Μπαμπά σου αρέσω;

                            

Μάταια προσπαθούσε η  πεντάχρονη  Μαίρη να πείσει τον πατέρα της να την  προσέξει. Νυσταλέος και κατάκοπος είχε επιστρέψει στο σπίτι με ένα βουνό βάσανα , ασφυκτικό σαμάρι στη ραχοκοκαλιά του. Δεν ήξερε αν ζει ή αν πεθαίνει....το βάρος ήταν ασήκωτο και για τους πιο γενναίους ανδρικούς ώμους..έπρεπε να αντέξει. Φευγαλέα έριξε μία λοξή ματιά στη Μαιρούλα με σφιγμένα χείλη, γεύση πικρή που δεν άφηνε περιθώριο να λύσει τη σιωπή του , να αγκαλιάσει την μικρή του κόρη και να εκδηλώσει ελεύθερα την πατρική του στοργή. Δεν ήταν το μόνο βράδυ,  ήταν μία παγερή και άκρως απαράδεκτη για τη παιδική ψυχή πατρική συνήθεια....μέχρι που μία ημέρα, Θεού θέλοντος,  γύρισε πραγματικά σελίδα και άλλαξε το σενάριο εκείνης της δύστυχης οικογένειας.

-Σ΄αγαπώ πολύ μωρό μου, της είπε την επόμενη ημέρα επιδεικτικά, όταν θέλησε να εκτονωθεί συναισθηματικά για μία επαγγελματική του επιτυχία. Η κόρη του τον  κοίταξε αδιάφορα....όλη τη σιγουριά και σταθερότητα   έβρισκε , όταν την χρειαζόταν, στην αγκαλιά της γιαγιάς της, καθώς και η ίδια η μητέρα της ήταν πολυάσχολη. 

Ο μεγαλύτερος αδελφός της, ο Κωστής,  που τελείωνε την έκτη Δημοτικού, ρώτησε μία ημέρα  τον παππού του:

-Γιατί παππού, αφού δεν έχουν χρόνο  οι γονείς μας να ασχοληθούν μαζί μας αποφάσισαν και μάς γέννησαν; Για να λένε ότι έχουν οικογένεια και να μη χωρίσουν;

Ο παππούς δάγκωσε τη γλώσσα του, ξεροκατάπιε και απάντησε  χαμηλόφωνα: 

Νὰ Τὸν δεχθοῦμε καὶ μεῖς στὸ πλοῖο τῆς ζωῆς μας!

                           

                                                                  Φωτό: syrostoday.gr

Στὴν λειτουργικὴ ζωὴ ὑπάρχει πάντοτε ἀντιστοιχία μεταξὺ φυσικῶν καὶ πνευματικῶν γεγονότων. Ἔτσι, ἀκριβῶς μετὰ ἀπὸ τὴν Πεντηκοστή, ὅταν ξεκινάει ὁ λειτουργικὸς κύκλος τῆς Ἐκκλησίας μας, μᾶς «ὑποδέχεται» ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, ἀναφερόμενος στὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου στήν «Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν», στήν «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, πέραν τοῦ Ἰορδάνου», γιὰ νὰ διαφωτίσῃ «τὸν λαὸν τὸν καθήμενον ἐν σκότει» (Ματθ., δ’ 13-16). 

Μὲ τὸ τέλος τοῦ καλοκαιριοῦ καὶ τὴν ἀρχὴ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ὁ Ματθαῖος παραδίδει πλέον τὴν σκυτάλη στὸν Λουκᾶ, γιὰ νὰ μᾶς συντροφεύσῃ ἐκεῖνος, μὲ τὰ ἀναγνώσματά του, ὅλο τὸ φθινόπωρο καὶ τὸν χειμῶνα –μὲ μιὰ μικρὴ διακοπὴ τὴν περίοδο τῶν Χριστουγέννων- μέχρι καὶ τὸ ἄνοιγμα τοῦ Τριωδίου, καὶ συγκεκριμένα μέχρι τὴν Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου. 

Στὴν συνέχεια, τὶς Κυριακὲς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ποὺ μᾶς προετοιμάζουν γιὰ τὸ πάθος τοῦ Κυρίου μας, διαβάζεται ὁ «μικρός» εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος (τὸ μικρότερο Εὐαγγέλιο), καὶ καθ’ ὅλη τὴν χαρμόσυνη περίοδο τῆς Ἀναστάσεως, ἀπὸ τὴν προαναστάσιμη Κυριακὴ τῶν Βαῒων μέχρι καὶ τὴν Πεντηκοστή, τὴν γενέθλιο ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, διαβάζεται ὁ Εὐαγγελιστὴς τῆς ἀγάπης Ἰωάννης﮲ καὶ τἀνάπαλιν.

Οἱ περικοπὲς τοῦ Λουκᾶ, λ.χ. τοῦ ἄφρονος πλουσίου, τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου, τοῦ Τελώνου & Φαρισαίου, τοῦ Ἀσώτου ἤ, ὅπως ἀλλοιῶς ὀνομάζεται, τοῦ φιλεύσπλαγχνου πατρός, διακρίνονται γιὰ τὸ βαθὺ κοινωνικό των περιεχόμενο, γι’ αὐτὸ ὁ Λουκᾶς θεωρεῖται ὁ κατ’ ἐξοχὴν κοινωνικὸς Εὐαγγελιστής.

Τὸ ἴδιο κοινωνικὸ περιεχόμενο ἔχει καὶ ἡ αὐριανὴ περικοπή, τῆς Α’ Κυριακῆς τοῦ Λουκᾶ (ε’ 1-11). Τὰ πλήθη συνωστίζονται στὴν γνωστὴ λίμνη Γεννησαρέτ, στὴν κυριολεξία ἔχουν πέσει πάνω στὸν Κύριο «τοῦ ἀκούειν τὸν λόγον Του.»

Τι φοβούνται τα ζωτικά όργανα του σώματος του ανθρώπου

 

Την ακόλουθη πληροφορία εντοπίσαμε σε σχετική ανάρτηση στη σελίδα του κ. Aggelakis Andonis στο FB, και την παραθέτουμε προς ενημέρωση των αναγνωστών μας.

1) Το στομάχι φοβάται όταν δεν μασάς καλά την τροφή και όταν τρως junk food .

(2) Τα νεφρά φοβούνται όταν δεν πίνεις 10 ποτήρια νερό σε 24 ώρες.

Βασίλειος Αναστασόπουλος: H πανούκλα αναμαλλιάρα γυναίκα από την Αραπιά

                     

 

«Όταν ήσαντε ακόμη εδώ οι Τούρκοι κι ερχόσαντε τα καράβια από την Αραπιά στα Μοθωκόρωνα, φέρανε μαζί τους και μια χρονιά και την πανούκλα και πέθαινε ο γέρμος ο κοσμάκης αραδαριά. Ερήμωσαν τα χωριά κι οι κάμποι κι ο κόσμος δεν ήξευρε τι να κάμει. Λιτανείες και παράκλησες Ρωμνιοί και Τούρκοι μαζί, βλέπεις δεν ξετάζει θρησκεία ο Χάρος κι η αρρώστια!

Μὲ προοπτικὴ τὴν αἰώνιο ζωή

                       

                                                                     Φωτό: Πεμπτουσία

Περὶ σταυροῦ ὁ λόγος καὶ αὐτὴν τὴν Κυριακή, μετὰ ἀπὸ τὴν Ὕψωση (Μάρκ., ἡ’ 34 - θ’ 1). Στὸ Εὐαγγέλιο τῆς ἡμέρας, ὁ Κύριος δίνει στοὺς μαθητές Του καὶ στὸ προσκαλεσάμενο ὄχλο σταυρικὲς παραινέσεις, ἀπευθύνοντας πρὸς ὅλους τὴν κλήση Του: «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν» (Μάρκ., η’ 34). Πόσο εὐγενικὸ εἶναι, ἀλήθεια, τὸ κάλεσμά Του καὶ πόσο πολὺ χρειάζεται νὰ τὸν ἀγαπᾶμε γι’ αὐτήν Του τὴν προτροπή, νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε ὄχι ἀναγκαστικὰ ἀλλὰ ἐλεύθερα. 

Με προεδρικό διάταγμα, η 20η Σεπτεμβρίου επίσημη ημέρα αργίας για τη Δημοτική Κοινότητα Μεσσήνης

          

                                                             Φωτό: Εκκλησία on line

Η «κάθοδος της Παναγίας Βουλκανιωτίσσης» είναι μια θρησκευτική τελετή, που πραγματοποιείται στην περιοχή της Μεσσήνης, στις 19 προς 20 Σεπτεμβρίου κάθε έτους, όπου μεταφέρεται  η θαυματουργή εικόνα που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βουλκάνου, στο όρος Ιθώμη, κοντά στην Αρχαία Μεσσήνη. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά θρησκευτικά γεγονότα στην περιοχή, με μεγάλο αριθμό πιστών που συμμετέχουν. Η παράδοση λέει πως η κάθοδος ξεκίνησε ως ευχαριστία, όταν η περιοχή σώθηκε από επιδημία πανούκλας γύρω στο 1755 μ.Χ. 

Με Προεδρικό Διάταγμα, η 20ή Σεπτεμβρίου θεωρείται πλέον επίσημη ημέρα αργίας για τη Δημοτική Κοινότητα της Μεσσήνης, λόγω της αξίας της παράδοσης. 

Οι ιεροί ναοί της Βαλύρας με τον φακό του ζωγράφου Τάκη Ατζαμιδάκη

                   

                                                               Άγιος Δημήτριος Βαλύρας

Ο σύγχρονος ζωγράφος , κ. Τάκης Ατζαμιδάκης, γοήτευσε τα πλήθη με την παρουσίαση φωτογραφίας των εκκλησιών της Βαλύρας, στις σελίδες του στο FB.  

Ο Τάκης Ατζαμιδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Εφαρμοσμένες Τέχνες στη Σχολή Δοξιάδη (Α.Τ.Ο.), στο τμήμα Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής και Διακόσμησης, με δασκάλους σημαντικούς Έλληνες ζωγράφους, όπως ο Γιώργος Γεωργιάδης, ο Δημήτρης Μυταράς, ο Πέτρος Ζουμπουλάκης κ.ά. Αρχικά εργάστηκε επαγγελματικά στον χώρο της αρχιτεκτονικής εσωτερικών χώρων και της μορφολογίας επίπλου, αναλαμβάνοντας τη διαμόρφωση κατοικιών, επαγγελματικών χώρων και εκθετηρίων. Από το 2015 αποφάσισε να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη ζωγραφική, που αποτελεί πλέον το κύριο εκφραστικό του μέσο. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ). Ο Ατζαμιδάκης ανήκει στη γενιά των σύγχρονων Ελλήνων ζωγράφων που επιχειρούν να συνδέσουν το προσωπικό με το κοινωνικό, προσφέροντας έργα που συνδυάζουν το συναίσθημα με τον στοχασμό.

Μία δεινή Τσιμπήχτρω κι ένας Άγγελος!

                                  

                                                       Φωτό: Παροχή φροντίδας κατ΄οίκον

Οι ασθενείς, στην Ουρολογική Κλινική του Νοσοκομείου  Καλαμάτας, απολαμβάνουν άριστες υπηρεσίες, με εξέχοντες ιατρούς και πολύ καλά εκπαιδευμένο νοσηλευτικό προσωπικό, αλλά, όταν οι πέντε ώρες ανάμεσα στο γεύμα και στο δείπνο φαίνονται ατελείωτες, στρέφουν το πρόσωπό τους προς τον συνοδοιπόρο τους στο διπλανό κρεβάτι, και διηγούνται τις ιστορίες της ζωής τους. 

Η Τσιμπήχτρω της αιμοληψίας είναι το πρώτο θέμα, καθώς και η καχυποψία μη ξανατύχει,  ιδίως τώρα στα γεράματα, που η καλοπέραση μάς έχει προσθέσει επιπλέον κιλά και οι φλέβες δύσκολα εντοπίζονται.

Δεν τον τσίμπησε με τον διαβήτη χαριτωμένα, όπως κάνουν οι συμμαθήτριες μεταξύ τους, ούτε με τα δύο αβρά της δακτυλάκια....Ήταν νοσοκόμος σε δημόσιο νοσοκομείο  , υπεύθυνη αιμοληψίας και  δυστυχώς βασάνιζε  παιδιά και ενήλικες.

Ο κ. Γιάννης ποτέ δεν τη ξέχασε,

Ἡ Πολιτεία τοῦ Σταυροῦ

                                        

                                                 Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Θεσσαλονίκη

Κάθε φορὰ ποὺ ψάλλομε τὸ Ἀπολυτίκιο τοῦ Σταυροῦ λέμε: «Καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα». Ποιό εἶναι αὐτὸ τὸ πολίτευμα; Ἀσφαλῶς ὄχι κάποια συγκεκριμένη μορφὴ πολιτεύματος, ἀλλὰ ἡ καινὴ καὶ κοινὴ πολιτεία τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία Του, μὲς στὴν ὁποία ἐννοεῖται καὶ κάθε ἄλλη χριστιανικὴ ὁμάδα. Πιὸ καθαρὰ αὐτὸ φαίνεται στὸ Κοντάκιο τοῦ Σταυροῦ: «Τῇ ἐπωνύμῳ Σου καινῇ πολιτείᾳ τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι». Μέλη τῆς ἐπώνυμης αὐτῆς ἐκκλησιαστικῆς πολιτείας εἴμαστε δυνάμει, μακάρι καὶ ἐνεργεία, ὅλοι οἱ πολῖτες, ἀνεξαρτήτως ἐπί μέρους ἀξιωμάτων. 

Ο πανηγυρικός εορτασμός του νέου ενιαυτού στο γραφικό ξωκκλήσι της Παναϊτσας στη Βαλύρα

                   

                                                           Πηγή: lyrasi.blogspot.com

Στο γραφικό «ξωκκλήσι της Παναΐτσας» στη Βαλύρα, στον λιτό, πέτρινο ναΐσκο, με περιβάλλον φυσικού κάλλους, τελέστηκε πανηγυρικά η θεία λειτουργία του νέου εκκλησιαστικού - πνευματικού ενιαυτού, χοροστατούντων του πρωτοπρεσβυτέρου κ. Ιωάννου Φωτεινού και του άξιου ιερέως  της ενορίας της Σκάλας, κ. Μιχαήλ.

Ο κάποτε καμαροσκέπαστος ναΐσκος- σήμερα έχει ξύλινη δίρριχτη στέγη-    φρεσκοβαμμένος, περίμενε το Χριστεπώνυμο πλήθος της Βαλύρας και των γύρω χωριών.... Η τοιχοποιία του  είναι πλινθοπερίκλειστη και ενσωματώνει σπάνια πλίνθινα γράμματα,  που χρησιμοποιούνται ως χρονολογικά δείγματα. Με βάση αυτά,  το ξωκκλήσι  πιθανότατα χρονολογείται στις αρχές του 11ου αιώνα . Βέβαια, το έντονο ασβέστωμα δεν αφήνει να απολαύσουμε σήμερα αυτό το μεγαλείο, αλλά η χάρη  της Θεοτόκου και του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου ποτέ δεν εγκατέλειψαν αυτόν τον ιερό χώρο.

Συνέντευξη με τον Πρόεδρο της Κοινότητας Βαλύρας, κ. Δημήτρη Τσιλίκα

                                       

                                             Ο Πρόεδρος της Κοινότητας Βαλύρας, κ. Δημήτρης Τσιλίκας, 

                                        ο Δήμαρχος Μεσσήνης, κ. Γιώργος Αθανασόπουλος, 

                                   και ο Σύμβουλος Κοινότητας Βαλύρας, κ. Κώστας Θ. Καυκούλας

Στον ελκυστικό χώρο της Βιβλιοθήκης της Βαλύρας, στις 30 Αυγούστου 2025, συναντηθήκαμε με τον πρόεδρο της Κοινότητάς μας, κ. Δημήτρη Τσιλίκα, προκειμένου να απαθανατίσουμε τον έντιμο λόγο του, και να ενημερωθούμε για τα έργα σε εξέλιξη, καθώς και για τους μελλοντικούς στόχους του.

Την 1η Ιανουαρίου 2024, ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Βαλύρας,  μαζί με το Συμβούλιό του, ανέλαβε καθήκοντα με όραμα και διάθεση προσφοράς. Στόχος του, από την πρώτη στιγμή, ήταν η ανάδειξη του χωριού μας, η βελτίωση της καθημερινότητας, και η στήριξη όλων των Βαλυραίων, όπου κι αν βρίσκονται. 

Ο νέος πρόεδρος έλαβε τη σκυτάλη για  έντιμη άθληση , σε συνεργασία με την πολιτεία και τη βοήθεια των Βαλυραίων, εντός και εκτός των ορίων της Κοινότητάς μας.

– Κύριε Πρόεδρε, αναλάβατε επίσημα τα καθήκοντά σας την 1η Ιανουαρίου 2024. Ποιο ήταν το όραμά σας από την πρώτη στιγμή;

Πανελλήνιες Εξετάσεις 2025: Υψηλά ποσοστά επιτυχίας, οι μαθητές της Βαλύρας διέπρεψαν!

            

Οι Πανελλήνιες Εξετάσεις 2025 ολοκληρώθηκαν με θετικό απολογισμό για τους περισσότερους υποψηφίους, καθώς σχεδόν εννέα στους δέκα πέτυχαν την είσοδό τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Συνολικά, στις φετινές εξετάσεις συμμετείχαν 70.276 υποψήφιοι, εκ των οποίων: 59.822 από τα Γενικά Λύκεια (ΓΕΛ) και 10.454 από τα Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑΛ). Ο αριθμός αυτός εμφανίζεται ελαφρώς μειωμένος συγκριτικά με το 2024, όταν διαγωνίστηκαν περίπου 72.000 μαθητές.

Από τους συμμετέχοντες, 62.848 μαθητές εξασφάλισαν μία θέση σε Πανεπιστήμια, Στρατιωτικές και Αστυνομικές Σχολές, ΑΣΠΑΙΤΕ, ΑΣΤΕ, Πυροσβεστική, Λιμενικό Σώμα, Εμπορικό Ναυτικό και άλλες δομές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το ποσοστό επιτυχίας ανέρχεται σε περίπου 89 %, επιβεβαιώνοντας την υψηλή απορρόφηση των αποφοίτων.

Παράλληλα, ο αριθμός των θέσεων που είχε οριστεί από το Υπουργείο Παιδείας για το ακαδημαϊκό έτος 2025-2026 ανέρχεται σε 68.788 εισακτέους, γεγονός που σημαίνει πως η πλειονότητα των διαθέσιμων θέσεων καλύφθηκε.

Σε σχετική ανάρτηση στο FB,  ο κ. Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου αναφέρει τα ονόματα τεσσάρων επιτυχόντων Βαλυραίων μαθητών.

Η έννοια του "προσώπου και έρωτος" στο έργο του Χρήστου Γιανναρά

 

Τι κι αν το καλοκαίρι σχεδόν έφυγε χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε, τι κι αν οι ελπίδες του Ιουνίου αποδείχθηκαν φρούδες και περαστικές, τι κι αν τα άδεια  πορτοφόλια επιζητούν επιστροφή στην εργασία για να ξαναγεμίσουν, τι κι αν το καλοκαίρι δεν το αισθανθήκαμε καν, αφού δεν το επέτρεψαν οι ειδικές συνθήκες και υποχρεώσεις του βίου μας.... Υπάρχει ένας ανεκτίμητος θησαυρός για να αποκαλυφθεί, που μπορεί να πληρώσει με χαρά τα εντός μας και να φωτίσει το διάβα μας,  αυτό το εκκλησιαστικό και ακαδημαϊκό έτος. Γιατί άτομα δεν είμαστε για να θρηνούμε αποξενωμένα στη γωνιά μας, αλλά αγαπητική κοινωνία προσώπων, όπως άλλωστε ο ίδιος ο Θεός !

Η έννοια του " προσώπου" στο βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά, με τίτλο "το πρόσωπο και ο έρως",  αναλύεται διεξοδικώς. Ο Γιανναράς επαναφέρει την πατερική διάκριση προσώπου-ουσίας με φιλοσοφικούς όρους. Ο έρως είναι η οντολογική κίνηση προς τον άλλο: χωρίς αυτόν, η ύπαρξη είναι κενή. Η εμπειρία του έρωτα ανοίγει τον δρόμο για να κατανοηθεί η θεολογία της Αγίας Τριάδας, όπου το Είναι δεν είναι ατομικό αλλά κοινωνικό. Η νεότερη έκδοση (2017) είναι από τον εκδοτικό οίκο Ίκαρος, με σημαντικά μεγαλύτερο όγκο (512 σελίδες), πιθανόν λόγω αναθεώρησης, συμπλήρωσης ή προσθήκης σχολίων/υλικού. Η προηγούμενη έκδοση (2006) και η πρώτη (περί το 1976), εκδόθηκαν από τη Δόμο και είχαν 376 σελίδες κάθε μία.΄Ακολουθεί σύντομη περίληψη με βάση τις θέσεις του συγγραφέα και τη δομή των κεφαλαίων του βιβλίου, που παραμένει best seller  στον Ελλαδικό χώρο.

Κήρυκας ἀληθείας ὁ Ἰωάννης

                  

                                                                   Φωτο: proseuxi.gr

Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων, σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου, Πρόδρομε, ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τον κηρυττόμενον. Ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καὶ τοῖς ἐν ἅδῃ Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. 

Ἐὰν μελετήσουμε προσεκτικὰ τὸ Ἀπολυτίκιο τοῦ Ἰωάννου Προδρόμου, τὴν Ἀποτομὴ τῆς Κεφαλῆς τοῦ ὁποίου ἑορτάζουμε στὶς 29 Αὐγούστου, θὰ ἀντιληφθοῦμε καλύτερα τὶς ἐπί μέρους ἰδιότητές του: ὑπῆρξε πρόδρομος τοῦ Κυρίου, προφήτης, καὶ μάλιστα «προφητῶν σεβασμιώτερος», βαπτιστὴς καί, τέλος, κήρυκας τῆς ἀληθείας «καὶ τοῖς ἐν ἅδῃ». Ἡ κάθε μία ἀπὸ τὶς παραπάνω ἰδιότητες τοῦ Ἰωάννου θὰ μποροῦσε νὰ ἀποτελέσῃ ἀντικείμενο ξεχωριστῆς μελέτης. 

Την ανακαίνιση του ιερού ναού του Αγίου Γεωργίου Βαλύρας τη θέλει ο ίδιος ο Θεός!

        

Πολλά ερωτήματα διατυπώθηκαν εντός μου, καθώς επισκέφθηκα σήμερα το απόγευμα, 28-8-2025, τον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου, στο Κοιμητήριο της Βαλύρας. Ναός  θεμελιωμένος το 1894, σε πλήρη εγκατάλειψη, σιωπηλά   ζητά την αγάπη μας και σε συλλογικό επίπεδο την αποτελεσματική παρέμβασή μας.... αφού εκεί είναι   ο αιώνιος οίκος όλων μας. 

Πώς μπορώ να πω την ακόλουθη φράση  και να με αντιληφθούν χωρίς ψυχολογικά προβλήματα, όπως εκνευρισμό, άγχος, αποστροφή , άρνηση,  απόρριψη και αδιαφορία όλοι οι συγχωριανοί και συνδημότες μου,  ρώτησα  τον  Παράκλητο τον αγαθό εντός μου, και επειδή ήταν πολύ απασχολημένος με άλλα φλέγοντα ζητήματα της "υπάρξεώς" μου,  πρότεινε, κατ΄εξαίρεση γι΄απόψε, αν θέλω να συμβουλευτώ το ChatGPT (την τεχνητή νοημοσύνη) στον ταλαίπωρο υπολογιστή του γραφείου μου:  

Η  πρόταση είναι: Η κοινότητά μας χρειάζεται να ανακαινιστεί ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου στο κοιμητήριο μας άμεσα!

 Για να αποδώσουμε την φράση με διαφορετικούς τόνους, ας δούμε πώς μπορεί να διατυπωθεί,   απάντησε το ChatGPT: 

Νὰ γίνουμε καὶ μεῖς φ(Φ)ανούριοι!

                     

Τὴν μνήμη ἑνὸς πολὺ ἀγαπητοῦ Ἁγίου, τοῦ Ἁγίου Φανουρίου, τιμάει ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 27 Αὐγούστου. Εἶναι, πράγματι, ἔνδειξη μεγάλης τιμῆς πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Ἁγίου τὸ γεγονὸς ὅτι, ἐνῷ δὲν γνωρίζουμε πολλὰ στοιχεῖα γιὰ τὴν ζωὴ καὶ τὴν δράση του, ἐν τούτοις περιβάλλουμε μὲ πολὺ μεγάλη ἀγάπη τὴν μνήμη του. 

Αὐτὸ δηλώνει ἀσφαλῶς ὅτι οἱ πιστοί, ποὺ τιμᾶμε «φαιδρῶς τὴν ἐπίγειον πανήγυριν» τοῦ  Ἁγίου, ἔχουμε τὴν βεβαιότητα ὅτι ὁ Ἅγιος Φανούριος βρῆκε τήν «οὐράνιον δόξαν» «κόποις καὶ ἄθλοις». Ἔτσι, προσφεύγουμε στὴν μνήμη του, γιὰ νὰ ἀντλήσουμε καὶ μεῖς δύναμη ἀπὸ τὴν δύναμή του καὶ νὰ βροῦμε κοντά του καταφύγιο καὶ παρηγοριὰ γιὰ τοὺς δικούς μας κόπους καὶ ἀγῶνες. 

Ἐξ ἄλλου, γιὰ τὸν ἴδιο λόγο τιμᾶμε καὶ ὅλους μας τοὺς Ἁγίους, ἐπειδὴ αὐτοί, καὶ μάλιστα ἡ Παν-αγία μητέρα μας, εἶναι ἡ ἐλπὶς τῶν ἀπηλπισμένων καὶ ἡ δύναμις τῶν ἀβοηθήτων. 

Μὲ αὐτὴν τὴν λογική, δὲν ἔχει πλέον μεγάλη σημασία νὰ γνωρίζουμε ἰδιαίτερες λεπτομέρειες ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ κάθε Ἁγίου. Ἐπειδὴ ὅμως ἡ γνώση κάποιων στοιχείων θὰ μᾶς βοηθήσῃ νὰ βιώσουμε καλύτερα τὴν μνήμη τους, ὥστε νὰ ὠφεληθοῦμε περισσότερο οἱ ἴδιοι, γι’ αὐτὸ θὰ ἀναφέρουμε ὁρισμένες πληροφορίες γιὰ τὸν Ἅγιο Φανούριο. 

Ονειρεύομαι την επαναλειτουργία της δημόσιας βιβλιοθήκης της Βαλύρας

                   

                                                    Φωτό: κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου

 

Τόσο ο Πρόεδρος της Βαλύρας, κ. Δημήτρης Τσιλίκας, όσο και ο Δήμαρχος Μεσσήνης, κ. Γιώργος Αθανασόπουλος, δεν θα μπορούσαν να αφήσουν στο περιθώριο την επαναλειτουργία της δημόσιας Βιβλιοθήκης της Βαλύρας, που με κόπους και βάσανα,  με την αγάπη και τον μισθό της,  έστησε η αείμνηστη Βάσω Φειδά -Βύνιου.

 Η επαναλειτουργία της βιβλιοθήκης μας είναι επιτακτική ανάγκη σε εκπαιδευτικό και κοινωνικό επίπεδο, επίσης χρειάζεται να γίνει πόλος έλξης για τους  επισκέπτες της όμορφης Κοινότητάς  μας. 

Όπως εναγωνίως περιμένουμε να ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά, το ίδιο θα ήταν ευχής έργον να συμβεί και με τη δημόσια βιβλιοθήκη μας.

Πέραν της πρόσληψης προσωπικού από  τον Δήμο Μεσσήνης, αλλά και σε εθελοντική βάση, η μικρή δημόσια βιβλιοθήκη της Βαλύρας μπορεί να γίνει ένας όμορφος χώρος γνώσης και χαλάρωσης. 

Ακολουθούν μερικά απλά βήματα για να ξεκινήσουμε:

Μὲ ὁδηγό μας τὸν Πατροκοσμᾶ

         

Φωτό: Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού

Στὶς 24 Αὐγούστου ἡ Ἐκκλησία μας τιμάει τὴν μνήμη ἑνὸς μεγάλου Ἁγίου, τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Πατροκοσμᾶ, ὅπως τὸν ἀποκαλεῖ ὁ λαός μας. Ὁ Ἅγιος, μὲ τὴν δράση του, κάλυψε καὶ τὶς τρεῖς πτυχὲς τοῦ ἔργου τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν πνευματική, τὴν μορφωτικὴ καὶ τὴν κοινωνική, ὅπως ἐξ ἄλλου δηλώνει καὶ τὸ Ἀπολυτίκιό του. Ὑπῆρξε πνευματικὸς Πατέρας, πού «κατεκόσμησε τὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν διδασκαλία τῆς πίστεως», κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ «κατέσπειρε» μὲ τὸν ἱεραποστολικό του ζῆλο «τὰ θεῖα διδάγματα», καὶ κοινωνικὸς ἐργάτης, ποὺ ἀγωνίστηκε γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν θείων διδαγμάτων, ἐπισφραγίζοντας τὸν ἀγῶνα του «μαρτυρικῶς». 

Γιὰ νὰ ἀξιολογήσῃ, βεβαίως, κάποιος καλύτερα τὴν προσφορά του, χρειάζεται νὰ κάνῃ μιὰ ἱστορικὴ ἀναδρομὴ στὶς συνθῆκες ποὺ ἐπικρατοῦσαν στὴν ἐποχή του: ὁ 18ος αἰῶνας, ὁπότε ὁ Ἅγιος ἀναπτύσσει τὴν δράση του, εἶναι ἀπὸ τοὺς πιὸ δύσκολους γιὰ τὸ γένος. Ἀπὸ τὴν μιά, ἡ ἀμάθεια καί, ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ βαριὰ φορολογία ὁδηγοῦσαν σὲ ἠθελημένους ἐξισλαμισμούς. Οἱ ἄνθρωποι συχνά, γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὰ παραπάνω δεινά, κατέφευγαν σὲ πιὸ ὀρεινὲς περιοχές, ὅπου, ὅμως, λόγῳ τῆς ἐλλείψεως ἐκκλησιῶν καὶ σχολείων κινδύνευαν νὰ ἐξαγριωθοῦν τελείως. Στὰ νησιά, πάλι, ἡ κατάσταση δὲν ἦταν καλύτερη, λόγῳ τῆς δράσεως τῶν δυτικῶν μισσιοναρίων, παπικῶν καὶ προτεσταντῶν, ποὺ ἐργάζονταν ὕπουλα γιὰ τὴν ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος. 

Εν τάξει στην ονειρική παραλία Μπούκα της Μεσσήνης

                                   

                                                   Φωτό: κα Μαρία Φωτεινού-Χρηστάκη

Ένα πρωινό του Ιουλίου 2025, συνάντησα τον γείτονά μου, κ. Αποστόλη Χρηστάκη, αρχιυπαστυνόμο, καθώς ετοιμαζόταν να εισέλθει στο οικογενειακό του αυτοκίνητο. Παρατήρησα ότι το πρόσωπό του έλαμπε ασυνήθιστα, ήταν πρόσχαρος, αισιόδοξος και άκρως κοινωνικός.

-Τι συνέβη και έχουμε αυτή τη θεαματική αλλαγή Μαρία μου; ρώτησα τη σύντροφό του, κι εκείνη χαρούμενη μου  εξήγησε ότι κάνουν σχεδόν καθημερινά μπάνια στην παραλία Μπούκα της Μεσσήνης!

Ο εντυπωσιακός Βαλυραίος αστυφύλακας, κ. Απόστολος Χρηστάκης- όχι μόνο για το ύψος αλλά και για το ήθος του- υπηρέτησε με ευλάβεια στην Αστυνομία Πόλεων, σε αρκετές περιοχές του νομού Μεσσηνίας, και συνταξιοδοτήθηκε με τον βαθμό του  αρχιυπαστυνόμου. Κι ενώ κατά τα πρώτα έτη μετά την συνταξιοδότησή του απολάμβανε τον σίτο και τον οίνο των πρότερων κόπων του, ένα ξαφνικό  ισχαιμικό επεισόδιο τον καθήλωσε σε νοσοκομειακούς χώρους και χώρους αποθεραπείας. 

Η αειφεγγής αγάπη στην περιοχή του Ανεμόμυλου Μεσσηνίας

                                    

                                                      Φωτό: κα Μαρία Φωτεινού-Χρηστάκη

Ο μακαριστός Δημήτριος Ροβολής, η αειφεγγής αγάπη στην ευρύτερη περιοχή του Ανεμόμυλου Μεσσηνίας, στα εννιάμερα της Θεοτόκου κλήθηκε να εκδημήσει στα ουράνια πεδία της Θείας Δόξης. Γεννήθηκε ψηλά στην Αλαγονία του Ταϋγέτου, όπου τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο. Στη συνέχεια φοίτησε στην Ιερατική Σχολή στην Καλαμάτα, που δεν υπάρχει πλέον. Το έτος 1996 χειροτονήθηκε ιερέας. Γράφει σε σχετική ανάρτηση στο face book o αγαπημένος γιος του κ. Κώστας Ροβολής, ιεροψάλτης:

Ἡ Ἁγία Παρασκευὴ μέσα ἀπὸ τὸ Ἀπολυτίκιό της

                                           

                                                                       Φωτό: Άγιος Βίος

Γνωστὸς ὁ βίος τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς καὶ θαυμαστὴ ἡ πολιτεία της. Ἐνήθλησε στερρῶς καὶ κέρδισε ἐπαξίως τὸν στέφανο τῆς θείας δόξης, αὐτὸν ποὺ ἀποδίδει ὁ Κύριος σ’ ὅλους ὅσους ἀγωνίστηκαν «τὸν ἀγῶνα τὸν καλόν» καὶ ὁλοκλήρωσαν μὲ ἐπιτυχία τὴν πορεία των (Τιμ. Β’, δ’ 5-8).

Ἔτσι, λοιπόν, ὁ ὑμνογράφος, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα δὲν γνωρίζομε, ἐμπνεόμενος ἀπὸ τὸ παράδειγμα τῆς Ἁγίας, συνέθεσε τὸ Ἀπολυτίκιό της, πλούσιο σὲ ἔκφραση καὶ βαθὺ σὲ θεολογικὸ περιεχόμενο. Ἀξίζει, θεωροῦμε, νὰ τὸ προσεγγίσωμε καὶ νὰ προσπαθήσωμε νὰ τὸ κατανοήσωμε, δεδομένου ὅτι πρόκειται, κατὰ κοινὴ ὁμολογία, γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ δυσκολώτερα Ἀπολυτίκια. 

Κι αυτό θα ανθίσει!

                        

                                                                   Φωτό: Joom

Τον Ιούλιο στη Βαλύρα ο ήλιος καθέτως θερίζει κεφαλές, αλλά το ηλιόγερμα, που το άκρατον πυρ θαυμαστά μετατρέπεται σε φως ιλαρόν, οι δραστήριες κυρίες της Βαλύρας, μετά τον απογευματινό καφέ και το γλύκισμα της ημέρας, ρόδο και κρίνο στο χαμόγελο τους, επιδίδονται στη φροντίδα του ανθισμένου και καρπερού κήπου τους.

Συντονισμένα τα άνθη και τα δένδρα στους κρύφιους πόθους τους, δεν τις απογοητεύουν, αντίθετα βάζουν τα δυνατά τους  να υπερέχουν του  παραδείσου της διπλανής αυλής.

Το  απόβραδο της σημερινής ημέρας μού επεφύλαξε μία μοναδική έκπληξη, που γέμισε χαρά την ψυχή μου και θα μείνει στη μνήμη μου αλησμόνητη.

«Ἴνδαλμα θεοσεβείας» ὁ Προφήτης Ἠλίας

                                  

                                                                   Φωτό: Katikona

«Τὸν ἔνσαρκον ἄγγελον», «τὸν προφητῶν τὴν κρηπῖδα» τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 20 Ἰουλίου. Τιμᾶ, ὅπως λέει ὁ ὑμνογράφος του, ἐκεῖνον ποὺ «παρανόμους βασιλεῖς ἤλεγξε», «τοὺς ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης ἐθανάτωσε», «πῦρ ἐν ὕδατι ἀνῆψε», «τροφὴν ἀγεώργητον ἐπήγασε» καὶ «νάματα ἰορδάνεια τῇ μηλωτῇ διέτεμε».

Ἀλλὰ πῶς κατώρθωσε νὰ ἐπιτύχῃ ὅλα αὐτὰ τὰ θαυμαστά ὁ Ἠλίας; «Ζήλῳ τοῦ Κυρίου πυρούμενος». Πράγματι, ὅπως διαβάζομε στὰ ἀναγνώσματα -Γ’ καὶ Δ’ Βασιλειῶν, κυρίως-, ὁ Ἠλίας πυρωνόταν ἀπὸ ἔνθεο ζῆλο. Αὐτὸς ὁ ἔνθεος ζῆλος πλήρωνε τὴν ψυχή του καὶ τὸν ὠθοῦσε νὰ ἐλέγχῃ τοὺς ἀσεβεῖς βασιλεῖς, καὶ μάλιστα τὸν Ἀχαὰβ καὶ τὴν Ἰεζάβελ, ποὺ εἶχαν ἀφήσει τὴν λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ ἀκολουθοῦσαν τὰ εἴδωλα, νὰ ἐλέγχῃ καὶ μάλιστα νὰ θανατώνῃ τοὺς ἱερεῖς τῶν εἰδώλων ποὺ προσέφεραν ἐπαίσχυντες θυσίες σὲ ψεύτικους θεούς, νὰ ἐλέγχῃ καὶ αὐτὸν τὸν «ἀπειθῆ» λαό, ποὺ ἀμφιταλαντευόταν στὴν πίστη, λατρεύοντας πότε τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ πότε τοὺς ψεύτικους θεοὺς τοῦ Βάαλ, ἀκολουθῶντας στὴν παρέκκλιση ἀπὸ τὸν ὀρθὸ δρόμο τοὺς ἄρχοντες καὶ τοὺς ἱερεῖς του. 

Tου Ιουλίου τα μαγειρέματα

 

• 

                                                                         Φωτό: Art travel

Την 31η Ιουλίου και ώρα 21:30, λίγο πριν την έναρξη της νηστείας του Αυγούστου, ο Σύλλογος Γυναικών Βαλύρας σας προσκαλεί να γευτείτε μοναδικά , παραδοσιακά εδέσματα, με προϊόντα που παράγει ο τόπος μας, στην όμορφη πλατεία του χωριού μας.

Αλέξανδρος Τσάμης....γεννημένος καλλιτέχνης!

                                  

 Αυθεντικός δημιουργός, ευαισθητοποιημένος στις ανάγκες των πελατών του, είναι ο πολλών ιδιοτήτων κ. Αλέξανδρος Τσάμης. Οι Βαλυραίοι τον γνωρίζουν ως κτίστη, σοβατζή, αριστοτέχνη στην τοποθέτηση πλακιδίων, αλλά και ως ζωγράφο, για τις μοναδικές δημιουργίες του. Παιδιώθεν ενετρύφησε σε ό,τι εμπλέκεται με την οικοδομή, ενώ σταδιακά απογείωσε και ανέδειξε τις ιδιαίτερες ικανότητες και τα ταλέντα του.

Μόνο σοβαρές προτάσεις , με "νόημα ζωής" , δέχεται και επενδύει ο δημιουργός, όταν δεν παρεμποδίζουν  την καλλιτεχνική του έκφραση και αναδεικνύουν διακριτικά  το μεγαλείο της  προσωπικής του σύλληψης, σε κοινή συμφωνία με  τη γνώμη των εκλεκτών πελατών του.

Στην ανθοστόλιστη αυλή της κας Ελένης Καπότη- Αδαμοπούλου, μαζί με την υπερήλικη αρχόντισσα μητέρα του, συναντήσαμε τον Βαλυραίο καλλιτέχνη επί το έργον, η κα Μαρία Φωτεινού-Χρηστάκη και η κα Νόρα Χαλικούρα ήταν στην παρέα μας . 

Ο πανηγυρικός εορτασμός της Αγίας Κυριακής στον Ανεμόμυλο Μεσσηνίας

                                 

Την Δευτέρα, 7 Ιουλίου 2025, είχαμε την ευλογία, μαζί με την κα Μαρία Φωτεινού-Χρηστάκη, μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Γυναικών Βαλύρας, να λειτουργηθούμε στον γραφικό ιερό ναό της Αγίας Κυριακής, στο Kοιμητήριο  του Ανεμόμυλου Μεσσηνίας, χοροστατούντος του Αιδεσιμωτάτου κ. Δημητρίου Ροβολή, και κ. Αθανασίου Φλώρου, εφημερίου ιερού ναού Αγίου Δημητρίου Αριοχωρίου και Ζωοδόχου Πηγής Ασπροπούλιας. 

Η αγάπη   είναι εκπλήρωση του νόμου, λέγει ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή, γιατί δεν προξενεί κακό στον πλησίον. Όταν πραγματικά αγαπάς τον  συνάνθρωπό σου, δεν πρόκειται ηθελημένα να τον βλάψεις (Ρωμ.13.10) και τονίζει να μην προσπαθούμε να νικήσουμε το κακό με άσχημο τρόπο, αλλά να επιλέγουμε πάντα μία αγαθή-χριστιανική προσέγγιση (Ρωμ.12.21).Η χριστιανική αγάπη ανθίζει σε όλους τους εορτασμούς των αγίων μας, κυρίως στον εορτασμό των τοπικών αγίων, που κάθε κοινότητα, σύσσωμη και ανιδιοτελώς, προσφέρει απλόχερα  προς ευχαρίστηση όλων.

Τέσσερις αετοί κι ένας ...σπίνος στην καλοκαιρινή Βαλύρα

                                

                Οι κ.κ. Δημήτρης Μπατάλιας, Νίκος Χαραλαμπόπουλος και Χρήστος Παναγόπουλος

                                                         Φωτό: κ. Δημήτρης Μπατάλιας

Οι υψιπετείς  ειδικοί της καλοκαιρινής Βαλύρας, ενάντια στις  αποτρεπτικές θερμοκρασίες του Ιουλίου 2025, δεν παραθερίζουν σε χρυσές αμμουδιές, αλλά με την κεφαλή  γερμένη στο λιοπύρι, σε μαρμαρένιες οικοδομές και πέτρινες οικίες, σε ολόκληρη τη Μεσσηνία, ώρες ατελείωτες δίνουν ψυχή και σώμα, προκειμένου να επιτύχουν το ποθητό αποτέλεσμα, προς ικανοποίηση των εκλεκτών πελατών τους, συχνά ενάντια στην ίδια την υγεία τους.

 Κι αν κάποιος από  τους  τέσσερις  ασκεί το επάγγελμά του περιστασιακά, είναι γιατί του ταίριαξε γάντι ο ρόλος του οικοδεσπότη στην πλατεία της Βαλύρας, στο θεραπευτήριο που   Cafe Agora ονομάζεται. 

 Οι κ.κ. Δημήτρης Μπατάλιας, εργολάβος,  Νίκος Χαραλαμπόπουλος , υδραυλικός ,  Χρήστος Παναγόπουλος, ξυλουργός, και κ. Κώστας Καυκούλας ηλεκτρολόγος, είναι μία  δυναμική  τετράς, αυτή που χρειάζεται να επικαλεστεί ένας λογικός άνθρωπος, αν επιθυμεί να δει   ποιοτικό αποτέλεσμα, όσον αφορά την επένδυση των χρημάτων του για την ανακαίνιση του σπιτιού του ...

Κι ο σπίνος; Αυτός κι αν είναι! 

Ο πανηγυρικός εορτασμός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Βαλύρα

                 

                                                            Φωτό: lyrasi.blogspot.com

Ο σεπτός  πρωτοπρεσβύτερος της ενορίας μας, κ. Ιωάννης Φωτεινός, ιερούργησε μαζί με τον Βαλυραίο ιερέα κ. Ξενοφώντα Ηλιόπουλο, στον   ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Βαλύρα , την 21 η Μαΐου 2025.. πλήθος πιστών παρέστη για να τιμήσει πανηγυρικά τους προστάτες Αγίους μας.

  Η νεωκόρος, κα Μαρία Ηλιοπούλου, καθώς και η χαμογελαστή εκκλησιαστική επίτροπος κα Γωγώ Κοντοδήμου, επένδυσαν ψυχικά και σωματικά ώστε το αποτέλεσμα  του πανηγυρικού εορτασμού να είναι θαυμάσιο.

Στον  πλούσιο σε κάλλος πέτρινο ιερό ναό, ο οποίος θεμελιώθηκε στις 10-8-2006 και εγκαινιάστηκε στις 4-11-2007, οι γυναίκες της Βαλύρας με πρόσφορα, γλυκίσματα και πεντανόστιμους άρτους,τίμησαν τα πατροπαράδοτα έθιμα του τόπου μας.

 Είναι μεγάλη ευλογία ο   καλαίσθητος πέτρινος ναός της Βαλύρας,  και αποτελεί ένα μοναδικό στολίδι στο θείο διάκοσμο του όμορφου χωριού μας.

Χαίροις Άγιε Νικόλαε εν Βουνένοις, τον τόπον αγιάσας της ευλογημένης Βαλύρας μας

                                            

Η Βαλύρα εόρτασε πανηγυρικά τον Άγιο Νικόλαο εν Βουνένοις και τον Άγιο Χριστόφορο, στο γραφικό ξωκκλήσι της, την παραμονή και ανήμερα την 9η Μαΐου, 2025. 

Επιβλητικό ορθώνεται το παλιό Βυζαντινό ξωκκλήσι, επί μικρού υψώματος, ντυμένο στα λευκά, αν και φέρει παλιό κεραμοπλαστικό διάκοσμο. Οι θαυμαστές πρεσβείες των Αγίων  φωτίζουν και θεραπεύουν όσους με πίστη αληθή και ταπείνωση τιμούν  τη μνήμη   τους....για περισσότερους από εννέα αιώνες.

 Χοροστάτησαν κατά τον Εσπερινό ο πατήρ Μιχαήλ, ο οποίος είναι εφημέριος στη γειτονική Σκάλα, μαζί με τον πρωτοπρεσβύτερο της Βαλύρας, κ. Ιωάννη Φωτεινό. Παρών ήταν ο ακούραστος ιεροψάλτης της  Ενορίας μας, κ. Γιώργος Περιβολάρης. 

Στολισμένο πλούσια το αγαπημένο της Βαλύρας ξωκκλήσι, από τη νεωκόρο κα Μαρία Ηλιοπούλου, την εκκλησιαστική επίτροπο, κα Γεωργία Κοντοδήμου, καθώς και τις γυναίκες της γειτονιάς, έλαμπε και αντανακλούσε την αγάπη και τη φροντίδα της Τοπικής Κοινότητας , σε όλο της το μεγαλείο, καθώς βαδίζαμε επάνω σε φρεσκοασπρισμένο δρόμο, και ανηφορίζαμε στα σκαλοπάτια της μικρής εκκλησιάς των παιδικών μας χρόνων. 

Πρωτομαγιά στην ανθισμένη Βαλύρα

                     

Ημέρα εργατικής πρωτομαγιάς, αρχιμηνιά και καλωσόρισμα των ανθισμένων ρόδων... Η γιορτινή Βαλύρα, η μεγάλη οικοδέποινα, τον Μάη τον ομορφονιό υποδέχθηκε με χαρούμενα ακούσματα παιδιών και πτηνών τιτιβίσματα, σε καταγάλανο ουρανό και σε άφθαρτα, στον δόλιχο χρόνο, αετώματα... Μικρές και μεγάλες κόρες , ίδιες και απαράλλακτες σαν τους αιώνιους ανθούς της γενέτειράς μας, ξεχύθηκαν στους αγρούς και μάζεψαν  όποιο άνθος μαγνήτισε την προσοχή τους.  Μοναδικά στεφάνια,  κρεμασμένα  με λαμπερές κορδέλες,   ανεμίζουν στα μπαλκόνια και στην εισόδο των φροντισμένων οικιών στη Βαλύρα, που χαιρέτισε με ευλάβεια τον Μάη, από άκρη σε άκρη, στις λουλουδένιες ραχούλες της  και στον ανθόσπαρτο    κάμπο της.

Ο εορτασμός της Ζωοδόχου Πηγής στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδος στη Βαλύρα

 

                                     Το τέμπλο του ιερού ναού Αγίας Τριάδος Βαλύρας

 Στο Πεταλίδι Μεσσηνίας, σήμερα, Παρασκευή μετά το Πάσχα, 25η Απριλίου 2025, εορτάστηκε πανηγυρικά η Ζωοδόχος Πηγή, αλλά και στην ονειρεμένη Βαλύρα, στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδος, τιμήθηκε μεγαλοπρεπώς η μνήμη της Ζωοδόχου Πηγής,  με τις αναστάσιμες λαμπάδες ανά χείρας, και φως εκ φωτός στον νου και την καρδιά   του Χριστεπώνυμου πλήθους. 

Χοροστάτησε ο σεπτός πατήρ μας, κ. Ιωάννης Φωτεινός, με τους αξίους ιεροψάλτες μας, κ.κ. Παναγιώτη Ζαφειρόπουλο και Γιώργο Περιβολάρη. Η νεωκόρος, κα Μαρία Ηλιοπούλου, και η εκκλησιαστική επίτροπος , κα Γεωργία Κοντοδήμου, δεν παρέλειψαν να κοσμήσουν καλαίσθητα τον ιερό ναό, που ατενίζει δυτικά την αγιασμένη ιερά Μονή   Βουλκάνου, στο διάσελο της Ιθώμης.  Η Βυζαντινή εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής,    ανθοστόλιστη,  τοποθετήθηκε για προσκήνημα επάνω στην Εφέστιο εικόνα της Φιλοξενίας του Αβραάμ, που τιμάται τη Δευτέρα της Πεντηκοστής, του Αγίου Πνεύματος,  πανηγυρικά  στη Βαλύρα.

«Ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ ἐν ὑμῖν μείνῃ …»

                                        

                                                                    Φωτό: Βικιφθέγματα

Ὁ Χριστός, ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀνάσταση ἡμῶν, «ἠγέρθη». Ἡ Ἀνάστασή Του μάλιστα συμπαρασύρει τὰ πάντα γύρω μας, «τὸν οὐρανό, τὴν γῆ καὶ τὰ καταχθόνια», τὰ ὁποῖα εἶναι ὅλα λουσμένα στὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, πλημμυρισμένα στὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του.

Ἡ κυριώτερη συνέπεια τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἀκριβῶς αὐτή: Ἐκεῖ ποὺ πρῶτα κυριαρχοῦσε ὁ θάνατος, ἡ θλίψη, ὁ πόνος καὶ ἡ ὀδύνη, τώρα πλέον κυριαρχεῖ ἡ ἀναστάσιμη χαρά, ἡ χαρὰ ἐκείνη ποὺ ἔχει ἀρχὴ ἀλλὰ δὲν ἔχει τέλος. Γι’ αὐτὸ ὁ Χριστὸς προεξαγγέλλει στοὺς μαθητές Του ὅτι, ὅταν θὰ τὸν ξαναδοῦν μετὰ ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση, ἡ χαρά τους θὰ εἶναι «πληρωμένη», ὁλοκληρωμένη, καὶ κανεὶς πλέον δὲν θὰ μπορῆ νὰ τοὺς τὴν ἀφαιρέσῃ: «οὐδεὶς αἴρει ἀφ’ ὑμῶν» (Ἰωάν., ιστ’ 22).

Ποιός ἄλλος ἀλήθεια ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἔχει τὴν δύναμη νὰ μετατρέψῃ τὴν λύπη σὲ χαρά; Μόνον ὁ Χριστὸς μπορεῖ νὰ τὸ πετύχῃ, διότι πολὺ ἁπλᾶ εἶναι ὁ Ἴδιος ἡ χαρά! 

Το ¨ωόν" της προσωπικής μας Ανάστασης

                              

                                                    Νικηφόρος Λύτρας. Το ωόν του Πάσχα

Τη Μεγάλη Πέμπτη (κοκκινοπέφτη) ή το Μεγάλο Σάββατο, οι γυναίκες της Βαλύρας συνηθίζουν να βάφουν τα Πασχαλινά αυγά, όπως άλλωστε συμβαίνει και σε όλο τον Ορθόδοξο Χριστιανικό κόσμο. Το τσούγκρισμα των αυγών και ιδίως το σπάσιμο του κελύφους του,   περικλείει ιδιαίτερους συμβολισμούς από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Τα κόκκινα αυγά αρχίζουν να καταναλώνονται την Κυριακή του Πάσχα, αφού προηγηθεί  το τσούγκρισμα με ευχές στο πασχαλινό τραπέζι. Όποιος έχει το ισχυρότερο  αυγό και βγει  νικητής, θεωρείται  ότι είναι τυχερός...τον περιμένει εν ζωεί η δική του προσωπική αποκάλυψη και Ανάσταση.

Το τσούγκρισμα των πασχαλινών αυγών συμβολίζει την Aνάσταση του Xριστού, καθώς το αυγό συμβολίζει τη ζωή και τη δημιουργία που κλείνει μέσα του. Το Πασχαλινό αυγό έχει χρώμα κόκκινο  όπως το αίμα, που έχυσε ο Χριστός επάνω στο Σταυρό (1 και 2). Όταν το κέλυφος του αυγού σπάσει, γεννιέται μια ζωή , έτσι και το πασχαλινό αυγό  μεταφορικά αφορά το σπάσιμο του τάφου του Xριστού και την Aνάστασή Tου (1). Αυτό σημαίνει ότι εμείς δεν έχουμε ακόμη αναδειχθεί ως ώριμες οντότητες σε ψυχοπνευματικό επίπεδο, είμαστε εντός του προσωπικού του τάφου ο καθένας μας. Επειδή όμως έχουμε συσταυρωθεί με τον Χριστό κατά τη βάπτισή μας, βιώνουμε σε όλο της το μεγαλείο την Ανάσταση του Κυρίου μας.

Στις αρχαίες κοσμογονίες το αυγό είναι σύμβολο της ψυχοπνευματικής αναγέννησης. Κάποιοι λαογράφοι εκτιμούν ότι το έθιμο του αυγού έχει τις ρίζες του στην αρχαία Αίγυπτο και την Περσία, όπου φίλοι και συγγενείς αντάλλαζαν αυγά κάθε εαρινή ισημερία. (2). Το Ορφικό αυγό παριστάνεται με τον όφι τυλιγμένο γύρω του, είναι η δικλείδα προστασίας από το δημιουργικό πνεύμα πριν από τη μύηση και συνειδητά μετά από αυτή . Ο άνθρωπος, στη μαθητεία της ζωής του, αναπτύσσεται σταδιακά, όπως ο καρπός μέσα στη γη τον Χειμώνα. Είναι παράλληλα  επιλογή του ανθρώπου να συμπορευθεί είτε με τα πάθη του και τον πειρασμό ή να ακολουθήσει τη στενή οδό του φωτός και της σωτηρίας του, εκτός του κελύφους του προτέρου αμαρτωλού βίου του, ως νέος και αναγεννημένος  σε πνευματικό επίπεδο, όπως την Άνοιξη που αναγεννιέται η φύση γύρω του, κατ΄ομοίωση με το αγαθό και σοφό πνεύμα του Δημιουργού του.

«Θεοῦ γεώργιον»

                          

                                                                     Φωτό: prlogos.gr

Μέσα στὸ φῶς τοῦ ἔαρος καὶ τῆς Ἀναστάσεως «ἀνέτειλε» καὶ ἡ «φωτοφόρος» ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μεγαλομάρτυρος. Πράγματι, ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου συμβαδίζει πάντοτε μὲ τὴν Ἀνάσταση· γιὰ τὴν ἀκρίβεια οἱ δύο ἑορτές «συνεκλάμπουν». Γι’ αὐτό, ὁ ὑμνογράφος στὸ ὄμορφο τροπάριο τοῦ Καθίσματος τοῦ Ὄρθρου μᾶς καλεῖ: «ἅπαντες λαμπροφοροῦντες φαιδρῶς ἑορτάσωμεν».

Ὅλοι ἑπομένως οἱ φιλέορτοι χριστιανοὶ συμμετέχομε στὴν χαρὰ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς πλέον ἀγαπημένους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀλλὰ γιατί ὁ Ἅγιος τυχαίνει νὰ εἶναι ἰδιαίτερα λαοφιλής; Διότι ὁμολογουμένως συνεδύαζε στὸ πρόσωπό του τὶς μεγαλύτερες ἀρετὲς τοῦ βίου, τὴν νεότητα μὲ τὴν σταθερότητα, τὴν ἀξιωσύνη μὲ τὴν γενναιότητα, τὴν ὀλιγάρκεια μὲ τὴν ἀλληλεγγύη.

Ἀπὸ ποῦ, ὅμως, ἄντλησε αὐτὲς τὶς ἀρετὲς ὁ νεαρὸς Γεώργιος; Ποῦ βρῆκε τὴν δύναμη νὰ στηριχθῆ στοὺς δύσκολους αὐτοὺς καιροὺς ποὺ διωκόταν ἀνηλεῶς ἡ πίστη; Διότι μὴν βιαστῆ βεβαίως νὰ πῆ κανεὶς ὅτι ἡ δική μας ἐποχὴ εἶναι ἀσφαλῶς δυσκολώτερη ἀπὸ ἐκείνη τοῦ Ἁγίου, στοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες, ποὺ καὶ εἴδωλα ὑπῆρχαν, καὶ διώξεις καὶ μαρτύρια ἀλλὰ καὶ πλῆθος φωτεινῶν μαρτύρων. 

«Ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωὴν»

                 

                                                       Φωτό: Orthodoxia News Agency

«Ἄφραστον θαῦμα! …ἐν τάφῳ νεκρὸς ἄπνους κατατίθεται εἰς σωτηρίαν ἡμῶν τῶν μελωδούντων» (Καταβασία ζ’ ὠδῆς τοῦ Κανόνος), ἀκούσαμε στὸν Ὄρθρο τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ποὺ ψάλλεται τὴν Παρασκευὴ τὸ ἑσπέρας. Καὶ στὴν ἀσματικὴ ἀκολουθία τῶν Ἐγκωμίων, τὴν λυρικώτερη στὴν ἐκκλησιαστική μας ὑμνολογία, ψάλαμε «ὕπνωσας μικρὸν καὶ ἐζώωσας τοὺς τεθνεῶτας καὶ ἐξαναστὰς ἐξανέστησας τοὺς ὑπνοῦντας ἐξ αἰῶνος, Ἀγαθέ» (Στάσις β’).

Τάφος, νεκρός-ἄπνους, ὕπνωση καὶ ἀνάσταση. Πῶς συμβιβάζονται ὁ τάφος καὶ  ἡἄπνοια μὲ τὴν ζωοποίηση καὶ τὴν ἀνάσταση; Ἂς μὴν σπεύσῃ νὰ βγάλῃ κάποιος εὔκολα τὸ συμπέρασμα ὅτι πρόκειται γιὰ ἁπλῆ ποιητικὴ σύλληψη καὶ γιὰ λογοτεχνικὰ σχήματα. Ἔχει καὶ ἡ Ἐκκλησία τοὺς τρόπους της, ὅπως καὶ ἡ ποίηση τοὺς δικούς της.

Xριστός Ανέστη, μέχρι να χαρεί η ψυχή μας!

                     

                                                          Φωτό: Βill Chalikouras FB

 

Το πλήθος των κοσμικών Χριστιανών Ορθοδόξων  συνήθως αποχωρεί από τον ιερό ναό μετά το πρώτο άκουσμα του " Χριστός Ανέστη". Οι φιλότιμες και προκομμένες οικοδέσποινες της Βαλύρας, κατάκοπες όλη την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου, και όχι μόνο, προκειμένου να ετοιμάσουν πλούσια και ποικίλα εδέσματα για να ευφρανθούν οι νηστεύσαντες της οικογενείας τους και οι καλεσμένοι τους,  με κόπο φορούν το Πασχαλινό τους εορταστικό ένδυμα και το ευγενικό χαμόγελό τους... Για να μη δυσαρεστήσουν  τους γύρω τους, κρατούν γενναιόψυχα  τα προσχήματα . Στην εκκλησία πατούν με το κομψό   γοβάκι τους ,   αλλά τον νου τους τον ξεχνούν  στον πάγκο της κουζίνας τους και στον στόλο της τραπεζαρίας τους.

Καθώς κινούσα τη λαμπάδα μου εκστασιασμένη από  τα αναστάστιμα ακούσματα, εντός του ιερού ναού του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας, είδα μία φίλη μου να στέκεται  ακουμπισμένη στο παγκάρι και να με κοιτάζει επίμονα. Ήταν προβληματισμένη και εξέπεμπε διακριτικά  μία δόση μελαγχολίας... 

-Πρέπει να αποχωρήσω, δεν μπορώ να παραμείνω μέχρι το τέλος της μεταμεσονύχτιας αναστάσιμης ακολουθίας. Στο σπίτι περιμένουν γέροι, νέοι, παιδιά , εγγόνια και δισέγγονα ,  σιωπηλά μου έλεγε.

Η χάρις του Επιταφίου στις οικογενειακές εστίες της Βαλύρας το Πάσχα του 2025

                           

Αναμένοντας την Αγία του Κυρίου μας Ανάσταση, σημαντικό είναι να αναφερθούμε πρωτίστως στα θρησκευτικά δρώμενα της Μεγάλης Παρασκευής, που κάθε έτος, με συγκλονιστικό τρόπο, εντείνουν την προσμονή της Αναστάσεως και ενδυναμώνουν την πίστη των Ορθοδόξων πανταχόθεν. Παρομοίως και στην Τοπική Κοινότητα της ονειρεμένης Βαλύρας, η Μεγάλη Παρασκευή είναι δείκτης και ακράδαντη απόδειξη της ψυχικής θέρμης, που διακατέχει τα μέλη της Ενορίας του Αγίου Αθανασίου.

 Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής,  ο σεπτός πατήρ μας, κ. Ιωάννης Φωτεινός,  παρευρίσκετο στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου, στο Κοιμητήριο του χωριού, προσευχόμενος και θυμιατίζοντας, μαζί με τους  συγγενείς των  κεκοιμημένων στα μνήματα.    Η   πρεσβυτέρα μας, κα Σοφία Φωτεινού,  ως είθισται, μαζί με την νεωκόρο κα Μαρία Ηλιοπούλου και την εκκλησιαστική επίτροπο, κα Γεωργία Κοντοδήμου, εργαζόταν   πυρετωδώς, όσον αφορούσε τον στολισμό του Επιταφίου. Η κα Μαρία Ηλιοπούλου, ως η πλέον έμπειρη,   βοηθούσε τις κυρίες που προσήρχοντο και ενσωματώνονταν αρμονικά στην όμορφη ομάδα δράσης. 

Το χρονικό μίας Πασχαλινής ημέρας στη Βαλύρα του 2025

 

                                                 Φωτό:  ΒΑΛΥΡΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ στο FB

Η Μεγάλη Τετάρτη είναι , συνήθως για τους Βαλυραίους, η ημέρα που τρέχουν όλοι να προλάβουν τις προετοιμασίες για την Αγία του Κυρίου μας Ανάσταση, αλλά και η ημέρα με τις περισσότερες ώρες επί το θείον έργον, για τον σεπτό πατέρα μας, κ. Ιωάννη Φωτεινό , τους αξίους ιεροψάλτες μας, τη νεωκόρο, και την εκκλησιαστική επίτροπο της ενορίας μας. 

Κάποιοι ξεκίνησαν την αυγούλα με το χορτοκοπτικό τους για να κουρέψουν τους κήπους και τα κτήματά τους, έπεται και η προσωπική τους κόμμωση... Άλλοι καλλίκομοι, σαν τις φρόνιμες παρθένες της παραβολής,  δεν παρέλειψαν να εξομολογηθούν το πρωί στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου, να μετέχουν στην ακολουθία του Αγίου Ευχελαίου κατά τις απογευματινές ώρες, και να παρακολουθήσουν με ευλάβεια την ιερά ακολουθία της Εσπέρας. Παρόντες στην εσπερινή ακολουθία ήταν ο Δήμαρχος Μεσσήνης, κ. Γιώργος Αθανασόπουλος, μαζί με τους αντιδημάρχους του, ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Βαλύρας, κ. Δημήτρης Τσιλίκας, και ο σύμβουλος κ. Κώστας Καυκούλας.

Ο Πελεκάνος της Λαμπαίνης, κ. Γιάννης Γιαννόπουλος, διέκοψε προσωρινά τις εργασίες του στη Μπιζανιώτικη γειτονιά, ενωρίς το πρωί της Τετάρτης, προκειμένου να ακολουθήσει τον Πρόεδρο της Κοινότητας της Βαλύρας,  συμμετέχοντας ενεργά  στον καλλωπισμό των δρόμων του χωριού, εν όψει του Πάσχα. Οι δρόμοι ασπρισμένοι και καθαροί αναμένουν τον Επιτάφιο να τους αγιάσει και φέτος, θυμιατισμένοι και ευκολοδιάβατοι να είναι ολη τη χρονιά, και της Βαλύρας η χαρά.

Μεγάλη Εβδομάδα 2025, στον Παράδεισο της Πλανεύτρας Βαλύρας

 

Είθισται το Πάσχα οι Νεοέλληνες να το περνούν στην ύπαιθρο, ιδίως εκείνοι που κατάγονται από την επαρχία και έχουν ένα χωριό ως γενέτηρα ή ως σημείο αναφοράς.

Η Βαλύρα είναι ένας   μοναδικός προορισμός, για να αισθανθεί η ψυχή του ανθρώπου ανάταση, γαλήνη, ηρεμία και απειρία θετικών συναισθημάτων να κατακλύσουν το είναι του.  Υπέροχες εικόνες της φύσης εναλλάσονται μαγευτικά και το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι είναι δύσκολο να πλήξουν από μονοτονία  τόσο οι μόνιμοι κάτοικοι όσο και οι  περιστασιακοί επισκέπτες.

Ξεχωριστός στον στόλο της Βαλύρας είναι ο ιερός ναός του Αγίου Αθανασίου, του πολιούχου του χωριού,  με το παλιό ξύλινο τέμπλο του και το συναίσθημα που προκαλεί το εσωτερικό του  , την αίσθηση ότι ο πιστός  συναντά τον Τριαδικό Θεό και πατέρα του. Οργιάζει η γη στα πλουμιστά κάλλη της, αλλά ουδείς πλανάται,  όλα είναι συντονισμένα στο Άγιο Πάσχα στην όμορφη κοινότητα της Βαλύρας.

«Ἡ πάντων χαρά»

                          

                                                                 Φωτό: Demokratiki

Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ διανύσαμε ἤδη τὴν κύρια περίοδο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου καὶ ἡ Κυριακὴ τῶν Βαΐων ἀποτελοῦν τὸν «λαιμό» ποὺ συνδέει τὸν «κορμό» τοῦ Τριῳδίου μὲ τὴν «κεφαλή», τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, τὴν Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσῃ στὴν κορύφωση, στὸν Σταυρὸ καὶ τελικὰ στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.

Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο στὴν λειτουργική γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ διπλῆ αὐτὴ ἑορτή, τοῦ Λαζάρου καὶ τῶν Βαΐων, ὀνομάζεται «προοίμιο τοῦ Σταυροῦ», διότι μᾶς εἰσάγει στὸν ἑορτασμὸ τῶν σωτηρίων παθῶν καὶ τῆς λυτρωτικῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἔτσι τὸ τυπικὸ τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου δὲν ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνο τῶν Σαββάτων, γενικῶς, ποὺ εἶναι ἀφιερωμένα στοὺς κεκοιμημένους. Αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀναστάσιμο Σάββατο, ποὺ ὑμνολογικὰ προαναγγέλλει τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου «λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων» (Μάρκ, ιστ’ 2). Ὁ Ὄρθρος τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου μὲ τὰ ἀναστάσιμα Εὐλογητάρια, τὀ «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι…» θυμίζει τὸν κυριακάτικο ἀναστάσιμο Ὄρθρο, στὴν Θεία δὲ Λειτουργία ἀντὶ τοῦ Τρισαγίου ἀκοῦμε «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε…», ὅπως στὶς μεγάλες «φωτιστικές» ἑορτές.

Ἐμβόλιο ζωῆς

                                   

                                                                    Φωτό: sansimera.gr

«Τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ἡμῶν εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι» (Ἑβρ. θ’ 14). Στὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ ποὺ διαβάζεται κατὰ τὴν Ε’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, ὁ Ἀπόστολος, ἀφοῦ ἀναφέρεται στὸν τρόπο προσφορᾶς θυσιῶν πρὸ Χριστοῦ, τὶς διαφοροποιεῖ ἀπὸ τὴν δική Του θυσία καὶ ἐκφράζει τὴν βεβαιότητά του γιὰ τὴν ἀνωτερότητα τῆς σωστικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ σὲ σχέση μὲ ὅλες τὶς προηγούμενες, ποὺ ἀποτελοῦσαν βεβαίως προεικόνισή της.

Πράγματι, τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχουν οἱ μέχρι τότε προσφερόμενες ζωοθυσίες, καὶ μάλιστα ἑκατόμβες, ἀκόμα καὶ οἱ ἀνθρωποθυσίες, ποὺ γίνονταν γιὰ τὸν ἐξευμενισμὸ τῶν διαφόρων «θεῶν», μὲ τὴν ζωηφόρο θυσία τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου, τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγινε γιὰ τὴν δική μας λύτρωση ἀπὸ τὸ κράτος τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου; Πῶς μπορεῖ νὰ συγκριθῆ ἡ θυσία ἁμαρτωλῶν θυμάτων μὲ τὴν θυσία τοῦ ἀναμάρτητου Σωτῆρος; Ἐὰν τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων εἶχε τὴν δύναμη νὰ ἐξαγνίσῃ «πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα», πόσο μεγαλύτερη δύναμη μπορεῖ νὰ ἔχῃ τὸ αἷμα τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ ποὺ προσφέρθηκε ὑπὲρ ἡμῶν «εἰς κάθαρσιν καὶ ἁγιασμὸν ψυχῶν τε καὶ σωμάτων», «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» καὶ «εἰς ζωὴν αἰώνιον»;

Οι Ε΄ Χαιρετισμοί 2025 προς την Υπεραγία Θεοτόκο, στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας

                                          

                                                       Φωτό: κα Σοφία Μάγειρα-Τσιλίκα

Οι Ε΄ Χαιρετισμοί προς την Υπεραγία Θεοτόκο αποδόθηκαν σε ένα άκρως κατανυκτικό περιβάλλον, στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου, του πολιούχου της Βαλύρας, χοροστατούντος του σεπτού πατρός μας κ. Ιωάννου Φωτεινού , με τη συνοδεία των  αξίων ιεροψαλτών μας, κ.κ.Παναγιώτη Ζαφειρόπουλου και Γεωργίου Περιβολάρη.

Κατάμεστος  ο ναός του  Αγίου Αθανασίου, καθιστά  εμφανές τόσο το θρησκευτικό συναίσθημα των Βαλυραίων , όσο και την ενεργό συμμετοχή τους στα δρώμενα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Οδεύοντας προς την Ανάσταση του Θεανθρώπου Χριστού, η ψυχή του ανθρώπου στρέφεται με παρρησία προς την Πρέσβειρα των Ουρανών, την Παναγία μας με τα πολλά ονόματα και προσφωνήσεις, ζητώντας φως εκ φωτός, από εκείνη που το ουράνιο φως εδέχθη η Πάναγνη, και Μητέρα του Φωτός κατέστη  αιωνίως.

Όταν οι πεθερές είχαν τον πρώτο λόγο!

                       

                                                     Φωτό:  Gavriil Tachtatzis στο FB

Εκείνα τα αλησμόνητα χρόνια της δεκαετίας του 1960, που εμείς πρωτοσηκώσαμε τη βαριά σχολική σάκα  με τα μπλε τετράδια για να φοιτήσουμε στην Πρώτη Δημοτικού, στο Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας, οι παραδοσιακές οικογένειες σήκωναν το βάρος και αδιαμφισβήτητο χρέος του συνεχούς υπολογισμού και κράτησης των προσχημάτων, όσον αφορούσε τη θεμιτή και αθέμιτη παρουσία, καθώς και  την επέμβαση της πεθεράς.  

Βεβαίως, πολύ παλιότερα, κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας, σε ορισμένα μέρη της Ελλάδας, η πεθερά πρωτοστατούσε και ήταν υπεύθυνη για την επιλογή του γαμπρού ή της νύφης αντίστοιχα. Ο υποψήφιος γαμπρός την επισκεπτόταν με δώρα, γλυκίσματα, μέλι και καρύδια και περνούσε από ενδελεχή έλεγχο.  Έπρεπε να προσπαθήσει σκληρά, να ιδρώσει για να αποκτήσει τη γυναίκα της αρεσκείας του....τυχερός ήταν όταν τον συμπαθούσε και τον ενέκρινε η μέλλουσα πεθερά του! Όσο για τις νύφες, εκείνες δεν επισκέπτονταν τις μέλλουσες πεθερές, γιατί μία ζωή, ιδίως κατά την εφηβεία και ενηλικίωσή τους, ήταν υπό συνεχή παρακολούθηση, όσον αφορούσε την πρόοδό τους και την κατάκτηση όλων εκείνων των "προσόντων", που συνέθεταν το προφίλ μίας καλής κόρης, μελλοντικής συζύγου και   μητέρας  για την εποχή τους.

Ο Σύλλογος Γυναικών Βαλύρας έδωσε τα ρέστα του!

                      

  Ο δραστήριος και αρτίως συντονισμένος  Σύλλογος  Γυναικών Βαλύρας, με πρόεδρο την κα Ελένη Τσιλίκα, πραγματοποίησε το Πασχαλινό παζάρι του με επιτυχία, στην αίθουσα του παλιού Δημαρχείου Ιθώμης στη Βαλύρα ,  Κυριακή ,   30 Μαρτίου 2025 και ώρα 17:00.

Οι Πασχαλινές λαμπάδες , που με πολύ φαντασία και καλαισθησία ετοίμασαν οι δημιουργικές γυναίκες της Βαλύρας, έλκυσαν την προσοχή των επισκεπτών και επέφεραν αξιοπρόσεκτο κέρδος στον Σύλλογο.

«Πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι»

            

                                                                  Φωτό: Larissanet

«Εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι.» Ὁ λόγος αὐτὸς δὲν εἶναι ἑνὸς ἁπλοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ τοῦ Θεανθρώπου. Μόνον Ἐκεῖνος, «ὁ ἐτάζων νεφροὺς καὶ καρδίας» εἶναι σὲ θέση νὰ γνωρίζῃ τὴν πνευματικὴ κατάσταση τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Καὶ ἐπειδὴ διαπιστώνει ὅτι ὅλοι μας, λίγο – πολύ, χωλαίνουμε στὰ πνευματικὰ θέματα, μᾶς «προκαλεῖ» τοὐλάχιστον νὰ τὸ παραδεχτοῦμε. 

Αὐτὸ κάνει καὶ μὲ τὸν πατέρα τοῦ δαιμονισμένου νέου τοῦ Εὐαγγελίου (Μάρκ. θ’ 17-31). Ὡς σοφὸς παιδαγωγὸς καὶ ἄριστος καρδιογνώστης τὸν καλεῖ διακριτικὰ νὰ παραδεχθῆ ὅτι γιὰ τὸ προσωπικὸ καὶ οἰκογενειακό του μαρτύριο εὐθύνεται (καί) ἡ ἀνεπαρκής του πίστη. 

Θὰ ἀκούσωμε τὴν φωνή;

                              

                            Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Ιερός ναός Αγίου Αθανασίου Βαλύρας.

                                                  Φωτό: κα Μαρία Φωτεινού-Χρηστάκη

Θαυμαστὴ ὑπῆρξε, πράγματι, ἡ πίστη τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ ’21, ποὺ ἦταν στενὰ συνυφασμένη μὲ τὴν ἀγάπη των γιὰ τὴν πατρίδα. Ἡ πίστη, μάλιστα, γι’ αὐτοὺς εἶχε πρωταρχικὴ σημασία. Ὁ θρυλικὸς Γέρος τοῦ Μωριᾶ, στὸν λόγο του στὴν Πνύκα, προτρέπει τοὺς νέους νὰ φυλάξουν καὶ νὰ στερεώσουν τὴν πίστη, ὅπως ἐκεῖνοι, οἱ παλαιοὶ ἀγωνιστές, «ὅταν ἔπιασαν τὰ ἄρματα, εἴπαν πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος». Καὶ ὁ ἡρωϊκὸς Μακρυγιάννης, πρὶν ἀπὸ τὴν κρίσιμη μάχη στοὺς Μύλους, διαμηνύει στοὺς ξένους ποὺ τὸν συμβούλευαν νὰ ὑποχωρήσῃ μπροστὰ στὸν πανίσχυρο Ἰμπραήμ: «Ὅταν σηκώσαμε τὴν σημαία ἐναντίον τῆς τυραγνίας, ξέραμε ὅτι εἴμαστε ἀδύνατοι, …κι ἄν πεθάνομεν, πεθαίνομεν διὰ τὴν πατρίδα μας, διὰ τὴν θρησκείαν μας…κι ὁ Θεὸς βοηθός».

Της Βαλύρας η "Θανάσαινα" την 25η Μαρτίου 2025

                               

                                              Φωτογραφίες: κα Μαρία Φωτεινού-Χρηστάκη

Η λεβεντογυναίκα (Μαρία Χρηστάκη), του ανδρειωμένου κυρ Θανάση (Βασίλη Κότσιαρη), τη φοβερή και τρομερή νύχτα, λίγο πριν την έναρξη της επανάστασης του 1821, μαζί με τις δύο ομορφοκόρες τους, τη Λενιώ (Μελίσσα Νέλη) και τη Μαριώ (Μαριάνθη Χρονοπούλου), κάλεσαν στο σπίτι τους Προεστούς να μιλήσουν για την ποθητή λευτεριά και την αιματηρή απόκτησή της... Ομόφωνα, με φόβο Θεού και ελπίδα στην καρδιά, αποφάσισαν να πολεμήσουν για την Πατρίδα. Αυτό ήταν ένα από τα θεατρικά δρώμενα της 25ης Μαρτίου 2025, που θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη μας και  στα λαογραφικά μας δεδομένα.

 Τόσο το Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας όσο και το νηπιαγωγείο- συντονίστηκαν οι μικροί μαθητές ντυμένοι με εθνικές ενδυμασίες και παρέλασαν κρατώντας τέλεια τεντωμένη την Ελληνική σημαία- μάγεψαν τα πλήθη και απέσπασαν πολλά χειροκροτήματα.

Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως...οι βιολέτες της Βαλύρας

                                      

                                                      Φωτογραφίες: κα Νόρα Χαλικούρα

Η τρίτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, γνωστή ως Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως,  εορτάστηκε φέτος  στις 23 Μαρτίου 2025. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη ημέρα στο εκκλησιαστικό έτος, καθώς σηματοδοτεί τη μέση της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και προσφέρει στους πιστούς πνευματική ενίσχυση στην πορεία τους. Οι βιολέτες της Βαλύρας, συντονσμένες σε αυτή τη μεγάλη εορτή, παρέδωσαν το αρρητολεπτόπνευστο σώμα τους επί του θυσιαστηρίου, προκειμένου  να ευλογηθούν και να αγιάσουν τους πιστούς, με τη δύναμη του Σταυρού του Χριστού.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΥΡΑΣ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ .Η ΜΑΣΣΑΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ

 

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΙΩΑΝΝΑ ΜΟΥΣΙΚΟΥΔΗ.ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ 

 Περιγραφή

Τα θεμέλια της πρώτης ελληνικής Κοινότητας στη Μασσαλία μπαίνουν το 1820 με την ίδρυση της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας από εμπόρους, κυρίως Χιώτες, εγκατεστημένους ήδη μόνιμα στο λιμάνι. Η Κοινότητα ενδυναμώνεται με τη σταδιακή άφιξη άλλων εμπόρων από την Κωνσταντινούπολη και τα Ιόνια νησιά, γίνεται σύντομα σημαντικό μέλος της ελληνικής επιχειρηματικής διασποράς και επιβάλλεται στην οικονομική και κοινωνική ζωή της πόλης. Στις αρχές του 20ού αιώνα, μέλη των ίδιων πάντα αρχοντικών εμπορικών οικογενειών διοικούν την Κοινότητα και την ελληνορθόδοξη Εκκλησία.

Μετά το 1916, η σύνθεση και η κοινωνικοοικονομική διαστρωμάτωση της τοπικής ελληνικής διασποράς μεταβάλλονται ριζικά από διαδοχικά κύματα προσφύγων και μεταναστών. Αμφίδρομες σχέσεις και αλληλεπιδράσεις δημιουργούνται μεταξύ των κυρίων συνιστωσών της νέας πολυπληθούς και ετερογενούς παροικίας, οι οποίες εκφράζονται ανάλογα με τις ιστορικές συνθήκες και τα πρόσωπα, διαταράσσουν την κοινωνική συνοχή της και συντελούν αναπόφευκτα στην τελική και πλήρη διαφοροποίησή της.

Διαβάστε περισσότερα »

Ζωηφόρος Σταυρὸς καὶ θανατηφόρα ἁμαρτία

                        

                                                                        Φωτό: Σαν σήμερα

«Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός…ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου, ὁ τῶν πιστῶν στηριγμός, τῆς Ἐκκλησίας τὸ περιτείχισμα», ψάλλει ὁ ὑμνωδὸς κατὰ τὴν μεσονηστίσιμο Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Ζωηφόρο ἀποκαλεῖ τὸν Σταυρὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, διότι χάρη στὸν καρπὸ τοῦ Σταυροῦ, στὴν γεύση δηλαδὴ τοῦ «ξύλου τῆς ζωῆς», τοῦ Χριστοῦ, γευτήκαμε ὅλοι ἐμεῖς, οἱ ἀπόγονοι τῶν πρωτοπλάστων, ὄχι τὴν πικρὰ γεύση τοῦ θανάτου ἀλλὰ τὴν γλυκιὰ ἡδονὴ τῆς ζωῆς.

Ὁ Σταυρός, λοιπόν, μὲ τὴν ἄνοδο τοῦ Κυρίου πάνω Του, ἀνανοηματοδοτεῖται καὶ ἀπὸ σύμβολο θανάτου γίνεται σύμβολο τῆς ζωῆς, ἀπὸ σύμβολο ἐσχάτης ταπεινώσεως καὶ ἐξευτελισμοῦ γίνεται σύμβολο ἀνορθώσεως καὶ τιμῆς, ἀπὸ φονικὸ ὄργανο γιὰ τοὺς ἁμαρτωλούς γίνεται ὄργανο σωτηρίας γιὰ τοὺς μετανοοῦντες, καὶ ἐν τέλει σύμβολο λυτρώσεως καὶ ἀναστάσεως!