Το Φως απέναντι στη Θύελλα

                            

                                                   Φωτογραφίες: Pinterest

Ήταν νύχτα βαριά — ο ουρανός είχε μαυρίσει, και η θάλασσα έσφιγγε τη στεριά, σέρνοντας κύματα που φούσκωναν απειλητικά. Ο άνεμος ψιθύριζε σαν να διηγιόταν αρχαία μυστικά — οι θρύλοι των προγόνων ακούγονταν μέσα από την πνοή του. Σιγά-σιγά, μέσα   απ’ το σκοτάδι και την υγρασία, υψωνόταν μια σκοτεινή, στύλου-όμοια μορφή: ψηλή, αόρατη στα μάτια των ανθρώπων, αλλά παρούσα — σαν ένας «στύλος» αέρα και νερού να στροβιλίζεται, να τυλίγεται, και να μετατρέπει τον ουρανό σε χάος.

Αυτή η μορφή, αν και χωρίς εκ προθέσεως μοχθηρία, είχε μέσα της μια δύναμη συγκεντρωμένη — τόση ενέργεια που, όπου περνούσε, άφηνε πίσω της καταστροφή: δέντρα ξεριζωμένα, σπίτια ταρακουνημένα, δρόμους πλημμυρισμένους, μια αίσθηση φόβου και αστάθειας στο δέρμα των ανθρώπων.

Οι παλιοί — θα σου έλεγαν — ότι αυτό είναι το ξύπνημα του Τυφώνα — το αρχέγονο ον της θύελλας, γέννημα της Γης και του Αέρα   που κρατά μέσα του τη δύναμη των ανέμων, της θάλασσας και της γης. Για τους προγόνους μας, όταν οι άνεμοι και τα σύννεφα ξυπνούσαν μαζί, όταν η θάλασσα σηκωνόταν και η γη έτρεμε — τότε ο Τυφώνας περνούσε, αφήνοντας πίσω του τον τρόμο· όχι ως τερατόμορφη φιγούρα, αλλά ως την ίδια την ακατάπαυστη, ακατάβλητη δύναμη της φύσης.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι αυτά τα φαινόμενα έχουν μια εξήγηση που βασίζεται στη μετεωρολογία και στη φυσική της ατμόσφαιρας.

Κλίμαξ Ιωάννου Σιναΐτου-Αρετή 3: Ξενιτεία

                                                             

                                                             Φωτό: Pinterest

 

Η ξενιτεία είναι η σκόπιμη απομάκρυνση από τον κόσμο και τα οικεία περιβάλλοντα, για να αφιερωθεί ο άνθρωπος στην πνευματική ζωή και στην προσέγγιση του Θεού. Δεν σημαίνει φυγή ή απομόνωση από τον κόσμο απλώς για να τον αποφύγει, αλλά επιλογή της απλότητας και της ησυχίας για την καλλιέργεια της ψυχής (Ιωάννης Σιναΐτης, 2005) Ο κοσμικός άνθρωπος χρειάζεται να αποσύρεται καθημερινά, να αφιερώνει λίγο χρόνο στον  ευατόν του, να ησυχάζει και να αναζητά πνευματική οικοδόμηση.

«Η ζυγαριά του γιατρού»

                            

                                                     Φωτογραφίες: Pinterest

Αφιερωμένο στα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Βαλύρας

Στην παλιά Βαλύρα Μεσσηνίας, εκεί που τα χωράφια μύριζαν στάρι και λεβάντα, ζούσε μια αγροτική οικογένεια με τέσσερα παιδιά, κατά τη δεκαετία του 1960. Ο παππούς τους, σοφός και γαλήνιος, καθόταν κάθε απόγευμα στην αυλή και τους έλεγε ιστορίες. Μια μέρα, καθώς ο ήλιος έπεφτε πίσω από  το διάσελο της Ιθώμης, τα κάλεσε κοντά του και τους είπε:

— Να σας δίνει ο Θεός καλό μυαλό και καλή καρδιά… Μα η καρδούλα σας να ζυγίζει λίγο παραπάνω από το μυαλό σας.

Τα παιδιά απόρησαν.
— Και πόσο ζυγίζει το μυαλό, παππού;

Ο παππούς χαμογέλασε με σοφία:
— Όσο κι αν ζυγίζει… η καρδιά να ζυγίζει πάντα λίγο παραπάνω.

— Και τι να της δώσουμε για να βαραίνει; ξαναρώτησαν.

Η αγάπη φαίνεται όταν χαμηλώσεις για να χωρέσει ο άλλος

                  

                                                  Όπως η Θεία Καλλιόπη. Φωτό: Pinterest

 

Το χωριό της σιωπής

Η Βαλύρα απλώνεται  σαν ζωγραφιά  στους πρόποδες της ιερής Ιθώμης, ντυμένη με μυρωδιά θυμαριού και παλιές ιστορίες. Οι άνθρωποι  ξέρουν ο ένας τον άλλον, όχι από τις κουβέντες — αλλά από τις σιωπές. Στον χρυσοπράσινο κάμπο της , σε ένα άσπρο σπίτι, ζούσε ο Τάσος με την σύζυγό του Καλλιόπη:  καλοφτιαγμένος, για χρόνια μετανάστης στην Ελβετία, με βλέμμα που ήθελε να κερδίζει.  Κέρδισε και την καλλονή της Βαλύρας, την αλησμόνητη θεία Καλλιόπη, που ήταν ήσυχη, ευγενική, με εκείνο το χαμόγελο που έμοιαζε να έχει γεννηθεί για να απαλύνει τις πληγές των άλλων.

Κλίμαξ Ιωάννου Σιναΐτου-Αρετή 2: Απροσκολλησία

   

Φωτό: Pinterest

 

Η απροσκολλησία είναι η ικανότητα του ανθρώπου να ζει εσωτερικά ελεύθερος από πάθη, επιθυμίες και εξαρτήσεις, διατηρώντας την ψυχική του ηρεμία και πνευματική συγκέντρωση. Δεν σημαίνει αποχή από τον κόσμο ή τα αγαθά καθαυτά, αλλά έλεγχο των λογισμών και των συναισθημάτων ώστε να μην δεσμεύουν την ψυχή (Ιωάννης Σιναΐτης, 2005).

Στο επίκεντρο της κακοκαιρίας "Adel" :ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ

                                       

                                                                       Φωτό: Pinterest

Η Μεσσηνία βρίσκεται   στο επίκεντρο της κακοκαιρίας "Adel" και αναμένεται να πληγεί από σφοδρές βροχοπτώσεις και καταιγίδες καθ' όλη τη διάρκεια  27-28 Νοεμβρίου 2025.

Κλίμαξ Ιωάννου Σιναΐτου-Αρετή 1: Αποταγή

                            

                                              Φωτό: Pinterest

Η αποταγή είναι η συνειδητή απελευθέρωση από τα δεσμά των υλικών αγαθών και των κοσμικών προσκολλήσεων, με στόχο την πνευματική πρόοδο και την προσέγγιση του Θεού. Δεν σημαίνει άρνηση των πραγμάτων καθαυτά, αλλά ελευθερία από την εσωτερική εξάρτηση και την υπερβολική προσκόλληση σε αυτά.(Ιωάννης Σιναΐτης, 2005). Απαντήστε σε κάθε ερώτηση με βάση το προσωπικό σας συναίσθημα ή εμπειρία, χρησιμοποιώντας κλίμακα Likert 0–4:

0 = Καθόλου, 1= Λίγο, 2= Μέτρια, 3 = Πολύ, 4= Πάρα πολύ.  Ο συνολικός βαθμός αντικατοπτρίζει στο πόσο γερά πατάτε επάνω σε αυτό το σκαλοπάτι, και οι επιμέρους τιμές- ανά ερώτηση- δείχνουν ποιές είναι οι αδυναμίες και δυνατότητές σας. 

Η Κλίμακα των Αρετών του Ιωάννου Σιναΐτου: Από την Αποταγή έως την Αγάπη

                            

Η Κλίμακα του Ιωάννου Σιναΐτου αποτελεί ένα θεολογικό και πνευματικό έργο μοναδικό στην Ορθόδοξη Παράδοση. Στο έργο αυτό, ο Ιωάννης Σιναΐτης αναλύει τριάντα αρετές, που αποτελούν πνευματικά σκαλοπάτια προς την ένωση με τον Θεό και την κατάκτηση της τελειότητας.Βεβαίως το θεόπνευστο έργο του Αγίου Ιωάννου Σιναΐτου απευθύνεται στη μοναστική πολιτεία, αλλά οι αρετές-σκαλοπάτια που αναπτύσσει αφορούν αρκετά και τους κοσμικούς ανθρώπους. 

Αυτή την αγία περίοδο,  οδεύοντας προς τα Χριστούγεννα, και εν όψει της Τεσσαρακοστής, όσοι ασχολούνται με την ψυχοσωματική άθληση, θα έχουν καθημερινά μία συνέχεια, ένα σκαλοπάτι με νόημα ζωής σε αυτή την ιστοσελίδα. Γιατί τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο εντυπωσιακή διακόσμηση με εσωτερικό κενό, είναι φωτισμός της εικόνας του Θεού εντός μας.

Η Ιερότης της Αχειροποιήτου Εικόνος της Παναγίας Βουλκανιωτίσσης και η ανάγκη επιστροφής Της

 

        

                                       Η αχειροποίητος μορφή του 8ου αιώνα με 

                                    το αργυροεπένδυτο υποκάμισο του 19ου αιώνα

Εισαγωγή

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αντιμετωπίζει τις ιερές εικόνες ως ιστορικά τεκμήρια ή ως έργα θρησκευτικής τέχνης, αλλά ως λειτουργικά αντικείμενα της πνευματικής ζωής του πιστού. Η εικόνα, σύμφωνα με την ορθόδοξη θεολογία, αποτελεί μέσο μυστικής κοινωνίας με το θείο· «παράθυρο» προς την υπερβατική πραγματικότητα, όπου ο ορατός κόσμος συναντά το μυστήριο της Βασιλείας του Τριαδικού Θεού. Η περίπτωση της αυθεντικής, αχειροποιήτου και θαυματουργής εικόνας της Παναγίας Βουλκανιωτίσσης, η οποία για σειρά ετών έχει αντικατασταθεί από σύγχρονη αγιογραφία   που δεν αποδίδει την αυθεντική   μορφή, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της απώλειας αυτής της λειτουργικότητας της ιερής εικόνας.

Η  αχειροποίητος εικόνα,  η οποία βρέθηκε κατά τον 8ο αιώνα κάτω από έναν θάμνο στην κορυφή της Ιθώμης και  φέρει στο πρόσωπο τραύμα από χείρα απίστου κατά την εικονομαχία, δεν αποτελεί «τυπική αγιογραφία», αλλά μοναδικό πνευματικό σημείο αναφοράς για τον Μεσσηνιακό λαό. Η αναζήτησή της, που παραμένει (εσκεμμένα) άγνωστη μέχρι σήμερα, δεν είναι ιστορική νοσταλγία, αλλά πνευματική ανάγκη για επανασύνδεση με το πρωτότυπο πρόσωπο της Θεοτόκου. Σ’ αυτό το πλαίσιο, οι θεολογικές θέσεις του Leonid Uspensky και το έργο του αείμνηστου πατέρα της αγιογραφίας, Φώτη Κόντογλου, προσφέρουν σημαντικά εργαλεία ερμηνείας.

Στη Βαλύρα του ΄50 πίστη και δοκιμασία μπροστά στην απειλή της ελονοσίας

                                     

                                                              Φωτογραφίες: Pinterest

Τα σύννεφα είχαν κατέβει χαμηλά εκείνο τον χειμώνα του ’50. Μια ανήσυχη σιωπή είχε απλωθεί πάνω από τη Βαλύρα∙ ακόμη και τα κοκόρια ξυπνούσαν αργά, σαν να μην είχαν κουράγιο να λαλήσουν. Στις κτηνοτροφικές μονάδες του χωριού άρχισε να χτυπά το κακό: ελονοσία. Τα ζώα λύγιζαν από τον πυρετό και έπεφταν ένα ένα, όπως πέφτει ο καρπός πριν ωριμάσει.

Ο μπάρμπα  Γιώργος έθαβε κάθε μέρα ζωντανά βαθιά στον κάμπο, σε απόμερους λάκους.

—«Δεν θα μείνει τίποτα… τίποτα!» έλεγε δαγκώνοντας τα χείλη του.

Το χώμα μύριζε βαρύ, και κάθε φτυάρι που χωνόταν μέσα, έσκαβε λίγο περισσότερο την ψυχή του.

Μόνο ένα κοπάδι δεν άγγιξε η αρρώστια∙ της Ιεράς Μονής Βουλκάνου. Ο τσοπάνης της μονής, άνθρωπος απλός, σταύρωνε τα ζώα κάθε πρωί, τους έριχνε αγιασμό στο νερό τους και έψελνε χαμηλόφωνα:

—«Ελέησόν με, ο Θεός…»

Ήταν σαν να άκουγε την ανάσα του Θεού μέσα στον άνεμο.

Κάποιος ειδοποίησε τον παπα-Γρηγοράκο,

Από τις βαρκούλες του χωριού στα όνειρα της πόλης

 

Φωτογραφίες: Pinterest

Αύριο, 26 Νοεμβρίου 2025, εορτάζουμε τον Άγιο Στυλιανό, τον προστάτη των μικρών παιδιών· των   αγγέλων που γεμίζουν τη ζωή μας με φως, αυθορμητισμό και ελπίδα. Το αφιέρωμα αυτό είναι ένας φόρος τιμής στις αληθινές ανάγκες της παιδικής ψυχής – τότε και τώρα. Γιατί τα παιδιά δεν ζητούν πολλά. Ζητούν έναν τρόπο να εκφραστούν… να αγαπηθούν.

Λαμπερά μάτια, δημιουργικά χέρια,
μικρές ψυχές μα μεγάλοι δημιουργοί.
Η φτώχεια γέννησε φαντασία,
και το χαμόγελο χτίζει θαύματα στη ζωή.

Τα παιδιά που έφτιαχναν τον κόσμο δικό τους
ξέρουν πως η αγάπη είναι αληθινή όταν προσφέρεται.
«Απόψε θα έχω έτοιμο το δώρο σου», λένε,
κι η δύναμη της παιδικής έκφρασης φωτίζει το αύριο.

Άγιε Στυλιανέ, προστάτη των παιδιών,
φώτισε τις καρδιές τους να μένουν αγνές.
Στήριζε όσους πονούν και όσους ελπίζουν,
γιατί στα μάτια τους κρύβεται ο κόσμος όλος.

 Στη Βαλύρα Μεσσηνίας της δεκαετίας του ’50 τα παιδιά δεν γνώριζαν την άνεση ούτε τα περίτεχνα παιχνίδια της σημερινής εποχής.

Η αγάπη, όταν είναι αληθινή, έχει πάντα τρόπο να βρίσκει τον δρόμο της

                                          

Φωτογραφίες: Pinterest

 

Στον πενηντάχρονο Μανώλη δύσκολα θα έβρισκες ψεγάδι. Το μόνο που θα μπορούσε κανείς να του προσάψει ήταν ότι αγαπούσε υπερβολικά τρεις χάριτες: τη γυναίκα του Βίβιαν, την κόρη τους Μαρία, και τη φυσικοθεραπεία – ένα επάγγελμα που υπηρετούσε με αληθινό ζήλο και αφοσίωση. Ήταν άνθρωπος πράος, με χαμηλή φωνή, βαθιά ευγένεια και πίστη. Είχε και πτυχίο ψυχολογίας, όχι για να εντυπωσιάζει, αλλά για να καταλαβαίνει τους ανθρώπους «λίγο βαθύτερα από το συνηθισμένο», όπως συνήθιζε να λέει.

Ήταν επίσης φίλος ενός γνωστού σεξολόγου της Αθήνας. Όποτε ο καθηγητής τού ζητούσε κάποια χάρη –συνήθως για πρακτικούς ή επαγγελματικούς λόγους– ο Μανώλης δεν αρνιόταν. Έτσι έγινε και εκείνη τη φορά, πριν από είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια, σ’ ένα κέντρο συνεδριάσεων στα βόρεια προάστια της Αθήνας.

Φόρος τιμής στον μακαριστό ιερέα Δημήτριο Ροβολή

                                 

Φωτογραφίες: Κώστας Ροβολής FB

Ο κ. Κώστας Ροβολής, μοναχογιός του μακαριστού ιερέα Δημητρίου Ροβολή, ζήτησε να τιμήσουμε με λίγες γραμμές μνήμης τον αγαπημένο του πατέρα – έναν δημοφιλή, χαρισματικό και ακούραστο εργάτη του Ιερού Θυσιαστηρίου, που σφράγισε με την παρουσία και την προσφορά του ολόκληρη την περιοχή της Μεσσηνίας.

Τρεις μήνες συμπληρώθηκαν από την ημέρα που ο παπα-Δημήτρης εκδημήθηκε προς Κύριον – τρεις μήνες χωρίς τη ζεστή του παρουσία, το χαμόγελο, τα αστεία και τις προσευχές του που σκέπαζαν με αγάπη την οικογένεια και το ποίμνιό του. Έφυγε αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό, αλλά και μία ανεξίτηλη πνευματική παρακαταθήκη που θα μείνει ζωντανή στις καρδιές όλων όσων τον γνώρισαν και τον αγάπησαν.

Ένα από τα αυτοάνοσα της πολιτικής σήμερα είναι ο Λαϊκισμός!

 

                                             

                                                              Θόδωρος Σταυριανόπουλος

                                                   Μαθηματικός – Msc Ηθικής Φιλοσοφίας.

Ο λαϊκισμός είναι πληγή και ίσως από τις πιο μεγάλες αντινομίες και αντιφάσεις της ιστορίας και ένα από τα πιο αδύνατα σημεία της δημοκρατίας. Το παράδοξο είναι ότι εκπηγάζει από το λαό και μάλιστα σε μεγάλη κλίμακα  λειτουργεί τελικά και σε κάθε περίπτωση εις βάρος του.  Ο λαϊκισμός δεν ανακόπτει μόνο την όποια πρόοδο ενός λαού και δεν αμαυρώνει την κουλτούρα των ανθρώπων αλλά τους χειραγωγεί την ελευθερία του πνεύματός των. Η οπαδοποίηση της σκέψης πίσω από μια ευχάριστη ανάγνωση των πολιτικών πραγμάτων είναι στοιχείο των αυταρχικών καθεστώτων μέσα από την επιβολή της μονόδρομης και χειραγωγημένης σκέψης. 

Θέσεις και επιχειρήματα της Αγίας Αικατερίνης : Η Χριστιανική Σοφία σε διάλογο με τη Φιλοσοφία

 

Φωτό:Pinterest

Σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη της Αγίας Αικατερίνης, της Μεγαλομάρτυρος και Πανεπιστήμονος. Η μορφή της αποτελεί μοναδικό παράδειγμα συνάντησης της ανθρώπινης γνώσης με τη σοφία του Αγίου Πνεύματος. Έζησε σε εποχή διωγμών και σύγκρουσης ιδεών, όμως με τη μαρτυρία της έδειξε ότι η χριστιανική πίστη δεν αναιρεί τη φιλοσοφία, αλλά την μεταμορφώνει σε αληθινή σοφία και θεογνωσία.

Η κορύφωση: Απάθεια και Αγάπη

 

                                                      Φωτογραφίες:Pinterest

Αυτή η ευλογημένη περίοδος που οδηγεί στη γέννηση του Κοσμοσωτήρος Ιησού Χριστού, είναι περίοδος σωματικής και πνευματικής άθλησης. Είναι περίοδος ενδοσκόπησης και του γνώθι σαυτόν. Ακολουθεί ανάλυση της υπέρτατης-εσταυρωμένης αγάπης του Κυρίου μας και ερωτηματολόγιο εκτίμησης της δικής μας αγάπης, σε τι πνευματικό στάδιο είμαστε, όσον αφορά την αρετή της αγάπης.

Η απάθεια, ως καθαρμένη κατάσταση ψυχής από πάθη, προετοιμάζει την ψυχή για την τέλεια αρετή: την αγάπη. Ο Απόστολος Παύλος την ορίζει ως την υπέρτατη αρετή, που υπερβαίνει κάθε χαρισματική ικανότητα και ενώνει θεωρία και πράξη (1 Κορ. 13:4‑7, 13; Παύλος, 1994).

Σύμφωνα με τον Ιωάννη Σιναΐτη, η αγάπη είναι η κορυφή της Κλίμακας, η πλήρης ένωση όλων των αρετών, που εκδηλώνεται μέσω ταπείνωσης, αυτοθυσίας και προσφοράς στον Θεό και στον πλησίον (Σιναΐτης, 2005). Η αγάπη ενσωματώνει κάθετη διάσταση προς τον Θεό και οριζόντια προς τον πλησίον, όπως φαίνεται στην «εσταυρωμένη αγάπη» του Χριστού (Παλαμάς, 1999; Νύσσης, 1987).

Ο κήπος της ψυχής μου

                     

                      Όπως η Ελένη και η Κατερίνα: Φωτό: Pinterest

Αφηγητής

Η Ελένη και η Κατερίνα έμοιαζαν απλές στα μάτια των άλλων∙ δύο συνυφάδες, πρόσχαρες, σχεδόν χαρούμενες. Εκείνες όμως κουβαλούσαν μια άλλη ιστορία, κρυμμένη σαν παλιό γράμμα σε συρτάρι: τον φόβο μήπως μείνουν ξανά με άδεια χέρια. Από τη Σμύρνη είχε έρθει μαζί τους όχι μόνο η μνήμη, αλλά κι ένα ρήγμα, σχεδόν αόρατο — ένας ψίθυρος που έλεγε: «κράτα, κράτα όσο μπορείς… αύριο μπορεί να μην υπάρχει τίποτα.»

Κάθε αντικείμενο που έφερναν στο σπίτι δεν ήταν μια απλή αγορά∙ ήταν μια ανάσα. Ένα μικρό κομμάτι ασφάλειας. Κάθε ράφι, κάθε κουτί, κάθε χαλί που δεν στρώθηκε ποτέ στο πάτωμα ήταν μια άρνηση: να μην ξαναζήσουν την ορφάνια της προσφυγιάς, την ερημιά της απώλειας, τη μνήμη που δεν λέγεται.

Και αντί να αδειάζουν μέσα τους από φόβο, γέμιζαν με πράγματα τον χώρο γύρω τους.

Γονιδιακοί Έλεγχοι και Κατάχρηση Γενετικών Πληροφοριών: Όσα Πρέπει να Γνωρίζει το Ευρύ Κοινό

  

                                      Φωτογραφίες: Pinterest

Τα τελευταία χρόνια η γενετική επιστήμη έχει προχωρήσει εντυπωσιακά. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι κάνουν εξετάσεις DNA — είτε μέσα από κλινικούς ελέγχους, είτε μέσω ιδιωτικών εταιρειών που προσφέρουν τεστ “στο σπίτι”. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ακούμε συχνά για «panel 64 γονιδίων», για «γενετική προδιάως θεση», αλλά και για κινδύνους όπως η «κατάχρηση γενετικών πληροφοριών».Τι σημαίνουν όμόλα αυτά πραγματικά; Πόσο πρέπει να ανησυχούμε; Και πώς μπορούμε να προστατευθούμε;

Ακολουθεί ένας πλήρης, απλός και σαφής οδηγός.

Η φωτογραφία που άνθισε

                          

                                                               Φωτό: Pinterest

 

Αφιερωμένο στις συμμαθήτριές μου 

Στα μονοπάτια του χρόνου περπατήσαμε μαζί,
νεανικές καρδιές, γέλιο και όνειρα στο φως.
Η φιλία μας σαν άνεμος στα σκούρα μας μαλλιά,
και κάθε μέρα μια υπόσχεση ζωής.

 
Πενήντα χρόνια πέρασαν σαν φύλλα στον άνεμο,
μα η ψυχή μας κρατάει ακόμα τη ζεστασιά εκείνης της μέρας.
Στιγμές που έγιναν θησαυρός, και γέλια που έγιναν φως,
μας οδηγούν σήμερα, γεμάτες σοφία και αγάπη.

Στο Γυμνάσιο του Μελιγαλά, σε μια τάξη γεμάτη ανυπομονησία και όνειρα, τέσσερα κορίτσια περπατούσαν πάντα μαζί. Η Ιφιγένεια, η Νίκη, η Μαρία και η Ελένη. Φορούσαν τότε τα νιάτα σαν άρωμα, και τη φιλία τους σαν πανοπλία.

Πνευματική Νοημοσύνη (SI): Νους, διάνοια ή συνδυασμός και των δύο;

           :  

Φωτογραφίες:Pinterest

Η πνευματική νοημοσύνη (Spiritual Intelligence – SI) αποτελεί έναν σχετικά νέο όρο στην επιστημονική βιβλιογραφία και συνδέεται με την ικανότητα του ανθρώπου να βρίσκει νόημα, σκοπό και εσωτερική καθοδήγηση στη ζωή (Zohar & Marshall, 2000). Σε αντίθεση με τη γνωστική νοημοσύνη (IQ) και τη συναισθηματική νοημοσύνη (EQ), η SI εστιάζει στις υπαρξιακές διαστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης, στη δυνατότητα υπέρβασης του εαυτού και στην ενόραση ανώτερων αξιών (Emmons, 2000). Το ενδιαφέρον αυτής της μελέτης έγκειται στο ότι η έννοια της SI μπορεί να διασυνδεθεί γόνιμα με την Ορθόδοξη Πατερική Παράδοση, όπου ο άνθρωπος καλείται όχι μόνο να νοηματοδοτήσει, αλλά να μεταμορφώσει την ύπαρξή του διά της ενώσεώς του με το Άκτιστο Φως. Στο τέλος ακολουθεί  ένα ερωτηματολόγιο για να εκτιμήσετε την δική σας Πνευματική Νοημοσύνη.

Προς έναν Νέο Ολιστικό Ανθρωπισμό: Όρια του Υλιστικού Συστήματος και Προοπτικές Ενοποιημένης Ανθρωπολογίας

                 

                                 Φωτό: Pinterest

Εισαγωγή

Η ανθρωπιστική φιλοσοφία του 20ού και 21ου αιώνα στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό σε υλιστικά, ορθολογικά και επιστημονικά μοντέλα για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ερμηνεύτηκε ως βιολογικό σύστημα με γνωστικές και συμπεριφορικές λειτουργίες, ενώ οι ηθικές, πνευματικές και υπαρξιακές διαστάσεις θεωρήθηκαν δευτερεύουσες ή υποκειμενικές (Wilson, 2014). Η προτεραιότητα δόθηκε στις ανάγκες, στα δικαιώματα, στην αυτονομία και στην κοινωνική σύμβαση ως πλαίσιο για την ηθική. Ωστόσο, η σύγχρονη κοινωνική, ψυχολογική και θεολογική έρευνα αποκαλύπτει ότι η απόλυτη υλιστική οπτική δεν μπορεί να εξηγήσει ικανοποιητικά την ηθική και υπαρξιακή ζωή του ανθρώπου (Taylor, 2007). Η κρίση νοήματος, η αύξηση της ψυχικής δυσφορίας και η αποδυνάμωση των κοινωνικών δεσμών υποδεικνύουν ότι ο σύγχρονος άνθρωπος αναζητά μια νέα σύνθεση ανάμεσα στην επιστήμη, την ηθική και την πνευματικότητα (Frankl, 2006; Bauman, 2013).

Στο παρόν άρθρο εξετάζονται οι περιορισμοί της υλιστικής ανθρωπολογίας στον σύγχρονο κόσμο, καθώς και οι προοπτικές ενός νέου ολιστικού ανθρωπισμού, ο οποίος μπορεί να συνθέσει φιλοσοφικές, ψυχολογικές και θεολογικές προσεγγίσεις.

Ἡ σωστὴ ἐπένδυση

              

                                                 Φωτό: Κοινωνία Ορθοδοξίας

Άλλη μιὰ παραβολὴ γιὰ τὸν πλοῦτο μᾶς παρουσιάζει ὁ κοινωνικὸς Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς αὐτὴν τὴν Κυριακή (Θ’ Κυριακὴ Λουκᾶ), τὴν παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου (Λουκ., ιβ’ 16-21). Λίγες ἐβομάδες πρὶν εἴχαμε ἀκούσει τὴν διδακτικὴ παραβολὴ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου. 

Θὰ ἀναρωτηθῇ ἴσως κανείς: Δὲν ἦταν ἀρκετὴ αὐτὴ ἡ πρώτη διδακτικὴ παραβολή, γιὰ νὰ περάση τὸ μήνυμά του ὁ Εὐαγγελιστής, ἀλλὰ χρειαζόταν καὶ μιὰ δεύτερη; Γιατί ἐπιμένει τόσο πολὺ μὲ τὸν πλοῦτο καὶ τοὺς πλουσίους; 

Μιὰ σύγκριση μεταξὺ τῶν δύο πλουσίων τῶν ἀντίστοιχων παραβολῶν ἴσως δώσει μιὰ ἀπάντηση στὰ ἐρωτήματά μας. Ὁ ἕνας πλούσιος «ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον, εὐφραινόμενος καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς» (Λουκ., ιστ’ 19). Τοῦ ἄλλου πλουσίου «εὐφόρησεν ἡ χώρα» του (Λουκ., ιβ’ 16). Τί πιὸ ὄμορφο; θὰ σκεφθῇ κάποιος. Καὶ οἱ δύο, λογικά, θὰ χαίρονταν καὶ θὰ ἀπολάμβαναν τὰ πλούσια ἐλέη τοῦ Θεοῦ. 

Γιὰ νὰ δοῦμε, ὅμως!

Η Μυστική φωνή των Φυτών

                        

                                                               Φωτογραφίες: Pinterest

Κοιτάξτε τα κρίνα του αγρού,
ούτε ο Σολομών  δεν ενδύθηκε όπως αυτά.
Η ζωή τους είναι πλήρης, θαυμαστή και υπερβατική,
κάθε φύλλο, κάθε άνθος, κάθε βλαστός,
σύμβολο της πανταχού παρούσας πρόνοιας του Θεού.

Αντιλαμβάνονται, επικοινωνούν, προσαρμόζονται,
μιλώντας μια γλώσσα αόρατη στα μάτια μας.
Η παρατήρηση και η φροντίδα τους
μας φέρνουν πιο κοντά στη φύση,
στη θεία πρόνοια που διαπερνά κάθε πέταλο.

Η φύση μας διδάσκει υπομονή, αντοχή, αλληλεγγύη,
και ένα τραγούδι στον κισσό μπορεί να κάνει ένα φυτό να  θεριέψει.
Δεν είμαστε κυρίαρχοι·
είμαστε συνοδοιπόροι σε ένα ζωντανό θαύμα,
μια χορωδία από φύλλα και ήχους που μιλούν στην καρδιά.

Η Ηθική Ανάπτυξη: Επιστημονικές και Πατερικές Προσεγγίσεις

  

Η ηθική ανάπτυξη αποτελεί κεντρικό ζήτημα  των επιστημών και της θεολογίας. Στην επιστημονική προσέγγιση, η ηθική ορίζεται ως η ικανότητα του ατόμου να διακρίνει το σωστό από το λάθος και να ενεργεί σύμφωνα με αρχές δικαιοσύνης και συνείδησης (Kohlberg, 1981; Piaget, 1932). Στη χριστιανική παράδοση, η ηθική εμπλέκεται με την πνευματική ωρίμανση, απόκτηση θείας διάκρισης και την ένωση με τον Θεό, όπως διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες (Ιωάννης ο Χρυσόστομος, 1899; Γρηγόριος ο Παλαμάς, 1360). Το παρόν άρθρο αναλύει την ανάπτυξη της ηθικής από  επιστημονική και θεολογική σκοπιά, παρουσιάζοντας τα 6 στάδια του Kohlberg και τη σχέση τους με τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, ενώ καταλήγει σε ένα ερωτηματολόγιο αυτο-αξιολόγησης για τους αναγνώστες.

                                     Φωτό: Pinterest

Εισαγωγή

Η ηθική ανάπτυξη αποτελεί κεντρικό ζήτημα της επιστήμης και της θεολογίας. Στην επιστημονική προσέγγιση, η ηθική ορίζεται ως η ικανότητα του ατόμου να διακρίνει το σωστό από το λάθος και να ενεργεί σύμφωνα με αρχές δικαιοσύνης και συνείδησης (Kohlberg, 1981; Piaget, 1932). Στη χριστιανική παράδοση, η ηθική εμπλέκεται με την πνευματική ωρίμανση και την ένωση με τον Θεό, όπως διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες (Ιωάννης ο Χρυσόστομος, 1899; Γρηγόριος ο Παλαμάς, 1360). Το παρόν άρθρο αναλύει την ανάπτυξη της ηθικής από επιστημονική και θεολογική σκοπιά, παρουσιάζοντας τα 6 στάδια του Kohlberg και τη σχέση τους με τη διδασκαλία των Πατέρων, ενώ καταλήγει σε ένα ερωτηματολόγιο αυτο-αξιολόγησης για τους αναγνώστες.

Ο "Σπίνος"– Το Παιδί της Λάμπαινας Μεσσηνίας

                            

                                            Φωτό: Μία φωτογραφία Χίλιες Λέξεις στο FB

Αφιερωμένο στους αείμνηστους δασκάλους της Λάμπαινας

Το πρώτο φως της ημέρας έπεφτε απαλά στον κάμπο της Λάμπαινας, χρυσίζοντας τα δέντρα και τα χωράφια. Ο Σπίνος είχε ήδη ξυπνήσει πριν το χάραμα. Η μάνα του έφτιαχνε καφέ στο μικρό τζάκι, ενώ ο πατέρας του ετοίμαζε τα εργαλεία για τη φυτεία των καλλιεργειών, εκείνο το αλησμόνητο Σάββατο. Ο Σπίνος, με τα μάτια ακόμα βαριά από τον ύπνο, φόρεσε τα φθαρμένα του ρούχα και βγήκε στο δρόμο. Ήξερε ότι η μέρα θα ήταν δύσκολη, αλλά δεν παραπονιόταν ποτέ.

Στο σπίτι, οι μυρωδιές από φρεσκοψημένο ψωμί και ζεστό λάδι τον καλούσαν να ξεκινήσει την ημέρα. Πριν πιάσει τα καρβέλια, γονάτισε και έκανε τη μικρή πρωινή του προσευχή, ψιθυρίζοντας σιγά στο Θεό τα λόγια που κρατούσε στην καρδιά του: «Κύριε, δώσε μου δύναμη να κάνω το σωστό σήμερα, για μένα και για την οικογένειά μου». Κρατώντας το ψωμί στα χέρια του, ένιωθε τη ζεστασιά και την ασφάλεια που του έδινε η πίστη του, όπως η σιωπηλή δύναμη που έβλεπε στα μάτια του πατέρα του.

Οι μέρες του μικρού Σπίνου κυλούσαν ανάμεσα στη δουλειά και τα όνειρα. Μετά τη βοήθεια στους γονείς και στους εργάτες των χωραφιών, το απόγευμα καθόταν στο μικρό δωμάτιο με τη λάμπα πετρελαίου να αναβοσβήνει πάνω στα τετράδιά του. Πριν αρχίσει να διαβάζει, έκανε μια σύντομη προσευχή: «Κύριε, βοήθησέ με να μάθω και να γίνω καλός άνθρωπος, χρήσιμος στην κοινωνία». Κάθε γραμμή που έγραφε ή διάβαζε ένιωθε σαν μια μικρή νίκη, σαν ένα βήμα πιο κοντά στα όνειρά του.

«Τώρα… με βλέπω κι εγώ».

                              

                                                          Φωτογραφίες: Pinterest

 Η κα Ουρανία Μαυρίκη-Μπόβη, η δημοφιλής φιλόλογος της Βαλύρας Μεσσηνίας, έφερε στο προσκήνιο το θέμα της σχέσης γονιών και παιδιών μέσα από το έργο “Η Πόλη μας” του Θόρντον Γουάιλντερ και τον λόγο του Λέο Μπουσκάλια. Στο έργο του Γουάιλντερ, η μικρή Έμιλυ ήταν δώδεκα ετών και, μετά τον θάνατό της, ζήτησε να επιστρέψει στη ζωή για να ζήσει μία όμορφη ημέρα του παρελθόντος της- τα γενέθλιά της. Ζώντας εκείνη την ημέρα, έκανε μια βουτιά στο υποσυνείδητό της και ανέσυρε μνήμες με πόνο ότι κανένας δεν την πρόσεχε πραγματικά ούτε επικοινωνούσε μαζί της. Ο Γουάιλντερ αναδεικνύει με ευαισθησία και ο Λέο Μπουσκάλια υποστηρίζει πώς η αγάπη συχνά εκφράζεται μέσω πράξεων παρά μέσω παρουσίας και πόσο σημαντικό είναι να δίνουμε πραγματική προσοχή στα παιδιά μας, ώστε να μην νιώθουν αόρατα.

Μέσα από αυτό το έργο, η κα Ουρανία Μαυρίκη-Μπόβη μοιράζεται μαζί μας   τη σημασία της αληθινής παρουσίας και προσοχής στη σχέση γονιού–παιδιού. Ακολουθεί ένα σύγχρονο διήγημα, ως αναπλαισίωση του χαμένου χρόνου και της προσοχής που συχνά θυσιάζεται στη βιασύνη της καθημερινότητας.

«Πριν ακόμη γεννηθεί το παιδί»

 

                 

                                                Φωτογραφίες: Pinterest

Εισαγωγή

Πολλοί γονείς ρωτούν: «Πότε είναι ο κατάλληλος χρόνος για να αρχίσω την πνευματική αγωγή του παιδιού μου;» 

Η σχέση γονέα–παιδιού αρχίζει πολύ πριν από την πρώτη συνάντηση στο μαιευτήριο. Η σύγχρονη ιατρική, η ψυχολογία και η θεολογία συγκλίνουν σε μια ενδιαφέρουσα θέση: η πνευματική ζωή των γονέων —προσευχή, λατρευτική συμμετοχή, μετάνοια και ήθος— ασκεί βαθύτατη επίδραση στο παιδί ήδη από την εμβρυϊκή περίοδο. Όπως τονίζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, «ὁ καλύτερος χρόνος νὰ ὁδηγήσει κανείς τὸ παιδί του στὴν ἐξομολόγηση εἶναι πρὶν ἀκόμη γεννηθῇ». Το παρόν άρθρο επιχειρεί μια διεπιστημονική αποτύπωση αυτής της θέσης, αντλώντας δεδομένα από την εμβρυολογία, την αναπτυξιακή ψυχολογία και την ορθόδοξη θεολογία.

1. Ιατρική Τεκμηρίωση – Εμβρυολογία και Νευροεπιστήμες

Νὰ τῆς ἐμπιστευθοῦμε καὶ τὴν δική μας πρόοδο!

 

 

Φωτό:Ι. Ν. Ευαγγελίστριας Λειβαδιάς

«Ὡς ἔαρ» φθινοπωρινό «ἐπέλαμψεν ἡμῖν» ἡ μεγάλη Θεομητορικὴ ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου. Πράγματι, ἀντικρύζοντας τὴν εἰκόνα τῆς ἑορτῆς καὶ παρατηρῶντας τὴν εὐλάβεια μὲ τὴν ὁποία οἱ γονεῖς τῆς Παναγίας καὶ ὁ χορὸς τῶν νεανίδων τὴν ὁδηγοῦν στὸν ἱερέα τοῦ ναοῦ, Ζαχαρία, ὁδηγούμαστε καὶ ἐμεῖς σταδιακὰ στὴν κατανόηση τοῦ μυστηρίου τῆς «προόδου» τῆς εὐλογημένης κόρης, Μαριάμ. 

Ἐξ ἄλλου καὶ ὁ ἴδιος ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος ἀναφωνεῖ «Μεγάλη ὄντως ἡ πρόοδός σου» σ’ ἕνα Κάθισμα τοῦ Ὄρθρου τῆς ἑορτῆς. Ἀξίζει, λοιπόν, νὰ προσεγγίσουμε καὶ ἐμεῖς μαζί του τὰ βήματα αὐτὰ τῆς προόδου, ὥστε νὰ διδαχθοῦμε ἀναλόγως καὶ γιὰ τὴν δική μας -μακάρι- πρόοδο πρὸς ὄφελος τῆς δικῆς μας -μακάρι- σωτηρίας.

Η Τριλογία της Ύπαρξης

                               

                                        Έως πότε θα κάθεσαι πάνω στην πέτρα; Φωτό: Pinterest

Στον σύγχρονο κόσμο, πολλοί αναζητούν την ευτυχία μέσα από την ηδονή, την αποφυγή του πόνου και την αυτάρκεια, όπως δίδαξε ο Επίκουρος. 

Η ανθρώπινη αναζήτηση για το νόημα της ζωής έχει εκφραστεί με πολλούς τρόπους: φιλοσοφικούς, πνευματικούς και ψυχολογικούς. Ένας διάλογος ανάμεσα σε έναν Επικούρειο φιλόσοφο, έναν Ορθόδοξο άγιο πατέρα και έναν ποιμαντικό ψυχολόγο αναδεικνύει τις θεμελιώδεις αντιθέσεις ανάμεσα σε δύο αντίληψεις για τη ζωή, την ψυχή και την ευτυχία, και προσφέρει ένα τρίτο πρίσμα ανάλυσης, που συνδέει τη λογική, την πνευματικότητα και την ψυχολογική πραγματικότητα του ανθρώπου.

Σκηνικό: Ένας ήσυχος κήπος, ηλιοβασίλεμα. Ο Επικούρειος  φιλόσοφος κάθεται σε πέτρα, ο Άγιος Πατέρας δίπλα του κρατά Ευαγγέλιο και ο Ψυχολόγος στέκεται κοντά, κρατώντας σημειώσεις.

Θεολογικός Στοχασμός στα Εισόδια της Θεοτόκου

 

Με ιδιαίτερη χαρά και πνευματική αγαλλίαση, η Εκκλησία μας εορτάζει τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου, μία από τις αρχαιότερες και σημαντικότερες Θεομητορικές εορτές. Η Παναγία, από παιδική ηλικία, εισέρχεται στα Άγια των Αγίων για να προετοιμαστεί μυστικά για το ύψιστο έργο που της επιφυλάσσει ο Θεός: να γίνει η Μητέρα του σαρκωμένου Λόγου. Η είσοδός της στον Ναό σηματοδοτεί όχι μόνο την αφιέρωση της ζωής της στον Θεό, αλλά και την απαρχή της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους.

Ο Γιώρης και η γουρουνοπούλα

                 

                                                   Φωτογραφίες: Pinterest

Ο αείμνηστος Γιώρης από τη Βαλύρα, γύρω στη δεκαετία του ’60, δεν έμοιαζε με άνθρωπο που αγαπούσε το φαγητό. Λιγνός και αθόρυβος, έκρυβε καλά τη μεγάλη του αδυναμία: την ψητή γουρουνοπούλα. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την εξάρτησή του απ’ αυτήν. Ήταν το τελευταίο παιδί μιας κουρασμένης αγρότισσας, το μόνο που απέμεινε μαζί της. Τα αδέρφια του είχαν τραβήξει για την Αθήνα, να βρουν ζωή καλύτερη.

Με τις δυο κατσικούλες , λίγα πρόβατα , μια αγελάδα που είχαν και το πιστό του τσοπανόσκυλο, ο Γιώρης κατέβαινε κάθε μέρα στον κάμπο της Βαλύρας για βοσκή. Φτωχός, στερημένος, με ρούχα παλιά και ξεθωριασμένα, ζούσε με τη μάνα του σε ένα μικρό πέτρινο σπιτάκι στο Μπιζάνι – σπίτι που η φτώχεια είχε χαρακώσει στους τοίχους του την ιστορία της. Κι όμως, ο Γιώρης γελούσε. Γελούσε αληθινά, από καρδιάς, κι έδινε κουράγιο σε όλους τους συγχωριανούς του. Αναρωτιόντουσαν: «Πού βρίσκει τόση χαρά;» Μέχρι που ήρθε η στιγμή να αποκαλυφθεί το μυστικό του.

Η έννοια της Χάριτος στον Άγιο Αντώνιο και τους Πατέρες

                      

                                                                 Φωτό: Pinterest

Εισαγωγή

Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας (251–356 μ.Χ.) θεωρείται ο Πατήρ της Ασκητικής Ζωής και κεντρική μορφή της Χριστιανικής πνευματικότητας. Η διδασκαλία του δεν περιορίζεται μόνο στη μοναστική παράδοση, αλλά επηρεάζει ευρύτερα την πατερική θεολογία και την κατανόηση της σχέσης ανθρώπου και Θεού. Στους Λόγους Ηθικούς (κεφ. 5), ο Άγιος σημειώνει:

«Ὅταν ἡ χάρις ἐπισκιάσῃ τὸν νοῦν, τότε ὁ ἄνθρωπος ὑψοῦται πρὸς τὸν Θεόν, ὡς ἐκ τῆς κορυφῆς τοῦ ἰδίου ὄρους.» (Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας, n.d.)

Ο λόγος αυτός αναδεικνύει την εμπειρία της χάριτος ως μέσου πνευματικής ανύψωσης και ενοποίησης με τον Θεό. Η παρούσα  εργασία διερευνά την έννοια της χάριτος, την πνευματική ανάβαση και τη σχέση με την Αγία Γραφή και την πατερική παράδοση.

Ερασμία

                          

                                                            Φωτό: Pinterest

Τόσο πολύ αγάπησε ο Περικλής την Ερασμία, χωρίς ίχνος υπερβολής, όσο –κατά τον λόγο του– ο Θεός τον κόσμο. Την πρωτοείδε την ηλιόλουστη Κυριακή της Αγάπης, το σωτήριον έτος 1950, στην είσοδο ενός ιερού ναού στη Μυτιλήνη. Εκείνη στεκόταν με τη λαμπάδα αναμμένη· φίλη της αδελφής του. Μια μόνο ματιά ήταν αρκετή· ένιωσε μέσα του ένα ηλεκτρικό ρεύμα να τον διαπερνά σύγκορμο.

—Έτσι θα είναι μάλλον ο έρωτας, συλλογίστηκε.

Ως μηχανικός αεροσκαφών του Ελληνικού Στρατού προσπάθησε να εξηγήσει το ξαφνικό αυτό φαινόμενο με τεχνικούς όρους – μα όσο κι αν σκέφτηκε, δεν βρήκε άκρη. Αφέθηκε τότε με ψυχή και σώμα στα πρωτόγνωρα συναισθήματά του.

Η οδύνη της απουσίας προσωπικής ασφάλειας

                                 

Αφιερωμένο στην κα Kiki Droggith και στους εθελοντές του Αριοχωρίου

Περπατούσα βιαστικά σε ήσυχη οδό, με τον κρύο αέρα να μου τρυπάει το  σακάκι και την τσάντα μου να κρέμεται από τον ώμο, γεμάτη με ό,τι πιο προσωπικό είχα: τα έγγραφα, τις κάρτες, τις εξετάσεις του παιδιού μου. Η μέρα είχε ξεκινήσει όπως όλες οι άλλες, γεμάτη τυπικές υποχρεώσεις και μικρές σκέψεις για τα καθημερινά. Όμως, μέσα σε μια στιγμή, τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο.

Άφησα για λίγο το αυτοκίνητό  μου. Όταν γύρισα, η τσάντα μου είχε χαθεί. Ο κόσμος γύρω μου συνέχιζε κανονικά, οι άνθρωποι περνούσαν βιαστικά, και κανείς δεν έμοιαζε να πρόσεξε τίποτα. Για μένα, η καθημερινότητα είχε σπάσει σε χίλια κομμάτια.

Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, τα χέρια μου έτρεμαν. Δεν ήταν τα χρήματα· ήταν η ασφάλεια που είχα χάσει σε μια στιγμή. Στάθηκα στη μέση του πεζοδρομίου, κοιτάζοντας το αυτοκίνητο, τον δρόμο, τον κόσμο που συνέχιζε τη ζωή του. Η ανασφάλεια με τύλιγε σαν βαριά κουβέρτα. Ως γυναίκα, ένιωθα εκτεθειμένη, ευάλωτη, ανίκανη να προστατέψω τον εαυτό μου από την απρόσμενη βία των άλλων.

Η Μαιευτική Μέθοδος του Σωκράτη και η Έννοια της Συνείδησης

                           

Η μαιευτική μέθοδος, ή διαλεκτική μέθοδος, είναι η τεχνική που χρησιμοποιούσε ο Σωκράτης για να βοηθήσει τους ανθρώπους να ανακαλύψουν τη γνώση μέσα τους. Ονομάζεται «μαιευτική», γιατί όπως μια μαία βοηθάει μια γυναίκα να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, έτσι και ο Σωκράτης βοηθούσε τον συνομιλητή του να «γεννήσει» τη γνώση που ήδη υπήρχε μέσα του (Brickhouse & Smith, 2010).

Η μέθοδος βασίζεται σε τρία βασικά βήματα: ερώτηση – αντίφαση – αναθεώρηση.

Κότα με πουλόβερ

                        

                                                              Φωτογραφίες:Pinterest

 Στο Μπιζάνι της Βαλύρας, εκεί όπου τα μεσημέρια μυρίζουν βασιλικό και καμένο ξύλο, ζούσε η γιαγιά Σοφία. Μικρόσωμη, με δύο κοτσίδες τυλιγμένες σαν κουλούρια στον σβέρκο και βλέμμα γεμάτο αναχωρήσεις και επιστροφές, μιλούσε σπάνια και προσευχόταν συχνά. Οι γειτόνισσες έλεγαν πως «είχε αλάτι στα λόγια της», γι’ αυτό την άκουγαν όταν μιλούσε. Εκείνη όμως απαντούσε μονάχα:

 «Κάθε άνθρωπος έχει τη μοίρα και το ριζικό του· αγία είναι η υπομονή και η εγκράτεια της γλώσσας», συνήθιζε να λέει, υπομένοντας πολλά… μέχρι που ο πειρασμός μπήκε ανάμεσα στις "κότες" και η κρίση της κλονίστηκε.

Σαράντα Παράθυρα Φωτός: Το Κύριε Ελέησον και ο Θόλος της Αγίας Σοφίας

                           

Ι.Ν. Αγίας Σοφίας στην Κων/πολη

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Αν η ανθρωπότητα γνώριζε το βάθος του «Κύ-ρι-ε-ε-λέ-η-σον»  σε τεσσεράκοντα επαναλήψεις… τότε θα άνοιγαν τα παράθυρα της χάριτος μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπου. Η προσευχή αυτή δεν είναι απλή έκφραση θρησκευτικού συναισθήματος, αλλά θεολογική πνοή που ενώνει τον άνθρωπο με τον ζωντανό Θεό.

Το «Κύριε ελέησον» ενεργοποιείται ψαλτικά στο δακτυλικό μέτρο της ελληνικής γλώσσας, όμως αν η καρδιά του ανθρώπου δεν βρίσκεται σε συμφωνία με την πίστη και την αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον, τότε τίποτα δεν εισακούεται στα Παλάτια των Ουρανών. 

Αυτό το γνώριζε βαθιά ο  αυτοκράτορας Ιουστινιανός, ο οποίος φρόντισε ο θόλος της Αγίας Σοφίας να έχει ακριβώς 40 παράθυρα. Ο δάκτυλος του ανθρώπου αποτελείται από τρία μέρη, ένα μακρό και δύο βραχέα,    ο  δάκτυλος  (δείκτης ) των Αρχαγγέλων τεταμένος "Κύριε Ελέησον"  ψάλλει στον αιώνα.

Ο Θόλος της Αγίας Σοφίας – Λειτουργική Θεολογία σε Πέτρα και Φως

Τα γαϊδουράκια της Βαλύρας

                    

                                                      Φωτογραφίες: Pinterest

Στη Βαλύρα της Μεσσηνίας, τότε που οι δεκαετίες μύριζαν χώμα και βασιλικό – κάπου μεταξύ 1950 και 1980 – υπήρχαν κάτι μικροί ήρωες με μεγάλα αυτιά. Δεν μιλούσαν πολύ, μόνο με έναν λογής λογής γκάρισμα, αλλά καταλάβαιναν τα πάντα. Ήταν τα γαϊδουράκια της Βαλύρας.

Γιατί η βιταμίνη D και η Β12 παραμένουν χαμηλές στον ελληνικό πληθυσμό;

                               

                                                     Έχετε κι εσείς έλλειψη βιταμίνης D;

 

 

Παρότι η Ελλάδα είναι μία από τις πιο ηλιόλουστες χώρες της Ευρώπης και η παραδοσιακή διατροφή περιλαμβάνει ζωικές τροφές, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού εμφανίζει χαμηλές τιμές σε βιταμίνη D και Β12. Το πιο παράδοξο είναι ότι ακόμη και με τη χρήση συμπληρωμάτων, οι δείκτες δεν αυξάνονται πάντα. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι τυχαίο — πίσω του κρύβονται συγκεκριμένοι παράγοντες που πολλές φορές περνούν απαρατήρητοι.

1. Βιταμίνη D: γιατί παραμένει χαμηλή παρά την έκθεση στον ήλιο

Η βιταμίνη D συντίθεται κυρίως μέσω της έκθεσης στο ηλιακό φως. Ωστόσο, η ποσότητα που παράγεται δεν εξαρτάται μόνο από το πόσες ώρες βρισκόμαστε έξω, αλλά από ποιοτικότερα στοιχεία της έκθεσης.

✔ Τρόπος έκθεσης στον ήλιο

Η παραγωγή βιταμίνης D είναι περιορισμένη όταν:

• χρησιμοποιείται αντηλιακό,

• το σώμα είναι καλυμμένο με ρούχα,

• ο ήλιος δεν βρίσκεται ψηλά (πρωί/απόγευμα),

• είμαστε στη σκιά ή πίσω από τζάμια.

Το αποτέλεσμα είναι ότι ακόμα και αγρότες, κτηνοτρόφοι ή άτομα που εργάζονται συχνά σε εξωτερικούς χώρους μπορεί να έχουν χαμηλή παραγωγή βιταμίνης D.

"Αντέχω γιατί έχω τον Θεό μέσα μου"

                                     

                                        Φωτό: Ιστορίες και Αφιερώματα του Τόπου μας

Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας δεν εκδηλώνεται πάντοτε με θεαματικά σημεία ή εντυπωσιακές επεμβάσεις. Αντιθέτως, συχνά αποκαλύπτεται μέσα στη σιωπή, στην ηρεμία της καρδιάς και στις λεπτές εκείνες στιγμές όπου η ανθρώπινη ψυχή διακρίνει κάτι βαθύτερο από ό,τι μπορούν να εξηγήσουν τα λόγια. Η «σιωπηλή παρουσία» του Θεού δεν είναι απουσία· είναι ένας τρόπος με τον οποίο ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου και ταυτόχρονα τον καλεί σε προσωπική σχέση.

Παναγιώτη και Αλεξάνδρα να σας ζήσει ο γιος σας

 

                                                          Φωτό: Panagiotis Stratis FB

Ανταπόκριση: κ. Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου

Η οικογένεια του αγαπητού συμπατριώτη μας κ. Παναγιώτη Θωμά Στρατή και  κας Αλεξάνδρας Αθανασίου Δρούτσα (σ.σ κόρη του γνωστού επιχειρηματία, κ. Αθανασίου Δρούτσα- DROUTSAS GLASS -  Μελιγαλάς- Βιομηχανική Περιοχή),  απέκτησαν  το δεύτερο μέλος στην ευτυχισμένη τους οικογένεια. Ο "πελαργός"  τους έφερε , στην Μαιευτική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Καλαμάτας, ένα χαριτωμένο αγοράκι. 

Από τη σύνταξη της ηλεκτρονικής  ιστοσελίδας  μας, αγαπητοί Παναγιώτη και Αλεξάνδρα, θερμές ευχές από καρδιάς . Να σας ζήσει ο  γιος σας!

Χρ. ΠΑΠ