Όπου εδράζεται το θείον, εκεί δυστυχώς ελλοχεύει ο μνησίκακος διάβολος, η μοχθηρή, υποχθόνια δύναμη του κακού, σε μία αιώνια πάλη της Σκοτίας ενάντια στο Φως το Ουράνιον, το οποίο ουδέποτε κατέλαβε.
Κι ενώ εντός της Ιεράς Μονής της Μεγαλόχαρης Παναγίας Βουλκανιωτίσσης, ο διάβολος σέρνεται επί του εδάφους ασθενής, στον εξωτερικό χώρο, τον απομακρυσμένο από τη Μονή, στο διάσελο μεταξύ Εύας και Ιθώμης, στήνει καρτέρι , προκειμένου να εντοπίσει και να εξαπατήσει ανίδεα θύματα και να τα φυλακίσει σφιχτοδεμένα, με τις αλυσίδες της γεέννης.
Τούτο το γεγονός συνέβη κατά τη δεκαετία του 1970, όπως θυμάται, και μας πληροφόρησε τηλεφωνικά η κυρία Βάσω Σπηλιώτη, η χήρα του αείμνηστου Θεόδωρου Σπηλιώτη στη Βαλύρα, επίσης , έχουν ακούσει τη συγκεκριμένη ιστορία, από τις γιαγιάδες του χωριού, οι κυρίες Βάσω και Μαρία Ηλιοπούλου.
Ορισμένες θεοσεβείς γυναίκες στη Βαλύρα, προγραμμάτισαν μία προσκυνηματική εκδρομή στην Ιερά Μονή Βουλκάνου, προκειμένου να παρακολουθήσουν τον Εσπερινό και την Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο, πριν από τον Δεκαπενταύγουστο, κατά τη δεκαετία του 1970. Ανάμεσα σε αυτές τις γυναίκες, ήταν η αείμνηστη Παναγιώτα Σπηλιώτη, η μητέρα του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μονεμβασίας και Σπάρτης, κυρίου Ευσταθίου, και οι αλησμόνητες Παναγούλα Μιχ. Λιοντήρη, Ελένη Νικ. Ιωάννου-Δημοπούλου και Ντίνα Πανουσοπούλου. Μαζί τους παρευρίσκονταν οι νεαρές Αγλαϊα Δημ. Μακρή, η κόρη του Σταύρου Τσιλίκα και η Κική Αθανασακοπούλου. Τις συνόδευε ο αείμνηστος Γιώργος Στρατής από το Μπιζάνι, ο οποίος μία περίοδο είχε διατελέσει Πρόεδρος της Βαλύρας.
Έφτασαν στη Μονή δύο ώρες πριν από τον Εσπερινό, και θέλοντας να ξοδέψουν, ιδίως κάποιες από τις νεαρές κοπέλες, ευχάριστα τον χρόνο τους, σκέφτηκαν να επισκεφτούν το περιβόλι της Παναγιάς , με τα πλούσια οπωροφόρα δένδρα. Ενώ οι περισσότεροι προσκυνητές παρέμειναν κοντά στην είσοδο της Ιεράς Μονής, οι κοπέλες δέχτηκαν, χωρίς να το καταλάβουν, άκρως σκανδαλιστικούς λογισμούς και παρασύρθηκαν από το κακό που υπέβοσκε, έτοιμο να τις αρπάξει και να τις δέσει χειροπόδαρα.
Δύο από τις όμορφες κόρες, και ανάμεσά τους η “άσπιλος και αμόλυντος” , η μαυροφορούσα για την Κοίμηση της Θεοτόκου Ντίνα Πανουσοπούλου, η μοδίστρα της Βαλύρας, ξεκίνησαν να πραγματοποιήσουν αυτόν τον μικρό περίπατο, γύρω από τη Μονή. Η Ντίνα ουσιαστικά ήθελε να παραμείνει στην είσοδο του Μοναστηριού, αλλά όταν είδε ότι τα κορίτσια επέμεναν να περπατήσουν, διαισθητικά, για να τις προστατεύσει περισσότερο, τις ακολούθησε.
Το κουαρτέτ του πονηρού αντηχούσε στα αυτιά των αθώων κοπελούδων της Βαλύρας, ως λόγος ηδύς και εύρυθμος.
1. Να βρείτε ωραία δένδρα με σκιά, αντί να κάθεστε στην είσοδο και να σας χτυπάει ο ήλιος στο κεφάλι.
2.Να ευφρανθεί η καρδιά σας και να δροσιστείτε, πώς θα πάτε ιδρωμένες στον Εσπερινό και στην Παράκληση;
3.Να καθίσετε να φάτε το απογευματινό σας νηστίσιμο κουλουράκι και να πιείτε δροσερό νεράκι με ηρεμία.
4. Να μην είστε μέσα στα πόδια των αδελφών μοναχών και διαταράσσετε την ησυχία τους, εσείς οι νέες γυναίκες, με την “άθελα” προκλητική παρουσία σας.
Αυτούς τους λογισμούς δέχτηκαν οι εύπιστες, χωρίς διάκριση κόρες, και με ευχαρίστηση όδευσαν προς το περιβόλι της Μονής. Τούτο το περιβόλι δεν αγίασε κατ΄ εκείνους τους χρόνους. Αυτό οφειλόταν σε κάποιους εκδρομείς, που πανηγύριζαν με γουρουνοπούλες και μη κατάλληλες ενδυμασίες, κατά τις δεκαετίες του 1950-1970. Ανήμερα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ήταν παρόντες αρκετοί επισκέπτες στη Μονή, περισσότερο ως εκδρομείς παρά ως προσκυνητές, προς δυσαρέσκειαν της Παναγίας, γιατί βεβήλωναν τη μνήμη της Κοιμήσεώς της, με τις πανηγυρικές εκδηλώσεις τους, όπως την εκτροπή του λόγου και τις αλόγιστες ορέξεις της σάρκας στο περιβόλι Της. Ευτυχώς πλέον, έχει απαγορεύσει ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας, κύριος Χρυσόστομος, τέτοιου είδους πανηγυρικές εκδηλώσεις.
Με την Παράκληση παραμάσχαλα, όδευσε η αείμνηστη Ντίνα Πανουσοπούλου και συνόδευσε τις κόρες της Βαλύρας, μέχρι που έφθασαν σ΄ ένα δύσβατο και κρημνώδες σημείο, με πυκνή βλάστηση, και στάθηκαν στη σειρά για να περάσουν.
Τότε ακούστηκε εξ Ουράνου, επάνω σε μία νεφέλη, η οποία δεν ήταν ορατή στους γυμνούς οφθαλμούς, αλλά αισθητή με τα μάτια της ψυχής, η Παναγία Βουλκανιώτισσα. Ομίλησε με λόγο προστατευτικό, όπως οι καλές γιαγιάδες μας στο χωριό:
-Ντίνα, είπε, φύγετε αμέσως από εκεί, κινδυνεύετε, και έκπληκτα δέχτηκαν τον λόγο Της τα ανέμελα κορίτσια. Γύρισαν αριστερά και δεξιά, μπρος και πίσω για να δουν ποιος τους μίλησε, αλλά δεν είδαν κανέναν!
Μόλις συνειδητοποίησαν ότι ήταν παρούσα η Παναγία και ότι κινδύνευαν, με βήμα γοργό και την καρδιά τους να χτυπάει δυνατά , σαν να θέλει να βγει μέσα από τα στήθη τους, επέστρεψαν πίσω στην είσοδο της Μονής.
Τις παρέλαβαν οι αδελφοί μοναχοί, και τις σταύρωσαν με λαδάκι από την ακοίμητο καντήλα της Μεγαλόχαρης.
Ψελλίζοντας, διηγήθηκαν τι ακριβώς συνέβη, και πώς η Παναγία έσπευσε στη βοήθειά τους και τις προστάτευσε από τις θανατερές παγίδες του διαβόλου. Τούτες τις κόρες της Παναγιάς, δεν τις λάβωσε ο φαρμακερός όφις, όπως την Ευρυδίκη στην αρχαιότητα. Επινίκιος ύμνος, πάνω σε νεφέλη κούφη, ήταν το θείο άκουσμα, ενάντια στις ορδές του διαβόλου. Προς δόξαν Θεού, κατέρρευσε το θηρευτικό περίφραγμα και ο παραπλανητικός λόγος του πονηρού, όταν η Παναγία Βουλκανιώτισσα επέσυρε την προσοχή των γυναικών και τις εφοδίασε με τη Δύναμη και την Ισχύ του Θείου Λόγου. Δεν τις εμβόλισε η κακία, δεν πρόλαβε να σχίσει τα ιμάτιά τους με τις φαρμακερές σαϊτες του ο πονηρός και να σημαδέψει θανάσιμα τις αγνές κόρες, γιατί η θεία συγκυρία ήταν τόσο μεγάλη και δυνατή , ώστε κατέλυσε τάχιστα τα έργα των πονηρών δαιμόνων.
Ηλιόπληκτες από τη Θεία Χάρη, με περίσσεια ευλάβεια και θεοσέβεια, με υπέρμετρο αγάπη προς την προστάτιδά τους Παναγία Βουλκανιώτισσα, και με ανεκπλήρωτο πόθο για την ένωση με τον θείον, ιδίως εκ μέρους της αλησμόνητης Ντίνας Πανουσοπούλου, παρακολούθησαν γονατιστές τον Εσπερινό και την Ιερή Παράκληση της Θεοτόκου, με δάκρυα στα μάτια.
Φρόνιμες, και με τη διάκριση που προέκυψε από το πάθημά τους, επέστρεψαν οι προσκυνήτριες στη Βαλύρα και ουδέποτε ξέχασαν την τόσο μεγάλη βοήθεια που δέχτηκαν από την Παναγία. Η αείμνηστη Ντίνα Πανουσοπούλου, με τις Αγίες Γραφές και το Μαρτυρολόγιο στο δεξί χέρι, περιέγραφε, όσο ζούσε, πώς η Παναγία Βουλκανιώτισσα εμφανίστηκε και τις γλίτωσε από κρημνώδη τόπο, όταν ο πονηρός καταδόλιευσε τα βήματά τους και εξαπάτησε τη σκέψη τους. Χαμόγελο μετά δακρύων άνθιζε στο χλωμό, ισχνό πρόσωπο της, κάτω από τη μαύρη φορεσιά και τη μαντήλα της, το “κουκούλιο” του πνεύματός της, καθώς περιέγραφε τούτο το συγκλονιστικό γεγονός.
Το μεγαλείο της πίστης, της ταπείνωσης και η προσφορά προς τον συνάνθρωπο, είναι το κλειδί της σωτηρίας, εμπρός στις προκλήσεις των δαιμόνων, είπε η θεοσεβής κυρία Βάσω Σπηλιώτη, ως καταστάλαγμα ζωής.
Θερμές ευχαριστίες στις κυρίες Βάσω Σπηλιώτη, Βάσω και Μαρία Ηλιοπούλου, για την περιγραφή του θαύματος της Παναγίας Βουλκανιωτίσσης, κατά τη δεκαετία του 1970.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
10/8/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου