Όταν ο Ντίντης φοιτούσε στη Φιλοσοφική Σχολή της Οξφόρδης στην Αγγλία

 

Ντίντη τον  λένε από τα γεννοφάσκια του, αφού το έξυπνο αγοράκι ό,τι παρατηρούσε του φώναζε ντι- ντι, προσπαθώντας να καθιερώσει λεκτική επαφή. Μεγάλωνε ο σγουρομάλλης και γαλανομάτης Ντίντης και ήταν χάρμα οφθαλμών, αλλά με παρατεταμένο Οιδιπόδειο, γιατί παρέμενε καθηλωμένος στη μητέρα του, μία δυναμική και εντυπωσιακή γυναίκα, ανώτατο διοικητικό στέλεχος σε πολυεθνική εταιρεία στην Αθήνα, αλλά άκρως απαξιωτική προς τον σύζυγό της. Ο Ντίντης, κατά τη νηπιακή και πρώιμη παιδική ηλικία,   είχε κρυφή επιθυμία να ανακαλύψει...

τι φορεί η μητέρα του κάτω από τα ρούχα της, γι΄αυτό ό,τι φανταζόταν το σχεδίαζε με πολύχρωμα κραγιόνια και της το έδειχνε, προσπαθώντας να καταλάβει από την αντίδρασή της αν το πέτυχε. Στο σχολείο ήταν πολύ καλός μαθητής και ουδέποτε δημιούργησε προβλήματα με τη συμπεριφορά και στάση του προς τους συμμαθητές του. Κατά τα πρώτα έτη της εφηβείας , όπως τα περισσότερα αγόρια, εκδήλωσε παροδική στάση προσκόλλησης  στους συμμαθητές του, αλλά κατά το δεύτερο εφηβικό στάδιο, σε ηλικία 14 ετών, άρχισε να προσανατολίζεται προς το αντίθετο φύλο, αναζητώντας ανάμεσα στις συμμαθήτριές του την προσωπικότητα της μητέρας του. Θεωρούσε τον πατέρα του ανάξιο να λέγεται σύντροφος της μάνας του και διαχώριζε τον εαυτόν του, υποστηρίζοντας ότι ο ίδιος θα είναι στο μέλλον ένας σπουδαίος εραστής και σύζυγος. Αν και η μητέρα του ήθελε να τον δρομολογήσει προς τις θετικές επιστήμες, η κλίση τού παιδιού προς τη φιλοσοφία, και η έντονη επιθυμία του για σειρά ετών, τη βοήθησε να συνειδητοποιήσει ότι δεν θα έπρεπε να σταθεί εμπόδιο , αλλά να σεβαστεί τη βαθύτερη επιθυμία του μοναχογιού της.

Η ατυχία του αριστούχου Ντίντη στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, λόγω ασθενείας και άγχους εξετάσεων, απογοήτευσε ιδιαίτερα τη φιλόδοξη μητέρα του, η οποία αποφάσισε να επενδύσει όλες τις οικονομίες της στη φοίτηση του γιου της, σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αγγλίας, στη Φιλοσοφική Σχολή της Οξφόρδης.

Τόσο οι Άγγλοι φοιτητές, όσο και ο συγκάτοικος του Ντίντη, παράλληλα οι “προχωρημένες” φιλοσοφικές προσεγγίσεις ορισμένων καθηγητών του, καθώς και το κοινωνικό περιβάλλον, συνδυαστικά με τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου, και ο Ντίντης βρέθηκε σε κατάσταση σύγχυσης σεξουαλικής ταυτότητας, κατά το πρώτο έτος στη Σχολή.

Εμείς, του έλεγαν τα Εγγλεζάκια, πολύ αγαπάμε την Ελληνική μυθολογία, όπου ο Δίας έκανε τον Γανυμήδη εραστή του...τόσες παραστάσεις επάνω στα αγγεία, εκτός από την Ελληνική Γραμματεία, αποδεικνύουν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν πολύ προχωρημένοι και συνειδητοποιημένοι ομοφυλόφιλοι, άσε οι Κάβειροι που ήταν “ειλικρινά” η αποθέωση των αισθήσεων! Εμείς εδώ, στην ελεύθερη χώρα μας, δεν έχουμε ταμπού, δεν είμαστε ρατσιστές, ούτε φοβόμαστε να παραδεχθούμε δημοσίως ποιες είναι οι σεξουαλικές μας προτιμήσεις!

Κάθε ημέρα που περνούσε, κατά το πρώτο ακαδημαϊκό έτος, ήταν γεμάτη πειρασμό και πρόκληση, μέχρι που στο τέλος της χρονιάς ο Ντίντης άρχισε να αισθάνεται ερωτευμένος με έναν συμφοιτητή του, ο οποίος ήταν ένα πολύ δυναμικό αρσενικό, αριστούχος της σχολής, ευπαρουσίαστος, θερμός και διαχυτικός νεαρός άνδρας, πόλος έλξεως για τα αγόρια της σχολής,  για εκείνους αισθάνονταν λιγότερο άνδρες εντός τους.

Ο Ντίντης υποσυνείδητα  ανέλαβε τη θέση της μητέρας του, που είχε αποστερηθεί τον συζυγικό έρωτα, λόγω της αδιαφορίας και αποχής του πατέρα του, και δρομολόγησε ο Μαρκ να γίνει σύντομα εραστής του. Γι΄ αυτό δεν έχανε ευκαιρία στην καφετέρια να είναι πολύ κοντά του,  προκειμένου να γνωριστούν καλύτερα, ώσπου να αναπτυχθεί σφοδρό και ακατανίκητο συναίσθημα ερωτικής έλξης μεταξύ τους.

Ο Μαρκ ήταν αμφιφυλόφιλος και πειραματιζόμενος, όπως η δαιμονική φαντασία του τον καθοδηγούσε πορνικώς. Δεν έχανε ευκαιρία σε ό,τι γυάλιζε στο μάτι του, ο τρυφερός συναισθηματικά και πανέμορφος Ντίντης τον προκαλούσε και τον κολάκευε αφάνταστα, γι΄ αυτό τον πότιζε συστηματικά με το δηλητήριο της σεξουαλικής διαστροφής λέγοντάς του:

“Ο Fryer, που ήταν ομοφυλόφιλος καθηγητής ψυχιατρικής, μασκαρεμένος παρευρέθηκε στη συνεδρίαση της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας το 1972 και αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων στις Η.Π.Α. Το επόμενο έτος, στις 15 Δεκεμβρίου 1973, διαγράφηκε η ομοφυλοφιλία, ως ασθένεια, από το Εγχειρίδιο των Ψυχιατρικών Νόσων (DSM-II) , κατοχυρώθηκαν νομικά οι ομοφυλόφιλοι ψυχίατροι, αλλά o ήρωας Fryer μετά από δύο δεκαετίες απεκάλυψε το πρόσωπό του. Επιτέλους, τον ανεγνώρισαν και τον βράβευσαν για το τόσο σημαντικό έργο του! Ο Νεο -Ιουδαϊσμός έχει προχωρήσει πολύ, οι ομοφυλόφιλοι γίνονται ιερείς στους κόλπους του, αλλά φαντάζομαι στη νεότερη Ελλάδα, συγνώμη που το λέω, με τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, είστε προσκολλημένοι στο μαρτύριο του Σταυρού οτυ Ιησού Χριστού. Εμείς τον σταυρό, ως νεοφιλόσοφοι, απλά τον τσακίσαμε!

Αυτά άκουγε καθημερινά ο Ντίντης, και ούτε που έδινε σημασία στα λόγια του Σωκράτη κατά τον Ξενοφώντα, “όταν αντελήφθην πως ο Κριτίας ήταν ερωτευμένος με τον Ευθύδημο και προσπαθούσε να τον χρησιμοποιήσει καθώς εκείνοι που απολαμβάνουν τα σώματα αφροδισιακά, τον απέτρεπε ο Σωκράτης λέγοντας ανάξιο για ελεύθερο άνθρωπο είναι και ανάρμοστο για έναν άνδρα μορφωμένο ενάρετα, εκείνον που αγαπάς, χάριν του οποίου θέλει να φαίνεται πως αξίζει πολύ, να τον ζητιανεύει ικετεύοντας να τον στηρίξει σε κάτι που μάλιστα κάθε άλλο παρά αγαθό είναι. Επειδή δε ο Κριτίας δεν άκουσε αυτά τα λόγια και δεν απομακρυνόταν από τον σκοπό του, λέγεται ότι ο Σωκράτης παρουσία και πολλών άλλων και του Ευθυδήμου είπε ότι του φαίνεται πως ο Κριτίας υποφέρει από κάτι που παθαίνουν οι χοίροι, αφού επιθυμεί να τρίβεται επάνω στον Ευθύδημο όπως ακριβώς τρίβονται τα χοιρίδια στις πέτρες (Απομνημονεύματα Α II30).

Κι ενώ είχαν δρομολογήσει την πρώτη τους ερωτική συνεύρεση, ξαφνικά εκείνη τη βραδιά φούσκωσαν οι αιμορροΐδες του Ντίντη και από τους φοβερούς πόνους κάλεσε ο συγκάτοικός του το ασθενοφόρο και διακομίστηκε στο νοσοκομείο. Μετά από τρεις ημέρες επέστρεψε στη φοιτητική εστία, παρά τρίχα είχε αποφύγει τη χειρουργική επέμβαση.

Τότε, άρχισε να διαπιστώνει ότι όσο σκεφτόταν τον Μαρκ πρήζονταν οι αιμορροΐδες του, κι όσο δρομολογούσε τη σκέψη του θεάρεστα ηρεμούσε και δυνάμωνε σωματικά. Μόλις τελείωσαν οι φοιτητικές του υποχρεώσεις, κατά την πρώτη θερινή περίοδο, επέστρεψε στην Ελλάδα και ζήτησε να δει άμεσα έναν Έλληνα ψυχολόγο και έναν πνευματικό, για να εμπιστευθεί και να συζητήσει το πρόβλημά του.

-Αγίες είναι οι αιμορροΐδες παιδί μου, του είπε ο πνευματικός, αφού σε έσωσαν και δεν απώλεσες την τιμή , την κατά Θεόν ντροπή , και την ψυχή σου, βιάζοντας και εξευτελίζοντας το σαρκίον σου.

- Πότε συνέβη το περιστατικό και διακομίστηκες στο νοσοκομείο; τόν ρώτησε ο φωτισμένος γέροντας.

-Στις 24 Ιουνίου, αποκρίθηκε ο Ντίντης.

-Σε έσωσε ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, την ημέρα της εορτής της μνήμης του Γενεθλίου του, είπε χαμογελαστά και  τον σταύρωσε ο σεπτός ιερέας.

-Ιωάννη έλεγαν τον παππού μου, τον πατέρα της μητέρας μου, αναφώνησε ο Ντίντης.

Με την εικόνα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου ολοκλήρωσε τις σπουδές του ο Ντίντης, στη Φιλοσοφική Σχολή της Οξφόρδης, και δεν λησμονεί να τιμά τη μνήμη του  προστάτη Αγίου του, στις 24 Ιουνίου,  κάθε χρόνο. Κι όχι μόνο αυτό! Φωτίστηκε κατά Θεόν και αντιλήφθηκε τι σημαίνει θέωση και ότι οι προ- Χριστού πρόγονοί μας με την ταπείνωση, νηστεία και αποχή από τα πάθη της κοιλίας προσπαθούσαν να ενωθούν με το θείον...το ίδιο και οι Κάβειροι, μέγα αγώνα έδιναν, μέχρι να αποκτήσουν το κάλλος της Απολλώνιας ευγένειας και διαίσθησης. Ο Ντίντης άρχισε να αντιλαμβάνεται τη φιλοσοφία και να αξιολογεί τα διάφορα φιλοσοφικά κινήματα, συνδυαστικά με τη Θεολογία και την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, γι΄ αυτό και έκτοτε λαμβάνει μεγάλη ευλογία στην πορεία της πνευματικής ζωής του.

 Όταν μετακόμιζε μόνιμα στην Ελλάδα, άφησε ένα σημείωμα στον Μαρκ, που είχε μείνει πίσω, κατά ένα έτος στις σπουδές του, λόγω ασωτίας: Ο Γανυμήδης πότισε με  τη θυσία των παθών του τον "αετό"....σου εύχομαι μία ημέρα να πετάξεις, υπηρετώντας το θείον!

Ο Θεός μεθ΄ημών

Ευθυμία Η. Κοντοπούλου

11/2/2024