Ο δραστήριος και αρτίως συντονισμένος Σύλλογος Γυναικών Βαλύρας, με πρόεδρο την κα Ελένη Τσιλίκα, πραγματοποίησε το Πασχαλινό παζάρι του με επιτυχία, στην αίθουσα του παλιού Δημαρχείου Ιθώμης στη Βαλύρα , Κυριακή , 30 Μαρτίου 2025 και ώρα 17:00.
Οι Πασχαλινές λαμπάδες , που με πολύ φαντασία και καλαισθησία ετοίμασαν οι δημιουργικές γυναίκες της Βαλύρας, έλκυσαν την προσοχή των επισκεπτών και επέφεραν αξιοπρόσεκτο κέρδος στον Σύλλογο.
«Εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι.» Ὁ λόγος αὐτὸς δὲν εἶναι ἑνὸς ἁπλοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ τοῦ Θεανθρώπου. Μόνον Ἐκεῖνος, «ὁ ἐτάζων νεφροὺς καὶ καρδίας» εἶναι σὲ θέση νὰ γνωρίζῃ τὴν πνευματικὴ κατάσταση τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Καὶ ἐπειδὴ διαπιστώνει ὅτι ὅλοι μας, λίγο – πολύ, χωλαίνουμε στὰ πνευματικὰ θέματα, μᾶς «προκαλεῖ» τοὐλάχιστον νὰ τὸ παραδεχτοῦμε.
Αὐτὸ κάνει καὶ μὲ τὸν πατέρα τοῦ δαιμονισμένου νέου τοῦ Εὐαγγελίου (Μάρκ. θ’ 17-31). Ὡς σοφὸς παιδαγωγὸς καὶ ἄριστος καρδιογνώστης τὸν καλεῖ διακριτικὰ νὰ παραδεχθῆ ὅτι γιὰ τὸ προσωπικὸ καὶ οἰκογενειακό του μαρτύριο εὐθύνεται (καί) ἡ ἀνεπαρκής του πίστη.
Φωτό: κα Μαρία Φωτεινού-Χρηστάκη
Θαυμαστὴ ὑπῆρξε, πράγματι, ἡ πίστη τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ ’21, ποὺ ἦταν στενὰ συνυφασμένη μὲ τὴν ἀγάπη των γιὰ τὴν πατρίδα. Ἡ πίστη, μάλιστα, γι’ αὐτοὺς εἶχε πρωταρχικὴ σημασία. Ὁ θρυλικὸς Γέρος τοῦ Μωριᾶ, στὸν λόγο του στὴν Πνύκα, προτρέπει τοὺς νέους νὰ φυλάξουν καὶ νὰ στερεώσουν τὴν πίστη, ὅπως ἐκεῖνοι, οἱ παλαιοὶ ἀγωνιστές, «ὅταν ἔπιασαν τὰ ἄρματα, εἴπαν πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος». Καὶ ὁ ἡρωϊκὸς Μακρυγιάννης, πρὶν ἀπὸ τὴν κρίσιμη μάχη στοὺς Μύλους, διαμηνύει στοὺς ξένους ποὺ τὸν συμβούλευαν νὰ ὑποχωρήσῃ μπροστὰ στὸν πανίσχυρο Ἰμπραήμ: «Ὅταν σηκώσαμε τὴν σημαία ἐναντίον τῆς τυραγνίας, ξέραμε ὅτι εἴμαστε ἀδύνατοι, …κι ἄν πεθάνομεν, πεθαίνομεν διὰ τὴν πατρίδα μας, διὰ τὴν θρησκείαν μας…κι ὁ Θεὸς βοηθός».
Φωτογραφίες: κα Μαρία Φωτεινού-Χρηστάκη
Η λεβεντογυναίκα (Μαρία Χρηστάκη), του ανδρειωμένου κυρ Θανάση (Βασίλη Κότσιαρη), τη φοβερή και τρομερή νύχτα, λίγο πριν την έναρξη της επανάστασης του 1821, μαζί με τις δύο ομορφοκόρες τους, τη Λενιώ (Μελίσσα Νέλη) και τη Μαριώ (Μαριάνθη Χρονοπούλου), κάλεσαν στο σπίτι τους Προεστούς να μιλήσουν για την ποθητή λευτεριά και την αιματηρή απόκτησή της... Ομόφωνα, με φόβο Θεού και ελπίδα στην καρδιά, αποφάσισαν να πολεμήσουν για την Πατρίδα. Αυτό ήταν ένα από τα θεατρικά δρώμενα της 25ης Μαρτίου 2025, που θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη μας και στα λαογραφικά μας δεδομένα.
Τόσο το Δημοτικό Σχολείο Βαλύρας όσο και το νηπιαγωγείο- συντονίστηκαν οι μικροί μαθητές ντυμένοι με εθνικές ενδυμασίες και παρέλασαν κρατώντας τέλεια τεντωμένη την Ελληνική σημαία- μάγεψαν τα πλήθη και απέσπασαν πολλά χειροκροτήματα.
Περιγραφή
Τα θεμέλια της πρώτης ελληνικής Κοινότητας στη Μασσαλία μπαίνουν το 1820 με την ίδρυση της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας από εμπόρους, κυρίως Χιώτες, εγκατεστημένους ήδη μόνιμα στο λιμάνι. Η Κοινότητα ενδυναμώνεται με τη σταδιακή άφιξη άλλων εμπόρων από την Κωνσταντινούπολη και τα Ιόνια νησιά, γίνεται σύντομα σημαντικό μέλος της ελληνικής επιχειρηματικής διασποράς και επιβάλλεται στην οικονομική και κοινωνική ζωή της πόλης. Στις αρχές του 20ού αιώνα, μέλη των ίδιων πάντα αρχοντικών εμπορικών οικογενειών διοικούν την Κοινότητα και την ελληνορθόδοξη Εκκλησία.
Μετά το 1916, η σύνθεση και η κοινωνικοοικονομική διαστρωμάτωση της τοπικής ελληνικής διασποράς μεταβάλλονται ριζικά από διαδοχικά κύματα προσφύγων και μεταναστών. Αμφίδρομες σχέσεις και αλληλεπιδράσεις δημιουργούνται μεταξύ των κυρίων συνιστωσών της νέας πολυπληθούς και ετερογενούς παροικίας, οι οποίες εκφράζονται ανάλογα με τις ιστορικές συνθήκες και τα πρόσωπα, διαταράσσουν την κοινωνική συνοχή της και συντελούν αναπόφευκτα στην τελική και πλήρη διαφοροποίησή της.
«Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός…ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου, ὁ τῶν πιστῶν στηριγμός, τῆς Ἐκκλησίας τὸ περιτείχισμα», ψάλλει ὁ ὑμνωδὸς κατὰ τὴν μεσονηστίσιμο Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Ζωηφόρο ἀποκαλεῖ τὸν Σταυρὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, διότι χάρη στὸν καρπὸ τοῦ Σταυροῦ, στὴν γεύση δηλαδὴ τοῦ «ξύλου τῆς ζωῆς», τοῦ Χριστοῦ, γευτήκαμε ὅλοι ἐμεῖς, οἱ ἀπόγονοι τῶν πρωτοπλάστων, ὄχι τὴν πικρὰ γεύση τοῦ θανάτου ἀλλὰ τὴν γλυκιὰ ἡδονὴ τῆς ζωῆς.
Ὁ Σταυρός, λοιπόν, μὲ τὴν ἄνοδο τοῦ Κυρίου πάνω Του, ἀνανοηματοδοτεῖται καὶ ἀπὸ σύμβολο θανάτου γίνεται σύμβολο τῆς ζωῆς, ἀπὸ σύμβολο ἐσχάτης ταπεινώσεως καὶ ἐξευτελισμοῦ γίνεται σύμβολο ἀνορθώσεως καὶ τιμῆς, ἀπὸ φονικὸ ὄργανο γιὰ τοὺς ἁμαρτωλούς γίνεται ὄργανο σωτηρίας γιὰ τοὺς μετανοοῦντες, καὶ ἐν τέλει σύμβολο λυτρώσεως καὶ ἀναστάσεως!
Μὲ τὴν φράση αὐτὴν ξεκινοῦν οἱ Γ’ Χαιρετισμοὶ στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν Παναγία Μητέρα μας. Ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενο, οἱ 12 Οἴκοι ἀπὸ τὸ Ν ἕως τὸ Ω, ἡ Γ’ δηλαδὴ καὶ ἡ Δ’ Στάση τῶν Χαιρετισμῶν, ἀναφέρονται στὸ κοσμοσωτήριο ἔργο τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Κυρίου καὶ στὴν μεγάλη βοήθεια ποὺ προσφέρει ἡ Θεοτόκος στὸ ἔργο αὐτό.
Μὲ τὴν ἐμφάνιση τῆς νέας κτίσεως, ποὺ ἐγκαινίασε ὁ Κτίστης καὶ Δημιουργὸς μὲ τὴν Ἐνανθρώπησή Του, μᾶς δείχνει, χωρὶς νὰ μᾶς ἐπιβάλλῃ, τὸν τρόπο τῆς δικῆς μας ἀναγεννήσεως, ἐὰν φυσικὰ ἀκολουθήσωμε τὸν δρόμο ποὺ μᾶς ὑποδεικνύει. Ἐκεῖνος κατεβαίνει ἀπὸ τὸν οὐρανό, γίνεται ἄνθρωπος «διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν», «ἵνα τὸν ἄνθρωπον Θεὸν ἀπεργάσηται», ἡ δὲ Παναγία εἶναι ἐκείνη «δι’ ᾗς νεουργεῖται ἡ κτίσις».
Στην Ιερά Μονή Βουλκάνου, σε άκρως κατανυκτική ατμόσφαιρα, τελέστηκαν οι Γ΄ Χαιρετισμοί προς την Υπεραγία Θεοτόκο, χοροστατούντος του πανοσιολογιωτάτου ηγουμένου, κ. Προκοπίου. Άκρως ελπιδοφόρο είναι το γεγονός ότι προσήλθαν αρκετοί πιστοί, και πληρώθηκε ο χώρος του καθολικού. Επίσης, ο ανδρικός πληθυσμός είχε την πρωτοκαθεδρία, σε αντίθεση με τους ενοριακούς ναούς, όπως της Βαλύρας, που συνήθως προσέρχονται περισσότερο γυναίκες στους Χαιρετισμούς....Όλοι έψαλαν από καρδιάς τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια και την Ωραιότητα της Παρθενίας σου ... Περιχαρείς και πνευματικά οικοδομημένοι , με λυτρωτικά χαμόγελα, αποχώρησαν μετά την απόλυση.
Η Κεχαριτωμένη Βουλκανιώτισσα, σε όλο το θείο Της μεγαλείο, μεγάλη έκπληξη επεφύλαξε στους πιστούς που την προσκύνησαν... Ολόχρυση , σε υπερφυσικό-μη ορατό ,με τους φυσικούς οφθαλμούς, επίπεδο, εξήλθε της ιεράς εικόνος Της, και ευλόγησε φωτίζοντας τα πρόσωπα των πιστών τέκνων Της , που κωπηλατούν στα σκοτάδια της αμαρτίας του καθημερινού βίου, έχοντας την Αγία Μητέρα ολόκληρης της Μεσσηνίας, ως φάρο ζωής, ακαθαίρετο καταφύγιο, και οδηγό σωτηρίας. Ανάλογα με το στάδιο της πνευματικής προόδου του κάθε πιστός, βίωσε τη δική του, μοναδική εμπειρία, προσκυνώντας τη Βασίλισσα των ουρανών στην Ιερά Μονή Βουλκάνου.
Φωτό: Βήμα Ορθοδοξίας
«Ὀρθοδοξίας φωστῆρα», «Ἐκκλησίας στήριγμα», «θεολόγων ὑπέρμαχον ἀπροσμάχητον», ἀποκαλεῖ ὁ ὑμνογράφος τὸν Γρηγόριο Παλαμᾶ, τὸν Ἅγιο ποὺ τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας τὴν Β’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, ὄχι γιὰ τὴν μνήμη τῆς κοιμήσεώς του (+14 Νοεμβρίου), ἀλλὰ γιὰ τὴν προσφορά του στὴν στήριξη τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἔναντι τῶν κακοδοξιῶν τῆς Δύσεως.
Πράγματι, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος κατάφερε νὰ συνενώσῃ στὴν σκέψη καὶ στὸ ἔργο του ὅλη τὴν προηγούμενη πατερικὴ παράδοση, τῶν 14 αἰώνων τῆς Ὀρθοδοξίας μας, καὶ νὰ καταστῆ «πράξεως ὄργανον» καὶ «θεωρίας ἀκρότης». Ἄλλωστε, κατὰ τὴν ἔκφραση ἑνὸς ἄλλου Γρηγορίου (Θεολόγου), «Πρᾶξις ἐπίβασις θεωρίας», δηλαδὴ ἡ πρακτικὴ ἄσκηση ἀποτελεῖ τὴν βάση γιὰ τὴν θε-ωρία, τὴν ἐμπειρία δηλαδὴ καὶ τὴν γνώση τοῦ Θεοῦ.
Ἐδῶ ἀκριβῶς ἔγκειται ἡ δυσκολία ποὺ εἶχε νὰ ἀντιμετωπίσῃ ὁ Παλαμᾶς στὴν ἐποχή του. Νὰ «ἀποδείξῃ» ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι δυνατὸν νὰ προσεγγιστῇ, ὄχι ὅμως μὲ τὴν ἀνθρώπινη τακτικὴ τῆς γνώσεως ἀλλὰ μὲ τὴν ἁγιοπνευματικὴ πρακτικὴ τῆς καθάρσεως. Δίδασκε, λοιπόν, ὁ Γρηγόριος, ὅπως καὶ οἱ πρὸ αὐτοῦ Ὀρθόδοξοι Πατέρες, ὅτι τὴν οὐσία τοῦ Θεοῦ δὲν μπορεῖ ἀσφαλῶς νὰ τὴν ἀντιληφθῇ ὁ ἄνθρωπος, εἶναι, ὅμως, δυνατὸν νὰ γνωρίσῃ τὸν Θεὸ διὰ τῶν ἐνεργειῶν Του.
Ιερός ναός Αγίου Αθανασίου Βαλύρας
Φωτό: κα Ευρυδίκη Λινάρδου-Παπαλαμπίδου
Στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας τελέστηκε σήμερα, Τετάρτη 19 Μαρτίου 2025, η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία, χοροστατούντος του σεπτού ιερέως της Βαλύρας, κ. Ιωάννου Φωτεινού. Οι πιστοί προσήλθαν κατά τον Εσπερινό και κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων. Κάποια παιδιά απόρησαν σήμερα, γιατί έχουν ως δεδομένο, με βάση τη σχολική τους παιδεία και τις πρότερες εμπειρίες τους, ότι η Θεία Μετάληψη λαμβάνει χώρο μόνο κατά τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής. Όταν οι μητέρες και γιαγιάδες τους είπαν ότι χρειάζεται να νηστέψουν σήμερα, το τελευταίο τους γεύμα πρέπει να είναι έως το μεσημέρι, για να προσέλθουν στην εκκλησία να μεταλάβουν, απόρησαν πώς ο παπα- Γιάννης θα τους κοινωνήσει ημέρα Τετάρτη και ώρα εσπερινή!
Ο μακαριστός παππούλης μας, ο Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, μάς άφησε ως ιερά παρακαταθήκη τον γραπτό λόγο του και για την Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία (βλπ. pemptousia.gr).
Αυτή την ιστορία μάς τη διηγήθηκε ο κ. Γιάννης Γιαννόπουλος, ο πελεκάνος της Λαμπαίνης, ή Γιάννης ο καλλιτέχνης. Κατά τη νεαρή του ηλικία, λίγα χρόνια πριν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα το ευρώ, το έτος 2002, ανέλαβε την ανακαίνιση στο σπίτι της αείμνηστης χήρας Γκομέση, που διέμενε μετά τις σιδηροδρομικές γραμμές, προς τον κάμπο της Βαλύρας.Τον κάλεσε να σοβατίσει το παλιό χώρισμα του πλίνθινου σπιτιού της, φτιαγμένο με καλάμια, τον τσατουμά στην κάμαρα του μοναχογιού της, που ήταν μετανάστης στην Αμερική.
Η ευγενική και λιγομίλητη μητέρα, διέμενε σε ένα παλιό αρχοντόσπιτο, φτιαγμένο με πλίθρες και καλαμένια εσωτερικά χωρίσματα. Πάραυτα, ήταν όλα τόσο καλά συντηρημένα και στολισμένα, ώστε ο χώρος προκαλούσε ένα ευχαρίστο συναίσθημα, με άρωμα φιλοξενίας και ζεστασιάς. Αν και η πικραμένη μητέρα νοσταλγούσε αφάνταστα τον ερχομό του παιδιού της, ιδίως μετά τον χαμό του συζύγου της, έσφιγγε την καρδιά της εμπρός στο θέλημά του για ένα καλύτερο μέλλον, και κορόιδευε της μοναξιάς της τα τεχνάσματα.
Καλός σύζυγος, πατέρας και παππούς, επίσης άριστος επαγγελματίας-καλλιτέχνης στις σιδηροκατασκευές , μοναδικό κόσμημα στον λαογραφικό διάκοσμο της Βαλύρας, είναι ο κ. Κώστας Γουρνάς. Ο ευτυχής πατέρας του κ. Νίκου Γουρνά, διευθυντή της κερδοφόρου επιχείρησης Gournas Metal and Aluminium Systems, που καλύπτει επιτυχώς ανάγκες σε ολόκληρη τη Μεσσηνία , είναι υπερήφανος που o άξιος γιος του ακολούθησε πιστά τα βήματά του. Ο κ. Νίκος Γουρνάς εξελίσσει σταδιακά τις επαγγελματικές του ικανότητες, με βάση τα νέα δεδομένα της απαιτητικής εποχής μας, που στηρίζεται στα κουφώματα και άλλες κατασκευές αλουμινίου και τα εμφανή πλεονεκτήματά τους, όπως θερμομόνωση , ηχομόνωση , ασφάλεια, πλεονεκτήματα σχεδιασμού, λειτουργικότητας και αντοχής.
Ως νεαρός σιδηρουργός , ο πατέρας του, κ. Κώστας Γουρνάς, μετά την απόλυσή του από τον στρατό, το έτος 1982, με όραμα ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον και τη δημιουργία χριστιανικής οικογένειας, έστησε το πρώτο του εργαστήριο στη Βαλύρα, στο ήδη υπάρχον παλιό σιδηρουργείο του αείμνηστου Θοδωρή Θεοδωρόπουλου. Πρωτίστως μαθήτευσε δίπλα στον κυρ Μανώλη τον σιδερά - διατηρούσε σιδηρουργείο απένταντι από το Παλιό Αστυνομικό τμήμα της Βαλύρας- επίσης, τελείωσε Σχολή Μηχανολόγων στην Καλαμάτα. Με σκληρό αγώνα, ήθος και υπευθυνότητα, απέδειξε τις μεγάλες του ικανότητες και δυνατότητες, σε μία εποχή που τα σιδερένια κουφώματα, οι σκάλες και τα κάγκελα ήταν περιζήτητα. Εξελίχθηκε σε αληθινό καλλιτέχνη, κατασκευάζοντας και διακοσμητικά είδη, όπως λάμπες και έπιπλα, κατόπιν ζήτησης από τους πελάτες του .
Τὸ Σάββατο, 8 Μαρτίου 2025, στὴν αἴθουσα τῶν Ἐπάλξεων, Ζήνωνος 3, β’ ὄρ., Ἀθήνα, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἑβδομάδος τῆς ἀφιερωμένης στὴν Ἱεραποστολή, πραγματοποιήθηκε ἐκδήλωση μὲ θέμα: «Ἡ Καθολικὴ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ ἀνάγκη ἐπανευαγγελισμοῦ τῶν Ὀρθοδόξων.» Μετὰ ἀπὸ τὶς εἰσηγήσεις καὶ τὴν συζήτηση ποὺ ἀκολούθησε, ἐξήχθησαν τὰ παρακάτω συμπεράσματα:
Φωτογραφίες: κα Μαρία Φωτεινού-Χρηστάκη
Πανευτυχής η Βαλυραία γιαγιά, κα Μαρία Φωτεινού -Χρηστάκη, μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Γυναικών Βαλύρας, μάς ανακοίνωσε ότι η αγαπημένη της εγγονή, κα Παναγιώτα Ν. Βιδάλη, θυγατέρα της μοναχοκόρης της Σοφίας, ολοκλήρωσε επιτυχώς τη μεταπτυχιακή της ειδίκευση στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών, στον τομέα της Διοίκησης Μονάδων Υγείας. Η απονομή έλαβε χώρο στην Πάτρα, όπου συγκεντρώθηκαν όλα τα μέλη της πατρικής οικογένειας της Παναγιώτας, για να συγχαρούν την ειδικευμένη τους απόφοιτο.
Η γιαγιά Μαρία, δήλωσε τα ακόλουθα:
«Ἔρχου καὶ ἴδε»: Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια προσκαλεῖ, στὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ νὰ γνωρίσῃ τὸν Κύριο. Εἶχε προηγηθῆ ἡ δική του συνάντηση μαζί Του, στὴν ὁποία ἀνταποκρίθηκε προθύμως. Ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης (Ἰωάν., α’ 43-44) ἀναφέρει ἁπλῶς, ἀλλὰ ὄχι τυχαῖα, ὅπως θὰ διαπιστώσωμε στὴν συνέχεια, ὅτι ὁ Φίλιππος καταγόταν ἀπὸ τὴν Βησθαϊδά, «ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου», τῶν πρωτοκλήτων.
Ὁ Χριστὸς λοιπὸν ἀποκαλύπτεται σὲ ὅσους τὸν ζητοῦν. Ὅποιος ὅμως τὸν εὑρίσκει, σπεύδει νὰ τὸ μαρτυρήσῃ καὶ σὲ ἄλλους, ἀντιλαμβανόμενος ὅτι ὅλοι τὸ ἴδιο ἢ μᾶλλον τὸν Ἴδιον ἀναζητοῦν! Χαρακτηριστικὸ σ’ αὐτὴν τὴν ἀναζήτηση τῶν μελλόντων μαθητῶν Του εἶναι ὅτι κανείς των δὲν λέει «εὕρηκα τὸν Μεσσίαν» ἀλλὰ ἀνακοινώνει ὅτι «εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν», εὑρήκαμε δηλαδὴ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο ἀπὸ κοινοῦ ἀναζητούσαμε!
Η Κυριακή της Ορθοδοξίας, είναι η πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Εορτάζεται μεγαλοπρεπώς η μνήμη της ήττας της εικονομαχίας το 843, και η πανηγυρική νίκη του Χριστιανισμού, επίσης η αντίθεση σε κάθε ετεροδοξία, που σπείρεται σαν ζιζάνιο στους κόλπους της Εκκλησίας μας, προσπαθώντας να διαταράξει την ενότητα της Ορθοδόξου πίστεως. Λειτουργούντος του σεπτού πατρός μας κ. Ιωάννου Φωτεινού, το χριστεπώνυμο πλήθος προσήλθε, μετά των αγίων εικόνων του, με ευλάβεια στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου, του πολιούχου της Βαλύρας, και μετείχε στη λιτανεία, πέριξ του ιερού χώρου, με σθένος ψυχής και πίστη ακράδαντη.
Εντυπωσιακό είναι ότι ανάμεσα στο πλήθος των αρρένων πιστών, ορισμένους κυρίους που δεν τους συναντάμε συχνά τις Κυριακές στην Εκκλησία, δεν παρέλειψαν αυτή τη μεγάλη Κυριακή της Ορθοδοξίας να δώσουν με παρρησία το παρόν, μετά των αγίων εικόνων τους, αξιοθαύμαστο γεγονός, που δηλώνει περίτρανα ότι η Βαλύρα σύσσωμη παραμένει σε θρησκευτική εγρήγορση, ιδιαιτέρως στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε.
Στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου, στην Αρσινόη (Σιμίζα) Μεσσηνίας, είχαμε την ευλογία να λειτουργηθούμε το Ψυχοσάββατο των Αγίων Θεοδώρων, 8 Μαρτίου 2025, και να λάβουμε την ευχή του σεπτού ιερομονάχου κ. Καλλιστράτου, της Ιεράς Μονής Βουλκάνου.
Η Ανάμνηση του δια Κολλύβων Θαύματος του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, εορτάστηκε κατανυκτικά στον φροντισμένο ιερό ναό, που θεμελιώθηκε το 1964. Τιμώνται μαζί οι μεγαλομάρτυρες Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων του 3ου αιώνα και ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης του 4ου αιώνα. Λόγω του θαύματος του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος με τα κόλλυβα, που έγινε την Καθαρά Δευτέρα, έχει μετατεθεί η μνήμη των αγίων Θεοδώρων στο πρώτο Σάββατο των Νηστειών.
Η κα Σοφία Μάγειρα, νοσηλεύτρια και σύζυγος του Προέδρου της Τοπικής Κοινότητας Βαλύρας, κ. Δημήτρη Τσιλίκα, φωτογράφησε διακριτικά και με ευλάβεια την ανθοστόλιστη ιερά εικόνα της Θεοτόκου , που μάς κοιτούσε, σε υπερκόσμιο επίπεδο, με διάπλατα ανοιχτούς τους οφθαλμούς της, και ευλογούσε όσους προσκυνούσαν ταπεινά, και σιωπηλά ζητούσαν τη θεία χάρη Της. Η Βασίλισσα των Ουρανών κροσσωτή παρίσταται.. επάνω στα κρόσσια του θείου ενδύματός Της είναι καταγεγραμμένος, με Βυζαντινή μουσική, ο Ακάθιστος Ύμνος!
Ακολουθεί η ανάλυση των χαιρετισμών από τη φιλόλογο και θεολόγο κα Σοφία Μπεκρή:
Τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς «ἀνάμνησιν ποιούμεθα» ἑνὸς θλιβεροῦ γεγονότος﮲ τῆς ἐξόδου τοῦ Ἀδάμ ἀπὸ τὸν Παράδεισο τῆς τρυφῆς, ὅπως ἀναφέρεται στὸ Συναξάρι τῆς ἡμέρας. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ὑμνολογία ὅλη κατ’ αὐτὴν τὴν ἡμέρα εἶναι ἀφιερωμένη στὴν ἔκπτωση τοῦ πρωτοπλάστου καὶ στὸν «ἀδαμιαῖο θρῆνο».
Ὁ ὑμνογράφος ὅμως δὲν στέκεται μόνον στὸν γοερὸ θρῆνο τοῦ Ἀδάμ, ἀλλὰ παρουσιάζει θαυμάσια καὶ τὴν ἱκεσία τοῦ ἰδίου καὶ κάθε ἔκπτωτου ἀνθρώπου γιὰ ἀνάκληση καὶ ἐπαναφορὰ στὴν γλυκιὰ ἀγκαλιὰ καὶ στὸν παραδεισένιο οἶκο τοῦ Πατρός, ποὺ τὸν στερήθηκε διὰ τῆς πονηρίας τοῦ διαβόλου καὶ τῆς δικῆς του αὐτονομήσεως.
Γι’ αὐτὸ λοιπόν τοποθετοῦν οἱ Πατέρες τὴν ἀνάμνηση τῆς ἐξόδου τοῦ Ἀδὰμ ἀπὸ τὸν Παράδεισο, ἀκριβῶς πρὶν ἀπὸ τὴν εἴσοδο στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, διότι ὅσο μεγάλη ἦταν ἡ πτώση καὶ ἡ στέρηση, ἄλλο τόσο μακρὺς χρειάζεται νὰ εἶναι καὶ ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν ἐπανάκτηση τῶν χαμένων ἀγαθῶν. Καὶ ἐπειδὴ ὁ παλαιὸς Ἀδὰμ δὲν μπόρεσε νὰ ἀντισταθῆ στὴν ἐπιθυμία γιὰ ἀπόλαυση τοῦ γλυκοῦ καρποῦ, χρειαζόταν νὰ ἔρθῃ ὁ νέος Ἀδάμ, γιὰ νὰ μᾶς δείξῃ μὲ τὴν δική του ἄσκηση καὶ μάλιστα μὲ τὴν νηστεία του τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἐπανόρθωση τῆς πτώσεως.
Με το σύνθημα "μία ομάδα, ένα όνειρο, ένα χωριό " και το παρασύνθημα "αγάπη, έρωτας, καψούρα" μεγάλη μας Αεκάρα, και όποιος αντέξει, ξεχύθηκαν οι καρναβαλιστές της Βαλύρας στους δρόμους για να τιμήσουν το έθιμο, ως είθισται εξ αρχαιοτάτων χρόνων. Πολλές συγχωρητικές ευχές θα πρέπει να διαβάσει ο πατήρ Ιωάννης Φωτεινός, για να στείλει στον αγύριστο τον Καρνάβαλο και με πραότητα να διέλθουμε επιτυχώς την άθληση της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Όμως, και οι Απόκριες καθεαυτό έχουν τη γοητεία τους, αφού είναι ένα δυνατό κίνητρο για να συντονιστεί μία τοπική κοινωνία, κάτω από έναν αγαστό σκοπό. Και τι σκοπός! Ξέφρενη διασκέδαση αλλά και σκληρή εργασία, εθελοντισμός και προσωπική θυσία, σταθερή προσφορά, προκειμένου να χαρούν οι συνάνθρωποί μας και να αγαπηθούμε μεταξύ μας.
Οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι Βαλύρας, ο Θάμυρις, Σύλλογος Γυναικών, και Αστέρας FC, κατέπληξαν τους πάντες με τον άριστο συντονισμό τους!
Αναπάντεχος είναι ο ερχομός της Άνοιξης...αρκεί να βρει ανοιχτές πόρτες και παράθυρα για να έλθει και να φωλιάσει με χρώματα και αρώματα, εικόνες , σκέψεις και πράξεις αναγέννησης, ελπίδας και αγάπης, αλλά και πίστης ότι ακόμη είμαστε άνθρωποι και νοιαζόμαστε ειλικρινά ο ένας για τον άλλο, εναρμονισμένοι με τα ξυπνήματα της φύσης.
Μια ολάνθιστη βιγόνια επάνω στο τραπέζι μου, δίχως αφιέρωση, χωρίς καν να δω ποιος πέρασε το κατώφλι της εξώπορτας και έφθασε μέχρι το σαλόνι, καθώς ήμουν απορροφημένη με κηπουρικές εργασίες, ήταν το ερέθισμα για τούτη την ανάρτηση.
Η κομμώτρια πρωτίστως χρειάζεται κούρεμα!
Φωτό: κα Μαίρη Μαγγίνα-Μαρινοπούλου στο FB
Στη Βαλύρα υπάρχουν αναμφισβήτητα έμπειρες, εν ενεργεία, κομμώτριες, όπως η κα Μαίρη Μαγγίνα-Μαρινοπούλου και η κα Eυγενία Ραγκούση, που ικανοποιούν τις ανάγκες του μικτού πληθυσμού της όμορφης γενέτειράς μας, καθώς και γειτονικών χωριών. Κι ενώ τα πάθη και η διαβολή είναι εκείνα που θέτουν την κεφαλή μας επί πίνακι, και η Υπεραγία Θεοτόκος διασπά, κοινώς κουρεύει σε υπεραισθητό επίπεδο, τους πλοκάμους του πλανημένου νου μας, σε αισθητό επίπεδο, με Θεού ευλάβεια και σύνεση, οι άριστα εκπαιδευμένες "Παναγίτσες" της Βαλύρας, φροντίζουν την ατίθαση κόμη μας και της προσδίδουν ευπρέπεια, με επαγγελματικό ήθος.
Ἄλλον ἕναν ἅγιο Πορφύριο τιμάει ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 26 Φεβρουαρίου, τὸν ἐπίσκοπο Γάζης Πορφύριο.
Γεννήθηκε στὴν Θεσσαλονίκη στὰ μέσα τοῦ 4ου αἰ.. Νέος ἐγκατέλειψε καὶ τοὺς γονεῖς του καὶ τὰ πλούτη του, γιὰ νὰ σπουδάση στὰ «Πανεπιστήμια τῆς ἐρήμου», ἀρχικὰ στὴν Αἴγυπτο, ὅπου ἐκάρη μοναχός, καὶ ἀργότερα στὴν Παλαιστίνη.
Φωτογραφίες: κ. Κώστας Θ. Καυκούλας
Η παρασκευή του χοιρινού κρέατος σε παστό, είναι μία πολύ παλιά συνήθεια αλλά και διαδικασία παρασκευής τροφίμων, που ακολουθεί από αρχαιότάτων χρόνων ο τόπος μας , παράλληλα ένας μοναδικός τρόπος που φέρει συγγενείς και φίλους κοντά. Φέρει τα μέλη μίας τοπικής κοινωνίας τόσο κοντά, ώστε να επισημοποιήσουν τις φιλιές τους με ευλογημένους γάμους και βαπτίσεις, "τα τιμημένα κουμπαριά", όπως περιγράφει στη συνέχεια ο σύμβουλος της τοπικής κοινότητας της Βαλύρας και αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. του Αστέρα FC Βαλύρας, κ. Κώστας Θ. Καυκούλας:
" Είμασταν στην οικία του κ. Σταύρου Ιωάννου, μελλοντικού κουμπάρου μας μάλιστα, μιας και το καλοκαίρι, πρώτα ο Θεός, θα βαφτίσουμε τον εγγονό του.
Φτιάξαμε παστό για τρία σπίτια, εξού και τα πολλά καζάνια.
Φωτογραφίες: κα Βασιλική Φ. Ηλιοπούλου
Οι θεοσεβείς γυναίκες της Βαλύρας, συγκεντρώθηκαν στον ιερό ναό του Πολιούχου μας Αγίου Αθανασίου, φέροντας στολισμένους δίκους με κόλλυβα, το πρώτο Ψυχοσάββατο του 2025, στις 22 Φεβρουαρίου, 57 ημέρες πριν από το Πάσχα. Το δεύτερο ακολουθεί στις 7 Ιουνίου, 48 ημέρες μετά το Πάσχα και πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής. Ελπίδα για Ανάσταση των νεκρών κατά τη Δευτέρα Παρουσία, αφιερωμένο στη μνήμη των κεκοιμημένων μας είναι το Ψυχοσάββατο... η Βαλύρα ανά τους αιώνες ακολουθεί πιστά αυτή τη θρησκευτική παράδοση.
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η χοροεσπερίδα του Συλλόγου Γυναικών Βαλύρας, στο κέντρο διασκέδασης "Χάνια", στη Λάμπαινα Μεσσηνίας, το Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου 2025 και ώρα 20:30. Στην καταστόλιστη αίθουσα χώρεσαν 200 εκλεκτοί συνδαιτυμόνες και επίσημοι προσκεκλημένοι. Η πρόεδρος του Συλλόγου, κα Ελένη Τσιλίκα, και τα δραστήρια μέλη του Δ.Σ. επί το έργον, φρόντισαν και την παραμικρή λεπτομέρεια, ώστε όλοι να χαρούν και να ξεδώσουν κυριολεκτικά, εμπρός στο ερχόμενο γεγονός της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, όπου η περισυλλογή και νηστεία ενδείκνυνται για την πνευματική μας άθληση , οδεύοντας προς την του Χριστού Ανάσταση.
Ο ταλαντούχος τραγουδιστής κ. Σταύρος Μπατάλιας, στον ρόλο του DJ, δεν πήρε ούτε ανάσα στο πόστο του. Με συντονισμένες τις κεραίες του στην ψυχολογική διάθεση των διασκεδαζομένων, συντόνισε στον ρυθμό της καρδιάς μας επιλεγμένα ακούσματα και κυριολεκτικά απογείωσε το συναίσθημά μας.
Εκεί ψηλά, πάνω από το ουράνιο τόξο, υπάρχει η χώρα των παραμυθιών και των παιδικών νανουρισμάτων.... λέγει το δημοφιλές παιδικό αγγλικό τραγούδι.
Διπλό ουράνιο τόξο σημειώθηκε σήμερα, 15 Φεβρουαρίου 2025, κατά τις απογευματινές ώρες στη Βαλύρα, και δεν ήταν διόλου παιχνίδισμα του φωτός! Κι ενώ το εντυπωσιακό και κοντινό προς εμάς τόξο κόσμησε τη Μεσσηνιακή πεδιάδα στο ύψος της Βαλύρας, το κεκρυμμένο τόξο υπεράνω του, αρχικά φάνηκε αχνά να επιστατεί στο δρώμενο, ενώ στη συνέχεια μάς επεφύλαξε μεγάλη έκπληξη! Έσβησε το πρώτο τόξο και ο ουρανός συννέφιασε πολύ ... Μετά από μία ώρα έλαμψε ο ήλιος σε ανοιχτό ουρανό, οπότε έκανε αισθητή την παρουσία του το δεύτερο τόξο. Πρόβαλε ψηλά στον Ταΰγετο, ο οποίος ενάντια στον αδίστακτο χρόνο παραμένει νεανίας από την εποχή της Παγγαίας, φυλάσσοντας τα μυστικά της ανθρωπότητας.
Ο δραστήριος Σύλλογος Γυναικών Βαλύρας σήμερα, 15 Φεβρουαρίου 2025, κι ώρα 20:30, δίνει χοροσπερίδα στο κέντρο "Χάνια" , στην όμορφη Λάμπαινα Μεσσηνίας.
Τὸ Τριῴδιο, στὸ ὁποῖο μόλις εἰσήλθαμε, εἶναι μιὰ μακρὰ περίοδος μὲ ἐνδιάμεσους σταθμούς, ποὺ ὁδηγοῦν κλιμακωτὰ στὴν Σταύρωση καὶ στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ τὴν δική μας- αὐτὸς εἶναι ὁ στόχος. Εἶναι μελετημένη καὶ ψυχολογημένη αὐτὴ ἡ σταδιακὴ ἄνοδος, γιατί ἡ ἀνάβαση δὲν μπορεῖ νὰ γίνη διὰ μιᾶς, χρειάζεται ἡ κατάλληλη προετοιμασία, γιὰ τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἀσφαλῶς προνοήσει.
Φωτό: Λέζι-Λάμπαινα στο FB
Στους πέρα κάμπους, που λικνίζονται οι χρυσελιές της όμορφης Λάμπαινας Μεσσηνίας, είναι, στο παλιό κοιμητήριο του ιστορικού χωριού, το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Βλασίου, του αγαπημένου Αγίου της αγροτιάς, από αρχαιοτάτων χρόνων.
Η μνήμη του Αγίου Βλασίου τιμάται με ευλάβεια από το χριστεπώνυμο πλήθος στη Λάμπαινα, αλλά και από αρκετούς κατοίκους γειτονικών χωριών. Ανήμερα της εορτής της μνήμης του Αγίου Βλασίου, 11 Φεβρουαρίου 2025, χοροστάτησε φέτος ο σεπτός πατήρ κ. Ιωάννης Φωτεινός με τρεις ευσεβείς ψάλτες, στον μικρό αλλά άκρως κατανυκτικό χώρο, στο αναπαλαιωμένο ξωκκλήσι.
Μία μεγάλη φωτιά με λιόκλαρες καλωσόρισε τους πιστούς και τους ζέστανε, καθώς η ημέρα ήταν ηλιόλουστη αλλά ο κρύος αέρας τρυπούσε τα κόκαλα. Όσοι ήταν τυχεροί, παρέμειναν εντός του ναϋδρίου, οι άλλοι, τυλιγμένοι στα χειμωνιάτικά τους, υπομονετικά περιστοίχισαν τον ιερό χώρο, και με ευλάβεια παρακολούθησαν τη Θεία Λειτουργία.
Η ιστορική αναπαλαίωση του ναϋδρίου του Αγίου Βλασίου
Αναστήθηκε εκ βάθρων το εκκλησάκι του Αγίου Βλασίου! Το οφείλει στην κοινωνική προσφορά αξιόλογων Λαμπαιναίων, με πρωτοστάτη τον αείμνηστο Παντελή Οικονόμου. Δικαίως η δραστήρια κόρη του, κα Γιώτα Οικονόμου, ετοιμάζει κόλλυβα στη μνήμη του αγαπημένου πατέρα της και όλων των κεκοιμημένων, που τα οστά τους βρίσκονται στον χώρο του παλιού κοιμητηρίου.
Οι 3 μητροπολίτες και 30 ιερείς στον εορτασμό του Αγίου Χαραλάμπους Φιλιατρών
Ένα πανμεσσηνιακό ιερό προσκύνημα στον Άγιο Χαράλαμπο τον θαυματουργό, στα Φιλιατρά, στον Εσπερινό της Κυριακής, 9 Φεβρουαρίου 2025, στάθηκε η αφορμή γι΄αυτό το άρθρο.
Με λαμπρότητα και επισημότητα τελέστηκε η παντριφυλιακή εορτή του προστάτου και πολιούχου των Φιλιατρών, Αγίου ενδόξου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους του Θαυματουργού, στον Ιερό Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου και Αγίου Χαραλάμπους Φιλιατρών, Κυριακή και Δευτέρα, 9-10 Φεβρουαρίου 2025. Τον εορτασμό της μνήμης του Αγίου λάμπρυναν με την παρουσία τους οι προσκεκλημένοι σεβασμιώτατοι μητροπολίτες Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλος και Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Πλάτων, μετά του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Τριφυλίας και Ολυμπίας κ. Χρυσοστόμου.
Οι αείμνηστοι παππούδες μας, δεν εμπιστεύονταν και/ή δεν γνώριζαν το χλώριο, όσον αφορούσε τον καθαρισμό του ποσίμου ύδατος, αλλά τα χέλια και τα μικρά ψάρια που γεννά με φαντασία αλλά και κατ΄οικονομία Θεού η φύση προτιμούσαν. Κατοικούσαν παλιά εντός των πηγαδιών και έτρωγαν όλα τα έντομα, καθαρίζοντας το νερό που αντλούσαν, γυρίζοντας με κόπο το μαγγάνι οι χωρικοί΄. Γέμιζαν τα λαγήνια τους και τα φόρτωναν στον υπομονετικό τους γάιδαρο, μεταφέροντας, μετά βασάνων, το ευλογημένο και μετρημένο νερό στις αγροικίες τους, που αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη συνέχεια της ζωής.
Όταν πέθαναν τα χέλια στα πηγάδια και άρχισε να στερεύει σταδιακά το νερό, κατά τη δεκαετία του 1970, ο προφήτης της Βαλύρας , ο αλησμόνητος Αριστείδης Γρίβας, είχε ήδη προβλέψει ότι σε πλαστικά μπουκάλια θα πωλείται το νεράκι του Θεού, σε γη άνυδρη....
Σταθερή αξία και ανεξίτηλη μνήμη αποτελούσαν τα φαγώσιμα κατοικίδια εντός των πηγαδιών, χέλια, ψάρια και βατραχάκια, τόσο στη Βαλύρα, όσο και στα γύρω χωριά, στην μακαρία Μεσσηνία.
Δεν γνωρίζουμε ποιός , πού, πώς, και πότε φρόντισε, για το καλό των κατοίκων στη γειτονική μας Λάμπαινα, να μισθώσει επτά Ιταλούς, εννοώ ωχρόχρυσους Ιταλούς με πτερύγια και ουρά, να αναλάβουν, με σύμβαση μόνιμης απασχόλησης, έργο προστασίας της δεξαμενής στο γραφικό χωριό.
Με το μυστρί σταυρώνει και κόβει το ψωμί ο χαρισματικός ασπρομάλλης, κ. Γιάννης Γιαννόπουλος, από τη Λάμπαινα Μεσσηνίας ορμώμενος. Ψηλός , λιγνός και όρθιος σαν το κυπαρίσσι, αψηφά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, καθώς και τα επίπονα έργα οικοδομής... Διαθέτει περίσσια δύναμη στα αγιασμένα του χέρια, αν και διανύει τη δεκαετία των πενήντα του χρόνων...Λιγομίλητος, ευγενικός αλλά και ιδιόρρυθμος, απεξαρτημένος από τις υλικές απολαύσεις, έχει νικήσει το δυνατό κρύο τον Χειμώνα και την αφόρητη ζέστη το Καλοκαίρι. Ο Παντελεήμων Θεός τον αξιώνει και εργάζεται σε καλή κατάσταση υγείας, όλες τις εποχές του χρόνου, με ένα κοντομάνικο μπλουζάκι και λίγη τροφή, έτσι για να μην ξεχνά ότι οι άνθρωποι κάπου -κάπου κάθονται και τρώνε.... Τρυπώνει εκεί που οι άλλοι κτίστες δεν θα ήθελαν ειλικρινά να ταλαιπωρήσουν τον εαυτόν τους, και πελεκά την πέτρα όπως οι Λαγγαδινοί μαστόροι, που έκτιζαν ναούς και μοναστήρια σε όλη τη Μεσσηνία για ένα κομάτι ψωμί και λίγα φλουριά, τόσα όσα μετά δυσκολίας κάλυπταν τις βασικές, καθημερινές τους ανάγκες διαβίωσης.
Τα 65 του χρόνια πάτησε γερά, εν Κυρίω, ο σεπτός εφημέριος της Βαλύρας κ. Ιωάννης Φωτεινός, και η ομορφοκόρη του Αγγελική , μαζί με την οικογένειά της, τον τίμησαν με μία περιστόλιστη τούρτα. Ως σιωπηλός Χριστός δέχτηκε τις ευχές των παιδιών του, πολλά είχε να πει και να ομολογήσει, αλλά την ημέρα των γενεθλίων τα πράγματα συνήθως δεν είναι και τόσο σύνθετα...
Ακούραστος ο πατήρ Ιωάννης λειτουργεί τόσο στη Βαλύρα, όσο και στη Λάμπαινα. Σήμερα, 2 Φεβρουαρίου 2025, αφού μάς κοινώνησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου, του Πολιούχου της Βαλύρας , έκανε την απόλυση μία ώρα ενωρίτερα, προκειμένου να παρευρεθεί στην Καλαμάτα και να τιμήσει την Παναγία μας Υπαπαντή.
Με τις ευχές της προστάτιδος μας Παναγίας Υπαπαντής είθε να πορεύεται, να μακροημερεύει υπηρετώντας τον Κύριο και το ποίμνιό του στην όμορφη γενέτειρά μας.
Την Υπαπαντή του Κυρίου μας τίμησε σήμερα μεγαλοπρεπώς, ως είθισται, η Καλαμάτα και η Μεσσηνία ολόκληρη. Τι σημαίνει όμως "Υπαπαντή" και τι αντίκτυπο έχει στη σημερινή οικογένεια αναλύει στη συνέχεια η φιλόλογος και θεολόγος κα Σοφία Μπεκρή.
Χρόνια Πολλά Μεσσηνία μας. Η Παναγία μας Υπαπαντή είθε να μεσιτεύει για κάθε χριστιανό που με ευλάβεια τιμά τη μνήμη της.
«Δεῦτε, οὖν, καὶ ἡμεῖς Χριστῷ συναντηθῶμεν…», μᾶς προτρέπει ὁ θεῖος ὑμνογράφος σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ τροπάρια τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς. Καὶ ὄχι μόνον «συναντηθῶμεν», ἀλλὰ καί «δεξώμεθα αὐτόν, οὗ τὸ σωτήριον ὁ Συμεὼν ἑώρακεν.»
Ὑπάρχει, ἄραγε, ὡραιότερη προτροπὴ ἀπὸ αὐτήν, ἀγαπητοί μου; Ὄχι μόνον νὰ συναντηθοῦμε μὲ τὸν Κύριο, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν δεχθοῦμε, νὰ δεχθοῦμε δηλαδή «τὸ σωτήριον», τὴν σωτηρία μας, ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Νὰ δεχθοῦμε Αὐτὸν ποὺ εἶδε μὲ τὰ μάτια του καὶ δέχθηκε στὶς ἀγκάλες του ὁ θεοδόχος Συμεών, γιὰ νὰ τὸν εὐλογήσῃ καὶ νὰ εὐλογηθῆ ἀπὸ Ἐκεῖνον, «ὡς ἔπρεπε», σύμφωνα μὲ τὸ ὑπέροχο Κοντάκιο.
Η Καλαματιανή εφημερίδα "Θάρρος" περιγράφει ολοζώντανα το μικρό θαύμα που για σειρά ετών περιμέναμε να συμβεί στην όμορφη γενέτειρα Βαλύρα μας. "Μετά την ανακαίνιση του Περιφερειακού Ιατρείου Βαλύρας, στόχος μας είναι η εγκατάσταση ενός ΑΤΜ" είχε επισημανάνει ο ακούραστος αθλητικογράφος του μεγάλου μας χωριού, κ. Χρήστος Παν. Παπαγεωργίου, σε σχετικό άρθρο στην ιστοσελίδα ¨Η Βαλύρα της Ιθώμης", προ ενός έτους. Το πρόσφατο αποτέλεσμα αποδεικνύει περίτρανα ότι όλοι οι τοπικοί παράγοντες συνάδουν προς τη βελτίωση του περιβάλλοντος της Τοπικής μας Κοινότητας κι αυτό είναι ιδιαίτερα ευχάριστο.
Μετά την πρόσφατη έγκριση της ανακαίνισης του Δημοτικού Σχολείου Βαλύρας, με τις συντονισμένες ενέργειες του Δημάρχου Μεσσήνης, κ. Γιώργου Η. Αθανασόπουλου και του κ. Αντώνη Σαμαρά, που δεν λησμονεί τη Μεσσηνία μας, το ΑΤΜ απογείωσε κυριολεκτικά τη διάθεσή μας και αναπτέρωσε τις ελπίδες μας για καλύτερες ημέρες. Ευελπιστούμε ότι και η παιδική χαρά θα τύχει της ανάλογης μέριμνας, ας μη λησμονούμε ότι εργαζόμαστε με νου και καρδιά προς την κατεύθυνση βελτίωσης της υποδομής για τη νέα γενιά, ώστε να έχει λόγους να παραμείνει στον τόπο της και να φέρει στη ζωή νέα γεννήματα. Συγχαρητήρια σε όλους, τους γνωστούς και αγνώστους, που συνέβαλαν δραστικά, ώστε η εγκατάσταση του ΑΤΜ στη Βαλύρα να είναι πλέον πραγματικότητα.
Ακολουθεί το άρθρο της εφημερίδας Θάρρος:
Έλαμψαν δια της παρουσίας τους, στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου, οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Βαλύρας, σήμερα, 30 Ιανουαρίου 2025, οι οποίοι απέδειξαν, προς έπαινο των γονιών και δασκάλων τους, ότι έχουν λάβει σωστή θρησκευτική αγωγή και αποκτήσει κατάλληλη-ώριμη συμπεριφορά, όσον αφορά την παρακολούθηση της Θείας Λειτουργίας. Δεν είναι παθητικοί δέκτες, αλλά ανταποκρίνονται όπως και οι ενήλικες Χριστιανοί Ορθόδοξοι , παρακολουθώντας ενεργά όλα τα θρησκευτικά δρώμενα. Και όχι μόνο αυτό! Πέντε εκ των μαθητών, η Άννα Αποστολοπούλου, η Αναστασία Μπουρίκα, και οι Γιάννης Αλεξάνδρου, Κων/νος Κλειώτης , Γιάννης Μπουρίκας, κυριολεκτικά αντικατέστησαν τον Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου! Παρουσίασαν τον βίο των τριών Ιεραρχών, και κατέληξαν σε σημαντικά συμπεράσματα, για την μεγίστη προσφορά των τριών Φωστήρων της Τρισηλίου Θεότητος, σε εκπαιδευτικό και κοινωνικό επίπεδο.
Τοὺς «τρεῖς μεγίστους φωστῆρας» τῆς τρισηλίου Θεότητος, τὶς «κιθάρες τοῦ Πνεύματος», τὰ «εὔλαλα στόματα τῆς ἀληθείας» τιμάει ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 30 Ἰανουαρίου: τὸν σοφὸ Βασίλειο, τὸν θεολόγο Γρηγόριο καὶ τὸν κλεινό Ἰωάννη, «τῶν Ἱεραρχῶν τὴν Τριάδα», ἡ ὁποία «κατήρδευσε» (πότισε) μὲ τὰ νάματα τῆς θεογνωσίας ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη.
Στὴν προσωπικότητα, μάλιστα, τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν συνδυάζονται παράλληλα καὶ ἁρμονικὰ ἡ δύναμη τοῦ πνεύματος, ἡ παρρησία τοῦ λόγου καὶ ἡ προσφορὰ ὅλης τῆς ὑπάρξεώς των πρὸς τὸν συνάνθρωπο, ἐξ οὗ καὶ ὁ κοινός των ἑορτασμός.
Εἶναι ἀληθινὰ ἀξιοθαύμαστο ὅτι ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς τρεῖς διέθετε συγχρόνως καὶ πνευματικὴ καλλιέργεια καὶ ψυχικὴ εὐαισθησία καὶ διάθεση γιὰ κοινωνικὴ προσφορά. Παραλλήλως, ὅμως, κατεῖχε κάποιο ἀπὸ αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικὰ σὲ μεγαλύτερο βαθμό. Ἔτσι, ὁ μέγας Βασίλειος ἀναδείχθηκε μέγας καὶ στὸ κοινωνικὸ ἔργο, ὁ θεολόγος Γρηγόριος ὑπῆρξε φιλερήμων ἀλλὰ καὶ φιλειρηνικὸς καὶ μάλιστα φιλόσοφος-ποιητής, ὁ δὲ χρυσορρήμων Ἰωάννης ἦταν σοφὸς ἑρμηνευτὴς τῶν θείων γραφῶν, ἀλλὰ παραλλήλως ἐργαζόταν ἀκατάπαυστα γιὰ τὴν ἀνακούφιση τῶν πτωχῶν καὶ ἀδυνάτων ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς καὶ ἀδίκους.
Παρουσία του Δημάρχου Μεσσήνης κ. Γιώργου Η. Αθανασόπουλου, του Προέδρου της Τοπικής Κοινότητας Βαλύρας κ. Δημήτρη Τσιλίκα και Αντιπροέδρου κ. Κώστα Θ. Καυκούλα, του αρχηγού της Αντιπολίτευσης στον Δήμο Μεσσήνης κ. Κώστα Γεωργακόπολου, των προέδρων και μελών των Πολιτιστικών Συλλόγων "Ο Θάμυρις", Γυναικών Βαλύρας, Αστέρα FC Βαλύρας , Γονέων και Κηδεμόνων του Νηπιαγωγείου και Δημοτικού Σχολείου Βαλύρας , έλαβε χώρο η λαμπρή τελετή κοπής της Βασιλόπιτας, στο Παλαιό Δημαρχείο της Ιθώμης, στην όμορφη γενέτειρά μας, το Σάββατο 25 Ιανουαρίου και ώρα 19:00. Ο εναγκαλισμός των παρευρισκομένων, η θετική διάθεση και τα ανθισμένα χαμόγελα, καταμαρτυρούν ότι μία καλή χρονιά, γεμάτη κοινωνική δράση ανοίγεται εμπρός μας.
Μιὰ θαυμάσια πνευματικὴ εὐκαιρία μᾶς προσφέρει ἡ Ἐκκλησία μας τὴν Κυριακὴ ΙΕ’ Λουκᾶ, ὁπότε ἀναγιγνώσκεται ἡ περικοπὴ τοῦ Ζακχαίου. Εἶναι θαυμάσια ἡ εὐκαιρία γιὰ δύο κυρίως λόγους: Πρῶτον, γιατὶ μᾶς δείχνει τὴν δύναμη τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἀποφασίζει νὰ ἀναζητήσῃ τὴν σωτηρία του, καί, δεύτερον, διότι παρουσιάζει παράλληλα τὸ ἔλεος καὶ τὴν εὐσπλαγχνία τοῦ ἀγαθοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος διὰ τοῦ Υἱοῦ Του προσφέρει τὴν σωτηρία σὲ κάθε ἀπολωλός, ἀρκεῖ νὰ τὴν ἐπιζητῇ μὲ πόθο.
Το Σάββατο, 25η Ιανουαρίου 2025, και ώρα 19:00, οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι Βαλύρας και τα εκλεκτά μέλη τους, θα συγκεντρωθούν στον όμορφο χώρο του Παλαιού Δημαρχείου Ιθώμης στη Βαλύρα όπου θα κοπούν οι βασιλόπιτές τους, με τις ευλογίες του σεπτού πατρός της Ενορίας μας, κ. Ιωάννου Φωτεινού. Όλοι είναι προσκεκλημένοι για να ανακαλύψουμε τους τυχερούς της χρονιάς, να αγκαλιαστούμε και να ευχηθούμε υγιή πορεία, πρόοδο και κοινωνική σύμπλευση στους Συλλόγους μας, που με την εθελοντική δράση τους προσφέρουν ανέλπιστα πολλά και δίνουν νόημα στην τοπική κοινωνία μας.
Λαμπροστολισμένος ο ιερός ναός του Αγίου Αθανασίου στη Βαλύρα, καλοφροντισμένες οι αυλές των σπιτιών από τις δημιουργικές και εργατικές κυρίες του χωριού μας, αλλά και οι οίκοι της ψυχής των πιστών, με ζυμωμένα πρόσφορα, άρτους και πεντανόστιμα γλυκίσματα, παρατεταγμένα προς βρώσιν σε περιστόλιστα πανέρια, προσήλθε ανήμερα σύσσωμη η Βαλύρα για να ανάψει, με ταπείνωση ψυχής και ευλάβεια, το κεράκι της και να εκπληρώσει το τάμα της στον Άγιο Αθανάσιο, που την σώζει από ασθένειες, ανομβρίες, πλημμύρες , σεισμούς και πυρκαγιές για σχεδόν 200 χρόνια, και εκπληρώνει τους δίκαιους πόθους και τις επιθυμίες της.
Ο κ. Ηρακλής Κων. Ρήγας, φιλόλογος, σύζυγος της Βαλυραίας κας Μεταξίας Λινάρδου και πατέρας του κ. Κων/νου Ρήγα, εισαγγελέα, που μάς εξέπληξε με τον επικήδειο λόγο του αείμνηστου θείου του Θοδωρή Ελ. Λινάρδου, ένα μοιρολόι συνέθεσε στον τόπο διαμονής του στην Πάτρα, για να τιμήσει τον αλησμόνητο Θοδωράκη μας και την ποίηση τη λαϊκή αντάμα, ο δεινός φιλόλογος και άξιος γαμπρός της Βαλύρας μας.
Μιλά στα πετεινά του ουρανού πουλί να μη λαλήσει στον μπαξέ του Θοδωράκη....ο πόνος είναι δυσβάσταχτος.
Ώρα καλή σου αδερφέ, καλό να ‘χεις ταξίδι
Ο ιστορικός ναός του Αγίου Αθανασίου Βαλύρας, που η ολοκλήρωση της κατασκευής του χρονολογείται από το 1829-1850, έλαμψε δια της παρουσίας δέκα άξιων κληρικών των γύρω περιοχών και του Προέδρου της Τοπικής Κοινότητας Βαλύρας , κ. Δημήτρη Τσιλίκα. Ευλαβείς κυρίες του χωριού μας ετοίμασαν πρόσφορα, άρτους και άλλα γλυκίσματα, για να εορτάσουμε τον Προστάτη της όμορφης γενέτειράς μας, τον Άγιο Αθανάσιο Αλεξανδρείας και της καρδιάς μας, την παραμονή της μεγάλης εορτής της μνήμης του Αγίου στη δραστήρια Ενορία μας.
Φωτό: Βήμα Ορθοδοξίας
Οἱ Καταβασίες τῆς Ὑπαπαντῆς εἶναι πoίημα τoῦ Ἁγίoυ Κoσμᾶ τοῦ Μελωδοῦ, Ἐπισκόπoυ
Мαϊoυμᾶ, καὶ ψάλλoνται ἀπὸ τὶς 15 Ἰανoυαρίoυ μέχρι τὴν ἀπόδοση τῆς ἑορτῆς, στὶς 9
Фεβρoυαρίoυ. Στὸ παρὸν ἄρθρο θὰ ἐπιχειρήσωμε μιὰ προσέγγιση τῶν ὑπερόχων αὐτῶν
ὕμνων, ἐμβαθύνοντας στὸ θεολογικό των περιεχόμενο, μὲ ὄχημα τὴν θαυμάσια ἑλληνική
γλῶσσα, τὴν θεραπαινίδα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.
Ἡ κεντρικὴ ἰδέα τῶν Καταβασιῶν αὐτῶν εἶναι ἡ ἑξῆς: ὅπως οἱ Ἰσραηλῖτες διέβησαν τὴν
Ἐρυθρὰ θάλασσα, περνῶντας «ἐκ θανάτου εἰς τὴν ζωήν», ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο τῆς ἁμαρτίας
στὴν γῆ τῆς σωτηρίας, ἔτσι καὶ ὁ Συμεών «ἐθεώθη», διότι ἀπέκτησε τὴν ἐμπειρία τοῦ θείου
φωτός, εἶδε μὲ τὰ μάτια τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς του τὸν Σωτῆρα Του («εἶδον οἰ
ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου»), τὸ φῶς τὸ ἀληθινό, τὸ ὁποῖο ἑτοιμάστηκε «κατὰ
πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν», γιὰ νὰ ἀποκαλυφθῆ σὲ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ γιὰ νὰ δοξασθῆ δι’
αὐτοῦ καὶ ὁ δικός του λαός, ὁ Ἰσραήλ («φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ Σου
Ἰσραήλ»).
Τη δεκάτη Δεκεμβρίου 2024, έφυγε από τη ζωή, με ισχαιμίκο επεισόδιο, η αλησμόνητη Βαλυραία Κατερίνα Μπουζαλά- Σκλαβουνάκη, πολύ αγαπητή στους συμπατριώτες της, αφήνοντας περίλυπους την οικογένειά της , τον σύζυγό της Πέτρο και τον 19 ετών γιο της Νικόλα. Απίστευτο είναι πώς μία γυναίκα 54 ετών, που έσφυζε από ζωή, εκδήμησε ξαφνικά ...Τα αδέλφια της Σταμάτης και Χρήστος Μπουζαλάς αδυνατούν να πιστέψουν ότι η αγαπημένη τους αδελφή δεν είναι πλέον μαζί τους...
- Να είναι ευτυχισμένη στον Παράδεισο, με πόνο ψυχής ευχήθηκε ο αδελφός της Σταμάτης.
Η κα Μαρία Φωτεινού -Χρηστάκη, μέλος του Συλλόγου Γυναικών στη γενέτειρά μας Βαλύρα, έφερε βαρέως το γεγονός ότι δεν παρευρέθηκε στην κηδεία της αξιολάτρευτης Κατερίνας, γι΄ αυτό ταξίδεψε έως την Αθήνα, ώστε να είναι παρούσα στο σαρανταήμερο μνημόσυνο, όπου απαθανάτισε εκείνες τις συγκινητικές στιγμές που δεν θα ξεχάσει η μνήμη μας....
Στὴν χορεία τῶν Ἁγίων τοῦ Ἰανουαρίου προβάλλει ἡ ὁσιακὴ μορφὴ τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου (+11 Ἰανουαρίου), ὁ ὁποῖος συνεκλάμπει στὸ πλευρὸ τῶν πραγματικὰ Μεγάλων Ἁγίων, ποὺ ξεχωρίζουν γιὰ τὴν λαμπρότητά των τὸν μῆνα αὐτόν, τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου, τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, τοῦ Μάρκου Εὐγενικοῦ, τοῦ Μεγάλου Εὐθυμίου, τοῦ Μαξίμου Ὁμολογητοῦ καὶ ἀσφαλῶς τῶν τριῶν μεγίστων φωστήρων τῆς οἰκουμένης. Ὅλοι αὐτοί, μὲ τὴν ξεχωριστή του δόξα ὁ καθένας, φώτισαν τὸν πολύαστρο οὐρανὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες, καὶ συνεχίζουν νὰ σκορπίζουν τὴν λάμψη των σὲ κάθε ἐποχή, ἕως καὶ σήμερα.
Ὁ Θεοδόσιος ἀποτελεῖ, ὅπως θὰ δοῦμε στὴν συνέχεια, ἕναν σημαντικὸ κρίκο στὴν ἀρραγῆ αὐτὴν πνευματικὴ ἁλυσίδα, μὲ ἰδιαίτερη μάλιστα προσφορὰ ὄχι μόνον στὸ πνευματικὸ καὶ στὸ μορφωτικὸ ἀλλὰ καὶ στὸ κοινωνικὸ ἔργο τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδοξίας.
Για τον κύριο Ανδρέα Καλλιμάνη- τον άριστο οικοδόμο και επιχειρηματία του σύγχρονου ελαιοτριβείου στη Λάμπαινα Μεσσηνίας- έχω ακούσει πολλούς επαίνους, πρωτίστως από τον αείμνηστο πατέρα μου, τον σιδηρουργό Μπαρμπαλιά στη Βαλύρα. Συνεργάστηκαν αγαστά, όσον αφορούσε την οικοδομική υποστήριξη ιερών μονών, για σειρά ετών στη Μεσσηνία, ανάμεσα σε αυτά τα μοναστήρια περιλαμβάνονται η ιερά μονή Βουλκάνου και το μοναστήρι της Δήμιοβας.
Συμμαθητής και καλός φίλος του αείμνηστου δασκάλου στη Βαλύρα, του αλησμόνητου Θοδωρή Καυκούλα, ήταν ο Ανδρέας Καλλιμάνης. Οι δυό τους μαθητούδια σύχναζαν στο "μεγάλο σχολείο", στο σιδηρουργείο στη Δημοσιά , στο δρόμο προς τη Λάμπαινα. Τους περίμενε, με πλατύ χαμόγελο κάτω από τα μουστάκια του, ο καλός τους φίλος, ο Λιάς, που είχε σχεδόν την ηλικία του πατέρα τους. Κι ενώ ο Θοδωρής είχε στόχο ζωής την εκπαίδευση, ο Ανδρέας, όντας ανήσυχο πνεύμα από τα γεννοφάσκια του, κρατούσε με τόλμη το μυστρί στο χέρι , μέχρι να καταστεί όργανο επιθυμητό της επαγγελματικής αξίας του.
