιβιβάστηκαν οι γονείς της χωρίς να γνωρίζουν την κατεύθυνση.....επρόκειτο για μεγάλη έκπληξη!

Το μυστήριο του γάμου τελέστηκε σε ένα γραφικό ξωκκλήσι. Ακολούθησε δεξίωση για λίγους και εκλεκτούς καλεσμένους, συγγενείς και φίλους του ζευγαριού.

Σχεδόν πάτησε τα γυαλιά του που έπεσαν ξαφνικά εμπρός στα πόδια του, ο πατέρας της νύφης, όταν διεπίστωσε ότι άλλος είχε λάβει τη θέση του γαμπρού... ήταν ένας νεαρός και στη ζωή άβγαλτος!

-Να τα πούμε εκ του σύνεγγυς; πρότεινε ο κουμπάρος.

-Πώς μπορώ να πω πως δεν σε ξέρω; αναφώνησε έξαλλος ο  καθηγητής.

-Πιθανώς, συγχρόνως, κυρίως, ενδεχομένως, αυτοδικαίως, είθισται εν κρυπτώ και παραβύστω , απάντησε περιχαρής ο κουμπάρος και κρυφίως ενημέρωσε την πεθερά:

-Ενσκήπτει κακοκαιρία!

-Κατ΄εξαίρεση, τον λόγο έχει το αγέννητο συμπέθερε, τον προσγείωσε η μάνα του γαμπρού.

-Να ζήσετε! ευχήθηκε ο    καθηγητής-πατέρας μέσα από τα δόντια του ,  νουθετώντας την άτακτη κόρη του ιδιαιτέρως: "Μετά το ταξίδι του μέλιτος θα παραταχθούμε σε τέσσερις στοίχους ".

-Γιατί τέσσερις;  απόρησε η Νατάσα.

-Ο τέταρτος είναι ο κουμπάρος!

Συνελόντι ειπείν , αυτά είναι τα παρατράγουδα της υπερπροστασίας.

Ο Θεός μεθ΄ημών,

Ευθυμία Η. Κοντοπούλου

10-4-2025