Τον Άγιο Αθανάσιο Αλεξανδρείας εόρτασε η Βασιλομάνα Βαλύρα

                

                                                       Φωτογραφίες: Εφημερίδα Θάρρος

Λαμπροστολισμένος ο ιερός ναός του Αγίου Αθανασίου στη Βαλύρα,    καλοφροντισμένες οι αυλές των σπιτιών από τις δημιουργικές και εργατικές κυρίες του χωριού μας, αλλά και οι οίκοι της ψυχής των πιστών, με ζυμωμένα πρόσφορα, άρτους και πεντανόστιμα γλυκίσματα, παρατεταγμένα προς βρώσιν σε περιστόλιστα πανέρια, προσήλθε  ανήμερα σύσσωμη η Βαλύρα για να ανάψει, με ταπείνωση ψυχής και ευλάβεια, το κεράκι της και να εκπληρώσει το τάμα της στον Άγιο Αθανάσιο, που την  σώζει από ασθένειες, ανομβρίες, πλημμύρες , σεισμούς και πυρκαγιές για σχεδόν 200 χρόνια, και  εκπληρώνει τους δίκαιους πόθους και τις επιθυμίες της.

Ἂς ζηλέψωμε τὸν ἕνα!

                  

                                                            Φωτό: Χριστιανική Σπίθα

«Οὐδεὶς ἀχαριστώτερος τοῦ εὐεργετηθέντος» καὶ μάλιστα «οὐδεὶς ἀσφαλέστερος ἐχθρὸς τοῦ εὐεργετηθέντος», ἔλεγαν οἱ σοφοί μας πρόγονοι, γιὰ νὰ ψέξουν τὸ πάθος τῆς ἀχαριστίας καὶ νὰ τονίσουν τὴν τάση τοῦ εὐεργετημένου νὰ διακόπτει, κάποτε, κάθε ἐπικοινωνία μὲ τὸν εὐεργέτη του. Κι αὐτό, γιὰ νὰ μὴν χρειαστῆ νὰ πῆ εὐχαριστῶ καὶ νὰ ἐκφράσῃ τὴν εὐγνωμοσύνη του. Φτάνῃ δὲ ἀκόμη καὶ στὸ σημεῖο νὰ τὸν ἐχθρεύεται γιὰ τὴν ἀνωτερότητά του! 

Στη μνήμη του αγαπημένου μας Θοδωράκη

                                   

 Ο κ. Ηρακλής Κων. Ρήγας, φιλόλογος, σύζυγος της Βαλυραίας κας Μεταξίας Λινάρδου και πατέρας του κ. Κων/νου Ρήγα, εισαγγελέα, που μάς εξέπληξε με τον επικήδειο λόγο του αείμνηστου θείου του Θοδωρή Ελ. Λινάρδου, ένα μοιρολόι συνέθεσε  στον τόπο διαμονής του στην Πάτρα, για να τιμήσει τον αλησμόνητο Θοδωράκη μας και την ποίηση τη λαϊκή αντάμα, ο δεινός φιλόλογος και άξιος γαμπρός της Βαλύρας μας.

Μιλά στα πετεινά του ουρανού πουλί να μη λαλήσει στον μπαξέ του Θοδωράκη....ο πόνος είναι δυσβάσταχτος.

Ώρα καλή σου αδερφέ, καλό να ‘χεις ταξίδι

Ο Κατανυκτικός Εσπερινός 2025, της Εορτής της Μνήμης του Αγίου Αθανασίου Αλεξανδρείας , Πολιούχου Βαλύρας

                                     

                                                           Φωτό: κ. Μάριος Κλειώτης

 

Ο ιστορικός ναός του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας, που η ολοκλήρωση της κατασκευής του χρονολογείται από το 1829-1850, έλαμψε  δια της παρουσίας δέκα άξιων κληρικών των γύρω περιοχών και του Προέδρου της Τοπικής Κοινότητας Βαλύρας , κ. Δημήτρη Τσιλίκα.   Ευλαβείς  κυρίες  του χωριού μας ετοίμασαν πρόσφορα, άρτους και άλλα γλυκίσματα, για να   εορτάσουμε τον Προστάτη της όμορφης γενέτειράς μας, τον Άγιο Αθανάσιο Αλεξανδρείας  και της καρδιάς μας, την παραμονή της μεγάλης εορτής της  μνήμης του Αγίου στη δραστήρια Ενορία μας.

Οἱ Καταβασίες τῆς Ὑπαπαντῆς

                          

                                                                    Φωτό: Βήμα Ορθοδοξίας

Οἱ Καταβασίες τῆς Ὑπαπαντῆς εἶναι πoίημα τoῦ Ἁγίoυ Κoσμᾶ τοῦ Μελωδοῦ, Ἐπισκόπoυ

Мαϊoυμᾶ, καὶ ψάλλoνται ἀπὸ τὶς 15 Ἰανoυαρίoυ μέχρι τὴν ἀπόδοση τῆς ἑορτῆς, στὶς 9

Фεβρoυαρίoυ. Στὸ παρὸν ἄρθρο θὰ ἐπιχειρήσωμε μιὰ προσέγγιση τῶν ὑπερόχων αὐτῶν

ὕμνων, ἐμβαθύνοντας στὸ θεολογικό των περιεχόμενο, μὲ ὄχημα τὴν θαυμάσια ἑλληνική

γλῶσσα, τὴν θεραπαινίδα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.

Ἡ κεντρικὴ ἰδέα τῶν Καταβασιῶν αὐτῶν εἶναι ἡ ἑξῆς: ὅπως οἱ Ἰσραηλῖτες διέβησαν τὴν

Ἐρυθρὰ θάλασσα, περνῶντας «ἐκ θανάτου εἰς τὴν ζωήν», ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο τῆς ἁμαρτίας

στὴν γῆ τῆς σωτηρίας, ἔτσι καὶ ὁ Συμεών «ἐθεώθη», διότι ἀπέκτησε τὴν ἐμπειρία τοῦ θείου

φωτός, εἶδε μὲ τὰ μάτια τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς του τὸν Σωτῆρα Του («εἶδον οἰ

ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου»), τὸ φῶς τὸ ἀληθινό, τὸ ὁποῖο ἑτοιμάστηκε «κατὰ

πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν», γιὰ νὰ ἀποκαλυφθῆ σὲ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ γιὰ νὰ δοξασθῆ δι’

αὐτοῦ καὶ ὁ δικός του λαός, ὁ Ἰσραήλ («φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ Σου

Ἰσραήλ»).

Το σαρανταήμερο μνημόσυνο της αγαπημένης μας Κατερίνας Μπουζαλά-Σκλαβουνάκη

                                   

  Τη δεκάτη Δεκεμβρίου 2024, έφυγε από τη ζωή, με ισχαιμίκο επεισόδιο,  η αλησμόνητη Βαλυραία  Κατερίνα Μπουζαλά- Σκλαβουνάκη, πολύ αγαπητή στους συμπατριώτες της, αφήνοντας περίλυπους την οικογένειά της , τον σύζυγό της Πέτρο και τον 19 ετών γιο της Νικόλα. Απίστευτο είναι πώς μία γυναίκα 54 ετών, που έσφυζε από ζωή,  εκδήμησε ξαφνικά ...Τα αδέλφια της Σταμάτης και Χρήστος Μπουζαλάς αδυνατούν να πιστέψουν ότι η αγαπημένη τους αδελφή δεν  είναι πλέον  μαζί τους...

- Να είναι ευτυχισμένη στον Παράδεισο, με πόνο ψυχής ευχήθηκε ο αδελφός της Σταμάτης.

Η κα Μαρία Φωτεινού -Χρηστάκη, μέλος του Συλλόγου Γυναικών στη γενέτειρά μας Βαλύρα, έφερε βαρέως το γεγονός ότι δεν παρευρέθηκε στην κηδεία της  αξιολάτρευτης   Κατερίνας, γι΄ αυτό ταξίδεψε έως την Αθήνα, ώστε να είναι παρούσα στο σαρανταήμερο μνημόσυνο, όπου απαθανάτισε εκείνες τις συγκινητικές στιγμές που δεν θα ξεχάσει η μνήμη μας....

Δόσις Θεοῦ ἀγαθὴ ὁ Θεοδόσιος

                       

                                                       Φωτό: Orthodoxia News Agency

Στὴν χορεία τῶν Ἁγίων τοῦ Ἰανουαρίου προβάλλει ἡ ὁσιακὴ μορφὴ τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου (+11 Ἰανουαρίου), ὁ ὁποῖος συνεκλάμπει στὸ πλευρὸ τῶν πραγματικὰ Μεγάλων Ἁγίων, ποὺ ξεχωρίζουν γιὰ τὴν λαμπρότητά των τὸν μῆνα αὐτόν, τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου, τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, τοῦ Μάρκου Εὐγενικοῦ, τοῦ Μεγάλου Εὐθυμίου, τοῦ Μαξίμου Ὁμολογητοῦ καὶ ἀσφαλῶς τῶν τριῶν μεγίστων φωστήρων τῆς οἰκουμένης. Ὅλοι αὐτοί, μὲ τὴν ξεχωριστή του δόξα ὁ καθένας, φώτισαν τὸν πολύαστρο οὐρανὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες, καὶ συνεχίζουν νὰ σκορπίζουν τὴν λάμψη των σὲ κάθε ἐποχή, ἕως καὶ σήμερα. 

Ὁ Θεοδόσιος ἀποτελεῖ, ὅπως θὰ δοῦμε στὴν συνέχεια, ἕναν σημαντικὸ κρίκο στὴν ἀρραγῆ αὐτὴν πνευματικὴ ἁλυσίδα, μὲ ἰδιαίτερη μάλιστα προσφορὰ ὄχι μόνον στὸ πνευματικὸ καὶ στὸ μορφωτικὸ ἀλλὰ καὶ στὸ κοινωνικὸ ἔργο τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδοξίας. 

Ανδρέας Καλλιμάνης: Θωρακίζοντας το παρόν και οικοδομώντας το μέλλον

 

Για τον κύριο Ανδρέα Καλλιμάνη- τον άριστο οικοδόμο και επιχειρηματία του σύγχρονου ελαιοτριβείου στη Λάμπαινα Μεσσηνίας- έχω ακούσει πολλούς επαίνους, πρωτίστως από τον αείμνηστο πατέρα μου, τον σιδηρουργό Μπαρμπαλιά στη Βαλύρα. Συνεργάστηκαν αγαστά,  όσον αφορούσε την οικοδομική υποστήριξη ιερών μονών, για σειρά ετών στη Μεσσηνία, ανάμεσα σε αυτά τα μοναστήρια περιλαμβάνονται η ιερά μονή Βουλκάνου και το μοναστήρι της Δήμιοβας.

Συμμαθητής και καλός φίλος του αείμνηστου δασκάλου στη Βαλύρα, του αλησμόνητου Θοδωρή Καυκούλα, ήταν  ο Ανδρέας Καλλιμάνης.  Οι δυό τους μαθητούδια σύχναζαν στο "μεγάλο σχολείο", στο σιδηρουργείο στη Δημοσιά , στο δρόμο προς τη Λάμπαινα.  Τους περίμενε, με πλατύ χαμόγελο κάτω από τα μουστάκια του, ο καλός τους φίλος, ο Λιάς,  που είχε σχεδόν την ηλικία του πατέρα τους. Κι ενώ ο Θοδωρής είχε  στόχο ζωής την εκπαίδευση, ο Ανδρέας, όντας ανήσυχο πνεύμα από τα γεννοφάσκια του,    κρατούσε με τόλμη το μυστρί στο χέρι , μέχρι να καταστεί όργανο επιθυμητό της επαγγελματικής αξίας του.

Αιδεσιμώτατος κ. Δημήτριος Ροβολής. Προς Δόξαν Θεού, αλλαγή τετραδίου για τη Νέα Χρονιά!

                                 

  

Τούτη η γλυκύτατη μορφή, με μεγαλείο της την απλότητα και την ανθρωπιά, την αγάπη προς τον πλησίον κατά το θέλημα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, είναι ένας μοναδικός πόλος έλξης για τον Ανεμόμυλο Μεσσηνίας , τα γύρω χωριά και όχι μόνο.... Πρόκειται για τον αιδεσιμώτατο κ. Δημήτριο Ροβολή, εφημέριο του ιερού ναού του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στον Ανεμόμυλο, και του ιερού ναού της Αγίας Παρασκευής στην περιοχή Αλώνια Μεσσηνίας.

-Θα λειτουργήσει ο παπα Δημήτρης αύριο στον Άγιο Ιωάννη στον Ανεμόμυλο  ,   ανακοίνωσε   η φίλη μου Μαρία Φωτεινού-Χρηστάκη στη Βαλύρα, μεταδίδοντάς μου ένα συναίσθημα μεγάλης  προσμονής, τόσο που δεν δίστασα να ρωτήσω ευθέως:

-Ποιός είναι ο παπα Δημήτρης;

Νὰ ἀναλάβουμε τὶς εὐθύνες μας

             

                                                       Φωτό: Χώρα του Αχώρητου

«Τὸν ἔνσαρκον λύχνον καὶ πρόδρομον τοῦ Σωτῆρος», «τὸν φίλον τοῦ Νυμφίου» καὶ Βαπτιστὴ τοῦ Κυρίου μας τιμάει ἡ Ἐκκλησία μας τὴν 7η Ἰανουαρίου, «ὅτι κατηξιώθη καὶ ἐν ῥείθροις βαπτίσαι τὸν κηρυττόμενον». 

Ὅπως, μάλιστα, σημειώνει χαρακτηριστικὰ ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, «οὗτος (ἐνν. ὁ Πρόδρομος) ἦλθεν ὡς ἀπεσταλμένος παρὰ Θεοῦ, ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός (…) οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς» (Ἰωάν., α’ 6-8). Τὴν πεποίθηση αὐτήν, ὅτι εἶναι ὁ πρόδρομος τοῦ φωτός καὶ ὄχι ὁ ἴδιος τὸ φῶς, τὴν εἶχε ἀσφαλῶς καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ἰωάννης, «ὡς ἀπεσταλμένος παρὰ Θεοῦ» (Ἰωάν., γ’ 29) καὶ «πληρωμένος» μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα (Λουκ., β’ 40).  Ἔχοντας, λοιπόν, ἀπόλυτη συναίσθηση τοῦ ῥόλου του, ὡμολογοῦσε μὲ ταπείνωση ὅτι δὲν εἶναι ἄξιος οὔτε τὰ ὑποδήματα τοῦ Χριστοῦ νὰ βαστάσῃ οὔτε καὶ τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων Του νὰ λύσῃ (Ματθ., γ’ 11, Ἰωάν., α’ 27). 

Παραμονή των Φώτων στο ύψος της Καλογερόρραχης και στο βάθος της Σαμαρίνας

                             

κα Πηνελόπη Παπαγεωργίου-Κωστοπούλου

Αν δεν ήταν η κα Μαρία Φωτεινού- Χρηστάκη στη Βαλύρα οδηγός, σε τούτη τη μαγευτική διαδρομή, δεν θα είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε και απαθανατίσουμε την μοναχοκόρη της Καλογερόρραχης Μεσσηνίας, κα Πηνελόπη Παπαγεωργίου-Κωστοπούλου , την εκκλησιαστικό επίτροπο του ιερού ναού της  Αγίας Τριάδος στη γενέτειρά της, που κρατεί γερά τις επάλξεις με θεοσέβεια, στα ελαιόσπαρτα Μποτσικάκια, στου γραφικού χωριού της τα μυρτοσπαρμένα υψώματα.  

Η αναπάντεχη διαδρομή ξεκίνησε ανάλαφρα, με πρωινά χαμόγελα και βλέμμα γεμάτο  έκπληξη γι΄αυτό που θα ακολουθούσε.

Ένας διακριτικός ήχος, στο λουλουδένιο παραθύρι της κουζίνας, στο πατρικό μου σπίτι στη Βαλύρα, ήταν το έναυσμα για γενικό  ξεσηκωμό.

-Πηγαίνω στη Μεσσήνη, έχεις χρόνο για  βόλτα; δεν θα αργήσουμε, εξήγησε τάχιστα για να αποσπάσει ανεμπόδιστα τη συγκατάθεσή μου η φίλη μου Μαρία. Είναι γεγονός ότι απολαμβάνουμε με τη Μαρία  μοναδικές   προσκυνηματικές εκδρομές.

Δεν  είχα καμία αντίρρηση. Ήταν μία  ζεστή ημέρα του  Ιανουαρίου 2025, δύο ημέρες πριν την εορτή των Θεοφανίων. Ο βαθύτερος εαυτός, σαν μαθητούδι του Δημοτικού Σχολείου, ζητούσε μία αφορμή για χειμερινή εξόρμηση, και δόθηκε εκ Θεού τούτη η μοναδική ευκαιρία.

-Προτού ρωτήσω τη δεινή  οδηγό , αν είχε κάποια συγκεκριμένη εργασία στη Μεσσήνη, διαισθάνθηκε τη σιωπηλή απορία μου, χαμογέλασε και μού εξήγησε ευθέως:

-Έχω υποσχεθεί σε μία  άριστη μοδίστρα, που ζει μόνη στα σύνορα της Καλογερόρραχης, μέσα στους ελαιώνες, να της αγοράσω δύο χήνες! Αφού τις  αγοράσουμε  στη Μεσσήνη, θα πάμε να την γνωρίσεις...είμαι σίγουρη ότι θα σου κινήσει ευχάριστα το ενδιαφέρον.

Οι καλαντιστές των Επάλξεων

          

 Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος μαζευτήκαμε μια ομάδα και ψάλαμε τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα στη φιλόξενη γειτονιά του Καρέα στην Αθήνα. Οι άνθρωποι μας περίμεναν με ανυπομονησία και σιγοτραγούδησαν μαζί μας! 

Οι καλαντιστές του Ορθοδόξου Πολιτιστικού Συλλόγου "Επάλξεις" σας εύχονται Καλή και ευλογημένη Χρονιά!

Σοφία Μπεκρή

Φιλόλογος-Θεολόγος

ΕΛΑΜΨΕ ΤΟ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΕΑΡ!

                          

Ἡ χειροποίητος περιτομὴ τοῦ Κυρίου μας,   εἶναι ὁ τύπος τῆς ἀχειροποιήτου, ὅπως τονίζεται στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας (Κολοσ., β’ 8-12). 

    «Ἀνέτειλε τὸ τῆς χάριτος ἔαρ». Και μεις, ὅλοι, που εἴμαστε "χάριτι σεσωσμένοι" δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ ἀγωνιζώμαστε καὶ οἱ ἴδιοι, ὥστε νὰ ζήσουμε ἀνακαινισμένοι ἀπὸ τὸ φῶς τῆς χάριτός Του! 

    Μὲ τὶς εὐχὲς τοῦ τεχθέντος καὶ περιτμηθέντος «διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν» Κυρίου, τὸ νέο ἔτος τῆς χρηστότητός Του εἴθε νὰ ἀνατείλῃ Εἰρηνικὸ καὶ Σωτήριο μὲ πλούσια τὰ ἐλέη Του καὶ τὴν δική μας μετάνοια! Ἀμήν! 

Μὲ ἐκτίμηση,

Σοφία Μπεκρῆ

Ορθόδοξος Πολιτιστικός Σύλλογος "Επάλξεις"

Καλή Χρονιά στη Βαλύρα σημαίνει Γωγώ Καλογεροπούλου-Κοντοδήμου!

                           

                                                      Φωτό: κα Γωγώ Κοντοδήμου στο FB

Η ευγενής οικοδέσποινα του Μπιζανίου,  κα Γωγώ Καλογεροπούλου-Κοντοδήμου,  φέρει επάξια τον τίτλο του πιο σεβαστού και αγαπητού προσώπου στη Βαλύρα, αν και η ίδια επιμένει ότι είναι ένας απλός άνθρωπος, που αγαπά και υπηρετεί αφιλοκερδώς τον οίκο του Θεού, ως εκκλησιαστικός επίτροπος στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου, και τον συνάνθρωπο με όσες δυνάμεις της δίνει ο Κύριος.

Καλή μπορεί να είναι η νέα χρονιά, αν εμείς έχουμε εργαστεί πρωτίστως  πνευματικά , νοητικά, ψυχολογικά και σωματικά, ώστε με τους καρπούς της κατά Χριστόν αθλήσεώς μας να εισέλθουμε πάνοπλοι στον νέο ενιαυτό. Διαφορετικά, ο άνθρωπος είναι σαν την κάλαμο στην έρημο που γέρνει όπου φυσά ο άνεμος . Η αστάθεια της προσωπικότητας του καθενός δεν επηρεάζει μόνο τον ίδιο, αλλά και το περιβάλλον γύρω του. Κι όπως ένα δεμάτι στάχια προβάλλει μεγαλύτερη αντίσταση στις προκλήσεις των ανέμων , συγκριτικά με έναν κλώνο μόνο στον αγρό, το ίδιο και το Χριστεπώνυμο πλήθος στη Βαλύρα, απλώνει χείρα  βοηθείας  προς τον συνάνθρωπο, τον εναγκαλίζεται,  αναπτερώνοντας την  ελπίδα για το μέλλον με ειρήνη κια άδολη αγάπη, οδεύοντας προς το κατ΄ομοίωση με τον Παντελεήμονα  Δημιουργό.  

Ἰαμβικὲς Καταβασίες Χριστουγέννων

 

                                                                    Φωτό: Πεμπτουσία

 Ἕνα ὑπέροχο ποίημα γιὰ τὰ Χριστούγεννα 

Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς Ἀποδόσεως τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, στὶς 31 Δεκεμβρίου, προβαίνουμε σὲ μιὰ σύντομη ἑρμηνευτικὴ ἀνάλυση τῶν Καταβασιῶν τοῦ Ἰαμβικοῦ Κανόνος* (βλ. σημ., στὸ τέλος), ὥστε νὰ μυηθοῦμε καλύτερα τόσο στὸ πλούσιο καὶ βαθὺ περιεχόμενό των ὅσο καὶ στὴν ὑπέροχη ποιητική των γλῶσσα. 

Ὀνομάζονται Ἰαμβικές, διότι στηρίζονται στὸ ἀρχαῖο ἰαμβικὸ μέτρο. Στὴν ἀρχαία μετρικὴ ὁ ῥυθμὸς δημιουργεῖται ἀπὸ τὴν ἐναλλαγὴ μακρῶν καὶ βραχειῶν συλλαβῶν, ὁ δὲ ἴαμβος ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο συλλαβές, τὴν πρώτη βραχεῖα καὶ τὴν δεύτερη μακρά. Οἱ Ἰαμβικὲς Καταβασίες τῶν Χριστουγέννων εἶναι πιὸ σύνθετες καὶ πιὸ δύσκολες ἀπὸ τὶς Πεζές, ἐξ αἰτίας καὶ τοῦ μέτρου των, ὡστόσο ἀξίζει νὰ τὶς ἀναλύσουμε γιὰ τὰ πλούσια νοήματά των. 

Ὡς γνωστόν, τὴν περίοδο ἀπὸ 21 Νοεμβρίου μέχρι 24 Δεκεμβρίου, ψάλλονται οἱ Καταβασίες τοῦ Πεζοῦ Κανόνος τῶν Χριστουγέννων, «Χριστὸς γεννᾶται...», ποὺ εἶναι ποίημα τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Μελωδοῦ. Ἀπὸ 26 μέχρι καὶ 30 Δεκεμβρίου, ψάλλονται μόνον οἱ Ἰαμβικὲς Καταβασίες. Ἀνήμερα τῶν Χριστουγέννων, ὅπως καὶ κατὰ τὴν ἀπόδοση τῆς ἑορτῆς, στὶς 31 Δεκεμβρίου, ψάλλονται διπλὲς Καταβασίες, οἱ Πεζὲς καὶ οἱ Ἰαμβικές, «Ἔσωσε λαόν...», ποὺ εἶναι ποίημα τοῦ Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, τὶς οποῖες καὶ ἀναλύουμε στὴν συνέχεια. 

Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Βαλύρας, έκκληση για άμεση αποκατάσταση

  

Ένας από τους σημαντικότερους ιερούς ναούς της Βαλύρας είναι η εκκλησία του κοιμητηρίου, η οποία χρονολογείται από τον 18ο αιώνα, με εκκλησιαστικό επίτροπο τον αείμνηστο Τσαγκάρη, όπως αναφέρεται εγχάρακτο στην πλάκα θεμελίωσης. Ο βυζαντινός  ναός είναι άνευ τρούλου, με επίπεδη οροφή η οποία φέρει λευκά άστρα σε ζαλάζιο φόντο. Στο κέντρο αναδεικνύεται η αγιογράφηση του Παντοκράτορος. Στο τέμπλο οι βηματοθύρες των αρχαγγέλων  Μιχαήλ και Γαβριήλ  βρίσκονται σε αντιστροφή. Οριζοντίως, στο επάνω μέρος του τέμπλου οι εικόνες ιστορούν, ως συνήθως , όλα τα  γεγονότα από τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου έως την ανάληψη του Χριστού.

Ο χρόνος και η έλλειψη τακτικής συντήρησης του ιερού ναού έχουν αφήσει έντονα αποτυπώματα που παραπέμπουν σε εγκατάλειψη. Οι περισσότερες μικρές εικόνες στο τέμπλο έχουν καταστραφεί και στο κέντρο, η αγιογραφία του μυστικού δείπνου στέκεται θαυμαστά μέσα σε σπασμένο γυαλί, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να σκάσει επάνω στην κεφαλή του ιερέα, καθώς ίσταται και λειτουργεί εμπρός στην ωραία πύλη.

Νὰ δείξουμε ἐμπιστοσύνη στὸ θέλημά Του

                  

«Χριστὸς ἐτέχθη» καὶ ἡ Ἐκκλησία μας, βιώνοντας πραγματικὰ τὸ κοσμοσωτήριο αὐτὸ γεγονός, συνεχίζει νὰ ἑορτάζῃ καὶ νὰ πανηγυρίζῃ, τιμῶντας τὰ πρόσωπα ἐκεῖνα ποὺ «ἔζησαν» τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας. Ἔτσι, λοιπόν, στὰ μεθέορτα, τιμοῦμε τὸν Δαβίδ τὸν Προφητάνακτα, ποὺ τὸν «εἶδε» ὡς ἄσαρκο Λόγο, καὶ προεφήτευσε τὴν γέννησή Του αἰῶνες πρίν, τὸν Ἰωσὴφ τὸν Μνήστορα καὶ τὸν Ἰάκωβο τὸν Ἀδελφόθεο, ποὺ τὸν εἶδαν ὡς ἔνσαρκο Λόγο, τὸν μὲν Ἰωσήφ, ὡς προστάτη τῆς Παναγίας καὶ τοῦ θείου βρέφους, τὸν δὲ Ἰάκωβο, διότι, κατὰ τὴν παράδοση, ἔγινε μάρτυρας τῆς γεννήσεως τοῦ θείου βρέφους, τῆς φυγῆς τῆς ἁγίας οἰκογενείας στὴν Αἴγυπτο καὶ ἄλλων τέτοιων μεγάλων καὶ θαυμαστῶν γεγονότων, καὶ τελικὰ μαρτύρησε ὡς πρῶτος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων.

Σελαγίζοντας στου Βίγκου το πηγάδι

                              

Τα άστρα σελαγίζουν αιώνες τώρα στου Βίγκου το πηγάδι, στον κάμπο της Βαλύρας, και οι ευκάλυπτοι υμνούν του ηλίου το φως το καταμεσήμερο, καθώς τα βήματα, εκείνα τα αθώα των παιδικών μας χρόνων, ιχνηλατούν το γραφικό μονοπάτι, που οδηγεί με ακρίβεια στις σιδηροδρομικές γραμμές,  στην πλανεύτρα Βαλύρα.

Θυμάσαι ψυχή μου;

Τα Χριστουγεννιάτικα καλούδια της κας Μαρίας Φωτεινού-Χρηστάκη στη Βαλύρα

                            

                                                        Φωτό: Maria Christaki στο FB

Συνεπείς στο εορτινό κάλεσμα ο σεπτός πατήρ κ. Ιωάννης Φωτεινός, οι ψάλτες , η νεωκόρος και τα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας, ήταν στις 5 π.μ. παρόντες  με ευλάβεια, για να υποδεχτούν το Χριστεπώνυμο πλήθος, που προσήλθε  στο κάλεσμα της αθάνατης καμπάνας της Ενορίας μας.   Εορτάστηκε πανηγυρικά το μέγα γεγονός της γεννήσεως του Κοσμοσωτήρος Χριστού, παρόντος  του προέδρου της Βαλύρας, κ. Δημήτρη Τσιλίκα.

Ανάμεσα σε όλες τις υπέροχες κυρίες της Βαλύρας, ξεχωριστή είναι η παρουσία της δυναμικής, εργατικής και πιστής στα ήθη και έθιμα του τόπου μας, κας Μαρίας Φωτεινού- Χρηστάκη. Η "Μπουμπουλίνα" της Βαλύρας, που ορθώνει τη φωνή και η γη τρέμει κάτω από τα πόδια της, κρύβει μία γλυκιά και τρυφερή κοινωνική πτυχή στον χαρακτήρα της , σε θαυμαστό βαθμό, έως παρεξηγήσεως! 

Τα νήπια της Βαλύρας στολίδια στο δένδρο της ζωής

            

                                                Φωτό: κα Σοφία Μπούτση-Καρύδη

Δεν γνωρίζω πόσες φορές, οι χαριτωμένοι μαθητές του Νηπιαγωγείου Βαλύρας, έκαναν εξάσκηση στην απαγγελία του σεναρίου, που αναλογούσε στον ρόλο του καθενός! Στο θεατρικό δρώμενο των Χριστουγέννων, την Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου, 2024, εντυπωσιακό ήταν ότι όλοι είχαν απομνημονεύσει άριστα τα λόγια, τα είχαν επενδύσει με κατάλληλο συναίσθημα, και κανένας μαθητής δεν ντράπηκε να σταθεί ενώπιον του ακροατηρίου των γονέων και παπούδων, καθώς και του Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων , να κάνει τους γονείς και δασκάλους του υπερήφανους, και να αποσπάσει θερμά χειροκροτήματα, στην καταστόλιστη αίθουσα. 

Χριστός, ἡ σωτηρία πάντων τῶν ἀνθρώπων

                            

                                                                   Φωτό: Eκκλησία online

Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως καὶ στὶς Ἐκκλησίες μας ἀναγιγνώσκεται ἡ περικοπὴ τοῦ Ματθαίου, ποὺ παρουσιάζει τὸ γενεαλογικὸ δένδρο τοῦ Ἰησοῦ. Γιατί; Μήπως ἐνδιαφέρει κάποιον ἡ γενιά του; 

Στὴν πραγματικότητα, ὁ Ματθαῖος, Ἰουδαῖος ὁ ἴδιος, τονίζει, μὲ τὸν τρόπο αὐτόν, τὴν ἱστορικότητα τοῦ Ἰησοῦ: «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ…», ὅπου γένεσις, ἐδῶ, σημαίνει τὴν ἐξιστόρηση τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἐξ οὗ καὶ τὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως, ποὺ ἀφηγεῖται τὴν ἱστορία τῆς δημιουργίας. Τονίζεται, ὅμως, παράλληλα, καὶ ἡ ἰουδαϊκὴ καταγωγὴ τοῦ Ἰησοῦ καὶ μάλιστα ἡ βασιλική Του γενιά: «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαβίδ… (Ματθ., α’ 1). Στὸ τεράστιο αὐτὸ γενεαλογικὸ δέντρο, μέσα στὴν χορεία τῶν ἀνδρῶν προγόνων τοῦ Ἰησοῦ ἀναφέρονται καὶ τέσσερις γυναῖκες, ἡ Θάμαρ, ἡ Ραχάβ, ἡ Ρούθ καὶ ἡ Μαρία, ἡ μετέπειτα Παναγία. Εἶναι, ἐπίσης, ἀξιοσημείωτο ὅτι δὲν εἶναι ὅλοι οἱ πρόγονοι τοῦ Ἰησοῦ, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ἀνεπίληπτοι, ἠθικὰ δηλαδὴ ἀκέραιοι. Καὶ αὐτό, γιὰ νὰ δειχθῆ ὅτι οἱ πρόγονοί Του ὑπῆρξαν ἄνθρωποι καὶ φορεῖς τοῦ λεγομένου προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, ποὺ βάρυνε ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος. 

Αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι τὸ σημεῖο ποὺ συνδέει τὸ πρῶτο μέρος τῆς διηγήσεως τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἡμέρας μὲ τὸ δεύτερο, στὸ ὁποῖο ἀπὸ τὴν γενεαλογικὴ ἁλυσίδα περνᾶμε στὸν τρόπο γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ (ὄχι γενέσεως, δηλ. δημιουργίας, διότι ὁ Χριστός μας εἶναι Δημιουργός!) Ἀφοῦ λοιπὸν γίνεται ἀναφορὰ στὸ θαυμαστό «ὄναρ» τοῦ Ἰωσὴφ καὶ στὴν ἀποκάλυψη σὲ αὐτὸν τοῦ Ἀγγέλου ὅτι «τὸ ἐν αὐτῇ (τῇ Παρθένῳ) γεννηθὲν ἐκ Πνεύματος ἐστὶν Ἁγίου» (ὅ.π., 20), ἀναφέρεται στὴν συνέχεια ἡ θεϊκή Του ἀποστολή: «αὐτός (ὁ Ἰησοῦς, τὸ ὄνομα τοῦ γεννηθέντος) σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ.» (ὅ.π., 21).

Μία αλησμόνητη βραδιά του Δεκέμβρη 2024 στην καταστόλιστη Βαλύρα

                                   

                                           κα Σοφία Μπούτση Καρύδη , κ. Μάριος Κλειώτης

Σάββατο, 14 Δεκεμβρίου 2024! Αλησμόνητη θα μου μείνει τούτη η φαντασμαγορική βραδιά, στην καταστόλιστη πλατεία της Βαλύρας, με το χριστουγεννιάτικο δένδρο και το χαρούμενο πλήθος μικρών και μεγάλων, το όμορφο έλατο που κάθε έτος  προσφέρει , προς τέρψην όλων, ο Δήμος Μεσσήνης. Τα παιδιά χόρεψαν με γυμναστικές επιδείξεις υπό την καθοδήγηση της γυμνάστριας κας Μαρίας Κουτσιόγουλου, σύζυγο του κ. Παναγιώτη Μπουρίκα του Νικολάου. Η παράσταση  άρχισε και τα βεγγαλικά έσκαγαν το ένα μετά το άλλο στον νυχτερινό ουρανό, στις 20:00 μ.μ. Δυστυχώς δεν ήμουν εκεί... έπρεπε να τελειώσω στο πατρικό μου σπίτι στο Μπιζάνι τον στολισμό στον δίσκο για το σαρανταήμερο μνημόσυνο της αείμνηστης μητέρας μου Ευγενίας. Εννέα παρά πέντε, κατηφόρισα βιαστικά στην πλατεία για να προλάβω το παζάρι που με περισσή επιμέλεια ετοίμασαν οι πολιτιστικοί σύλλογοι του χωριού, ο Σύλλογος Γυναικών, ο Αστέρας FC Βαλύρας και ο Θάμυρις, καθώς και ο δραστήριος Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου Βαλύρας. Έκπληξη απετέλεσαν οι μαθητές της Γ΄ Τάξεως του Γυμνασίου Μελιγαλά, που με τις υπέροχες εορταστικές δημιουργίες τους προσήλκησαν τους επισκέπτες και συγκέντρωσαν ένα σεβαστό χρηματικό ποσό για την ετήσια εκδρομή τους στη Θεσσαλονίκη. Η δασκάλα παραδοσιακών χορών κα Τόνια Ηλιοπούλου ήταν παρούσα, εμπνέοντας τα πλήθη με την ευγενική και δυναμική παρουσία της.

Υποθήκες Ζωής

                               

                                                                      Φωτό: Nea Kriti

Καθώς ξεφύλλιζα τα παλιά βιβλία του αείμνηστου πατέρα μου Ηλία, έπεσε στην αντίληψή μου κι ένα βιβλίο που εξέδωσε το έτος 1992 το Ιερόν Ησυχαστήριον Κεχαριτωμένης Θεοτόκου στην Τροιζήνα. Στην όμορφη Ιερά Μονή μονάζουν   πνευματικά τέκνα του μακαριστού πατρός μας, Αρχιμ. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου, που είναι ο ιδρυτής της.

Επιστήθιος φίλος του πατέρα μου υπήρξε ο Άγιος Γέροντας, εκ νεανικής ηλικίας, ποτέ δεν έχανε κάποια από τα άρθρα του , τα καινούρια βιβλία του  πάντα λάμβανε από  τους πρώτους και τα μελετούσε ενδελεχώς, προς ψυχική ωφέλεια. Το ότι το συγκεκριμένο βιβλίο,  με τίτλο «Υποθήκες Ζωής», βρέθηκε στη βιβλιοθήκη του πατέρα μου, σημαίνει ότι πολύ του έλειψε μετά θάνατον ο εκ Θεού σταλθείς φίλος του - ο πατήρ Επιφάνιος κοιμήθηκε το 1989. Μάλλον  αναζητούσε ιστορίες που τους συνέδεαν από τα παιδικά τους χρόνια, για να αισθάνεται, μέσα από τον θείο λόγο Του,  ότι αθάνατος παραμένει δίπλα του, ιδίως κατά τα δύσκολα γεράματά του. Ο πατέρας μου απεβίωσε το 2020.

 Με το συγκεκριμένο βιβλίο παραμάσχαλα, ξημερώθηκα, γελώντας και κλαίγοντας ταυτόχρονα, μία ανείπωτη χαρμολύπη κατέκλεισε την ψυχή μου, και θυμήθηκα όταν παιδούλα πρωτοσυνάντησα τον πατέρα Επιφάνιο στο σπίτι του στο Βουρνάζι Μεσσηνίας….

Το "μωβ" της συναισθηματικής Βαλύρας

                                           

Φωτό: Pixabay

Υποστηρίζουν οι ειδικοί διαμόρφωσης περιβαλλοντικού χώρου, ότι το ιώδες χρώμα είναι ονειρώδες και ψυχολογικά παραπέμπει στην ενσάρκωση της επιθυμίας και στην εκπλήρωση της πραγματικότητας. Συναντάμε τις αποχρώσεις του μωβ τόσο σε καφετέριες,  σε ιατρικούς χώρους, συνδυαστικά με το πράσινο, ακόμη και σε σουπερμάρκετ.

Ένα μωβ-λιλά μάλλινο ζακετάκι της αείμνηστης μητέρας μου Ευγενίας, ήταν η αφορμή να θυμηθώ τις συναισθηματικές αποχρώσεις  των παιδικών μου  χρόνων, και να τις μεταφέρω στη σύγχρονη Βαλύρα. Ανάμεσα στις μαύρες φορεσιές της λατρεμένης Βγενικούλας - θρηνούσε για την απώλεια του αγαπημένου της συζύγου και πατέρα μου- ήταν επιμελώς διπλωμένο κι ένα  χαρούμενο ζακετάκι, που με περίμενε με περίσσεια ομορφιά προς υιοθέτηση. Ιώδες  το πέπλο παιδικών μου  αναμνήσεων, με συνεπήρε με δάκρυα στα μάτια, αναζητώντας κι άλλα τεκμήρια, επάνω σε ανθισμένα κεντήματα με κλώνους λεβάντας, ζουμπουλιών, κρίνων των αγρών, και ανεμώνες της αθάνατης Βαλύρας.

Όλα μπήκαν σε τάξη, καθώς το ζακετάκι άρθρωσε λόγο  αναπάντεχο….

Νὰ ἀνακύψουμε καὶ μεῖς!

                           

                                                       Φωτό: Χριστιανική Φοιτητική Δράση

Τὴν θεραπεία μιᾶς δυστυχισμένης γυναικὸς ἀπὸ τὸν Κύριο μᾶς παρουσιάζει τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Ι’ Κυριακῆς Λουκᾶ (ιγ’ 10-17). Ὁ Κύριος δίδασκε, κατὰ τὴν συνήθειά Του, «ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι.» Ἐκεῖ προσῆλθε, γιὰ νὰ προσευχηθῇ, «γυνὴ ἔχουσα πνεῦμα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακύψαι εἰς τὸ παντελές.» (ὅ. π. 10-11).

Ἀληθινὰ φοβερὸ τὸ θέαμα τῆς ταλαίπωρης αὐτῆς γυναίκας, ποὺ ἦταν κυριολεκτικὰ διπλωμένη στὰ δύο καὶ δὲν μποροῦσε καθόλου νὰ «ἀνακύψῃ», νὰ ἀνορθωθῇ. Καὶ ὅμως ἡ ἀσθενὴς αὐτὴ γυναῖκα, ὅπως ἀναφέρει ὁ Λουκᾶς, δὲν προσῆλθε στὴν συναγωγή, γιὰ να παρακαλέσῃ τὸν Κύριο γιὰ τὴν θεραπεία της, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀκούσῃ τὸν θεῖο λόγο Του, διὰ τοῦ ὁποίου τελικὰ θεραπεύτηκε.

Ουράνια Κλίμακα η Τεσσαρακοστή των Χριστουγέννων

                        Κυκλάμινο στου βράχου τη σχισμάδα. Χούνες Βαλύρας, Νοεμβ. 2024

Διανύουμε ευλαβώς την Τεσσαρακοστή των Χριστουγέννων, που άρχισε την 14^η Νοεμβρίου και θα ολοκληρωθεί με τη Θεία Μετάληψή μας, κατά τη λειτουργία των Χριστουγέννων. Μαζί με τον Κοσμοσωτήρα Χριστό, θα λάμψει εντός μας ο ενσαρκωμένος Υιός και Λόγος του Θεού, το Φως το αληθινό και το Πνεύμα το Επουράνιο. Κατά την πορεία μας, συναντάμε  μεγάλους Αγίους της Εκκλησίας μας, την 4^η Δεκεμβρίου λάβαμε τις ευχές της Αγίας Βαρβάρας, χθες του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, και σήμερα του προστάτη των θαλασσών της γης και  του βίου μας, του Αγίου Νικολάου του θαυματουργού, επισκόπου Μύρων της Λυκίας.

 Του Αγίου Νικολάου που αναδείχθηκε, κατά τον Συναξαριστή, κανόνας της πίστεως, εικόνα της πραότητος και διδάσκαλος της εγκρατείας. Με τέτοιου ύψους διδασκάλους πορευόμαστε προς την ιερά ημέρα της ενανθρωπήσεως του Κυρίου μας, προσπαθώντας να μιμηθούμε το λαμπρό τους παράδειγμα, που τους οδήγησε στη Βασιλεία των Ουρανών. Την έδρα τους στήνουν με την πίστη , αγάπη , ταπείνωση και την προσευχή μας στα «υψηλά δώματα», ευλογώντας και καθοδηγώντας τον νου και τη διάνοιά μας, κατοικοεδρεύοντας εκεί που εδράζεται η Βασιλεία των Ουρανών- για όσους δεν είναι πλέον τυφλοί και δύνανται να βιώσουν τον ήλιο της δικαιοσύνης τον νοητό- υμνολογώντας και δοξάζοντας την Τριαδική Θεότητα.

Ο Σύλλογος Γυναικών Βαλύρας επί το έργον!

 

                                                           

Φωτιά έχουν πάρει τα χρυσά χέρια των γυναικών Βαλύρας, εν όψει του Χριστουγεννιάτικου παζαριού της 14^ης Δεκεμβρίου , συνδυαστικά με το άναμμα του δένδρου στην όμορφη πλατεία της γενέτειράς μας, την 15^η Δεκεμβρίου, 2024. Το νέο Δ.Σ. του Συλλόγου δεν αστειεύεται. Αναμετρά τις δυνάμεις του , σταθερά και σε αγαστή συνεργασία με τους πολιτιστικούς συλλόγους της Βαλύρας, τον Θάμυρι και τον Αστέρα FC , καθώς και το συμβούλιο της Τοπικής Κοινότητας. Οι δημιουργικές γυναίκες του χωριού μας, με ό,τι μέσα έχουν στη διάθεσή τους, ανέκαθεν ευθύνονται για μικρά και μεγάλα θαύματα. Προσφέρουν μία άκρως εορταστική ατμόσφαιρα στους κατοίκους του χωριού, στους τιμημένους γέροντές μας, στα αγαπημένα μας παιδιά, και στους πολλούς επισκέπτες, που επιλέγουν τη Βαλύρα, ως  προορισμό των διακοπών τους.

Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου, ένας θεοσεβής επαναστάτης

                 

Σήμερα, 2-12-2024, ο Αστήρ του Μπιζανίου έχει τα γενέθλιά του, γι αυτό έχει φορέσει με πολλή χάρη την ποδιά του!

Μια ανοιχτή καρδιά, που φοβάται πάραυτα μην θεωρηθεί θηλυπρεπής με την μπροστέλα του, είναι ο δημοφιλής αθλητικογράφος του Μπιζανίου, που καθημερινά μάς ενημερώνει και κρατά σε εγρήγορση, στη σελίδα του «Αστέρας Βαλύρας 1951-2024», στο Facebook. Μεγάλη ευλογία για το ζεύγος Παναγιώτη και Μαρίας Παπαγεωργίου ήταν ο ερχομός του πρωτότοκου γιου τους Χρήστου, ενός παιδιού με πολλά χαρίσματα και μεγάλες δυνατότητες, όπως απέδειξαν οι καιροί. Κληρονόμησε τη θεοσέβεια της μητέρας του και το επαναστατικό πνεύμα του πατέρα του, που έδωσε τον προσωπικό αγώνα του, ενάντια στις ορδές των φασιστών κατακτητών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Σταυρό κέντησε στον αργαλειό της, με πόνους και με βάσανα, η αείμνηστη κυρά Μαρία του Μπιζανίου, και έθεσε ως προσκέφαλο στην κλίνη του κανακάρη της, αήττητο τρόπαιο ενάντια στο κακό και στην αλόγιστη διαβολή.

Κι αν τώρα στο Κοιμητήριο του Αγίου Γεωργίου , αγκαλιά με τον νυμφίο της, προσμένει την Ανάσταση των νεκρών, τούτος ο σταυρός καταμαρτυρεί την ασίγαστη αγάπη της  για τα τρία παιδιά της, τον Χρήστο, την Νίκη και τον Κώστα, στον αιώνα. Όμως κι εκείνα φρόντισαν επιμελώς , για σειρά ετών, την κατάκοιτη μητέρα τους….Χριστιανά ήταν τα τέλη της, ανεπαίσχυντα και ειρηνικά.

Ἂς κραυγάσουμε καὶ μεῖς γιὰ τὴν σωτηρία μας

 

                                                    Φωτό: Ιερά Μητρόπολις Καισαριανής

«Ἀνάβλεψον, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.» Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ἀπευθύνεται ὁ Κύριος, στὸ εὐαγγελικὸ ἀπόσπασμα τῆς ΙΔ’ Κυριακῆς Λουκᾶ (Λουκ. ιη’ 35-43), στὸν τυφλό τῆς Ἱεριχοῦς.

 «Ἀναβαίνοντας πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα», γιὰ νὰ ὑποστῆ τὸ ἑκούσιο πάθος Του καὶ πλησιάζοντας στὴν Ἱεριχώ, ὁ Κύριος συνάντησε «παρὰ τὴν ὁδόν» ἕναν τυφλό, ποὺ «προσαιτοῦσε», ζητιάνευε. Θλιβερὸ τὸ θέαμα τοῦ ταλαίπωρου αὐτοῦ καὶ κακόμοιρου ἀνθρώπου, θαυμαστή, ὡστόσο, ἡ συνέχεια. Ἀκούει ὁ τυφλός «ὄχλου διαπορευομένου» καὶ ῥωτάει, ὅπως εἶναι φυσικό, τί συμβαίνει («τί εἴη τοῦτο»). Καὶ ὅταν τοῦ ἀνακοινώνουν ὅτι ἀπὸ κεῖ διαβαίνει ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος, ἐβόησε λέγων: «Ἰησοῦ, Υἱὲ Δαυείδ, ἐλέησόν με.» (ὅ. π. 39)

Στον Ορίζοντα του Ανδρέα Τσαγκάρη με αισιοδοξία και δημιουργικότητα

 

Το αρχοντικό της αλησμόνητης Κατερίνας και του Ανδρέα Τσαγκάρη δεν ξεθώριασε στον χρόνο, αναγεννήθηκε, με τις καλύτερες προδιαγραφές, από τις δύο σπουδασμένες κόρες του ζεύγους, την Κική και την Ρούλα, και σήμερα στεγάζει έναν ξενώνα υψηλών απαιτήσεων, στην όμορφη Βαλύρα μας. Δεν υπάρχει γωνιά στο οίκημα που να μην έχει αξιοποιηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αναδεικνύοντας την ομορφιά του παρελθόντος, συνδυαστικά με την καλαισθησία του παρόντος και την προοπτική του μέλλοντος.

Εκεί που οι πορτοκαλιές γνέθουν , οι νεράιδες της Βαλύρας ξετυλίγουν τα νήματα, υφαίνοντας μοναδικό υφαντό…

Εκεί που η μνήμη κτίζει αιώνια παλάτια...

 

                                                   Φωτογραφίες: κα Βάσω Φ. Ηλιοπούλου

 

                                     

 Αν θέλει ο επισκέπτης να γνωρίσει την παλιά αίγλη της Βαλύρας, βασική προϋπόθεση είναι να επισκεφθεί το κοιμητήριο της, που στολίζει ο μέγας προστάτης των κεκοιμημένων μας, ο Άγιος Γεώργιος, και αντικριστά ο Άγιος Νεκτάριος, στην είσοδο του ιερού ναού. Μοναδικές φωτογραφίες, επί των λευκών μαρμάρων, αρθρώνουν λόγο στον χρόνο, και ξετυλίγουν η καθεμιά τη μοναδική ιστορία της ζωής της και της αγαπημένης της οικογένειας.

Η ειρηνική φυγή της αείμνηστης γιαγιάς Ευγενίας Γρίβα Κοντοπούλου, σε ηλικία 91 ετών, στάθηκε η αφορμή για την αντάμωση συγγενών, παιδικών φίλων,  και καλών γειτόνων στη   Βαλύρα μας. Μια ζεστή αγκαλιά τύλιξε τους πενθούντες, και καταλάγιασε τον αβάσταχτο πόνο τους. Αυτή ήταν ανέκαθεν η όμορφη γενέτειρά μας, πιστή στα ήθη και έθιμα του τόπου μας , με  ακλόνητη θεοσέβεια , θαυμαστή συμπόρευση, και κοινωνική υποστήριξη. Τον δίσκο του τριήμερου και εννιάμερου μνημοσύνου δεν τον ετοίμασε το γραφείο κηδειών, αλλά τον στόλισε περίτεχνα η ίδια η καρδιά μας, με πόρτες ανοιχτές στη Μπιζανιώτικη γειτονιά .

Αφιέρωμα στη γιαγιά Ευγενία Γρίβα-Κοντοπούλου

                                                          

                                                             Η γαρυφαλλιά της γιαγιάς Ευγενίας. 

                                                                                             Ε.Η.Κοντοπούλου 2022

 Η κα Ευτυχία Θεμ. Γεννάδη, μουσικός και λογοτέχνης,  εγγονή της γιαγιάς Ευγενίας Γρίβα-Κοντοπούλου , που εκδήμησε στην Αθήνα, σήμερα, 19η Νοεμβρίου 2024, αφιερώνει, με σπαραγμό ψυχής , στη "μούσα' της, το έργο της , με τίτλο "Το χωριό μου" , και της εύχεται καλό Παράδεισο.

Γιαγιούλα μου ήσουν ο φάρος της ζωής μου!

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ

 

 Κοίτα μαμά...

Μια  λύπη ξάπλωσε απόψε στο κρεβάτι μου...

Δεν μπορώ να της πω να φύγει...

Καλό Παράδεισο γιαγιά Ευγενία

                                          

Απεβίωσε, πλήρης ημερών , σε ηλικία 91 ετών, την 19^η Νοεμβρίου 2024,  η λατρεμένη μητέρα και γιαγιά μας , Ευγενία Γρίβα-Κοντοπούλου, βυθίζοντας την οικογένειά της στο πένθος για την τόσο μεγάλη απώλεια, αυτής της αγίας ψυχής, που έζησε σε χρόνια δύσκολα. Με πίστη στον Θεό, υπομονή και καρτερία, κατάφερε να αποδειχθεί  θεοσεβής και άριστη σύζυγος και μητέρα… Η νεκρώσιμος ακολουθία θα τελεστεί στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας, και η κηδεία θα ακολουθήσει στο Κοιμητήριο του Αγίου Γεωργίου Βαλύρας, κατά τις προσεχείς ημέρες… Θα υπάρξει σχετική ανακοίνωση.

 

Αντίο αγαπημένη μας γιαγιά Ευγενία.

Η αδελφή σου Πότα Γρίβα-Ανδρινοπούλου, οι κόρες σου Ευθυμία, Ντίνα και Πώλα Κοντοπούλου, ο γαμπρός σου Μανώλης Μελαχροινούδης, τα εγγόνια σου Ευτυχία Γεννάδη , Θέμης Γεννάδης και Στέλιος Μελαχροινούδης, οι συγγενείς, φίλοι και συμπατριώτες μας.

Tον πρώτο λόγο έχουν τα αστεράκια της Βαλύρας

                               

 

Φωτό: κα Μαίρη Μαρινοπούλου στο FB 

 

Περιστόλιστες είναι οι όμορφες οικίες της Βαλύρας, στον ρυθμό της προσμονής των Χριστουγέννων , με το δένδρο μαγευτικά υψωμένο και φωτισμένο, με τα πολύχρωμα λαμπιόνια  και τις γυαλιστερές γιρλάντες του…. Τις αυλές  φωτίζει σταθερά ο εντυπωσιακός στολισμός, που ανοίγει δρόμο για να  περάσει ο Άγιος Βασίλης Μπουρίκας με τα  ελαφάκια του, και η Μανιαταίικη άμαξα με τα καλογυμνασμένα άλογά της,  που εκτρέφονται στον κάμπο του χωριού, να χαρούν οι μικροί άγγελοι, της Βαλύρας, τα όμορφα παιδιά και εγγόνια μας .

Τα «κομψοτεχνήματα» της προκομένης μητέρας και εργαζομένης κας Μαίρης Μαρινοπούλου, και του θεοσεβούς μπαμπά, κ. Νίκου Μαρινόπουλου, είναι δύο μοναδικά και απαστράπτοντα Αστεράκια στη βάση του δένδρου, ο Θεός να τα έχει καλά , που αναπτύσσονται γρήγορα και κλέβουν με τα χαμόγελά τους όλων την καρδιά. Με την αμέριστη βοήθεια της γιαγιάς, κας Γεωργίας Μπουρίκα Μαρινοπούλου, λαμβάνουν την κατάλληλη φροντίδα με πολλή αγάπη.

Κυρά μου Γιορτινή

          

                                        Παλιά οικία στη Βαλύρα. Φωτό: lyrasi.blogspot.com

Με τη γαλανόλευκη επί τάπητος, για όσους ένδοξα σκεπάζει η μάνα γη, κατέβηκε ο ήλιος στη ξεχασμένη  στέγη και φώτισε τα παραθύρια στα χαλάσματα. Πόσες ένδοξες μνήμες, λύπες και χαρές, κρυμμένες ασφυκτικά στα φυλλοκάρδια τούτης της ευλογημένης οικίας, θροϊζουν στον άνεμο του αλύπητου χρόνου, που σαρώνει της νιότης τα  ροδοπέταλα , για να τα ανεβάσει ώριμους καρπούς, σε  ουρανό θείο.

 Ω! Κυρά γειτόνισσα! Σε θυμάμαι να ξαποσταίνεις στο κατώφλι σου με ένα τσαμπί σταφύλια κι ένα κλαδί  ώριμα κορόμηλα. Το τσεμπέρι σου περίτεχνα δεμένο-κλαρωτό, τότε που ο θάνατος φοβόταν το αετίσιο βλέμμα  του τιμημένου συντρόφου σου….

 Στην Εκκλησιά τις Κυριακές, με ένα άσπρο μαντηλάκι  περιστόλιστο,  το αντίδωρο κρατούσες θησαυρό, να φθάσει σε τραπέζι  ευλογημένο…

Παιδάκι ήμουν...τις ημέρες μας αναπολώ, μανούλα μέλισσα.

Ἄφρονες καὶ παράφρονες

 

Φωτό: Χριστιανική Φοιτητική Δράση 

Ἡ παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου, ποὺ ἀναγιγνώσκεται τὴν Θ’ Κυριακὴ Λουκᾶ, ἀνήκει στὴν χορεία τῶν προπαρασκευαστικῶν γιὰ τὴν ἄσκησή μας περικοπῶν, κατὰ τὴν περίοδο τῆς Σαρακοστῆς τῶν Χριστουγέννων, ποὺ μόλις εἰσήλθαμε. Ἀφορμὴ γιὰ αὐτὴν τὴν παραβολὴ ἀποτελεῖ τὸ αἴτημα ἑνὸς ἀδελφοῦ νὰ μεσολαβήσῃ ὁ Κύριος στὴν κληρονομικὴ διαφορὰ μὲ τὸν ἀδελφό του. Ὁ Κύριος ὄχι μόνον ἀρνεῖται νὰ κάνῃ τὸν δικαστή, ἀλλὰ τὸν συμβουλεύει κιόλας «ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ.», τὸ νόημα τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου δὲν βρίσκεται στὸ περίσσευμα τῶν ἀγαθῶν του﮲ καὶ δι’ αὐτοῦ προτρέπει ὅλους μας: «φυλάσσεσθε ἀπὸ πάσης πλεονεξίας.» (Λουκ., ιβ’ 13-15).

Ο Αθάνατος γιος της Γης και του Ουρανού της Βαλύρας

          

                               Ο Αθάνατος γιος της Βαλύρας. Φωτό: lyrasi.blogspot.com

Ψηλός σαν αρχαίος Δανδής, ο Αθάνατος γιος της γης και του ουρανού της Βαλύρας, έσκυψε με ευλάβεια για να προσκυνήσει το χώμα που με πρόνοια Θεού  θρέφει τις  ρίζες του. Ορθώνεται το είδος του με σθένος να φθάσει το ύψος του ουρανού, επτά μέτρα κατακόρυφα, τον Θεό να συναντήσει με «ανθισμένα μανουάλια», όπως λέγει ο Κρητικός λαογράφος Γιώργος Χουστουλάκης , σκοντάφτοντας  επάνω στα σύρματα της ΔΕΗ, έκπληκτος που οι άνθρωποι τον κόσμο αλυσόδεσαν. Έχει μία και μόνο ζωή…Αφού ανθίσει, μετά τον θείο γάμο του ξηρός παραδίδεται, ως παρανάλωμα πυρός, σε χέρια προκομένων γυναικών.

 Παιδιά ανήλικα στη Βαλύρα...

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Η μεγάλη μορφή της Ορθόδοξης Εκκλησίας

Οι καταστροφικές συνέπειες της υπνοπαιδείας για τον ψυχισμό του ανθρώπου

           

    
                                                                      Φωτό: Gevorest

Ο Οδυσσέας -αναζητητής της Ιθάκης του, με βουλοκέρι έκλεισε τα ωτία του στις Σειρήνες. Εμείς, αντί να κατανοήσουμε τη σημαντικότητα της σιωπής, γαλήνης και ηρεμίας για τον ανθρώπινο εγκέφαλο  κατά τη διάρκεια του ύπνου, του φορούμε μεγάφωνα , ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, κινητά τηλέφωνα και ηλεκτρονικούς υπολογιστές, μη αναλογιζόμενοι ότι στο τέλος, διόλου παράξενο, θα αρχίσει να συμπεριφέρεται ο εγκέφαλός μας σαν ρομπότ και αυτή θα είναι η μεγάλη μας καταδίκη ως ανθρωπότητα…η εξαφάνιση του είδους μας. 

Η υπνοπαιδεία στις ημέρες μας είναι ένας διεθνώς δημοφιλής τρόπος μάθησης με ηλεκτρονικό τρόπο κατά τη διάρκεια του ύπνου, αλλά και μέθοδος υποβολής στο πρόσωπο του ενδιαφέροντος, είτε αυτό λέγεται παιδί, σύζυγος , σύντροφος  κ.α. όλα εκείνα που θα επιθυμούσαμε να πράξει για το «καλό του»! Πολλοί πειραματίζονται, φορτίζοντας τον εγκέφαλό τους με στόχο να αποθηκεύσει και διατηρήσει στη μακροπρόθεσμη μνήμη πληροφορίες χρήσιμες κατά τη διάρκεια της κατάκλισης. Συνήθως, φοιτητές χρησιμοποιούν την υπνοπαιδεία για εκμάθηση ξένων γλωσσών και πληροφοριών που αφορούν τα εξεταζόμενα μαθήματά τους, ή άλλες γνώσεις που επιθυμούν να κατακτήσουν. Μάλιστα, ορισμένοι είναι τόσο φανατικοί, που αδυνατούν να κατανοήσουν ότι στόχος ζωής δεν είναι ο εγκέφαλός τους να καταστεί ένας σύγχρονος ηλεκτρονικός υπολογιστής-δούλος, χάνοντας τις θείες του ιδιότητες και τα πνευματικά του χαρίσματα . Να εξαφανιστεί η προσωπικότητα του ανθρώπου,  και το ανθρώπινο είδος , το οποίο σταδιακά εξελίσσεται και παγκοσμίως ενεργοποιεί τον εγκέφαλό του, με απτά επιτεύγματα μέσα από την παιδεία δια ζώσης, εργασία και κοινωνική συναναστροφή. Στόχος είναι να προβαδίζει η πνευματική και ψυχική ανάπτυξη που είναι σταθερές αξίες και να έπονται τα εφήμερα, καθώς και τα ηλεκτρονικά μέσα. 

Περί υδρομάστευσης. Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα.

                                                     

                                                      Θεόδωρος Χαρ. Σταυριανόπουλος

                                                     MSc Ηθ. Φιλοσοφίας - Μαθηματικός

Το 1999-2003 είχα εκλεγεί Δημοτικός Σύμβουλος με την Μείζονα μειοψηφία στο νεοσύστατο τότε Καποδιστριακό Δήμο Ιθώμης. Τότε Δήμαρχος είχε εκλεγεί ο αείμνηστος γιατρός Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος.

Εκείνη την εποχή έτρεχαν επιδοτούμενα προγράμματα υδρομάστευσης. Με αφορμή αυτά τα προγράμματα υδρομάστευσης είχα φέρει στο Δημοτικό Συμβούλιο το 2001 μια πρόταση που αναφερόταν στη δημιουργία φράγματος στη θέση «Δέση» περιοχή κάτω χαμηλά από την Μονή Βουλκάνου. Εκεί στενεύει το πέρασμα των υδάτων που οδηγούνται από την άνω Μεσσηνία μέσω του ποταμού Μαυροζούμενα που διέρχεται από Βαλύρα προς την θάλασσα. Παλιά στο σημείο αυτό υπήρχε ένα μικρό φράγμα όπου από εκεί ξεκινούσε ένα τσιμεντένιο νεραύλακο που άρδευε ένα μεγάλο μέρος του κάμπου της Βαλύρας.

Στὸ πανδοχεῖο τοῦ ἐλέους Του

          

Στὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς Η’ Λουκᾶ (ι’ 25-37), ἕνας νεαρὸς νομικός «ἐκπειράζει» τὸν Κύριο «λέγων﮲ Τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» (ὅ. π., ι’ 25).

Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἐκπειράζεται ὁ Κύριος. Ὅπως ἀναφέρουν οἱ Εὐαγγελιστές, Ματθαῖος καὶ Μάρκος (κβ’ 15-33, ιβ’ 13-27, ἀντιστοίχως), ἀπὸ τὴν μιά, οἱ ὑποκριτὲς Φαρισαῖοι προσπάθησαν νὰ τὸν παγιδεύσουν, μὲ τὸ ἐρώτημα: «ἔξεστι δοῦναι κῆνσον Καίσαρι ἢ οὐ;» (Ματθ., κβ’ 18, Μάρκ., ιβ’ 14), ἀπὸ τὴν ἄλλη, τὸ ἴδιο ἔκαναν οἱ μὴ πιστεύοντες στὴν ἀνάσταση Σαδουκαῖοι, μὲ τὸ ἐρώτημα σὲ ποιούς ἀπὸ τοὺς ἑπτὰ ἄνδρες, ποὺ παντρεύτηκε, ἀνήκει ἡ γυναῖκα, μετὰ ἀπὸ τὸν θάνατό της («ἐν τῆ ἀναστάσει τίνος τῶν ἑπτὰ ἔσται ἡ γυνή;», Ματθ., κβ’ 27-28, Μάρκ., ιβ’ 23).

Στέφανος στη μνήμη του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως του θαυματουργού

                       

                                            Φωτό: κα Βούλα Δημητρακοπούλου στο FB

Σήμερα, 9 Νοεμβρίου 2024, η Βαλύρα τιμά τον αγαπημένο της Άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως, τον θαυματουργό, και ο σεπτός πατήρ Ιωάννης Φωτεινός λειτουργεί από πρωίας στον ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, Αγίου Νεκταρίου και Οσίου Δαβίδ Ευβοίας. Η φίλη μας από τον Μελιγαλά, κα Βούλα Δημητρακοπούλου, έχει έθιμο κάθε χρόνο να πλέκει στεφάνι στη μνήμη του Αγίου Νεκταρίου που προστατεύει την ίδια και την όμορφη οικογένειά της, φωτίζοντας την ψυχή τους με τις θείες χάρες του και να το προσφέρει στην Ενορία της στον Μελιγαλά.

Η Βαλύρα τιμά τη μνήμη των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ

       

Την 8^η Νοεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει τη Σύναξη των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και η Βαλύρα προσκυνά  τους  ουρανίους προστάτες της στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου, του Πολιούχου της όμορφης γενέτειράς μας. Ο Απόστολος Παύλος, στην προς Εβραίους επιστολή, αναφέρει ότι όλοι οι άγγελοι του Θεού «εισί λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν». Ο αριθμός των αγγέλων είναι απεριόριστος. Αποτελούν κατά την πίστη μας εννέα συνολικά Τάγματα που φέρουν τα εξής ονόματα: Χερουβείμ, Σεραφείμ, Θρόνοι, Κυριότητες, Δυνάμεις, Εξουσίαι, Αρχαί, Αρχάγγελοι και Άγγελοι. Ο Εωσφόρος που από υπερβολική υπερηφάνεια καυχήθηκε να ανεβάσει πιο ψηλά τον θρόνο του, και να γίνει όμοιος με τον Ύψιστο Θεό, έπεσε σαν αστραπή από τον ουρανό και παρέσυρε μαζί του στην πτώση και ολόκληρο το τάγμα των αγγέλων του. Τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ σύναξε όλους τους άλλους χορούς των αγγέλων σε ομόνοια , φώναξε δυνατά το «Πρόσχωμεν» και έψαλαν τον αγγελικό ύμνο «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης Αυτού»( 1).

Ο χιτώνας ενός καλόκαρδου ανθρώπου

 

    

                                                              Φωτό: Babyspace.gr

Μία ψυχή την έχουμε- αυτή είναι κι όχι άλλη- και ως κόρη οφθαλμού οφείλουμε να την προσέχουμε και να μην την αμαυρώνουμε με τα βαρίδια των παθών. Ο άνθρωπος, ως κοινωνικό όν, έχει ουσιαστική ανάγκη να στηριχθεί στον πλησίον του. Όταν όμως ο πλησίον κάθε άλλο παρά αυτό είναι, η απομόνωση και απογοήτευση είναι μεγάλη. Κάποιοι «προληπτικά» λέγουν αν με αγαπήσει ο άλλος θα τον αγαπήσω κι εγώ, με μία επιφύλαξη βεβαίως, για να μην πιαστώ κορόιδο.  Όταν ο άλλος προοδεύει, έστω κι αν με αγαπά κι εγώ δεν συμβαδίζω αντίστοιχα, θα τον κάνω πέρα…καλύτερα να με αγαπούν όσοι είναι ¨κατώτεροί» μου…είναι ωραία η αίσθηση της υπεροχής.  Άλλοι πάλι υποστηρίζουν, τι την χρειαζόμαστε την αγάπη, για να ταλαιπωρούμαστε; Έναν τυπικό χαιρετισμό και ο καθένας στο καβούκι του.

Πόσο αξιοζήλευτοι είναι εκείνοι οι απλοί-καλόκαρδοι άνθρωποι, που σαν μικρά παιδιά δεν κρατούν κακία εντός τους και χαμογελούν αυθόρμητα από το βάθος της ψυχής τους, πόσο ειλικρινά εκλεπτυσμένο είναι το συναίσθημά τους και πόση ευλογία φέρουν επί της κεφαλής τους!

Γράφει ο ποιητής Σταμάτης Ρέμης Φραντζής:

Γράφοντας στον τοίχο της διανοίας μας τη σωτήρια λέξη «συγχώρηση»

   

Έλεγαν οι αείμνηστοι παππούδες μας, ότι όποιος καεί με τον χυλό φυσάει και το γιαούρτι.

Φυσώντας το γιαούρτι σημαίνει, με ψυχολογικούς όρους , γενίκευση της τραυματικής εμπειρίας και εκδήλωση προληπτικής συμπεριφοράς (νοητικά και συναισθηματικά )  χωρίς διάκριση σε άλλες καταστάσεις, που δεν έχουν θετική συνάφεια με το συγκεκριμένο τραυματικό γεγονός. Δεν υπάρχει άνθρωπος μικρός ή μεγάλος που να μην έχει βιώσει δυσάρεστες καταστάσεις στη ζωή του.   Κατά την ανάπτυξή του ο άνθρωπος σταδιακά συσσωρεύει στη μνήμη του ή απωθεί στο υποσυνείδητο προβλήματα που κλόνισαν την ψυχική  του ισορροπία. Αυτά τα αγκάθια δρουν ανασταλτικά όσον αφορά την πνευματική, ψυχική , νοητική και συναισθηματική του πρόοδο, προκαλώντας ασθένειες στο ίδιο του το σώμα. Ένας άγαμος μεσήλικας  μοιράστηκε σε μία συνεδρία μας , 

Η εκλέπτυνση μίας άλλης εποχής στη Βαλύρα

       

                                 

                             Οικογένεια Βαλυραίων προπολεμικά. Φωτό: lyrasi.blogspot.com

Μετά την απελευθέρωση του γένους, οι σκλαβωμένοι Έλληνες, αποτινάσσοντας τον Τουρκικό ζυγό, στράφηκαν σταδιακά προς τα Ευρωπαϊκά πρότυπα, τα οποία θέλησαν να μιμηθούν, ως χώρα που ανήκει στην Ευρώπη. Πέραν όμως τούτου, διαμόρφωσαν και ιδίαν άποψη, σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, όσον αφορούσε τη μόρφωση και κοινωνική τους συμπεριφορά, με βάση όχι μόνο τη βασιλική προπαγάνδα και τις επιταγές της μόδας της εποχής τους…. Ως νοήμονες άνθρωποι, υιοθέτησαν ορθώς
και καλλιέργησαν στάσεις και συμπεριφορές  από την παιδική τους ηλικία, με πρότυπο τους θεοσεβείς γονείς τους και τους άξιους διδασκάλους τους. Αφαίρεσαν σταδιακά τις παραδοσιακές ενδυμασίες τους και ντύθηκαν με ρούχα λεπτά της νέας μόδας, αλλά με σεμνότητα ειλικρινή, τα οποία  δεν τόνιζαν τη ματαιοδοξία , κενοδοξία, και υπερηφάνεια της αριστοκρατίας του χρήματος εκείνης της εποχής. Επέλεξαν την εκλέπτυνση του θεοσεβούς μορφωμένου και κοινωνικά ευαισθητοποιημένου ανθρώπου, που γνωρίζει πώς να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων αγωνιζόμενος, και δεν θρηνεί παθητικά τη μοίρα της  υποδούλωσης τού γένους του σε νέους αφέντες. Προπολεμικά, οι άξιοι γονείς, ιερείς, λόγιοι, και διδάσκαλοι της Βαλύρας , έσπειραν σε γόνιμο έδαφος, για να θερίσουν οι επόμενες γενιές ολόχρυσα στάχια  της ιεράς παρακαταθήκης τους.

Ο σκόλοπας του Αποστόλου Παύλου ως υπόθεση του καθενός μας

                 

 H αποκάλυψη του Αποστόλου Παύλου. 

Το τι ακριβώς ήταν ο σκόλοψ του Αποστόλου Παύλου, καθίσταται κατανοητό μελετώντας την προς Κορινθίους Β΄ επιστολή (ιβ΄5-10). Αφορά κάθε μη επιθυμητό  αγκάθι του σατανά στη ζωή μας, το οποίο εκδηλώνεται αρνητικά ως αντίβαρο, σε ένα μεγάλο καλό που λαμβάνουμε από τον Θεό, όταν μάς αποκαλύπτεται εν ζωεί και λαμπρύνει τα εντός μας με τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος.

 Στην περίπτωση του Αποστόλου Παύλου, ο Κύριος τον έσωσε από την αμαρτία τη μέγιστη - ήταν δολοφόνος των Χριστιανών- αλλά ο σατανάς, μη θέλοντας να χάσει τα πρωτεία και την ισχύ του, σκόλοπας μεταμορφώθηκε επάνω στο σώμα του και έπληττε την υπόληψη του μετανοημένου πιστού δούλου του Θεού ραπίζοντας οδυνηρά το πρόσωπό του. Βεβαίως, για τον ίδιο τον Απόστολο, η ύπαρξη του σκόλοπος δρούσε παράλληλα ως εμπόδιο ενάντια στην έπαρση, υπερηφάνεια και εγωισμό που θα μπορούσε να τον καταλάβει, αφού φωτίστηκε από τη χάρη του Υψίστου, του Τριαδικού Θεού, και έτυχε μίας τόσο μεγάλης διακρίσεως.

Ὁ ἀληθινὸς πλοῦτος

        

                                                              Φωτό: oodegr.com

Μιὰ ἀπὸ τὶς διδακτικώτερες παραβολὲς μᾶς παρουσιάζει ἡ Ἐκκλησία μας τὴν Ε’ Κυριακὴ Λουκᾶ. Καὶ μάλιστα εἶναι μιὰ παραβολὴ ποὺ ἀναφέρει μόνον ὁ Λουκᾶς ἀπὸ τοὺς τέσσερις Εὐαγγελιστές, διότι, ὅπως λέγει χαρακτηριστικὰ ὁ Χρυσόστομος, ἐὰν ἀνέφεραν ὅλοι τὰ ἴδια ἢ περίπου τὰ ἴδια, δὲν θὰ ὑπῆρχε ἀνάγκη οὔτε ἐνδιαφέρον νὰ διαβάσωμε καὶ τοὺς ὑπολοίπους.

Τὸ γεγονός, πάντως, ὅτι εἰδικὰ ὁ Λουκᾶς ἀναφέρει αὐτὴν τὴν παραβολὴ ἔχει νὰ κάνῃ καὶ μὲ τὴν κοινωνικὴ διάσταση τοῦ Εὐαγγελίου του, ὅπως καὶ ἄλλοτε ἔχομε ἀναφέρει. Ὁ Λουκᾶς, καὶ λόγῳ τῆς ἰδιότητός του ὡς ἰατροῦ, ἐνδιαφέρεται ἰδιαιτέρως γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ προβλήματα ποὺ προξενοῦνται στὴν κοινωνία ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη ἐκμετάλλευση καὶ ἀδιαφορία, τὴν ἐγωπάθεια, τὴν ὑλόφρονα συμπεριφορά﮲ γι’ αὐτὸ ἐκεῖνος μόνον ἀναφέρει τὶς παραβολὲς τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου, τοῦ Ζακχαίου, τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου, τοῦ Ἀσώτου, κ. ἄ

«Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς.», ξεκινάει τὴν παραβολή του ὁ Λουκᾶς, καὶ εὐθὺς ἀμέσως ἀντιπαραβάλλει τὴν εἰκόνα τοῦ φανταχτεροῦ αὐτοῦ πλουσίου μὲ ἐκείνην τοῦ πτωχοῦ Λαζάρου, «ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου.» (Λουκ., ιστ’ 19-21).

Οἱ Πατέρες, στὴν ἑρμηνεία των, στέκονται ἰδιαιτέρως στὸν προκλητικὸ τρόπο ἐνδύσεως τοῦ πλουσίου, μὲ τὴν βασιλικὴ πορφύρα καὶ τὸν βύσσο, ποὺ ἐρχόταν σὲ φοβερὴ ἀντίθεση μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ γυμνοῦ καὶ «ἡλκωμένου» (πληγιασμένου) Λαζάρου, ποὺ «καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ.» (ὅ. π., 21). Δὲν γνωρίζομε, βεβαίως, ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο πῶς ὁ πλούσιος εἶχε ἀποκτήσει τὰ χρήματά του, τὸ γεγονός, ὅμως, ὅτι αὐτὸς εὐφραινόταν «καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς», τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ δύστυχος Λάζαρος προσπαθοῦσε νὰ ξεγελάσῃ τὴν πείνα του μὲ τὰ ψίχουλα ποὺ ἔπεφταν ἀπὸ τὸ τραπέζι τοῦ πλουσίου, δείχνει ἀκριβῶς τὴν ἀδιαφορία καὶ τὴν σκληρότητα τοῦ δευτέρου. Ὁ Θεοφύλακτος, μάλιστα, ἑρμηνεύει αὐτὴν τήν «καθημερινὴ λαμπρότητα» ὡς πολυτέλεια καὶ ἀσωτία (Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, Migne P.G. τ. 123, σ. 973-981).