Τι είναι εκείνο που βάσταξε η Οσία Θεοδώρα της Βάστα Αρκαδίας, και θυσιάστηκε όπως ο Χριστός πάνω στον σταυρό, ο Θεάνθρωπος που φέρει την αμαρτία του κόσμου; Εμείς, είμαστε ικανοί να βαστάξουμε τις αμαρτίες των άλλων, αφού ούτε τις δικές μας δεν παραδεχόμαστε πρωτίστως και επιζητούμε ένα άλλοθι για να τις φορτώσουμε σε τρίτους , να τις απωθήσουμε στο ασυνείδητο ή να τις διαγράψουμε;
Στις 11 Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη της Οσίας Θεοδώρας της Βάστα Αρκαδίας.
Φωτο: saint.gr
Το μαρτύριο της Οσίας Θεοδώρας, η γνώση που είχε του εαυτού της με θεία διάκριση και η επιλογή της αυτοθυσίας της, είναι μεγάλης διδακτικής αξίας για κάθε άνθρωπο που θέλει σε αυτή τη ζωή να ανέλθει πνευματικά.
Οι άλλοι πάντα φταίνε, είναι η πρώτη αντίδραση του εαυτού, η κοινή και δαιμόνια λογική του ανθρώπου. Όταν ρωτάει ο δάσκαλος ποιος έκανε την εργασία του, σηκώνουν όλα τα παιδιά το χέρι στην τάξη. Όταν επαναλαμβάνει αν είναι κανένας που δεν προετοίμασε την εργασία του, δεν σηκώνει κανένα παιδί το χέρι, μέχρι να τα εξετάσει ένα προς ένα ο δάσκαλος και να ανακαλύψει τον αδιάβαστο μαθητή. Όταν δε τον εντοπίσει , οι δικαιολογίες είναι πολλές και απίστευτες, μέχρι και την κηδεία του παππού ή της γιαγιάς επικαλούνται τα παιδιά για να τύχουν της εύνοιας του κυρίου τους. Κανένα δεν τολμά να ορθώσει το ανάστημά του και να πει “τεμπέλιασα χθες κύριε και αδιαφόρησα για την εργασία μου, αλλά σήμερα σας υπόσχομαι ότι θα επανορθώσω”. Τα παιδιά από μικρά φορούν μάσκες και ζουν μέσα στην υποκρισία, γιατί ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και στους γονείς τους. Εκπαιδεύονται συστηματικά από την οικογένειά τους πώς να κρύβονται και να κρατούν τα αποδεκτά κοινωνικά προσχήματα, ακόμη και στην τρυφερή ηλικία τους, που μέχρι τα πέντε χρόνια τους διαμορφώνουν τη δομή της προσωπικότητάς τους . Οι ψυχοθεραπευτές παλεύουμε χρόνια ατέλειωτα για να πέσουν αυτές οι μάσκες και η ειλικρίνεια, με την ανάλογη ευγένεια, να στολίσει το πρόσωπο του ανθρώπου.
Η εκκλησία μας ομιλεί για αυτογνωσία και ειλικρίνεια ενώπιον του Θεού, αναγκαία προϋπόθεση για την εξομολόγηση και συγχώρηση, πριν από τη Θεία Κοινωνία. Πώς όμως δύναται να είναι ειλικρινής ένας άνθρωπος, να έχει αυτογνωσία , όταν απειλείται το εγώ του διαρκώς και δεν ισορροπεί ως διαιτητής ανάμεσα στις “επιθυμίες” και στα “πρέπει” του; Πώς να επέλθει το γνώθι σαυτόν όταν ο άνθρωπος κατά τη τρυφερή του ηλικία διδάσκεται, από εκείνους που υποτίθεται ότι πραγματικά τον αγαπούν , πώς να ορθώνει τείχη απροσπέλαστα πάνω από το μπόι του και ποτέ να μη δει την αλήθεια του ίδιου του εαυτού του, κτίζοντας πύργο απόρθητο, δομημένο πάνω σε πολλές άμυνες και στην παραποίηση της αλήθειας; Με μύθους απίστευτους μεγαλώνει ο μέσος όρος των ανθρώπων σήμερα, με τέτοια παραποίηση της αλήθειας, με παγιωμένες στάσεις, ιδέες και απόψεις, με τέτοια στεγανά , τα οποία δύσκολα καταρρίπτονται.
Σε ποιο πνευματικό στάδιο άρα βρίσκεται εκείνη η ψυχή, όπως της Οσίας Θεοδώρας, που όχι μόνο δεν αποκάλυψε τον φταίχτη για να δικαιωθεί ενώπιον του νόμου και της κοινωνίας, αλλά θαρραλέα και σιωπηλά υπέστη το μαρτύριο της μέχρι τέλους, και γράφτηκε στο Βιβλίο της Ουράνιας Ζωής;
Πρώτον η Αγία Θεοδώρα, με θεία φώτιση και διάκριση είχε ενδυθεί την αλήθεια του εαυτού της. Γνώριζε ποια ήταν και είχε άριστη αίσθηση της πραγματικότητας γύρω της. Δεύτερον, ήταν τόσο πιστή και προσηλωμένη στον Κύριο και Θεό της, ώστε ακολουθούσε κατά γράμμα το παράδειγμά Του. Όπως ο Κύριος είπε πάνω στον Σταυρό του Μαρτυρίου Του “Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι”, έτσι και η Οσία Θεοδώρα, εαυτώ και Θεώ συστρεφόμενη, γνωρίζοντας ότι είναι ένα με τον Τριαδικό Θεό και άτρωτη από την ανθρώπινη προσβολή, θέλοντας να προστατεύσει ακόμη και τον ίδιο τον εχθρό της, προτίμησε την αυτοθυσία. Σίγουρα ευχόταν πριν από τον θάνατό της να μην αποκαλυφθεί η πραγματική της ταυτότητα, αλλά και μετά τον θάνατο να περάσει στην αφάνεια το άψυχο σώμα της, ώστε ένα κλίμα ειρήνης να επικρατήσει μεταξύ των ανθρώπων, αλλά άλλες ήταν οι βουλές του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός θέλησε να δοξαστεί η Οσία Θεοδώρα, και να αποτελέσει ένα λαμπρό πρότυπο για τους ανθρώπους που αναζητούν πνευματική τροφή, στους αιώνες των αιώνων. Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, είπε σε μία ομιλία του, στο Πολιτιστικό Κέντρο Τέχνης στην Παιανία Αττικής, λίγα έτη πριν αποδημήσει στον Κύριο:
“Ανάμεσα στους δώδεκα μαθητές του Χριστού υπήρχε ένας προδότης. Ανάμεσα στα τόσα μέλη της εκκλησίας είναι αδύνατον να μην υπάρχουν και οι προδότες. Εσείς όμως δεν θέλω να κρίνετε την εκκλησία με βάση τη συμπεριφορά εκείνων. Την αμαρτία τους αναλαμβάνω ο ίδιος προσωπικά. Αντί να κρίνετε εκείνους, κρίνετε εμένα”.
Καθόμουν στα μπροστινά καθίσματα και είχα τη δυνατότητα να βλέπω καθαρά τη μορφή του Μακαριωτάτου. Είχε κοκκινίσει σαν μικρό παιδί , και ο λόγος έβγαινε αυθόρμητα από το βάθος της θεϊκά παλλόμενης καρδιάς του. Η έννοια και βαθειά επιθυμία της αυτοθυσίας ήταν εγχάρακτη στην αγία μορφή του. Δεν μιλούσε εκείνη τη στιγμή ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, αλλά ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός!
Είθε η ευλογία της Οσίας Θεοδώρας της Βάστα να είναι μεθ΄ ημών.
Θεοδώρας Οσίας
Απολυτίκιον. Ήχος πλ.δ΄.
Εν σοι Μήτερ ακριβώς, διεσώθη το κατ΄ εικόνα· λαβούσα γαρ τον Σταυρόν, ηκολούθησας τω Χριστώ, και πράττουσα εδίδασκες, υπεροράν μεν σαρκός, παρέρχεται γαρ· επιμελείσθαι δε ψυχής, πράγματος αθανάτου· διό και μετά Αγγέλων συναγάλλεται, Οσία Θεοδώρα το πνεύμα σου (Ημερολόγιον 2022, Ιερά Μητρόπολις Νέας Σμύρνης).
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
11/9/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου