Σήμερα, τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, στα πέρατα της οικουμένης τιμάται η εορτή της μητέρας. Η μητέρα ακλόνητη στηρίζει το οικοδόμημα της ζωής, της οικογενείας , της κοινωνίας , του κράτους και όλου του κόσμου . Ποια αγάπη είναι μεγαλύτερη και λυτρωτική, όσο η αγάπη μίας υγιούς ψυχοσωματικά και πνευματικά μητέρας προς το παιδί της; Κάποτε μία μητέρα είχε λυγίσει και καταπέσει από τον αβάσταχτο πόνο του αδικοχαμένου σαραντάχρονου γιου της, που ήταν λαμπρός γιατρός, και έφυγε ακαριαία από εγκεφαλικό επεισόδιο. Καθώς την κρατούσα αγκαλιά, ανασηκωμένη στο υγρό από τα ατέλειωτα δάκρυα κρεβάτι της, μου ψιθύρισε με αδύναμη και τρεμάμενη φωνή:
- Υπάρχουν τρία πτυχία στη ζωή της γυναίκας κόρη μου. Το πρώτο είναι της καλής θυγατέρας, το δεύτερο της σωστής συζύγου, και το τρίτο, το μεγαλύτερο πτυχίο, είναι της ευλαβούς και ηθικής μητέρας, αυτής που μπορεί να δώσει άριστη ανατροφή στα παιδιά της και να στηρίξει την οικογένειά της.
Μου πήρε ο Χάρος το παιδάκι μου ... έφυγε ο γιος μου...έφυγε, επαναλάμβανε σπαράζοντας η κα Χαριτίνη, η δυστυχισμένη μητέρα, και μοιρολογούσε γιατί ο Χάρος δεν διάλεξε να πάρει εκείνη, που από την πολλή θλίψη η καρδιά της δεν χωρούσε πλέον μέσα στο στέρνο της.
-Πήρε ο Θεός τον άγγελό σου κοντά του , ψυχή μου , αφού πρώτα παρέλαβες το μεγάλο σου πτυχίο ως ευλαβής και ηθική μητέρα, γι΄ αυτό μη δίνεις τροφή στον πόνο . Ο Κύριος στεφάνωσε τον γιο σου με αμαράντινο στέφανο, γιατί σε βοήθησε να αριστεύσεις στη ζωή, με την εντιμότητα και του δικού του βίου, και για την κοινωνική του προσφορά, όπως εσύ τον δίδαξες, τής είπα και σκούπισε σιγά-σιγά τα δάκρυά της, καθώς καταλάγιασε λίγο ο πόνος της απωλείας, και κατέστη εμφανής ο λόγος της ευγνωμοσύνης της προς τον Κύριο.
Κρατώντας τα τρία στάχυα των πτυχίων της στη ζωή, καθώς και τα ευώδη άνθη της αυτοθυσίας της, τρόπαια των πολλαπλών ρόλων της, λαμπροστόλιστη γιορτάζει η μητέρα μαζί με την ανθισμένη μάνα-γη σήμερα, τη μεγάλη μητέρα που τρέφει με τη σάρκα και το αίμα της τα συχνά αχάριστα και ανίδεα τέκνα της.
Ποιος ρόλος ανατέθηκε σε μητέρα και με τη βοήθεια του Θεού , με αγάπη και αφοσίωση, επιμονή και υπομονή, καρτερία και ταπείνωση, πίστη και προσευχή προς τον Κύριο, δεν τον έφερε αισίως σε πέρας, ακόμη και σε δύσκολους καιρούς ή κάτω από απίστευτα αντίξοες συνθήκες;
Στο Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας, καθώς και στο Κατηχητικό Σχολείο, που λάμβανε χώρο στο γυναικωνίτη του ιερού ναού του Αγίου Αθανασίου, οι δάσκαλοι μας και ο κατά τη δεκαετία του 1960 νεαρός τότε διάκονος, ο κ. Κωνσταντίνος Σφήκας, μάς είχαν μιλήσει για τη σοφία του Σολομώντα, που ανακάλυψε σε ποια μητέρα ανήκε ένα βρέφος που το διεκδικούσαν δύο γυναίκες. Ζήτησε ο σοφός κριτής να διαμελίσουν το παιδί στα δύο και να το μοιραστούν μεταξύ τους. Κι ενώ η πρώτη γυναίκα που δεν ήταν η πραγματική μητέρα του παιδιού συμφώνησε με αυτή την αποτρόπαιη δικαστική απόφαση, η πραγματική μητέρα, σταματώντας να είναι κτητική και φυλακίζοντας το δυνατό μητρικό ένστικτο στα τρίσβαθα της καρδιάς της, προτίμησε να στερηθεί το παιδί της, ακόμη και να μη το ξαναδεί ποτέ, προκειμένου να μην πεθάνει και σβήσει το φως της τρυφερής ζωής του.Τότε συνειδητοποιήσαμε πόσο απέραντη είναι η αγάπη και της δικής μας μητέρας.
Πόσες μητέρες έχουν κακοποιηθεί από τα ίδια τους τα παιδιά λεκτικά , σωματικά και ψυχικά; Κι όμως, άντεξαν σιωπηλά το μαρτύριό τους, προσευχόμενες και παρακαλώντας τον Θεό να φωτίσει το γέννημά τους και το παραπλανημένο τέκνο τους να βρει τον ίσιο δρόμο. Πολύ μεγάλη είναι η αγάπη της πραγματικής μητέρας και εσταυρωμένη, όπως αυτή του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Η γυναίκα, ως δυνατή γοργόνα, με τα πόδια ανοιχτά παράγει τη ζωή και ολοκληρώνεται ως σύζυγος και μητέρα, υπακούοντας με αγάπη στο θέλημα του Θεού. Στα χρόνια του γήρατος, της μοναξιάς και εσωστροφής, με τα χιονισμένα μαλλιά και τη γνώση τη βαθιά, πάνσοφη και σώφρων ακούει η καταξιωμένη μητέρα τον Θεό εντός της, και λαμβάνει εν ζωεί τη μέγιστη αμοιβή της ως “ χρυσή γιαγιά”. Τότε η αγάπη της πλαταίνει όπως της Παναγίας η Αγία Σκέπη, και ο κύκλος τής προσφοράς αρχίζει ξανά, μέσα από των παιδιών της τα παιδιά, αποκτώντας το τέταρτο και πολύ σημαντικό πτυχίο της, που είναι ο στέφανος της δόξας της.
Πόσα ειλικρινά οφείλουμε στις ανεπανάληπτες μητέρες και γιαγιάδες μας!
Χρόνια πολλά σε όλες τις μητέρες , και δοξασμένα γηρατειά στις μανούλες-γιαγιάδες του κόσμου. Βαλύρα μου να χαίρεσαι τις αγαπημένες μανούλες σου.
Θερμές ευχαριστίες στον κ. Γιώργο Παρ. Φειδά , επιχειρηματία, που θυμήθηκε έγκαιρα την εορτή της μητέρας και μάς τηλεφώνησε από το μακρινό Road Island των Η.Π.Α. για να τιμήσουμε τις μητέρες της γενέτειράς μας Βαλύρας.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
14/5/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου