Η Βαλύρα είχε ανέκαθεν τους φοβερούς και τρομερούς κυνηγούς της που δεν άφηναν τα πτηνά του ουρανού και τα άγρια ζώα της γης αδιάβαστα, να αρμενίζουν ανέμελα στις ανηφοριές του επιγείου Παραδείσου του όρους Εύας και Ιθώμης. Παρομοίως, οι σύγχρονοι κυνηγοί της Βαλύρας! Τους επαγγελματίες κυνηγούς, ως ήρωες βιώνει όλο το χωριό… Περιμένουν εναγωνίως οι κάτοικοι να δουν οι κυνηγοί τους πόσα αγριογούρουνα σημάδεψαν θανάσιμα, κατά τις περιοδείες τους στα βουνά της Μεσσηνίας , και κατέστησαν τη γύρω περιοχή ασφαλή, ιδίως τα ελαιοπερίβολα των δραστήριων παραγωγών, παράλληλα προσκόμισαν προς κατανάλωση λαχταριστό μεζέ στα εστιατόρια στην πλατεία της Βαλύρας.
Κοπιάζει ο κυνηγός, διότι το κυνήγι είναι κουραστική, επικίνδυνη αλλά επικερδής απασχόληση, με πολλές συγκινήσεις και έπαθλα φοβερά και τρομερά, ευτυχισμένος είναι ο κυνηγός όταν γεμίζουν τα δίκτυα του πουλιά και το φορτηγό του νεκρά ζώα, επιστρέφοντας με άφθονο και διαλεκτό κρέας για ατομική και/ ή οικογενειακή κατανάλωση ή προς πώληση, έναντι υψηλής τιμής.
Τυπικώς δεν φοβάται τις κυρώσεις του νόμου ο επαγγελματίας κυνηγός, αφού νόμιμη είναι η δραστηριότητά του, άδεια κυνηγίου έχει και δεν αποκλίνει από αυτό που γράφει ο νόμος. Το συναίσθημά του είναι υψηλό, διότι το κυνήγι είναι παράλληλα ωφέλιμο για την τοπική κοινότητα στην οποία ζει. Για παράδειγμα, το κυνήγι του αγριόχοιρου, που η περίοδος κυνηγίου αρχίζει στις 20 Αυγούστου, είναι άκρως βοηθητικό για τους καλλιεργητές- ελαιοπαραγωγούς, που κινδυνεύει η ζωή τους στα κτήματα, αν εμφανιστεί εμπρός τους κάποιο πεινασμένο αγριογούρουνο, πόσο μάλλον μία αγέλη αγρίων ζώων. Συνήθως, τα συγκεκριμένα ζώα, ψάχνουν γύρω από τις ρίζες στις ελιές να βρουν μανιτάρια τρούφες για να ξεγελάσουν την πείνα τους… όμως, αν πεινούν πολύ, ενδέχεται να επιτεθούν σε ανθρώπους, με θανατηφόρες συνέπειες. Επίσης, υπάρχουν πουλιά στις αγροτικές περιοχές που τρώνε τους καρπούς των δένδρων και ρημάζουν τα κηπευτικά…κοπιάζουν, ξοδεύονται οι αγρότες και στο τέλος δεν ανταμείβονται οι κόποι τους, με αποτέλεσμα να καταθλίβονται λόγω οικονομικής δυσπραγίας, και ματαίωσης της προσπάθειάς τους για βελτίωση των συνθηκών της διαβίωσής τους.
Για την κυνηγετική περίοδο 2023-2024 άλλαξε την ημερομηνία έναρξης του κυνηγίου του αγριόχοιρου, από 15 Σεπτεμβρίου σε 20 Αυγούστου. Ο λόγος είναι η σημαντικά υψηλή αύξηση του συγκεκριμένου είδους ανά την Ελλάδα, μάλιστα μέσα σε διάστημα τριών μηνών!
Πριν 30 χρόνια γνώρισα τον παππού Νίκο Γ. με καταγωγή από τη Βόρειο Ήπειρο. Σε ηλικία 35 ετών μετανάστευσε με την οικογένειά του στην Αυστραλία, και όταν συνταξιοδοτήθηκε επέστρεψε στην Αθήνα , όπου κατοικούσε μόνιμα, σε ιδιόκτητη οικία, στα Βριλήσσια. Μου περιέγραψε ένα απίστευτο γεγονός που συνέβη στα χρόνια της νεότητάς του. Κυνηγούσαν αγριογούρουνα με τον πρώτο του ξάδελφο, τον Ανδρέα, κοντά στη Χιμάρα. Μία ημέρα δεν ήθελε ο ίδιος να ακολουθήσει στο κυνήγι, είχε λίγο πυρετό και αισθανόταν σωματικά αδύναμος. Μετά από μία ώρα ορειβασίας, σχεδόν κατέρρευσε. Κάθισε κάτω από ένα δένδρο και παρέμεινε εκεί για ώρες, διότι ο ξάδελφός του είχε μεγάλη όρεξη για κυνήγι και δεν τον συγκρατούσε τίποτα ….Ο Ανδρέας απομακρύνθηκε τάχιστα για να πάει να εντοπίσει τα λαγούμια των άγριων ζώων. Από την εξάντληση ο Νίκος αποκοιμήθηκε, καθισμένος και στυλωμένος σε μια βελανιδιά, και προφανώς ονειρεύτηκε. Μία καμαρωτή ελαφίνα πάλευε με ένα αγριογούρουνο και τα δύο έχυναν πολλά δάκρυα. Μέσα του άκουσε ότι τα δάκρυα του αγριόχοιρου είναι γλυκά και της ελαφίνας ξινά. Στην κοιλιά του αγριόχοιρου κατοικούσε ένας νοήμων δαίμων , σε μορφή πράσινου όφι, που πίστευε ότι είναι τραπεζίτης-άνθρωπος. Αυτός ο δαίμων, κατά το παρελθόν, προκαλούσε ασίγαστο πάθος σε έναν ανώτατο τραπεζικό στέλεχος, είχε καταντήσει τον άνθρωπο, μέσα στον οποίο ζούσε, διαταραγμένη προσωπικότητα, ιδίως χρηματικά και σεξουαλικά. Όταν απεβίωσε ο πραγματικός τραπεζίτης, ο διάβολος έκλεισε τον επικίνδυνο δαίμονα μέσα σε έναν αγριόχοιρο. Αντίστοιχα, ο δαίμονας του πάθους , εντός της ελαφίνας, νόμιζε ότι ήταν μία όμορφη γυναίκα-τραγουδίστρια, με μορφή λευκής ταινίας, πολύ σεξουαλική και ματαιόδοξη. Δεν αγαπούσε πραγματικά και βασάνιζε την ελαφίνα…γιατί εκείνη βίωνε τον εαυτόν της σαν άνθρωπο, γυναίκα ντίβα που απατούσε ερωτικά τον άνδρα της, και θεωρούσε ότι άδικα την έκλεισε ο διάβολος μέσα σε ζώο στο βουνό. Το όνειρο διακόπηκε όταν ο Νίκος ξύπνησε από το ποδοβολητό του ξαδέλφου του, που έσερνε επάνω στα χορτάρια της άνισης πλαγιάς του βουνού τα απίστευτα θηράματά του. Εκείνη την ημέρα είχε σκοτώσει, μεταξύ των άλλων, έναν ισχνό αγριόχοιρο και μία μικρή ελαφίνα!
-Δεν λες τίποτα ξάδελφε; Ρώτησε ο Ανδρέας.
-Τι να πω; Τα άμοιρα ζώα τελείωσαν με τη θυσία τους… να δούμε τώρα σε ποιανού δυστυχή ανθρώπου την κοιλιά θα βρουν κατοικία οι δαίμονες που έφεραν εντός τους, μουρμούρισα, αλλά, ειλικρινά, μόνο τα δένδρα με άκουσαν και πολύ με κατάλαβαν! Νομίζω ότι αντιλαμβάνεσαι παιδί μου, τι θέλει να πει η παραβολή του Κυρίου μας με τους χοίρους των Γαδαρηνών και τα δαιμόνια, είπε ο παππούς Νίκος.
-Τι να κάνουμε παππούλη; αποκρίθηκα. Ας καταναλώνουν και κρέας αγριόχοιρου κατά τη νιότη τους οι άνθρωποι, για να έχουν ορμές να γεννούν παιδιά….να μη ρημάξει, ιδίως στα χωριά, ο τόπος. Να καθαρίζουν και την περιοχή οι κυνηγοί, με το αζημίωτο, από τα άγρια ζώα, ώστε να μην απειλούνται οι αγρότες-καλλιεργητές, να εργάζονται άφοβα στα κτήματά τους.
-Ο Θεός να φυλάει τον άνθρωπο από την τρέλα των χοίρων και τόσες άλλες ασθένειες, που το κρέας τους μεταφέρει στον ανθρώπινο οργανισμό! Αν δεν είναι θεοσεβείς οι άνθρωποι, θα γεμίσει ο τόπος αγριόχοιρους, γιατί δεν θα έχει ο διάβολος κατάλληλη στέγη να μένουν οι έχιδνες των παθών των πεθαμένων ανθρώπων, αυτές που αλόγιστα έτρεφαν εντός τους, και « ζητούν, μετά θάνατον, ως αθάνατες που είναι, να πάνε στον Παράδεισο», απάντησε ο φωτισμένος, κρεατοφάγος μίας άλλης εποχής, σοφός γέροντας, αφήνοντας τους πάντες γύρω του βαθύτατα προβληματισμένους και ενεούς!
Θερμές ευχαριστίες στον κ. Νικολάκη Μπουρίκα, επιχειρηματία και επαγγελματία κυνηγό, για το πλούσιο φωτογραφικό υλικό , στη σελίδα του στο Fb.
Ο Θεός μεθ΄ ημών,
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
30-5-2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου