Άγγελος επί γης, εσωτερικά και εξωτερικά, ήταν η αείμνηστη φίλη μου κυρία Ελένη από την Πρώτη Σερρών, που ζούσε στα περίχωρα της Βοστόνης μαζί με τον μονάκριβο γιο της, φοιτητή Αρχιτεκτονικής. Βαθύτατα θρησκευόμενη, εργατική, εξυπηρετική, πάντοτε σε ετοιμότητα, με το χαμόγελο στα χείλη και μια καλή κουβέντα στο στόμα για τον καθένα, λάτρης των εθίμων και ηθών της γενέτειράς της, η αρετή στόλιζε το λαμπερό της πρόσωπο και η Παναγία πλάγιαζε στο προσκέφαλό της.
Αν και χήρα από τα νιάτα της, δεν πτοήθηκε από τις δυσκολίες της ζωής. Κατόπιν προσκλήσεως από συγγενείς της, μετανάστευσε στη Βοστόνη, και εργαζόταν σκληρά για να εξασφαλίσει τα υψηλά δίδακτρα σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο που φοιτούσε το παιδί της, κατά τα έτη 1980-1985. Έδινε όλο της τον εαυτό, προκειμένου να μην στερήσει στον ταλαντούχο γιο της την ευκαιρία τής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, και ειδίκευσης σε αυτό που ποθούσε η ψυχή του, την Αρχιτεκτονική που ταυτιζόταν μοναδικά με την προσωπικότητα και τις ιδιαίτερες ικανότητές του.
Περνούσαν τα χρόνια με πολύ κόπο και συνεχή αγώνα σκληρής εργασίας, και τα αβρά χεράκια της κας Ελένης μαραίνονταν ροζιασμένα από την εργασία φασόν, που έκανε σε ένα εργοστάσιο της ευρύτερης περιοχής καθημερινά. Όμως δεν έχανε την ελπίδα της στον Θεό. Θεράπευε τις αρθρώσεις της τον Χειμώνα εμπρός στη φλόγα του γκαζιού, στην ηλεκτρική της κουζίνα, και τα άλειφε με ελαιόλαδο που της έστελναν από τα πατρικά της κτήματά οι συμπατριώτες της , που τα είχαν αναλάβει .
Κι ενώ δεν κουνούσε εύκολα τα δάκτυλά της, παρά μόνο μετά από τις καλοκαιρινές διακοπές, που για 20 συνεχείς ημέρες χαλάρωνε και ανάρρωνε το πονεμένο της κορμί, όταν πλησίαζαν τα Χριστούγεννα γινόταν άλλος άνθρωπος, λες και γεννιόταν μαζί με τον Θεάνθρωπο Χριστό, ένας λόγος παραπάνω ήταν ότι γιόρταζε ο μοσχοαναθρεμμένος γιος της ο Χρήστος.
Δεν παρέλειπε να νηστεύει και να μην χάνει τις θείες ακολουθίες στον ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην περιοχή του Cambridge, όπου ιερουργούσε ο σεπτός πατήρ Αστέριος. Χριστώνυμο πλήθος ήμασταν όλοι μαζί, δυο φορές αδελφωμένοι μακριά από την πατρίδα μας, με κεφαλή μας τον Χριστό και μεγάλη αγάπη για τη γενέτειρά μας , που μας έδωσε το φως της ζωής και την νοσταλγούσαμε αθεράπευτα.
Ένας καθωσπρέπει Ελληνοαμερικανός κύριος, ονόματι John, διακριτικά παρακολουθούσε για πολύ καιρό την κα Ελένη, μέχρι που δεν άντεξε, εξομολογήθηκε σε μία κοινή τους φίλη τον φλογερό πόθο του, και ζήτησε να αναλάβει εκείνη το συνοικέσιο.
Με σοβαρότητα άκουσε την πρόταση το άστρο των Σερρών, και για να μην είναι απορριπτική εξ αρχής, απάντησε ευγενικά “θα το σκεφτώ και θα σας απαντήσω”. Όταν όμως βρεθήκαμε μόνες μας, μια Κυριακή απόγευμα, ξέσπασε σε γέλια και άφησε τις σκέψεις της να εκδηλωθούν αυθόρμητα.
“Ο καημένος ο άνθρωπος, έχει την Παναγιά μέσα του αλλά είναι τυφλός και ψάχνει έξω να βρει γυναίκα, σε αυτή την ηλικία - ήταν ο κύριος 70 ετών - ονειρεύεται ο νους του ανθρώπου έρωτες, ψηλά στο φαλακρό και χιονισμένο , με τους λογής-λογής ανέμους τυφλό βουνό....”.
-Βαριά δεν είναι η μοναξιά; την ρώτησα.
-Δίκιο έχεις κοριτσάκι μου , αλλά στάθηκα πολύ τυχερή στη ζωή. Ο καλός Θεός μού έδωσε άριστο σύντροφο, ασχέτως αν τον έχασα ενωρίς, και μου άφησε πίσω γιο λεβέντη. Παρακαλώ τον Κύριο να τελειώσει τις σπουδές του , να βρει καλή εργασία και να φτιάξει τη δική του οικογένεια . Αυτό δεν θέλει κάθε λογική μάνα; όχι σαν κάποιες που κρατούν το παιδί τους για τον εαυτό τους, κολλημένο στον ποδόγυρό τους, και απαιτούν να τις γηροκομήσει. Και μη νομίσεις κοπέλα μου ότι αισθάνομαι μόνη...μου έχει δώσει θεία συντροφιά ο Δυνατός, που ο νους του ανθρώπου αδυνατεί να συλλάβει!
Πέρασαν οι ημέρες και κορυφώθηκε η αγωνία του υποψηφίου γαμπρού, γιατί η κα Ελένη ήταν απασχολημένη με τα γλυκίσματα των Χριστουγέννων, και αμέλησε να προσκαλέσει την προξενήτρα και να δώσει επισήμως την απάντησή της.
Στο υπόγειο του ιερού ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης υπάρχει το αρχονταρίκι όπου μαζευόμασταν κάθε Κυριακή, για να παρακολουθήσουμε διάφορες ομιλίες και εκδηλώσεις, κατά τη διάρκεια όλου του εκκλησιαστικού έτους.
Οι Ελληνίδες κυρίες της περιοχής, έστησαν εκείνη τη χρονιά ένα Χριστουγεννιάτικο παζάρι, και πήγαμε να το ενισχύσουμε και να καθίσουμε μαζί τους. Τότε εμφανίστηκε ο υποψήφιος γαμπρός, μας χαιρέτισε με πλατύ χαμόγελο και χειραψία βασιλέα, μετά αρχίσαμε να συζητάμε “κοινωνικά” περί ανέμων και υδάτων. Κάποια στιγμή, πρότεινε στην κα Ελένη να της χαρίσει ένα δώρο, εν όψει των Χριστουγέννων, να διαλέξει εκείνη ένα από τα εκθέματα στο παζάρι, ό,τι της αρέσει πολύ.
-Σας ευχαριστώ, αποκρίθηκε η χαμηλοβλεπούσα πέρδικα των Σερρών, συγνώμη κύριε John, αλλά βιαζόμαστε τώρα, γιατί πρέπει να πάμε στο σπίτι για να ζυμώσουμε παξιμαδάκια με κερασάκια, σε δυο ημέρες έχουμε Χριστούγεννα !
“Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα να έχετε”, του ευχήθηκε τάχιστα, αφήνοντάς τον ενεό, και μου έκανε νόημα να αποχωρήσουμε αμέσως.
Καθώς πίναμε τσάι με μήλο και κανέλα στο σαλόνι της, τη ρώτησα γιατί έφερε ως δικαιολογία τα παξιμαδάκια με τα κερασάκια.
Τότε μου διηγήθηκε ότι εργαζόταν στα νιάτα της σε ένα ζαχαροπλαστείο στις Σέρρες, και έφτιαχνε τα καλύτερα παξιμάδια με κεράσια γλασέ. Τα προσέφεραν στις γιορτές αλλά και σε γάμους και χαρές. Επίσης, όταν έμεινε χήρα, σε αρκετούς υποψηφίους κατά το παρελθόν, μαζί με την αρνητική της απάντηση, έστελνε με την προξενήτρα παξιμαδάκια με κερασάκια για να τους γλυκάνει, γιατί λυπόταν που τους στεναχώρησε και δεν ήθελε να τους πονέσει πολύ η απόρριψη.
Εκείνη την ευλογημένη περίοδο των Χριστουγέννων 1980, που το χιόνι ήταν παχύ στους δύσβατους δρόμους της Βοστόνης, με δίδαξε, τριτοετή φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο, πώς να φτιάχνω παξιμάδια με κεράσια γλασέ, αλλά και πώς να αποφεύγω τις παγίδες της ζωής, που κάνουν τις αλυσίδες του βίου δυσβάσταχτες...προς μελλοντική γνώση και συμμόρφωση.
- Τα παξιμαδάκια δεν είναι νηστίσιμα, οπότε καλό είναι να παρασκευάζονται μία με δύο ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα , τόνισε, και είναι σαν να αντηχεί η γλυκιά φωνή της στα αυτιά μου , καθώς ξεφυλλίζω δακρυσμένη τη συνταγή της στο φοιτητικό σημειωματάριό μου. Αιωνία της η μνήμη .
Η Συνταγή της κας Ελένης από τις Σέρρες
Υλικά:
3 αυγά, 1 κούπα ζάχαρη, 3/4 κούπας ελαιόλαδο (στη Βοστόνη χρησιμοποιούσαμε και άλλα φυτικά έλαια ), 3 κούπες αλεύρι, 3 κ.γλ. (κοφτές) Bakin, 1 κοφτό κουταλάκι κανέλα, 1/2 κούπα καρύδια τριμμένα και μία γυαλίτσα κερασάκια γλασέ.
Εκτέλεση:
Κτυπάμε το λάδι με τη ζάχαρη στο μίξερ να ασπρίσει και αφαιρούμε από το μίξερ, προσθέτουμε σταδιακά τα αυγά ελαφρά χτυπημένα και το αλεύρι εναλλάξ, ανακατεύουμε καλά με ξύλινη κουτάλα, και στο τέλος ρίχνουμε τα τριμμένα καρύδια και τα κερασάκια γλασέ κομμένα στη μέση. Ζυμώνουμε με απαλές κινήσεις και ετοιμάζουμε τρεις φραντζόλες σε βουτυρωμένο ταψί. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς, σε προθερμασμένο για 15 λεπτά φούρνο, στον αέρα και στη μεσαία σχάρα. Όταν ψηθούν οι φραντζόλες τις τεμαχίζουμε σε μικρά παξιμάδια και τα απλώνουμε ένα -ένα σε δύο ταψιά. Τα φρυγανίζουμε στους 100 βαθμούς για μία ώρα περίπου, στον αέρα, αφού τα γυρίσουμε και από την άλλη πλευρά. Διατηρούνται, αφού κρυώσουν καλά, σε πυρέξ σκεπασμένα .
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα στους συμπατριώτες μας που ζουν στο εξωτερικό.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
15/12/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου