Ένα άκρως αποκαλυπτικό όραμα μίας ευλαβούς κυρίας, χριστιανής Ορθοδόξου, τον Αύγουστο 2012, ήταν η αφορμή να προβληματιστώ αρκετά και να αρχίσω να ψάχνω θεολογικά και ψυχολογικά τι ενδεχομένως σημαίνει , αν αποτελεί νουθεσία, προστασία, προφητεία ή είναι εκ του πονηρού.
Είδε σε κατάσταση βαθιάς χαλάρωσης μία λευκή περιστερά, η οποία την μετέφερε επάνω στα ανοιγμένα φτερά της και πέταξαν έως τη Βενετία. Καθώς πετούσαν, πέρασαν επάνω από τη στέγη μίας Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και προσγειώθηκαν σε μία Εβραϊκή συνοικία.
Καθώς ο καιρός περνούσε , άλλες αποκαλύψεις ακολούθησαν , κατανοώντας η πιστή γυναίκα ότι θα πρέπει να περιμένει το χριστεπώνυμο πλήθος “να έλθει πρώτα ο Άγιος Νικόλαος και στη συνέχεια θα φωτιστεί όλος ο κόσμος από την σωτήρια- εσταυρωμένη αγάπη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού”.
Μέγας ο συμβολισμός και πολυεπίπεδος, ανάλογα από ποια γωνία κανείς προσεγγίζει αυτό το θέμα με τις υπερβατικές προεκτάσεις, πέρα από τα όρια της ανθρώπινης λογικής. Μετά από τη θεία αποκάλυψη άρχισαν να ευωδιάζουν μύρο οι εικόνες στο εικονοστάσι τής θεοσεβούς γυναίκας, και δύο φορές ευωδία μύρου εξήλθε από το στόμα της. Η ίδια δεν επιθυμεί να ανακοινωθεί το όνομά της, για να μην χάσει τη χάρη που έλαβε, αλλά προσεύχεται αδιάλειπτα και ταπεινά για όλον τον κόσμο...μέχρι που χθες, 6/12/2023, στη μνήμη του Αγίου Νικολάου του θαυματουργού, οδηγήθηκε από το Άγιο Πνεύμα να μελετήσει πού βρίσκονται τα ιερά λείψανα του Αγίου , επίσης είχε ακούσει τον Αύγουστο του 2012, “διορθώστε όλα τα κακά που έγιναν το 1100 μ.Χ. στο Βυζάντιο”!
Ο Άγιος Νικόλαος αποδήμησε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 343. Μετά τον θάνατό του ονομάστηκε «Μυροβλύτης», καθώς σύμφωνα με την παράδοση της χριστιανικής θρησκείας, τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν Άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα της Λυκίας έως και τον 11ο αιώνα. Το έτος 1087 ναύτες αφαίρεσαν τα περισσότερα και τα μετέφεραν στην πόλη Μπάρι της Ιταλίας όπου τοποθετήθηκαν στη Βασιλική του Αγίου Νικολάου , που θεμελιώθηκε εκεί το 1087 ακριβώς για να στεγάσει τα λείψανα του Αγίου. Οι Βυζαντινοί κατηγόρησαν τους Λατίνους για «ιερή κλοπή» και τους προειδοποίησαν ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι εκτός από τον νόμο και με την οργή του ίδιου του Αγίου. Οι Σελτζούκοι είχαν κατακτήσει την περιοχή όμως μετά τη Μάχη του Μαντζικέρτ (1071) οι ναυτικοί ισχυρίστηκαν ότι πήραν τα οστά για να τα προστατεύσουν από τους Τούρκους, που είχαν στην κατοχή τους την πόλη Μύρα. Λέγεται ότι κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας άρχισε να αναβλύζει τόσο πολύ μύρο από τα ιερά λείψανα, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες, ενώ αρκετοί λιποθυμούσαν από την ευωδία του μύρου αυτού.
Οι Βενετοί που συμμετείχαν στην Α΄ Σταυροφορία πέρασαν από τα Μύρα, αφαίρεσαν τα υπόλοιπα οστά και τα μετέφεραν στην επιστροφή τους στη Βενετία (6 Δεκεμβρίου 1100). Ο επίσκοπος Ενρίκο Κονταρίνι, αρχηγός των Σταυροφόρων Βενετών, διεκδικούσε τον Άγιο Νικόλαο σαν Άγιο προστάτη της Βενετίας και αντίπαλο του Ευαγγελιστή Μάρκου. Αυτό ήταν αδύνατο επειδή τα περισσότερα οστά βρίσκονταν στο Μπάρι. Τα οστά του Αγίου Νικολάου τοποθετήθηκαν στον ναό Σαν Νικολό ντι Λίντο, στο μακρόστενο νησάκι του Λίντο, μήκους 15 χιλ. , που χωρίζει τη Λιμνοθάλασσα της Βενετίας από την Αδριατική Θάλασσα (βλπ. Βικιπαίδεια).
Η ευσεβεστάτη κυρία συνειδητοποίησε ότι ο Άγιος Νικόλαος επιθυμεί τα ιερά του λείψανα να έλθουν για προσκύνημα στα πατρώα εδάφη, αφού εκείνου η θεία χάρη αποκαλύφθηκε στην πόλη της Αθήνας.
Αγίου Νικολάου του θαυματουργού
Απολυτίκιον. Ήχος δ΄.
Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος, εγκρατείας διδάσκαλον, ανέδειξε σε τη ποίμνη σου, η των πραγμάτων αλήθεια· δια τούτο εκτήσω τη ταπεινώσει τα υψηλά, τη πτωχεία τα πλούσια. Πάτερ ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Ο Θεός μεθ΄ημών!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
7/12/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου