Hμέρα χαράς, αλλά και γενικής εγρήγορσης ήταν η σημερινή, αφού για πρώτη φορά στη Βαλύρα θα λειτουργούσε Σχολή Οικοκυρικής , κοντά στην πλατεία του χωριού, στον δεύτερο όροφο, στο μεγάλο σαλόνι της Λύραινας. Το έλεγε η καρδιά της Αγγελικής, άλλωστε η ίδια είχε κόρες να αναθρέψει, γι΄ αυτό άφησε κατά μέρος τα προσχήματα λειτουργίας μίας καθώς πρέπει οικίας και κυριολεκτικά μετέτρεψε το σπίτι της σε σχολή , για το αλησμόνητο “παρθεναγωγείο της Βαλύρας”.
Εκείνο το Σάββατο, της δεκαετίας του 1950, όλα τα κορίτσια του χωριού, ηλικίας 9 έως 18 ετών, ακόμη και μεγαλύτερες να ήταν, δεν υπήρχε πρόβλημα, θα γνώριζαν την κυρία Νότα, την όμορφη, συγκροτημένη και καλά εκπαιδευμένη δασκάλα Οικοκυρικής, με καταγωγή από τον Άρι Μεσσηνίας.
Ήταν Σάββατο απόγευμα. Τα καθίσματα δεν επαρκούσαν, γι΄ αυτό οι μητέρες των κοριτσιών, μαζί με τα γλυκά, κουβάλησαν παραμάσχαλα και τα σπαστά ξύλινα καρεκλάκια από τα σπίτια τους.
Κόρες και μητέρες, αφού έστρωσαν ένα μακρύ άσπρο λινό τραπεζομάντιλο πάνω σε έναν πάγκο της οικοδέσποινας, τακτοποίησαν τα πλούσια εδέσματα , νερό και αναψυκτικά, και κάθισαν περιμένοντας εναγωνίως να εμφανιστεί η δασκάλα. Όταν όλες ησύχασαν, με κομψότητα έκανε αισθητή την παρουσία της, μέσα στο καλαίσθητο ταγιέρ της η κυρία Νότα, η δεινή ομιλήτρια της ημέρας και μέλλουσα δασκάλα, κόβοντας την ανάσα με την αρχοντιά και τη λάμψη της.
Αφού κάθισε στα έδρανα, με τα λεπτά , μακριά πόδια της λυγισμένα πλαγίως -μία παλιά έδρα ήταν που είχε προπολεμικά ο κύριος Δημήτρης, ο άνδρας της Λύραινας αποθηκεύσει στο υπόγειο του σπιτιού και την αξιοποίησαν για την περίσταση στολίζοντάς της με άνθη- χαιρέτισε τις υποψήφιες μαθήτριες και τους ζήτησε να σηκωθεί η κάθε μία χωριστά και να συστηθεί, επίσης να πει τι θα ήθελε να διδαχτεί στη Σχολή Οικοκυρικής.
Στη συνέχεια , η αλησμόνητη δασκάλα, με απλό και παραστατικό τρόπο, έκανε με τον ενδιαφέρον λόγο της μία εισαγωγή στην Οικοκυρική και στην Οικιακή Οικονομία, για να ενημερώσει όχι μόνο τις μαθήτριες, αλλά και τις μητέρες, που παρακολουθούσαν σιωπηλές τα δρώμενα, και χρειάζονταν έναν γενικό προσανατολισμό, όσον αφορούσε αυτό που θα ακολουθούσε εκπαιδευτικά και το όφελος που θα αποκόμιζαν οι κόρες τους.
Είπε τα ακόλουθα η αείμνηστη κυρία Νότα, οργανώνοντας τη σκέψη των γυναικών της Βαλύρας:
“Η Οικοκυρική, αφορά κανόνες και μεθόδους με τις οποίες εξασφαλίζεται η καλή διοίκηση του οίκου και η ομαλή λειτουργία του. Η Οικοκυρική περιλαμβάνει και την Οικιακή Οικονομία, σε έναν βαθμό, όσον αφορά τη λογιστική παρακολούθηση των εσόδων και εξόδων για τη λειτουργία του σπιτιού και τη σωστή κατανομή των χρηματικών ή άλλων πόρων , για την όσο τον δυνατόν κατάλληλη κάλυψη των αναγκών της οικογένειας και τη σωστή λειτουργία του οίκου. Επίσης, η Οικοκυρική είναι μάθημα, το οποίο διδάσκεται στα παρθεναγωγεία, αλλά πλέον και στα Δημόσια Σχολεία, με το οποίο παρέχονται στη μέλλουσα νοικοκυρά οι απαιτούμενες γνώσεις, για την εξασφάλιση της τάξεως, της καθαριότητας, της καλαισθησίας και της διοικήσεως του οίκου.
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν οι πρώτοι που δίδαξαν κανόνες οικοκυρικής, κατά τρόπο επιστημονικό και συστηματικό. Βέβαια, η οικοκυρική υπάρχει από τότε που ο άνθρωπος οργάνωσε οίκο και οικογενειακή ζωή, αλλά πρώτος ο Ξενοφών το 394-371π.Χ. διατύπωσε τους κανόνες της οικοκυρικής και την τέχνη της διοικήσεως του οίκου και ονόμασε “Οικονομία” την καλή διοίκηση του οίκου, την κατανομή των υποχρεώσεων και τα προκύπτοντα από την άσκηση αυτής της τέχνης αγαθά, στα 1-3 και 6-10 κεφάλαια του γραπτού έργου του. Στα υπόλοιπα κεφάλαια ομιλεί για τη γεωργία. Όσον αφορά τους Ρωμαίους, ο Κάτων πραγματεύθηκε περί οικοκυρικής στο έργο του “Αγροτικά”, λαμβάνοντας υπόψη του τις ανάγκες των αγροτικών οικογενειών. Η οικοκυρική , κατά τους αρχαίους και μέσους χρόνους, ήταν γνώσεις διδασκόμενες κατά συνήθεια και απομίμηση από τις μητέρες προς τις θυγατέρες τους και φυσικά όχι κατά τρόπο συστηματικό, αλλά εμπειρικά και κατά παράδοση, όπως αναφέρει ο περίφημος ιστορικός Μιχαήλ Ψελλός για το Βυζάντιο.
Κατά τους τελευταίους χρόνους, από τα τέλη του 18ου αιώνα στη Γερμανία, άρχισαν να ιδρύονται σχολές Οικοκυρικής , όπου διδάσκονται το κέντημα, η ραπτική, το μαντάρισμα, η υφαντική και άλλα συναφή έργα. Το 1854 ιδρύθηκε στο Βερολίνο η πρώτη Οικοκυρική σχολή και ακολούθησαν και άλλες σε διάφορες πόλεις. Στη συνέχεια αυτή την κίνηση ακολούθησαν η Σκανδιναβία, η Ελβετία, η Αγγλία, Γαλλία και το Βέλγιο, οι λοιπές χώρες της δυτικής Ευρώπης και οι Η.Π.Α. Από τις αρχές του 20ου αιώνα η Οικοκυρική εισήχθηκε ως υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία αυτών των χωρών, με τον τύπο ειδικών μαθημάτων, όπως κέντημα, κοπτική, ραπτική, μαγειρική και άλλα, με καθαρά πρακτικό χαρακτήρα.
Πρόοδος σημειώθηκε στην Αμερική, όπου η Οικοκυρική διδάσκεται στα πανεπιστήμια ως Οικιακή Οικονομία .Οι σημερινές σχολές , στα μεγάλα κέντρα της Αμερικής και της Δυτικής Ευρώπης, έχουν ως σκοπό πρώτον την δημιουργία στελεχών για τη διδασκαλία της Οικοκυρικής και τη διάδοση σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, και δεύτερον, τη συμπλήρωση της γενικής μορφώσεως της γυναίκας , με απαραίτητες γνώσεις για την καλή διοίκηση και λειτουργία του οίκου. Από το έτος 1908 λειτουργεί ειδική οργάνωση στο Φριβούργο της Ελβετίας, η “Οικοκυρική Εκπαίδευσις” , σκοπός της οποίας είναι η διάδοση της οικοκυρικής σε όλα τα σχολεία των κρατών του κόσμου και η συστηματοποίηση της Οικοκυρικής, ως επιστήμης και τέχνης.
Η Οικοκυρική στη νεότερη Ελλάδα, κατά τα πρώτα έτη του 20ου αιώνα, άρχισε πρώτα να διδάσκεται στο Αρσάκειο, όπου παρέχονταν γενικές γνώσεις και ειδικές στην κοπτική, ραπτική, μαγειρική, διαιτητική, νοσηλεία, και παιδοκομία. Από το 1908 έως το 1914 στάλθηκαν Ελληνίδες νεανίδες σε διάφορες σχολές της Ευρώπης και της Αμερικής για ειδική εκπαίδευση στα Οικοκυρικά. Από το 1914 η Οικοκυρική ήταν διδασκόμενο μάθημα στα αστικά σχολεία. Ιδρύθηκαν στη συνέχεια Επαγγελματικές και Οικοκυρικές σχολές , μία από αυτές ήταν της Καλλιρρόης Παρέν, η οποία σημείωσε προόδους. Το 1929 λειτούργησε στη Σχολή Π. Χαροκόπου στην Καλλιθέα στην Αθήνα το πρώτο διδασκαλείο Οικοκυρικής, το οποίο καταρτίζει ειδικές δασκάλες για το μάθημα της Οικιακής Οικονομίας , αριστούχος απόφοιτος του οποίου είμαι και εγώ.
Το μάθημα της Οικοκυρικής επεβλήθη ως υποχρεωτικό, κατόπιν του από 16/25 Ιανουαρίου 1937 Β.Δ. Το ισχύον σήμερα αναλυτικό πρόγραμμα των γυμνασίων καθορίζει ως σκοπό της διδασκαλίας του μαθήματος τούτου, “την ανάπτυξη του ενδιαφέροντος των μαθητριών δια την καλήν διοίκησιν του οίκου και τα σχετικάς προς αυτόν εργασίας”. Η διδακτέα ύλη περιλαμβάνει οικιακές εργασίες, κεντήματα διάφορα, πλέξιμο, κοπτική και ραπτική φορεμάτων, παιδικών ιδίως, αλλά και γυναικείων ακόμη, ασπρορρούχων, επιδιόρθωση -εμβαλώματα (μπαλώματα) φορεμάτων , μανταρίσματα περιποδίων (ποδόγυρου), πλύση ασπρορρούχων, καθαρισμό κηλίδων από τα φορέματα, μαγειρική, διαιτητική και παράθεση φαγητών σε εφαρμογή. Εκτός όμως από αυτές τις ασκήσεις, παρέχεται και διδασκαλία αναφερομένη στα διάφορα κεφάλαια της Οικοκυρικής.
Εμείς, έχουμε το πλεονέκτημα να έχουμε στη διάθεσή μας την κυρία Αγγελική Λύρα και τον αργαλειό της , η οποία είναι πολύ έμπειρη υφάντρα και διατίθεται να σας διδάξει την υφαντική τέχνη , αλλά και τη μαγειρική.
Στο θεωρητικό μέρος της διδασκαλίας θα αναφερθούμε κυρίως στη διαιτητική, υγιεινή, παιδαγωγική, λογιστική, αισθητική και διακοσμητική. Το πρακτικό μέρος περιλαμβάνει τη μαγειρική, τις οικιακές εργασίες, το πλύσιμο, την κοπτική και ραπτική φορεμάτων και ασπρορρούχων, τα μανταρίσματα, τη βρεφοκομία, τη πρακτική νοσηλευτική και άλλα. Θα διδαχτούμε α) περί της κατοικίας, της εκλογής και συντηρήσεως αυτής, περί των επίπλων και σκευών και της χρήσεως, διευθετήσεως και συντηρήσεως αυτών, β) περί ενδυμάτων και ρουχισμού γενικής χρήσεως και περί φορεμάτων των μελών της οικογενείας, γ) περί τροφών, συστατικών αυτών, διαιτητικής και περί διατηρήσεως των τροφίμων , ως και της παρασκευής και παραθέσεως αυτών, δ) περί υγιεινής, νοσηλείας, και τηρήσεως διαφόρων κανόνων καθαριότητας, πρώτων βοηθειών και άλλα, ε) περί διαχειρίσεως , τηρήσεως λογαριασμών και οικιακής λογιστικής.
Λογιστική σημαίνει ότι η οικοδέσποινα έχει τις κατάλληλες γνώσεις για την καλή χρησιμοποίηση του χώρου και του χρόνου, για τον προϋπολογισμό των εσόδων και εξόδων και ισοσκέλιση αυτών, τον καταμερισμό της εργασίας σε διάφορα πρόσωπα στην οικογένεια και ανάλογα με τον χρόνο και τις περιστάσεις”(1).
Αυτά ήθελα να σας πω σήμερα .Σας εύχομαι ολόψυχα μία καλή σχολική χρονιά και σας διαβεβαιώ, ότι η κυρία Λύρα και εγώ, με τη βοήθεια των μητέρων σας, ανά περίσταση, θα κάνουμε το μέγιστον δυνατόν για να λάβετε τις απαραίτητες γνώσεις και τα κατάλληλα εφόδια , σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο, άκρως αναγκαία για την ενήλικη ζωή σας.
Εδώ στην έδρα αφήνω έναν κατάλογο με τα υλικά που χρειάζεται να προμηθευτείτε για την έναρξη των μαθημάτων. Το πρόγραμμα μας είναι επτάωρο, και θα πραγματοποιείται κάθε Σάββατο, στον φιλόξενο και άρτια εξοπλισμένο χώρο , στην οικία της κυρίας Αγγελικής Λύρα.
Δεν χρειάστηκαν περισσότερο από έξι μήνες για να αλλάξει η όψη του χωριού με τα μαθήματα Οικοκυρικής. Όλοι το αντιλήφθηκαν ευχάριστα, από τις μυρωδιές των φαγητών και γλυκισμάτων, που αναδύονταν από τα ανοιχτά παράθυρα των ισογείων των αγροτόσπιτων. Οι επιμελείς μαθήτριες έπρεπε να δοκιμάσουν κατ΄ οίκον τις διδαχθείσες συνταγές και να αναφέρουν τα αποτελέσματα, προσκομίζοντας κι ένα μικρό δείγμα της ζαχαροπλαστικής δημιουργίας τους στο μάθημα. Λέγει ό κ. Γιώργος Φειδάς, “ τα σπίτια μοσχομύριζαν από τα αρώματα των γλυκών, και τα φρεσκοπλυμένα σκούρα ρούχα από τα βρασμένα εσπεριδοειδή, και τον ευκάλυπτο. Τα λευκά ήταν ξέξασπρα και από τον ήλιο ξεξασπρότερα. Οι δε τρόποι συμπεριφοράς και σερβιρίσματος πληρούσαν πολύ υψηλές προδιαγραφές. Καμία νέα κοπέλα πλέον δεν σέρβιρε γλυκό πάνω σε δίσκο χωρίς το λεπτό, άσπρο, κολλαρισμένο πλεκτό της, οι πλέξεις των ρούχων πολλαπλασιάστηκαν καθώς και οι βελονιές κεντήματος”.
Εκείνες που άρχισαν να πετούν από τη χαρά τους, ήταν οι παραδοσιακές γιαγιάδες του χωριού, οι οποίες είχαν ανατραφεί με τη μέγιστη τάξη και αυστηρότητα, αλλά δεν είχαν τρόπο να πείσουν και να μεταδώσουν τις γνώσεις τους στη “μοντέρνα” νέα γενιά, που ήθελε να εξελιχθεί μακριά από την κουραστική και χρονοβόρα τοπική παράδοση. Η κυρία Νότα ήταν τόσο πειστική και παράδειγμα προς μίμηση, ώστε τους έλυσε τα χέρια και ανακούφισε την ψυχή τους, όταν έβλεπαν τα νέα κορίτσια να επιδίδονται με λαχτάρα σε αυτά που εκείνες λάτρεψαν.
Οι μικρές “Νοτούλες”, και “Αγγελικούλες”, συντονισμένες στους αγαθούς και πολύ χρήσιμους για τη ζωή σκοπούς της Οικοκυρικής, με ευγενή άμιλλα, έκαναν τις δασκάλες τους πολύ υπερήφανες. Τόσες πολλές μαθήτριες είχε η κυρία Νότα, ώστε έπρεπε κάποιος να απασχολεί τις μικρότερες, όταν εκείνη δίδασκε κοπτική -ραπτική στις μεγαλύτερες. Το τσουκάλι έπαιρνε φωτιά στην κουζίνα της κύριας Αγγελικής Λύρα, που δίδασκε στα κορίτσια του Δημοτικού Σχολείου μαγειρική. Επίσης, τη βοηθούσαν με τη διάστρα για το μέτρημα και τη προετοιμασία των νημάτων του στημονιού και του υφαδιού, και το πέρασμα του στημονιού στα μιτάρια του αργαλειού, παράλληλα παρακολουθούσαν το βάψιμο των νημάτων με φυσικά υλικά. Μπορεί τα πόδια τους να μην έφθαναν τις πατήθρες του αργαλειού, αλλά τη σαϊτα τη χειρίζονταν άριστα, και περνούσαν το υφάδι σωστά, με βάσει το σχέδιο της υφάντρας-δασκάλας τους.
Και τι δεν έραψαν τα κορίτσια , όταν έμαθαν να μετρούν με τον μακρύ ξύλινο χάρακα και τα τρίγωνα της κυρίας Νότας, να κρατούν σταθερά και να κόβουν το καρφιτσωμένο ύφασμα, απλωμένο με προσοχή πάνω στον μακρύ πάγκο της κυρίας Αγγελικής, να ράβουν με ίσο γαζί, να κάνουν κουμπότρυπες και να στριφώνουν τα ραμμένα. Οι ραπτομηχανές των μητέρων και γιαγιάδων στα σπίτια της Βαλύρας πήραν φωτιά, και ένα κλίμα αναγέννησης και συνέχειας της ζωής, με βάση τις προδιαγραφές της έμπειρης προηγούμενης γενιάς, τυλιγμένο στο αστραφτερό και ποθητό περιτύλιγμα της κυρίας Νότας, σαν απαλό και γλυκύτατο φίλτρο απλώθηκε πάνω στην Βαλύρα του 1950 - 1960.
Η κυρία Νότα ήταν το πρότυπο της γυναίκας που ερωτεύθηκαν αρκετοί νέοι άνδρες στο χωριό, και αναζήτησαν επίμονα τη μορφή και προσωπικότητά της στις νέες γυναίκες της γενιάς τους. Ο κ. Γιώργος Φειδάς μας περιέγραψε ένα περιστατικό:
-Μητέρα θέλω να παντρευτώ, είπε ένας νέος Βαλυραίος στη μητέρα του, μετά τον στρατό, αλλά είμαι ντροπαλός και δεν μπορώ να πλησιάσω τα κορίτσια.
-Εντάξει, του απάντησε εκείνη. Κοίταξε τα κορίτσια μας και αν κάποια σου αρέσει να μου το πεις να τη ζητήσουμε με προξενιό.
Κοίταξε προσεκτικά ο νέος, και αυτή που διάλεξε ήταν μία κοπέλα από άλλο χωριό. Τελείωνε δασκάλα και ήταν μοναχοκόρη, με σεβαστή περιουσία. Ήταν μία πολύ όμορφη, σοβαρή και μελετηρή κοπέλα, διάβαζε συνέχεια, για να μη χάσει τα πρωτεία στο πανεπιστήμιο, και σπάνια προλάβαινε να βοηθήσει τη μητέρα της στις οικιακές εργασίες, ακόμη κι όταν κατέβαινε στο πατρικό της σπίτι στις διακοπές.
-Δεκτή η πρόταση γάμου , απάντησαν οι γονείς της δασκάλας, άλλωστε ο Βαλυραίος υποψήφιος γαμπρός δεν ήταν κάποιος τυχαίος, ήταν ομορφόπαιδο, από καλή οικογένεια, με μεγάλη περιουσία.
Ελάτε όμως που τελικά σκάλωσε ο γάμος, λόγω της αλλαγής της γνώμης της μάνας του γαμπρού, και δεν προχώρησε το μυστήριο. Αυτό συνέβη, γιατί η μέλλουσα πεθερά είδε τα έργα των μαθητριών της Οικοκυρικής Σχολής στη Βαλύρα, στο τέλος της χρονιάς, και συνειδητοποίησε ότι η μέλλουσα νύφη της ουδέποτε κάθισε στον αργαλειό να υφάνει, να πλύνει ασπρόρρουχα , να κόψει και να ράψει ρούχα, να μαγειρέψει, να ετοιμάσει μόνη τα προικιά της, και ουδέποτε βρήκε χρόνο να κρατήσει στην αγκαλιά της και να αλλάξει ένα βυζανιάρικο στη γειτονιά, παρά μόνο συνέχεια διάβαζε!
Όχι απάντησε. Δεν θα προχωρήσει το μυστήριο. Η δασκάλα-υποψήφια νύφη είναι άριστη μόνο για το σχολείο, δεν είναι απόφοιτος Οικοκυρικής Σχολής. Έγινε γάμος τρικούβερτος στο χωριό, μετά από λίγα χρόνια ,με μία αριστούχο της Οικοκυρικής Σχολής της κυρίας Νότας.
Πολλά χειροφιλήματα δεχόταν η κυρία Νότα από τους ενδιαφερόμενους υποψηφίους γαμπρούς, ορισμένοι την ήθελαν απελπιστικά, ακόμη και πέντε χρόνια μικρότεροί της. Όμως, για τους δικούς της λόγους , ποτέ δεν παντρεύτηκε. Δεν βρήκε σύντροφο ζωής με τις προδιαγραφές του σαβουάρ βίβρ των Ανακτόρων, ο οποίος να διατίθεται να ακολουθήσει , χωρίς αντίρρηση, τις υψηλές προδιαγραφές , τις οποίες εκείνη διδάχθηκε στην Οικοκυρική Σχολή και εφάρμοζε με ευλάβεια στη ζωή της.
Καθώς η Πότα Χρηστάκη μιλούσε με την Κωνσταντίνα Γρίβα και τη Βασιλική Λινάρδου, παρατηρώντας τη δεκαπεντάχρονη Πότα Γρίβα, που έκανε πρακτική στα οικοκυρικά και έραβε ένα φόρεμα για το Πάσχα, συμπέραναν ότι όλα καλά, αλλά λείπει στις μαθήτριες η κανονικότητα στην επικοινωνία και είναι πολύ του “φαίνεσθαι”.
-Να λες παιδάκι μου ό,τι αισθάνεσαι, μέσα από την καρδιά σου, συμβούλεψε η Κωνσταντίνα την κόρη της, με ευγενικό τρόπο. Όταν κάτι δεν το αισθάνεσαι δεν χρειάζεται να μιλάς, μπορείς να σωπαίνεις, να είσαι ειλικρινής στη συμπεριφορά σου, γιατί είναι πολύ άσχημη και αποκρουστική η υποκρισία των φαρισαίων. Μη κοιτάτε εσείς οι μαθήτριες της κυρίας Νότας, τι κάνει η Βασίλισσα Φρειδερίκη. Εκείνη τηρεί το πρωτόκολλο και θέλει δεν θέλει πρέπει να πει μόνο αυτό που αναμένεται από αυτή. Εσείς, είστε ελεύθερα πλάσματα του Θεού ,και ζείτε μία Χριστιανική ζωή. Μη χάσετε την καρδιά σας, για να είστε “τυπικές” προς τους άλλους γύρω σας.
-Θα ανεβάσουμε θεατρικό έργο με τη δασκάλα των Οικοκυρικών , είπε η Πότα, αλλά δεν θα είναι σαν να παίζουμε θέατρο, γιατί όλα τα λόγια που λέμε στις πρόβες τα αισθανόμαστε. Για τη λευτεριά της πατρίδας μας μιλάμε, για το ένδοξο 1821.
-Καλό είναι αυτό! Απάντησε η Βασιλική Λινάρδου, και γέλασε σύσσωμη η τριμελής εξεταστική επιτροπή!
Καθώς η Ποτούλα είχε φορέσει ένα ξύλινο αβγό στη μαύρη κάλτσα του πατέρα της και τη μαντάριζε, κάνοντας πρακτική, πέρασε ο συμμαθητής της Λάκης μπροστά στο παραθύρι της , ξεφώνισε λόγο προκλητικό, με πολλά υπονοούμενα, γι΄ αυτό έφαγε το αβγό κατακέφαλα. Αυτό βέβαια δεν το έμαθε η κυρία Νότα. Ευτυχώς, που ήταν προς το τέλος της σχολικής χρονιάς , γιατί η Πότα μαντάριζε με σκληρό βότσαλο τις κάλτσες έκτοτε , μέχρι που της έφερε ο Λατζούνης, στο κατάστημά του στην πλατεία καινούριο άβαφο ξύλινο αβγό, και επιτυχώς το αντικατέστησε.
Αυτό ήταν το λαμπρό πέρασμα της κυρίας Νότας και της κυρίας Αγγελικής Λύρα από τη Βαλύρα, το οποίο άφησε ανεξίτηλη σφραγίδα στη μνήμη των υποψηφίων συζύγων και μητέρων του μέλλοντος. Ο Θεός να αναπαύει τις αείμνηστες δασκάλες των Οικοκυρικών στη Βαλύρα, κατά τη δεκαετία του 1950, στα ανάκτορα του φωτισμένου νου και της ευλογημένης ψυχής τους.
Θερμές ευχαριστίες στον καθ. Ι.Δ. Λύρα, για την επίβλεψη του κειμένου και τη διάθεση φωτογραφιών και στον αγαπητό κ. Γιώργο Π. Φειδά, που θυμήθηκε όμορφες στιγμές από την Οικοκυρική Σχολή στη Βαλύρα, κατά τη δεκαετία του 1950, και τις μοιράστηκε μαζί μας.
Βιβλιογραφία
1. Λήμμα Οικοκυρική. Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν του Ηλίου, τομ. 14.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
30/5/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου