Είναι αδύνατον ανθρώπινη ψυχή, Χριστιανού Ορθοδόξου, να ακούσει τον Ακάθιστο Ύμνο προς την Υπεραγία Θεοτόκο και να μη συγκινηθεί βαθύτατα. Καθώς όμως ρέει ο εμπνευσμένος από το Άγιο Πνεύμα θείος λόγος , τα “ρήματα” καθίστανται σε ορισμένα σημεία δυσνόητα. Ιδιαίτερα οι κοσμικοί άνθρωποι, χρειάζονται έναν οδηγό για να κατανοήσουν σε βάθος το μεγαλείο του λόγου του Ακάθιστου Ύμνου.
Με τη βοήθεια του μακαριστού πατρός Επιφανίου Θεοδωρόπουλου (1) θα εντρυφήσουμε σε ορισμένα σημεία των ωδών για να απολαύσουμε τον θείο λόγο, και να δώσουμε τη δυνατότητα να εγγραφεί κατανοητά εντός μας . Καλό είναι να μελετήσει ο αναγνώστης την ακόλουθη μετάφραση και ανάλυση, και να αποθηκεύσει το κείμενο, ώστε να είναι εύκολα διαθέσιμο κατά τα επόμενα χρόνια, όταν χρειαστεί. Με την πάροδο του χρόνου , ο Λόγος του Θεού καθίσταται κτήμα του κάθε ανθρώπου.
Ωδή α΄
1. “Χριστού βιβλίον έμψυχον”.
Η φράση θυμίζει το ε΄κεφ. της Αποκάλυψης του Ιωάννου, όπου γίνεται λόγος για βιβλίο γραμμένο εσωτερικά και πίσω, κατασφραγισμένο με επτά σφραγίδες. Το μυστηριώδες αυτό βιβλίο μόνο το Αρνίον Χριστός μπορεί να ανοίξει. Η αμόλυντος Παρθένος είναι σφραγισμένη με το Άγιο Πνεύμα και είναι φορέας του Μεγάλου Σχεδίου της Θείας Πρόνοιας για τη σάρκωση του Υιού του Θεού και τη σωτηρία των ανθρώπων. Μόνο για τον Ιησού Χριστό έγινε μητέρα ,με τρόπο υπερφυσικό, και για κανέναν άλλο.
2. “Θρόνε πύρινε του Παντοκράτορος”.
Ανάκτορο του μοναδικού Βασιλέως. Ο Θρόνος αυτού φλοξ πυρός, οι τροχοί αυτού πυρ φλέγον (Δανιήλ ζ, 9).
3. “Οσφράδιον των πάντων Βασιλέως”.
Ενώπιον του θεού μοναδική πνευματική ευωδία. Οσφράδιον του Βασιλέως Θεού.
(Η ωδή β΄παραλείπεται, δεν ψάλλεται).
Ωδή γ΄
4. "Χώρα ανήροτος".
Αγεώργητος γη, η οποία χωρίς ανθρώπινη μεσολάβηση, χωρίς ανθρώπινο σπέρμα, με μόνη την επίσκεψη του Αγίου πνεύματος βλάστησες θείο φυτό, τον Κύριο και Σωτήρα μας.
5.” Έμψυχε τράπεζα”.
Ζωντανή τράπεζα που έχει μέσα της τον Άρτον της Ζωής (Ιωαν.στ΄,35), τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.
6. “Ιλαστήριον”.
Το ιλαστήριον ήταν το σκέπασμα της Κιβωτού της Διαθήκης. Πάνω στο ιλαστήριο ο Θεός φανέρωσε τον Εαυτόν του και λαλούσε στον Ισραηλιτικό λαό( Εξ.κε΄,16-21 και Λευτ.ιζ΄,2).Η Παναγία είναι το ιλαστήριον διότι μέσα από αυτή φανερώθηκε ο Θεός στους ανθρώπους και λάλησε σε αυτούς.
7. “Όρθρος φαεινός”.
Θυμίζει το Άσμα των Ασμάτων (στ΄,10).Τις αύτη η εκκύπτουσα ωσεί όρθρος, καλή ως σελήνη, εκλεκτή ως ο ήλιος, θάμβος ως τεταγμέναι; Τα λόγια αυτά , αναφέρονται στη συμβολική νύμφη, εφαρμόζονται κατ΄εξοχήν στην Παναγία, Μητέρα του Κυρίου.
8.”Πύλη μόνη”.
Η μοναδική πύλη από την οποία πέρασε και ήλθε στον κόσμο ο Λόγος του Θεού. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ (μδ΄1) είδε σε όραμα την πύλη των αγίων του ναού, την εξωτερική που βλέπει ανατολικά και ήταν κεκλεισμένη.
Ωδή δ΄
9. “Ακηράτω παλάμη”.
Η άχραντος δεξιά χείρα , η θεϊκή δύναμη του Χριστού.
10. “Νεφέλη κούφη”.
Εννοείται η Θεοτόκος, επάνω στην οποία κάθεται ο Χριστός. Ο προφήτης Ησαϊας (ιθ΄,1) είδε σε όραμα ότι ο Κύριος καθόταν σε κούφια νεφέλη, έφθασε στην Αίγυπτο και γκρέμισε τα είδωλα από το πρόσωπο Αυτού. Αυτή η προφητεία είναι προτύπωση του ερχομού του Σωτήρα και της Παναγίας.
11. “ Όρος πίον και τετυρωμένον”.
Όρος συμπαγές και στερεοποιημένο από το Άγιον Πνεύμα και πηκτό όπως το τυρί. Θυμίζει χωρίον των ψαλμών (ξζ΄,16) και αναφέρεται στην άνω Ιερουσαλήμ, στην πνευματική πόλη. Η άνω Ιερουσαλήμ ήταν προτύπωση της Παναγίας.
12. "Λυχνία".
Η Παναγία είναι η ζώσα λυχνία που έχει ως λύχνο τον Χριστό, το φως του κόσμου (Ιωαν.η΄,12).
13. “Στάμνε μάννα φέρουσα”.
Στάμνα που φέρει εντός της το θείο μάμμα.
Όταν οι Ιουδαίοι εξήλθαν από την Αίγυπτο, ο Θεός τους έστειλε στην έρημο ουράνια τροφή ,το μάννα (Εξ.ισ΄, 13).Ο Μωυσής είπε στον αδελφό του Ααρών να γεμίσει με μάννα ένα δοχείο, μία στάμνα χρυσή και να εναποθέσει αυτή στην Κιβωτό της Διαθήκης, στη Σκηνή του Μαρτυρίου.
14. “Χαίρε κλίμαξ-γέφυρα”.
Σκάλα που ανυψώνει όλους από τη γη έως τον ουρανό, χωρίς να το αξίζουμε. Γέφυρα που μεταφέρει όλους τους υμνητές της από τον θάνατο προς την αιώνια ζωή. Ο Ιακώβ είδε στον ύπνο του μία κλίμακα στηριγμένη στη γη, η κεφαλή της έφθανε μέχρι τον ουρανό και ο Κύριος ,στην κορυφή, στηριζόταν πάνω σε αυτή (Γεν. κη΄, 12-13).
15. “Γης το θεμέλιον εν τη ση νηδύι”.
Η Θεοτόκος βάσταξε άκοπα στην κοιλία της “της γης το θεμέλιον”, τον Ιησού Χριστό.
16. “Πλέξασαν τω κόσμω αχειρόπλοκον στέφανον”.
Έπλεξες χάριν του κόσμου στέφανον που δεν τον έκαναν χέρια ανθρώπου. Ο Κύριος συνελήφθη ασπόρως και είναι στέφανος α-χειρόπλοκος.
Ωδή ε΄
17. “Ενδιαίτημα του Δεσπότου της κτίσεως”.
Κατοικία του Κυρίαρχου της κτίσεως.
18. “Πυρίμορφον όχημα του Λόγου”.
Σαν πύρινο άρμα δέχτηκες μέσα σου τον Λόγο του Θεού και τον μετέφερες από τον ουρανό στη γη. Θυμίζει το φλεγόμενο άρμα με το οποίο ο προφήτης Ηλίας αναλήφθηκε στους ουρανούς (Δ΄Βασιλ. Β΄, 11). Η Θεοτόκος , ως πυρίμορφο όχημα είχε μέσα στην κοιλία της τον Λόγο του Θεού, τον Βασιλέα του Σύμπαντος.
19. “Το ξύλον εν μέσω έχων ζωής”.
Που έχεις στο μέσον σου το δένδρο της ζωής, δηλαδή τον Κύριο.
Η γλυκύτητα των καρπών αυτού του δένδρου δίνει ζωή σε εκείνους που προηγουμένως είχαν υποκύψει στον θάνατο , γιατί έφαγαν καρπό από το απαγορευμένο δένδρο που ήταν εντός του Παραδείσου της Εδέμ. Ο παλιός Παράδεισος είχε εντός του, ως κέντρο του, το ξύλο της ζωής (Γεν.β΄, 9). Η Παναγία, ως έμψυχος και ζωντανός Παράδεισος, έχει εντός της κοιλίας της το κέντρο των πάντων, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό.
20. “Όρος αλατόμητον”.
Όρος στο οποίο δεν ανοίχτηκαν λατομεία, δηλαδή παρθένο όρος. Στον προφήτη Δανιήλ (β΄, 34-35) ανατρέχει ο ποιητής. Εκεί αναφέρεται αποκαλυπτικό όνειρο, κατά το οποίο κόπηκε από ένα όρος λίθος, χωρίς ανθρώπινα χέρια, και συνέτριψε ένα πελώριο άγαλμα και στη συνέχεια μεγάλωσε αυτός ο λίθος και έγινε όρος που κάλυψε όλη τη γη. Ο Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του Σύμπαντος.
21. “Κόχλος η τον θείον μαργαρίτην προαγαγούσα”.
Κογχύλη, αχηβάδα, που φέρει σε εμάς τον θείο μαργαρίτη Χριστό.
Ωδή στ΄
22. “Των προφητών περιήχημα”.
Οι προφητείες οδηγούσαν στον ερχομό του Σωτήρος, στην ενσάρκωση του Λόγου του Θεού από τη Θεοτόκο. Κατά τον προφήτη Ησαϊα, “Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ” (Ησ. Ζ΄, 14).
23. “Ο πόκος ο ένδροσος”.
Από δρόσο πόκος, που είδε ο Γεδεών κατά την παλαιά εποχή. Ο κριτής του Ισραήλ Γεδεών, όταν κλήθηκε από τον Θεό να σώσει τον Ισραήλ, ζήτησε από τον Θεό ένα θαύμα , ως απόδειξη ότι θα σωθεί ο Ισραηλιτικός λαός από αυτόν. Ενώ υπήρχε ξηρασία, το επόμενο πρωί ένα ποκάρι με μαλλιά , το οποίο ο Γεδεών τοποθέτησε έξω στην ύπαιθρο , είχε τόση δροσιά, ώστε ο Γεδεών πίεσε τον πόκο και γέμισε μία λεκάνη με νερό (Κριτ. Στ΄, 37). Η Θεοτόκος είναι ένδροσος πόκος γιατί θαυματουργικά και υπερφυσικά συνέλαβε και γέννησε τον Κύριο.
24. “Η άφλεκτος βάτος”
Που δεν καίεται και φέρει εντός της κοιλίας της το φως του κόσμου.
Ωδή ζ΄
25. “Τον βότρυν τον πέπειρον”.
Η άμπελος, η κληματαριά που βλάστησε ώριμο σταφύλι, τον Χριστό, και στάζει ουράνιο οίνο, ο οποίος ευφραίνει τις ψυχές εκείνων που δοξάζουν τον Κύριο και την Θεοτόκο.
26. “Η ράβδος η μυστική”.
Η μυστική ράβδος που βλάστησε το άνθος, τον Χριστό. Στην Παλαιά Διαθήκη η ράβδος του Ααρών βλάστησε θαυματουργικά (Αρ. Ιζ΄, 230).Αυτό το θαύμα είναι προτύπωση της γέννησης του Κυρίου από την Παναγία.
27. “Υπέρ γαρ τα Σεραφείμ υψώθης”.
Θεοτόκε Παρθένε, με το να γεννήσεις τον Βασιλέα Χριστόν, υψώθηκες πάνω από τα Σεραφείμ, που αποτελούν το ύψιστο αγγελικό τάγμα.
28. “Εν δακτυλίω εγγέγραπται Πατρός ο Λόγος”.
Είσαι Θεοτόκε ένας πίνακας στον οποίο με το δάκτυλο τού Θεού Πατρός έχει γραφεί ο Λόγος. Ικέτευε να γράψει τους δούλους σου στο βιβλίο της αιώνιας ζωής. Στην Αποκάλυψη του Ιωάννου (κα΄, 27) αναφέρεται ότι στην Άνω Ιερουσαλήμ (στους ουρανούς της Βασιλείας του Πατρός) κανένας άλλος δεν θα εισέλθει, εκτός από αυτούς που είναι γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής του αρνίου.
Ωδή η΄
29. “Παίδας ευαγείς εν τη καμίνω ο τόκος της Θεοτόκου διεσώσατο”.
Διαφύλαξες αβλαβείς τους ευσεβείς νεαρούς Ισραηλίτες που ήταν μέσα στη κάμινο του πυρός. Ο βασιλεύς της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορ κατασκεύασε μία πελώρια εικόνα χρυσή και διέταξε όλους να την προσκυνούν. Οι παίδες Ανανίας, Αζαρίας και Μισαήλ δεν προσκύνησαν το είδωλο αυτό. Ο βασιλιάς ζήτησε να τους ρίξουν στην πυρακτωμένη επταπλασίως κάμινο. Πνεύμα δρόσου τους δρόσιζε στο μέσον της καμίνου (Δαν. Κεφ. γ΄).
30.“Μωυσής κατενόησε εν βάτω το μέγα μυστήριον του τόκου σου”.
Ο Μωυσής αντιλήφθηκε ότι στην βάτο εικονιζόταν το μέγα μυστήριο της γεννήσεως του Κυρίου από τη Θεοτόκο, γιατί η βάτος φλογιζόταν χωρίς να καίεται. Και η Θεοτόκος δέχτηκε εντός της το πυρ της Θεότητος χωρίς να κατακαεί.
31. “Ακήρατε αγία Παρθένε”
Καθαρότατη αγία Παρθένε.
32. “Στολήν αφθαρσίας ενεδύθημεν τη κυοφορία σου”.
Λόγω της απάτης του όφεως γυμνωθήκαμε κατά την παλαιά εποχή. Τώρα, λόγω της δικής σου εγκυμοσύνης ενεδύθημεν άφθαρτον στολήν.
33. “Πνευμάτων αερίων τα πλήθη ήττηνται”.
Τα πλήθη των εναερίων σατανικών πνευμάτων συντρίβονται.
34. “Τείχος και οχύρωμα των μελωδούντων”.
Τείχος και ισχυρό φρούριο εκείνων που ψάλλουν.
Ωδή θ΄
35.” Άπας γηγενής σκιρτάτω”.
Όλα τα τέκνα της γης ας σκιρτήσουν από αγαλλίαση.
36. “Εν πνεύματι λαμπαδοχούμενος”.
Δεχόμενος στο πνεύμα του θείες ελλάμψεις ο άνθρωπος της γης.
37.” Ώφθης φωτισμός ημών και βεβαίωσις¨.
Θεοτόκε, αποδείχτηκες ότι είσαι ο δικός μας ο φωτισμός και η πεποίθηση.
38. “Άστρον άδυτον, ησάγων κόσμον τον μέγα ήλιον”.
Είσαι ανέσπερο άστρο που φέρεις στον κόσμο τον Χριστό.
39. “Εδέμ ανοίξασα την κεκλεισμένην”.
Άνοιξες την Εδέμ, που είχε κλείσει λόγω της παρακοής μας και
του προπατορικού αμαρτήματος.
40. “Στύλε πύρινε”.
Πύρινος στύλος που οδηγεί το ανθρώπινο γένος στη ζωή της ουράνιας Βασιλείας.
Κατά την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, ο Θεός τους σκέπαζε και προστάτευε την ημέρα με μία νεφέλη και τους έδειχνε τον δρόμο που έπρεπε να βαδίσουν, κατά δε τη νύχτα τους φώτιζε με ένα στύλο πυρός (Εξ. Ιγ΄, 21).
41. “Μύρον το ακένωτον επί σε κενωθέν εισδεξάμενον”.
Θείο σκεύος που δέχτηκες εντός σου το ακένωτο μύρο, το οποίο κενώθηκε και χύθηκε επάνω σου. Ο Χριστός ονομάζεται Μύρον εκκενωθέν (Άσμα Ασμάτων α΄, 3).Ο Λόγος του Θεού ταπεινώνεται με το να γίνει άνθρωπος.
42. “Η Περιστερά”.
Όπως η περιστερά του Νώε επέστρεψε με κλάδο ελαίας, ως σύμβολο ειρήνης του Θεού και του κόσμου, ούτως η αγία περιστερά, η Θεοτόκος είναι η καλλιέλαιος (Ρωμ. Ια΄. 24), η οποία γέννησε τον ελεήμονα Χριστό, την ειρήνη ημών ( Εφεσ.β΄, 14).
Στάσις Α΄
43. “Άγγελος πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθη ειπείν τη Θεοτόκω το Χαίρε”.
Άγγελος πρώτη θέση κατέχων μεταξύ των Αγγέλων, δηλαδή ο Αρχάγγελος Γαβριήλ.
Πολλές φορές ο Θεός έστειλε τους αγγέλους να διαβιβάσουν μηνύματα στους ανθρώπους. Ουδέποτε τα μηνύματα αυτά περιείχαν την λέξη Χαίρε. Τώρα όμως βρισκόμαστε στη χαραυγή της λυτρώσης, το σκεύος της εκλογής , η Θεοτόκος βρέθηκε.
44. “Βουλής απορρήτου μύστης”.
Είσαι η μύστις της απόκρυφης βουλής του Θεού. Κοινωνός των θείων βουλών και γνώστης των σχεδίων του Θεού.
45. “Σιγής δεομένων πίστις”.
Τα ανέκφραστα, ανερμήνευτα και μυστηριώδη πράγματα που δεν επιδέχονται έρευνα, αλλά γίνονται δεκτά με σιγή. Η Παναγία είναι η επιβεβαίωση των θείου σχεδίου.
46. “Τράπεζα βαστάζουσα ευθηνίαν ιλασμόν”.
Τράπεζα που βαστάζεις επάνω σου τον πλούτο του ελέους.
47. “Λειμώνα τρυφής αναθάλλεις”.
Κάνεις να ανθίζει λιβάδι πνευματικής απόλαυσης.
48. “Πρεσβείας θυμίαμα”.
Θυμίαμα που το δέχεται ο Θεός. Το θυμίαμα ανέκαθεν θεωρήθηκε σύμβολο της προσευχής.”Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιον σου” (Ψαλμ. Ρμ΄,2). Ο Άγιος Ιωάννης Θεολόγος στην Αποκάλυψη αναφέρεται σε εικοσιτέσσερις πρεσβύτερους , οι οποίοι έπεσαν ενώπιον του αρνίου, έχοντας έκαστος χρυσή φιάλη με θυμίαμα, που είναι οι προσευχές των αγίων (Αποκ. Ε΄, 8).
Στάσις Β΄
49. “Αμνόν άμωμον”.
Αρνίον κατάλληλον για θυσία, χωρίς σωματικό ελάττωμα, για θυσία κατά τη Παλαιά Διαθήκη ( Εξ. Κθ΄, Λευϊτ. Α΄10, γ΄,6). Ο Θεός φανερώθηκε αδύνατος και ταπεινός σαν μικρό αρνί.
50. “Αστέρος αδύτου μήτηρ”.
Ο Υιός της Παρθένου, ο Άδυτος Αστήρ, ακτινοβολεί αιωνίως το γλυκύ και ιλαρόν φως Του και φωτίζει την πόλη του Θεού, την άνω , νοητή Ιερουσαλήμ ( Αποκ. Κα΄, 23, κβ΄, 5).
51. “Στερρόν της πίστεως έρεισμα”.
Ασάλευτο βάθρο της πίστεως.
52. ¨ Εγυμνώθη ο Άδης”.
Έχασε ο Άδης την εξουσία του.
53. “Βορβόρου ρυομένη των έργων”.
Μας ελευθερώνεις Θεοτόκε από τον βόρβορο των αισχρών έργων.
54. “Τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής”.
Εξεθρόνισες τον διάβολο και παρουσίασες στον κόσμο τον Κύριο τον φιλάνθρωπο.
55. “Πυρός προσκύνησιν παύσασα”.
Έπαυσες τη λατρεία του πυρός που πιστευόταν ως Θεός, και μας απαλλάσσεις από τις φλόγες των αμαρτωλών παθών μας.
56. “Μάγοι εκτελέσαντές σου τον χρησμόν”.
Οι μάγοι επέστρεψαν από άλλη οδό στην Περσία και δίδαξαν τον ερχομό του Σωτήρος. Παράλληλα ,εννοείται και η προφητεία στη Παλαιά Διαθήκη, “Ιδού έθνη, α ουκ οίδασι σε, επικαλέσονται σε, και λαοί, οι ουκ επίστανταί σε, επί σε καταφεύξονται (Ησ.νε΄, 5).
57. “Είδωλα ισχύν πέπτωκεν”.
Τα είδωλα στην Αίγυπτο κατέπεσαν, γιατί δεν υπέφεραν την ισχύ της παρουσίας σου.
58. “Θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τον νοητόν”.
Θάλασσα που βύθισες τον διάβολο.
59. “Σκέπη πλατυτέρα νεφέλης”.
Σκέπη του κόσμου που είσαι πλατυτέρα της παλιάς εκείνης νεφέλης, με την οποία προστάτευε ο Θεός τους Ιασραηλίτες.
60.”Χαίρε εξ ης ρέει μέλι και γάλα”.
Εκ της οποίας ρέει πνευματικό μέλι και γάλα.
61. Μεθίσταται του απατεώνος”.
Αναφέρεται στον Συμεών όταν ήταν να αποδημήσει προς τον Κύριο, από τούτη την απατηλή και μάταιη ζωή.
62.“Τρυφής αγίας διάκονε”.
Διάκονος αγίας, πνευματικής απολαύσεως.
Στάσις γ΄
63. “Χαίρε το άνθος της αφθαρσίας”
Μας δίνεις μία λαμπρή εικόνα πώς θα ζούμε μετά την Ανάσταση. Είσαι η εικόνα των αγγέλων και των αναστημένων ανθρώπων. Μέσω εσού αντιλαμβανόμαστε πώς θα ζουν ως άγγελοι Θεού εν ουρανώ οι αναστημένοι άνθρωποι ( Ματθ. Κβ΄, 30).
64. “Χαίρε στολή των γυμνών παρρησίας”.
Είσαι η στολή όσων στερούνται παρρησίας ενώπιον του Θεού, εξ αιτίας των αμαρτημάτων τους.
65. “Χαίρε η ταναντία εις ταυτό αγαγούσα”.
Χαίρε εσύ που ένωσες τα αντίθετα, τη γη με τον ουρανό, το σώμα με το πνεύμα, την πρόσκαιρη ζωή με την αιώνια, τον άνθρωπο με τον Θεό.
66. “Ελύθη παράβασις”.
Συγχωρήθηκε η παράβαση του Αδάμ και ανοίχτηκε ο Παράδεισος. Η αμαρτία είναι δεσμός, κλοιός, φρικτή αλυσίδα. Οι παρανομίες αιχμαλωτίζουν τον άνδρα με σειρά από αλυσίδες, από τις αμαρτίες του ο καθένας σφίγγεται (Παροιμ. Ε΄, 22). Ο Υιός της Παρθένου συγχώρησε τις αμαρτίες μας με το αίμα Του, συνέτριψε τις σιδερένιες αλυσίδες και διέσπασε τους χάλκινους κλοιούς μας.
67. “Ρήτορας πολυφθόγγους ως ιχθύας αφώνους”.
Οι ρήτορες, οι οποίοι σε άλλα θέματα μιλούν ατέλειωτα, μένουν άφωνοι εμπρός σου ως ιχθύες.
68. “Χαίρε φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα, χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα”.
Αποδεικνύεις ανόητους τους φιλοσόφους και φανερώνεις ότι οι τεχνολόγοι ( οι επιστήμονες ) δεν έχουν λογική.
Στάσις Δ΄
69.”Αρχηγέ νοητής αναπλάσεως”.
Εσύ που αποτέλεσες την αρχή της πνευματικής νέας δημιουργίας.
70. “Χαίρε καλή κουροτρόφε παρθένων, χαίρε ψυχών νυμφοστόλε αγίων”.
Εσύ που είσαι ιδεώδης τροφός και διδάσκαλος των παρθένων και στολίζεις με νυφικά ενδύματα τις άγιες ψυχές και τις οδηγείς στη Βασιλεία του Θεού.
Η λέξη κουροτρόφος σημαίνει παιδοτρόφος. Η Θεοτόκος είναι τροφός των παρθενικών υπάρξεων.
71. “Πολύρρυτον αναβλύζεις ποταμόν”.
Η Παρθένος ανυμνείται γιατί ανέβλυσε τον “πολύρρυτον ποταμό” τον Κύριον ημών Ιησού Χριστό.
72. “Χαίρε ζωή μυστικής ευωχίας”.
Η Παναγία είναι ύπαρξη γεμάτη από ζωή, γιατί τροφοδοτείται από την άφθονο και πλούσια χάρη του Θεού, όσο κανένα άλλο πλάσμα.
73. “Χαίρε αγία αγίων μείζων”.
Θεοτόκε , είσαι υπερτέρα από τα άγια των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης, γιατί είσαι σκηνή του Θεού και Λόγου.
74. "Χαίρε κιβωτέ χρυσωθείσα πνέυματι”.
Δεν σε χρύσωσε χέρι ανθρώπου, όπως την Κιβωτό της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά το Πνεύμα το Άγιο.
75."Τίμιον βασιλέων διάδημα”.
Είσαι το στέμμα των ευσεβών βασιλέων.
76."Της εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος”.
Ο ακλόνητος πύργος της εκκλησίας που την προστατεύει από τις επιθέσεις των εχθρών.
77. “Υπέρ εκείνων που πλέουν στη θάλασσα με καλούς σκοπούς”.
Ακολουθούν τη στενή οδό της σωτηρίας, στο ταραγμένο πέλαγος της ζωής και των αμαρτωλών παθών.
Είθε η Υπεραγία Θεοτόκος να σκεπάζει και να φωτίζει όλο τον κόσμο.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
9/4/2022
Βιβιογραφία
1. Θεοδωρόπουλου Ι.Ε.(1969). Ο Ακάθιστος Ύμνος. Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου