Περί των εν τη σκήτη Αγίων Πατέρων και περί διακρίσεως
ζ. Περί διακρίσεως
Εισαγωγή
Αφού ο Αββάς Μωυσής ανέφερε παραδείγματα σχετικά με την καλλιέργεια της διακρίσεως και πνευματικής τελειοποιήσεως, ο μοναχός Γερμανός είπε τα ακόλουθα:
-Αιτία είναι για να ντρεπόμαστε και περικάλυμμα βλαβερής ευλάβειας, το ότι πολλές φορές, ορισμένοι από τους Πατέρες, οι οποίοι άκουσαν τις σκέψεις των αδελφών , όχι μόνο δεν τους θεράπευσαν, αλλά και τους κατηγόρησαν, ώστε να τους φέρουν σε απόγνωση. Εμείς οι ίδιοι αντιληφθήκαμε ένα τέτοιο συμβάν στη Συρία.
Ένας αδελφός εκεί, εξέθεσε τους λογισμούς του σ΄ έναν από τους γέροντες, με κάθε απλότητα και αλήθεια, χωρίς να ντραπεί καθόλου και αποκάλυψε τα απόκρυφα της καρδιάς του. Ο γέροντας μόλις τα άκουσε , άρχισε να αγανακτεί και να καταφέρεται κατά του αδελφού, μεμφόμενος αυτόν για τις πολλές φαύλες σκέψεις του. Με αποτέλεσμα, όσοι το άκουσαν αυτό, να ντρέπονται να εκθέσουν τις σκέψεις τους στους γέροντες.
Τότε ο Αββάς Μωυσής είπε:
-Καλό είναι , καθώς προείπα, να μην αποκρύβουμε τις σκέψεις μας από τους Πατέρες, αλλά όχι βέβαια στους τυχόντες, αλλά σε γέροντες πνευματικούς και διακρινόμενους όχι μόνο γιατί γέρασαν, επειδή πολλοί αποκάλυψαν τις σκέψεις τους με αυτό το κριτήριο και κατάντησαν να απογυμνωθούν εξ αιτίας της απειρίας εκείνων οι οποίοι τους άκουσαν. Ήταν ένας από τους αδελφούς πολύ σοβαρός και όταν ενοχλήθηκε από τον δαίμονα της πορνείας , πήγε σ΄ έναν γέροντα και ανέφερε τις σκέψεις του. Εκείνος δε αφού τον άκουσε , επειδή ήταν άπειρος (στη καθοδήγηση) οργίστηκε και αποκάλεσε τον αδελφό άθλιο και ανάξιο του μοναχικού σχήματος γιατί έκανε τέτοια σκέψη. Όταν άκουσε αυτό ο αδελφός απογοητεύθηκε, εγκατέλειψε τη θέση του και ετοιμαζόταν να επιστρέψει στον κόσμο. Κατά την οικονομία του Θεού τον συνάντησε ο Αββάς Απολλώς, ο εμπειρότερος από τους γέροντες. Όταν τον είδε πολύ ταραγμένο και σκυθρωπό, τον ρώτησε· τέκνον για ποια αιτία είσαι τόσο χλωμός; Ο δε αδελφός, από τη πολλή του ταραχή δεν είπε λέξη. Κατόπιν δε, αφού τον παρακάλεσε ο γέροντας, διηγήθηκε αυτά τα οποία είπε στον άλλο γέροντα, ότι πολλές φορές τον ενοχλούσαν κακοί λογισμοί και ότι πήγε και τους ανέφερε στον τάδε γέροντα. Αλλά κατά τη γνώμη εκείνου ελπίδα σωτηρίας δεν υπήρχε γι΄ αυτόν· απογοητεύτηκε και επέστρεφε στον κόσμο. Μόλις τα άκουσε αυτά ο πατήρ Απολλώς, θερμά παρακάλεσε τον αδελφό λέγοντας:
- Μην εκπλήττεσαι τέκνον, μηδέ να απελπίζεσαι· διότι εγώ σε τέτοια ηλικία , με άσπρα μαλλιά, πάρα πολύ ενοχλούμαι από τέτοιες σκέψεις· μη λοιπόν χάσεις το θάρρος σου γι΄ αυτή τη διέγερση, διότι όχι τόσο με την ανθρώπινη φροντίδα θεραπεύεται , όσο με την ευσπλαχνία του Θεού. Μόνο δε κάνε μου τη χάρη και επέστρεψε σήμερα στο κελλί σου.
Αυτό, πράγματι, ο αδελφός έπραξε.
Όταν απομακρύνθηκε από αυτόν ο Αββάς Απολλώς, κατευθύνθηκε προς το κελλί του γέροντα ο οποίος επιτίμησε τον νεότερο αδελφό, στάθηκε έξω και δεήθηκε προς τον Θεό λέγοντας:
- Κύριε, εσύ ο οποίος τους πειρασμούς οδηγείς σε ωφέλεια, μετάστρεψε τον πόλεμο του νεαρού αδελφού και ρίξε τον σε τούτον τον γέροντα, ώστε με ιδίαν αντίληψη να μάθει, όσα κατά το διάστημα της μακράς ζωής του δεν διδάχτηκε και να συμπάσχει με αυτούς που τους πολεμά ο διάβολος.
Μόλις τελείωσε τη προσευχή ο Αββάς Απολλώς, βλέπει έναν Αιθίοπα να κάθεται πλησίον στο κελλί του γέροντα και να του ρίχνει βέλη , από τα οποία τραυματίστηκε αμέσως εκείνος και σαν μεθυσμένος περιστρεφόταν. Μη δυνάμενος να υπομείνει αυτή την κατάσταση, εξήλθε από το κελλί του και πήρε τον δρόμο για να επιστρέψει στον κόσμο, όπως προηγουμένως είχε κάνει και ο νεότερος αδελφός. Ο δε Αββάς Απολλώς, αντιλήφθηκε το γεγονός, πήγε τον συνάντησε και του είπε:
- Πού πηγαίνεις; Και για ποιο λόγο είσαι τόσο ταραγμένος; Εκείνος εννόησε ότι ο Άγιος Απολλώς πληροφορήθηκε όλα τα κατ΄ αυτόν, ντράπηκε και δεν είπε λέξη. Τότε ο Άγιος του είπε να επιστρέψει στο κελλί του και στο εξής να κατανοεί την ασθένεια του. Νόμιζες για τον εαυτόν σου ότι σε έχει λησμονήσει ή περιφρονήσει ο διάβολος του είπε. Γι΄ αυτό δεν αξιώθηκες να αγωνιστείς κατ΄ αυτού· τι λέγω να αγωνιστείς; Ούτε την προσβολή από τον διάβολο για μια ημέρα δεν κατόρθωσες να υποφέρεις.
Το έπαθες δε αυτό διότι, όταν ήσουν νεότερος και καταδιωκόσουν από τον κοινό εχθρό μας, τον υποδέχτηκες αντί να αναλάβεις κατ΄αυτού αγώνα και σε απόγνωση έφτασες, γιατί δεν σκέφτηκες το σοφό εκείνο παράγγελμα που λέγει· ¨Ρύσαι απαγομένους εις θάνατον και εκπριάν(σκορπισμένα κόκαλα νεκρών) τους κτεινομένους, μη φείση”, αλλά ούτε και την παραβολήν του Σωτήρος ημών υπολόγισε καθ΄ ήν, “κάλαμον συντεθλασμένον μη συντρίβειν και λίνον καπνιζόμενον μη σβεννύειν”.Διότι κανένας δεν θα μπορούσε να αντέξει στις επιβουλές του εχθρού , ούτε τη φυσική διέγερση να καταπραϋνει, εάν η χάρη του Θεού δεν φύλαγε τον άνθρωπο από την ασθένεια. Αφού δε δόθηκε σε εμάς σωτήρια οικονομία, ας παρακαλέσουμε με κοινές προσευχές τον Κύριον, όπως και τήν κατά σένα εξαπολυμένη μάστιγα να απομακρύνει. "Αυτός γαρ, αλγείν ημάς ποιεί, και πάλιν αποκαθίστησιν· έπαισε και αι χείρες αυτού ιάσαντο· ταπεινοί και ανυψοί· θανατοί και ζωογονεί, κατάγει εις Άδου και ανάγει”.
Αφού προσευχήθηκε ο Άγιος Απολλώς, αμέσως τον (άπειρο) γέροντα από τον κίνδυνο του πολέμου απήλλαξε και τον συμβούλεψε να ζητήσει από τον Θεό να του δωρίσει γλώσσα έμπειρη , ώστε να γνωρίζει ανά περίπτωση ποιο λόγο πρέπει να λέγει.
Θα είμαστε μαζί σας προσεχώς, με το τελευταίο μέρος του λόγου του Αγίου Κασσιανού.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η.Κοντοπούλου
7/3/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου