Όταν, κατά τις δεκαετίες 1960-1970, οι προκομένοι νοικοκυραίοι και επιχειρηματίες της Βαλύρας ήταν με τις αξίνες στο χέρι, κάθε δεύτερο Σάββατο, και φρόντιζαν την όμορφη γενέτειρά μας, κάποιοι, λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας στα καταστήματά τους ή λόγω ασθενείας, αδυνατούσαν να συμμετέχουν στην εθελοντική ομάδα του χωριού μας. Μεγάλη ντροπή ήταν να προσφέρουν εθελοντική εργασία όλοι και κάποιος, σαν το μαύρο πρόβατο, να απέχει… Συναισθήματα ντροπής κατέκλυζαν τον νου και την καρδιά τού υπεύθυνου Βαλυραίου, σε τέτοιο βαθμό, που δεν είχε τόπο να σταθεί και να αντικρύσει τους συγχωριανούς του στην πλατεία της Βαλύρας.
Θυμάμαι, παιδούλα το 1970, ο αείμνηστος Μπαρμπαλιάς στο Μπιζάνι είχε κρυώσει σοβαρά, έκανε υψηλό πυρετό, και ήταν στο κρεβάτι για πολλές ημέρες με κομπρέσες και βεντούζες.
-Μπαρμπαλιά- φώναζαν τα παιδιά στην αυλόπορτα από τα ξημερώματα- σήκω, μην κοιμάσαι, έχουμε δουλειά στα χαντάκια σήμερα. Άντε, θα έρθει το Καλοκαίρι και αν δεν καθαρίσουμε θα καούμε όλοι ζωντανοί στο χωριό!
Εκείνος δεν προσπάθησε να δικαιολογηθεί, αν και ήταν σοβαρά άρρωστος, αλλά τους ρώτησε με βραχνή φωνή, γεμάτη από την αίσθηση της υπευθυνότητας:
-Πόσο είναι το μεροκάματο ενός εργάτη;
Όταν του απάντησαν, έγνεψε στην κυρά Βγενικούλα να φιλέψει τα παιδιά, με ό,τι καλό υπήρχε στο σπίτι, και να τους δώσει τα χρήματα που τού αναλογούσαν.
Οι νεαροί της Βαλύρας, όταν κατάλαβαν ότι ήταν πραγματικά ασθενής, δεν ήθελαν να πάρουν τα λεφτά.
-Πάρτε τα και φύγετε γρήγορα, τους έγνεψε υπομονετικά η ευλογημένη Βγενικούλα, και όποιος αναλάβει γι΄ αυτόν, ας περάσει από το μαγαζί να τού το πει για να χαρεί!
Ο αείμνηστος Νίκος Καπότης στάθηκε επάξια στο πόστο του Μπαρμπαλιά, εκείνη τη φορά, και όντως πέρασε από το σιδηρουργείο και του περιέγραψε λεπτομερώς τι συνέβη.
Χάρηκε δε τόσο ο αείμνηστος μάστορας, ώστε άνοιξε διάπλατα το προπολεμικό ψυγείο τού πάγου που είχε δίπλα στο γραφείο του, και τον κέρασε μία φρέσκια πάστα, χαμογελώντας κάτω από τα μουστάκια του. Ύστερα του ακόνισε δωρεάν τα τσεκούρια του, και του χάρισε μία παλιά, γερή μαγκούρα, για να οδηγεί στον κάμπο τα πρόβατα, που την είχε σκαλίσει ένας τεχνίτης προπολεμικά στη γειτονική Λάμπαινα. Ένδοξος αντικαταστάτης με τρόπαιο, κατέληξε ο αείμνηστος Νίκος Καπότης!
-Να έχουμε πρόσωπο να σταθούμε στην κοινωνία, τόνιζε ο αυστηρός πατέρας, όταν νουθετούσε τις τρεις κόρες του, κατάκοπος τα βράδια.
Αλλά δεν ήταν μόνο ο Μπαρμπαλιάς, κι άλλοι Βαλυραίοι, όταν υπήρχε προσωπικό κόλλημα, κατέφευγαν στο «μεροκάματο ενός εργάτη».
Εμείς, σήμερα, χαλαροί και αυτάρεσκοι, με την αποθέωση της μορφής μας στο facebook, έχουμε αληθινώς πρόσωπο να σταθούμε κοινωνικά στη γενέτειρά μας και να την προστατεύσουμε δεόντως;
Επίσης, αν απλά προβάλλουμε τα προβλήματα του χωριού μας, επιρρίπτοντας την ευθύνη στις αρχές, όπως στον Δήμο, στην Περιφέρεια, στο Κράτος και στην Τοπική μας Κοινότητα, τον εαυτόν μας δυσφημίζουμε δημοσίως. Με αυτή την αρνητική τακτική, όσο καλοπροαίρετη κι αν είναι, δημιουργείται κοινωνική πόλωση και αναστέλλεται η πρόοδος του τόπου μας.
Η Βαλύρα χρειάζεται να δυναμώσει και να λάβει τα ηνία της πορείας της στα χέρια της, όπως και όλη η Ελληνική ύπαιθρος. Από εμάς εξαρτάται πόσο φροντισμένο θέλουμε πραγματικά να είναι το χωριό μας. Η ανιδιοτελής αγάπη προς το χωριό μας αντανακλά πρωτίστως την ποιότητα της δικής μας ψυχικής υγείας και νοητικής διαύγειας. Ο Δήμος έρχεται δεύτερος, ως αρωγός στην προσπάθειά μας….όσα χρήματα κι αν πληρώνουμε για να μάς φροντίζει. Παράλογο δεν είναι να περιμένουμε παθητικά να μάς πλήξουν οι πυρκαγιές το Καλοκαίρι, επειδή δεν λειτουργεί αποτελεσματικά ο κρατικός μηχανισμός και κάποιοι δεν φροντίζουν τους κήπους τους, το πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι τους , δεν καθαρίζουν και δεν οργώνουν τακτικά τα κτήματά τους;
Βεβαίως , η παιδική χαρά του χωριού μας χρειάζεται τακτική συντήρηση. Κατά μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών, στους δρόμους, στα χαντάκια και στους ελαιώνες απαιτείται φροντίδα, βεβαίως παραμένει άλυτο το πρόβλημα του Δημοτικού Σχολείου και η ασφαλτόστρωση εσωτερικά στους δρόμους του χωριού και τόσα άλλα…. Με τη συμβολή του Δήμου Μεσσήνης και της Περιφέρειας Πελοποννήσου, η εθελοντική ομάδα της Βαλύρας αναμένεται να λάβει δυναμικά δράση, ώστε να καθαριστεί άμεσα τουλάχιστον ο περιβάλλων χώρος της Βαλύρας από την υψηλή βλάστηση, μειώνοντας την πιθανότητα πυρκαγιών κατά την Καλοκαιρινή περίοδο.
Όσοι αδυνατούν να συμβάλλουν με προσωπική εργασία, ας έχουν την εντιμότητα και ευχαρίστηση να καταβάλλουν, στην Τοπική Κοινότητα Βαλύρας, «το μεροκάματο ενός εργάτη», βεβαίως κανένας δεν τους το ζήτησε, αλλά οι περιστάσεις το απαιτούν...Για την προσωπική τους ασφάλεια και της περιουσίας τους πρωτίστως, ας πράξουν τα δέοντα.
Θερμές ευχαριστίες στην κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου, αντιπρόεδρο του Συλλόγου Γυναικών Βαλύρας, και στον κ. Γιώργο Δ. Καπότη, ιδιωτικό υπάλληλο, για την ανάδειξη του προβλήματος και το πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Ο Θεός μεθ΄ημών
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
13-5-2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου