Φωτο: Georg Villy
Ημέρα γιορτής, χαράς αλλά και μεγάλων ανεκπλήρωτων προσδοκιών για την ανθρωπότητα είναι η σημερινή, αφού βλέπει τον εαυτόν της να μεγαλώνει μαζί με τις ανάγκες της "χρονικά", εισερχόμενη στο νέο έτος 2023.
Ο χρόνος και ο χώρος έχει απασχολήσει τους επιστήμονες αλλά και τους μύστες της ανθρωπότητας, προσπαθώντας να φθάσουν υπερβατικά στο νοητό επίπεδο του” άχρονου είναι”, της αιωνιότητας του Θεού. Ορισμένοι ερευνητές διεθνώς μελετούν το χώρο και το χρόνο μεμονωμένα ή συνδυαστικά, διατυπώνοντας ποικίλες θεωρητικές απόψεις για τον “χωροχρόνο”, ενώ κάποιοι άλλοι προσπαθούν διακαώς να εντρυφήσουν “λογικά” στα μυστήρια της Σοφίας του Θεού. Οι απλοί άνθρωποι, με δέος ψυχής, προσεύχονται γιατί αισθάνονται τον Θεό παντού, τόσο στο χώρο, όσο και στο χρόνο, αφού ο Θεός ουδέποτε εγκατέλειψε τα δημιουργήματά Του , αλλά παραμένει πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, μέχρι της συντέλειας του αιώνος.
Χριστιανικά υποστηρίζεται μέσα από τις Αγίες Γραφές, τις προφητείες στην Παλαιά Διαθήκη, τον Λόγο του Κυρίου στην Καινή Διαθήκη, την Αποκάλυψη του Ιωάννου, αλλά και τα θεόπνευστα κείμενα των Αγίων Πατέρων της Ορθοδοξίας, ότι η συντέλεια του αιώνος είναι ένα χρονικά αναμενόμενο γεγονός, το οποίο εντάσσεται στο απώτερο μέλλον. Αντίστοιχα, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, η καταστροφή της ανθρωπότητας έχει υποκειμενικό αλλά και αντικειμενικό χαρακτήρα σε πνευματικό, ψυχικό, νοητικό και αισθητό-υλικό επίπεδο. Αφορά τη “ διάλυση” του υλικού κόσμου και την αιωνιότητα, τη ζωή στο απόλυτο παρόν του Θεού, εφ΄ όσον ο άνθρωπος επί γης εργάστηκε σκληρά και απέκτησε “αιώνιο ψυχοπνευματικό τέκνο”.
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, όσον αφορά την αντίληψη του χρόνου, προσάρμοζαν τις θρησκευτικές τους εορτές με βάση τη θέση τής γης και τον φωτισμό των ζωδίων (των δώδεκα θεών) από τον ήλιο. Είχαν διαμορφώσει την αντίληψη της ύπαρξης δύο ωρολογίων χρονικά, το μέγα ωρολόγιον ξεκινούσε κατά την φθινοπωρινή ισημερία (τον σημερινό μήνα Σεπτέμβριο) και ολοκληρωνόταν με τα Ελευσίνια Μυστήρια ( πριν από την Φθινοπωρινή ισημερία), στο τέλος του δωδεκάμηνου μυστηριακού κύκλου. Αυτός είναι ο σταθερός ετήσιος κύκλος του ζωδιακού ωρολογίου, βάσει του οποίου διαμορφώθηκε το θρησκευτικό έτος των Αρχαίων Ελλήνων, αλλά και των Χριστιανών Ορθοδόξων, το οποίο αρχίζει την 1η Σεπτεμβρίου. Μέσα στο μεγάλο δίσκο του ζωδιακού ωρολογίου υπάρχει κι ένας μικρός, όπου οι δείκτες του ηλίου κινούνται και διανύουν με ταχύτητα όλο τον τροχό, εντός δώδεκα ημερών. Η έναρξη της δωδεκαήμερης κίνησης λαμβάνει χώρο και χρόνο μετά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, ξεκινά από τη γέννηση του Ηλίου των Ήλιων του Σύμπαντος Κόσμου, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στις 25 Δεκεμβρίου, και ολοκληρώνεται ανήμερα των Φώτων. Αυτές τις άγιες ημέρες τις αποκαλούσαν οι αρχαίοι Έλληνες ιερείς “Δωδεκαήμερο του Διονύσου Ελευθερέως”. Η μυστική ονομασία του ηλίου με το ιλαρόν φως, το απαύγασμα του πανσόφου νοητού ηλίου, του αιώνα των αιώνων του Σύμπαντος κόσμου, ήταν “Ιμερφώτων” ή "Εποφώτων". Αντίστοιχα με τη Γέννηση και Ανάσταση του Χριστού, το στάδιο της ψυχής στο επίπεδο του “Διονύσου Ελευθερέα” σήμαινε ανάσταση και αποδέσμευση από την υλική προσκόλληση, με Θεού αγάπη, σοφία και ειρήνη. Σταματούσε ο κύκλος της επίγειας ζωής με την ευάρεστη κατά Θεόν ωρίμανση του ανθρώπου, και ο νους με την ψυχή εισέρχονταν σε άλλα θεία πεδία επικοινωνίας , σε απόλυτη ταύτιση με τον Υιό και Λόγο του Θεού.
Ποιοι είναι οι δείκτες αυτών των ωρολογίων; θα ρωτήσει εύλογα ο άνθρωπος. Είναι αδιαμφισβήτητα οι νοήμονες ακτίνες του ηλίου, κινούμενες με Θεού σοφία, "ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον" κατά τους αρχαίους μας πρόγονους και ο ήλιος γνωρίζει την πορεία αυτού κατά τον προφητάνακτα Δαβίδ. Εμπρός στους γυμνούς οφθαλμούς μας λαμβάνουν χώρο όλα τα θεία μυστήρια, αλλά ο νους μας είναι τυφλός για να τα αντιληφθεί.
Η συμπαντική αλήθεια της κίνησης του ζωδιακού τροχού σε δύο επίπεδα είναι αμετάκλητο-φυσικό γεγονός. Το εορταστικό δωδεκαήμερο του Δεκεμβρίου αφορά την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Τριαδικού Θεού, την κατά σάρκα γέννηση του Θεανθρώπου και Κοσμοσωτήρα Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αλλά και την Ανάστασή Του. Αυτή η “αλήθεια”, η οποία ξεπερνά όλες τις θεωρίες του νηπιακού νου των ανθρώπων, μόνο με ταπεινότητα και βαθιά πίστη στον Θεό είναι δυνατόν να μεταλαμπαδευτεί στην ψυχή του πιστού, από τον ίδιο τον Θεό, όταν ο νους τού ανθρώπου προσεγγίσει με κραδασμούς αγάπης το Φως τού Ουρανίου Πατρός του.
Κι ενώ είναι άκρως εντυπωσιακά τα δημιουργήματα του Πανάγαθου Πατέρα μας και τα περίφημα ωρολόγια Του, πάραυτα δεν είναι η απόκτηση της Σοφίας Του εκείνη που μας φέρει πλησίον Του, αλλά η παντοδυναμία της αγάπης Του. Η αγάπη προς τον Δημιουργό μας και τον συνάνθρωπό μας ανοίγει πόρτες για να εισέλθουμε στα άδυτα της Σοφίας των Ουρανών.
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου η αλόγιστη χρήση των φυσικών πόρων, η καταδυνάστευση και εξολόθρευση του ιδίου του γένους μας, η ιδιοτέλεια, η πλεονεξία και η αθεΐα είναι άκρως αισθητά. Ο “άλογος” άνθρωπος ουδέποτε μιμήθηκε την ευταξία των ζώων και των φυτών, τα οποία πορεύονται με θείες προδιαγραφές και μεγάλη δέσμευση, εναποθέτοντας την ευθύνη της υπάρξεώς τους στον Δημιουργό τους, αν και ορισμένες φορές τα καταλαμβάνουν οι αρρώστιες του σατανά, καθιστώντας τα οίκους δαιμονίων.
Φωτο: κα Μαρία Φριτζήλα- Καπόγιαννη
Στο ανθρώπινο ενοικιαστήριο τούτης τής πρόσκαιρης ζωής ποιος σχίζει τις σάρκες τού αδαούς σώματος και διακορεύει ασύστολα το νου τού κοιμισμένου ανθρώπου; Γιατί ο άνθρωπος δεν ζητά με δάκρυα ψυχής από τον Θεό να λάμψει εντός του και να ρυθμίσει με αγάπη και σοφία τα του οίκου του; Γιατί άγεται και φέρεται ως έρμαιο των παθών του; Αυτά είναι ζωτικά ερωτήματα, αναγκαία προς διερεύνηση αυτόν το νέο χρόνο, οδεύοντας προς την Ανάσταση του Ιησού Χριστού.
Ημέρα γιορτής είναι η σημερινή, με πολλά υλικά δώρα. Τούτος ο ταπεινός λόγος είναι δώρο καρδιάς, διατυπωμένος με πολλή αγάπη, προς πνευματική οικοδόμηση.
στον φούρνο Ιθώμη στη Βαλύρα Μεσσηνίας
Καλό και ευλογημένο το έτος 2023, με υγεία πνευματικά και σωματικά. Ο Παντοδύναμος Θεός να φωτίζει την πορεία όλων των ανθρώπων.
Ο Θεός μαζί σας!
Ευθυμία Η. Κοντοπούλου
1/1/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου