Οταν η "Μαυροφορεμένη Κόρη" Σκούπιζε τα Σκαλοπάτια, του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου, στη Βαλύρα Μεσσηνίας

  

                      Τα σκαλοπάτια του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας.

                                           Φωτο: κα Βάσω Φ. Ηλιοπούλου

Μία σκοτεινή νύχτα, κατά τα προπολεμικά χρόνια, γύρω στις 2:30 π.μ. όταν το παχύ σκοτάδι της νύχτας είχε σκεπάσει τα πάντα, ο αείμνηστος Παρασκευάς Φειδάς ετοίμασε το άλογο και το κάρο του και κατηφόρισε στον δρόμο, εμπρός από τον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου της Βαλύρας, προκειμένου ν΄ ακολουθήσει στη συνέχεια τη διαδρομή προς την Καλαμάτα. Είχε αναλάβει μία εργασία παραλαβής και μεταφοράς εμπορεύματος στη Βαλύρα, και έπρεπε να βρίσκεται στην πόλη ενωρίς το πρωί.

Προς έκπληξή του, παρατήρησε, εμπρός στα πλατιά σκαλοπάτια του Αγίου Αθανασίου, μία μαυροφορεμένη γυναίκα , η οποία στεκόταν και σκούπιζε. Δεν μπορούσε να διακρίνει τη μορφή της, γιατί ήταν τυλιγμένη στη μακριά μαντήλα της. Όμως, μία εσωτερική δύναμη τον ώθησε να πάει κοντά της και να διαπιστώσει ποια συγχωριανή του ήταν,   να μάθει για ποιο λόγο σκούπιζε νυχτιάτικα, και πώς τολμούσε άφοβα να σκουπίζει πριν από την ανατολή και μετά τη δύση του Ηλίου, αφού αυτό απαγορευόταν δια ροπάλου στη Βαλύρα , το θεωρούσαν από μεγάλη γρουσουζιά έως αμαρτία.

Πλησίασε εκνευρισμένος και την άρπαξε με το δεξί του χέρι από τα μαλλιά, και πάνω από τη μαντήλα της πισώπλατα. Τότε, η γυναίκα έστρεψε ήρεμα το κεφάλι της προς τον δεξιό ώμο της και τον κοίταξε με τον δεξιό οφθαλμό της.

Συγνώμη γερόντισσα, απολογήθηκε ο αείμνηστος Παρασκευάς, όταν διαπίστωσε ότι ήταν η σεβάσμια μητέρα του σαμαρά και πεταλωτή αλόγων στη Βαλύρα, ο οποίος είχε το εργαστήριό του σ΄ ένα μικρό κτίσμα, δίπλα από το σπίτι του αείμνηστου Δημητρίου Λύρα. Σκεπτόμενος ότι η γερόντισσα ήθελε να είναι καθαρά τα σκαλοπάτια το πρωί για τη λειτουργία, ξημέρωνε κάποια γιορτή, θεώρησε το γεγονός παράτυπο, αλλά εύλογο συνάμα, και έφυγε καθησυχασμένος. Έκτοτε, δεν πολυσκέφτηκε ούτε ανέλυσε τι ακριβώς συνέβη, αλλά μοιράστηκε την εμπειρία του με την αείμνηστη μητέρα του Ευγενία, την αλησμόνητη Τσουκαλοβγενιά της Βαλύρας, η οποία παρήγαγε τα ωραία πήλινα τσουκάλια στο χωριό, στην λεγόμενη Τσουκαλόραχη, και με τη σύζυγό του Όλγα το συζήτησε στη συνέχεια, όπως μας το διηγήθηκε ο κύριος Γιώργος Φειδάς.

Όμως, η γιαγιά Ευγενία, η οποία ήταν βαθύτατα θρησκευόμενη γυναίκα, κοινωνούσε τις Κυριακές ανελλιπώς , ανέθρεψε Χριστιανικά και καθοδήγησε τον ανεψιό της Δημήτριο Ξυδόπουλο, τον παπα-Ξύδη της Βαλύρας, με θεία νάματα, οδηγώντας τον στην ιεροσύνη και στην αγιότητα, αναρωτήθηκε σοβαρά περί τίνος επρόκειτο.

                         Η αείμνηστη Ευγενία Φειδά.Φωτο: κα Βάσω Φ. Ηλιοπούλου

Σκέφτηκε η γιαγιά Ευγενία, ότι η μητέρα του συγχωρεμένου σαμαρά και πεταλωτή των αλόγων στο χωριό, ήταν αδύνατον να κάνει κάτι τέτοιο, λόγω της προχωρημένης ηλικίας της, και του απαγορευτικού κανόνα που είχε ανεπίσημα καθιερωθεί στη Βαλύρα. Δεν θα μπορούσε να προβεί σε μία τέτοια, μη κοινωνικά αποδεκτή πράξη, και συγκεκριμένα στις 2:30 π.μ., μία σκοτεινή, χειμωνιάτικη και παγερή νύχτα της δεκαετίας του 1930.

Όσοι Βαλυραίοι πιστοί έχουν δει σε όραμα ή ενύπνιο τη μαυροφορεμένη κόρη απέναντι από την εικόνα της Παναγίας, στην παλιά είσοδο του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου, υποστηρίζουν ότι κάνει αισθητή τη μορφή της, αποκαλύπτοντας τη δεξιά πλευρά του προσώπου της, και πάντα κάτι κρατεί στο δεξί της χέρι, το οποίο μεταμορφώνεται συνεχώς, λαμβάνει άπειρες μορφές. Ακριβώς απέναντί της, και εμπρός από την ασημένια εικόνα της Παναγίας δεξιά, στην παλιά είσοδο του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου, στέκονται δύο νήπια λευκοντυμένα και το ένα βοηθάει το άλλο να σηκωθούν πετώντας, και να προσκυνήσουν την Ασημένια Αγία Εικόνα της Θεοτόκου , η οποία εμφανίζεται ως Παναγία Οδηγήτρια.

Πολλές φορές κατά το παρελθόν, η μαυροφορεμένη κόρη έκανε ζωντανή την παρουσία της στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου, όπως στην εορτή της 25ης Μαρτίου , κατά τη δεκαετία του 1970, όταν διάβαζε τις ευχές στο προαύλιο του Ιερού Ναού ο μακαριστός πατήρ Δημήτριος Ξυδόπουλος, ενώπιον των επισήμων και του συγκεντρωμένου πλήθους.

Η Θεία Αποκάλυψη στο προαύλιο του Ι.Ν. του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας, στις 25 Μαρτίου , τη δεκαετία  του 1970. Φωτο: lyrasiblogspot.com

Στη φωτογραφία που παραθέτουμε, είναι ορατές οι δύο λευκές σαν νεφέλες μορφές, και μία αναμμένη και αιωρούμενη λαμπάδα, εμπρός στους στρατιωτικούς, ενώ σαν μαύρη σκιά εμφανίζεται η γυναικεία μορφή της κόρης. Αυτό που κρατούσε η μαυροφορούσα θεία παρουσία, μεταμορφώθηκε σε αναμμένη λευκή λαμπάδα και έπεσε επάνω στα σώματα των στρατιωτικών, για να τους ξυπνήσει από τον λήθαργο της κοσμικής ζωής.

Το γεγονός ότι ο αλησμόνητος Παρασκευάς δεν αντιλήφθηκε ότι η γερόντισσα, με την οποία συναντήθηκε κατά τη δεδομένη χρονική στιγμή, ήταν η αθάνατη κόρη του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου,    αφορούσε   την ίδια την προστασία του. Με θεία παρέμβαση δεν κατάλαβε τίποτα, αφού το σενάριο της ζωής του ήταν ν΄ αποκτήσει κι άλλα τέκνα και να συνεχίσει να υπάρχει, ως απλός κοσμικός άνθρωπος στη Βαλύρα. Έπρεπε να συνεχίσει να ζει ως νήπιο ενώπιον του Θεού, και να μην υποστεί τις συνέπειες της Θείας Αποκάλυψης, οι οποίες είναι άκρως περιοριστικές, όπως στους ιερωμένους και χειροθετημένους μοναχούς της Ορθοδοξίας, οι οποίοι φοιτούν στο Πανεπιστήμιο του Θεού, και δεσμεύουν το πνεύμα τους με το ιερό κουκούλιο, και το σώμα τους με τον μανδύα της ιεροσύνης, το πτερωτικό των αγγέλων.

Η κόρη τρέχει διαρκώς να προλάβει και να πατάξει το άτακτο και πονηρό δαιμόνιο, να τα ελέγξει όλα στο περιβάλλον, για να μη συμβεί κανένα κακό σε κάποιον άνθρωπο. Όσο όμως εκείνη προσπαθεί, τόσο το δαιμόνιο την παγιδεύει και της βάζει τρικλοποδιές, μη αφήνοντάς την να ησυχάσει. Είναι η αιώνια πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό και η διαρκής εγρήγορση του ιερωμένου, ο οποίος χτυπιέται αλύπητα από τους δαίμονες, στην προσπάθεια του να καθοδηγήσει με φώτιση το ποίμνιο του. Άλλοτε το συγκεκριμένο δαιμόνιο μεταμορφώνεται σε σκούπα και αναγκάζει την κόρη να σκουπίζει στον ναό νυχτιάτικα, άλλοτε σε ζωάκι και άλλοτε σε πράσινο φίδι, το οποίο εκείνη αρπάζει και κτυπά να το σκοτώσει, επάνω στο παγκάρι του ναού, και διαρκώς τρέχει να το προλάβει και να το δαμάσει, αποκαλώντας το “κούφιο”, λόγω της αέναης μεταμόρφωσής του. Γι΄ αυτό , στα ενύπνια των πιστών Βαλυραίων λαλεί το Άγιο Πνεύμα, να “φιλάτε την εικόνα της Παναγίας και να μη πηγαίνετε με αυτόν τον “κούφιο”. Να είστε συνεχώς συνδεδεμένοι με τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, για να έχετε τη μέγιστη προστασία. Να ζητάτε τις πρεσβείες της Θεοτόκου πρωτίστως, για την επίλυση των προβλημάτων σας, και να μην προσπαθείτε χωρίς φώτιση , θεία διάκριση και καθοδήγηση από τον πνευματικό σας, να τα επιλύσετε και να τα ελέγξετε όλα μόνοι σας, γιατί θα εμπλακείτε σ΄ έναν αέναο αγώνα, χωρίς αίσιο τέλος. Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, στο τέμπλο του Αγίου Αθανασίου , έδειξε σε παιδική ηλικία, στον πρωτοπρεσβύτερο πατέρα Κωνσταντίνο Μελισσουργό, ο οποίος λειτουργεί στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στη Μεσσήνη, τον πράσινο δαίμονα των παθών εμπρός στα πόδια του, και του είπε ότι “θα με προσκυνήσεις όταν μπορέσεις να δαμάσεις αυτόν τον πράσινο ”. Κι όντως, προσκύνησε τον Άγιο Πρόδρομο και τον υπηρετεί θεάρεστα, όταν παρέδωσε όλη την ύπαρξή του, άνευ όρων, στις χείρες του Θεού, ο σεπτός πατέρας της Μεσσήνης.

Είθε να δαμάσουμε τα πάθη μας με θεία ευλογία, φώτιση και Θεού διάκριση, και ν΄ ανθίσουν εντός μας τα ρόδα της Παναγίας μας. Η Θεοτόκος και Μητέρα του Φωτός να φωτίζει και να δυναμώνει την πίστη όλων μας.

Θερμές ευχαριστίες στον κύριο Γιώργο Π. Φειδά, επιχειρηματία, ο οποίος μοιράστηκε μαζί μας το γεγονός της προπολεμικής εμφάνισης της μαυροφορεμένης γυναίκας , στα σκαλοπάτια του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας, και στην κυρία Βάσω Φ. Ηλιοπούλου, για τις  φωτογραφίες.  

Ο Θεός μαζί σας!

Ευθυμία Η. Κοντοπούλου

20/8/2022