Στα ευδαίμονα πεδία των κερασώνων της Τεγέας με άρωμα φιλίας και πολλή αγάπη!

            

                      Φωτό: κα Χριστίνα Καλέκα, και οι αδελφές  κα Έφη και κα Ντίνα Δαρδαβέση, επί το έργον.

 

Ευλογημένος είναι ο άνθρωπος που εναρμονίζεται με τα ξυπνήματα της φύσης και γεύεται τους καρπούς των δένδρων, όπως τους φέρνουν πλουσιοπάροχα, με τις ευλογίες του Θεού,  οι εποχές. Τρεις αγαπημένες φίλες μοιράστηκαν μαζί μας μία  πρόσφατη και μοναδική εμπειρία τους, στους  καταστόλιστους κερασώνες της περιοχής της Τεγέας στην Αρκαδία, που απέχουν 10 χιλιόμετρα από την Τρίπολη.

 Η κα Χριστίνα Καλέκα κατάγεται από  τον Άρι Μεσσηνίας   και εργάζεται στην Καλαμάτα, ως υπάλληλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας. Επίσης, υποστηρίζει  κάποιες  ημέρες τον μήνα το αντίστοιχο   γραφείο στην Τρίπολη.

-Εκεί ήμουν  πριν τρεις ημέρες, μάς είπε ευτυχής και ανανεωμένη.  Μου  τηλεφώνησε  η πολύ καλή φίλη μου και πρώην συνάδελφος -έχει πάρει σύνταξη- η κα  Έφη Δαρδαβέση, με την αδερφή της, κα Ντίνα Δαρδαβέση, και με προσκάλεσαν να επισκεφθούμε το καρποφόρο  κτήμα τους με τις πλουμιστές κερασιές, στην περιοχή της Τεγέας, μετά την εργασία μου. Υπέροχη ήταν  και  αναπάντεχη η εμπειρία… μαζέψαμε περιχαρείς και χορτάσαμε γλυκά κεράσια….  δυστυχώς δεν είχα μαζί μου  τα σωστά παπούτσια !

Οι θείτσες της Βαλύρας και οι θεάρεστες γιαγιάδες μας κατά τη δεκαετία του 1960

                

                                                         Όπως οι θείτσες της Βαλύρας!

 

                   Φωτό:κα. Χριστίνα Χονδρονάσιου  στο "τα Όμορφα-  Παλιές Αναμνήσεις" στο FB

 Οι   θείτσες της Βαλύρας ήταν η γοητευτική παρουσίαση της φαινομενικής πραγματικότητας σε χρόνια δύσκολα. Είχαν τον τρόπο τους να κυκλοφορούν  σαν πλούσιες αρχόντισσες, σε χρόνια ανέχειας και μεγάλης φτώχιας, ουδέποτε έχασαν την κοινωνική αίγλη τους και μεταλαμπάδευσαν το ταπεραμέντο τους στις νεότερες κόρες του χωριού, ιδίως σε αυτές που θέλησαν να ακολουθήσουν  τον έγγαμο βίο. Την ώρα του Εσπερινού οι γιαγιάδες πήγαιναν στην Εκκλησία ή άναβαν το καντήλι τους, λιβάνιζαν και προσεύχονταν να δει το σπιτικό  τους μία « άσπρη ημέρα». Οι γιαγιάδες ήταν η προσωποποίηση και αντανάκλαση της θεοσεβούς πραγματικότητας, σε  καιρούς χαλεπούς.  Όμως οι θείτσες αποτελούσαν ένα εντυπωσιακά διαφορετικό σενάριο, στη Βαλύρα του 1960, στο Μικρό Παρίσι  εκείνης της εποχής.

Οι σύγχρονοι κυνηγοί της Βαλύρας

         

                                          Φωτογραφίες: κ. Νικολάκης Μπουρίκας στο FB

Η Βαλύρα είχε ανέκαθεν τους φοβερούς και τρομερούς κυνηγούς της που δεν  άφηναν τα πτηνά του ουρανού και τα άγρια ζώα της γης αδιάβαστα, να αρμενίζουν ανέμελα στις ανηφοριές του επιγείου Παραδείσου του όρους Εύας και  Ιθώμης.   Παρομοίως, οι σύγχρονοι κυνηγοί της Βαλύρας!   Τους επαγγελματίες κυνηγούς,  ως ήρωες   βιώνει  όλο το χωριό…  Περιμένουν εναγωνίως οι κάτοικοι    να δουν  οι κυνηγοί τους   πόσα αγριογούρουνα σημάδεψαν  θανάσιμα, κατά τις περιοδείες τους  στα βουνά της Μεσσηνίας ,  και κατέστησαν τη γύρω περιοχή ασφαλή, ιδίως τα  ελαιοπερίβολα των  δραστήριων παραγωγών,  παράλληλα προσκόμισαν προς κατανάλωση λαχταριστό  μεζέ στα εστιατόρια στην πλατεία   της Βαλύρας.

Mεσοπεντηκοστή και αποφράς ημέρα της πτώσεως της Βασιλίδος των Πόλεων

                                  

                                                                   Φωτό: Diakonima.gr

Την Τετάρτη, μετά την Κυριακή του Παραλύτου, πανηγυρίζει η Εκκλησία μας μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής.  Η Μεσοπεντηκοστή 2024 συμπίπτει με την αποφράδα ημέρα της  πτώσεως της βασιλίδος των πόλεων Κωνσταντινουπόλεως (29-5-1453). Στο δεξιό κλίτος του ναού και με εφέστιο εικόνα την Κοίμηση της Θεοτόκου τελείται η σημερινή Θεία Λειτουργία. Τα βυζαντινά χρόνια, η εορτή της Μεσοπεντηκοστής ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού. Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως (Κεφ. 26) του Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο...

Μύτη ακροφυσίου...μία θετική αναπλαισίωση!

                        

                                                                        Φωτό: Gazzetta

Πολλά είναι τα δώρα του Παντοδύναμου Θεού στον άνθρωπο…αν βεβαίως ο ίδιος, με πίστη αληθή, τα αντιλαμβάνεται ούτως. Ορισμένα εξ αυτών, στα οποία δεν είναι εμφανής η αγαθή πρόθεση του  Δημιουργού,  θεωρούνται ως απόκλιση της φύσεως, εμπόδια και προβλήματα άλυτα, ως μειονεξία, κακή τύχη και/ή  Θεού εγκατάλειψη…  Συχνά επεμβαίνει «η ιατρική επιστήμη των θνητών»,  και πραγματοποιεί, Θεού θέλοντος, μικρά και μεγάλα θαύματα. Υπάρχει όμως και η άλλη υγιής όψη του νομίσματος, το εκ γενετής πρόβλημα να  καταστεί  αποδεκτό, με θεία φώτιση και διάκριση, και να αξιοποιηθεί ως χάρισμα και  μέγα πλεονέκτημα.

Ο  θείος μου Αποστόλης ήταν «θύμα» μία τέτοιας περίπτωσης, κατά τη δεκαετία του 1960.Εκ φύσεως ήταν ένας εκλεπτυσμένος, μεγαλοφυής επιστήμων της   γεωπονικής σχολής, φυσιολάτρης, φιλάνθρωπος και πολύ ευπαρουσίαστος, με εξαίρεση τη φοβερή και τρομερή μύτη του! Απείχε η αλησμόνητη εκείνη μύτη ,  έως "μισό μέτρο" από τις παρειές του και πρόβαλλε σαν όρθιος αμαξηλάτης σε αγώνα δρόμου, όταν  ο θείος  εμφανιζόταν ξαφνικά στου δρόμου τη γωνία… Τον συλλάμβανε έκπληκτος ο παιδικός μου οφθαλμός, σε στάση προφίλ,  σαν μεταμφιεσμένο πελεκάνο σε αποκριάτικο  δρώμενο.

Τα παιδιά είναι φτιαγμένα για σπουδαιότερα πράγματα στη ζωή τους από ένα διαγώνισμα

           

                                                                  Φωτό: Meteora24

 

Η αγωνία των γονέων έχει κορυφωθεί εν όψει των  Πανελληνίων εξετάσεων και τα  μελετηρά  νιάτα χρειάζεται, παράλληλα με τη συγκρότηση του εαυτού τους, να παρηγορούν   και  τους γεννήτορές τους, διαβεβαιώνοντάς τους ότι μόνο θετικά μπορεί να είναι τα αποτελέσματα…Εκτός και βάλει ο διάβολος το ποδάρι του και  συμβεί κάτι απρόοπτο,  το οποίο ενδεχομένως να αλλάξει τον ρου της ιστορίας! Αλλά κι αυτό ακόμη αν συμβεί, προς όφελος των εξεταζόμενων θα είναι, αφού η αναποδιά τέχνες κατεργάζεται και ουκ  ολίγοι ανακάλυψαν ένα λαμπρότερο μέλλον, πέραν της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, σε Δημόσιο Ελληνικό Πανεπιστήμιο.

Ένας φωτισμένος διευθυντής σχολείου έγραψε   μία εμπνευσμένη  επιστολή, προς τους γονείς των   μαθητών που δίνουν  Πανελλήνιες εξετάσεις.  Παραθέτουμε την επιστολή, όπως την ανάρτησε ο κ. Μαρίνος Γεωργάτος στη σελίδα του στο Fb,  ως βοήθημα προς  κάθε αγχωμένη ψυχή αυτών των ημερών:  

Άνθρωποι γενώμεθα

                    

                                                          Φωτό: Κοινωνία Ορθοδοξίας

Ἀλήθεια, πόση θλίψη, ὀδύνη καὶ σπαραγμὸ νὰ ἔκρυβε μέσα της ἡ καρδιὰ τοῦ παραλύτου τῆς Βηθεσδᾶ, ὁ ὁποῖος ἐπὶ 38 ὁλόκληρα ἔτη παρέμενε καθηλωμένος καὶ ἀνήμπορος στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου! Ἀλλὰ καὶ πόση ἐλπίδα καὶ ὑπομονὴ νὰ ἔκρυβε μέσα της αὐτὴ ἡ πονεμένη καρδιά, ὥστε νὰ ἀναμένῃ καρτερικὰ τὴν ἑπομένη φορά, ἄγνωστο πότε, ποὺ θὰ κατέβαινε καὶ πάλι ὁ Ἄγγελος νὰ ἁγιάσῃ τὸ ὕδωρ, γιὰ νὰ εἰσέλθῃ στὴν κολυμβήθρα καὶ νὰ βρῆ τὴν θεραπεία του!

Σκεφθῆτε, μάλιστα, τὴν ἀπογοήτευσή του, ὅταν διαπίστωνε ὅτι οἱ ἄλλοι εἶχαν ἕναν ἄνθρωπο νὰ τοὺς βοηθήσῃ, ἐνῶ ἐκεῖνος στεκόταν μόνος καὶ παρατημένος! Ἡ μοναξιὰ καὶ ἡ ἐγκατάλειψη τοῦ παραλύτου ἦταν σίγουρα πιὸ σκληρὰ καὶ ἀπὸ τὴν χρόνια καὶ ἀνίατη ἀσθένειά του!

Κοινωνία παραλυτικών ή αγάπης και προσφοράς προς τον πλησίον;

        

                                                      Φωτό: κ. Κώστας Θ. Καυκούλας

Στις ημέρες μας αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε τον εθελοντισμό,   πάγια αξία και τακτική της γενιάς των παππούδων μας. Λέγει ο κ.  Βασίλης Τσούπρας,  ιδρυτής του Πολιτιστικού Συλλόγου «Επάλξεις» στην Αθήνα:  Στο χωριό μου,   όταν επρόκειτο κάποιος να παντρευτεί, μαζεύονταν οι συγχωριανοί μας, την Κυριακή μετά τον Εκκλησιασμό, κι έδιναν  χείρα  βοηθείας,  για να   κτίσουν την οικογενειακή  στέγη των μελλοντικών νεονύμφων,  να έχουν κι αυτοί οι  ευλογημένοι   μία φωλιά για να κουρνιάσει η αγάπη τους.

Πώς είναι δυνατόν να  επικρατεί τόση παραλυσία σε κοινωνικό επίπεδο σήμερα; 

"Κάποιος συνάνθρωπος" με αγάπη αληθινή για εμάς πραγματικά νοιάζεται

                            

                                         Δημιουργίες της κας Μαρίας Μάντικα-Φωτεινού

Το στάδιο της «άδειας φωλιάς» ή   στάδιο «ικανοποίησης ή απόγνωσης», όπως το περιγράφει ο ψυχολόγος Erik Erikson , είναι το τελευταίο της ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης του ανθρώπου.   Χαρακτηρίζει  πρωτίστως την ηλικία των 65 και άνω ετών, αλλά μπορεί κάλλιστα να προκύψει    μερικά έτη πριν,  κατά  τον κύκλο της ζωής  της οικογενείας, συγκεκριμένα  όταν τα παιδιά φύγουν μόνιμα από το σπίτι και η οικογενειακή εστία φαντάζει άδεια και έρημη. Συναισθήματα ικανοποίησης ή απόγνωσης κατακλύζουν την ψυχή των γονέων, ανάλογα βεβαίως με ό,τι έπραξαν κατά το παρελθόν, και αυτό που διατίθενται να κάνουν  κατά την περίοδο   της τρίτης ηλικίας τους. «Αγαπήσωμεν αλλήλους ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν», είναι το πρόσταγμα του Ευαγγελίου, παράλληλα οι ζωτικές ανάγκες του τόπου που ζούμε και κινούμαστε, καλούν τα εύρωστα μέλη τη τρίτης ηλικίας σε σταθερή εθελοντική επέμβαση, προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Μεγάλη ευτυχία είναι η κοινωνική προσφορά, ξανανιώνει τον άνθρωπο, υποστηρίζουν τα ενεργά στα κοινά μέλη της τρίτης ηλικίας…."τα κοινωνικά γεννήματα των δημιουργικών κόπων μας είναι κι αυτά παιδιά   θεάρεστα και αγαπημένα", λέγει η φίλη της ιστοσελίδας μας, αγιογράφος και ζωγράφος , κα Μαρία Μάντικα-Φωτεινού από τη Χίο!

Θεέ μου, πότε και πώς θα πούμε "Σ΄αγαπώ";

           

                                      Πίστις, Ελπίς και Αγάπη. Φωτό: Orthodoxes eikones

Δίκοπο μαχαίρι ο λόγος σε χέρια απαίδευτων γεωργών, σαν κρύσταλλο που έχασε την εκλέπτυνση της μορφής του, όταν λιπόθυμη η λεπτοκοπιά παρέδωσε τα ηνία σε γλώσσες βαρβάρων…κι όμως η φύση ακόμη επιμένει να μη μετατραπούν όλα σε Ζάμια που δεν ανθίζει, ψυχρή και ακίνητη γοητεύει τον οφθαλμό των  αμύητων με τα χοντροκομμένα, γυαλιστερά φύλλα της. Άνυδρη και διαβολικά ανθεκτική στη ζωή είναι η ζημία που υπέστη ο Έλλην λόγος με την πάροδο των ετών…όταν η ανθρώπινη ψυχή  αναπαύθηκε στο σκότος, τα   συναισθήματα έχασαν τη λεπτή τους υφή, και  λησμόνησε ο νους να ξυπνήσει σε φωτεινά του Πανσόφου Θεού κράσπεδa με πίστη, ελπίδα και αγάπη.

To ρολόι του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας κτυπά αδιάλειπτα στον χρόνο

 

                             Ιερός Nαός Αγίου Αθανασίου Βαλύρας. Φωτό: anthitispetras.gr

 

Oι παλιές γενιές στη Βαλύρα γαλουχούσαν τους απογόνους τους με την ευχή να γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία και να πράξουν σημαντικά έργα για τον τόπο τους, τόσο δε σημαντικά,  ώστε  να τους μνημονεύουν  στον αιώνα  οι επόμενες γενιές! Το ίδιο υποστήριζε κι ο αείμνηστος γέρο-Ξένος Μανιάτης, που ζούσε, με τη γυναίκα του και τους τρεις γιους του, στην ευλογημένη   πέτρινη οικία του, στον δρόμο προς τον Άγιο Δημήτριο. Διατηρούσε μαζί με την κυρά του, μετά την επιστροφή τους από την Αμερική,  ψιλικατζίδικο κάτω από το παλιό πετρόκτιστο  αρχοντικό του Γεωργακόπουλου, στη γωνία του δρόμου που στρίβει στο κάτω μέρος   της πλατείας του χωριού προς την Αγία Τριάδα.

 Αφορμή γι΄ αυτή την ιστορία στάθηκε μία επίσκεψη του κ. Γιώργου Παρ. Φειδά στο κοιμητήριο της πόλης Peabody στη Μασαχουσέτη , όπου οι τάφοι αρκετών Βαλυραίων στη σειρά ,  ο ένας αρκετά κοντά στον άλλο, δίνουν την αίσθηση μεταθανάτιας  πολιτείας.  Το όνομα του αείμνηστου Δημητρίου Μανιάτη, του πιο δραστήριου γιου του γέρο- Ξένου, ήταν το κλειδί για να φέρει στο φως η μνήμη τού θεοσεβούς   συγχωριανού μας το σενάριο της ζωής  της  αγαπητής οικογενείας  Ξενοφώντα Μανιάτη , που έζησε και πρόκοψε    στις Η.Π.Α....εκείνων που δώρησαν το ρολόι στο καμπαναριό του Αγίου Αθανασίου, του Πολιούχου του χωριού μας.

Ανακοίνωση

 

Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η μαρτυρία του Οσίου Ιωάννου Κολοβού για το όραμα του Αγίου Παϊσίου με τον Μέγα Κωνσταντίνο.

  https://orthodoxia.online/orthodoxia/to-orama-tou-agiou-paisiou-me-ton-mega-konstantino/? 

Από τη Θεωρία στην Πράξη. Η Εφαρμογή του εθελοντισμού στις Τοπικές Κοινότητες των Δήμων Καλαμάτας και Μεσσήνης

                 

                                       Φωτογραφίες: Πολιτιστικός Σύλλογος Πλατύ στο Fb

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πλατέος, σε  συνεργασία με την Τοπική Κοινότητα,  φιλοξένησαν  στο Μάντζειο κτίριο στο Πλατύ εθελοντές εκπροσώπους από τα χωριά των Δήμων Καλαμάτας και Μεσσήνης, την Κυριακή 19-5-2024, με στόχο την παρουσίαση και συζήτηση ζωτικών θεμάτων που απασχολούν τις τοπικές κοινότητες, καθώς και την ανταλλαγή απόψεων σχετικά με τη διαμόρφωση εθελοντικών ομάδων δράσης. Ανάμεσα στους πρωτοστάτες του εθελοντισμού  παρευρέθηκαν ο κ. Παντελής Καράμπελας, σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας  Αριοχωρίου, και η κα Τίνα Πετρουλάκη από το Αριοχώρι,   από τη Βαλύρα η κα Ουρανία Μαυρίκη-Μπόβη και ο κ. Θεόδωρος Σταυριανόπουλος που ζει στην Καλαμάτα, καθώς και  αρκετοί   εκλεκτοί εθελοντές, με σημαντική δράση  σε  άλλες τοπικές κοινότητες , ανάμεσά τους   και οι δημοτικοί σύμβουλοι του Δήμου    Καλαμάτας, κ.κ. Γιάννης  Χριστόπουλος και  Θανάσης Τσιγαρίδης , που κατέθεσαν τις προτάσεις τους πάνω στα θέματα της συζήτησης.

Ο πρόεδρος της Κοινότητας Πλατέος κ. Σπύρος Μαρούλης απηύθυνε χαιρετισμό,

Η εθελοντική προσφορά της κας Τίνας Πετρουλάκη στη Βαλύρα

                           

  
                 Η κα Τίνα Πετρουλάκη (δεύτερη από αριστερά) με τις κυρίες Ξανθή και Διονυσία Κολλάτου 

                                      από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Άμμου και τον κ.Παντελή Καράμπελα, 

                                                       σύμβουλο της τοπικής κοινότητας Αριοχωρίου.

Άνεμος εθελοντικής προσφοράς πνέει αυτή την εποχή  στη Μεσσηνία, που αναβαθμίζει τόσο την ανθρώπινη αντίληψη και το συναίσθημα, αναδομεί το κοινωνικό γίγνεσθαι, παράλληλα αποκαθιστά  και καλλωπίζει τον περιβάλλοντα-ζωτικό χώρο των τοπικών κοινοτήτων. Ανάμεσα στα  μέλη της εθελοντικής  ομάδας Αριοχωρίου ,  εξέχουσα  είναι η γελαστή, γεμάτη σιγουριά μορφή της κας Αυγουστίνας (Τίνας)  Πετρουλάκη, καθηγήτριας Ορθοφωνίας, Γλωσσολογίας, και ειδικευμένης στο θέατρο,  με καταγωγή από την Κρήτη και την Ολλανδία, πατρίδα της μητέρας της.

Η κα Αυγουστίνα Πετρουλάκη εγκαταστάθηκε με τον σύζυγό της, κ.  Ηλία Κοΐνη,  στη γενέτειρά του, στο Αριοχώρι Μεσσηνίας , πριν από 12   χρόνια,  και ενίσχυσε δραστικά τον εθελοντισμό, ως εθελόντρια η ίδια κατά τα τελευταία 40 έτη, συνεργαζόμενη με τον κ. Παντελή Καράμπελα, σύμβουλο της Τοπικής Κοινότητας του Αριοχωρίου, και μία σεβαστή ομάδα ανθρώπων.

Η Βαλύρα τιμά την μνήμη των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης

           

                                                            Φωτό: lyrasi.blogspot.com

Ο  σεπτός ιερέας της Ενορίας της Βαλύρας ,  κ. Ιωάννης Φωτεινός,  χοροστάτησε κατά τον εορτασμό της μνήμης των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στον Εσπερινό και  στη δοξαστική Θεία Λειτουργία,   21η Μαΐου 2024, στον ομώνυμο πέτρινο ιερό ναό, που εγκαινιάστηκε στις 4 -11-2007 από τους μητροπολίτες Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο και Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιο,  φέροντας μεγάλη ευλογία και προστασία στην όμορφη  Βαλύρα μας.

Πλήθος   πιστών παρακολούθησαν με κατάνυξη τη Θεία Λειτουργία, άναψαν λαμπάδες  και κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων, ζητώντας ταπεινά φώτιση και θεία προστασία από  τους  τιμωμένους  Αγίους.

Τολμῶμεν καὶ δρῶμεν!

          

                                             Oι Μυροφόρες. Φωτό: Orthodoxia News Agency

«Τίνα ζητεῖτε;» Τὸ ἐρώτημα αὐτὸ ἀπηύθυνε ὁ Ἄγγελος στὶς μαθήτριες τοῦ Κυρίου, ποὺ τόλμησαν νὰ προσέλθουν «λίαν πρωΐ» στὸν τάφο τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ τοῦ προσφέρουν τὶς «ἁρμόδιες» τιμές. Τὴν ἴδια ἐρώτηση, «τίνα ζητεῖς», θὰ ἔκανε καὶ ὁ Πιλᾶτος στὸν Ἰωσὴφ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, ποὺ «τολμήσας εἰσῆλθε» καὶ «ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ». Τὸ κοινὸ χαρακτηριστικὸ τῶν Μυροφόρων, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, ἦταν ἡ τόλμη, μὲ τὴν ὁποία προσέρχονται οἱ μὲν γυναῖκες στὸν τάφο, ὁ δὲ Ἰωσὴφ στὸν Πιλᾶτο καὶ κοινὴ ἀφετηρία τῆς τόλμης των, ποὺ τοὺς ὤθησε νὰ βγοῦν ἀπὸ τὴν ἀδράνεια καὶ νὰ ἐνεργήσουν ἀποφασιστικά, παρὰ τὸ ἐχθρικὸ ἐξωτερικὸ κλίμα, ἦταν ἡ ἀγάπη γιὰ τὸν Σταυρωθέντα καὶ Ταφέντα διδάσκαλό των.

Όταν στη Βαλύρα ο Τζαφέρ Αγάς συνάντησε τον Στέλιο Παπασαραντόπουλο

             

                              H οικία που διέμενε ο Τζαφέρ Αγάς. Φωτό: lyrasi.blogspot.com

Προτού η  Τζεφερεμίνη  μετονομαστεί σε Βαλύρα, την 4^η Νοεμβρίου 1927,    έφερε το όνομα του Τούρκου Αγά που διοικούσε την ευρεία περιοχή και διέμενε εκεί,   στην  πέτρινη οικία ενός  χριστιανού  σκλαβωμένου, πάραυτα ευκατάστατου Έλληνα, με το επώνυμο Παπασαραντόπουλος.

 Το μεγάλο αρχοντικό  ικανοποιούσε  όλες τις βασικές ανάγκες κατοίκισης του Τούρκου  διοικητή και μία μεγάλη ομάδα σκλαβωμένων Ελλήνων εργαζόταν στην υπηρεσία του.    Λέγεται ότι σε αυτή την οικία άφησε ο Τζαφέρ Αγάς την τελευταία του πνοή, ενώ μετά την απελευθέρωση του Ελληνικού γένους  το σπίτι επανήλθε στους απογόνους τού   ιδιοκτήτη  του. Εκεί, ο αείμνηστος Στέλιος Παπασαραντόπουλος, απόγονος της γνωστής οικογενείας,  βίωσε την επενέργεια ενός καταστροφικού πνεύματος, που προκάλεσε τη μόνιμη κώφωσή του, με τη μορφή του Τζαφέρ Αγά.

Η Ψυχολογική και Θεολογική Αντιμετώπιση του Πένθους

 

                                                     Φωτό: κα Αντιγόνη Νικολιτσέα στο Fb

Πολλά δυτικού τύπου βιβλία , από αξιόλογους επιστήμονες και ιδιαίτερα ψυχολόγους και ψυχαναλυτές, κυκλοφορούν διεθνώς, όσον αφορά τα ψυχολογικά στάδια που περνά ένας ασθενής, όταν του ανακοινωθεί ότι ιατρικά εγγίζει το τέλος της ζωής του και είναι ανθρωπίνως αναπόφευκτο  ή όταν , λόγω προχωρημένου γήρατος, πλησιάζει φυσιολογικά το τέλος του βίου του. Κι ενώ οι μακάριοι αδελφοί του μοναχισμού  προετοιμάζονται με αδιάλειπτο προσευχή και διακρίνονται από εσωτερική πραότητα και ειρήνη, εαυτώ και Θεώ συστρεφόμενοι, όποιοι και αν είναι οι πόνοι  του σώματος, συχνά ο κοσμικός άνθρωπος βρίσκεται στη δεινή θέση της προετοιμασίας του εαυτού  του…  την τελευταία στιγμή!

Γεώργιος Ζαραβέλας: Η λειτουργική ανάγνωση των Ένδεκα Εωθινών Ευαγγελίων

 

                                                               Φωτό: ekklisia online.gr

 

Η αναστάσιμη περίοδος χαρακτηρίζεται, μεταξύ πολλών άλλων, και από τις εμφανίσεις του αναστημένου Χριστού μετά την εκ νεκρών Έγερσή Του, με αποκορύφωμα την Ανάληψή του στους ουρανούς, την τεσσαρακοστή ημέρα από την Ανάστασή του. Οι εμφανίσεις του Κυρίου έλαβαν χώρα ήδη από την ημέρα της Ανάστασής του, αφού εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στις Μυροφόρες και συγκεκριμένα στη Μαρία τη Μαγδαληνή. Οι επόμενες εμφανίσεις του έγιναν στον απόστολο Πέτρο, στους αποστόλους Λουκά και Κλεόπα κατά την πορεία τους προς Εμμαούς, στους δέκα από τους ένδεκα μαθητές στα Ιεροσόλυμα το εσπέρας της Ανάστασης (εκτός του Θωμά), στους ένδεκα μαθητές (μαζί με το Θωμά) οκτώ ημέρες μετά την Ανάσταση, σε επτά από τους μαθητές στη λίμνη της Τιβεριάδας, σε όλους τους μαθητές στη Γαλιλαία, αλλά και για τελευταία φορά στο όρος των Ελαιών τη στιγμή της Ανόδου Του στους ουρανούς – Ανάληψής Του.

Καλό ταξίδι γείτονα της καρδιάς μας....

                            

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ :  Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου

  Ο 74χρονος αγαπητός συμπατριώτης μας, Ανδρόνικας Παρ. Φειδάς, έφυγε για πάντα, στο Road Island των Η.Π.Α. καθώς έχασε τη 'μάχη" με το θάνατο γιατί αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας.  Η νεκρώσιμος ακολουθία θα αποφασιστεί από την οικογένεια ΦΕΙΔΑ, σε ημερομηνία και ώρα που θα ανακοινωθεί     από την ηλεκτρονική μας ιστοσελίδα.

Η Βαλύρα αποχαιρετά τον συμπατριώτη μας Ανδρόνικο Παρ. Φειδά

                                       

                                                   Φωτό: Ανδρόνικος και Βαρβάρα Φειδά

‘Εγειραν οι ανθοί στη μακαρία  γη μας, για να  αποχαιρετίσουν τον αγαπημένο μας Ανδρόνικο ,   ένδοξο γόνο της οικογενείας Παρασκευά Φειδά , πού έζησε και έδρασε , ως επιχειρηματίας στον χώρο της εστίασης , με την οικογένειά του στο Road Island των Η.Π.Α. , και έδωσε πρόσφατα την τελευταία του μάχη για ζωή.

Θλιβερά χτυπούν οι καμπάνες  στις καρδιές των Βαλυραίων…. μεγάλο πένθος είναι για τη γενέτειρά μας η απώλεια του  συμπατριώτη και ευεργέτου μας Ανδρόνικου Παρ. Φειδά.

Η εκδήλωση της δημιουργικότητας στη Βαλύρα του 1960

                

                                                                  Φωτό: Users.sch.gr

Στη Βαλύρα του 1960, που δεν κυκλοφορούσαν σακούλες με πατατάκια,  τα παιδιά διαμαρτύρονταν και δεν έτρωγαν εύκολα τις  τηγανητές πατάτες, αν δεν ήταν τραγανές και πολύ λεπτές. Η θεία Σοφία, με καταγωγή από το Ναζήρι  Μεσσηνίας, που ζούσε στην Αθήνα με τους δύο μικρούς γιούς της, γνώριζε για τα πατατάκια , τα οποία είχε παραλάβει μαζί με ρούχα και  γλυκίσματα, μέσα σε ένα μπαούλο από την Αμερική. Αν και καταλάβαινε ότι είναι απλή η  διαδικασία της παρασκευής τους- μέσα σε καυτό καλαμποκέλαιο τηγανίζονται κομμένα σε πολύ λεπτές φέτες σαν τσιγαρόχαρτο- δεν   κατάφερνε  να   τεμαχίσει τις πατάτες τόσο λεπτές με το κοφτερό της μαχαίρι. Αναζητούσε το κατάλληλο εργαλείο, δεδομένου ότι εκείνη την εποχή δεν κυκλοφορούσε ευρέως το σημερινό μαντολίνο για την κοπή των λαχανικών.

Ιωάννης Θωμόπουλος: Θετική σκέψη για μια όμορφη ημέρα

                       

                                                         Τα ρόδα του Ανεσπέρου Φωτός

 

Ο κ. Ιωάννης Θωμόπουλος, o φίλος μας εκ Ναυπάκτου, ο ευλογημένος άνθρωπος με την ολάνθιστη καρδιά και τη θετική σκέψη, με μεγάλη  θεοσέβεια και ενσυναίσθηση προς τον συνάνθρωπο, μάς λέγει ανελλιπώς κάθε πρωί μία ζεστή καλημέρα, προτού ο ήλιος ανέβει και προβάλει στον ορίζοντα, και η Ελλάδα σκύψει το κεφάλι της στις καθημερινές της υποχρεώσεις . Καθώς απολαμβάνει τον πρωινό καφέ του, εκπληρώνει το κοινωνικό του χρέος « εαυτώ και Θεώ συστρεφόμενος», φέροντας στο φως  αρρητολεπτόπνευστα γεννήματα του θείου λόγου.

Το μεροκάματο ενός εργάτη

          

                                                      Φωτό: κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου

Όταν, κατά τις δεκαετίες 1960-1970, οι προκομένοι   νοικοκυραίοι και επιχειρηματίες της Βαλύρας ήταν με τις αξίνες στο χέρι, κάθε δεύτερο Σάββατο, και φρόντιζαν την όμορφη γενέτειρά μας, κάποιοι, λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας στα καταστήματά τους ή λόγω ασθενείας, αδυνατούσαν να συμμετέχουν στην εθελοντική ομάδα του χωριού μας. Μεγάλη ντροπή ήταν να προσφέρουν εθελοντική εργασία όλοι και κάποιος, σαν το μαύρο πρόβατο, να απέχει… Συναισθήματα ντροπής κατέκλυζαν τον νου και την καρδιά τού υπεύθυνου Βαλυραίου, σε τέτοιο βαθμό, που δεν είχε τόπο να σταθεί και να αντικρύσει τους συγχωριανούς του στην πλατεία της Βαλύρας.

Συμπόρευση μὲ τὸν Ἀναστάντα Κύριο

 

                                

                                                  Φωτό: Ιερά Μητρόπολις Κωνσταντίας

Πάντα επίκαιρη είναι η διήγηση του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Λουκά για την εμφάνιση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στους Εβδομήκοντα (κδ΄12-35), αλλά και η με θεία διάκριση προσέγγιση της κας Σοφίας Μπεκρή, θεολόγου και φιλολόγου, όσον αφορά την αποδεδειγμένη από  τους Πατέρες της Εκκλησίας μας και τους καθαρούς τη καρδία, οι οποίοι τον Θεό όψονται, συνεχή παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του Ενσαρκωμένου Λόγου του Πατρός στη ζωή μας. Υπογράφει  με θεία φώτιση η κα Σοφία Μπεκρή:Χρειάζεται νὰ περάσουν ὧρες, μέρες, μῆνες, χρόνοι, ἀκόμη καὶ μιὰ ὁλόκληρη ζωή, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε ὅτι ὁ Κύριος δὲν εἶναι ἀλλοῦ, εἶναι ἀνάμεσά μας, παρακολουθεῖ διακριτικὰ τὶς σκέψεις μας, διαβάζει τοὺς λογισμούς μας καὶ συμπορεύεται μαζί μας στὸ ταξίδι τοῦ βίου μας.Ας αφήσουμε τον αληθή λόγο της καταξιωμένης θεολόγου και φιλολόγου να διαπεράσει τις έδρες της ψυχής μας και να φωτίσει το πνευματικό μας οικοδόμημα.

Ἔρευνα καὶ πίστη

         

«Ὦ τοῦ παραδόξου θαύματος· ἀπιστία πίστιν βεβαίαν ἐγέννησεν». Πραγματικὰ θαυμαστὸς ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον ἡ ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ ἔγινε πρόξενος βεβαίας πίστεως!

Πῶς μπορεῖ, ἀλήθεια, νὰ συμβῆ αὐτό; Εἶναι ποτὲ δυνατὸν ἀπὸ τὴν ἀπιστία νὰ προκύψῃ πίστη καὶ μάλιστα βεβαία; «Πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι», θὰ σπεύσῃ νὰ ἀπαντήσῃ κάποιος. Ὅμως ὁ Θωμᾶς περιγράφεται ὡς ἄπιστος, ὄχι ὡς πιστός, μέχρι τοὐλάχιστον νὰ λάβῃ τὶς ἀποδείξεις ποὺ ζητοῦσε. «Πάντα δυνατὰ τῶ Κυρίω, τῷ ἐργαζομένῳ διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων», θὰ ἀπαντήση κάποιος ἄλλος καὶ ἡ ἀπάντησή του θὰ εἶναι ἀσφαλῶς πιὸ στοχευμένη.

Μπορώ να σε λέω μητέρα;

                      

                                                       Η γιαγιά Ευγενία  Φειδά 

                                 με  συγγενείς της οικογενείας Ηλιοπούλου  και τα εγγόνια της.

                                                          Φωτό: lyrasi.blogspot.com

Αφιερωμένο στις μανούλες της Βαλύρας

Στις αρχές του 20^ου αιώνα και λίγο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι επιζώντες στρατιώτες επέστρεψαν στη Βαλύρα και η χαρμολύπη είχε σκεπάσει το χωριό, αφού ο θρήνος για τους χαμένους ήρωες συμβάδιζε με την ανακούφιση της απαλλαγής από τα δεινά του πολέμου, ένα μεγάλο πλήγμα  σημάδεψε το αγαπητό τέκνο του Θεού, τον μακαριστό πατέρα μας Δημήτριο Ξυδόπουλο, σε ηλικία 12 ετών, όπως μάς διηγείται παραστατικά ο κ. Γιώργος Παρ. Φειδάς, που ήταν θείος του.

Η αγαπημένη του μητέρα έφυγε, λόγω σοβαρής ασθενείας, από τη ζωή και τον άφησε ορφανό και περίλυπο, προσπαθώντας με πολύ κόπο η παιδική του ψυχή να καλύψει το βαθύ χάσμα αυτού του βίαιου αποχωρισμού, ως μοναχοπαίδι που ήταν.

Η Αποτελεσματικότητα της Φυσικοθεραπείας υπό το Πρίσμα της Αμοιβαίας Εμπιστοσύνης

 

                              Φωτογραφίες κ. Δημήτρης Αναστ. Σιάγκρης

Το έτος 1990 είδε το φως της ζωής, με την πρόνοια του Θεού στη Βαλύρα, ο κ. Δημήτρης Αναστ. Σιάγκρης, για το καλό όλων μας, αφού ο αριστούχος φυσικοθεραπευτής έχει αναλάβει, σε πρωτοβάθμιο επίπεδο, τη  θεραπεία των κατοίκων των Δήμων Μεσσήνης, Οιχαλίας και Καλαμάτας, καθώς και των  χωριών που συνορεύουν βόρεια με τη Μεσσηνία.

«Ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν»

      

                                          Φωτό: Μεγάλης Παναγιάς, Αγίου Δημητρίου Θηβών

«Ὥσπερ ἠγέρθη Χριστός ἐκ νεκρῶν, οὕτως καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν» (Ῥωμ., στ’ 4). Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ, κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, πρόσκληση γιὰ μιὰ «καινή» ἐν Χριστῷ ζωή. Κατὰ τὴν Διακαινήσιμο ἑβδομάδα ποὺ διανύομε γευόμαστε πράγματι, οἱ ἄνθρωποι καὶ ἡ κτίση ὅλη, τὴν ἐμπειρία αὐτῆς τῆς καινούργιας ἀναστημένης ζωῆς.

Ὅπως παλαιότερα, κατ’ αὐτὲς τὶς ἡμέρες, οἱ νεοφώτιστοι ἀδελφοί μας ποὺ ἐλάμβαναν τὸ βάπτισμα ἔλαμπαν μέσα στὰ λευκὰ λαμπριάτικα ἐνδύματά των, ἔτσι καὶ ἐμεῖς σήμερα, οἱ ἀναβαπτισμένοι καὶ ἐνδεδυμένοι τὸν χιτῶνα τῆς νέας ἀναστημένης ἐν Χριστῷ ζωῆς, βιώνομε τὴν χαρὰ τῆς Λαμπρῆς καὶ ἀστραποβολοῦμε μέσα στὰ νέα φωτεινά μας ἐνδύματα.

Εντός του Αγιάσματος της Ζωοδόχου Πηγής περιμένουν την Ανάσταση της Πόλης επτά μισοτηγανισμένα ψάρια!

          

                  H λιτανεία της εφεστίου εικόνος της Ζωοδόχου Πηγής στο Πελαλίδι Μεσσηνίας.

                                                                 Φωτό: Messinia live

Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά την Ζωοδόχο Πηγή και το Πεταλίδι  Μεσσηνίας πανηγυρίζει , αφού μία από τις πλέον θαυμαστές εικόνες της  μακαρίας γης μας  λιτανεύεται στην όμορφη , παραθαλάσσια περιοχή, με πλήθος κληρικών, επισήμων και πιστών. Για όσους ζουν στην Αθήνα, τη σημερινή ημέρα ανοίγουν οι πύλες στον βράχο της Ακροπόλεως των Αθηνών, όπου έχει εγκαθιδρυθεί θυσιαστήριο της Ζωοδόχου Πηγής, εμπρός στο θεραπευτικό ύδωρ του ποταμού Ηριδανού, που αναβλύζει αιώνες τώρα υπογείως.   Εκτός του σπηλαίου εντοπίζονται τα ερείπια του αρχαίου θεραπευτηρίου του Ασκληπιού, στο βόρειο μέρος του αρχαίου θεάτρου της Ακροπόλεως. Το αγίασμα που  ανέρχεται στο φως από τα έγκατα του βράχου, δίνει περισσότερο την αίσθηση της υφής ελαίου. Καθώς ακουμπά επάνω στο δέρμα του ανθρώπου προκαλεί μία απίστευτη ανακούφιση, όπως το έλαιο του ευχελαίου στους ιερούς ναούς μας.

Η Βαλύρα εορτάζει τον προστάτη της Οσιομάρτυρα Νικόλαο εν Βουνένοις

                                

                                           Φωτογραφίες: κα Ευγενία Καραμπάτσου στο Fb

Την 9^η Μαΐου η Ενορία της Βαλύρας   τιμά τον θαυματουργό Άγιο Νικόλαο εν Βουνένοις, στο πέτρινο βυζαντινό εξωκκλήσι της, που είναι προ πολλών αιώνων αφιερωμένο στη μνήμη του Οσιομάρτυρος. Χθες τελέστηκε ο  κατανυκτικός Εσπερινός και σήμερα το πρωί η πανηγυρική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του σεπτού ιερέως της Eνορίας μας, κ. Ιωάννου Φωτεινού.

Πλήθος κόσμου τίμησαν τον προστάτη μας Άγιο Νικόλαο, και χάρη στη φωτογράφηση που πραγματοποίησε χθες η κα Ευγενία Kαραμπάτσου , έχουμε τη δυνατότητα να συμμετέχουμε νοερά στον εορτασμό όλοι πανταχόθεν οι Βαλυραίοι και οι φίλοι αναγνώστες μας.

Παιδιά για μεγάλο χειροκρότημα!

              

 Φωτογραφίες: κα Δανάη Αθανασακοπούλου

Οι μαθητές του Δημοτικού , Γυμνασίου και Λυκείου, που διαμένουν  στην Αρχαία Μεσσήνη, μάς εξέπληξαν με την συντονισμένη εθελοντική δράση τους, που αφορά το μάζεμα των σκουπιδιών στον περιβάλλοντα χώρο τους. Όπως ανακοίνωσε η κα Δανάη Αθανασακοπούλου στο Fb, η δράση των επιμελών μαθητών θα έχει και συνέχεια.

Το κορίτσι του Μάη στην εμπατή των σπιτιών της Βαλύρας!

    

                                             Φωτό: κα Βάσω Φ. Ηλιοπούλου

Μπορεί η Πρωτομαγιά 2024 να μετατέθηκε λόγω του Πάσχα, αλλά δεν ξεχάστηκε  από τους λάτρεις της Βαλύρας.

Χθες την τίμησαν επισήμως, με περιπάτους στους αγρούς του όμορφου χωριού μας και έπιασαν τον Μάη αρκετοί συγχωριανοί μας.

 Ενθουσιασμένες οι δίδυμες κυρίες Βάσω και Μαρία  Φ. Ηλιοπούλου, μας έστειλαν το τριανταφυλλένιο στεφάνι τους, "το κορίτσι του Μάη", της αιώνιας νεότητας και χαράς, όπως το  αποκαλούν,  πρωτίστως της Αναστάσεως, αφού ανελλιπώς συμμετείχαν με ευλάβεια κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και Αναστάσεως του Κυρίου μας.

Ο ανθισμένος κάμπος και οι πρόποδες της Ιθώμης έχουν πλούσια τα λουλουδένια τους φορέματα, όπως και οι ολάνθιστοι κήποι της Βαλύρας....κανένας δεν μένει παραπονεμένος, όσον αφορά την ελεύθερη έκφραση και πλούσια σύνθεση του στεφάνου της Πρωτομαγιάς.

Σεβασμιώτατος κ. Ευστάθιος: Η εμπειρία της Αναστάσεως είναι αίτημα της ψυχής μας!

 

Ειρήνη Κούτλη-Λινάρδου: Χρόνια Πολλά στον Ραφαήλ μου και σε όλους τους εορτάζοντες!

 

Χρόνια πολλά ! Υγεία και ευτυχία στη ζωή σας! Την προστασία των Αγίων να έχετε, εύχεται η κα Ρένα Κούτλη-Λινάρδου, και ιδιαιτέρως στον γιο της Ραφαήλ Ι. Λινάρδο, τον ομορφογιό , άριστο φυσιοθεραπευτή , αθλητή επιθετικό στο ποδόσφαιρο και πρωτίστως καμάρι του πατέρα του Ιωάννη Ελ. Λινάρδου.

«Θεοῦ γεώργιον»

                              

                                                                   Φωτό: Eikonia Shop

Αφιερωμένο στους  εορτάζοντες της Βαλύρας

Μέσα στὸ φῶς τοῦ ἔαρος καὶ τῆς Ἀναστάσεως «ἀνέτειλε» καὶ ἡ «φωτοφόρος» ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μεγαλομάρτυρος. Πράγματι, ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου συμβαδίζει πάντοτε μὲ τὴν Ἀνάσταση· γιὰ τὴν ἀκρίβεια οἱ δύο ἑορτές «συνεκλάμπουν». Γι’ αὐτό, ὁ ὑμνογράφος στὸ ὄμορφο τροπάριο τοῦ Καθίσματος τοῦ Ὄρθρου μᾶς καλεῖ «ἅπαντες λαμπροφοροῦντες φαιδρῶς ἑορτάσωμεν».

Ὅλοι ἑπομένως οἱ φιλέορτοι χριστιανοὶ συμμετέχομε στὴν χαρὰ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς πλέον ἀγαπημένους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀλλὰ γιατί ὁ Ἅγιος τυχαίνει νὰ εἶναι ἰδιαίτερα λαοφιλής; Διότι ὁμολογουμένως συνεδύαζε στὸ πρόσωπό του τὶς μεγαλύτερες ἀρετὲς τοῦ βίου, τὴν νεότητα μὲ τὴν σταθερότητα, τὴν ἀξιωσύνη μὲ τὴν γενναιότητα, τὴν ὀλιγάρκεια μὲ τὴν ἀλληλεγγύη.

«Ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ ἐν ὑμῖν μείνῃ …»

 

                                                                    Φωτό: Cosmopoliti.com

            Ὁ Χριστός, ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀνάσταση ἡμῶν, «ἠγέρθη». Ἡ Ἀνάστασή Του μάλιστα συμπαρασύρει τὰ πάντα γύρω μας, «τὸν οὐρανό, τὴν γῆ καὶ τὰ καταχθόνια», τὰ ὁποῖα εἶναι ὅλα λουσμένα στὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, πλημμυρισμένα στὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του.

            Ἡ κυριώτερη συνέπεια τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἀκριβῶς αὐτή: Ἐκεῖ ποὺ πρῶτα κυριαρχοῦσε ὁ θάνατος, ἡ θλίψη, ὁ πόνος καὶ ἡ ὀδύνη, τώρα πλέον κυριαρχεῖ ἡ ἀναστάσιμη χαρά, ἡ χαρὰ ἐκείνη ποὺ ἔχει ἀρχὴ ἀλλὰ δὲν ἔχει τέλος. Γι’ αὐτὸ ὁ Χριστὸς προεξαγγέλλει στοὺς μαθητές Του ὅτι, ὅταν θὰ τὸν ξαναδοῦν μετὰ ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση, ἡ χαρά των θὰ εἶναι «πληρωμένη», ὁλοκληρωμένη, καὶ κανεὶς πλέον δὲν θὰ μπορῆ νὰ τοὺς τὴν ἀφαιρέσῃ: «οὐδεὶς αἴρει ἀφ’ ὑμῶν» (Ἰωάν., ιστ’ 22).

            Ποιός ἄλλος, ἀλήθεια, ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἔχει τὴν δύναμη νὰ μετατρέψῃ τὴν λύπη σὲ χαρά; Μόνον ὁ Χριστὸς μπορεῖ νὰ τὸ πετύχῃ, διότι πολὺ ἁπλᾶ εἶναι ὁ Ἴδιος ἡ χαρά!

Γεύση Πασχαλιάς στη Μαγεύτρα Βαλύρα

         

                                               Φωτό: κ.Stasinos Bovis στο Fb

 

Με κατάνυξη ψυχής, σύσσωμο το χριστεπώνυμο πλήθος της Βαλύρας και ο καθένας ιδιαίτερα, με κρυφή επιθυμία στην καρδιά για πραγματική Ανάσταση του εαυτού και της όμορφης γενέτειράς μας,  προσήλθαν το Μ. Σάββατο, 4 Μαϊου 2024 και ώρα 11:00 μ.μ., στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου, του Πολιούχου του χωριού μας.   Παρακολούθησαν τη  συγκινητική Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως, από τον σεπτό ιερέα της ενορίας μας, κ. Ιωάννη Φωτεινό, που πλαισίωσαν επάξια οι δύο ιεροψάλτες της Βαλύρας, καθώς και το πλήθος των  πιστών.  Ευχές αγάπης και   αδελφοσύνης αντάλλαξαν οι Βαλυραίοι και οι επισκέπτες τους,  καθώς μετέφεραν το ελπιδοφόρο φως της Αναστάσεως στις οικίες τους, φωτίζοντας τους στολισμένους δρόμους της Βαλύρας. Ένα  μοναδικό στιγμιότυπο ανάρτησε ο κ. Στασινός Αθαν. Μπόβης με τα μέλη της οικογενείας του, και άλλους συγχωριανούς μας, κρατώντας τις αναμμένες λαμπάδες τους στο προαύλιο του ιερού ναού του Αγίου Αθανασίου.

Οι Τόκοι του Φωτός της Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού

                            

                             H Ανάστασις  του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Φωτό: Pagenews.gr

Αφιερωμένο στον σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιο, της  Παναγίας Βουλκανιωτίσσης το υπέρλαμπρο γέννημα

 

Αναμφισβήτητα υπάρχουν πολλές μορφές φωτός σε ορατό και μη ορατό επίπεδο. Το Σύμπαν ολόκληρο φλέγεται, αλλά εμείς θαυμαστά ζούμε, αναπνέουμε και γευόμαστε  θεία δρόσο και ψυχοτρόφες αύρες, με την Πρόνοια του Πανσόφου Τριαδικού Θεού και Πατέρα μας. Η αλάνθαστη χείρα του Δημιουργού μας, με την άπειρη αγάπη Του, δια του ενσαρκωμένου Υιού και Λόγου Του και με τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος,   έχει εναρμονίσει θαυμαστά τα τέσσερα στοιχεία της ζωής , όπως περιλαμβάνονται στη λέξη υ-γί-ει-α (ύδωρ, γη, πυρ και αήρ).Κι όπως ένας λευκός-καθαρός κρύσταλλος συντονίζεται και πάλλεται στην παλάμη ενός αγαθού ανθρώπου, έτσι και το άρρητο φως,  γεννά τόκους στον μεσοχώρο της ψυχής των πιστών ανθρώπων, με του  Ιησού Χριστού την εσταυρωμένη αγάπη. Κάθετη είναι η σχέση  των πιστών στον σταυρό με  τον Κύριο και Θεό τους  και οριζόντια με τον πλησίον . Πορευόμαστε ως σταυράνθρωποι στη ζωή, τρέφοντας το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα, προκειμένου να φέρουμε εντός και εκτός μας γεννήματα ιλαρού φωτός, Αγίας Δόξης.

«Ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωὴν»

         

                                                                    Φωτό: ΕΥΧΗ.gr

«Ἄφραστον θαῦμα! …ἐν τάφῳ νεκρὸς ἄπνους κατατίθεται εἰς σωτηρίαν ἡμῶν τῶν μελωδούντων» (Καταβασία ζ’ ὠδῆς τοῦ Κανόνος), ἀκούσαμε στὸν Ὄρθρο τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ποὺ ψάλλεται τὴν Παρασκευὴ τὸ ἑσπέρας. Καὶ στὴν ἀσματικὴ ἀκολουθία τῶν Ἐγκωμίων, τὴν λυρικώτερη στὴν ἐκκλησιαστική μας ὑμνολογία, ψάλαμε «ὕπνωσας μικρὸν καὶ ἐζώωσας τοὺς τεθνεῶτας καὶ ἐξαναστὰς ἐξανέστησας τοὺς ὑπνοῦντας ἐξ αἰῶνος, Ἀγαθέ» (Στάσις β’).

Τάφος, νεκρός-ἄπνους, ὕπνωση καὶ ἀνάσταση. Πῶς συμβιβάζονται ὁ τάφος καὶ ἡ ἄπνοια μὲ τὴν ζωοποίηση καὶ τὴν ἀνάσταση; Ἄς μὴν σπεύσῃ νὰ βγάλῃ κάποιος εὔκολα τὸ συμπέρασμα ὅτι πρόκειται γιὰ ἁπλῆ ποιητικὴ σύλληψη καὶ γιὰ λογοτεχνικὰ σχήματα. Ἔχει καὶ ἡ Ἐκκλησία τοὺς τρόπους της, ὅπως καὶ ἡ ποίηση τοὺς δικούς της.

Μεγάλη Παρασκευή 2024 στη Μυθική Βαλύρα

                        

                                        Πόσο ψηλή είναι η Δόξα Σου Χριστέ μου; 

                                                    Φωτό: Kostas Karydhs FB

Ο σεπτός πατήρ κ. Ιωάννης Φωτεινός τέλεσε   Θεία Λειτουργία στο Κοιμητήριο  του Αγίου Γεωργίου Βαλύρας , το πρωί της Μ. Παρασκευής και ώρα 9:00-11:00 π.μ., όπου οι κάτοικοι του χωριού μας και οι Πασχαλινοί τους επισκέπτες, με ευλάβεια άναψαν κεράκι και τίμησαν τις ψυχές των κεκοιμημένων. Ακολούθησε η Αποκαθήλωσις του Εσταυρωμένου στον Ιερό Ναό  του Αγίου Αθανασίου, ώρα 3:30 μ. μ.,  και στις 19:30 μ.μ.  ο Εσπερινός .   Έψαλλαν ο άξιος ιερέας μας με τους θεοσεβείς ψάλτες της  ενορίας μας και το χριστεπώνυμο πλήθος, τα Εγκώμια προς τον Βασιλέα της Δόξης, με άκρα συγκίνηση και ανύψωση καρδίας. Με ευγνωμοσύνη ψυχής προς  τον  Κοσμοσωτήρα μας, που κατήλθε στον Άδη για να τον νικήσει και να μας χαρίσει ζωή αιώνια…. «αι γενεαί πάσαι  τιμούν την ταφή Του και την Αγία Του Ανάσταση στην αγαπημένη γενέτειρά μας».

«Τί μετὰ νεκρῶν τὸν ζῶντα λογίζεσθε;»

     

                                                               Φωτό: Βήμα Ορθοδοξίας

Ἁγία καὶ Μεγάλη Παρασκευὴ καὶ ἕνα ἀνάμεικτο συναίσθημα χαρμολύπης κυριαρχεῖ στὶς καρδιὲς ὅλων. Ἀφενὸς μὲν λύπη, διότι «ἡ τῶν πάντων ζωή» ἐν τῷ τάφῳ κεῖται, ἀφετέρου δὲ χαρά, διότι ὁ τῶν ὅλων Κύριος «τάφῳ συνεσχέθη ἀλλ’ οὐ κατεσχέθη», «ἵνα ἀθανατίσας ζωώσῃ ἡμᾶς ὡς ἀθάνατος» (ἀπὸ τὴν ὑμνολογία τῆς ἡμέρας).

Ἐξ ἄλλου, κατὰ τὸ πρωὶ τῆς ἡμέρας αὐτῆς, στὶς Ὧρες, τὰ ἀποστολικὰ ἀναγνώσματα ποὺ διαβάζονται μετὰ ἀπὸ τοὺς Ψαλμοὺς καὶ τὶς Προφητεῖες εἶναι ὅλα παρμένα ἀπ’ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Παύλου καὶ τονίζουν, ἀκριβῶς, τὴν λυτρωτικὴ καὶ ἀναγεννητικὴ δύναμη τοῦ Σταυροῦ. Ἔτσι ὁ Σταυρός, στὴν Καινὴ Διαθήκη, δὲν ἀποτελεῖ πλέον ὄργανο τιμωρίας ἀλλὰ σύμβολο τῆς ἀπέραντης ἀγάπης τοῦ Ἐσταυρωμένου, διότι «ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανεν». Συγχρόνως, ἀποτελεῖ ὄργανο σωτηρίας, ἀφοῦ «ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ ἡμεῖς σωθησόμεθα» (Ῥωμ. ε’ 10) καὶ ἐν τέλει «ἐν τῷ μώπωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν». Νὰ γιατί ὁ Παῦλος ἀναφωνεῖ: «ἐμοἰ δὲ μὴ γένοιτο καυχάσθω, εἰ μὴ ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Κυρίου» καὶ «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ οὐκέτι περιτομή, ἀκροβυστία, (…) ζύμη παλαιά, ἀλλὰ καινὴ ζύμη καὶ καινὴ κτίσις» (Γαλ. στ’ 14-16, Κορ. Α’ ε’ 6-8).

Αὐτὸ τὸ φαινομενικὰ παράδοξο, ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ νὰ σηματοδοτεῖ τὴν ζωοποίησή μας, πραγματικὰ μόνον δυνάμει τῆς ἄπειρης ἀγάπης Του μπορεῖ νὰ ἑρμηνευθῇ.

Η εικονογράφηση και ο συμβολισμός του Δείπνου του Μυστικού

 

Λέγει ο αείμνηστος Φώτης Κόντογλου (1), που  υπηρέτησε με θεία διάκριση την ιερά  Ορθόδοξο Αγιογραφία και την εμπλούτισε με τις γνώσεις και την εμπειρία του, σχετικά με τον Δείπνο τον Μυστικό:

Υπερώο οικίας απλόχωρο και στο μέσον τράπεζα στρωμένη και επάνω σε αυτή πινάκια με λίγα φαγητά, κανάτια και ποτήρια, καθώς κι ένα μικρό ψωμί εμπρός σε κάθε μαθητή.  Στο μέσον  στην τράπεζα μεγάλη απλάδα με ένα ψάρι ψημένο….

«Εἶδες μαθητήν; Εἶδες μαθητάς;»

                                                   

Σὲ μιὰ ὑπέροχη ὁμιλία του «Εἰς τὴν προδοσίαν τοῦ Ἰούδα, καὶ εἰς τὸ Πάσχα, καὶ εἰς τὴν παράδοσιν τῶν μυστηρίων, …» (PG 49, 374- 378), ὁ Χρυσόστομος ἀναφέρεται στὰ γεγονότα ποὺ ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας τὴν Μεγάλη Πέμπτη. Στὴν ἀρχὴ μάλιστα τῆς ὁμιλίας του αὐτῆς ἀναφέρει χαρακτηριστικά: «Σήμερον, ἀγαπητοί, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς παρεδόθη (…) κλαῦσον δὲ πικρῶς, ἀλλὰ μὴ ὑπὲρ τοῦ παραδοθέντος Ἰησοῦ ἀλλ’ ὑπὲρ τοῦ προδότου Ἰούδα», διότι «ὁ μὲν παραδοθεὶς τὴν οἰκουμένην ἔσωσεν, ὁ δὲ προδοὺς τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἀπώλεσε».