Η κυρία Ελένη της σύγχρονης Ελλάδας δεν ζει πλέον στο παλιό αρχοντικό της, μαζί με την ευλογημένη οικογένεια της. Διαμένει στο πάρκο, στη στάση Λυσιατρείο, στην οδό Πατησίων στην Αθήνα, από το καλοκαίρι. Απεβίωσαν η μητέρα και η αδελφή της που την στήριζαν οικονομικά. Αν και η ίδια είναι φαρμακοποιός όπως λέγει, δεν κατάφερε να σώσει το σπίτι της, βγήκε σε πλειστηριασμό για 15 χιλ. Ευρώ. Με επίπλαστο ειρηνικό χαμόγελο, παραμένει καθηλωμένη σε ένα απόμερο παγκάκι για μήνες, κάτω από τα σιωπηλά και λυπημένα δένδρα του πάρκου, υποστηρίζοντας ότι σύντομα θα έχει πολλά χρήματα , ότι διατηρεί ακίνητο στη Σύρο, ότι πρέπει να κάνει λίγο ακόμη υπομονή και ότι θα επιλυθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το πρόβλημά της και θα ανακουφιστεί.
Σύμφωνα με στοιχεία έρευνας που πραγματοποιήθηκε από τον Δήμο Αθηναίων το 2016, το 62% των αστέγων είναι Έλληνες πολίτες. Στη συντριπτική τους πλειονότητα (85,4%) είναι άντρες, ηλικίας 35 έως 55 ετών (1).
Σε εμπόλεμη κατάσταση βρίσκεται η χώρα, οι άστεγοι έχουν αυξηθεί σημαντικά, και λουφάζουν ανεξέλεγκτα σε όποια γωνιά των δρόμων της Πρωτεύουσας βρουν. Μακαρίζουν τους φυλακισμένους γιατί εκείνοι βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση, αφού έχουν κρεβάτι να πλαγιάσουν, θέρμανση, καθημερινή τροφή και ιατρική περίθαλψη.
Συγκλονιστικό είναι το περιστατικό που έλαβε χώρα στο Βόλο το 2016, όπου άστεγος ηλικίας 47 ετών, προσπάθησε να μπει φυλακή για να ζεσταθεί και να φάει, σπάζοντας το τζάμι ενός αυτοκινήτου. Ο άστεγος αυτοβούλως παραδόθηκε στη Διεύθυνση Αστυνομίας Μαγνησίας, ζητώντας από τους αστυνομικούς να τον συλλάβουν, παρόλο που δεν είχε κλέψει τίποτα (1). Είναι αφάνταστο τι συμβαίνει εν έτει 2024!
Οι Δήμοι της χώρας και η Εκκλησία αδυνατούν να ανταποκριθούν στις καθημερινές και ουσιαστικές ανάγκες των αστέγων σε ευρύ φάσμα, λόγω της ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού, και η κυβέρνηση χρειάζεται άμεσα βοήθεια προκειμένου να λάβει ουσιαστικά μέτρα για την καταπολέμηση της φτώχειας στη χώρα μας. Αυτό που ζητούν οι άστεγοι είναι τροφή και κλίνη, χώρο για το λουτρό τους και την καθαριότητα των ρούχων τους και φαρμακευτική περίθαλψη. Οι Δήμοι δεν διαθέτουν επαρκείς χώρους φιλοξενίας, με αποτέλεσμα, μέσα στο καταχείμωνο, οι δυστυχείς συμπολίτες μας στην Πρωτεύουσα να κείτονται στα πεζοδρόμια, στις εισόδους των μισογκρεμισμένων παλιών σπιτιών και στα πάρκα της Αθήνας. Ιδίως αυτή την περίοδο που το κρύο είναι δυνατό, οι άστεγοι στον δρόμο αναμετρούν τις δυνάμεις τους με τα θεριά της φύσης. Η ζωή χάνει πλέον το νόημα της , αφού η ανθρώπινη ύπαρξη δεν τυγχάνει του ανάλογου σεβασμού και αντιμετωπίζεται χειρότερα από ό,τι σε ζωώδες επίπεδο. Υπάρχουν πολλών ειδών πόλεμοι και αυτός είναι ένας από τους χειρότερους για την ανθρωπότητα, γιατί η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο οδηγεί την ψυχή στον όλεθρο και στην απώλεια, στη βαθύτερη σκοτία του Άδη.
Τα τυχερά κατοικίδια χαίρουν άκρας υγείας, και είναι η ειρωνεία της μοίρας των αστέγων, αφού διαβαίνουν εμπρός τους καλοταϊσμένα και ενδεδυμένα με τον ιδιοκτήτη τους, ο οποίος προσπερνά αδιάφορος τον δυστυχή και πολυπαθή συνάνθρωπο, που είναι σωριασμένος και λιπόθυμος από την ασιτία και κακουχία επάνω στο υγρό πεζοδρόμιο.
Σε ψυχολογική κατάσταση επίπλαστης πραότητας και εσωτερικής ηρεμίας βρίσκεται η κα Λένη στο Λυσιατρείο, συντροφιά με άλλους 12 αστέγους στο πάρκο. Καθημερινή παρηγοριά της η ιδέα ότι όλα θα πάνε καλά και σύντομα θα επιλυθεί το πρόβλημά της. Οι ημέρες κυλούν άπρακτα η μία μετά την άλλη, κι εκείνη , οδεύοντας προς τα 80 έτη της, κλεισμένη ερμητικά σε άλλους κόσμους του νου της, εκεί που υπάρχει ζεστασιά και μέγας πλούτος του Θεού, ούτε που ασχολείται με την καθημερινότητα και την πραγματικότητα του πρόσκαιρου βίου της, τη διαβαίνει αδιάφορα η απαλή ψυχή της. Το άσπρο δέρμα της έχει μαυρίσει από την απλυσιά, κοκκινίσει και φουσκώσει από το κρύο, και στα αβρά χέρια της τα νύχια έχουν μακρύνει πολύ και είναι βαμμένα με μαύρο χώμα. Χρήζει άμεσα ψυχιατρικής νοσηλείας. Μόνο το γαλάζιο βλέμμα της, που μοιάζει σαν το Αιγαίο όταν το λούζει ο ήλιος ο λαμπρός, εκπέμπει μία ανείπωτη ευγένεια και καλοσύνη. Μου ευχήθηκε ο Θεός να δίνει μεγάλη ευτυχία στην οικογένειά μου και μου συνέστησε να προτιμώ την ωμοφαγία, γιατί κάνει καλό στην υγεία! Συντροφιά της η κυρία Μαρία, μία άλλη πονεμένη ψυχή, που βρίσκεται στην ίδια δύσκολη θέση από το τέλος του καλοκαιριού.
Μια καλοϋφασμένη καναρινί φλοκάτη, σαν εκείνες της γιαγιάς μας, έκλεψε το βλέμμα μου, καθώς ήταν στρωμένη επάνω στις ρίζες ενός δένδρου. Κι αν δεν εξείχαν δύο ισχνά και γυμνά ποδάρια, δεν θα αντιλαμβανόμουν ότι από κάτω κοιμάται και ταξιδεύει στα παλάτια του ουρανού ένας νεαρός δυστυχής. Προσκύνησα ευλαβικά τον Θεό που κατοικεί εντός του, και άφησα μία κούπα ζεστό τσάι και ό,τι φαγώσιμο είχα προετοιμάσει, μικρή ανακούφιση της στιγμής για όλους τους στο πάρκο.
Κι ενώ το ενδιαφέρον για τους δυστυχείς αδελφούς μας δεν παύει να απασχολεί σταθερά τη σκέψη μου, και ο δρόμος μου συχνά με οδηγεί κοντά τους, χάρηκα αυτές τις ημέρες γιατί δύο άρρωστα γεροντάκια τα ανέλαβε ο Δήμος, αλλά λυπήθηκα ταυτόχρονα αφάνταστα, όταν μία νεαρή μητέρα με δύο ανήλικα κοριτσάκια κατέλαβαν τα παγκάκια τους. Δάκρυα γέμισαν τα μάτια μου γιατί τα παιδιά, που έλαμπαν από καθαριότητα, πλέον θα κοιμόντουσαν στο πάρκο, και αναρωτήθηκα πώς η ψυχή τους και το τρυφερό κορμί τους θα αντέξει στις κακουχίες του Χειμώνα, παρακαλώντας τον Θεό να τα βοηθήσει. Έστειλα μηνύματα σε ορισμένους φορείς, ακόμη δεν έχω λάβει απάντηση.
Καθώς κατηφόριζα από το Λυσιατρείο προς την Ομόνοια, ένας νεαρός άστεγος βρισκόταν σε κατάσταση απελπισίας, γιατί ο Δήμος καθάρισε την είσοδο του κτιρίου που κοιμόταν και του πέταξε τις κουβέρτες που είχε και σκεπαζόταν ο δόλιος. Κουλουριασμένος πάνω σε ένα μισοσχισμένο χαρτόκουτο και ένα δεύτερο περασμένο στο κεφάλι του, προσπαθούσε να μην κοκαλώσει , ενάντια στον κρύο βοριά. Ξαναπέρασα από το ίδιο σημείο, μετά από δύο ημέρες, για να του αφήσω λίγο φαγητό, κι ένα μαξιλάρι που του έραψα. Κυρία μού είπε, με συγχωρείτε για την ακαταστασία, καθαρίζω. Μάζευε τις πλαστικές σακούλες με τα αποφάγια που του είχαν αφήσει οι περαστικοί. Ευτυχώς, κάποιος ευλογημένος άνθρωπος θυσίασε το ζεστό του πάπλωμα για χάρη του!
Η φτώχεια και η ανέχεια έπνιξε τη χαρά στην πόλη. Μέσα σε τόση δυστυχία πώς να κατέβει γλυκιά μπουκιά στο λαρύγγι μας και η ζωή να κινηθεί στα φυσιολογικά της όρια; Πώς να χαλαρώσει ο Έλληνας και με ποια προοπτική να αυξήσει το γένος του; Πώς να προοδεύσει ο λαός μας; Η μία επιχείρηση κλείνει μετά την άλλη, οι κατοικίες κατάσχονται και η αγάπη προς τον πλησίον χάνει το νόημά της.
Η καθημερινή τροφή και η στέγη πρέπει να είναι αναφαίρετο δικαίωμα για κάθε άνθρωπο επάνω στον πλανήτη, πόσο μάλλον για τη χώρα των ενδόξων Ελλήνων! Διαφορετικά η ζωή δεν έχει καμία αξία.
Κύριε Πρωθυπουργέ, οι άστεγοι Έλληνες είναι ένα από τα μείζονα προβλήματα του παρόντος, η χώρα μας βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού. Καίρια μέτρα χρειάζεται να ληφθούν άμεσα για την αντιμετώπιση της φτώχειας και την επίλυση του προβλήματος των αστέγων συμπολιτών μας. Χρειάζεται να προχωρήσουμε και να δράσουμε ως λαμπρό παράδειγμα, να πάψουμε να μιμούμαστε την αποτυχημένη κοινωνική πολιτική της Αγγλίας , της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας, με τις τόσες χιλιάδες αστέγους στους δρόμους.
Ο Θεός ας μάς δώσει σύνεση και φώτιση, προτού πάψουν να υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας, γιατί μάς κατέκλυσαν τα ζωντανά και θλιμμένα φαντάσματα στα πάρκα και στους δρόμους της χριστιανικής χώρας μας.
Βιβλιογραφία
1.https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/E-8-2016-009093_EL.html
Ο Θεός μεθ΄ημών
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
3/2/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου