Θείες μνήμες φωτίζουν τα αρχέγονα ύδατα και πολλούς τόκους παράγει η θάλασσα , καθώς ο ήλιος ζεσταίνει το παγωμένο της κορμί , η γη δίνει σώμα στα γεννήματα και ο αέρας πνοή στα όμορφα και πολύμορφα τέκνα της στον θαλάσσιο παράδεισο. Τούτα τα τέσσερα στοιχεία της φύσης δαμάζει ο Παντοδύναμος Θεός, ο ήλιος της δικαιοσύνης ο νοητός. Ο λόγος και το πνεύμα Του επιστατεί από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου τόσο που η θάλασσα εμπρός στο πρόσταγμά του γονατίζει, και προσκυνά το όριο της ξηράς χωρίς να το διαβαίνει...Όλα είναι μετρημένα με Θεού σοφία · μεγάλη τάξη επικρατεί στο χάος και μέγα δέος κατακλύζει την ψυχή του Χριστιανού, ψάλλοντας “δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη”.
Κι ενώ όλο τον Χειμώνα οι γοργόνες κοιμούνται στις κοραλλένιες σπηλιές τους, όταν αρχίζει το καλοκαίρι βγαίνουν στην αμμουδιά, και χαιρετούν τον ήλιο στο θερινό ηλιοστάσιο. Όλα τα γεννήματα της θάλασσας και της ξηράς στρέφουν τα νώτα τους προς τον ήλιο, ακόμη και οι ελιές διπλώνουν και ορθώνουν τα ασημένια φύλλα τους και άδουν τραγούδι αιώνιας σιωπής στον Τριαδικό Θεό του φωτός.
Η γοργόνα είναι θήλεια δύναμη και παράγει θεία γεννήματα , αλλά και σύμβολο της παρθενίας είναι, όταν απεικονίζεται με φολίδες και ουρά από τη μέση και κάτω. Αυτή η χάρμα οφθαλμών γοργόνα-μύστης είναι πολύ όμορφη γιατί έχει κλεισμένα τα πόδια στον πρόσκαιρο βίο και το κορμί της συντονισμένο στη ζωή την αιώνια και ατελεύτητη. Έχει δαμάσει τα πάθη της σάρκας και παραμένει αθάνατη στο θαλάσσιο βασίλειό της, αφού τα πόδια της είναι δέσμια μίας ανώτερης, πέρα από την ορατή αναπαραγωγή ιδιότητας.
Στα κεντήματα του 17ου-18ου αιώνα παρατηρούμε τη γοργόνα με πόδια ανοιχτά, ως σύμβολο της δυνατής γυναίκας που θα φέρει στη ζωή πολλούς απογόνους. Όπως ο Θεάνθρωπος Χριστός δίπλωσε τα πόδια Του επάνω στον Σταυρό του μαρτυρίου Του, έτσι και η όμορφη παρθένος των θαλασσών νικά τα θηρία της θαλάσσης, με την οικειοθελή παράδοσή της στα ασύλληπτα έργα του Πανσόφου Θεού. Διότι η θάλασσα, όπως και η ξηρά, έχει μικρά και μεγάλα γεννήματα, ανάλογα με τον βαθμό της εναρμόνισής της με τον Πανάγαθο Θεό, τις βαθύτερες επιθυμίες της και τις συνθήκες που τη διέπουν. Πολλά όμορφα και άκακα πλάσματα κοσμούν τις γαλάζιες θάλασσες ενώ σαρκοβόρα θηρία επικρατούν στα βάθη των σκοτεινών ωκεανών. Κανένας όμως δεν μπορεί να αγγίξει τις γοργόνες των μυθικών βυθών, γιατί δεν είναι ορατές εμπρός στους οφθαλμούς του θαλασσίου κήτους, που μόνο του μέλημα είναι να κατασπαράξει το θήραμά του και να γεμίσει το μεγάλο του αμπάρι, την αχόρταγη κοιλιά εντός του. Οι σοφές γοργόνες των θαλασσών ταπεινά παρατηρούν τους λουόμενους ανθρώπους στην αμμουδιά, και άδουν ύμνους πρόσκλησης των αμύητων στα θεία δρώμενα, με το πανάρχαιο κοχύλι τους. Όμως οι οφθαλμοί των ανθρώπων παραμένουν κλειστοί και ο νους τους προσκολλημένος στην οικτρή τους καθημερινότητα, μέσα στη φυλακή της χονδροειδούς ύλης.
“Δες, ο ήλιος δύει άνθρωπε, και συ δεν τον αντίκρισες...δεν είχες το σθένος να βγεις στο κατώφλι σου”...ακούγεται ο αντίλαλος πίσω από θεόρατους βράχους.....
Μία φευγαλέα στιγμή σήκωσε τους οφθαλμούς η παρθένα ψυχή εντός του Πλατωνικού σπηλαίου, είδε τη γοργόνα στο φως και έκπληκτος ο νους αναφώνησε:
“Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας”.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
22-6-2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου