Προσκύνημα της αγίας εικόνας Άξιον Εστίν στην Ιερά Μητρόπολη Αθηνών.
Φωτό:Dikaiologitika. gr
Οι χτυπημένοι από τον κορονοϊό και τόσες άλλες επάρατες ασθένειες κάτοικοι των Αθηνών, περίμεναν εναγωνίως την έλευση του Άξιον Εστίν, την εφέστια και προστάτιδα εικόνα του Αγίου Όρους στη Μητρόπολη των Αθηνών, για να λάβουν ευλογία, συντονισμένοι με τον διακαή πόθο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου, που ζητούσε επίμονα αυτή τη μεγάλη επιστασία και ευλογία από το έτος 2020. Ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και οι πιστοί σε ατέλειωτη σειρά στήθηκαν έξω από την ιερά Μητρόπολη Αθηνών, περιμένοντας από 2-3 ώρες μέχρι να εισέλθουν στον ιερό ναό και να λάβουν την ευλογία της Υπεραγίας Θεοτόκου, της θαυματουργής εικόνας ‘Άξιον Εστίν”. Περίμενα κι εγώ υπομονετικά, άλλωστε αυτός ήταν ο στενός και σωστός μετά βασάνων δρόμος προς την είσοδο του ναού, αφού περισσότεροι από 65.000 χιλ πιστοί έχουν ήδη προσκυνήσει κι ακόμη υπολείπονται μερικές ημέρες, από τις 3 Μαΐου 2023, μέχρι να ολοκληρωθεί το δεκαπενθήμερο, πριν αποχωρήσει η Παναγία μας για τον μόνιμο ιερό χώρο της, στο σύνθρονο του Πρωτάτου στις Καρυές του Αγίου Όρους.
Συνήθως ο άνθρωπος σε κατάσταση αναμονής εντείνει την προσοχή του και παρατηρεί ό,τι βλέπει εμπρός και γύρω του, παράλληλα αξιολογεί τις δυνάμεις του, καθώς τα πόδια του δίνουν εξετάσεις ορθοστασίας. Τα μάτια μου έπεσαν στην αντίθετη πλευρά του προαυλίου του ιερού ναού, όπου κάποιοι επιμένοντας ή κατόπιν συστάσεων, παρέκαμπταν τη μακριά ουρά και εισέρχονταν με ευκολία στο ναό. Αυτή είναι η εύκολη οδός και η ευλογία δεν θα είναι τόσο μεγάλη, όσο σε αυτούς που περιμένουν αγόγγυστα στη σειρά τους, είπα και ησύχασα.
Δίπλα μου κάποιοι άνοιγαν δρόμο και πηγαινοέρχονταν οι συνοδοί τους με καφέ , αναψυκτικά, και άλλα εδέσματα, προκειμένου να μη διαμαρτύρεται η κοιλιά τους καθώς είχαν υποβληθεί σε αναγκαστική, μη επιθυμητή δοκιμασία αναμονής.
Άλλοι πάλι είχαν πιάσει κουβέντα μεταξύ τους , οι περισσότεροι παρέμεναν σιωπηλοί γιατί έμπαιναν στο διαδίκτυο με το κινητό τους, ενώ μερικοί, λόγω αμηχανίας και έλλειψης δράσης, προσπαθούσαν να απαθανατίσουν το πρόσωπό τους και να ψυχολογήσουν την έκφρασή τους. Οι περισσότερες κυρίες ήταν άριστα μακιγιαρισμένες και φορούσαν τα στενά παντελόνια τους και τα πολυποίκιλτα κοσμήματά τους , μαζί με τα νεανικά αθλητικά τους παπούτσια. Φοβούμενοι την Παναγία οι προσκυνητές , το μόνο που δεν έκαναν ήταν να σπρώχνει ο ένας τον άλλο, αλλά διακριτικά προσπερνούσαν, χωρίς να εκνευρίσουν τον πλησίον τους.
Ο φύλακας μετρούσε κεφάλια ανά δεκάδες και επέτρεπε σταδιακά την είσοδο στο ναό , όπου και εντός του ιερού χώρου υπήρχε ατέλειωτη σειρά , μέχρι να φθάσει κανείς εμπρός στην αγία εικόνα. Η προσοχή όλων ήταν τεταμένη και τα κινητά τηλέφωνα αναμμένα , καθώς πλησίαζαν το Άξιον Εστίν, για να απαθανατίσουν την Παναγία , να την έχουν στο αρχείο τους και να τη δείχνουν στους φίλους τους, ως φοβερό τρόπαιο, να προστατεύει το ακριβό κινητό τους και τους ιδίους. Κάποιες ευλαβείς κυρίες προσέφεραν άνθη στη Θεοτόκο και προσκυνούσαν με συγκίνηση. Τα μάτια μου αναλύθηκαν σε δάκρυα και η όρασή μου θόλωσε, μέχρι που το αμαρτωλό κεφάλι μου έγειρε στο στήθος της Παναγίας μας και ανακουφίστηκα. Επανήλθα στη γήινη πραγματικότητα όταν αριστερά στην εικόνα ένας όρθιος και καρτερικός ιερομόναχος μού προσέφερε μία μικρή πλαστικοποιημένη εικονίτσα του Άξιον Εστίν, μαζί με ροδοπέταλα από τη χάρη της.
Σαφώς δεν ήθελα να αποχωρήσω από τον Εσπερινό, γι΄ αυτό έψαξα να βρω ένα ήσυχο κάθισμα για προσευχή κι αυτό ήταν στο σολέα του ιερού ναού, στα στασίδια πίσω από το αριστερό ψαλτήριο.
Η συνοδεία της Θεοτόκου από τη μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους έψαλλε αδιάλειπτα , για ατέλειωτες ώρες, υμνώντας την Αειπαρθένο Μαρία, τη μητέρα του Υιού και Λόγου του Θεού. Υπήρχε όμως στο όλο σκηνικό κάτι το παράδοξο, ανεπίτρεπτο και άκρως προκλητικό. Εκτός από τους αδελφούς που έψαλλαν, οι άλλοι μοναχοί ήταν καθισμένοι στα στασίδια του σολέα και οι περισσότεροι εξ αυτών παρακολουθούσαν και ενημερώνονταν ανελλιπώς από το κινητό τους τηλέφωνο. Ορισμένοι σηκώνονταν, τηλεφωνούσαν ή άκουγαν τα μηνύματά τους πίσω από το αριστερό ψαλτήριο. Κάποια στιγμή, καθώς εξήλθε ο ιερέας από τη βημοθύρα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και θυμίαζε στον κυρίως ναό τους πιστούς, οι περισσότεροι από τους μοναχούς συνέχισαν καθισμένοι και απτόητοι να ασχολούνται με το κινητό τους τηλέφωνο - ακόμη και όταν ο σεβάσμιος ιερέας στάθηκε εμπρός τους με το λιβανωτό - συντονισμένοι κι αυτοί με την αχαλίνωτη τηλεφωνική δραστηριότητα του πλήθους των πιστών, που δεν έλεγαν να κλείσουν τα κινητά τους τηλέφωνα , να τα βάλουν στην τσέπη τους και να προσηλωθούν στην αγιότητα και ευλογία της φωτεινής εικόνας της Θεομήτορος.
Ταράχτηκε η καρδιά μου και τα δάκρυά μου πότισαν το μαύρο μου φόρεμα. Δεν γνώριζα εκείνη τη στιγμή πού να στραφώ για να αντικρίσω μία αγία μορφή σε σώμα ανθρώπου, να στηριχτώ επάνω της, να της φιλήσω το χέρι και να την προσκυνήσω με ευλάβεια, αφού λόγω του πλήθους δεν είχα πλέον πρόσβαση στη θαυματουργή εικόνα. Η Παναγία αισθάνθηκα ότι το κατάλαβε και το βλέμμα μου έπεσε επάνω στη σεβάσμια μορφή ενός συγκεκριμένου ιερομονάχου, όχι ότι δεν υπήρχαν και κάποιοι άλλοι γύρω σεπτοί πατέρες. Καθώς εκείνος σηκώθηκε όρθιος , τον πλησίασα και τον ασπάστηκα.
- Πάτερ, πώς ονομάζεστε; τον ρώτησα δειλά και τέντωσα το αριστερό αυτί μου για να ακούσω καλύτερα. Μία φωνούλα βγήκε από τα τρίσβαθα της ψυχής του και μου απάντησε, σαν μικρό παιδάκι:
-“Παϊσιος”! Όντως είχε τη μορφή του Αγίου Παϊσίου και έφερε τον Άγιο Παΐσιο στο βλέμμα του. Επειδή στο σημείο που είχα καθίσει δεν είχα άμεση ορατότητα στην αγία εικόνα, μόλις κόπασε το πλήθος των πιστών μεταφέρθηκα στα μπροστινά αριστερά καθίσματα και με ευλάβεια παρέμεινα συντονισμένη στη μορφή της Παναγίας και του Χριστού.
Αφού πέρασαν τρεις ώρες, σκέφτηκα να αποχωρήσω, αλλά μία αόρατη ανδρική φωνή με καθήλωσε στο κάθισμά μου. Δίπλα μου είχε καθίσει μία νεαρή ψηλόλιγνη μοναχή, συντονισμένη με ευλάβεια στη θαυματουργή εικόνα, και με κοίταζε παροδικά με ένα υπερκόσμιο μειδίαμα.
Όταν πήγα να σηκωθώ, άκουσα πίσω μου μία αόρατη φωνή να μου λέγει:
-Πού θέλεις να πας τώρα; Κάθισε να κάνεις παρέα στην Παναγία που έχει τόσο κόσμο!
Έκπληκτη καθηλώθηκα και παρέμεινα συγκινημένη στον ιερό ναό μέχρι αργά τα μεσάνυχτα. Αποχώρησα όταν χρειάστηκε να προλάβω το τελευταίο λεωφορείο για το σπίτι μου. Κάποια στιγμή, καθώς οι πιστοί ήταν μαζεμένοι στον πάγκο εντός του ναού και έγραφαν τα ονόματα των δικών τους υπέρ αναπαύσεως και υπέρ υγείας, η αόρατη δύναμη κάθισε επάνω στο δεξιό μου χέρι και με ώθησε να πάρω χαρτί και να γράψω το ακόλουθο, απευθυνόμενη στον πατέρα Παΐσιο:
“Η Παναγία είπε να μην εισέρχονται εντός των ιερών ναών με τα κινητά τους τηλέφωνα”. Παρέδωσα αυτό το σημείωμα σε έναν άλλο σεπτό πατέρα , για να το δώσει στη συνέχεια στον πατέρα Παΐσιο, γιατί εκείνη τη στιγμή δεν είχα άμεση πρόσβαση στον ευλαβή ιερομόναχο.
Καθώς βάδιζα εκτός του ιερού ναού, με χτύπησε ο κρύος αέρας στο πρόσωπο και όταν κόπασε λίγο η μεγάλη συγκίνηση, άρχισε συνειδητά η αυτοκριτική από τον άγγελο προστάτη μου:
“ Παρατήρησες τις αμαρτίες των άλλων και ταράχτηκες, μου είπε. Τι θα πρέπει να κάνεις εσύ, για τις δικές σου αμαρτίες; Αυτές δεν σε ταράσσουν; Δίκαια θέλεις να τιμούν οι πιστοί με ευλάβεια τη Θεοτόκο, χωρίς τα κινητά τους τηλέφωνα, αυτό θέλει ο Κύριος για την Αγία Μητέρα Του. Όμως εσύ, δεν προτιμάς να τρέφεσαι με ψωμί, νερό και χόρτα, όπως ο Άγιος Αθανάσιος Αλεξανδρείας και δεν παύεις να τιμάς τα γλυκίσματα που σε δίδαξε η μητέρα σου. Πότε θα φωτιστείτε και από ντροπή θα εισέρχεστε κεκαθαρμένοι εντός των ιερών ναών”;
Συνειδητοποίησα ότι είμαστε όλοι βουτηγμένοι στην αμαρτία, ο διάβολος μάς παγιδεύει συστηματικά, για να μην ορθώσουμε κεφάλι και ατενίσουμε ζωντανοί τον Κύριο. Κάτω από τη Σκέπη της Θεοτόκου είμαστε νήπια και η Αγία Μητέρα μάς τρέφει με αγάπη, στοργή και υπομονή, όταν οι άνεμοι της αμαρτίας ζητούν να μάς παρασύρουν αλύπητα σε άλλη γη, στην απώλεια και τον όλεθρο.
“Μην ταράσσεσαι και προχώρα” , ήταν η συμβουλή του πνευματικού μου πατρός Παναγιώτη , εφημερίου στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου Κυψέλης στην Αθήνα.
Είθε η Θεοτόκος, η μεγάλη προστασία, να φωτίζει όσους προσέρχονται ρακένδυτοι και πάμφτωχοι πνευματικά , ζητώντας με ευλάβεια τη χάρη Της.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
12/5/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου