Φωτό: Κώστας Γ. Αδαμόπουλος στο fb
Μία καινούργια πινακίδα ξαφνικά μπροστά μας. Εκεί που μέχρι τώρα ξέραμε πινακίδες του τύπου: Προσοχή πεζοί, Προσοχή Σχολείο, Προσοχή παιδιά, τούτη η πινακίδα μας έβαλε σε έντονο προβληματισμό, σχετικά με την ερημοποίηση και εγκατάλειψη των χωριών μας.Οι φωτογραφίες και το ερέθισμα για να γράψουμε τούτα τα λόγια είναι ένα μικρό γραφικό χωριό του Δήμου Μεσσήνης, στο νομό Μεσσηνίας, η Δραΐνα.
Ναι, ελάχιστοί γέροντες και γερόντισσες κυκλοφορούν πλέον τις καθημερινές στα χωριά μας. To Σαββατοκύριακο ή σε κάποια γιορτή θα έλθουν από την κοντινή πόλη οι νεότεροι για κάποιες εργασίες και για όποια φροντίδα των γονιών τους.
Φωτό: Κώστας Γ. Αδαμόπουλος
Ένα παλαιό λυόμενο στην πλατεία του χωριού, κατάλληλα διαμορφωμένο, παίζει τον ρόλο του καφενείου. Ο κάθε κάτοικος έχει το κλειδί του. Ο καφές, το τσίπουρο, τα αναψυκτικά και οι μπύρες πάντα υπάρχουν στο μικρό ψυγείο. Σε τιμή κόστους ό,τι πάρει κάποιος, αφού αυτοσερβιριστεί ή κεράσει κάποιον περαστικό.
Παλαιότερα λέει, ο καφές ήταν πάντα δωρεάν αφού ήταν προσφορά του αξέχαστου Παναγιώτη Τσερπέ (έμπορος στο είδος) από το διπλανό χωριό, την Κορομηλιά.
Ερήμωσαν τα χωριά....
Η μόνη ελπίδα στο να διατηρήσουν την ταυτότητα και την λειτουργικότητα τους είναι οι πολιτιστικοί σύλλογοι. Ο “Καλλικράτης” ήταν το χαριστικό βόλι για τα χωριά μας. Όση καλή πρόθεση και διάθεση να έχει ο Δήμος δεν μπορεί με τα τεράστια γεωγραφικά του όρια να ανταποκριθεί επαρκώς, ελλείψει οικονομικών πόρων.Πάραυτα, γίνονται μεγάλες προσπάθειες και ορισμένα σημαντικά έργα υλοποιούνται από τον Δήμο Μεσσήνης.
Για την οικονομική στήριξη και ανάπτυξη των κατοίκων της υπαίθρου δεν γίνεται καν λόγος. Η απουσία του κράτους, με τα εμφανή αποτελέσματα, φαίνεται παντού.
Θερμές ευχαριστίες στον κ. Κώστα Γ. Αδαμόπουλο, που μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του για το όμορφο χωριό του Δήμου Μεσσήνης, την Δραΐνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου