Αφιέρωμα στον Βαλυραίο καθηγητή μαθηματικών, κύριο Αθανάσιο Μπόβη

                    

                                                          Φωτό: Athanasios Bovis, FB

 Στην πλατεία της Βαλύρας,  τους αφήνει όλους ενεούς μπροστά στις προτεινόμενες οικονομικές -και όχι μόνο- καινοτόμες λύσεις του!  Κάποιοι διαμαρτύρονται,  ότι στο τέλος της  ομιλίας  του  ρωτά -παλιά συνήθεια από τα ένδοξα χρόνια της διδασκαλίας του στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση-τι καταλάβατε -κι εκείνοι αισθάνονται αμήχανοι, γιατί ορισμένες φορές δεν έχουν ακριβώς  κατανοήσει  τον λόγο του μεγαλοφυή μαθηματικού , κυρίου Αθανασίου Μπόβη. Συνήθως, κρατούν τα προσχήματα κουνώντας καταφατικά το κεφάλι τους, και μόνο λίγοι  αποδεικνύονται στη συνέχεια μοναδικοί συνομιλητές του!

Σιωπούν και του χαμογελούν ευγενικά. Τα κορίτσια δεν πλησιάζουν την παρέα του- ο κύριος  Θανάσης όλο για οικονομικά και πολιτικά μιλά- κάνουν νόημα η μία στην άλλη και απομακρύνονται. 

Η κορύφωση προσφάτως ήταν μία μακροσκελής ανάρτηση στη σελίδα  Athαnasios Bovis στο FB, που αφορά "τη σύνδεση της αξίας του χρήματος με ενργειακούς πόρους ή μέταλλα που πραγματικά υπάρχουν". 

Πρότειναν κάποιοι αναγνώστες  μας,  να  παρουσιάσουμε με απλό και κατανοητό τρόπο την πρόταση του κυρίου καθηγητή μαθηματικών, για όσους δεν ασχολούνται με την οικονομία,  την πολιτική και ούτε τα πήγαιναν καλά με τα μαθηματικά στο σχολείο! 

Λέγει  ο  μεγαλοφυής κύριος Αθανάσιος Μπόβης  περιληπτικά:

Ἡ Ὁσία Παρασκευή ἡ Ἐπιβατηνή (ἡ Νέα)

                  

Ἡ Ὁσία Παρασκευή ἡ Νέα, ἡ ἐπονομαζομένη Ἐπιβατηνή, γεννήθηκε στους Ἐπιβάτες τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης, κοντὰ στὴ Σηλυβρία, περὶ τὸ τέλος τοῦ 10ου ἢ τὶς ἀρχὲς τοῦ 11ου αἰῶνος. Ἀπὸ νεαρὰς ἡλικίας ἔδειξε πνεῦμα εὐσέβειας, ἐλεημοσύνης καὶ ἀποταγῆς τῶν κοσμικῶν πραγμάτων· μοίραζε τὴν πατρικὴν περιουσίαν στους φτωχοὺς καὶ ἀφιερωνόταν στὴν προσευχή καὶ τὴν ἄσκηση.

Κατὰ τὴν ἱστορικὴν παράδοσιν, ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης, πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, ὅρκισε ἐν Ἰασίῳ Μολδαβίας τοὺς συναγωνιστὰς του ἐμπρὸς στὸ ἱερὸ σκήνωμα τῆς Ὁσίας Παρασκευῆς, θεωρῶντας τὴν ἁγίαν ὡς πνευματικὴν προστάτιδα τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἀγῶνος.

Άλλο το να γνωρίζει κανείς κατά φύση, κι άλλο να γνωρίζει τον Θεό κατά χάρη – Μια πατερική προσέγγιση

                    

                                                         Φωτό: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Εισαγωγή

Η ρήση του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, «Ἄλλο τὸ γνωρίζειν κατὰ φύσιν, καὶ ἄλλο τὸ ἐπιγινώσκειν τὸν Θεὸν κατὰ χάριν», συνοψίζει με εντυπωσιακή σαφήνεια τον πυρήνα της Ορθόδοξης Θεολογικής Γνωσιολογίας. Με τη φράση αυτή ο Δαμασκηνός ξεχωρίζει δύο τρόπους γνώσης: τη φυσική, που στηρίζεται στις ανθρώπινες γνωστικές δυνάμεις, και τη θεολογική, που χαρίζεται από τον Θεό μέσω της θείας χάριτος. Η διάκριση αυτή φανερώνει τη βασική πεποίθηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας ότι ο Θεός παραμένει ακατάληπτος ως προς την ουσία Του, αλλά γίνεται γνωστός μέσα από τις άκτιστες ενέργειές Του.  

Ἀφιέρωμα εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον Μαχαιριώτισσαν

 

18 Ὀκτωβρίου – Ἑορτή τῆς Παναγίας τῆς Μαχαιριωτίσσης

Ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν σήμερον τιμᾷ καὶ ἐορτάζει τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον Μαχαιριώτισσαν, τὴν Μητέρα τοῦ Κυρίου καὶ προστάτιδα πάσης τῆς οἰκουμένης.

Ἡ σεπτὴ Εἰκών Της, κατά τὴν ἱερὰν παράδοσιν, ἐφιλοτεχνήθη ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ. Ἐκαλύφθη διὰ πολλοὺς αἰῶνας ἐν σπηλαίῳ τῶν ὀρέων τοῦ Τροόδους, καὶ ἀπεκαλύφθη θαυμαστῶς τὸν ιβ΄ αἰῶνα ἐν ὀράματι ἑνὸς ὁσίου ἀσκητοῦ, ᾧ ἄγγελος Κυρίου ἔδωκε μαχαίριον ἵνα διανοίξῃ τὸν θάμνον καὶ ἀνακαλύψῃ τὴν ἁγίαν Εἰκόνα. Ἐκ τούτου ἔλαβεν ἡ Θεοτόκος τὴν προσωνυμίαν Μαχαιριώτισσα.

Όταν η Παρασκευούλα γνώρισε τον Σπύρο, Βαλυραίο χωροφύλακα στη Νάουσα

                               

                                                    Η Παρασκευούλα με τη μητέρα της

Το σωτήριον έτος 1951, ο Παντοδύναμος Θεός χάρισε μια ομορφοκόρη σε έναν ξακουστό ζωέμπορο στον Πύργο Πτολεμαΐδας. Της έδωσαν το όνομα Παρασκευή, και από τότε όλοι την αποκαλούν Βούλα, στην όμορφη Βαλύρα μας.

Μεγάλωσε σε πλούσιο οικογενειακό περιβάλλον και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές της έως τα δεκατέσσερά της χρόνια στον Πύργο, και κατόπιν στη Νάουσα. Έζησε τα εφηβικά της χρόνια κάτω από την αύρα του Βερμίου, με τα δροσερά νερά, τους ορμητικούς χειμάρρους και τη σπάνια χλωρίδα και πανίδα του.

Ασυγκράτητος χείμαρρος, στο άνθος της ηλικίας του, ήταν και ο Βαλυραίος χωροφύλακας, ο νεαρός Σπύρος, γιος του αείμνηστου θείου Αριστοτέλη. Το πατρικό σπίτι της οικογένειας βρίσκεται στην οδό Παπασαραντοπούλου, στον δρόμο προς τον Άγιο Δημήτριο, στη μαγεύτρα Βαλύρα μας.

Η Κάθαρση από τον Αριστοτέλη έως τη Σύγχρονη Κοινωνία και την Ορθόδοξη Θεολογία

               

                                                              Φωτό: Kathimerini

Μέρος Ι: Η κάθαρση από τον Αριστοτέλη έως τη σύγχρονη κοινωνία:

Τέχνη, κινηματογράφος και μέσα μαζικής επικοινωνίας 

Εισαγωγή

Από τα αρχαία χρόνια, ο άνθρωπος αναζήτησε στην τέχνη όχι μόνο την αισθητική απόλαυση, αλλά και την εσωτερική λύτρωση. Ο Αριστοτέλης, στην Ποιητική του, όρισε πρώτος με φιλοσοφική ακρίβεια τη λειτουργία της τραγωδίας ως μέσο κάθαρσης — δηλαδή ψυχικού εξαγνισμού μέσω του ελέου και του φόβου. Έκτοτε, η έννοια αυτή διαμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη σχέση ανάμεσα στην τέχνη, τα συναισθήματα και την ηθική συνείδηση.

Στον σύγχρονο κόσμο, όπου η αισθητική εμπειρία διαμεσολαβείται από τον κινηματογράφο, το θέατρο και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, το ερώτημα επανέρχεται: μπορεί η κοινωνία μας να βιώσει την κάθαρση μέσα από τη σύγχρονη τέχνη; Ή μήπως ο κατακερματισμός της εμπειρίας και η εμπορευματοποίηση του συναισθήματος καθιστούν την κάθαρση αδύνατη;

To γάλα στο Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας: Μια ανάμνηση από τη δεκαετία του ΄50

                                

                                                 " Όπως η Μαρία μικρή. Φωτό: Iefimerida"

Όταν δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας ήταν η αείμνηστη  κα Ευτυχία Κυριακοπούλου, κατά τη δεκαετία του 1950,   μαθήτριά της  ήταν μία από τις πλέον δυναμικές  κόρες της Βαλύρας, η  κα Μαρία Φωτεινού- Χρηστάκη. Η Μαρία, από τη  νηπιακή  της ηλικία,  εξεδήλωσε τάσεις ανεξαρτησίας, και ως φιλελεύθερο πνεύμα, με υψηλό δείκτη νοημοσύνης, ήταν δύσκολο να την  συγκρατήσει η επιβλητικότητα και επιμονή της πιο δυναμικής δασκάλας, όπως ήταν η κα Ευτυχία. Η επιμονή της  αλησμόνητης εκπαιδευτικού, που παράλληλα με όλες τις σχολικές   δραστηριότητες, φρόντιζε οι μαθητές της να πίνουν, πριν την έναρξη των μαθημάτων, ένα ζεστό γάλα.

 Η Μαρία, που ήταν από παιδί πολύ έξυπνη, επέλεγε πάντα το συμφέρον της, που σήμαινε ότι σιωπούσε θεληματικά, προκειμένου να μην  βρεθεί σε σύγκρουση με τις σχολικές αρχές , μειωθεί η βαθμολογία της και χαλάσει η διαγωγή της. Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι δεν ανέλυε και αποθήκευε λεπτομερώς στη μνήμη της σκηνές από τα σχολικά δρώμενα, που με πολλή ζωντάνια θυμάται και περιγράφει ακόμη και σήμερα, η αιώνια παιδούλα, που οδεύει προς τα 70 της χρόνια.

Το Ήθος και το Έθος: Θεολογική, Φιλοσοφική, Ψυχολογική, Κοινωνιολογική και Ανθρωπολογική Προσέγγιση

 

                                                                       Φωτό: Ερανιστής

Εισαγωγή

Το ήθος και το έθος αποτελούν δύο έννοιες με κοινή ρίζα αλλά διαφορετικό περιεχόμενο, οι οποίες έχουν απασχολήσει τη φιλοσοφία, τη θεολογία, την ψυχολογία , την κοινωνιολογία και την ανθρωπολογία από την αρχαιότητα έως σήμερα. Το ήθος αναφέρεται στον εσωτερικό χαρακτήρα και στις αξίες που καθοδηγούν τον άνθρωπο, ενώ το έθος αφορά τις εξωτερικές πράξεις, τα έθιμα και τις κοινωνικές συνήθειες. Η παρούσα εργασία επιχειρεί να διερευνήσει τη σχέση και τη διάκριση των δύο αυτών εννοιών μέσα από θεολογική, φιλοσοφική, ψυχολογική, κοινωνιολογική και ανθρωπολογική προσέγγιση, αναδεικνύοντας τη σημασία τους για την κατανόηση της ανθρώπινης ύπαρξης και του πολιτισμού.

Καλό ταξίδι αγαπητέ μας Γιάννη Στελ. Κοντοδήμο

                    

Έφυγε ο  Γιάννης Στελ. Κοντοδήμος, σε ηλικία 69 ετών.

Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε σήμερα, 14 Οκτωβρίου 2025, και ώρα 4:40 μ.μ. , σύμφωνα με τον πρωτοπρεσβύτερο κ. Ιωάννη Φωτεινό,  και το Επαρχιακό Γραφείο Εξυπηρετήσεων, Αφοί ΚΩΣΤΑ ΧΙΩΤΗ" Μελιγαλά-Οιχαλίας,   , όπως όρισαν η σύζυγος του κα Ειρήνη Γεωργίου Ντουραμάκου  και τα αγαπημένα του αδέλφια.

Το Φθινόπωρο στην Ελληνική, Αμερικανική και Γαλλική Ποίηση

 Μία συγκριτική προσέγγιση

                                                                  Φωτό: Κ24

Εισαγωγή

Το φθινόπωρο, εποχή μετάβασης και στοχασμού, έχει αποτελέσει διαχρονικά πηγή έμπνευσης για τους ποιητές σε κάθε πολιτισμό. 

Η πτώση των φύλλων, η μείωση του φωτός και η αίσθηση της προσωρινότητας φέρνουν τον άνθρωπο αντιμέτωπο με τον χρόνο, τη φθορά και την εσωτερικότητά του. 

Στην ελληνική ποίηση, το φθινόπωρο μετατρέπεται σε μεταφορά της ωριμότητας και της μνήμης· στην αμερικανική, σε κύκλο αποδοχής και φυσικής αναγέννησης· 

και στη γαλλική, σε λυρική παρακμή και αισθητική της μελαγχολίας. Το παρόν δοκίμιο επιχειρεί να παρουσιάσει τις τρεις αυτές εκφάνσεις, μέσα από επιλεγμένα ποιήματα και σύντομη ανάλυση.

«Στάθηκα ἐκ τοῦ σύνεγγυς στο φως — κι είδα το ίδιο μου το σκοτάδι»

                 

                                                          Στοκ φωτογραφίες και εικόνες

 

Εισαγωγή

Υπάρχουν στιγμές όπου μια φράση δεν είναι απλώς λόγος — είναι αποκάλυψη.
Η φράση «Στάθηκα ἐκ τοῦ σύνεγγυς στο φως — κι είδα το ίδιο μου το σκοτάδι» φέρει μέσα της ένα βάθος που υπερβαίνει το αισθητικό·
είναι κραυγή και προσευχή μαζί, αναμέτρηση του ανθρώπου με το φως της Αλήθειας.

Κάθε προσέγγιση — θεολογική, φιλοσοφική, ψυχολογική — βλέπει το ίδιο μυστήριο από διαφορετικό παράθυρο.
Το φως, το σκοτάδι και η εγγύτητα («ἐκ τοῦ σύνεγγυς») δεν είναι απλές μεταφορές·
είναι κατάσταση ύπαρξης, πορεία αυτογνωσίας, θεοπτία και μεταμόρφωση.

Ο στοχασμός που ακολουθεί δεν επιδιώκει να εξαντλήσει το νόημα,
αλλά να το πλησιάσει με σεβασμό — ἐκ τοῦ σύνεγγυς.
Να φωτίσει λίγο από τη σιωπή που κρύβει το φως, και λίγο από το φως που κρύβει η σιωπή.

Ο Άπιστος Θωμάς και ο Άθεος του Ορθού Λόγου: Μια Φιλοσοφική Προσέγγιση στην Ανάγκη για Απόδειξη

                               

Στην ιστοσελίδα μας, προς ψυχικό όφελος των Αναγνωστών μας,  φιλοξενούμε ορισμένα θρησκευτικά ή φιλοσοφικά δοκίμια και/ή άρθρα . Το ακόλουθο, άκρως ενδιαφέρον φιλοσοφικό δοκίμιο, είναι αγνώστου συγγραφέως, με υπογραφή "Λόγος Θείου Φωτός".

Στην πορεία της ανθρώπινης σκέψης, ο άνθρωπος βρέθηκε διαρκώς ανάμεσα σε δύο αντίρροπες δυνάμεις: την ανάγκη να πιστεύει και την ανάγκη να γνωρίζει. Η πρώτη γεννιέται από το βάθος της ψυχής, εκεί όπου η ύπαρξη αναζητά νόημα· η δεύτερη, από την επιφάνεια της λογικής, όπου το πνεύμα ζητά ασφάλεια μέσα από την κατανόηση. Όταν η λογική αποκτά απόλυτη εξουσία πάνω στην πίστη, τότε γεννιέται η απαίτηση για «χειροπιαστές αποδείξεις» — μια στάση που, ενώ μοιάζει επιστημονική, αποκαλύπτει τελικά μια πνευματική ανασφάλεια.

Ο άνθρωπος που ζητά αποδείξεις για τον Θεό δεν είναι εχθρός της πίστης· είναι πνευματικά οδοιπόρος. Η ωριμότητα έρχεται όταν συνειδητοποιεί πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από την εσωτερική του μεταμόρφωση. Όταν η καρδιά γαληνεύει, όταν ο φόβος αντικαθίσταται από αγάπη, τότε ο Θεός δεν είναι πλέον υπόθεση λογικής, αλλά παρουσία εμπειρική.

Τότε ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να δει για να πιστέψει.

Γιατί, όπως έλεγε ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος,

«Ἐκεῖνος ποὺ ἔγνω τὸν Θεόν, δὲν μπορεῖ πιά νὰ τὸν ἀρνηθεῖ, ὅπως δὲν μπορεῖ νὰ ἀρνηθεῖ τὸ φῶς ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶδε τὸν ἥλιο.»

ΠΕΝΘΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

                       

Ανταπόκριση: κ Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου

Αγαπητοί μας Αναγνώστες, συγνώμη, χαρές και λύπες πάνε μαζί στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα της Βαλύρας.

 Απεβίωσε, σε ηλικία 70 ετών, ο   συγχωριανός και συμμαθητής μας  Γεώργιος Νικ. Κωνσταντόπουλος.

Η  εξόδιος ακολουθία, σύμφωνα με τον πρωτοπρεσβύτερο του  ιερού ναού του Αγίου Αθανασίου κ. Ιωάννη Φωτεινό,   και το Γραφείο Εξυπηρετήσεων Αφοί ΚΩΣΤΑ  ΧΙΩΤΗ" Μελιγαλά-Οιχαλίας, θα τελεστεί Δευτέρα , 13  Οκτωβρίου 2025,  και ώρα 4.00 μ.μ., όπως όρισαν τα αγαπημένα του αδέλφια. 

Δροσιά και Ιστορία στη Βρύση του Τζούμη

 Έργο Αγάπης από Φίλους της Ιεράς Μονής Βουλκάνου

                                                  Φωτογραφίες: κα Βούλα Βασ. Τσαγκάρη

 Αγαπητοί  Αναγνώστες και Φίλοι της Παναγίας Βουλκανιωτίσσης

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, μια ομάδα Ιθωμιτών, φίλων της Ιεράς Μονής Βουλκάνου, με την  πρωτοβουλία του συνταξιούχου- αθλητικογράφου της ΕΡΤ/ΕΡΑ ΣΠΟΡ, κ. Χρήστου Παπαγεωργίου, αφού πρώτα ενημέρωσαν τον  πανοσιολογιώτατο κ. Καλλίστρατο, καθώς και τον Ιθωμίτη αντιδήμαρχο  Μεσσήνης, οικονομολόγο κ. Δημήτρη Αθανασακόπουλο,  ξεκίνησαν με δικά τους έξοδα επεμβάσεις ανακαίνισης της βρύσης του ΤΖΟΥΜΗ, γιατί η εικόνα της δεν τιμούσε τις ευθύνες των περαστικών και κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.  

Όπως θα  είδατε οι περισσότεροι, στο κατέβασμα-ανέβασμα της ιεράς εικόνος της Παναγίας Βουλκανιωτίσσης, κάναμε την αρχή για ένα νέο «πρόσωπο» στο χώρο της βρύσης του ΤΖΟΥΜΗ, στην οποία γενιές και γενιές προσκυνητών έχουν ξεδιψάσει, όταν ανηφόριζαν στη χάρη Της, τον Δεκαπενταύγουστο κάθε χρόνου. 

Φτερωτές λέξεις το Φθινόπωρο, στο Σιδηροδρομικό Πάρκο Καλαμάτας

 

 Ένα πρωινό, μετά από μία εξόδιο ακολουθία στο Κοιμητήριο της Καλαμάτας, με τα  κατάλευκα μάρμαρα που σαν διαμάντια λαμπυρίζουν στον ήλιο και τα δροσερά κυπαρίσσια, ένας  ιερέας-παππούς, και ο γαμπρός του που ασχολείται ερασιτεχνικά με την ποίηση, συνόδεψαν τη μικρή σπορά της οικογένειάς τους στο πάρκο. Καθώς τα παιδιά έπαιζαν γύρω τους χαρούμενα και ανέμελα, συναντήθηκαν τα βλέμματα των δύο ανδρών..... 

Ο σεπτός ιερέας προσευχόταν σιωπηλά:  Οι λέξεις πίστις, ελπίδα και αγάπη,  πτερώνονταν στη σκέψη του, με  εδάφια που είχε απομνημονεύσει από τους Αγίους Πατέρες. 

Ο νεαρός  ποιητής ρουφούσε λαίμαργα τις σκηνές του Φθινοπώρου,   συνέθετε στίχους και στροφές εντός του. Ήταν όμορφα στο πάρκο του σιδηροδρομικού σταθμού  της Καλαμάτας. 

Μετά από δέκα λεπτά σιωπής, οι γνώριμοι και αγαπημένοι άνδρες, κοιτάχθηκαν κατάματα, χαμογέλασαν και ο γαμπρός τόλμησε να ρωτήσει:

-Πάτερα, επιτρέπεται να μάθω τι σκέπτεσαι;

-Λόγια καρδιάς… για να θυμίζουν πως η ψυχή δεν ξεχνά να ελπίζει. 

Παρακαλώ, εσύ τι σκέπτεσαι;

- Συνθέτω για να παρηγορήσω, να φωτίσω, να αγαπήσω. Έχεις να μου προτείνεις κάτι,  που  να απογειώσει τις λέξεις μου , να βγάλουν φτερά; 

Ο Άναρχος Πατήρ και η Ακαταληψία του Θεού κατά τους Αγίους Πατέρες

 Μία πατερική θεώρηση της υπερβατικότητας του Θεού Πατρός

                                                     Φωτό: Ιερά Μονή Παντοκράτορος

 Εισαγωγή

Θεός! Γιατί δεν τον βλέπουμε; ρώτησε ένας μαθητής   Λυκείου. Με ποιον τρόπο μπορούμε να αντιληφθούμε την παρουσία Του; Και τι θα πει Άναρχος Πατήρ; Χαώδης και ακάλυπτος είναι;

Η έννοια του Άναρχου Πατρός στην Ορθόδοξη θεολογία είναι κεντρική για την κατανόηση της Αγίας Τριάδος και της υπερβατικότητας του Θεού. Ο Πατήρ θεωρείται αιτία χωρίς αιτία, πηγή της Θεότητας και αρχή του Υιού (θείου λόγου) και του Αγίου Πνεύματος. Η μελέτη των Πατέρων της Εκκλησίας μας δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσουμε τη διάκριση μεταξύ της ουσίας του Θεού, που είναι ακατάληπτη, και των ενεργειών Του, που γίνονται γνωστές στους πιστούς. Το  Άγιο Πνεύμα ενεργεί, ο Παράκλητος ο αγαθός μάς συντροφεύει εφ΄όρου ζωής, ως Χριστιανούς Ορθόδοξους. Για να το αντιληφθούμε δεν χρειάζεται να σηκώνουμε το κεφάλι ψηλά και να θαυμάζουμε τον ουρανό με τα άστρα, αλλά να συγκεντρωθούμε στον εαυτό μας και να ενδοσκοπήσουμε, ώστε να ανακαλύψουμε τόσο τα πάθη μας όσο και τις χάρες του Αγίου Πνεύματος εντός μας....τη γενναιοδωρία του Θεού και Πατρός μας.

Πορεία στο χρόνο … της Γεωργίας Μαγκλάρα

                                 

Γεννήθηκε στο Διαβολίτσι Μεσσηνίας  και  είναι μέλος πολύτεκνης οικογένειας έχοντας μία δίδυμη αδελφή και δύο μεγαλύτερους αδελφούς.

 Σήμερα ζει στην Καλαμάτα. Είναι παντρεμένη με τον Θεόδωρο Σταυριανόπουλο (Μαθηματικό) και έχουν δύο κόρες. 

Είναι συνταξιούχος Φιλόλογος. Υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση από όπου συνταξιοδοτήθηκε. 

Το Επιρριπτάριον της Ορθοδοξίας

 

                                                Παναγία Γοργοεπήκοος του Αγίου Όρους. 

     Όπως η Παναγία που εμφανίστηκε στιγμιαία επί του προσώπου του  Σεβασμιωτάτου κ. Ευσταθίου.

Το Επιρριπτάριον της Ορθοδοξίας,  με ευχαριστίες προς την Υπεραγία Θεοτόκο,  αναδημοσιεύουμε με   συγκίνηση, μετά το θαύμα που βιώσαμε στο Νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας, στην τελετή των εγκανίων στις 5-11-2025.Εμφανίστηκε στιγμιαία η μορφή  της Θεοτόκου επί του προσώπου του Σεβασμιωτάτου πατρός κ. Ευσταθίου και το ένδυμα της  φάνηκε να σκέπει το άγιο τέκνο Της.

Αφιέρωμα στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιο

Ποιος μελίρρητος ποταμός, πάνω σε άγιο χιτώνα, κυλά σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο, για να ξεδιψάσει η ψυχή και το πνεύμα μου; Πώς να περιγράψω το ακατανόητο θαύμα της Παναγίας Βουλκανιωτίσσης και της κυράς της Υπαπαντής;

Ποια θεία ρήματα να επικαλεστώ, για να ψάλλω στη Βασίλισσα των Ουρανών τα θαύματά της; Το μέγα θαύμα της Υπερευλογημένης Θεοτόκου, η οποία, για αιώνες, μεσιτεύει στον Κύριο και Δεσπότη μας, φωτίζει τα κατά χάριν τέκνα της και αποδίδει θείο καρπό — βότρυ πέπειρο και μέγαν στάχυ στους αγρούς της φτωχολογιάς, στην αγία γη της Βαλύρας.

Η Βαλύρα το Φθινόπωρο

                  

Φωτογραφίες: κ. Τάκης Ατζαμιδάκης, ζωγράφος

Χρυσοπόρφυρα φύλλα της Οπώρης∙ θυσία στον άνεμο, απλωμένα επάνω στο υγρό κορμί της γης, που σιωπηλά ξυπνά από τη νάρκη του καυτού καλοκαιριού και, σαν αιώνια αγρότισσα, ετοιμάζεται να υφάνει το ένδυμα της νέας σποράς στη Βαλύρα μας.

Κάθε φύλλο κι ανάμνηση∙ στιγμές πρόσχαρες, που γνώριζαν πως δεν θα νικήσουν τον χρόνο, μα έζησαν ανέμελες και ελεύθερες, σαν πεταλούδες επάνω σε πολύχρωμους χιτώνες.

Η χαρμολύπη της καρδιάς υποχωρεί μπροστά στη βεβαιότητα της σκέψης: πως, Θεού θέλοντος, και τούτη τη χρονιά η ψυχή θα αντέξει και η σάρκα θα τα καταφέρει.

Από το Δέντρο της Πτώσης στο Ξύλο της Ζωής

                             

                                                     Φωτό: Byzantine religious icons

Ο κύριος Ηλίας, ηλεκτρολόγος και μελετητής της Αγίας Γραφής από την Αίπεια Μεσσηνίας, μάς έθεσε το εξής ερώτημα:  

-Πόσα φρούτα είχε το δένδρο του Παραδείσου;

Η Αγία Γραφή — και ειδικά το βιβλίο της Γένεσης — δεν μας δίνει συγκεκριμένο αριθμό για τα φρούτα ή τα δέντρα του Παραδείσου. Αυτό που αναφέρει είναι ότι στον Κήπο της Εδέμ υπήρχαν πολλά δέντρα «ευάρεστα στην όψιν και αγαθά εις βρώσιν» (Γένεση 2:9), αλλά κάνει ειδική μνεία σε δύο:

Το Δέντρο της Ζωής, που βρισκόταν «εν μέσω του Παραδείσου».

Το Δέντρο της Γνώσεως του καλού και του κακού, από το οποίο ο Θεός απαγόρευσε στους πρωτόπλαστους να φάνε.

Δεν υπάρχει καμία πληροφορία για τον αριθμό των φρούτων ή των δέντρων συνολικά — η εικόνα είναι συμβολική και θεολογική, όχι γεωγραφική ή βοτανική.

Σε ερμηνείες της Πατερικής Παράδοσης, ολόκληρος ο κήπος θεωρείται γεμάτος ποικίλους καρπούς ως σύμβολο της θείας αφθονίας και της ζωής, αλλά μόνο ένας καρπός (από το δέντρο της γνώσεως) ήταν απαγορευμένος.

Με ευλόγησε η Παναγία Του!

          

                                                             Φωτό: Orthodox Times

Συγκινημένη αναρωτιέμαι αν αλήθεια άξιζα σήμερα ένα τόσο μεγάλο δώρο από την Παναγία προστάτη και φύλακα άγγελο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης, του αγιωτάτου Ποιμενάρχου της Ορθοδοξίας.....

Αν και διατηρώ συχνή γραπτή επικοινωνία με τον πατέρα μας Ευστάθιο, ως χριστιανή συγχωριανή Tου, και είμαι ευγνώμων για τους θησαυρούς του θείου λόγου Του που απλόχερα μου προσφέρει, θέλετε η απουσία μου επί σειρά σαράντα ετών από τη Βαλύρα ή άλλοι λόγοι, με εμπόδισαν και δεν έτυχε να τα πούμε εκ του σύνεγγυς. Για πρώτη φορά τον συνάντησα διαζώσης καθ΄όλη την πορεία της ιερατείας Του, σήμερα , Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2025, στα εγκαίνια του ανακαινισμένου Δημοτικού Σχολείου μας στη Βαλύρα. Καθώς αποχωρούσε από το Σχολείο και ήταν περικυκλωμένος από φίλους και πιστούς, πρόφθασα να συστηθώ, να ασπαστώ τη χείρα Του για να λάβω την ευλογία Του. Καθώς φιλούσα το χέρι Του, με ρώτησε σιγανά, με μία εξ ουρανού φωνή:

-Τι κάνεις παιδί μου; 

Εγκαίνια Νηπιαγωγείου και Δημοτικού Σχολείου Βαλύρας: Ένα Βήμα προς το Μέλλον της Εκπαίδευσης

   

                                                Φωτογραφίες: κα Σοφία Μπούτση-Καρύδη

Σήμερα , 5 Οκτωβρίου, 2025 και ώρα 12:00, τελέστηκαν τα επίσημα εγκαίνια του αναβαθμισμένου Δημοτικού Σχολείου Βαλύρας, από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Μομεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιο και Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο, σε ένα κλίμα μεγάλης συγκίνησης - ιδιαίτερα για το μαθητή Κωνσταντίνο Σπηλιώτη που πριν από 76 έτη φοίτητσε στο Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας- σηματοδοτώντας μια νέα εποχή για την εκπαίδευση στην περιοχή. Το έργο αναδεικνύει τη δέσμευση  της Πολιτείας για σύγχρονες και φιλικές προς το περιβάλλον σχολικές υποδομές.

Το έργο της ενεργειακής αναβάθμισης, που περιλαμβάνει την εγκατάσταση σύγχρονων συστημάτων θέρμανσης, φωτισμού και μόνωσης, στοχεύει στη δημιουργία ενός κτιρίου μηδενικής ενεργειακής κατανάλωσης και μηδενικού ανθρακικού αποτυπώματος. Η ολοκλήρωση του έργου αποτελεί σημαντικό ορόσημο για την  τοπική μας κοινότητα, καθώς οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί πλέον απολαμβάνουν ένα ασφαλές, σύγχρονο και φιλικό προς το περιβάλλον  χώρο μάθησης.Ανακαινίστηκε η στέγη του σχολείου, οι τουαλέτες, βάφτηκε εσωτερικά και εξωτερικά το κτίριο, τοποθετήθηκε ασφαλτοτάπητας, δημιουργήθηκε γήπεδο μπάσκετ, υπόστεγο με παγκάκια για προστασία από τη βροχή, κατασκευάστηκε σύγχρονο πάρκινγκ για γονείς και επισκέπτες.

 Στην τελετή παρευρέθηκαν εκπρόσωποι του Δήμου Μεσσήνης, των Δήμων Καλαμάτας και Οιχαλίας, της Περιφέρειας Πελοποννήσου,  τοπικοί βουλευτές,   η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μεσσηνίας, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης στον Δήμο Μεσσήνης, ο Πρόεδρος και τα μέλη του Συμβουλίου της Κοινότητας Βαλύρας και πλήθος άλλων καλεσμένων.

Αφιέρωμα στα 45 Χρόνια Ιερατείας του Σεβασμιωτάτου κ. Ευσταθίου

      

Με βαθιά συγκίνηση, ευγνωμοσύνη και σεβασμό, η τοπική Εκκλησία της Μονεμβασίας και της Σπάρτης καθώς και η γενέτειρα Βαλύρα,  υμνούν και δοξολογούν τον Θεό, για την ευλογημένη διακονία και προσφορά του Ποιμενάρχου τους, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Ευσταθίου, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 45 ετών ιερατείας και 45 ετών αρχιερατικής διακονίας.

Συνελόντι ειπείν, υπάρχει λογική συνέπεια;

                                 

Σκυθρωπός ο μέλλον γαμπρός, περίφροντις ο μέλλον πεθερός, κρατούσε με επίπλαστη ευγένεια τα προσχήματα....

Άναυδος, σύξυλος, ενεός έμεινε ο  μεγάλος ήρωας των Αθλίων του Ουγκώ, κατά τα άλλα Καθηγητής Πανεπιστημίου στον Εκπαιδευτικό Τομέα, στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όταν συνάντησε στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ στο Κολωνάκι, ένα ηλιόλουστο Σάββατο, τον συνοδό της αειπαρθένου μοναχοκόρης του, κατά τη δεκαετία του 1990. 

Η υπερπροστασία της  Νατάσας ήταν το βασικό μέλημα της ζωής του, σε μία εποχή που οι παραδοσιακοί πατέρες, χωρίς θεία διάκριση, οικογενειακή αγάπη και ουσιαστική επικοινωνία με τα  παιδιά τους, έτρεχαν πίσω από τις  ομορφοθυγατέρες  τους για να μην τις ατιμάσουν και εξευτελίσουν την αγία τους οικογένεια.

Λέξεις ακατανόητες καταπονούσαν την ακοή του κυρίου καθηγητή, για δύο συνεχείς μήνες, γιατί του λόγου τα σπαράγματα του συνομιλητή του ήταν αδύνατον λογικά να συρράψει....

Η φλογερή θυγατέρα,

Καλή και ευλογημένη χρονιά στους χορευτές της Βαλύρας!

                                    

Σε ετοιμότητα  μικροί και μεγάλοι, ιδιαιτέρως τα μεγάλα κορίτσια , που εναγωνίως περίμεναν την έναρξη μαθημάτων παραδοσιακών χορών στη Βαλύρα σήμερα , 3 Οκτωβρίου 2025. Επισήμως συναντήθηκαν στην αίθουσα του παλιού Δημαρχείου της Ιθώμης  με την  έμπειρη δασκάλα τους, κα Τόνια Ηλιοπούλου, για την ετήσια έναρξη των μαθημάτων χορού, μία από τις βασικές δραστηριότητες του Πολιτιστικού Συλλόγου Βαλύρας, "ο Θάμυρις". 

Δεν είναι οι μετά κόπων επιλεγμένες παραδοσιακές στολές των χορευτών, οι ιδιαίτεροι τοπικοί χοροί και από όλη την Ελλάδα που διδάσκονται, αλλά η κοινωνία των προσώπων και η αλληλεπίδρασή τους με ρυθμό, αρμονία και  σταθερή θετική  διάθεση, που δίνουν με το ήθος τους νόημα στα έθιμα του τόπου μας και συνεχίζουν την παράδοση στην όμορφη Βαλύρα μας.

Ήθη, Έθιμα και Παραδόσεις του Ελληνικού Λαού

                                

                           Ετοιμασία γάμου στην Παλιά Αθήνα (Αθήνα, Γεννάδειος Βιβλιοθήκη)

Ένας πολύ σημαντικός τομέας της πολιτισμικής μας κληρονομιάς είναι τα ήθη,  έθιμα και οι παραδόσεις του λαού μας. Οι λέξεις αυτές συνδέονται στενά μεταξύ τους και συμπληρώνουν η μια την άλλη. Συνήθως οι μαθητές της Β Γυμνασίου διδάσκονται  την ομοιότητα και διαφορά  των λέξεων ήθη και έθιμα...Όμως, αρκετοί μαθητές του ανωτέρων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου, αν και χρησιμοποιούν συχνά τη φράση ήθη και έθιμα του τόπου μας, δεν γνωρίζουν ακριβώς τι σημαίνουν αυτές οι δύο λέξεις και πώς συνδέονται μεταξύ τους.

 Τα ήθη είναι οι αντιλήψεις, «οι άγραφοι νόμοι» κάθε κοινωνίας, ενώ τα έθιμα είναι οι πράξεις με τις οποίες εκφράζονται οι αντιλήψεις αυτές. Όταν τα έθιμα (πράξεις) επαναλαμβάνονται σταθερά από γενιά σε γενιά, δημιουργούνται οι παραδόσεις.

Πρόσκληση στα Εγκαίνια του Νηπιαγωγείου και Δημοτικού Σχολείου Βαλύρας

              

Τα πρώτα δημοτικά σχολεία στην Ελλάδα εμφανίστηκαν ήδη από την εποχή του Καποδίστρια (1828-1831), με πρώτο το σχολείο της Αίγινας (1829). Η κανονική και οργανωμένη λειτουργία τους ξεκίνησε με τον νόμο του 1834, επί βασιλείας Όθωνα. Το Δημοτικό Σχολείο  Βαλύρας, τότε Τζεφερεμίνης  (από το όνομα του Τζαφέρ Εμίν Αγά) συνεστήθη με απόφαση του Δήμου Οιχαλίας το 1862 (υπάρχει αναφορά σε δημοτική απόφαση του 18/3/1862). 

Οι αείμνηστοι παππούδες μας, κατά τα μαθητικά τους χρόνια, άλλαζαν χώρους  στη Βαλύρα, προκειμένου να φοιτήσουν στο Δημοτικό Σχολείο.   Το σχολείο στεγαζόταν σε διάφορες οικίες, όπως αυτές των Σταυριανόπουλου, Τσώνη και Καρύδη (βλπ.storyval.blogspot.com).

Χρονικό των διαδρομών από τον Ταΰγετο στην Καλαμάτα

             

Εκείνα τα χρόνια, οι κάτοικοι των χωριών του Ταϋγέτου ξεκινούσαν από τα χαράματα για να κατέβουν στην Καλαμάτα. Ο δρόμος δεν ήταν εύκολος· στενά μονοπάτια, στροφές πάνω από γκρεμούς, περάσματα μέσα σε δάση καστανιάς και βελανιδιάς, και ανηφοριές που δοκίμαζαν την αντοχή ανθρώπων και ζώων.

Πρόσκληση στην τελετή εγκαινίων των ανακαινισμένων σχολικών μονάδων της Βαλύρας

 

Alexandros Androulakis : Τα χόρτα στην Αρχαία Ελλάδα -Διατροφή, Ιατρική και Παράδοση

                   

Όταν μιλάμε για την αρχαία ελληνική διατροφή, συχνά μας έρχονται στο μυαλό τα δημητριακά, το λάδι, το κρασί ή το μέλι. Ωστόσο, τα χόρτα –τα άγρια βότανα και οι πρασινάδες που φύτρωναν απλόχερα στη γη– κατείχαν ξεχωριστή θέση στο καθημερινό τραπέζι των Ελλήνων. Δεν ήταν μόνο τροφή, αλλά και φάρμακο, τελετουργία, ακόμη και σύμβολο λιτότητας και υγείας.

Η λιτή δύναμη της φύσης!

Το όνομά μου είναι Θωμάς!

                     

Ανταπόκριση: κ. Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου

Ο αγαπητός συμπατριώτης μας,  κ. Νίκος Θ. Μπουρολιάς, και η παιδαγωγός σύζυγός του,  κα Βάσια Τσοπανάκη , βάφτισαν το μεσημέρι του Σαββάτου 28/09/2025 στον Ενοριακό Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Βαλύρας, το γιό τους  και έλαβε το όνομα ΘΩΜΑΣ!

Μπαμπά σου αρέσω;

                            

Μάταια προσπαθούσε η  πεντάχρονη  Μαίρη να πείσει τον πατέρα της να την  προσέξει. Νυσταλέος και κατάκοπος είχε επιστρέψει στο σπίτι με ένα βουνό βάσανα , ασφυκτικό σαμάρι στη ραχοκοκαλιά του. Δεν ήξερε αν ζει ή αν πεθαίνει....το βάρος ήταν ασήκωτο και για τους πιο γενναίους ανδρικούς ώμους..έπρεπε να αντέξει. Φευγαλέα έριξε μία λοξή ματιά στη Μαιρούλα με σφιγμένα χείλη, γεύση πικρή που δεν άφηνε περιθώριο να λύσει τη σιωπή του , να αγκαλιάσει την μικρή του κόρη και να εκδηλώσει ελεύθερα την πατρική του στοργή. Δεν ήταν το μόνο βράδυ,  ήταν μία παγερή και άκρως απαράδεκτη για τη παιδική ψυχή πατρική συνήθεια....μέχρι που μία ημέρα, Θεού θέλοντος,  γύρισε πραγματικά σελίδα και άλλαξε το σενάριο εκείνης της δύστυχης οικογένειας.

-Σ΄αγαπώ πολύ μωρό μου, της είπε την επόμενη ημέρα επιδεικτικά, όταν θέλησε να εκτονωθεί συναισθηματικά για μία επαγγελματική του επιτυχία. Η κόρη του τον  κοίταξε αδιάφορα....όλη τη σιγουριά και σταθερότητα   έβρισκε , όταν την χρειαζόταν, στην αγκαλιά της γιαγιάς της, καθώς και η ίδια η μητέρα της ήταν πολυάσχολη. 

Ο μεγαλύτερος αδελφός της, ο Κωστής,  που τελείωνε την έκτη Δημοτικού, ρώτησε μία ημέρα  τον παππού του:

-Γιατί παππού, αφού δεν έχουν χρόνο  οι γονείς μας να ασχοληθούν μαζί μας αποφάσισαν και μάς γέννησαν; Για να λένε ότι έχουν οικογένεια και να μη χωρίσουν;

Ο παππούς δάγκωσε τη γλώσσα του, ξεροκατάπιε και απάντησε  χαμηλόφωνα: 

Νὰ Τὸν δεχθοῦμε καὶ μεῖς στὸ πλοῖο τῆς ζωῆς μας!

                           

                                                                  Φωτό: syrostoday.gr

Στὴν λειτουργικὴ ζωὴ ὑπάρχει πάντοτε ἀντιστοιχία μεταξὺ φυσικῶν καὶ πνευματικῶν γεγονότων. Ἔτσι, ἀκριβῶς μετὰ ἀπὸ τὴν Πεντηκοστή, ὅταν ξεκινάει ὁ λειτουργικὸς κύκλος τῆς Ἐκκλησίας μας, μᾶς «ὑποδέχεται» ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, ἀναφερόμενος στὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου στήν «Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν», στήν «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, πέραν τοῦ Ἰορδάνου», γιὰ νὰ διαφωτίσῃ «τὸν λαὸν τὸν καθήμενον ἐν σκότει» (Ματθ., δ’ 13-16). 

Μὲ τὸ τέλος τοῦ καλοκαιριοῦ καὶ τὴν ἀρχὴ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ὁ Ματθαῖος παραδίδει πλέον τὴν σκυτάλη στὸν Λουκᾶ, γιὰ νὰ μᾶς συντροφεύσῃ ἐκεῖνος, μὲ τὰ ἀναγνώσματά του, ὅλο τὸ φθινόπωρο καὶ τὸν χειμῶνα –μὲ μιὰ μικρὴ διακοπὴ τὴν περίοδο τῶν Χριστουγέννων- μέχρι καὶ τὸ ἄνοιγμα τοῦ Τριωδίου, καὶ συγκεκριμένα μέχρι τὴν Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου. 

Στὴν συνέχεια, τὶς Κυριακὲς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ποὺ μᾶς προετοιμάζουν γιὰ τὸ πάθος τοῦ Κυρίου μας, διαβάζεται ὁ «μικρός» εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος (τὸ μικρότερο Εὐαγγέλιο), καὶ καθ’ ὅλη τὴν χαρμόσυνη περίοδο τῆς Ἀναστάσεως, ἀπὸ τὴν προαναστάσιμη Κυριακὴ τῶν Βαῒων μέχρι καὶ τὴν Πεντηκοστή, τὴν γενέθλιο ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, διαβάζεται ὁ Εὐαγγελιστὴς τῆς ἀγάπης Ἰωάννης﮲ καὶ τἀνάπαλιν.

Οἱ περικοπὲς τοῦ Λουκᾶ, λ.χ. τοῦ ἄφρονος πλουσίου, τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου, τοῦ Τελώνου & Φαρισαίου, τοῦ Ἀσώτου ἤ, ὅπως ἀλλοιῶς ὀνομάζεται, τοῦ φιλεύσπλαγχνου πατρός, διακρίνονται γιὰ τὸ βαθὺ κοινωνικό των περιεχόμενο, γι’ αὐτὸ ὁ Λουκᾶς θεωρεῖται ὁ κατ’ ἐξοχὴν κοινωνικὸς Εὐαγγελιστής.

Τὸ ἴδιο κοινωνικὸ περιεχόμενο ἔχει καὶ ἡ αὐριανὴ περικοπή, τῆς Α’ Κυριακῆς τοῦ Λουκᾶ (ε’ 1-11). Τὰ πλήθη συνωστίζονται στὴν γνωστὴ λίμνη Γεννησαρέτ, στὴν κυριολεξία ἔχουν πέσει πάνω στὸν Κύριο «τοῦ ἀκούειν τὸν λόγον Του.»

Τι φοβούνται τα ζωτικά όργανα του σώματος του ανθρώπου

 

Την ακόλουθη πληροφορία εντοπίσαμε σε σχετική ανάρτηση στη σελίδα του κ. Aggelakis Andonis στο FB, και την παραθέτουμε προς ενημέρωση των αναγνωστών μας.

1) Το στομάχι φοβάται όταν δεν μασάς καλά την τροφή και όταν τρως junk food .

(2) Τα νεφρά φοβούνται όταν δεν πίνεις 10 ποτήρια νερό σε 24 ώρες.

Βασίλειος Αναστασόπουλος: H πανούκλα αναμαλλιάρα γυναίκα από την Αραπιά

                     

 

«Όταν ήσαντε ακόμη εδώ οι Τούρκοι κι ερχόσαντε τα καράβια από την Αραπιά στα Μοθωκόρωνα, φέρανε μαζί τους και μια χρονιά και την πανούκλα και πέθαινε ο γέρμος ο κοσμάκης αραδαριά. Ερήμωσαν τα χωριά κι οι κάμποι κι ο κόσμος δεν ήξευρε τι να κάμει. Λιτανείες και παράκλησες Ρωμνιοί και Τούρκοι μαζί, βλέπεις δεν ξετάζει θρησκεία ο Χάρος κι η αρρώστια!

Μὲ προοπτικὴ τὴν αἰώνιο ζωή

                       

                                                                     Φωτό: Πεμπτουσία

Περὶ σταυροῦ ὁ λόγος καὶ αὐτὴν τὴν Κυριακή, μετὰ ἀπὸ τὴν Ὕψωση (Μάρκ., ἡ’ 34 - θ’ 1). Στὸ Εὐαγγέλιο τῆς ἡμέρας, ὁ Κύριος δίνει στοὺς μαθητές Του καὶ στὸ προσκαλεσάμενο ὄχλο σταυρικὲς παραινέσεις, ἀπευθύνοντας πρὸς ὅλους τὴν κλήση Του: «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν» (Μάρκ., η’ 34). Πόσο εὐγενικὸ εἶναι, ἀλήθεια, τὸ κάλεσμά Του καὶ πόσο πολὺ χρειάζεται νὰ τὸν ἀγαπᾶμε γι’ αὐτήν Του τὴν προτροπή, νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε ὄχι ἀναγκαστικὰ ἀλλὰ ἐλεύθερα. 

Με προεδρικό διάταγμα, η 20η Σεπτεμβρίου επίσημη ημέρα αργίας για τη Δημοτική Κοινότητα Μεσσήνης

          

                                                             Φωτό: Εκκλησία on line

Η «κάθοδος της Παναγίας Βουλκανιωτίσσης» είναι μια θρησκευτική τελετή, που πραγματοποιείται στην περιοχή της Μεσσήνης, στις 19 προς 20 Σεπτεμβρίου κάθε έτους, όπου μεταφέρεται  η θαυματουργή εικόνα που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βουλκάνου, στο όρος Ιθώμη, κοντά στην Αρχαία Μεσσήνη. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά θρησκευτικά γεγονότα στην περιοχή, με μεγάλο αριθμό πιστών που συμμετέχουν. Η παράδοση λέει πως η κάθοδος ξεκίνησε ως ευχαριστία, όταν η περιοχή σώθηκε από επιδημία πανούκλας γύρω στο 1755 μ.Χ. 

Με Προεδρικό Διάταγμα, η 20ή Σεπτεμβρίου θεωρείται πλέον επίσημη ημέρα αργίας για τη Δημοτική Κοινότητα της Μεσσήνης, λόγω της αξίας της παράδοσης. 

Οι ιεροί ναοί της Βαλύρας με τον φακό του ζωγράφου Τάκη Ατζαμιδάκη

                   

                                                               Άγιος Δημήτριος Βαλύρας

Ο σύγχρονος ζωγράφος , κ. Τάκης Ατζαμιδάκης, γοήτευσε τα πλήθη με την παρουσίαση φωτογραφίας των εκκλησιών της Βαλύρας, στις σελίδες του στο FB.  

Ο Τάκης Ατζαμιδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Εφαρμοσμένες Τέχνες στη Σχολή Δοξιάδη (Α.Τ.Ο.), στο τμήμα Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής και Διακόσμησης, με δασκάλους σημαντικούς Έλληνες ζωγράφους, όπως ο Γιώργος Γεωργιάδης, ο Δημήτρης Μυταράς, ο Πέτρος Ζουμπουλάκης κ.ά. Αρχικά εργάστηκε επαγγελματικά στον χώρο της αρχιτεκτονικής εσωτερικών χώρων και της μορφολογίας επίπλου, αναλαμβάνοντας τη διαμόρφωση κατοικιών, επαγγελματικών χώρων και εκθετηρίων. Από το 2015 αποφάσισε να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη ζωγραφική, που αποτελεί πλέον το κύριο εκφραστικό του μέσο. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ). Ο Ατζαμιδάκης ανήκει στη γενιά των σύγχρονων Ελλήνων ζωγράφων που επιχειρούν να συνδέσουν το προσωπικό με το κοινωνικό, προσφέροντας έργα που συνδυάζουν το συναίσθημα με τον στοχασμό.

Μία δεινή Τσιμπήχτρω κι ένας Άγγελος!

                                  

                                                       Φωτό: Παροχή φροντίδας κατ΄οίκον

Οι ασθενείς, στην Ουρολογική Κλινική του Νοσοκομείου  Καλαμάτας, απολαμβάνουν άριστες υπηρεσίες, με εξέχοντες ιατρούς και πολύ καλά εκπαιδευμένο νοσηλευτικό προσωπικό, αλλά, όταν οι πέντε ώρες ανάμεσα στο γεύμα και στο δείπνο φαίνονται ατελείωτες, στρέφουν το πρόσωπό τους προς τον συνοδοιπόρο τους στο διπλανό κρεβάτι, και διηγούνται τις ιστορίες της ζωής τους. 

Η Τσιμπήχτρω της αιμοληψίας είναι το πρώτο θέμα, καθώς και η καχυποψία μη ξανατύχει,  ιδίως τώρα στα γεράματα, που η καλοπέραση μάς έχει προσθέσει επιπλέον κιλά και οι φλέβες δύσκολα εντοπίζονται.

Δεν τον τσίμπησε με τον διαβήτη χαριτωμένα, όπως κάνουν οι συμμαθήτριες μεταξύ τους, ούτε με τα δύο αβρά της δακτυλάκια....Ήταν νοσοκόμος σε δημόσιο νοσοκομείο  , υπεύθυνη αιμοληψίας και  δυστυχώς βασάνιζε  παιδιά και ενήλικες.

Ο κ. Γιάννης ποτέ δεν τη ξέχασε,

Ἡ Πολιτεία τοῦ Σταυροῦ

                                        

                                                 Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Θεσσαλονίκη

Κάθε φορὰ ποὺ ψάλλομε τὸ Ἀπολυτίκιο τοῦ Σταυροῦ λέμε: «Καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα». Ποιό εἶναι αὐτὸ τὸ πολίτευμα; Ἀσφαλῶς ὄχι κάποια συγκεκριμένη μορφὴ πολιτεύματος, ἀλλὰ ἡ καινὴ καὶ κοινὴ πολιτεία τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία Του, μὲς στὴν ὁποία ἐννοεῖται καὶ κάθε ἄλλη χριστιανικὴ ὁμάδα. Πιὸ καθαρὰ αὐτὸ φαίνεται στὸ Κοντάκιο τοῦ Σταυροῦ: «Τῇ ἐπωνύμῳ Σου καινῇ πολιτείᾳ τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι». Μέλη τῆς ἐπώνυμης αὐτῆς ἐκκλησιαστικῆς πολιτείας εἴμαστε δυνάμει, μακάρι καὶ ἐνεργεία, ὅλοι οἱ πολῖτες, ἀνεξαρτήτως ἐπί μέρους ἀξιωμάτων. 

Ο πανηγυρικός εορτασμός του νέου ενιαυτού στο γραφικό ξωκκλήσι της Παναϊτσας στη Βαλύρα

                   

                                                           Πηγή: lyrasi.blogspot.com

Στο γραφικό «ξωκκλήσι της Παναΐτσας» στη Βαλύρα, στον λιτό, πέτρινο ναΐσκο, με περιβάλλον φυσικού κάλλους, τελέστηκε πανηγυρικά η θεία λειτουργία του νέου εκκλησιαστικού - πνευματικού ενιαυτού, χοροστατούντων του πρωτοπρεσβυτέρου κ. Ιωάννου Φωτεινού και του άξιου ιερέως  της ενορίας της Σκάλας, κ. Μιχαήλ.

Ο κάποτε καμαροσκέπαστος ναΐσκος- σήμερα έχει ξύλινη δίρριχτη στέγη-    φρεσκοβαμμένος, περίμενε το Χριστεπώνυμο πλήθος της Βαλύρας και των γύρω χωριών.... Η τοιχοποιία του  είναι πλινθοπερίκλειστη και ενσωματώνει σπάνια πλίνθινα γράμματα,  που χρησιμοποιούνται ως χρονολογικά δείγματα. Με βάση αυτά,  το ξωκκλήσι  πιθανότατα χρονολογείται στις αρχές του 11ου αιώνα . Βέβαια, το έντονο ασβέστωμα δεν αφήνει να απολαύσουμε σήμερα αυτό το μεγαλείο, αλλά η χάρη  της Θεοτόκου και του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου ποτέ δεν εγκατέλειψαν αυτόν τον ιερό χώρο.

Συνέντευξη με τον Πρόεδρο της Κοινότητας Βαλύρας, κ. Δημήτρη Τσιλίκα

                                       

                                             Ο Πρόεδρος της Κοινότητας Βαλύρας, κ. Δημήτρης Τσιλίκας, 

                                        ο Δήμαρχος Μεσσήνης, κ. Γιώργος Αθανασόπουλος, 

                                   και ο Σύμβουλος Κοινότητας Βαλύρας, κ. Κώστας Θ. Καυκούλας

Στον ελκυστικό χώρο της Βιβλιοθήκης της Βαλύρας, στις 30 Αυγούστου 2025, συναντηθήκαμε με τον πρόεδρο της Κοινότητάς μας, κ. Δημήτρη Τσιλίκα, προκειμένου να απαθανατίσουμε τον έντιμο λόγο του, και να ενημερωθούμε για τα έργα σε εξέλιξη, καθώς και για τους μελλοντικούς στόχους του.

Την 1η Ιανουαρίου 2024, ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Βαλύρας,  μαζί με το Συμβούλιό του, ανέλαβε καθήκοντα με όραμα και διάθεση προσφοράς. Στόχος του, από την πρώτη στιγμή, ήταν η ανάδειξη του χωριού μας, η βελτίωση της καθημερινότητας, και η στήριξη όλων των Βαλυραίων, όπου κι αν βρίσκονται. 

Ο νέος πρόεδρος έλαβε τη σκυτάλη για  έντιμη άθληση , σε συνεργασία με την πολιτεία και τη βοήθεια των Βαλυραίων, εντός και εκτός των ορίων της Κοινότητάς μας.

– Κύριε Πρόεδρε, αναλάβατε επίσημα τα καθήκοντά σας την 1η Ιανουαρίου 2024. Ποιο ήταν το όραμά σας από την πρώτη στιγμή;

Πανελλήνιες Εξετάσεις 2025: Υψηλά ποσοστά επιτυχίας, οι μαθητές της Βαλύρας διέπρεψαν!

            

Οι Πανελλήνιες Εξετάσεις 2025 ολοκληρώθηκαν με θετικό απολογισμό για τους περισσότερους υποψηφίους, καθώς σχεδόν εννέα στους δέκα πέτυχαν την είσοδό τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Συνολικά, στις φετινές εξετάσεις συμμετείχαν 70.276 υποψήφιοι, εκ των οποίων: 59.822 από τα Γενικά Λύκεια (ΓΕΛ) και 10.454 από τα Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑΛ). Ο αριθμός αυτός εμφανίζεται ελαφρώς μειωμένος συγκριτικά με το 2024, όταν διαγωνίστηκαν περίπου 72.000 μαθητές.

Από τους συμμετέχοντες, 62.848 μαθητές εξασφάλισαν μία θέση σε Πανεπιστήμια, Στρατιωτικές και Αστυνομικές Σχολές, ΑΣΠΑΙΤΕ, ΑΣΤΕ, Πυροσβεστική, Λιμενικό Σώμα, Εμπορικό Ναυτικό και άλλες δομές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το ποσοστό επιτυχίας ανέρχεται σε περίπου 89 %, επιβεβαιώνοντας την υψηλή απορρόφηση των αποφοίτων.

Παράλληλα, ο αριθμός των θέσεων που είχε οριστεί από το Υπουργείο Παιδείας για το ακαδημαϊκό έτος 2025-2026 ανέρχεται σε 68.788 εισακτέους, γεγονός που σημαίνει πως η πλειονότητα των διαθέσιμων θέσεων καλύφθηκε.

Σε σχετική ανάρτηση στο FB,  ο κ. Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου αναφέρει τα ονόματα τεσσάρων επιτυχόντων Βαλυραίων μαθητών.

Η έννοια του "προσώπου και έρωτος" στο έργο του Χρήστου Γιανναρά

 

Τι κι αν το καλοκαίρι σχεδόν έφυγε χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε, τι κι αν οι ελπίδες του Ιουνίου αποδείχθηκαν φρούδες και περαστικές, τι κι αν τα άδεια  πορτοφόλια επιζητούν επιστροφή στην εργασία για να ξαναγεμίσουν, τι κι αν το καλοκαίρι δεν το αισθανθήκαμε καν, αφού δεν το επέτρεψαν οι ειδικές συνθήκες και υποχρεώσεις του βίου μας.... Υπάρχει ένας ανεκτίμητος θησαυρός για να αποκαλυφθεί, που μπορεί να πληρώσει με χαρά τα εντός μας και να φωτίσει το διάβα μας,  αυτό το εκκλησιαστικό και ακαδημαϊκό έτος. Γιατί άτομα δεν είμαστε για να θρηνούμε αποξενωμένα στη γωνιά μας, αλλά αγαπητική κοινωνία προσώπων, όπως άλλωστε ο ίδιος ο Θεός !

Η έννοια του " προσώπου" στο βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά, με τίτλο "το πρόσωπο και ο έρως",  αναλύεται διεξοδικώς. Ο Γιανναράς επαναφέρει την πατερική διάκριση προσώπου-ουσίας με φιλοσοφικούς όρους. Ο έρως είναι η οντολογική κίνηση προς τον άλλο: χωρίς αυτόν, η ύπαρξη είναι κενή. Η εμπειρία του έρωτα ανοίγει τον δρόμο για να κατανοηθεί η θεολογία της Αγίας Τριάδας, όπου το Είναι δεν είναι ατομικό αλλά κοινωνικό. Η νεότερη έκδοση (2017) είναι από τον εκδοτικό οίκο Ίκαρος, με σημαντικά μεγαλύτερο όγκο (512 σελίδες), πιθανόν λόγω αναθεώρησης, συμπλήρωσης ή προσθήκης σχολίων/υλικού. Η προηγούμενη έκδοση (2006) και η πρώτη (περί το 1976), εκδόθηκαν από τη Δόμο και είχαν 376 σελίδες κάθε μία.΄Ακολουθεί σύντομη περίληψη με βάση τις θέσεις του συγγραφέα και τη δομή των κεφαλαίων του βιβλίου, που παραμένει best seller  στον Ελλαδικό χώρο.

Κήρυκας ἀληθείας ὁ Ἰωάννης

                  

                                                                   Φωτο: proseuxi.gr

Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων, σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου, Πρόδρομε, ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τον κηρυττόμενον. Ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καὶ τοῖς ἐν ἅδῃ Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. 

Ἐὰν μελετήσουμε προσεκτικὰ τὸ Ἀπολυτίκιο τοῦ Ἰωάννου Προδρόμου, τὴν Ἀποτομὴ τῆς Κεφαλῆς τοῦ ὁποίου ἑορτάζουμε στὶς 29 Αὐγούστου, θὰ ἀντιληφθοῦμε καλύτερα τὶς ἐπί μέρους ἰδιότητές του: ὑπῆρξε πρόδρομος τοῦ Κυρίου, προφήτης, καὶ μάλιστα «προφητῶν σεβασμιώτερος», βαπτιστὴς καί, τέλος, κήρυκας τῆς ἀληθείας «καὶ τοῖς ἐν ἅδῃ». Ἡ κάθε μία ἀπὸ τὶς παραπάνω ἰδιότητες τοῦ Ἰωάννου θὰ μποροῦσε νὰ ἀποτελέσῃ ἀντικείμενο ξεχωριστῆς μελέτης. 

Την ανακαίνιση του ιερού ναού του Αγίου Γεωργίου Βαλύρας τη θέλει ο ίδιος ο Θεός!

        

Πολλά ερωτήματα διατυπώθηκαν εντός μου, καθώς επισκέφθηκα σήμερα το απόγευμα, 28-8-2025, τον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου, στο Κοιμητήριο της Βαλύρας. Ναός  θεμελιωμένος το 1894, σε πλήρη εγκατάλειψη, σιωπηλά   ζητά την αγάπη μας και σε συλλογικό επίπεδο την αποτελεσματική παρέμβασή μας.... αφού εκεί είναι   ο αιώνιος οίκος όλων μας. 

Πώς μπορώ να πω την ακόλουθη φράση  και να με αντιληφθούν χωρίς ψυχολογικά προβλήματα, όπως εκνευρισμό, άγχος, αποστροφή , άρνηση,  απόρριψη και αδιαφορία όλοι οι συγχωριανοί και συνδημότες μου,  ρώτησα  τον  Παράκλητο τον αγαθό εντός μου, και επειδή ήταν πολύ απασχολημένος με άλλα φλέγοντα ζητήματα της "υπάρξεώς" μου,  πρότεινε, κατ΄εξαίρεση γι΄απόψε, αν θέλω να συμβουλευτώ το ChatGPT (την τεχνητή νοημοσύνη) στον ταλαίπωρο υπολογιστή του γραφείου μου:  

Η  πρόταση είναι: Η κοινότητά μας χρειάζεται να ανακαινιστεί ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου στο κοιμητήριο μας άμεσα!

 Για να αποδώσουμε την φράση με διαφορετικούς τόνους, ας δούμε πώς μπορεί να διατυπωθεί,   απάντησε το ChatGPT: 

Νὰ γίνουμε καὶ μεῖς φ(Φ)ανούριοι!

                     

Τὴν μνήμη ἑνὸς πολὺ ἀγαπητοῦ Ἁγίου, τοῦ Ἁγίου Φανουρίου, τιμάει ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 27 Αὐγούστου. Εἶναι, πράγματι, ἔνδειξη μεγάλης τιμῆς πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Ἁγίου τὸ γεγονὸς ὅτι, ἐνῷ δὲν γνωρίζουμε πολλὰ στοιχεῖα γιὰ τὴν ζωὴ καὶ τὴν δράση του, ἐν τούτοις περιβάλλουμε μὲ πολὺ μεγάλη ἀγάπη τὴν μνήμη του. 

Αὐτὸ δηλώνει ἀσφαλῶς ὅτι οἱ πιστοί, ποὺ τιμᾶμε «φαιδρῶς τὴν ἐπίγειον πανήγυριν» τοῦ  Ἁγίου, ἔχουμε τὴν βεβαιότητα ὅτι ὁ Ἅγιος Φανούριος βρῆκε τήν «οὐράνιον δόξαν» «κόποις καὶ ἄθλοις». Ἔτσι, προσφεύγουμε στὴν μνήμη του, γιὰ νὰ ἀντλήσουμε καὶ μεῖς δύναμη ἀπὸ τὴν δύναμή του καὶ νὰ βροῦμε κοντά του καταφύγιο καὶ παρηγοριὰ γιὰ τοὺς δικούς μας κόπους καὶ ἀγῶνες. 

Ἐξ ἄλλου, γιὰ τὸν ἴδιο λόγο τιμᾶμε καὶ ὅλους μας τοὺς Ἁγίους, ἐπειδὴ αὐτοί, καὶ μάλιστα ἡ Παν-αγία μητέρα μας, εἶναι ἡ ἐλπὶς τῶν ἀπηλπισμένων καὶ ἡ δύναμις τῶν ἀβοηθήτων. 

Μὲ αὐτὴν τὴν λογική, δὲν ἔχει πλέον μεγάλη σημασία νὰ γνωρίζουμε ἰδιαίτερες λεπτομέρειες ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ κάθε Ἁγίου. Ἐπειδὴ ὅμως ἡ γνώση κάποιων στοιχείων θὰ μᾶς βοηθήσῃ νὰ βιώσουμε καλύτερα τὴν μνήμη τους, ὥστε νὰ ὠφεληθοῦμε περισσότερο οἱ ἴδιοι, γι’ αὐτὸ θὰ ἀναφέρουμε ὁρισμένες πληροφορίες γιὰ τὸν Ἅγιο Φανούριο. 

Ονειρεύομαι την επαναλειτουργία της δημόσιας βιβλιοθήκης της Βαλύρας

                   

                                                    Φωτό: κα Ευγενία Δ. Ντουραμάκου

 

Τόσο ο Πρόεδρος της Βαλύρας, κ. Δημήτρης Τσιλίκας, όσο και ο Δήμαρχος Μεσσήνης, κ. Γιώργος Αθανασόπουλος, δεν θα μπορούσαν να αφήσουν στο περιθώριο την επαναλειτουργία της δημόσιας Βιβλιοθήκης της Βαλύρας, που με κόπους και βάσανα,  με την αγάπη και τον μισθό της,  έστησε η αείμνηστη Βάσω Φειδά -Βύνιου.

 Η επαναλειτουργία της βιβλιοθήκης μας είναι επιτακτική ανάγκη σε εκπαιδευτικό και κοινωνικό επίπεδο, επίσης χρειάζεται να γίνει πόλος έλξης για τους  επισκέπτες της όμορφης Κοινότητάς  μας. 

Όπως εναγωνίως περιμένουμε να ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά, το ίδιο θα ήταν ευχής έργον να συμβεί και με τη δημόσια βιβλιοθήκη μας.

Πέραν της πρόσληψης προσωπικού από  τον Δήμο Μεσσήνης, αλλά και σε εθελοντική βάση, η μικρή δημόσια βιβλιοθήκη της Βαλύρας μπορεί να γίνει ένας όμορφος χώρος γνώσης και χαλάρωσης. 

Ακολουθούν μερικά απλά βήματα για να ξεκινήσουμε:

Μὲ ὁδηγό μας τὸν Πατροκοσμᾶ

         

Φωτό: Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού

Στὶς 24 Αὐγούστου ἡ Ἐκκλησία μας τιμάει τὴν μνήμη ἑνὸς μεγάλου Ἁγίου, τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Πατροκοσμᾶ, ὅπως τὸν ἀποκαλεῖ ὁ λαός μας. Ὁ Ἅγιος, μὲ τὴν δράση του, κάλυψε καὶ τὶς τρεῖς πτυχὲς τοῦ ἔργου τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν πνευματική, τὴν μορφωτικὴ καὶ τὴν κοινωνική, ὅπως ἐξ ἄλλου δηλώνει καὶ τὸ Ἀπολυτίκιό του. Ὑπῆρξε πνευματικὸς Πατέρας, πού «κατεκόσμησε τὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν διδασκαλία τῆς πίστεως», κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ «κατέσπειρε» μὲ τὸν ἱεραποστολικό του ζῆλο «τὰ θεῖα διδάγματα», καὶ κοινωνικὸς ἐργάτης, ποὺ ἀγωνίστηκε γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν θείων διδαγμάτων, ἐπισφραγίζοντας τὸν ἀγῶνα του «μαρτυρικῶς». 

Γιὰ νὰ ἀξιολογήσῃ, βεβαίως, κάποιος καλύτερα τὴν προσφορά του, χρειάζεται νὰ κάνῃ μιὰ ἱστορικὴ ἀναδρομὴ στὶς συνθῆκες ποὺ ἐπικρατοῦσαν στὴν ἐποχή του: ὁ 18ος αἰῶνας, ὁπότε ὁ Ἅγιος ἀναπτύσσει τὴν δράση του, εἶναι ἀπὸ τοὺς πιὸ δύσκολους γιὰ τὸ γένος. Ἀπὸ τὴν μιά, ἡ ἀμάθεια καί, ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ βαριὰ φορολογία ὁδηγοῦσαν σὲ ἠθελημένους ἐξισλαμισμούς. Οἱ ἄνθρωποι συχνά, γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὰ παραπάνω δεινά, κατέφευγαν σὲ πιὸ ὀρεινὲς περιοχές, ὅπου, ὅμως, λόγῳ τῆς ἐλλείψεως ἐκκλησιῶν καὶ σχολείων κινδύνευαν νὰ ἐξαγριωθοῦν τελείως. Στὰ νησιά, πάλι, ἡ κατάσταση δὲν ἦταν καλύτερη, λόγῳ τῆς δράσεως τῶν δυτικῶν μισσιοναρίων, παπικῶν καὶ προτεσταντῶν, ποὺ ἐργάζονταν ὕπουλα γιὰ τὴν ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος. 

Εν τάξει στην ονειρική παραλία Μπούκα της Μεσσήνης

                                   

                                                   Φωτό: κα Μαρία Φωτεινού-Χρηστάκη

Ένα πρωινό του Ιουλίου 2025, συνάντησα τον γείτονά μου, κ. Αποστόλη Χρηστάκη, αρχιυπαστυνόμο, καθώς ετοιμαζόταν να εισέλθει στο οικογενειακό του αυτοκίνητο. Παρατήρησα ότι το πρόσωπό του έλαμπε ασυνήθιστα, ήταν πρόσχαρος, αισιόδοξος και άκρως κοινωνικός.

-Τι συνέβη και έχουμε αυτή τη θεαματική αλλαγή Μαρία μου; ρώτησα τη σύντροφό του, κι εκείνη χαρούμενη μου  εξήγησε ότι κάνουν σχεδόν καθημερινά μπάνια στην παραλία Μπούκα της Μεσσήνης!

Ο εντυπωσιακός Βαλυραίος αστυφύλακας, κ. Απόστολος Χρηστάκης- όχι μόνο για το ύψος αλλά και για το ήθος του- υπηρέτησε με ευλάβεια στην Αστυνομία Πόλεων, σε αρκετές περιοχές του νομού Μεσσηνίας, και συνταξιοδοτήθηκε με τον βαθμό του  αρχιυπαστυνόμου. Κι ενώ κατά τα πρώτα έτη μετά την συνταξιοδότησή του απολάμβανε τον σίτο και τον οίνο των πρότερων κόπων του, ένα ξαφνικό  ισχαιμικό επεισόδιο τον καθήλωσε σε νοσοκομειακούς χώρους και χώρους αποθεραπείας.