Η ΣΥΚΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΗ

 

                                     Συκή με καρπούς

 Τη Μεγάλη Δευτέρα επιτελούμε ανάμνηση της ακάρπου συκής, την οποία καταράστηκε ο Κύριος και ξεράθηκε. Η συκή αυτή συμβολίζει τόσο τη συναγωγή των Εβραίων, η οποία δεν είχε πνευματικούς καρπούς και για τον λόγο αυτόν καταδικάστηκε από τον Κύριο, όσο και κάθε άνθρωπο στερούμενο πνευματικών καρπών και αρετών.   Η εκκλησία φέροντας το παράδειγμα της συκής, θέλει να μας προτρέψει σε αγώνες πνευματικούς για την απόκτηση αρετών (Ε.Ι. Θεοδωρόπουλου, Η Μεγάλη Εβδομάς, 1968).

Σαν άκαρπη συκή βίωνε τον εαυτό του ο φουκαράς ο Παναγής, πατέρας με πέντε κόρες, τις οποίες μεγάλωνε στην Κορώνη μεταπολεμικά, με πολλούς αγώνες και στερήσεις.

Δυο κόκαλα ήταν όλος κι όλος από τα αναπνευστικά προβλήματα που δεν έλεγαν να κοπάσουν και τη χρόνια αρθρίτιδα, πάραυτα εργαζόταν σκληρά στα χωράφια του, μέχρι να βγει η ψυχή του. Τη γυναίκα του την έχασε πάνω στην τελευταία γέννα και τα παιδιά του τα μεγάλωσε η χήρα μάννα του , όσο άντεξε, και με τη βοήθεια του Θεού τα έφθασε σε ηλικία που μπορούσαν πλέον να φροντίζουν μόνα τους τον εαυτόν τους. Έτρεχαν τα ορφανά πίσω του για μια μπουκιά ψωμί, κι εκείνος με υπομονή , πίστη στον Θεό και αγάπη, ήταν μάνα και πατέρας μαζί.

Μόνο που είχε συνεχώς έναν κόμπο στον λαιμό και ένα βαθύ παράπονο στην καρδιά του.

Γι΄ αυτό τα μάτια του ήταν υγρά, έτοιμα να κυλίσουν χείμαρροι τα δάκρυα.

-Τι σου συμβαίνει Παναγή; τον ρώτησε κάποτε μία πρώτη ξαδέρφη του, που κι εκείνη ήταν μόνη στη ζωή και μεγαλοκοπέλα.

Στενοχωριέσαι που είσαι μόνος σου , χωρίς γυναίκα;

-Όχι, δεν είναι αυτό Μαρία, της απάντησε.

-Τότε τι σου συμβαίνει και έχεις γίνει μια χούφτα κόκαλα καημένε; γιατί δεν λες τον πόνο σου; Ποιο μαράζι τρώει την καρδιά σου;

-Για να σε ρωτήσω βρε Μαριώ, αλλά να μου απαντήσεις ειλικρινά. Με θεωρείς καλό άνθρωπο;  ρώτησε  ο Παναγής μετά από περισυλλογή.

-Αν δεν είσαι εσύ καλός άνθρωπος, τότε ποιος είναι; του απάντησε εκείνη αυθόρμητα και χαμογελώντας.

-Γιατί πιστεύεις ότι είμαι καλός άνθρωπος;

 Η Μαρία δεν χρειάστηκε πολύ να το σκεφτεί, του μίλησε ευθέως και με ειλικρίνεια.

-Γιατί τηρείς τις δέκα εντολές και τις νηστείες, είσαι άνθρωπος με αρετές ξάδερφε... γι΄ αυτό Παναγή μου. Δεν έχεις κλέψει, δεν έχεις φονεύσει, δεν έχεις μοιχεύσει, δεν έχεις ψευδομαρτυρήσει, δεν ζηλεύεις τη περιουσία του άλλου, πιστεύεις στον έναν Θεό, δεν πιστεύεις στα είδωλα και στη μαγεία, τιμούσες και τιμάς τη μητέρα σου και τον πατέρα σου και τώρα που είναι κεκοιμημένοι, νηστεύεις, όλοι σε εκτιμούν, είσαι ένας πολύ καλός άνθρωπος.

-Και έχεις την απατηλή εντύπωση ότι τα τηρώ όλα αυτά ή κάνεις την ανήξερη ; γιατί χαζή δεν είσαι, ξέρεις ότι δεν εκκλησιάζομαι και δεν κοινωνώ , κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, λόγω της υγείας μου, γιατί ντρέπομαι έτσι που έχουν εξελιχθεί τα πράγματα. Πες μου, τι νηστεία τηρώ, όταν ο γιατρός μού λέει ότι πρέπει απαραιτήτως να τρώω κρέας μοσχαρίσιο, ακόμη και τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, γιατί θα καταρρεύσω εντελώς και θα μείνουν τα παιδιά χωρίς προστάτη;

-Παναγή μου εξαιρείσαι, με χαρτί γιατρού και με βούλα. Δεν έχεις ακούσει ότι οι ασθενείς και οι οδοιπόροι εξαιρούνται; του απάντησε η Μαρία.

-Αχ! Βρε Μαριώ, δεν με καταλαβαίνεις καθόλου. Νεκροταφείο ζώων έχει καταντήσει το στομάχι μου από τα κρέατα , βρωμιάρης είμαι όλος μέσα μου, αφοδεύω και λιποθυμά η πλάση από τη βρώμα. Τα σκέλη μου βρομοκοπούν. Σηκώνω τις μασχάλες μου και ζεύω ολόκληρος από τις τοξίνες, άσε που το στόμα μου βγάζει τόση μπόχα! Μήπως να το κόψω το ρημάδι το κρέας, γιατί καλυτέρευση δεν βλέπω; Μήπως να νηστεύω κανονικά, όπως ορίζει η εκκλησία και να αφήσω στον Θεό τα υπόλοιπα;

-Παπάς δεν είμαι ξάδερφε, απάντησε με κατεβασμένο το βλέμμα η  Μαριώ. Καλύτερα να πας να εξομολογηθείς και ό,τι σου πει ο ιερέας να πράξεις. Μπορεί να σε αφήσει να κοινωνήσεις όπως είσαι!

Με θρυμματισμένα γόνατα έφθασε στην εκκλησία ο Παναγής και έφυγε από εκεί με φτερά αγγέλων. Γιατί ο Θεός δεν καταράστηκε τη δική του τη νοητική συκή, αντίθετα την ευλόγησε και τη θεράπευσε με το σώμα και το αίμα Του.

Η ψυχολογία του Παναγή άρχισε να αλλάζει όταν έμαθε ότι κάθε Κυριακή μπορεί να κοινωνεί των αχράντων μυστηρίων και ότι όσον αφορά τις νηστείες, να ακολουθεί το πρόγραμμα της εκκλησίας, όπως κάθε άλλος καλός χριστιανός, όσο μπορεί.

Όταν, μετά από καιρό άρχισε η πνευματική συκή του να βγάζει καρπούς, είπε χαμογελώντας στη Μαρία:

-Έλα ξαδέρφη, να δεις τι μεζέ θα σε κεράσω σήμερα. Μεγάλη πνευματική τροφή!

-Για λέγε, απάντησε εκείνη όλο περιέργεια.

-Ο Κύριος, τον άρτο και τον οίνο που προσκομίζουμε στην εκκλησία, δεν τα κάνει σώμα και αίμα Του και κοινωνούμε αναίμακτα των αχράντων μυστηρίων;

-Σωστά, απάντησε εκείνη.

-Άκουσε τής είπε σιγανά, τι κάνει σε εμένα, που χρειάζεται ο οργανισμός μου κρέας.

Το μεν κρέας που έτρωγα και δεν νήστευα το έκανε κοπριά μέσα μου , βρώμα,   δυσωδία και αρρώστια, λόγω της απιστίας μου, και τα άγρια χόρτα που τρώω τώρα με λίγο λεμονάκι , ψωμί και ελιές τα κάνει πεντανόστιμο και μαλακό κρέας , που μοσχοβολάει στο στόμα μου. Τα πόδια μου δεν με πονούν τόσο πολύ, βρωμάω λιγότερο και ανασαίνω καλύτερα.

-Μέγας είσαι Κύριε! Απάντησε έκπληκτη η Μαρία.

-Κατάλαβες; Γι΄ αυτό στο Άγιον Όρος που όλοι νηστεύουν και ποτέ δεν τρώνε κρέας, κατεβάζουν ουσιαστικά την μερίδα του λέοντος και είναι όλοι μια χαρά, εργάζονται ασταμάτητα, χωρίς να διαμαρτύρονται, ευγνωμονώντας τον Κύριο, εξήγησε ο Παναγής. Ύστερα στράφηκε προς τη Μαρία και τη ρώτησε:

-Εντάξει; έβγαλε συκαλάκι;

-Ποιος; ρώτησε η Μαρία απορημένη.

-Η δική σου η συκή ξαδέρφη, τίνος άλλου;

Ο Θεός μαζί σας!

Ευθυμία Η. Κοντοπούλου

17/4/2022