Ποια σκοτεινή θύελλα, πάνω σε αγιασμένα χέρια ,σε έφερε Παναγία μου σε τούτη την ανεμοδαρμένη κορυφή, στα αυστηρά υψώματα της δικαιοσύνης και του ελέους του Θεού, εδώ που κατέφευγαν κατά την αρχαιότητα να ζητήσουν προστασία από τον Ιθωμάτα Δία οι πρόσφυγες του πολέμου; Κι εσύ, ω! Αγία Κόρη, Μητέρα του Θεού, πώς άφησες νυχτιάτικα τα ουράνια παλάτια Σου και κάθισες σιωπηλά κάτω από ένα φτωχό θάμνο, με την καντήλα Σου αναμμένη μέσα στον ζόφο, στον φόβο και τον τρόμο της υπέρτατης προδοσίας, για να φωτίσεις με τη δόξα του Υιού Σου του Μονογενούς τον κόσμο ανά τούς αιώνες; Κι ενώ με τη σωφροσύνη Σου, την μεγάλη Σου αγνότητα ,το πολίτευμα Σου είναι ουράνιο, τι μαστίγωσε την καρδιά Σου τόσο πολύ, ώστε σήκωσες τα καλλίγραμμα φρύδια Σου για να δικάσεις τους εχθρούς της Ορθοδοξίας, αλλά δεν πρόλαβες ,γιατί τα μάτια Σου γέμισαν κόκκινα δάκρυα ,όταν αντίκρισες τα φτωχά τέκνα Σου, τα οποία πλανιόνταν φυλακισμένα στα νοητικά δίχτυα του σατανά , αλληλομαστιγώνονταν και σφάζονταν μεταξύ τους , κλεισμένα σε χθόνια δώματα, περισσότερο από έναν αιώνα;
Ποια διαβολική συγκυρία και ποια ασύλληπτη μισαλλοδοξία άγγιξε τον “κόσμο” των ιερών ναών Σου και βεβήλωσε την αγιότητα της εκκλησίας Σου; Ποιοι άπιστοι παρέμειναν εγκλωβισμένοι στην άρνηση της απεικόνισης του θείου και θέλησαν ως τυφλοί και κατά Θεόν αγράμματοι, για υλικές, πολιτικές και θρησκευτικές σκοπιμότητες, να καταδικάσουν την αγιότητα και τις θαυματουργές ιδιότητες της άκτιστης ενέργειας και παρουσίας του Θεού επί των Χριστιανικών, της Ορθοδοξίας Εικόνων; Ποιοι μέσα στα σκοτεινά υπόγεια της ψυχής τους δεν έβλεπαν φως , γιατί ο Θεός τους, μια καρικατούρα κακής διανόησης και αμφίβολης παρουσίας είχε καταντήσει, ανάπηρος και βδελυρός, καθισμένος πάνω σε θείας προδοσίας μιασμένα αργύρια; Και πόσο ξεδιάντροπα , με σατανική επιμονή, θέλησαν να κλείσουν τους οφθαλμούς εκείνων , οι οποίοι τη χάρη Σου αντίκρισαν πάνω στην Άγια Σου Εικόνα και φτερά αγγέλων φύτρωσαν στην ψυχή τους αιώνια;
Κι ενώ προσκυνούσε η καρδιά μου τη Μεγαλόχαρη, ένα θεόσταλτο χέρι με άγγιξε για να φωτίσει το είναι μου και να με καθοδηγήσει, ως άγιος Πατέρας, αφού αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο εκπαιδεύει ο Θεός τα τέκνα Του και τους προσγειώνει στη χρονική τους πραγματικότητα.
- “Άκουσε παιδί μου ,είπε ο μακαριστός παππούς των παιδικών μου χρόνων, ο άγιος γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος:
Ο Ιουδαϊσμός απαγόρευε την απεικόνιση του Θεού, γι΄ αυτό τα πρώτα χρόνια περιορίστηκε η χριστιανική διδασκαλία στα ιερά σύμβολα μόνο, όπως τα άγια σκεύη. Αλλά από τον 3ο μ.Χ. αιώνα άρχισε να αγιογραφείται το πρόσωπο του Χριστού και τον 4ο αιώνα η αγιογραφική διακόσμηση στους ιερούς ναούς είχε ευρεία διάδοση.
Υπήρχαν βέβαια και οι αντιδράσεις, όπως του Ευσεβίου της Καισαρείας , ο οποίος δεν παραδεχόταν την απεικόνιση του Χριστού, τη θεωρούσε ξένη προς την εκκλησία, αλλά και η σύνοδος της Ελβίρας το 305 μ.Χ. , η οποία ήταν ενάντια στην αγιογράφηση του Χριστού. Κατ΄ οικονομίαν Θεού η αγιογράφηση επικράτησε για πολλούς λόγους και όχι μόνο αυτούς που θεωρούν ως βάσιμους οι ιστορικοί. Δηλαδή, ότι οι εικόνες είναι το βιβλίο των αγράμματων πιστών, έχουν λατρευτική αξία και ότι ενισχύθηκε η αγιογράφηση από την απόφαση της Οικουμενικής Συνόδου της Χαλκηδόνας το 451 μ.Χ. με την παραδοχή ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού προσέλαβε ανθρώπινη φύση. Βέβαια, η απόφαση της συνόδου ήταν πολύ σημαντική . Αν και οι δαιμονισμένοι παυλικιανοί, οι μονοφυσίτες, οι Ιουδαίοι και οι Άραβες πολεμούσαν με πολλούς και αιρετικούς τρόπους τις άγιες εικόνες, δηλαδή τους ίδιους τους πιστούς Χριστιανούς ,οι οποίοι παρέμεναν ακλόνητοι στην πίστη τους, ουσιαστικά ο διάβολος χρησιμοποίησε τις αιρέσεις, τις πολιτικές σκοπιμότητες και τη μοναρχία, για το ξέσπασμα της εικονομαχίας, με στόχο την πολιτική επικράτηση των εχθρών του Χριστιανισμού. Το 716μ.Χ. αυτοκράτορας ήταν ο Λέων Γ΄. Όλοι οι εικονομάχοι αυτοκράτορες προέρχονταν από τις ανατολικές επαρχίες και όχι τυχαία. Ενώ στην αρχή δεν ήταν εχθρικός προς τις εικόνες, το 726 μ.Χ. απαγόρευσε την προσκύνηση των εικόνων. Όσες εικόνες βρίσκονταν εκτός ναού τις κατέστρεφαν και αυτές που ήταν εντός τις αναρτούσαν πολύ ψηλά, να μην τις φθάνουν οι πιστοί Χριστιανοί για να τις προσκυνήσουν. Καθαιρέθηκε ο πατριάρχης Γερμανός, ο οποίος είχε θεία διάκριση και φώτιση και γνώριζε ακριβώς ποια είναι η αλήθεια για τις Ορθόδοξες Χριστιανικές Εικόνες, και ο αδαής Αναστάσιος, ο οποίος πήρε τη θέση του ,υπέγραψε το διάταγμα εναντίον της προσκύνησης των εικόνων το 730 μ.Χ.. Ο φωτισμένος Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός , ο οποίος ήταν μοναχός στη Λαύρα του Αγίου Σάββα στην Παλαιστίνη ,έγραψε τον περίφημο λόγο του “προς τους διαβάλλοντας τας αγίας εικόνας”, στον οποίο λέγει ότι οι εικόνες δεν είναι είδωλα, αλλά η τιμή μεταβιβάζεται στο αναπαριστώμενο πρόσωπο. Ο διάδοχος τού Λέοντος, Κωνσταντίνος Ε΄ , συνέχισε την εικονομαχία, συγκάλεσε σύνοδο στο παλάτι της Ιέρειας το 754 μ.Χ. και καταδίκασε τη λατρεία των εικόνων. Οι μοναχοί φυλακίζονταν, ασβέστωναν οι εχθροί της Ορθοδοξίας τα ανεκτίμητα έργα του ιερού διακόσμου των ιερών ναών, όπως τις τοιχογραφίες και τα ψηφιδωτά , εξόριζαν, ακρωτηρίαζαν και θανάτωναν τους φωτισμένους μάρτυρες της εκκλησίας. Με θεία φώτιση, η επίτροπος του Κωνσταντίνου ΣΤ΄ , Ειρήνη η Αθηναία, τοποθέτησε σε καίριες θέσεις της διοίκησης του κράτους και της εκκλησίας εικονόφιλους και συγκάλεσε την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο το 787 μ.Χ. όπου αποφασίστηκε η αποκατάσταση των εικόνων.
Δυστυχώς ,η μανία του διαβόλου ενάντια στο έργο του Λόγου του Θεού δεν κόπασε.
Ο αυτοκράτορας Λέων ο Αρμένιος επανέφερε σε ισχύ τη σύνοδο της Ιέρειας το 815 μ.Χ. και συνεχίστηκε η εικονομαχία μέχρι που πέθανε ο Θεόφιλος. Πατάχθηκε το βδέλυγμα του σατανά μετά τη σύγκλιση συνόδου το 843μ.Χ, από την επίτροπο τού Μιχαήλ Γ΄ Θεοδώρα , στην οποία αποφασίστηκε η αναστήλωση των εικόνων. Ο βίαιος εξανατολισμός απέτυχε οικτρά και ο σφετερισμός της μοναστηριακής περιουσίας από τους αυτοκράτορες κόπασε. Η ιδέα για έλεγχο των παυλικιανών και των μονοφυσιτών εντός των συνόρων της αυτοκρατορίας και η ενίσχυση της μοναρχίας ήρθαν σε δεύτερη μοίρα .Ο θρίαμβος δεν ήταν των εικονόφιλων, αλλά της ίδιας της Θεοτόκου ,η οποία με δόξα Θεού συνέχισε το έργο σωτηρίας των τέκνων της , με τον Υιό της τον Μονογενή στον Άγιο Θρόνο, εις τους αιώνας των αιώνων . Αμήν". Αυτά είπε ο μακαριστός , ο άγιος γέροντας, ο λόγιος του Θεού, Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος ,και σώπασε.
Είναι η παρουσία Σου Θεάνθρωπε Χριστέ μου στην αγκαλιά της Αγίας Μητέρας Σου, η οποία, όταν προσκυνούμε την εικόνα της Δόξης Σου, αναβλύζει μύρο και μια απαλή δροσιά διαπερνά τη πλάτη μας; Ένα χέρι μάς αγγίζει απαλά πάνω τη κεφαλή μας και η καρδιά μας φτερουγίζει σαν την περιστερά του Αγίου Πνεύματος;
Στέκεσαι σιωπηλή Παναγία μας Οδηγήτρια, Μητέρα Βουλκανιώτισσα , κρατώντας τον Κύριο και Θεό μας στις ευλογημένες χείρες Σου και παρακολουθείς τη πορεία μας , μάς νουθετείς συνειδητά και κατευθύνεις τη σκέψη μας, προς έργα θεία και σωτήρια. Είναι φτωχό το πνεύμα μας, και ο βίος μας γεμάτος αμαρτίες. Ποθούμε να σε θωρούμε δίπλα μας, παρακαλούμε να μάς ακολουθεί η αγία μορφή Σου, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός με δικαιοσύνη και έλεος να ειρηνεύει την ψυχή μας και να φωτίζει τα σκοτάδια του νου μας. Μην μας εγκαταλείπεις αγαθή, αλλά φώτισε Μεγαλόχαρη τα άσωτα τέκνα Σου.
Απολυτίκιον Κυριακής της Ορθοδοξίας. Ήχος Β΄.
“Την άχραντον εικόνα σου προσκυνούμεν, Αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρησιν των πταισμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός βουλήσει γαρ ηυδόκησας σαρκί ανελθείν εν τω Σταυρώ, ίνα ρύση ους έπλασας εκ της δουλείας του εχθρού· όθεν ευχαρίστως βοώμεν σοι·Χαράς επλήρωσας τα πάντα ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις το σώσαι τον κόσμον”.
Απολυτίκιον Παναγίας Βουλκανιωτίσσης.
“Μεσσηνίας απάσης προσκυνούμεν το καύχημα, την θαυματουργόν Σου εικόνα Βουλκανιώτισσα Δέσποινα, βλυσταίνουσαν αφθόνως δωρεάς Χαρίτων Ουρανίων τοις πιστοίς και φρουρούσαν πανταχόθεν την Σην Μονήν, τω πόθω καυχωμένων Σοι· δόξα τοις θαυμασίοις Σου Αγνή, δόξα τη θεία Σκέπη Σου, δόξαν την προς ημάς Σου αγαθή προνοία Άχραντε.
Καλή και ευλογημένη Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
10/3/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου