Τι κι αν το καλοκαίρι σχεδόν έφυγε χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε, τι κι αν οι ελπίδες του Ιουνίου αποδείχθηκαν φρούδες και περαστικές, τι κι αν τα άδεια πορτοφόλια επιζητούν επιστροφή στην εργασία για να ξαναγεμίσουν, τι κι αν το καλοκαίρι δεν το αισθανθήκαμε καν, αφού δεν το επέτρεψαν οι ειδικές συνθήκες και υποχρεώσεις του βίου μας.... Υπάρχει ένας ανεκτίμητος θησαυρός για να αποκαλυφθεί, που μπορεί να πληρώσει με χαρά τα εντός μας και να φωτίσει το διάβα μας, αυτό το εκκλησιαστικό και ακαδημαϊκό έτος. Γιατί άτομα δεν είμαστε για να θρηνούμε αποξενωμένα στη γωνιά μας, αλλά αγαπητική κοινωνία προσώπων, όπως άλλωστε ο ίδιος ο Θεός !
Η έννοια του " προσώπου" στο βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά, με τίτλο "το πρόσωπο και ο έρως", αναλύεται διεξοδικώς. Ο Γιανναράς επαναφέρει την πατερική διάκριση προσώπου-ουσίας με φιλοσοφικούς όρους. Ο έρως είναι η οντολογική κίνηση προς τον άλλο: χωρίς αυτόν, η ύπαρξη είναι κενή. Η εμπειρία του έρωτα ανοίγει τον δρόμο για να κατανοηθεί η θεολογία της Αγίας Τριάδας, όπου το Είναι δεν είναι ατομικό αλλά κοινωνικό. Η νεότερη έκδοση (2017) είναι από τον εκδοτικό οίκο Ίκαρος, με σημαντικά μεγαλύτερο όγκο (512 σελίδες), πιθανόν λόγω αναθεώρησης, συμπλήρωσης ή προσθήκης σχολίων/υλικού. Η προηγούμενη έκδοση (2006) και η πρώτη (περί το 1976), εκδόθηκαν από τη Δόμο και είχαν 376 σελίδες κάθε μία.΄Ακολουθεί σύντομη περίληψη με βάση τις θέσεις του συγγραφέα και τη δομή των κεφαλαίων του βιβλίου, που παραμένει best seller στον Ελλαδικό χώρο.
