Φωτο: orthodoxia.online
Περί των εν τη σκήτη Αγίων Πατέρων και περί διακρίσεως
η. Περί διακρίσεως
Εισαγωγή
Αφού με χαρακτηριστικά παραδείγματα, σχετικά με την εμπειρία των γερόντων όσων αφορά την καθοδήγηση των νεότερων αδελφών, μίλησε ο Αββάς Μωυσής, συνεχίζει την ολοκλήρωση του λόγου του περί διακρίσεως , ενώ παρίστανται ορισμένοι αδελφοί μοναχοί, ο Μοναχός Γερμανός και ο Άγιος Κασσιανός.
-Από όλα όσα ειπώθηκαν, μαθαίνουμε ότι άλλη οδός σωτηρίας δεν θα βρεθεί, εκτός εκείνης του να εκμυστηρευόμαστε τις δικές μας σκέψεις σε εκείνους από τους Πατέρες οι οποίοι έχουν πολύ αναπτυγμένο το χάρισμα της διακρίσεως και από εκείνους να καθοδηγούμαστε στην αρετή και να μην ακολουθούμε μόνο τον δικό μας λογισμό και τη δική μας κρίση. Αλλά ούτε, όπως συνήθως συμβαίνει, αν τύχει κάποιος να έχει ως γέροντα κάποιον απλοϊκό ή λίγο άπειρο Πατέρα, πρέπει να τον αγνοεί και να φεύγει για να εκθέσει τις απόψεις του στους πιο έμπειρους από τους Πατέρες και να περιφρονεί την παράδοση των προπατόρων μας. Διότι και οι περισσότερο έμπειροι, δεν ενεργούν από μόνοι τους, αλλά από τον Θεό κατευθύνονται και από τις Θείες Γραφές και παρέδωσαν στους μεταγενέστερους να συμβουλεύονται εκείνους οι οποίοι έχουν προοδεύσει περισσότερο.
Αυτό είναι δυνατόν να το επιβεβαιώσουμε και από άλλες πολλές πηγές, αλλά και από τη Θεόπνευστη Γραφή των ιερών κειμένων , κυρίως από το γεγονός το οποίο συνέβη στον Άγιο Σαμουήλ. Από τη νηπιακή ηλικία αφιερώθηκε στον Θεό από τη μητέρα του, αξιώθηκε να ακούσει τη Θεία Φωνή και δεν πείστηκε στον δικό του λογισμό. Αφού για δύο φορές κλήθηκε από τον Θεό, έτρεξε προς τον γέροντα Ηλεί και με τη διδαχή του γαλουχήθηκε και διδάχτηκε με ποιόν τρόπο να αποκριθεί προς τον Θεό. Ώστε εκείνον (τον Άγιο Σαμουήλ) με την πρόσκλησή του ο Θεός προέκρινε ως άξιο Αυτού, με τη διδαχή και την επιταγή του γέροντα Ηλεί θέλησε να φωτιστεί , άρα τον οδήγησε σε ταπείνωση.
Τον δε Απόστολο Παύλο, τον οποίον ο Ίδιος ο Χριστός καλούσε και συνδιαλεγόταν μαζί του, αν και ο Κύριος μπορούσε αμέσως να ανοίξει τους οφθαλμούς του και να γνωρίσει σε αυτόν την οδό της τελειότητας, τον έστειλε στον Ανανία και τον διέταξε να μάθει την οδό της αλήθειας, λέγοντας: “Εγείρου, είσελθε εις την πόλιν, κακεί σοι λεχθήσεται τι σε δει ποιείν”, το οποίο μάς διδάσκει να ακολουθούμε τις οδηγίες των περισσότερο προοδευμένων. Αυτή την εντολή του Κυρίου, προς τον Απόστολο Παύλο, αν δεν την εννοήσουν καλώς οι αδελφοί μοναχοί, μπορεί να γίνει αιτία να αυθαδιάζουν οι μεταγενέστεροι, με το να επιθυμούν ο Θεός να τους οδηγήσει στην αλήθεια και όχι, όπως αρμόζει, να οδηγηθούν από τους Πατέρες στο κοινόβιο.
Απόδειξη ότι τα πράγματα συνέβησαν όπως είπαμε, είναι δυνατόν να το διαπιστώσει κανείς μελετώντας τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου, όπου γράφει ο Απόστολος:”Ανήλθον εις Ιεροσόλυμα ιδείν Πέτρον και Ιάκωβον και ανεθέμην το Ευαγγέλιον αυτοίς, ω κηρύσσω· μήποτε εις κενόν (κάτι καινοφανές εκτός αυτών που εννοεί το Ευαγγέλιο) τρέχω ή έδραμον”. Είπε αυτά, (δηλαδή στηρίχτηκε στην καθοδήγηση των Αποστόλων Πέτρου και Ιακώβου), αν και τον συνόδευε η χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία του προσέδινε τη δύναμη σε εκείνα τα οποία έπραττε.
Ποιος είναι λοιπόν τόσο υπερήφανος και αλαζόνας ώστε τη δική του γνώμη και κρίση μόνο να εμπιστεύεται, όταν ο Απόστολος Παύλος, το Σκεύος της εκλογής ομολογεί ότι έχει ανάγκη της συμβουλής των παλαιότερων, προ αυτού Αποστόλων;
Πασιφανώς αποδεικνύεται από αυτά, ότι σε κανέναν δε αποκαλύπτει ο Θεός την οδό της τελειότητας, αλλά μόνο οι Πατέρες δύνανται να οδηγήσουν τους νεότερους προς αυτή, όπως λέγει ο Προφήτης “ επερώτησον τον πατέρα σου και αναγγελεί σοι τους πρεσβυτέρους σου και ερούσι σοι”.
Με κάθε φροντίδα και επιμέλεια πρέπει να αποκτήσουμε το χάρισμα της διακρίσεως, το οποίο θα δυνηθεί να μας διαφυλάξει αβλαβείς από κάθε υπερβολή των δύο άκρων (υπερβολική στέρηση ή μεγάλη αφθονία). Όπως λέγουν οι Πατέρες, τα άκρα και προς τις δύο πλευρές βλάπτουν, και η υπερβολική νηστεία και ο χορτασμός της κοιλιάς, και η άνευ μέτρου αγρυπνία και ο λήθαργος του ύπνου, και κάθε άλλη υπερβολή. Διότι αντιληφθήκαμε ορισμένους , οι οποίοι δεν νικήθηκαν από τη γαστριμαργία , αλλά από την υπερβολική νηστεία καταβλήθηκαν και περιέπεσαν στο πάθος της γαστριμαργίας λόγω της ασθένειας, η οποία προέκυψε από την άνευ μέτρου νηστεία. Θυμάμαι ότι και εγώ κάποτε κάτι παρόμοιο έπαθα με το να υποβληθώ σε εγκράτεια, τόση ώστε να λησμονήσω τη διάθεση λήψης τροφής. Για δύο και τρεις ημέρες παρέμεινα νηστικός, καθόλου δεν επιθυμούσα να φάγω, αν δεν με παρότρυναν οι άλλοι προς αυτό. Αλλά, λόγω επιβουλής του διαβόλου , χάθηκε ο ύπνος μου και έμεινα άυπνος για πολλές νύχτες, παρακαλώντας τον Κύριο να μού δώσει έστω και ελάχιστο ύπνο. Σοβαρότατα κινδύνευσα από την υπέρμετρη ασιτία και την αγρυπνία , παρά από τη γαστριμαργία και τον αρκετό ύπνο.
Με αυτές τις διδασκαλίες μας εύφρανε ο Αββάς Μωυσής, ώστε εμείς, οι οποίοι ωφεληθήκαμε ,να δοξάζουμε τον Κύριο για τη τόση σοφία, την οποία παρέχει σε αυτούς οι οποίοι τον φοβούνται.
Αυτόν, ω πρέπει τιμή και κράτος εις τους Αιώνας. Αμήν.
Θα συνεχίσουμε μέχρι το τέλος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, με επιλεγμένα κείμενα από τους Πατέρες της εκκλησίας μας.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
8/3/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου