Ο Άγιος Κωνσταντίνος και η Αγία Ελένη ήταν ανέκαθεν ιδιαίτερα αγαπητοί άγιοι στους ενορίτες της Βαλύρας. Ανάμεσα σε όλους τους αγίους που εορτάζονταν κατά την Τουρκοκρατία και καταμαρτυρούν τα ερείπια των ιερών ναών τους, κάποια από τα οποία ανάγονται στον 10ο και 11ο αιώνα, τιμητική θέση είχαν και έχουν ο Άγιος Κωνσταντίνος και η Αγία Ελένη, οι οποίοι κρατούν γερά, από την εποχή του Βυζαντίου, τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου, και παραμένουν μεγάλη προστασία για τους κατοίκους του χωριού, ανά τους αιώνες.
Ο πρώτος ναός του Αγίου Κωνσταντίνου ήταν κοντά στην είσοδο προς τη Βαλύρα, ερχόμενοι από τον Μελιγαλά. Ήταν ένα μικρό ναϋδριο, όπως διαπιστώνουμε από μία και μοναδική φωτογραφία, την οποία έχει συλλέξει ο καθ. Ι.Δ.Λύρας, το οποίο γκρεμίστηκε σταδιακά και πλέον ούτε δείγμα λίθου δεν παραμένει σε εκείνον τον άγιο τόπο, όπου είχε εγκαθιδρυθεί θυσιαστήριο κατά το Ορθόδοξο τυπικό. Αυτό που δεν αντιλήφθηκαν οι απλοϊκοί άνθρωποι του χωριού, είναι ότι το θυσιαστήριο ουδέποτε αναιρείται, γι΄ αυτό είναι ιεροσυλία , με σοβαρές επιπτώσεις, ιδίως όσον αφορά την υγεία των ανθρώπων, η παραβίαση και καταπάτηση ενός ιερού ναού. Αυτό ισχύει και για όλα τα ερειπωμένα ξωκκλήσια της Βαλύρας, στα οποία θα πρέπει, κατά την εορτή της μνήμης τους , να προσέρχεται ο ιερέας του χωριού με τους πιστούς και να ψάλλουν. Είναι σημαντικό να θυμάται και να τιμά η Βαλύρα τον Άγιο Βλάσιο, την Παναγία της Βαλτοκκλησιάς, την Αγία Παρασκευή, τον Άγιο Πέτρο και τον Προφήτη Ηλία κι ας είναι ερειπωμένοι ναοί, περισσότερο από έναν αιώνα.
Ο αιδεσιμότατος πατήρ Κωνσταντίνος Σφήκας, μου είπε, πριν από δύο έτη τηλεφωνικά, ότι μετά τα εγκαίνια του νέου ιερού ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Βαλύρα, στις 4-11-2007, από τους μητροπολίτες Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο και Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιο, μειώθηκαν αισθητά τα αυτοκινητικά δυστυχήματα και γενικώς τα ατυχήματα έχουν μειωθεί στη Βαλύρα. Είναι μεγάλη ευλογία ο νέος και καλαίσθητος πέτρινος ναός, είναι ένα μοναδικό στολίδι στον θείο διάκοσμο του όμορφου χωριού μας. Ας μη ξεχνάμε, ότι οι περισσότεροι ιερωμένοι Βαλυραίοι, οι οποίοι υπηρετούν άξια τον Κύριο, φέρουν το όνομα Κωνσταντίνος, με πρώτον τον σεβασμιώτατο κ. Ευστάθιο, Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης, ο οποίος ανατράφηκε κατά Θεόν ως Κωνσταντίνος Σπηλιώτης, στη συνέχεια τον πατέρα Κωνσταντίνο Σφήκα, ιερέα στους Αγίους Ταξιάρχες στην Καλαμάτα, και τον πατέρα Κωνσταντίνο Μελισσουργό, ιερέα στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στη Μεσσήνη.
Ο νέος πέτρινος βασιλικός ναός στη Βαλύρα προέκυψε, όπως μας πληροφόρησε ο πατήρ Κωνσταντίνος Σφήκας , από τις γενναίες δωρεές των πιστών. Και ο ίδιος συμμετείχε αποτελεσματικά στη συγκέντρωση χρημάτων, γιατί πολύ ήθελε να δει τον ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης να γίνεται επιτέλους πραγματικότητα, να λαμβάνει σάρκα και οστά στο δωρισμένο, προ αμνημονεύτων χρόνων, στην Μητρόπολη Μεσσηνίας οικόπεδο, το οποίο προσωπικά θυμάμαι από το 1965, που ήταν ένας κήπος με χαμηλή βλάστηση.
Ο σεπτός ιερέας της ενορίας της Βαλύρας , πατήρ Ιωάννης Φωτεινός, θα λειτουργήσει κατά τον εορτασμό της μνήμης των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στον Εσπερινό και ανήμερα στις 21 Μαϊου, στον ομώνυμο ιερό ναό, και όσοι πιστοί προσέλθετε.
Όσοι είναι λιγότερο πιστοί και προτιμούν να μην αφήσουν το καφεδάκι τους στο καφενείο, ας λάβουν υπόψη τους ότι φέρουν ευθύνη προς τον Κύριο, ο οποίος ζει μαζί τους, από την ημέρα της αγίας βαπτίσεως τους, και τα πάντα ορά. Κάθε πράξη μας, κάθε σκέψη μας, όλα καταγράφονται εις τον αιώνα. Φέρουμε δύο πνεύματα κατά την επίγεια ζωή μας. Ένα αγγελικό το οποίο θα μας υποστηρίξει και ένα διαβολικό το οποίο θα καταδικάσει την ψυχή μας.
Όλα αυτά καθίστανται αντιληπτά μόνο σε πνευματικό επίπεδο, με θεία φώτιση. Η εκκλησία μας εύχεται ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά τα τέλη των πιστών και καλή απολογία την επί του φοβερού βήματος.
Η τωρινή ζωή μας είναι πρόσκαιρη και πολύ σύντομη, η αιώνια είναι ατελεύτητος. Οι παππούδες μας έλεγαν ότι “ο καφές είναι πιο απολαυστικός μετά τη θεία κοινωνία· αφού πρώτα φάγεις το αντίδωρο και λάβεις την ευλογία του Θεού, να μοιράζεσαι το καφεδάκι σου μαζί με άλλους πιστούς και φίλους σου στο καφενείο , σε μία φιλική οικία ή όπου αλλού θέλεις, και με κοσμιότητα και αγάπη προς τον πλησίον να προσέρχεσαι και να συμμετέχεις”.
Ας λάβουμε υπόψη μας το μαρτύριο του Αγίου Κωνσταντίνου, ως Αυτοκράτορα, όσον αφορούσε τη σωματική υγεία του και τη λύτρωση της ψυχής του, καθώς και τη βάπτισή του, η οποία πραγματοποιήθηκε προς το τέλος της ζωής του.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος δέχτηκε κλήση από τον Θεό όπως και ο Απόστολος Παύλος, όπως λέγει το απολυτίκιο των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Η διαφορά τους ήταν ότι μεν Απόστολος Παύλος δεν είχε κάποια δέσμευση και εγκατέλειψε το αξίωμά του για τον Κύριο, ο δε Μέγας Κωνσταντίνος όφειλε να παραμείνει στο θέση του και να βασιλεύσει. Είδε το σημείο του Σταυρού στον ουρανό, το οποίο έγινε έμβλημα και λάβαρο της νίκης του κατά των απίστων και όλης της πορείας της βασιλείας του. Όμως, η Ορθόδοξος Βάπτισή του ήταν ουσιαστικά εκείνη η οποία τον εξέδυσε από την αμαρτία της βασιλείας και ενεδύθη τον Κύριον. Γι΄ αυτό , είναι σημαντικό να κατανοούμε ότι φέρουμε τον Χριστό επάνω μας, ως βαπτισμένοι Χριστιανοί , άρα οφείλουμε να σκεφτόμαστε και να συμπεριφερόμαστε ακολουθώντας τους λόγους του Αγίου Ευαγγελίου.
Διαβάζουμε στον Μέγα Συναξαριστή, ότι το σώμα του Αγίου Κωνσταντίνου ήταν γεμάτο με κόκκινα λέπια, προς το τέλος της ζωής του. Είχε έκζεμα θα έλεγαν οι δερματολόγοι σήμερα. Έκζεμα τέτοιας φύσεως , από τον ίδιο τον Θεό, λόγω των αμαρτιών της γήινης βασιλείας και εξουσίας, μέχρι να βαπτιστεί και να πέσουν όλα αυτά μέσα στο ύδωρ της κολυμβήθρας, όταν ενεδύθη τον Κύριον.
Μεγάλο θέμα η βάπτιση του Αγίου Κωνσταντίνου, την οποία διεκδικούν οι καθολικοί, λέγοντας ότι ο Άγιος Σιλβέστρος τον βάπτισε, άρα ο Πάπας προηγείται του Πατριάρχη, ενώ ο Μέγας Βασιλεύς ήταν Ορθόδοξος Χριστιανός κατά την πίστη του . Άλλοι δε υποστηρίζουν ότι ο Αρειανός Ευσέβιος, Επίσκοπος Νικομηδείας τον βάπτισε, ενώ ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν εναντίον του Αρείου. Η τεκμηριωμένη ιστορικά αλήθεια είναι ότι βαπτίστηκε προς το τέλος της ζωής του , όπως και ο γιος του Κωνστάντιος , για να εκβάλει τα αμαρτήματα της βασιλείας και να απολαύσει την αθανατοποιό σφραγίδα. Δεν είναι απλό πράγμα να είναι κάποιος βασιλεύς και να αποφύγει να αμαρτήσει. Ο Μέγας Κωνσταντίνος ήθελε, προς το τέλος της επίγειας ζωής του, να αποδεσμευτεί από τις βαριές αλυσίδες της αμαρτίας της εξουσίας που τον φυλάκιζαν, και συγχωρημένη η ψυχή του να ενωθεί με τον Κύριο. Έθαψε τον αυτοκράτορα και τα κόκκινα λέπια της αμαρτίας μέσα στην αγία κολυμβήθρα και ενεδύθη τον Χριστό, όταν βαπτίστηκε από Ορθόδοξο επίσκοπο της επιλογής του ( Μεγ. Συν. 1967, μην. Μαϊος, σελ. 520-524).
Η χάρη των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης να φωτίζουν τους εορτάζοντες και αυτούς που με πίστη και ευλάβεια τιμούν τη μνήμη τους.
Απολυτίκιον. Ήχος πλ.δ΄.
“Του Σταυρού σου τον τύπον εν ουρανώ θεασάμενος, και ως ο Παύλος την κλήσιν ουκ εξ ανθρώπων δεξάμενος, ο εν βασιλεύσιν, Απόστολός σου Κύριε, Βασιλεύουσαν πόλιν τη χειρί σου παρέθετο· ην περίσωζε δια παντός εν ειρήνη, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε”.
ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ .
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία η. Κοντοπούλου
20/5/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου